Ik ben ergens in België. Ik laat even in het midden waar in België, maar ik meld wel dat ik me qua taal er niet goed kan redden. Ik ben hier voor een beurs op mijn vakgebied alwaar ik in gesprek zal gaan met potentiële klanten. Gelukkig heb ik een naamtag gekregen met alleen de Nederlandse vlag erop, ten teken aan onze (potentiële) klanten dat ik alleen Nederland spreek. Zo hoef ik me niet met handen en voeten verstaanbaar te maken. Aangezien ik in dit geval een soort van ‘seniorperson’ ben, ben ik geselecteerd om contact te hebben met de organisatie. Een organisatie die voornamelijk draait in de taal die ik dus niet machtig ben. Ik heb te horen gekregen dat we een hokje apart hebben, maar dat we daarvoor een keycard moeten ophalen. Dat hokje is een soort van rustpunt, aardig ver van de beursvloer en met wat basisdingen erin. Ik ken het van vorige jaren. Het eerste jaar wisten we niets van het hokje af, het tweede jaar wel maar was het een beetje een teleurstelling. Het bracht ons geen voordeel omdat alle actie en informatie die we nodig hebben op onze stand is. Ook daar hebben we een drietal kantoortjes gebouwd zodat er in, relatieve, rust gesproken kan worden met die (potentiële) klanten.

Het enige waar ik plezier aan beleef is onze liaison, ons contactpersoon van de organisatie naar ons, lees mij, toe. Zij is de enige die überhaupt een andere taal spreekt dan de standaard hier, gelukkig voor mij is één daarvan Nederlands. Ze spreekt het zeker niet vloeiend, maar goed genoeg om een gesprek met mij te kunnen voeren. Ze is klein van stuk, met kort donkerblond haar en een beetje een gezet postuur. En daarbij is ze gewoon een leuke meid. Alleen was de laatste keer dat ik haar zag minder leuk. Niet alleen de melding dat ze de volgende keer er niet bij zal zijn maar vooral om de reden waarom. Haar dikke buik toont dat ze weer een tijdje onderweg is met het zwanger zijn. Jammer, wat een verspilling van zo’n leuke meid.

Om diverse redenen heb ik in de dagen regelmatig met haar te maken. Dingen die niet goed gaan en extra wensen. Ik blijf heen en weer lopen tussen onze stand en het hok waar zij kantoor houdt. Zo ook op de laatste dag. Ze heeft haar haren nu los hangen en een blouse in plaats van een shirt aan. Als ik haar zie lopen zucht ik. Het is een dag waarop ze mogelijk nog lekkerder is. Had ik toch maar die kaart opgehaald van ons hokje. Was ik er dan toch maar naar toe gegaan. Ongetwijfeld zal er een afstandsbediening ontbreken of een ander klein ongemak, en dan had ik met haar daarheen kunnen gaan. Dan had ze de deur achter zich kunnen sluiten en op slot doen. Aarzelend zou ze op me aflopen, wetende dat ze zelf vreemd zal gaan, niet wetende of ik het met haar zou willen doen. Ze zou haar mondkapje afdoen, voorzichtig de mijne afdoen en me aankijken. Dan pakt ze mijn handen beet en legt ze die op haar borsten. Ze knijpt in mijn handen, zachtjes zodat ik leer hoe fijn ze het vindt. Ze sluit haar ogen en legt haar hoofd in haar nek. Ze zucht, weet nu dat ik wel wil met haar. Weet nu dat ik haar ook leuk vind. Ik probeer haar tepels te vinden over haar shirt heen, maar haar BH verhindert dit. Langzaam laat ik één borst los en glijd ik met mijn hand over haar zij. Even ga ik naar achteren en knijp even in haar bil. Ze kreunt en hijgt, heeft nog steeds haar ogen gesloten. Dan ga ik met mijn hand naar voren.

Haar adem stokt als ik met mijn vingers haar broek open maak. Nu is er geen weg meer terug, niet voor haar, niet voor mij. Ze laat het toe, helpt me een beetje met haar riem. Langzaam knoop ik haar blouse open en trek het uit haar broek, makkelijk aan de voorzijde, iets meer moeite voor de achterkant. Met mijn ene hand trek ik het kledingstuk omhoog, maar ze neemt het over. Mijn andere hand moet even haar borst lossen als ze de blouse opent en uittrekt. Haar blauwe BH past bij de rest van haar kleding. Ik leg mijn handen weer op haar borsten. Ze zijn zacht. Ze zijn warm. Ditmaal zijn haar tepels wel te vinden. Ik buig me voorover en knabbel op ze door de stof heen. Mijn handen grijpen achter haar rug alwaar ik de BH los klik. Liene heeft haar handen vrij en trekt mijn shirt over mijn hoofd. Het lossen van de BH en het moment waarop mijn shirt over mijn hoofd gaat gebeurt gelijktijdig. Nu staan we beiden met ontbloot bovenlichaam tegenover elkaar. Mijn vingers gaan over haar tepels. Ze kreunt, haar handen glijden over mijn buik naar mijn broek. Soepel trekt ze die open, terwijl ik haar broek een zetje geef. Beiden liggen snel op onze enkels. Met moeite trekken we de broeken over de schoenen en staan we in alleen nog onze onderbroeken. Die van mij is van de Achterhoek. Die van haar wit.

Ik duw haar naar achteren, met haar billen tegen het bureau. Ze springt er op en gaat zitten. Hongerig trek ik haar onderbroek uit en onthul het kutje waar ik nu al jaren naar smacht. Het kutje dat al een keer een kind naar buiten heeft zien gaan. Het kutje dat opnieuw bevrucht is. Het kutje dat voorzien is van wild schaamhaar, even erg als bij mij wat ze kan zien nadat ik mijn onderbroek op de grond heb doen vallen. Mijn stijve pik wijst recht op haar kut. “Doe het,” hijgt ze met haar Franse accent. Ik stap tussen haar benen en zet mijn pik tussen haar glimmende schaamlippen. Ze is heet. Ik duw door. Ze kreunt even. “Kom in me klaar,” kermt ze in mijn oor. Zachtjes begin ik haar te neuken, glijdt mijn pik soepel door haar kutje, smeert haar geil over onze geslachtsdelen. Ze geniet van ons samenzijn. “Ga door,” hijgt ze en legt haar hoofd op het bureau. Ik ben nog niet klaargekomen. Het verbaasd me. Ze ligt op haar rug. Mijn kalme stoten doen haar borsten wiegen. Ik krijg een idee.

Ik pak haar benen en leg ze tegen mijn schouders. Haar schoenen zwaaien vervaarlijk dicht bij mijn hoofd, maar dit is te lekker om het niet te doen. Haar kutje klemt nu mijn pik stevig af. Met één hand grijp ik een borst en begin deze te kneden, de andere hand vindt haar klitje. Ze zet even grote ogen op en tikt deze hand weg. “Jouw… dinges… komt er al langs,” kermt ze. Dus gebruik ik beide handen om haar tepels te bewerken. Langzaam stoot ik in haar. Haar sappen glijden langs mijn ballen naar beneden en ik hoor het slurpen als ik in en uit haar kutje glijd. Ze slaat haar handen voor haar mond en slaakt een gedempte kreet. Ik zie de tranen in haar ogen verschijnen en voel haar lichaam verkrampen. Ze doet haar uiterste best om zo stil mogelijk te blijven en komt zacht kermend klaar. Dit gebeurt me nooit, dat een vrouw voor me klaarkomt. Ze bijt op haar lip en kijkt me met haar betraande ogen aan. “Ben jij klaar?” vraagt ze met bibberende stem.

Ze geeft me een duw en herhaalt haar vraag. “Ben je klaar?” zegt ze nu met een vastere stem. Ik kijk haar aan. We staan nog steeds op haar kantoor. Oh nee… wat ik net zei… of meer, dacht… het was alleen mijn fantasie. “Joehoe, ben je er nog? Ben je klaar met naar me staren?” vraagt ze. Het is het verbale zetje dat ik nodig heb om bij mijn positieven te komen. “Oh… eh… ja…,” stamel ik. “Weet je het zeker,” vraagt ze, “je leek wel kilometers ver weg.” Ik produceer een vage glimlach, “Oh ja,” zeg ik, “mijn gedachten dwaalden even helemaal ergens anders heen.” Ze kijkt me aan. Over mijn hele lichaam. Blijft haar blik nu echt op mijn kruis rusten? Op mijn lul die door mijn fantasie flink stijf is geworden? Mijn stijve lul…? Oh fuck, is dat in deze broek te zien?

“Eh,” zegt ze, “jullie hebben nooit de keycard voor jullie kantoortje opgehaald.” “Eh, ja,” zeg ik, “dat klopt. De afgelopen jaren bleek dat toch niet zo nuttig te zijn als we dachten, we hebben onze kantoortjes op de beursvloer.” “Weet je het zeker?” vraagt ze met een suggestieve ondertoon die ik wel opmerk, maar niet echt kan plaatsen. “Eh, ja,” zeg ik, ietwat aarzelend. “We hebben ze recent vernieuwd,” zegt ze met een keycard in haar hand, “Je zou toch even moeten gaan kijken, al was het om te zien wat er gedaan is.” “Ik…” zeg ik en aarzelend. Ze knikt. Haar ogen proberen me wat te vertellen en ze knikt. Heel subtiel, maar ze knikt. Ik kijk even op mijn horloge, vooral omdat haar collega even naar ons kijkt. Zij spreekt hooguit tien woorden Nederland, maar kan een gesprek min of meer volgen. “Ja,” zeg ik, “dat kan wel even.” Haar ogen stralen maar haar stem is kalm. “Mooi,” zegt ze, “dan loop ik even mee. Volg mij maar.”

Ze loopt voor me uit. Haar kont is meegevormd met haar heupen die een slag breder zijn geworden door de bevalling van het reeds vermeldde eerste kind. Maar ze komt er nee weg. Haar billen lijken gewoon gegroeid te zijn, wat platter, maar nog wel steeds vol er rond. Alleen net iets minder dan voor kind 1. We maken onze weg door het doolhof van gangen tot we uiteindelijk bij ‘ons’ kantoor aankomen. Ze legt de keycard even tegen de ontvanger en na een korte ‘bzzzt’ en een klik ontsluit de deur. Gedwee volg ik haar naar binnen, passeer haar en sta in het midden van het kantoor. Ik hoor een zachte klik achter me.

Ik kijk om me heen. In alle eerlijkheid… er is inderdaad werk verricht. De muren zijn opnieuw geverfd naar een iets zachtere tint wit en er hangen nu twee tv-toestellen in plaats van één. Daarnaast is er nu een airco-unit. De gewenste afstandsbedieningen liggen netjes klaar op een plankje onder de tv’s. Ik draai me om en kijk naar Liene. Die heeft haar mondkapje afgedaan en kijkt me verwachtingsvol aan. Dus doe ik ook mijn kapje af. Ik zie de opluchting in haar ogen. Langzaam loopt ze naar me toe.

Ik zie haar lippen bewegen, alsof ze wat wil gaan zeggen, maar ze weet niet wat of hoe. Ze legt haar handen op mijn borst en sluit haar ogen. Het hoogteverschil tussen ons maakt het moeilijk voor haar om mij te kussen. Ik leg mijn handen op haar heupen. Ze zucht. Is het van opluchting of van opwinding. Misschien wel beiden? Langzaam trek ik haar dichter naar mij toe. Ik verplaats één hand naar haar billen en knijp erin. Ze kreunt zacht. Met mijn andere hand duw ik haar kin omhoog. Ze heeft haar ogen nog steeds gesloten en als ik mijn lippen op de hare druk veranderd dat niet. Zachtjes kus ik haar. Gelukkig kust ze me terug. Mijn hand blijft haar bil kneden, de andere hand laat ik over haar blouse naar haar borst glijden. Zachtjes kneed ik ook dit vlees. Ze kreunt in mijn mond en duwt haar tong tegen mijn lippen. Zo… ze wil echt!

Ik geef haar de ruimte en voel haar tong in mijn mond, alwaar de mijne speels tegen haar aantikt. Ze kirt even. Ik blijf in haar bil en borst knijpen maar Liene heeft haar handen vrij en begint mijn blouse te openen. Knoopje voor knoopje komt mijn simpele t-shirt tevoorschijn. Dat geeft me moed en ik haal mijn hand van haar bil met als doel haar blouse los te knopen. Daar heeft Liene andere ideeën over en ze legt mijn hand weer op haar bil en knijpt er even in. Ik heb niet het idee dat ze niet wil, maar dat ze anders wil. Inmiddels heeft ze het laatste knoopje geopend en duwt ze mijn blouse open. Ze legt haar handen op mijn buik, nog verborgen onder mijn shirt. Ze doet even niets, lijkt te genieten van de warmte van mijn lijf.

Dan trekt ze eerst mijn blouse en dan mijn shirt uit mijn broek. Het lijkt haar te spijten dat ze mijn hand van haar borst moet halen en onze kus moet onderbreken. Zo stroopt mijn blouse van mijn armen en trekt het shirt over mijn hoofd. Zo sta ik topless voor haar. Ze laat haar vingers over mijn borst glijden, over mijn buik naar beneden. Ik ben geen supermodel maar in mijn vrije tijd thuis reageer ik mijn frustraties af op mijn fitnessapparatuur. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik redelijk gespierd ben geworden en de eerste aanzet van een sixpack heb gekregen. “Mon mari a un ventre,” zegt ze zacht al begrijp ik er niets van. Ze heeft een melancholische ondertoon in haar stem.

Haar handen rusten even op mijn buikspieren alvorens ze mijn riem begint te openen. De knoop en rits volgen al snel en met een klein zetje valt mijn broek op mijn enkels. Met open mond en licht hijgend gaat Liene met de toppen van haar vingers over mijn stijve lul die duidelijk aftekent in mijn boxer. Ze volgt de contouren van mijn ballen omhoog naar mijn eikel. De top van haar wijsvinger blijft even hangen, voelt aan de natte plek dat mijn voorvocht heeft veroorzaakt. Ze draait kleine rondjes binnen de vlek terwijl haar andere hand achter het elastiek haakt. Vol verwachting trekt ze de rand naar zich toe en rekt zich uit om in mijn onderbroek te kijken.

Daar ziet ze mijn lul. Hard en met de eikel ontbloot. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht en het lijkt dat het haar bevalt wat ze ziet. Ik ha intussen met mijn handen naar haar blouse toe om haar daarvan te ontdoen, maar ze stopt me met een, “Attends une minute s’il-te-plaît,” om zich te realiseren dat ik de taal niet machtig ben en zegt, “Sorry, wacht nog even.” Ze werkt mijn boxer voorbij mijn heupen en laat het vallen zodat het bij mijn broek komt. Mijn kromme, harde lul wijst naar haar, bevrijdt van de ketenen van mijn ondergoed. Ze kijkt ernaar. Ik zie een twinkeling in haar ogen. Ik sta nu zo goed als naakt voor haar, zij is nog volledig gekleed.

Ietwat aarzelend gaat haar hand naar mijn pik. Ik voel de warmte als ze mijn schacht omklemt en kreun als ze mijn voorhuid over mijn eikel trekt. Dan gaat ze weer de andere kant op en ontbloot ze het weer. Nieuw voorvocht wordt verdeeld over de kop van mijn geslacht. Tergend langzaam herhaalt ze dit, maar ik kan zien dat deze methode niet uit directe keus is maar meer uit verwondering. Bij elke beweging smeert ze meer voorvocht uit en begint zich aan de onderkant en druppel te vormen. Die druppel glijdt over haar duim maar het lijkt haar niet te deren, in tegendeel. Ook haar andere vingers worden bedekt met de plakkerige doch glibberige substantie.

Ze kijkt me aan. Haar ogen waren alle tijd volledig gericht op mijn pik maar nu kijkt ze op. Haar ogen lijken me toestemming te geven, ze is er nu klaar voor. Mijn handen gaan weer naar haar blouse en nu stopt ze me niet als ik begin met het openen van de knoopjes. Eén voor een maakt ik ze los en onthul ik wat ze eronder draagt. Dat blijkt ook een shirt te zijn, ook wit maar met het logo van haar organisatie erop. Als ik het laatste knoopje gehad heb gaan mijn handen verder omlaag en ondergaat de knoop van haar spijkerbroek dezelfde behandeling. Haar rits werkt niet echt mee, hapert flink maar geeft zich uiteindelijk gewonnen. Een riem schittert door afwezigheid, mogelijk zorgt haar zwangere buik ervoor dat er in haar collectie geen is die lang genoeg is. Ook haar broek valt met een klein duwtje op haar enkels. Het is alleen niet zo dat ik nu haar slipje kan zien, zowel de blouse als het shirt zijn dermate lang dat dit bedekt blijft. Ze kijkt me aan, lijkt te twijfelen maar ik zie in haar ogen dat haar twijfel niet is of ze hiermee door moet gaan, maar meer of ik nog wel wil als ik meer van haar kleding verwijder.

Ik twijfel ook. Logistieke twijfel. Wat als volgende? Uiteraard eerst de blouse weg, want dan pas kan ik haar shirt verwijderen, maar misschien toch beginnen met haar slipje? Ja. Ja, dat is het. Eerst haar slipje zodat haar kutje nog steeds verborgen blijft, voor extra spanning. Ik grijp onder haar shirt naar haar heupen, vind de onderbroek en trek het met een vloeiende beweging naar beneden. Vanaf haar bovenbenen neemt de zwaartekracht het over en even later ligt het op haar broek. Dan steek ik mijn wijsvingers uit en duw haar blouse naar buiten. Eénmaal voorbij haar schouders valt het naar beneden.

Nog voor het de grond raakt trek ik haar t-shirt over haar hoofd, waarbij ze meehelpt door haar handen omhoog te steken. Zo staat ze in alleen nog haar BH voor me. Haar kut kan ik door haar zwangere buik niet zien en ook de BH is verre van spectaculair. Simpel, wit, deugdelijk, comfortabel. Ik vermoed dat de laatste eigenschap de reden van aankoop was. Het weerhoudt me er niet van om mijn vingers er even overheen te laten gaan. Daarna wil ik met mijn handen achter haar rug grijpen om haar van het ding te verlossen maar ze houdt me tegen. Met haar eigen handen pakt tussen haar borsten de klemmen beet en klikt ze de BH los. Sluiting aan de voorzijde, het komt soms voor.

Nu de BH op de vloer ligt en haar borsten bevrijd zijn valt het pas op hoe de zwangerschap(pen) effect hebben gehad. Toen ik haar voor het eerst ontmoette had ze, naar schatting, net aan c-cups maar nu vallen haar onondersteunde dikke D’s meteen naar beneden. We kijken er beiden even naar, met beiden dezelfde gedachten erover. Wederom laat ik mijn vingers erover glijden, nu over de zachte huid naar de stijve tepels.

Maar als mijn vingertoppen de knopjes raken, zelfs zo zacht en voorzichtig als ik het nu doe, gromt ze en trekt ze mijn handen weg. “Sorry,” zegt ze, “ze zijn te… eh… sensitive.” Ik knik en duw haar tegen haar buik naar achteren tot haar billen de tafel raken. Ze snapt wat ik wil, maar na enkele vruchteloze pogingen haar op de blad te krijgen geven we het op. Ik laat mijn vingers tussen haar benen glijden en speel met haar schaamlippen. Op hetzelfde moment sluit haar hand om mijn schacht en begint ze me af te trekken.

Terwijl we zo elkaar plezieren kijken we om ons heen. Tegelijker kijken we naar de grond, daarna kijken we elkaar aan. “Dan kom ik niet meer overeind,” hijgt Liene met enige teleurstelling in haar stem. We kijken het kantoortje rond. Wat een situatie. Zij wil, ik wil, maar we kunnen niet. Dan krijg ik een idee. Aan haar heupen draai ik haar om er met een voet tegen de hare stel ik voor dat ze haar benen uit elkaar doet. Gelukkig doet ze dat. Met mijn hand op haar bovenrug leid ik haar in een gebukte positie. Als ze begrijpt wat ik wil doen, legt ze haar bovenlichaam op het tafelblad. Ze huivert als haar tepels het koude materiaal raken.

Ik ga door mijn knieën en richt met mijn hand mijn stijve lul op haar glimmende kutje. Ze slaakt een diepe zucht als ik in haar glijd, niet eens van geilheid of opwinding maar het lijkt meer opluchting te zijn. Wanneer ik tot mijn ballen in haar zit kom ik overeind maar dat blijkt geen goed plan. De hoek is dermate ongunstig dat ik haar aan haar kut begin op te tillen. “Oef, niet doen,” steunt ze dan ook. Ik buig weer door mijn knieën en begin langzaam in haar te stoten. Ze zucht weer, van genoegen, en legt haar hoofd op de tafel. “Un petit peu plus vite,” vraagt ze in haar moerstaal, maar ik begrijp haar. Haar warme, zachte kut omklemt mij en ik begin iets sneller en harder te stoten. “Hmmmm,” spint ze, “exactement comme ça.” Ze grijpt met een hand tussen haar benen, maar ze begint niet met haar klit te spelen. Ik voel hoe ze het knopje met haar vingers naar mijn lul duwt, zodat mijn schacht haar geil erover smeert en bij elke stoot er tegenaan schuurt.

Mijn benen beginnen te trillen en dat is niet ten teken dat ik op het punt sta om klaar te komen. Ja, het gevoel in haar toch vrij strakke kutje is heerlijk, maar mijn houding is dat niet. Ik kan niet rechtop staan en er komen inmiddels protesten van mijn knieën die deze gebogen houding totaal niet waarderen. Ik probeer beurtelings mijn benen te strekken maar dat brengt maar kort verlichting. Ik kan niet anders, niets doen om te voorkomen dat ik ga vallen en moet me uit haar trekken. Het slurpende geluid en de drie slierten geil die tussen mijn lul en haar kut blijven hangen zijn prachtig om te zien, maar Liene kijkt teleurgesteld om. “Waarom stop je, het was net zo lekker?” vraagt ze terecht.

“Ik red het niet,” beken ik, “mijn knieën kunnen dit niet aan. “En nu?” vraagt ze. Ik kijk haar bijna wanhopig aan. Ik wil haar zo graag neuken, zo graag in haar kut spuiten, wetende dat ze onmogelijk zwanger kan worden; maar ik haal mijn schouders op. Ze kijkt me met diepbedroefde ogen aan, maar dan dwaalt haar blik langs me heen. Ze komt overeind, trekt even aan mijn lul wat me doet kreunen en loopt naar het andere bureau. Daar pakt ze de bureaustoel met de blauwe zitting en rolt het naar me toe. “Dat is toch te laag?” zeg ik. Ze lacht even om zoveel onnozelheid en gaat zitten. Ze grijpt naast zich naar de hendel en trekt eraan. Met wat gesis komt de stoel omhoog. Zover zelfs dat haar voeten in de lucht bungelen. Met enige moeite zet ze zichzelf af, landt op de vloer en draait zich om. Ze klautert met haar knieën op de zitting, haar hoofd naar de rugleuning en haar kont naar achter gestoken.

Ze kijkt om. “Eh bien, que diriez-vous de cela?” zegt ze, dit keer bewust in het Frans. Ik glimlach en stap terug achter haar. De hoogte is perfect en ik durf het nu zelfs aan om mijn lul alleen met mijn heupen naar haar kut te brengen, mijn handen leg ik op haar heupen en soepel glijd ik terug ik haar vrouwelijkheid. Ik begin weer te stoten in hetzelfde tempo als voorheen, loom en kalm. Als ik op mijn diepst in haar ben duwt Liene haar heupen naar achteren en als mijn eikel bij haar schaamlippen is knijpt ze haar kutspieren aan. Zo verzorgt ze een zachte massage. Indrukwekkend hoeveel controle ze daar heeft als je bedenkt dat er al een kind doorheen gegaan is.

“Iets langzamer, kan dat?” vraagt ze. Ik voldoe en glijd in een lager tempo in en uit haar zalige kutje. Ze legt haar hoofd op haar handen en geniet. Ze introduceert me in iets nieuws. Ik neukte altijd snel. Zo snel mogelijk klaarkomen en zo snel mogelijk de vrouw doen klaarkomen. Daar ging ik voor. En als dat niet lukte met mijn lul in haar kut dat gebruikte ik mijn vingers en/of mijn mond. Liene leert me dat het ook anders kan. En als ik eerlijk ben, geniet ik er zo ook meer van.

Liene hangt over de rugleuning van de bureaustoel en ligt er als een kat te spinnen. Af en toe horen wat slurpende geluiden als ik in of juist uit haar glijd, maar afgezien van wat zacht gekreun van één of ons beiden is het stil. Het is de hitte uit haar kut die als een warme gloed over me uitgestrooid wordt en ik begin te merken dat ik het tempo moeilijker vast kan houden. Ik begin wat feller en sneller te stoten. Liene merkt het ook, stopt met achteruit duwen maar begint wel zacht te kreunen.

Ik stoot sneller en sneller in Liene die me met genoegen accepteert. Ik begin te snuiven en duw me diep in haar. Ik voel hoe ik mijn zaad in haar zwangere kut deponeer. Ik wil niet van spuiten spreken, maar het komt aardig in de buurt. Liene zegt niets, zucht alleen zacht. Als ik voel hoe het laatste beetje mijn ballen verlaten heeft en ik me uit haar trekt begint ze te praten, terwijl ze van de stoel klimt en haar kleren weer aantrekt. In het Frans, helaas. “Mon mari ne me baise pas quand je suis enceinte. C’est à ce moment-là que je suis vraiment excitée et que je ne m’en lasse pas. Après la naissance, bien sûr.” En ze wijst op haar zwangere buik. Ongetwijfeld gaat het, mede, daarover. Ik kleed me ook weer aan terwijl ik naar haar luister. Niet dat ik er iets van begrijp, maar toch. “C’est pourquoi il vous va si bien. Je ne te reverrai plus jamais, donc pas de moments gênants. Et puisque je suis enceinte de toute façon, tu n’as pas à t'inquiéter pour ça et tu pourrais jouir en moi,” gaat ze verder. Als ze al haar kleren aan heeft en merkt dat ik ook zover ben pakt ze met haar beide handen mijn gezicht vast en kust me. “Dank je,” zegt ze, nu in het Nederlands,” en kust me opnieuw. Dan ontsluit ze de deur, kijkt even de gang in en gebaard naar mij dat we kunnen. Ik zag haar daarna nog één keer, bij het inleveren van de pasjes. Ik wens haar succes en sterkte met het verloop van de zwangerschap. Ze bedankt me en geeft me een stiekeme knipoog. “Wat een leuke meid,” hoor ik mijn collega’s zeggen terwijl we naar onze respectievelijke auto’s lopen om weer huiswaarts te keren, “echt jammer dat ze stopt.” Ik kan het allemaal maar knikkend beamen.