Een Liefdesverhaal - 13

Björn lijkt precies op een viking zoals ik me die altijd heb voorgesteld: lang, vlasblond haar, een asblonde warrige baard, een door weer en wind verweerd gezicht met daarin grijsblauwe ogen en een brede, beetje wrede mond. Hij draagt alleen een lange broek die haar beste tijd al lang achter de rug heeft, zonder riem maar met een rafelig touw om zin middel. Hij loopt op blote voeten, ook al ligt de grond bezaaid met dennennaalden.

Hij komt uit het rood geverfde huis gelopen wanneer we de oprit oprijden. Ik zit in de eerste bus, de Mercedes, met Thomas aan het stuur en met mama naast hem; ik op de achterbank met Maarten. We hebben nog niks met elkaar gedaan, maar ik ben wel al tot ver over mijn oren verliefd op hem. Ik heb het alleen tegengehouden, ik wil dat hij zo'n zin in mij krijgt dat hij zijn voorliefde voor jongens en mannen helemaal vergeet en mij neemt omdat hij niet anders meer kan. Ik denk dat ik daar al in geslaagd ben, want op de lange reis van Bremen naar Stockholm hebben we veel gebabbeld en de spelletjes gespeeld die veel kinderen op de achterbank spelen, heel onschuldig allemaal, maar tussen ons twee toch de hele tijd met een soort spanning erbij.

Twee minuten na ons arriveren papa, Linda, Kaat en Jorne in onze gehuurde VW-bus. Wanneer we uitstappen en de benen strekken na die lange tocht, omhelst Björn iedereen, Maarten het laatst van ons vieren. Hij kust mijn nieuwe vriendje vol op de mond terwijl zijn zware handen op de smalle billen van mijn neefje rusten.

'Dat ik jou maar een keer per jaar kan verwennen, vind ik de straf van mijn leven,' gromt hij nadat hij Maarten loslaat. Maarten blijft nog even met zijn hoofd tegen Björns borst aanleunen, tot het VW-busje komt aanrijden. Dan stormt Björn daar op af om Linda en Kaat te verwelkomen en kennis te maken met mijn papa en mijn broer.

Nu verschijnt ook Björns vrouw in de open deur en voorzichtig, alsof ze op eieren loopt, komt ze naar ons toe. Ze is heel mager. Haar wijde rok waait om haar dunne lenden en benen in de zachte zomerwind. Ze draagt een verkleurd t-shirt waar de tekening bijna helemaal van verdwenen is. Met moeite herken ik er de afbeelding van een hond in. Achter haar komen twee grote honden aangetrippeld, volgens mij een kruising tussen poolhonden en retrievers. Ze zijn werkelijk prachtig en heel braaf. Ook Agneta omhelst ons allemaal. Ik voel hoe dun en broos ze is, maar haar armen zijn onverwachts heel sterk. Een taaie tante, volgens mij. Onder haar shirt voel ik malse kussens van borsten die niet in een beha geklemd zitten. Ik kan me niet voorstellen hoe ze er bloot uitziet, ze lijkt een mooie kont te hebben wanneer ze haar rok aan de voorkant tussen de handen klemt omdat de honden tegen haar opspringen.

We blijven de hele namiddag buiten in de tuinstoelen zitten kletsen, thee drinken en zelfgebakken koekjes en taart naar binnen spelen. Björn gaat ons daarna voor naar de twee blokhutten die zo'n honderd meter achter het huis in het bos staan. Er is zo'n vijftig meter tussen de twee hutten. 'Privacy verzekerd,' gromt Björn, 'niemand hoeft iemand hier te storen.' De blokhutten hebben geen ramen, de verluchting gebeurt via de open deur. 'Maar hou ze 's nachts gesloten,' zegt Björn tegen papa, 'er lopen hier zowel vossen als herten rond. Als je geluiden hoort, hoef je niet bang te zijn.'

Ik stap nieuwsgierig de blokhut binnen die Björn me aangewezen heeft. Er staan vier ijzeren ledikanten in, elk voor een persoon, netjes naast elkaar geschoven. Boven een ladekast hangt een grote spiegel. In de kast liggen dekens en handdoeken, condooms en twee bussen met glijmiddel. Op een ervan zie ik in zilveren letters 'Analglide' staan, de andere is blijkbaar voor vaginaal gebruik. Ik sluit de lade vlug en loop naar buiten. Kaat en Maarten hoeven niet in de hut te gaan kijken: ze zijn hier al ieder jaar geweest. Björn legt uit dat de hut aan de linkerkant die voor de kinderen is, de andere is voor de ouders. Ik werp daar ook even een blik in. Ze ziet er binnen precies hetzelfde uit als de onze, tot aan de inhoud van de ladekast toe. Wassen moeten we ons doen aan een beekje dat nog verder in het bos, in een klein dal, achter het bos loopt. Daar begint een uitgestrekt veld dat zachtjes omhoog loopt. Het is hier gewoonweg schitterend. 'Overdag is het nu 25 graden, 's nachts ongeveer 16,' zegt Björn, 'en ze voorspellen voor minstens zeven dagen nog droog weer en dezelfde temperaturen. Wanneer jullie er morgen op uittrekken, ziet het er dus goed uit.'

Daarna wandelen we terug naar hun huis met de rood geverfde planken over de bakstenen muren. Ik merk dat Björn en Maarten achterblijven. Ze lopen traag, hand in hand, terwijl ze praten en lachen.

'Ik weet dat je verliefd bent op Maarten,' zegt Kaat, 'maar hij zal vannacht niet in onze hut slapen, maar bij Björn. Dat is nu eenmaal zo als die twee bij elkaar zijn. Voorlopig nog. Want Maarten wordt groot en ik voel nu al aan Björn dat zijn belangstelling in Maarten afneemt. Hij pakt hem niet meer op en maakt er geen rondedansje meer mee, zoals vorige jaren. Maar hij is al in de zestig en hij weet dat het voor hem gedaan is, na Maarten. Ze wonen hier zo afgelegen dat het onmogelijk is voor hem om nog knaapjes te vinden. Vroeger, voor Maarten dan, had hij relaties in Stockholm die hem jongens stuurden om hier te komen logeren, maar dat is al lang verleden tijd. Misschien kon hij ze niet meer betalen, want Björn en Agneta leven een klein pensioentje dat hen amper in staat stelt om eten en kleren te kopen.'

'Dat heb ik gezien. Ze lopen er heel slordig bij.'

'Ja, maar ze zijn heel proper. In huis blinkt alles van de netheid. En ze zijn, zoals alle Zweden, ook erg gesteld op hun fysiek. Naast hun huis zal je straks wel een gebouwtje zien, dat is hun sauna. Hier gaat het spreekwoord dat kleren de man maken niet op, hoor.'

'Maar wat is er met Agneta? Ze lijkt me zo mager en broos.'

'Dat is ook maar een idee van jou, Marthe. Ze is een en al pees. Geweldig sterk als het moet. Ze kliefde verleden zomer nog fluks het hout. Dat zou ik niet kunnen.'

'En waar slaapt Maarten dan als hij bij Björn is?'

'Ze hebben twee kleine slaapkamertjes, net groot genoeg voor een tweepersoonsbed. In de ene slaapt Agneta met de honden, in de andere Björn, meestal alleen.'

'Dus zij hebben geen seks met elkaar?'

'Dat weet ik niet precies, Marthe, ik weet echt niet alles. Maar één ding weet ik heel zeker, omdat Björn het me verleden zomer zelf verteld heeft. Agneta heeft al jarenlang seks met haar honden. Ze hebben altijd al twee honden gehad. Dit zijn nu twee jonge reuen, Alfa en Beta, twee broertjes van vier jaar oud. Björn moet de reuen vasthouden tot ze goed en wel in Agneta vast zitten. Tegen de tijd dat de twee reuen ermee klaar zijn, is Björn zo opgewonden dat hij het met Agneta kan doen, zei hij. Maar dan niet in haar kut, maar in haar kontgaatje. Björn heeft het niet voor kutten, dat is duidelijk.'

Kaat zag dat ik het allemaal niet kon bevatten.

'Ach, Marthe, ik snap wel dat je nu grote ogen trekt, maar dit is gewoon deel van de wereld waar wij in groot geworden zijn. Ik weet wel dat wat hier gebeurt allesbehalve gewoon is, maar mama en papa hebben ons van kleins af geleerd om over niemand te oordelen. Ze zegden altijd: 'Zou je willen dat ze ons beoordeelden? Wij weten niet wat er in de andere huizen gebeurt en zo is het maar goed. Nu weet ik dat er waarschijnlijk meer incest gebeurt tegen de zin van meisjes en jongens dan bij ons, waar het heel natuurlijk is en goed. Net als bij jullie, toch?'

Ik begon het te snappen. Net als bij ons... we waren niet alleen, er moesten vast en zeker meer gezinnen zijn, zoals dat van ons en dat van Thomas en Linda, waar het uit liefde gebeurde.

'Maarten zal midden in de nacht wel naar onze blokhut komen,' zei Kaat, 'Björn slaapt nooit echt bij hem, behalve toen we samen met hem trektochten deden, dan sliepen we met ons drieën in een tent.'

'En dan had hij seks met Maarten terwijl jij erbij was?' vroeg ik verbaasd.

'Nee, dat nooit. Ze deden het in de vrije natuur. Je zult zien dat het hier zo uitgestrekt is dat je waarschijnlijk geen mens tegenkomt. Ik vrij ook graag buiten trouwens.'

Er brandde nog een vraag op mijn lippen: 'Maar Kaat, hoe zat het dan met jou op die trektochten. Kon je dan twee weken zonder seks?'

'Soloseks is ook mooi, dat weet je zelf ook wel, Marthe. En af en toe met Maarten. Ik heb me nooit verveeld, als je dat bedoelt.'

'En nooit met Björn?'

'Never. Hij blijft van meisjes en vrouwen af. Maar hij is wel altijd heel attent voor hen. Uiteindelijk is hij een hele lieve man met het hart op de juiste plaats. En Agneta is ook helemaal OK. Een lieve oma eigenlijk, wanneer je haar bijzondere voorkeur voor honden niet meerekent. En ze zijn een goed koppel. Ze zijn al van hun achttiende bij elkaar.'

De gezellige, lange avond ging in een opperbeste stemming voorbij. Hier werd het bijna niet donker 's nachts. Om een uur of twaalf trokken Kaat, Jarne en ik naar onze blokhut. We lagen nog niet lang in bed toen we hoorden dat ook onze ouders hun bed opzochten in de andere hut. Jarne sliep in het bed in de verste hoek met Kaat in het bed naast hem. Ik sliep naast Kaat, zodat Maarten bij zijn terugkomst niemand zou hoeven te storen en in het bed bij de deur zou kunnen liggen. We waren alle drie heel moe en al gauw hoorde ik Jarne zachtjes snurken en Kaat regelmatig ademhalen. Het was pikdonker in de hut terwijl het buiten nog schemerde.

Ik had nog niet geslapen toen Maarten de deur voorzichtig opende en zonder geluid te maken met zijn kleren aan in het bed naast het mijne kroop. Ik had er al lakens opgelegd en twee dekens. Ik fluisterde hem toe dat ik nog wakker was, dat ik hem graag zag. Ik voelde dat hij zich naar mij toe boog en mijn gezicht zocht. We kusten elkaar op de lippen. Verder waren we ook gisteren niet gekomen, de tweede nacht in Bremen dus. Ik had hem gezegd dat ik er in Zweden wel klaar zou voor zijn, dat ik hem echt wel lief vond maar toch nog een beetje te vroeg voor mij. Zijn kus op mijn lippen was zo teder dat mijn hart voor hem helemaal smolt.

'Alles OK met jou,' fluisterde ik, toch een beetje bezorgd.

'Natuurlijk, Marthe. Ik wou dit ook, hoor, vergeet dat niet. Ik weet dat het, als we terugkomen van onze tocht, zo goed als zeker de laatste keer is dat Björn me wil. Ik geen jongen meer. Maar weet je, Marthe, ik begin jou graag te zien.'

'Ik jou ook, Maarten, ik jou ook,' fluisterde ik. We zoenden elkaar nog eens en daarna ben ik in slaap gevallen.

Omdat het in blokhut zonder ramen helemaal donker bleef, had ik er geen besef van hoe laat het was toen ik wakker werd. Ik hoorde wel de rustige ademhaling van de anderen. Ik sloop stilletjes uit mijn bed en opende de deur. Het felle zonlicht deed me met de ogen knipperen. Op mijn uurwerk zag ik dat het negen uur was. De deur van de andere blokhut was ook nog dicht. Ik nam wat handdoeken en liep naar het beekje om me te wassen. Terwijl ik daar in mijn blootje in het koude water stond te poedelen, kwam Björn op me toegestapt.

'Goed geslapen, Marthe?'

'Heel goed, Björn.'

Zonder het te beseffen had ik een handdoek over mijn lijf geslagen. Hij lachte eens en zei: 'Maakt mij niet uit, Marthe. Ik zal niet beweren dat ik een meisjeslijf niet mooi vind, verre van. Maar het windt me niet op. Je hoeft niet bang te zijn dat ik een stijve krijg of zo.'

Hij trok in een korte beweging van zijn hand het koord in zijn broeksband los en stapte het water in. Ik wist dat hij al in de zestig was, maar wat een prachtig lichaam had hij nog! Zijn borst was ruig behaard met lange grijze haartjes en zijn penis, die duidelijk slap was, was enorm veel groter dan die van Jarne of die van papa in slappe toestand. Ook daar was hij dik behaard, zijn zak was nauwelijks zichtbaar. Hij plonsde en plensde in het water als een kleine jongen.

'Straks, voor jullie vertrekken, nemen jullie nog een sauna,' zei hij, 'mogelijk vinden jullie tijdens de tocht ook een sauna in de bossen. Die mag je altijd gebruiken als je achteraf alles maar proper maakt en genoeg hout naar binnen haalt. Maar je zult je misschien niet elke dag kunnen wassen, dus is een sauna vooraf echt noodzakelijk.'

'Dat zullen we zeker doen, Björn, dank je wel.'

Ik droogde me op de oever van het beekje af en bleef naar hem kijken. 'Zo ziet een echte natuurmens er dus uit,' dacht ik. Toen hoorde ik papa en Linda aankomen. Ze liepen hand in hand. Ik trok mijn onderbroekje en mijn nachtkleed aan, kuste papa op de wang en kreeg een stevige knuffel van Linda. Ik draaide me om en liep naar onze blokhut, waar de drie anderen nu ook wakker geworden waren en met handdoeken klaar stonden om naar het beekje te gaan.

'Straks is er sauna voor ons,' kondigde ik aan.

'Ja, dat weten we wel,' antwoordde Kaat, 'zonder eerst een sauna vertrekken we hier niet.'

Jarne en Kaat vertrokken. Maarten draalde nog wat. Ik keek hem in de ogen. 'Nog eens sorry voor vannacht,' zei hij, 'maar je moet weten dat ik het ook wilde, Marthe. Björn dwingt me nooit om iets te doen met hem.'

'Ik weet het, Maarten, maak je geen zorgen. Ik wil dat je weet dat ik van je hou. Dat ik er klaar voor ben als jij er klaar voor bent.'

'Dat was ik al van het eerste moment dat ik je zag, Marthe. Misschien maak jij wel dat ik op meisjes val, wie weet?'

Na nog een vluchtige zoen op mijn lippen, pakte hij zijn handdoeken en alleen met zijn witte meisjesslipje aan, liep hij naar de anderen toe. Ik hoorde gelach en gejoel opstijgen bij de beek in het dal. Ik ging op het huis af waar we zouden ontbijten. Ik had zin om Agneta te zien en misschien kon ik wel een goeie babbel met haar hebben. Met Björn spraken we Engels, Agnete had ik nog niet veel horen praten en dat was altijd in het Zweeds geweest.

Agnete was druk bezig om pannenkoeken te bakken en schaaltjes met fruit en bessen te vullen. Ik liep op haar toe en begon haar onmiddellijk te helpen. Het bleek dat ze wel genoeg Engels kende om een gesprek te voeren. Dat vond ik fijn. Ze was inderdaad, zoals Kaat me gezegd had, een lieve oma. De honden drentelden voortdurend kwispelstaartend om haar heen.

'They can not get enough of me,' lachte ze, alsof ze wist hoe de vork in de steel zat. Ik antwoordde haar dat 'her dogs were so cute and lovely'. 'Oh, I love them and they love me,' zei ze met een verstilde glimlach op het gelaat, 'My only fear is that I will survive Björn. Without him no love from Alfa and Bete, you see?' De vanzelfsprekendheid waarmee ze in zo'n korte bewoordingen uitkwam voor wie ze was, onthutste me weer. Ik besefte dat ik nog heel veel niet wist over wat er in mensen omgaat. En ik dacht bij mezelf dat oorlog voeren in deze wereld meer aanvaard werd dan seks met jonge jongens of met schattige hondjes.