Ik verheug me erop om Felix terug te zien.
Mijn neef en ik zijn even oud en van ons zestiende tot ons negentiende trainden we samen in de Alpineski-selectie van Oostenrijk, eerst bij de jeugd en later bij de ‘groten’. Drie heerlijke jaren waarin ik tijdens de winters bij hem en zijn ouders in de ‘Kaiserhof’ woonde, omdat er in Wenen waar ik vandaan kom nou eenmaal geen pistes zijn.
Het was ieder jaar een feestje om die maanden bij hen te zijn. Ik ben enig kind terwijl Felix nog twee oudere broers heeft, het was altijd veel dollen en lol maken met elkaar als ik er was.


Het aantal uren dat we samen in de gym of op de pistes doorbrachten moeten er honderden en misschien wel duizenden zijn geweest. Omdat we zo veel samen optrokken hadden we op een gegeven moment bijna geen geheimen meer voor elkaar. Tijdens onze inspanningen voerden we eindeloze gesprekken over van alles en nog wat, ik geloof niet dat ik met iemand ooit zó vertrouwelijk ben geweest.
Het énige wat ik eigenlijk nooit met Felix heb gedeeld is dat ik rond dat ik achttien werd een heftige crush op hem kreeg, maar ja, we waren neef en nicht. Hoe váak we niet te horen kregen dat we wel broer en zus konden zijn, met onze achttien jaren even oud, allebei bruine ogen, donkerbruin haar, allebei tamelijk lang en afgetraind. Maar met moeite is het me gelukt om altijd afstand tot hem te houden…

Nu, ruim een jaar later zijn we allebei twintig en is hij Inmiddels een topper in de wereldcup Alpine skiën. Het halve jaar zwerft hij over de hele aardbol voor trainingen en wedstrijden, maar voor mij bleek dat wereldje van permanente prestatiedruk en ‘unterwegs’ niks te zijn. Ik was blij terug te kunnen keren naar het hotel van mijn ouders in Wenen, waar ik ze ging helpen. Het werk en alles wat bij een hotel hoort is me zo gaan bevallen dat ik aan de hotelschool hospitality ging studeren, wat tegelijk ook de reden is waarom ik momenteel een korte stage loop bij de ‘Österreichische Bundesbahnen.’ Ik wil allerlei ervaringen opgedaan hebben voordat ik definitief bij mijn ouders in het hotel stap, waarvan het de bedoeling is dat ik het op termijn van hen overneem.


Uitgeteld

Door die kabelbreuk duurde de reis met de Sneeuw-express bijna drie uur langer dan normaal. Ik lag nog niet zo lang te slapen toen de bar opnieuw open ging en Pippa en ik weer aan de bak moesten. Nu ben ik serieus bekaf en ik verheug me erop om de komende dagen in de ‘Kaiserhof’ te zijn, bij mijn oom Hanz en tante Heidi. Ik ga hen helpen om de familiereünie voor te bereiden, die we daar op tweede Kerstdag hebben ter ere van oma die zeventig wordt. Ik hoop er verder in ieder geval ook tijd te vinden om in hun Spa wat te kunnen chillen, na al het harde werken van de laatste tijd.

Grappig dat ik die Willem voor het station weer tegen het lijf liep, soms kom je tijdens een reis steeds weer dezelfde mensen tegen. Hij legde het gisteravond duidelijk op mij aan maar ik gaf niet thuis en even later zag ik hem oversteken naar Pippa. Een leuke jongen wel maar hij wilde íetsje te graag, terwijl Pippa en ik allebei nou net niet op de markt zijn. Maar het siert hem dat hij niet gauw opgaf en we hebben daar samen terwijl we de boel opruimden en afsloten nog best wel even lol over gehad.

Maar toen vond hij in dat donkere hoekje dat sneue meisje, ik zag haar wel zitten en normaal zouden we wel aandacht besteden aan zo iemand maar Xaverl en ik hadden het echt idioot druk. Niet veel later kwam hij met haar op de proppen en bijna wonderbaarlijk zoals hij haar aan het dansen en later ook aan het lachen wist te krijgen. Dat kan zo maar zijn ‘Schneemärchen’ zijn sneeuwsprookje worden, zoals hier vakantieliefdes in de sneeuw worden genoemd. Heel even voelde ik toen ik ze ontmoette een steek van jaloezie, niet omdat ik hém zou willen maar omdat zij iets lijken te hebben wat ik misschien wel nooit zal krijgen.

De ‘Kaiserhof’ ligt nog geen honderd meter van het station vandaan en het is zoals altijd een feestje als ik het grote oude chalet weer in beeld krijg. Het is zo mooi en zo goed onderhouden, gasten moeten haast wel alle liefde voelen die mijn familie erin steekt want het hele jaar door is het altijd volgeboekt, terwijl het toch bepaald niet goedkoop is. Ik loop om het hoofdgebouw heen naar de tuin, waarin iets hoger op de berghelling nog enkele chalets staan. In het ene wonen mijn oom en tante Heidi en het andere wordt gebruikt voor families of grote groepen die onder elkaar willen zijn. Daar houden we onze familiereünie.

Vaak zijn mijn oom Hanz en tante Heidi allebei aan het werk in het hotel maar dit keer heb ik geluk, mijn tante staat in de keuken allerlei lekkers te bakken. ‘Ach da bist du endlich, Katili, mein liebchen’ verwelkomt ze me, waarop ze me stevig tegen zich aantrekt. Heerlijk om weer bij haar te zijn, zo vertrouwd ook, dit is de enige plek waar mijn naam op zijn Oostenrijks is verkleind tot Katili. Tante Heidi voelt als een tweede moeder voor me, en misschien nog wel meer, want hoewel ze zussen zijn is mijn eigen moeder altijd veel afstandelijker.

Zonder me iets te vragen trekt ze een kruk bij het aanrecht, zet een kom warme chocola met een scheutje rum erin voor me neer en snijdt een giga-stuk af van een Apfelkuchen die er kersvers staat te geuren. ‘Eet maar eens goed want je bent te mager’ is haar begeleidende tekst, die eigenlijk altijd wel een beetje hetzelfde is. En dan moet er gepraat worden, want mijn tante Heidi wil altijd precies weten hoe de vlag er voor hangt, en dus vertel ik haar braaf wat ze wil weten. Dat ik blij ben met mijn keuze voor het hotel van mijn ouders en voor mijn studie, en nee, dat er nog steeds geen grote liefde is en ja, dat ik inderdaad af en toe het skiën wel heel erg mis.

En zo komen we natuurlijk uit op Felix. Dat hij het zo goed doet en momenteel met het hele ski-circus in Canada of Amerika zit, dat weet mijn tante Heidi nooit zo goed omdat ze daar op en neer sjouwen van Lake Louise naar Beaver Creek naar Killington en weer terug en zo maar door van hot naar her. ‘Komt Felix ook?’ vraag ik zo onschuldig mogelijk, maar mijn tante Heidi maak je niets wijs. Die had destijds allang in de gaten dat ik verliefd op hem was en pas achteraf besefte ik hoe bijzonder het is dat ze nooit moeilijk heeft gedaan over dat we neef en nicht zijn. Maar ja, er gebeurde ook helemaal niks…

Tijd voor mezelf

Wat betreft Felix dus, tante Heidi weet niet of hij komt, hij beloofde het wel maar waarschijnlijk gaat dat niet lukken want het weer schijnt daar met veel sneeuw en storm een gekkenhuis te zijn.
Meteen voel ik hoe de teleurstelling als een verlammend goedje door mijn lijf trekt, alsof ik nu pas voel hoe bekaf ik ben. Tante Heidi ziet het ook: ‘ga eerst maar eens slapen, mein liebchen en daarna ga je lekker de Wellness in. Vandaag ben je vrij, morgen gaan we aan de slag voor de reünie’. Dankbaar omhels ik mijn tante Heidi en amper een kwartier later lig ik in mijn kamer in het groepschalet in diepe slaap.

Halverwege de middag word ik pas weer wakker en uitgerust steek ik dan in badjas en met de badlakens onder mijn arm de tuin en de terrassen over naar de Spa van het hotel. Ik kom daar altijd zó graag, het zwembad is voor een deel in een serre gebouwd waardoor het er heel licht is en daarom heen zijn alle baden, sauna’s, stoomcabine en de behandelruimtes voor massage ed. gegroepeerd. Momenteel is het helemaal sfeervol omdat alles al voor Weihnachten versierd is en er al zo ontzettend veel sneeuw is gevallen. Na de sneeuw en de storm is de zon er gelukkig weer en de bergen, de bossen en de pistes zien er prachtig glinsterend wit uit. In de tuin staan de dennenbomen met hun takken vol sneeuw er bij als de ultieme voorbodes van Weihnachten. En wat hier altijd die extra wintersportsfeer geeft is de kabelbaan naar de Hahnenkamm die zowat over de tuin van het hotel is gebouwd, hoog over zoeven gondel na gondel afgeladen met skiërs en boarders voorbij.

Nadat ik me in de voor mannen en vrouwen gezamenlijke lekker geurende en verwarmde badruimte eerst eens goed heb schoongeboend, bekijk ik tijdens het afdrogen mijn naakte lijf in de grote spiegels en ik ben best wel tevreden met wat ik zie. Tante Heidi vindt dat ik te mager ben maar zelf zie ik dat anders. Ik ben altijd blijven gymmen en hardlopen, ook nadat ik stopte met de wedstrijdsport en dat in combinatie met gezond eten en hard werken maakt dat ik geen grammetje vet op mijn lijf heb. Voor een meisje ben ik best wel lang maar ik heb dat nooit een probleem gevonden, ik ben blij met hoe ik eruit zie, mede door mijn lange donkere glanzende haren, die als ik ze los draag tot aan mijn billen reiken. Het enige is dat mijn borsten wel wat groter mochten zijn, hoewel ik eigenlijk niet mag klagen want ze zijn misschien wel daardoor mooi rond en stevig.

Ik zie wél dat het haar rond mijn kutje weer wat aandacht nodig heeft. Dat is het nadeel van dat donkerbruine haar, dat stoppeltjes zo opvallen. Daarom besluit ik mezelf daar beneden eerst maar eens te scheren. Gelukkig blijkt er een massageruimte vrij te zijn waar ik in alle rust en ongestoord het klusje kan klaren. In de behandelstoel zeep ik mijn gleufje en alles eromheen zorgvuldig in en krab dan heel voorzichtig de stoppeltjes weg. Mijn kutlipjes zijn altijd wel het lastigst om te doen maar op een gegeven moment word je daar wel handig in, terwijl ik een lipje met de ene hand strak trek scheer ik het met het krabbertje in de andere hand glad. Ook verder naar onderen richting mijn andere gaatje is het altijd lastig, maar ik wring me net zo lang in allerlei bochten tot alles ook daar weer spiegelglad voelt.

Omdat het met Felix nooit iets kan worden, heb ik afgelopen jaar regelmatig andere jongens in mijn bed gehad, maar echt bevredigend is dat nooit geweest. Ja, natuurlijk, seks is lekker, maar voor mij hoort er toch ook wel een gevoel bij dat je de ander de liefste jongen vindt die er bestaat.
En dus doe ik het tegenwoordig eigenlijk alleen nog maar met mezelf. Ook nu, terwijl ik mijn kutje spiegelglad schoor heb ik ook alle lekkere plekjes laten ontwaken, ik moet daar nu echt even iets aan doen. Ik olie alles rond en tussen mijn kutlipjes goed in, waarna ik mijn rechterhand vol over mijn heuveltje en gleufje leg en met mijn wijsvinger m’n klitje begin te bewerken. Ondertussen neem ik die leuke donkere amandelvormige twinkelogen van Felix in gedachten en vinger ik mezelf tot ik flink opgewonden ben.

Gelukkig dacht ik er aan om ‘Kleine Felix’ mee te nemen, mijn trouwe trillende neukstaafje met het draaiende kopje, dat mijn onafscheidelijke reisgenootje is geworden. Ik zet het kopje op standje een tegen mijn klitje en bewerkt dat nog een tijdje, waarna ik het apparaatje op een hoger standje mijn kutje inschuif. Terwijl ik dat langzaam doe, om het inmiddels driftig bewegende kopje goed ieder lekker plekje te laten raken, denk ik alleen maar aan Felix en hoe het zou zijn als híj dit bij me doet. Amper is de kleine Felix diep in me aangekomen of ik klap zowat uit elkaar, het orgasme dendert door me heen, bijna spastisch klem ik mijn benen weer strak tegen elkaar waardoor de staaf nog strakker in me opgesloten zit en me helemaal gek maakt. Ik heb het gevoel alsof ik in een roes ben geraakt, ik heb er gewoon een waas van voor de ogen gekregen. Het duurt een behoorlijke tijd voordat ik weer bij zinnen ben en ga eerst maar eens een partijtje baantjes trekken in het zwembad.

Een bijna-ongeluk

De volgende dag is het hard werken geblazen. Samen met tante Heidi en wat mensen van het hotel poetsen we het familiechalet van onder tot boven, en bijna ook weer omgekeerd, want zoals altijd weer blijkt dat tante Heidi niet alleen heel lief maar ook een bazige perfectioniste is.
Daarna versieren we alle gezamenlijke ruimtes en ook nog eens iedere kamer apart met zóveel Weihnachten-spul dat er volgens mij straks bijna niet eens meer mensen bij passen. Maar als ik dat tegen mijn tante zeg is haar enige reactie dat het maar één keer per jaar Weihnachten is en dat dat goed moet worden gevierd. En bij een goede viering hoort versiering. Achso, naja, oké, versieren dus maar en eerlijk is eerlijk, het resultaat mag er zijn. Toen we vanavond samen met oom Hanz de lichtjes aan deden leek het chalet wel te veranderen in een sprookjeshuis, zoals het nu verlicht en omzoomd met besneeuwde dennenbomen tegen die witte berghelling staat.

De laatste dag voor Kerstmis breekt aan en gelukkig heb ik vandaag de hele dag voor mezelf. Vanavond is het Kerstavond, een van de drukste avonden in het jaar in het hotel en ik heb beloofd dan te helpen. Morgen al arriveren de eerste familieleden, vanaf dat moment wordt het alleen maar suffig met zijn allen bij elkaar skiën, dus moet ik vandaag mijn kans pakken. Al vroeg ga ik de Hahnenkamm op om de Streif weer eens te oefenen, een behoorlijk heftige afdaling, die ook altijd in het Alpine-programma zit. De eerste keer doe ik het rustig aan maar al snel voel ik hoe mijn benen en lijf de draad weer oppakken en daarna gaat het steeds soepeler.

Het is tegen elven als ik kort even pauze neem in de bovenste Berghütte op de Kamm en tot mijn verrassing tref ik daar Willen en zijn treinmeisje Livvy. ‘Hé, jullie hier?’ kan ik alleen maar een tikje dommig reageren. Maar ik kon het weten want hij vertelde het me zelf dat hij hier werkt en ik zag ze ook nog eens naar de kabelbaan lopen. De ochtenddrukte is net voorbij en ze komen er gezellig even bij zitten, net als ik ieder met een cappuccino en een croissantje, dat ik van hen van het huis krijg. Het is heel gezellig en bijna wonderbaarlijk is het om te zien hoe Livvy al veel beter in haar vel lijkt te zitten.

Na deze onverwacht gezellige break doe ik eerst enkele pittige pistes aan de kant van Kirchberg. Tot slot sta ik nu weer voor de laatste keer boven aan de Streif, daarna vind ik het wel mooi geweest. Als ik bijna halverwege de afdaling ben hoor ik ineens iemand achter mij ‘achtung, hinter!!’ brullen en meteen daarna word ik zowat uit mijn schoenen geskied door een of andere rabauw die pal langs me op komt gedenderd. Met een sprong over een bult zie ik hem daarna uit mijn beeld verdwijnen en dat is maar goed ook want eerlijk gezegd zou ik anders achter hem aan zijn gegaan, zo ziedend ben ik op hem. Er is ruimte genoeg dus ik snap totaal niet waarom hij nou net zo dicht langs me op kwam.

Maar als ik zelf ook over die bult spring zie ik diezelfde gast een eind lager in de sneeuw liggen, onderuit gegaan, mooi, eigen schuld dikke bult. Maar op hetzelfde moment dat ik hem wil passeren hoor ik ‘hilfe, hilfe’ en héél even denk ik ‘zak erin’ maar dan ski ik naar hem toe. Hij ligt er vreemd bij en ik stap van mijn ski’s af waarna ik ze rechtop in de sneeuw steek, om ze niet kwijt te raken en om genoeg bewegingsruimte te hebben om te kunnen checken wat er aan de hand is. Op hetzelfde moment dat ik me over hem heen buig hoor ik ineens ‘got-ya’ en word ik door die vent tegen hem aan getrokken. En dan valt het kwartje: ‘Felix!!’ gil ik het uit. Ik ruk de spiegelende sneeuwbril van zijn hoofd en daar ligt hij, mijn neef en mijn geheime grote liefde. ‘Katili’ is het enige wat hij dan nog zegt, waarna hij me nog harder tegen zich aantrekt en we gillend van de lol samen door de sneeuw rollen.

‘Felix, hoe dít zo?!’ is daarna het enige wat ik kan uitbrengen. En dan vertelt hij dat zijn moeder in het complot zat, dat hij alles op alles heeft gezet om gisteren toch weg te komen uit Amerika en mij wilde verrassen. Ik ben intens gelukkig dat ik mijn ski-vriendje terug heb en genoeglijk kletsend werken we daarna samen de rest van de Streif af, tot het punt dat we via een uitloper van de piste rechtsreeks de tuin van het hotel in kunnen glijden. Daarna kletsen we elkaar in de keuken van tante Heidi de oren van het hoofd, die ons na een half uur horendol wegstuurt naar de wellness met: ’gaan jullie daar maar een tijdje verder bijpraten, Kinder.’

Und jetzt…

Even later liggen we als vanouds samen in de sauna, Felix een bankje hoger, ik onder hem. Op dit moment zijn er geen andere gasten aanwezig zijn en misschien juist wel daardoor voelt het anders dan vroeger. Zoals altijd liggen we helemaal naakt, maar op een of andere manier lijkt het alsof we ineens een beetje verlegen zijn geworden voor elkaar, we zijn helemaal stil gevallen. Na een tijdje ga ik rechtop zitten en eigenlijk wordt dat direct al wel duidelijk wat er aan de hand is, Felix zijn penis staat al bijna helemaal stijf op zijn lijf.

Ik kan er niks aan doen, er ontsnapt me een giecheltje en omdat zijn apparaat zo’n beetje pal voor mijn ogen nog iets stijver staat te worden geef ik er een zacht tikje tegen aan, met de vraag: ‘wat is dit nou, neefje?’ Felix had al een rood hoofd door de warmte maar nu zie ik hem echt pioenrood worden: ‘…ehm, ja sorry hoor Katili, het gaat daar gewoon zijn eigen gang..., maar je bent ook zo mooi geworden’ komt er dan zacht en lief achteraan. Ohw, dit is heftig, hier moet hij mee uitkijken. Als ik dan blijf zwijgen gaat hij verder: ‘Mutti zegt dat ik mijn ogen in mijn zak heb zitten.’ Nou, die is wel echt heel leuk, ik kijk Felix aan, weer ontsnapt er een giecheltje en dan wijs ik op zijn zak : ‘ehm, nou Felix, ik zie anders dáár je ogen en hier beneden zie ik toch echt twee hele andere ronde dingen in dat velletje zitten.’

Dit komt wel heel dichtbij allemaal, hoe gaat dit verder…?.
Op die vraag geeft Felix per direct het antwoord want nog terwijl ik mezelf die vraag stel komt hij een beetje nijdig overeind, slaat zijn handdoek om zich heen en gromt: ‘meekomen Katili, wij moeten praten.’ En of ik wil of niet, hij sleurt me mee naar de garderobe waar we onze badjassen aandoen en vervolgens, met mijn hand klemvast in de zijne, rént hij bijna door de tuin, mij met zich meetrekkend. Felix sleurt me mee naar het familiechalet, daar is nog niemand en hebben we privacy.

Ontlading

Eenmaal binnen vraagt hij me waar mijn kamer is, trekt me daar mee op bed en als we dan zoals we altijd deden op onze zij en met de gezichten naar elkaar toe liggen vertelt hij wat er aan de hand is. Toen hij vanmorgen thuis kwam vertelde zijn moeder dat ik was gaan trainen op de Streif. Felix wilde me meteen achterna gaan maar zijn moeder hield hem tegen om eerst eens even met hem te praten: ‘Felix, zou je niet eens een beetje meer serieuze aandacht gaan geven aan Katili?’ Toen ik
Mutti niet begrijpend aankeek ging ze verder: ‘echt, soms hebben jullie hopeloze mannen de ogen écht in de zak zitten. Jullie maken elkaar verdrietig Felix. Ze is verliefd op jou. En jij bent het volgens mij ook op haar, dus doe er eindelijk eens iets aan.’ ‘En dat neef en nicht dan?’ vroeg ik haar stomverbaasd. ‘Ach’ zei Mutti, ‘dat komt zo vaak voor. Jullie hoeven toch niet meteen kindertjes te maken?’ ‘En Vati dan?’ ‘Die vindt alles oké, zolang hij zijn hotel maar heeft. Hup zoon, aan de slag!’ en daar was voor haar het gesprek mee klaar.

‘Echt Katili, ik wist niet wat ik hoorde. Klopt het wat ze zegt…, ben jij verliefd op mij?’ Als ik stilletjes knik blijft Felix ook even stil: ‘…Mutti heeft gelijk, ik ben het ook op jou. Al jaren eigenlijk. Maar ik durfde er niet voor uit te komen, je bent immers mijn nichtje.’ Ja, ik ben zijn nichtje en Felix is ook verliefd op mij en zijn moeder heeft hem naar me toe gestuurd! Ik kan er niks aan doen, mijn ogen stromen vol, mijn liefde voor Felix beheerste zo mijn leven en nu ligt hij hier voor me, te wachten op wat er verder gaat gebeuren! Het voelt geloof ik voor ons beiden als een stilte voor de storm, hierna zal het nooit meer hetzelfde zijn.

Dan ga ik er voor, ik heb nu lang genoeg gewacht en gooi me met mijn hele ziel en zaligheid er in, klem me aan hem vast en plet mijn lippen op de zijne. Gretig doet Felix ze van elkaar en voor het eerst kan ik met mijn tong bij hem naar binnen gaan. Hij vóelt heerlijk en hij smáakt heerlijk, precies zoals ik altijd dacht dat hij daar zou zijn. Eindeloos lang kussen we elkaar, afgewisseld met het spel van onze tongen die elkaar overal in onze monden wellustig ontmoeten. Ondertussen onderzoeken we met onze handen elkaars lichaam, over de stof van de badjassen heen.
Dan hou ik het niet meer en trek ik de mijne uit, ga op mijn rug liggen en als ik dan mijn handen uitsteek naar Felix doet ook hij hem gauw uit en komt hij tussen mijn benen liggen.

In een roes voel ik hoe Felix zijn mond voor mijn gleufje brengt, me daar eerst voorzichtig verkent en me dan langdurig likt. Ik kronkel en span me tegen hem op, zo heerlijk is dat, maar na een tijdje houd ik het niet meer en wil ik hem in me. Ik trek hem aan zijn haren omhoog waarna hij languit op me komt liggen. Dan krijgt hij ook haast, ik voel hoe hij zijn paal voor mijn kutje brengt en hem ineens met één stoot behoorlijk stevig in me steekt, het gaat zo hard dat onze botjes elkaar hoorbaar raken. Dít is het moment, hoe hij daarmee alles in mij alleen maar voor hém wakker maakt, hoe hij bezit van me neemt.

Ik had dus al echt wel eerder seks met jongens maar nu Felix me diep aan zijn paal heeft gestoken, want anders kan ik het niet noemen, nu ontwaken voor het eerst de gevoelens die ik altijd zo miste bij de seks. Het is alsof alleen wij samen nog bestaan, alsof hij me in zich trekt en me totaal overneemt, alsof ik alle regie kwijt raak, alsof ik alleen nog maar samen mét hem éen sekswezen ben.
Ik kan niet anders dan me eraan over geven en ik wíl dat ook. Ik laat me némen door Felix, hij mag me hebben en hij mag alles met me doen.

Ik open me zo ver mogelijk voor hem, niet alleen met mijn lichaam maar ook met mijn mind, ik wil hem in alles voelen. Ik wil me laten overrompelen, ik wil beleven hoe het is om me helemaal over te geven, ik wil vertrouwen hebben in wat er met me gebeurt. Felix voelt blijkbaar mijn reactie, want hij komt leunend op zijn handen omhoog en vraagt: ‘hoe gaat het Katili, kan dit wel, is het goed voor je of zal ik stoppen?’ Ik kijk hem alleen maar aan, beweeg mijn lijf een beetje onder hem, kantel mijn bekken, laat hem voelen dat hij mag, dat hij welkom is.

Felix legt zijn hele lekkere stevige afgetrainde lijf dan weer over me heen, bedekt me, kust mijn gezicht overal waar hij maar kan en gaat me dan néuken. Whow, dít is dus geneukt worden door iemand die je lief vindt, dit is dus alles wat je belemmert loslaten. Hij gaat hard over me heen, steekt keer op keer ritmisch en hard zijn paal diep in me. Hij maakt in me los wat er los te maken valt en pakt van me wat er te pakken valt, terwijl hij steeds maar weer zachtjes ‘Katili, Katili’ kreunt. En dat is helemaal goed, want ik ben van hem, ik wil alleen maar door hem gepakt en gepaald en genomen en geneukt worden!

Felix stookt mijn vuurtje zo hoog op dat ik al snel klaar kom en voel hoe alles in me zich aanspant rond die steeds maar weer binnendringende paal. Hoe ik hem probeer vast te houden door mijn spiertjes daarbinnen samen te trekken maar hem toch steeds weer moet loslaten. Ik vóel alleen nog maar, ik ben alléén maar mijn lijf geworden, het eist alles op. Het vuur in mijn buik laait hoog op maar op de een of andere manier dooft het daardoor ook snel. En terwijl ik voel hoe Felix nog lang niet met me klaar is en maar door beukt in mijn lijf val ik als een lappenpop stil, geopend en toegankelijk laat ik hem verder zijn gang gaan, stilletjes genietend dat hij bij en in me is…


Leuk dat je dit verhaal leest, thnx! X. Zazie