Uniformen - 8

(Het is weer een tijdje geleden. Sorry daarvoor. Drukke tijden geweest. Voor de lezers die dit reeksje nu pas ontdekken: lees best even de voorgaande delen. Ik ben blij dat ik weer inspiratie heb, en het volgende deel zit ook weer klaar in mijn hoofd. Veel leesplezier, en mail gerust met tips of complimentjes 😉 )

... en flits!, het kopje is weg.

We kijken mekaar aan. Brede smile. Alletwee.
Ik klik de boeien los, een zucht van verlichting. Ze loopt helemaal leeg.
Terwijl Janne op adem komt, stap ik naar buiten, kijken naar onze gluurster. Ze is weg.
Het is 6 uur. We hebben weinig rust gehad. Tijd voor een kleine pauze. Als ik terug binnen kom, ligt Janne, op haar zij, in slaap. Ik kan alleen maar bewonderen.
Vreemd genoeg ben ik terug vrij wakker. Ik besef dat we eigenlijk niet veel in huis hebben voor een eventueel ontbijt, dus ik kleed me snel aan en rij naar het dorpje. Het is een kwartiertje rijden, en erg veel valt er daar niet te beleven, maar er is een bakker en een kleine superette, genoeg ingrediënten voor een flink ontbijt.
Als ik wat later het weggetje richting onze chalet oprij, moet ik plots hard in de remmen. Een fietser kwam met hoge snelheid van de andere kant, en weet zich nog net aan de kant te gooien. Met een knal de struiken in. Ik schrik me rot, ruk mijn veiligheidsgordel los en spring naar buiten. Tussen de struiken zie ik twee meisjesbenen steken. Eén voetje met, en één zonder een schoen. Die moet ze met de duikeling kwijtgespeeld zijn. Ze kruipt recht, en haar gezichtje staat tussen huilen en lachen.
"Ik had je echt niet zien komen, gaat het?" Met een trillend lipje probeert ze een lachje te forceren, maar ik zie dat ze het moeilijk heeft. Ik geef haar een hand, en trek haar recht. Half hinkend zet ik haar op de zetel achter het stuur, haar benen naar buiten bungelend.
Een lelijke schaafwonde, ze is duidelijk recht op haar knie gevallen.
"Je bent toch de dochter van Ann en Ronald hier wat verder he?" Ik herken haar korte, beetje jongensachtige koppie. (Onze gluurster!). "Kom, ik breng je naar huis, kunnen we het uitleggen en kunnen ze je verzorgen."
"Mijn ouders zijn op uitstap. Ze zijn gisteren vertrokken en komen pas morgenavond terug," pruilt ze.
"Dan zullen wij je verzorgen. Ik ben geen dokter, maar ik denk dat ik dit wel aankan!" zeg ik troostend. Ze lijkt wat gekalmeerd, en knikt.
"Schuif maar op, of wil jij rijden?" Haar ogen gaan groot open, en aarzelend schudt ze van nee. "Haha, mopje. Ik speel met graagte chauffeur voor jou hoor. Ik smijt je fiets snel in de koffer". Ik zoek naar haar schoentje, maar vind het niet meteen. Dat zoeken we straks wel...
Nog geen drie minuten later zijn we thuis. Janne ligt nog steeds te slapen. Ze heeft wel een laken over zich getrokken. Ik leg mijn vingers op mijn lippen en wijs naar onze slaapkamer. "Ik heb wat EHBO spulletjes in onze kamer liggen," fluister ik. "Kom maar mee." Ik neem haar hand vast en trek haar achter me aan. Het lijkt wel alsof ze wil blijven staan, blijven kijken naar mijn dochter. Ik kijk even om, en met blozende wangetjes kijkt ze me aan, maar laat zich dan toch meetronen.
"Wij zijn gisteren pas toegekomen, en het was nogal een zware nacht. Janne zal nog wel even slapen. Hoe is je naam ook al weer?"
"Céline". "Ok Céline, ik ga even water en een doekje halen, dan kan ik die wonde wat proper maken. Wil je een glaasje water ook?" Verlegen knikt ze. "Graag"
Als ik terugkom met een glas koud en een kommetje lauw water, zit ze nog op exact dezelfde plek, een beetje stijfjes voor zich uit te kijken. Ze neemt een ferme slok, en ik zie dat het haar deugd doet. "Dank u"
Met een washandje veeg ik wat modder weg rond de wonde. Ik zie dat ze wat verstijft. "Even korte pijn, het zal niet lang duren hoor. Het ziet er allemaal wel ok uit. Ik doe wat ontsmettingsmiddel op je knie, en een klein verbandje er rond. Het gaat misschien even pikken" Ze bijt op haar onderlip, maar houdt zich kranig.
Als ik klaar ben, is haar gezichtje wat opgeklaard. Ik vraag haar waarom ze zo vroeg wakker is.
"Mijn ouders zijn dus gisteren vertrokken. Ik had geen zin om mee te gaan. Zij wouden een lange trektocht maken, maar ik wou liever wat thuisblijven. De frigo steekt vol met lekkers, en ik heb lekker wat zitten lezen en zappen. En ik heb jullie ook horen toekomen. Ik slaap hier niet zo goed als thuis, en was al supervroeg wakker. En toen ben ik een ochtendwandeling gaan maken. En euh, tja, toen hoorde ik allerlei geluiden uit jullie huisje komen..."
"En toen was je nieuwsgierig, en ben je es komen piepen?" vraag ik met een knipoog?
Verlegen knikt ze van ja. Ik weet ook niet goed wat zeggen. Ze heeft ons bezig gezien, maar weet ze ook dat Janne mijn dochter is?
"Als je wil mag je hier nog wat rusten hoor? Ik ga zelf ook nog even een kort dutje doen. Dan zullen we daarna uitgebreid ontbijten, en kunnen we mekaar wat beter leren kennen. Is dat ok?"
Geeuwend knikt ze, kort. Maar ze laat zich ondertussen al achterover zakken. Ik zie dat haar oogjes al bijna dichtvallen.
"Dankuwel meneer." "Zeg maar Sam."
Ik neem haar vast onder haar hoofd en knieën, en schuif haar wat verder op bed, zodat ze haar knie niet hoeft te plooien. Mijn handen knijpen even in haar blote bovenbeen. Ik voel haar rillen. Geef haar een zoen op haar voorhoofd en trek een laken over haar heen. "Slaapwel, ik maak je rond de middag wel wakker". Knip, lichtje uit. Schemerdonker.

Op onze slaapbank in de woonkamer ligt Janne nog steeds te slapen. Ik heb ook een klopje gekregen. Kleed me uit en ga naast haar liggen, onder het dunnen laken. De blote bovenbenen van Céline hebben me wat kriebels bezorgd. Het naakte lichaam van mijn dochter doen daar nog wat extra kriebels bij. Maar ik beslis om Janne te laten slapen, kruip achter haar, sla mijn arm om haar heen en leg mijn half stijve lul tussen haar twee strakke billetjes. Kreunend draait ze haar hoofdje heel even naar me toe. Een zoentje. Een tongetje. Hand rond haar borstje. "Slaapwel papsie..."

Ik denk dat we toch nog een paar uurtjes hebben kunnen slapen als ik wakker word. Naast me ligt Janne op haar rug, haren wild op haar kussen, het laken bedekt één borstje, het andere piept er net onderuit. Verbazend hoe mooi vol en rond het omhoog staat, perfectie bestaat dus toch. Als ik op pornosites "perfect perky teen tits" intik krijg ik zelden zo een prachtige exemplaren te zien. Maar ja, eigen kind schoon kind... 🙂
Ik neem het bolletje vast, streel er zachtjes over, knijp er een beetje in. Het tepeltje verstijft. Ik lig op mijn zij, een hand ondersteunt mijn hoofd, de andere hand blijft strelen. Ik trek het laken wat lager, ik wil haar zien. De rand van het laken blijft heel even achter het andere stijve tepeltje hangen, en dat tepeltje springt omhoog als ik het laken nog net wat lager trek. Het laken glijdt van haar bovenlichaam.
Haar mondhoeken gaan een klein beetje omhoog. Haar ogen openen, kleine spleetjes, en een zachte mmmmmmm ontsnapt aan haar lippen. Die lippen, als een magneet word ik ernaartoe getrokken. Een zacht ochtendzoentje. Mijn lippen zachtjes in haar onderlip. Trek haar onderlip naar beneden. Haar mondje gaat open, en ze hapt meteen toe! Meteen dat tongetje, zuchtje, langs de binnenkant van mijn boventanden, draait ze zacht en sensueel rondjes... Het laken beweegt ter hoogte van mijn bekken, en dat voelt zij ook. Een glinstering in haar ogen, ik smijt in een ruk het laken weg en draai haar met een vlotte beweging op mij. Haar borsten tegen mijn borst, kust ze me in mijn nek terwijl ze omlaagglijdt. Hals, schouder, borst, buik... Ze neemt mijn ballen vast met haar ene hand, de andere knijpt een druppeltje voorvocht uit mijn lul. Enkel haar lippen, alsof ze aan een choopa choop likt, nemen mijn eikel in haar mond. Weer al die mmmmmmmm. "Heerlijk papsie. Jouw zaad en zweet, en ik proef mezelf nog." Ze gaat wat dieper. Ik leg mijn handen achter mijn hoofd en geniet van het uitzicht. "Ontbijt op bed, zo een service krijg je niet vaak he, knapperd?" 😉
Terwijl mijn dochter haar volledig overgeeft aan haar ontbijt, zie ik in mijn ooghoek de slaapkamerdeur op een kiertje staan. Shit. Onze gaste, helemaal vergeten. "Euhmm, Janne...?"
Plop! Mijn stijve pik schiet uit haar mond, kopje omhoog. "Scheelt er wat? Doe ik iets mis?"
"Nee, het is zalig, maar ik moet je wat vertellen. Ik ben vanochtend naar het dorp gereden voor ontbijt, en op de terugweg heb ik ons buurmeisje zowat van de straat gereden."
"Waaaaat??" Roept ze verschrikt, en springt recht.
"Rustig maar," lach ik, "het was helemaal niet zo erg. Ik heb haar verzorgd en euhm... even in mijn bed gelegd."
Verschrikt kijkt Janne naar de slaapkamerdeur. En ziet wat ik zie. Een stel glurende oogjes...

Janne staat op en loopt naar de slaapkamer. Snel wordt de deur weer dichtgeklikt, terwijl Janne achteromkijkt. Ik zie vraagtekens in haar ogen. "Ik weet het ook niet, schat.' fluister ik. "Ze ziet er nog zo jong uit, misschien heeft ze dingen gezien die ze nog nooit gezien heeft." "Ik ga wel eens kijken," zegt ze. "Doe je wel wat rustig? Ik zal ondertussen een eitje bakken. En doe misschien een T-shirt aan."
Ze neemt een shirt van mij, die is lang genoeg, en komt tot een tiental centimeter onder haar kont. Ikzelf trek ook een boxer en een T-shirt aan en ga in de keuken aan de slag. Janne gaat de slaapkamer binnen en sluit de deur achter zich.
"Hoi, ik ben Janne. Hoe gaat het met je knie?" "Goed hoor," klinkt het wat verlegen. "Mijn papa kennende heeft hij je goed verzorgd, toch?" Aarzelend knikt ze van ja. "Is dat... jouw papa?" stottert ze. Woeps. "Ah. Ja. We hebben een heel goede relatie!" glimlacht Janne, "maar het is wel de bedoeling dat dit ons geheimpje blijft. Ik zou niet willen dat we in de problemen komen, begrijp je?"
Weeral knikt ze aarzelend van ja. "Wat vond je er van?" vraagt Janne.
"Ik vond het ... spannend." "Had je zo iets al ooit gezien?" Snel schudt ze van neen. "Ik zie natuurlijk wel eens dingen op het internet, maar zo, in het echt? Nee..."
Janne bekeek haar, hoe ze daar zat. Met haar rug tegen de rand van het bed, knieën opgetrokken, armen rond haar benen. Haar kleren had ze nog aan: een soort van spannende fietsbroek die tot halverwege haar bovenbenen reikte, en een loszittende T-shirt, waarschijnlijk met een sport-bh er onder, want Janne kon nauwelijks rondingen zien.
"Hoe heet je eigenlijk? En hoe oud ben je?" vroeg Janne.
"Céline, en ik ben een half jaartje geleden 17 geworden." "Ow," zei Janne, "ik had je wat jonger geschat." "Dat doen de meeste mensen wel" zei Céline.
"Zullen we eens gaan ontbijten?" Ze kijkt naar de wekker en lacht. "Of zeg maar lunchen."

Ik ben aan de eitjes bezig, heb de tafel al gedekt. Broodjes, chocoladekoeken en vers beleg staan al op tafel. "Goedemiddag, dames. Jullie hebben geluk, ik heb nog 1 vrij tafeltje."
De sfeer lijkt los, ik ga er van uit dat Janne Céline wat gerustgesteld heeft. Terwijl we alledrie smakelijk een stevige maaltijd naar binnen werken, bloeit Céline helemaal open. Ze babbelt honderduit, en stelt veel vragen. Ik leg rustig uit hoe het een en ander gekomen is, dat we eigenlijk met het hele gezin op vakantie hadden moeten zijn, maar dat mijn vrouw en zoon ziek zijn thuis gebleven. En dat wij dus aan een ontdekkingstocht bezig zijn. 😉
"Dus niemand weet dit?" vraagt Céline?
"Neen, en dat willen we graag zo houden." "Ok. Maar dan wil ik ook wel meedoen!" zegt ze plots flink.
Ik val bijna van mijn stoel. Janne die net een slok chocolademelk nam proest het uit.
"Ehmm, meen je dat?" "Ja!" floept ze er uit. "Ik weet niet of ik het anders geheim ga kunnen houden hoor..."
Stelt dat mager ding ons ineens voor voldongen feiten? Haha, prachtig. daarstraks nog wat huilerig, nu plots chantage? Wat vind ik dit een mooie wending.
Ik kijk naar Janne. Die zit al enthousiast ja te knikken. "Ik heb wel wat ervaring met meisjes". Ik kijk van links naar rechts, van mijn prachtige tienerdochter naar the girl nextdoor. Een brede grijns. Dit wordt een heugelijke dag...