Ook dit boek speelt zich weer af in het jaar 222 in Rome, net als mijn boeken over Angelique, over Slavin Zitah en het boek 'Slaven, Slavinnen en Meesters'. Het zijn boeken over slavernij en meer specifiek boeken over mooie jonge Slavinnen zoals ikzelf.

De Romeinen hadden alles keurig netjes in regels en wetten vastgelegd. Dus ook de Slavenhandel. Er was een strenge hiërarchische verdeling van de Handel in Slaven en Slavinnen.

In al mijn boeken speelt de Slavinnen-Handelaar Garibaldi een hoofdrol. Garibaldi was gespecialiseerd in mooie, jonge Slavinnen, die terecht kwamen in de prostitutie of gebruikt werden als Seks-Slavin.

En er was ook handel in Kind-Slaven. Dat waren Slaven en Slavinnen onder de achttien.

In dit boek gaan we een kijkje nemen bij Antonio Coppi. Dat was een Handelaar gespecialiseerd in Kind-Slaven.

En we maken kennis met Xantippe. Xantippe was ook een Handelaarster in mooie jonge Slavinnen en dus een concurrent van Garibaldi.

Xantippe was minstens net zo sluw, gewetenloos en wreed als Garibaldi. Van Xantippe was algemeen bekend dat ze niet op mannen viel. Ze was lesbisch en haar twee trouwe Helpers, waren dat ook. Niemand maakte daar in die tijd overigens een probleem van.

Xantippe had een geheim samenwerkingsverband met Antonio Coppi, de Handelaar in Kind-Slaven. Kind-Slaven waren niet veel waard. Er waren er teveel en ze werden soms per dozijn aangeboden tegen stuntprijzen.

Antonio Coppi en Xantippe hadden daarom een list verzonnen. Als Antonio Coppi mooie meiden had van 15, 16 of 17 jaar verkocht hij ze niet als Kind-Slaaf, maar dan gingen ze naar Xantippe. Zij dresseerde die Meiden op haar manier en verkocht ze vervolgens als achttienjarige Seks-Slavinnen. Op die manier konden ze veel meer aan die Meiden verdienen.

Xantippe verkocht dus minderjarige Meiden als achttien-jarigen, maar daarvoor moesten de officiële papieren wel aangepast worden. Xantippe had een Keurmeester en een Hoge Ambtenaar omgekocht om dat mogelijk te maken.

Ook moest ze de Meiden zelf ervan overtuigen dat ze achttien waren. Dat was niet heel moeilijk. Dat zullen we zien bij dit verhaal over de zestienjarige Deliah.

---

Slavenhandel was een lucratieve business in Rome in het jaar 222. Een grote sterke Slaaf kon een Handelaar voor ongeveer 50 Aureï verkopen. Een minder sterke Slaaf bracht altijd nog wel 20 tot 30 Aureï op. Kind-Slaven waren vrijwel waardeloos. Ze gingen per dozijn weg voor 50 Aureï.

Grote prijsverschillen waren er bij Slavinnen. Een gewone Huis-Slavin leverde hooguit 10 Aureï op, een goeie Seks-Slavin daarentegen kon soms wel voor 100 Aureï van eigenaar verwisselen.

Wat was een goeie Seks-Slavin? Een goeie Seks-Slavin was een mooie, slanke, jonge Meid, met grote tieten en een strak kutje. Ze moest gehoorzaam zijn en zich gewillig laten neuken.

Maar alles moest netjes volgens de Regels. Alleen een deskundige, officiële Keurmeester mocht daarom bepalen of een Meid aan die voorwaarden voldeed en geschikt was om als Seks-Slavin te dienen.

En de Romeinse Wet was op nog een punt zeer duidelijk: Meisjes jonger dan achttien jaar mochten niet als Seks-Slavin verhandeld worden.

Meester Garibaldi hield zich altijd netjes aan de Wet, maar er waren natuurlijk ook mensen zoals Antonio Coppi en Xantippe die de Wet aan hun laars lapten. U leest dat hieronder en in de volgende delen van dit Verhaal.

Dit is een scabreus verhaal over een Meisje van zestien die moet veinzen dat ze achttien is.

---

Deliah Fernando was een lief, onschuldig meisje van zestien jaar oud. Haar vader, Marco Fernando was een gezegend en rijk zakenman. Hij had zijn dochter helemaal alleen opgevoed omdat haar moeder bij haar geboorte was overleden. Deliah was alles voor hem. Ze was zijn rijkste bezit, het Licht in zijn ogen. Deliah was als enig kind behoorlijk verwend, maar ook heel degelijk opgevoed, want Marco Fernando was een streng, maar rechtvaardig man.

Marco Fernando was een rechtschapen man, maar zijn rechtlijnigheid had hem in een ernstig conflict gebracht met de Senaat en daarom werd hij als Landverrader gezien.

Na de arrestatie van Marco Fernando was Deliah tot Staatseigendom verklaard. Dat betekende dat ze voortaan een Slavin was. Ze werd uit haar mooie woning gesleurd en voor slechts 5 Aureï aan Antonio Coppi verkocht.

Deliah was zestien jaar oud en dus een Kind-Slavin. Als Antonio Coppi haar als Kind-Slavin doorverkocht dan had hij misschien 10 Aureï voor haar gekregen, maar Antonio Coppi zag al meteen meer mogelijkheden voor deze mooie Meid. Antonio Coppi was een slimme zakenman.

De arme Deliah was ontdaan en overstuur bij hem binnen gebracht door twee grote soldaten. Antonio leidde haar niet naar z'n Kelder zoals gebruikelijk was. In de Kelder zou het meisje ongetwijfeld nog meer van streek zijn geraakt.

---

In de Kelder van Antonio Coppi heerste op dat moment namelijk veel bedrijvigheid. Er waren twee jonge Nieuwe Slavinnen van een jaar of zeventien die hardhandig gedresseerd werden door vier jonge Slaven van ongeveer dezelfde leeftijd. De Meiden moesten gehoorzaam en gewillig gemaakt worden, zoals alle Nieuwe Slavinnen. De Slaven droegen een soort lendendoek, maar de Slavinnen waren geheel naakt.

Meester Coppi gebruikte wel vaker zijn eigen Slaven om Nieuwe Slavinnen te dresseren. Normaal hield Meester Coppi dan zelf toezicht bij dit soort activiteiten, maar nu liet hij de jongens even hun gang gaan. Soms moest je die jongens wat vertrouwen schenken...

Er hingen kettingen en zwepen aan de muur van de Kelder en die waren echt niet alleen voor de show. Er hing al één naakte Slavin in de takels. Ze was wat weerspannig en werd daarom getemd met een lange leren Zweep. De jonge Slaaf die de Zweep hanteerde had er zichtbaar plezier in. De andere naakte Slavin werd vastgebonden over de Bok in afwachting van haar verdere behandeling.

Er stond een vuurkorf klaar met ijzers erin om de Slavinnen te brandmerken. Deze Meiden waren gereserveerd en kregen het brandmerk van hun nieuwe eigenaar op hun linker bil.

De jonge Slaven mochten alle middelen gebruiken die nodig waren om de Meiden te dresseren. Ze mochten de Meiden slaan met een Zweep, een karwats of met hun blote handen. Ze mochten de Meiden overal betasten en met hun vingers penetreren.

Ze mochten één ding echter zeker niet. Ze mochten de Meiden niet neuken. Dat was streng verboden. Meester Coppi wilde niet dat Nieuwe Slavinnen zwanger werden.

Slaven mochten Slavinnen sowieso vrijwel nooit neuken, tenzij de Slavinnen in een speciaal fokprogramma waren opgenomen. In dat geval waren de sterkste en gezondste Slaven meestal uitverkoren om zo'n Slavin te bevruchten. Maar dat is een ander verhaal...

---

Nee Deliah werd gelukkig niet naar die Kelder gebracht. Ze zou waarschijnlijk in paniek geraakt zijn. Antonio Coppi was een verstandige man. Hij zag dat Deliah een gevoelig Meisje was en nam haar mee naar zijn rustige kantoortje.

Antonio Coppi legde de Eigendomspapieren van Deliah op z'n bureau en stuurde meteen een paar bodes naar z'n zakenpartner Xantippe en naar een bevriende Keurmeester en een Hoge Ambtenaar met de boodschap dat ze zo snel mogelijk bij hem moesten komen.

Daarna was hij samen met Deliah en ontfermde hij zich over het Meisje.

"Hebben de soldaten je niet te ruw behandeld, Meisje?" vroeg Antonio meelevend.

Hij wist zelf het antwoord al, want soldaten waren ruwe ongemanierde kerels.

"Ja meneer," antwoordde het meisje huilend. "Ze hebben me geslagen."

"Och, arme Meid." Antonio Coppi legde een arm om haar heen.

"Maak je maar geen zorgen Meisje," zei hij troostend.

"Je bent hier in goede handen."

Deliah droeg geen tuniek zoals een arbeiders meisje. Nee, Deliah droeg een prachtige lange, zwarte jurk van verfijnde stof, versierd met mooie rode en gouden stiksels. Ook droeg Deliah mooie zwarte leren laarsjes. Die jurk en laarsjes waren al duurder dan Meester Antonio Coppi voor het Meisje betaald had. Deliah had een rijke vader, dat was wel duidelijk.

"Wat een mooie jurk heb jij aan," zei Antonio zonder enige spot. Hij meende het echt.

Deliah glimlachte verlegen. Ze keek Antonio aan. Hij glimlachte vriendelijk terug.

Deliah had verhalen gehoord over Meester Antonio Coppi. Hij werd Het Beest genoemd dus ze had verwacht dat het een vreselijke man zou zijn, maar hij viel eigenlijk best wel mee. Deze man had de leeftijd van haar vader en hij leek best sympathiek. Misschien kon ze deze man wel vertrouwen? Ze moest ook wel. Veel keuze had ze immers niet.

Antonio glimlachte nog eens vriendelijk en aaide het meisje over haar bol. Deliah had een mooi, slim koppie en lang stijl blond haar met een pony tot net boven haar heldere, grote blauwe, onschuldige ogen. Zulke mooie blonde meiden waren er niet veel in Rome. Antonio liet het lange goud-blonde haar langzaam door zijn handen glijden. Dit was een beschaafd Meisje, netjes opgevoed. Dat had Meester Coppi meteen al gezien.

Het viel Antonio Coppi op dat Deliah haar linker hand stevig dicht hield als een vuist.

"Wat heb je daar in je hand, lief Meisje?" vroeg Coppi overdreven vriendelijk.

"Euuhhh... Mijn ring Meneer," antwoordde Deliah verlegen.

"Deze ring kreeg ik van mijn vader voor mijn zestiende verjaardag."

Ze deed haar hand open en toonde Coppi een mooie gouden ring met een grote diamant.

Dat was een kostbare ring. Antonio's ogen glinsterden van hebberigheid.

"Was je bang dat de soldaten je ring zouden stelen?" vroeg Coppi.

"Ja meneer," antwoordde het Meisje beleefd.

"Dat heb je goed gedaan Schat," zei Coppi.

"Soldaten zijn rovers en dieven. Je hebt gelijk dat je de ring hebt verstopt. Geef hem nu maar aan mij dan zal ik hem netjes voor je bewaren.

"Maar... Maar..." sputterde Deliah een klein beetje.

"Vertrouw mij maar," zei Coppi gemoedelijk.

"Ik heb een mooi kistje. Daarin zal ik de ring voor jou bewaren."

Deliah twijfelde nog even, maar gaf toch de ring aan Meester Coppi en hij deed hem in het kistje waar nog veel meer kostbare juwelen in lagen.

"Kleed je nu maar uit Meisje," zei hij.

Deliah schrok hevig. Uitkleden? Voor een vreemde man? Dat zou haar vader nooit goedkeuren en ze wilde het ook niet. Ze drukte haar jurk stevig tegen zich aan.

"Nee Meneer, dat mag niet van mijn Vader. Mijn vader zegt dat alleen een Slet zich uitkleedt voor vreemde mannen."

"Ja, dat begrijp ik," zei Antonio Coppi bijzonder verdraagzaam, wat zeer ongebruikelijk voor hem was.

"Je vader is een verstandige man, Meisje, en hij heeft gelijk. Meisjes die zich zomaar uitkleden voor vreemde Mannen zijn vieze Sletten. Jij bent geen Slet, dat had ik meteen al gezien. Jij bent een keurig net Meisje dat altijd naar haar vader luistert. Maar je vader is hier nu niet, Meisje. Je vader heeft zich in de nesten gewerkt. Je zult hem misschien wel nooit meer zien. Je hoeft je vader niet langer te gehoorzamen. Ik heb je gekocht en betaald, hier liggen je Eigendomspapieren. Ik ben nu je Meester. Je bent nu mijn Slavinnetje. Dat is niet erg hoor. Je bent bij mij in goede handen. Ik zal goed op je passen, maar je moet mij nu wel gehoorzamen. Kleed je maar uit, Meisje. Dat hoort zo. Slavinnetjes zijn gehoorzaam en gewillig. Ze kleden zich snel uit voor hun Meester als hij dat zegt. Ik moet je alleen maar even bekijken. Het duurt niet lang, Meisje. Ik moet alleen even je Waarde bepalen, daarna mag je je mooie jurk weer aantrekken. Het is niet erg. Toe maar. Vertrouw mij maar. Als je lief bent en gehoorzaamt zal ik je niet slaan, dat beloof ik. Je hoeft je niet eens helemaal uit te kleden hoor. Alleen die jurk moet even uit. Je mooie leren laarsjes mag je wel aanhouden."

Deliah wilde het eigenlijk niet, maar ze begon nu toch te twijfelen. Antonio Coppi klonk vriendelijk en overtuigend en Deliah was gewend om oudere mensen te gehoorzamen. Bovendien was ze toch wel bang om geslagen te worden als ze niet zou gehoorzamen.

De Soldaten hadden haar hard in haar gezicht geslagen toen ze niet snel het hen mee wilde gaan. Ze had daar een rode wang en een pijnlijk oor aan over gehouden. Dat wilde ze niet weer riskeren.

Deze Meneer noemde zich haar Meester en hij moest haar Waarde bepalen. Hij wilde haar alleen maar even bekijken. Dat klonk niet onredelijk. Daarna mocht haar jurk weer aan, zei hij. Dat zou haar vader vast wel goedvinden, dacht ze. Alleen even haar jurk uit. Dat moest dan maar.

Deliah maakte de jurk los en liet hem van haar schouders glijden. Ze stapte eruit. Onder de jurk droeg ze niets.

Spiernaakt met alleen haar laarsjes nog aan stond ze nu voor Meester Coppi. Deliah schaamde zich wel hevig en bloosde tot diep in haar nek. Nog nooit had een man haar helemaal naakt gezien. Haar handen hield ze stevig beschermend voor zich. Zo bedekte ze haar borsten en haar vrouwelijkheid.

Antonio glimlachte besmuikt en likte zijn lippen als een hongerige wolf dat een lammetje gaat verschalken. Antonio Coppi bekeek Deliah's hele lichaam nauwkeurig van alle kanten. Hoewel

Deliah bedekte snel met haar linker arm- en hand haar borsten en met haar rechter hand bedekte ze haar kutje.

Ondanks dat Deliah zich zo goed mogelijk bedekte had Meester Coppi al lang gezien dat ze flinke borsten had voor een zestienjarige. Misschien zouden haar borsten nog iets groeien de komende twee jaar, maar dit Meisje zag er al redelijk volgroeid uit. Meester Coppi kon het weten, want hij had veel ervaring met zulke jonge Slavinnen.

Normaal zou Meester Coppi een Slavin die zichzelf zo met de handen bedekte al lang hardhandig tot de orde geroepen hebben. Hij sloeg zulke Meiden met zijn blote handen, of met een kort zweepje, of met een karwats. Maar met dit lieve bescheiden Meisje had hij wat meer geduld. Antonio Coppi wees naar haar handen.

"Ben je nog een beetje verlegen, lief Meisje?" vroeg Antonio vriendelijk.

"Ooohhh... Eeeuhh... Ja.. Eeuuuhhh... Ja Meneer.. Ik... Ik... Ik denk het wel... Meneer.."

Antonio Coppi nam er genoegen mee. Voorlopig zag hij genoeg. Hij grijnsde en knikte tevreden. Dit was een bijzonder mooi Meisje. Ze was, zo te zien, vrijwel volgroeid en kon zeker wel doorgaan voor achttien. Dit Meisje was ongetwijfeld veel geld waard. Maar alleen als achttienjarige en dat moest uiteindelijk de Keurmeester bepalen.

Deliah's lange, stijle, blonde haar hing aan de achterkant keurig in een punt geknipt tot net boven haar bilspleet. Antonio Coppi keek er even gefascineerd naar en streelde toen haar mooie ronde billen.

"Lekker rond kontje," zei Antonio waarderend.

Deliah huiverde en trok schielijk haar billen in. Dat was geen kijken, dat was aanraken. Deze meneer wilde alleen even kijken had hij gezegd, maar nu raakte hij haar toch aan.

"Niet doen... Alstublieft Meneer. Dat mag niet van mijn vader."

"Rustig maar Teefje," suste Antonio.

"Ik ben nu je Meester, Meisje. Jij bent mijn Slavinnetje en Slavinnetjes protesteren niet. Protesteren tegen je Meester zou je vader niet goedkeuren, Meisje. Ik mag je echt ook wel aanraken hoor."

Antonio Coppi was uitzonderlijk vriendelijk en geduldig voor zijn doen. Normaal had hij zo'n Meid al lang keihard in haar gezicht geslagen, maar dit mooie, onschuldige Meisje maakte hem echt een beetje week.

Deliah hield nog steeds haar handen stevig voor haar borsten en voor haar kruis, maar haar achterkant was natuurlijk totaal onbeschermd.

Deliah kon haar handen onmogelijk overal houden en die aardige Meneer zei dat hij haar aan mocht raken. Dan moest ze hem misschien toch maar even zijn gang laten gaan zolang hij alleen haar billen streelde.

Meester Coppi zag dat Deliah berustte en streelde daarom nogmaals haar billen en zijn hand ging nu ook tussen haar benen. Hij raakte min of meer terloops haar kutje aan.

"Je bent wel een lief Schatje," zei hij.

"Netjes opgevoed en gehoorzaam. Daar houd ik wel van."

Deliah veerde omhoog op haar tenen toen haar Meester haar kutje toucheerde.

"Ooohhh... Ooohhh... Meneer... Nee Meneer... Alstublieft... Niet doen Meneer..."

Nog nooit had iemand haar zo intiem betast. Haar grote, onschuldige ogen werden nog groter van ontzetting. Ze kreunde zachtjes maar durfde niet echt meer te protesteren.

Antonio Coppi wist op dat moment dat hij gewonnen had. Je kon een Nieuwe Slavin temmen met de Zweep, maar het kon ook met mooie, lieve woordjes.

Antonio Coppi grijnsde en likte nogmaals hongerig zijn lippen. Hij deed zijn hand nogmaals achterlangs tussen Deliah's benen en duwde ze iets uit elkaar. Zo kon hij er beter bij. Zijn vingers gleden daarna tussen haar vochtige kut-lipjes door. Antonio kwijlde een beetje en hij gromde zachtjes van genoegen.

"Hmmm... Hmmm... Hmmm... Lekker Kutje," kreunde hij begerig.

"Oohhh... Nee... Alstublieft Meneer... Niet doen... Niet doen Meneer..."

Deliah's protest was nu niet veel meer dan een hees gefluister geworden.

Antonio Coppi zag daarin slechts een aanmoediging en hij stimuleerde haar klitje.

"Ooohhhh... Neeeehhh... Neeeehhh... Meneer... Alstublieft... Meneer... Neeehhhh..."

Deliah kronkelde met haar hele lijf en schokte met haar onderlichaam. Ze begon te trillen en te kreunen. Antonio Coppi vermoedde dat ze al snel klaar ging komen. Meester Coppi had ervaring. Die jonge Meiden kwamen vaak heel gemakkelijk klaar.

"Je bent echt een lief Schatje," herhaalde Meester Coppi. Hij haalde zijn handen ineens weg. Hij was wel even klaar met dit Slavinnetje. Ze hoefde wat hem betreft nog niet klaar te komen. Wat had hij daar aan? Je moest die Nieuwe Slavinnen niet teveel verwennen. Hij wist wel even genoeg.

Hij glimlachte weer vriendelijk naar Deliah, streelde haar gezicht en drukte een kus op haar voorhoofd.

"Je bent zo mooi... en lekker... lieve, lieve Schat," zei hij.

"Mag... Mag ik nu mijn jurk weer aan... Alstublieft... Meneer?" vroeg Deliah beleefd.

"Straks, mooi lief Meisje," antwoordde Coppi, nog steeds even vriendelijk.

"Straks. Er komt eerst nog iemand anders naar je kijken. Daarna mag je jurk weer aan."