Boswandeling - 5

We lagen minutenlang in stilte te genieten, ik met mijn gezicht in de oksel van Leo en door mijn wimpers keek ik naar de traag voorbijgaande wolken, wattendonsjes die verschenen en verdwenen. Ik moet op een bepaald moment in slaap gevallen zijn. In ieder geval werd ik wakker door de stem van Leo, hoewel hij fluisterde.

'Nee, Amélie,' hoorde ik hem zeggen, 'dit is niet het moment, liefje.'

En dan Amelie haar stem, ook op fluistertoon: 'Pappie, ik wil je alleen maar voelen. Je hoeft zelf niks te doen.'

'Maar Linda dan? Ze slaapt. Je wil toch niet dat ze wakker wordt? En als er iemand voorbijkomt, wat dan?'

'Er komt hier niemand, papa. Ik heb een net over ons gespannen.'

'In je droom, ja. Hou je hand nu stil, liefje. Zo is het al welletjes genoeg.'

'Ik wil hem in mijn hand houden, papa, hem voelen.'

'Je voelt hem nu toch al?'

'Ja, en hij is al helemaal stijf. Je wilt het eigenlijk ook, hé?'

'Wees in godsnaam stil, liefje. Ik wil niet dat Linda wakker wordt.'

Ik hield me muisstil en probeerde mijn ademhaling in zijn oksel zo regelmatig mogelijk te houden. Ik kon me wel voorstellen wat er aan het gebeuren was: Amélie die haar hand op Leo's broek had gelegd en nu zijn piemel wilde voelen. Ik hoorde het geluid van een rits die opengetrokken werd en voelde hoe Leo's lichaam verstijfde. Zijn arm bleef echter ontspannen om mijn schouder liggen. Er werd geen woord meer gesproken, maar ik voelde dat Leo's ademhaling af en toe stokte.

'Zo is het genoeg, liefje,' fluisterde hij op een bepaald moment. Zijn stem klonk hees. Na een tijdje hoorde ik de rits weer en Leo ontspande weer helemaal. Ik deed alsof ik wakker werd, rekte me uit als een poes die in de zon heeft liggen slapen. Ik ging rechtop zitten en keek naar Leo's broek. Natuurlijk was er niks meer te zien, zelfs geen bult meer. Misschien was ik toch echt in slaap gevallen en had ik alles gedroomd... Nee, dat was uitgesloten. Nu had ik mijn kans verkeken om eens een piemel te zien, een echte penis. Amélie had gezegd dat hij stijf was... Zo zat ik misschien wel minuten lang naar Leo's kruis te staren tot Amélie zich, zonder dat ik het wist, had rechtgezet en over Leo's lichaam heen naar mij zat te kijken. Ze legde haar hand weer zachtjes op die ene plek, op de rits van zijn broek en lispelde: 'Nu slaapt hij ook. Heb jij goed geslapen?'

Ik wist niet wat te antwoorden, maar op dat ogenblik werd Leo wakker en knorde: 'Amélie, alsjeblief.' Zij boog zich naar hem toe en gaf hem een zoen op de lippen terwijl haar hand bleef waar ze was. 'Zal ik je wakker kussen, lieve prins?' Hij ging rechtop zitten en zag nu dat ik ook naast hem zat.

'Sorry, Linda, nu zie je wat een temperament je liefje heeft. Bereid je al maar voor. Als ze zin heeft, is ze niet te houden. Dan zul je niet anders kunnen dan toegeven.'

'Je zegt toch altijd dat je dat juist zo fijn vindt aan mij, papa. Dat ik altijd zin heb. Dat de meeste vrouwen nooit zin hebben en dat je daarom juist bij mij wil zijn.'

'Dat is zo, schat. Maar we zijn hier niet alleen, hé.'

'Jij hebt ons daarnet toch ook zien vrijen, papa? Toen heb je toch ook niet de andere kant opgekeken, of wel?'

'Nee, maar ondertussen hield ik wel alles in het oog. En nu... er had even goed iemand kunnen voorbijkomen en je bezig zien...'

'Ach, het is niet zo, papa. Je zegt zelf altijd dat ik me geen zorgen moet maken om niets. Ik wilde je gewoon voelen, dat is al.'

'Maar... stel je voor...' en Leo keek nu naar mij, 'stel je voor dat je wakker zou geworden zijn, Linda, en dat terwijl Amélie...'

'Dan zou ze je piemel gezien hebben, en wat dan nog?' repliceerde Amélie snel, 'is dat dan zo'n geheim? Linda is per slot van rekening mijn lief, hé. En ik weet toevallig dat ze nog nooit een piemel heeft gezien. Nu heeft de kans gemist om direct de allermooiste te zien die er is.'

'Ik denk er niet aan, Amélie. Jou zie ik graag op een heel andere manier dan dat ik Linda graag zie. Dat weet je goed genoeg. Je stelt je toch niet voor dat Linda erbij zou zijn als we intiem zijn met elkaar?'

'Intiem zijn met elkaar? Dat is de eerste keer dat jij dat woord gebruikt voor neuken, papa. Maar vind je ook niet: eerlijk is eerlijk, als jij ons durft bekijken terwijl we vrijen...'

'Dat is helemaal iets anders, liefje,' verweerde Leo zich.

'Ah, twee meisjes, daar mag je naar kijken! Maar een man en een meisje, dat is helemaal iets anders volgens jou? Voor mij is dat precies hetzelfde.'

'Kom, meisjes, laten we deze mooie namiddag niet vergallen door zo'n zinloze discussie. We gaan terug naar onze plek, ik heb dorst gekregen en jullie waarschijnlijk ook.'

Dat was waar. Mijn tong plakte aan mijn verhemelte en door het luisteren naar hun gesprek, was ik alleen maar warmer geworden. Eigenlijk was ik, zoals Elvira en Amélie het noemden, 'heet' geworden. Ik wilde nu niet liever dan mijn onderbroekje uittrekken en me aan Leo en Amélie laten zien... Ja, door mijn buurman die achter zijn haag stond te loeren, was die drang was de laatste weken in mij pas ontstaan en die drang was dag na dag gegroeid, sterker geworden. Nu wist ik niet hoe ik daar mee om kon gaan. 'Manieren houden' was bij ons thuis zowat de slagzin van elke dag. Ze moesten eens weten, mijn brave mama en papa, hoe ver hun dochtertje al in de 'kleine minderheid' zat - elke dag met mezelf spelen, de drang om me helemaal bloot te laten bekijken, seks met een meisje, in de armen van een man gelegen op de heide, bevriend met een vrouw die zich in het bos liet vastbinden aan een boom en zich door twee mannen liet neuken... En van dat alles wist ik dat het eigenlijk niet mocht, dat het allesbehalve 'goede manieren' waren. Maar: ik kon echt niet anders. Zo zat ik in elkaar en met de hulp van Amélie, Elvira en Leo hoopte ik helemaal bij mezelf te komen. Wat kon ik er aan doen dat ik zo verschilde van mijn ouders?

We slenterden naar ons plekje aan de rand van het bos, ik bleef opzettelijk meters ver achter Leo en Amélie die arm in arm voorop liepen. Amélie keek om, liet Leo los en wachtte tot ik bij haar was. Ze sloeg haar arm om me heen: 'Ben je jaloers dat ik straks met papa zal vrijen en niet met jou?'

'Nee, ik ben niet jaloers, Amélie. Het zou toch niet kunnen, zeker niet bij ons thuis. En ze houden me kort, dat weet je. In de week mag ik bijna nooit weg, dan moet ik studeren. En in het weekend ben jij bij Leo. Wanneer blijft er dan nog tijd voor jou en mij? Dat is waar ik nu aan loop te denken. En aan het gevoel dat ik had toen ik in je papa's arm lag, daarnet. Had ik ook maar een vader die me zo graag zag als Leo jou graag ziet - met alles erbij, bedoel ik. Wat zou ik graag je zusje zijn... Dan zou het geen probleem zijn, dan zouden we samen kunnen vrijen...'

'Het is wat het is, lieveling,' troostte Amélie me, 'dat is wat ik altijd tegen mezelf zeg als het wat tegenslaat. Maar weet je, ik heb er over liggen nadenken, daar aan het ven. Het is vakantie, ik zou aan je ouders kunnen vragen of je door de week niet bij mij komt logeren. Daar kunnen ze toch niks tegen hebben?'

'Misschien niet,' zuchtte ik, 'ze hebben een hoge dunk van jou. Je studeert goed, je bereddert het huishouden, je bent ook al ouder dan ik. Allemaal voordelen. Ja, Amélie, kom morgenavond al naar bij ons thuis en stel het hen voor. Dan zal ik me straks al niet zo eenzaam voelen als nu.'

Leo was bezig met de koelbox, Amélie bleef op een afstandje van hem bij mij staan. 'Hoe zit het met, je weet wel, met die drang van jou om je te laten zien? Of is die nu een beetje weg, of helemaal?'

De tranen barstten nu helemaal los: 'Wat denk je, Amélie? Zo dicht tegen iemand aanliggen die zijn arm om je heen geslagen heeft, mijn gezicht begraven in zijn oksel, hem helemaal ruiken, zijn adem in je haar voelen... Nee, echt, ik heb nog nooit zo'n aandrang gehad om mijn onderbroekje uit te trekken als daarstraks. En nu nog altijd.'

'Niet doen, liefste, nu niet. Ik weet ook niet hoe je daar mee moet omgaan, hoor. Ik heb die aandrang niet. Maar je weet dat ik je altijd wil bekijken, al is dat iets anders, dat snap ik ook wel. Komt tijd, komt raad, zei mijn mama altijd. Weet je wat? Als papa met haar kan praten, dan moet ik dat ook kunnen. Ik zal haar vragen wat ze over jou en mij en papa denkt.'

'Jouw mama moet wel een heel bijzondere vrouw geweest zijn.'

'En of! Zo jammer dat je haar eigenlijk niet gekend hebt. Wat papa daarstraks zegde, dat ze hem een week voor ze dat ongeluk had gevraagd had of hij verliefd was op mij... Ik heb het papa nooit gezegd, maar de dag na dat gesprek met hem, nam ze mij apart en zegde ze dat papa mij graag zag. Ze zegde dat ze dat begreep en dat ze wilde dat ik het wist. Hij zou het immers nooit tegen mij durven zeggen. En toen zei ze dat, als er ooit iets met haar gebeurde, ik voor hem moest zorgen. Het was alsof ze een voorgevoel had... Ze kon soms dingen zeggen over zaken die nog moesten gebeuren, weet je. Bijvoorbeeld toen ze jou voor het eerst zag, zegde ze mij dat ik moest zorgen dat je mijn vriendin werd, dat we bij elkaar hoorden...'

'Echt?' Ik trok grote ogen.

'Zo waar als ik hier sta, Linda. Geloof me. Mama was echt een geval apart. En ik geloof papa als hij zegt dat hij nog altijd met haar kan praten. Dat ze haar hand boven ons houdt, over papa en mij. Dat ze blij is dat papa het met mij doet en niet met een andere vrouw. En ik geloof ook dat ze blij is dat jij nu mijn lief bent.'

Het duizelde me. Toen riep Leo dat we moesten voortmaken: 'We hebben nog tijd om rustig iets te gaan eten, jongedames, en daarna breng ik jou naar huis, Linda. Jammer voor jou, maar je snapt wel dat ik Linda vanavond nodig heb.'

In een plotselinge opwelling, sterker dan mezelf en tot mijn eigen verbazing, stamelde ik: 'Ik heb jou ook nodig, Leo.' Onmiddellijk werd ik zo rood als een pioen, beschaamd. Ik sloeg mijn t-shirt over mijn gezicht en zette het op een onbedaarlijk huilen. Pas achteraf bedacht ik, nog meer beschaamd, dat hij nu had kunnen zien dat er nog helemaal niets te zien was behalve een magere borstkas. Leo trok mijn shirt naar beneden, pakte me bij de handen en keek me in de ogen: 'Stil maar, meid, alles komt goed, dat zal je zien. Heb gewoon wat geduld. Ook de mooiste bloem neemt haar tijd om open te gaan en te bloeien.'

Hand in hand stapte ik met Amélie achter Leo aan naar de auto. Onderweg naar de bistro zaten we weer op de achterbank en Amélie legde mijn hand tussen haar benen: 'Dat is jouw plekje, lieveling,' fluisterde ze in mijn oor, 'en jouw plekje is voor mij. Ik zorg ervoor dat je bij mij komt logeren, wees gerust.'

Ik kwam nog ruim een half uur voor mijn ouders thuis aan en keek in huis rond of er nergens iets was dat aan mijn weekend met Amélie herinnerde. Ik plukte de laatste restjes hooi uit mijn kleren van gisteren en ik was er gerust in. Alles was in orde. Ik kon zonder te liegen zeggen dat het een mooi weekend geweest was en dat we ons heel goed uit de slag getrokken hadden.

'Die Amélie,' zei mijn vader, 'dat is een straffe meid. Daar heb ik alleen maar bewondering voor.' En mama: 'Zo'n dochter zou iedereen wel willen. Hoe zij al twee jaar lang voor haar vader zorgt.'

Ik glimlachte en zei dat ik moe was, dat ik ging slapen. Het was tot mijn verwondering een van de beste orgasmes die ik ooit had meegemaakt toen ik in bed met mezelf speelde. Mijn poesje, mijn kitten en mijn vingers: meer had ik niet en meer had ik nu niet nodig. Het is wat het is, dacht ik, en daar moet je het mee doen...

Uiteindelijk bleek het voor Amélie een koud kunstje om mijn ouders ertoe over te halen dat ik tijdens de weekdagen in de vakantie bij haar zou logeren. Ze waren zelfs opgetogen! Het enige wat ze wilden was, dat Amélie me elke dag een uur zou helpen bij het studeren, wat ik thuis ook zou moeten doen - vakantie of niet. Omdat ik bijna gebuisd geweest was op biologie en natuurwetenschappen, twee vakken waar Amélie in uitblonk, zou ze mij daarin moeten bijspijkeren. En ik verkreeg ook hun toestemming om op zaterdagnamiddag te gaan helpen in de winkel van Elvira - daar had ik samen met Amélie een verhaal over verzonnen dat we de vorige zaterdag toevallig daar met de fiets voorbijgekomen waren en een ijsje waren gaan eten en dat Elvira het zo druk had, dat ze ons gevraagd had haar te helpen. Mijn ouders kenden Elvira natuurlijk ook wel, ten minste haar snoepwinkeltje, en ook dat vonden ze een goed idee. Holadijee, mijn vakantie kon niet meer stuk!

Na een onrustige nacht van maandag op dinsdag - ik speelde mezelf wel drie keer na elkaar af en was daarna te moe om te kunnen slapen, altijd maar met mijn gedachten bij Amélie en bij wat we allemaal zouden doen - pakte ik in de voormiddag mijn spullen en fietste zingend en fluitend naar mijn lief. Ze stond me met open armen op te wachten aan het tuinpoortje.

Amélie woonde met haar vader in een knus werkmanshuisje aan het eind van een smalle straat, waar heel vroeger nog een fabriek had gestaan. Die was al lang afgebroken en nu was er een wildgroei van bomen en struiken en daarachter de uitgestrekte heidebossen. Binnen in hun huis was het heel sober, maar wel proper. Ik had verwacht dat het er zou uitzien als Amélie en Leo: een beetje slonzig en zo. Maar nee, alles was netjes.

'Mijn ouders waren hippies, eigenlijk,' vertelde Amélie, 'ze hebben nooit veel belangstelling gehad in nieuwe dingen. Vandaar dat we niet veel hebben, die TV bijvoorbeeld staat er nog maar een jaar. Maar muziek is er genoeg! Geen CD's, alleen LP's en een platendraaier. Papa is een fan van de Stones en mama was een Beatle-fan. Als je niet graag muziek hoort uit de jaren '60 en '70, zul je hier niet aan je trekken komen. Zelf hoor ik The Doors het liefst, en David Bowie. Van de nieuwe muziek weet ik niet veel.'

'Maakt niet uit, Amélie, thuis is er bijna nooit muziek behalve Bach en Beethoven. Ook wel mooi, maar The Doors en David Bowie zou ik wel willen leren kennen. Maar nu wil ik eerst dat je mijn poesje ziet...'

Amélie spurtte de trap op en ik haar achterna! Ze liep een kleine kamer binnen waar een groot bed en een kleerkast stond, een kaptafel met een spiegel en naast het bed, op een schildersezel, stond nog een grote spiegel. We zouden elkaar kunnen zien terwijl we vrijden! Amélie duwde me op mijn rug op het onopgemaakte bed en trok mijn onderbroek uit. Ik spreidde mijn benen en daar was haar natte tong al. Met haar hoofd onder mijn rok begon ze te likken en ik trok mijn shirt omhoog en omvatte mijn tepels tussen duimen en wijsvingers. Ik kwam in geen tijd kreunend klaar, maar dat kon Amélie niet schelen. Ze deed gewoon verder tot ik nog eens en nog eens en nog eens...