Ben Ik Geslaagd? - 1

Beste lezers,

Deze serie bestaat uit vijf afleveringen. Deze delen zullen tijdens de kerstdagen en oud en nieuw om 20.:00 geplaatst worden. Het verhaal wordt erg langzaam opgebouwd. Als je voor de snelle seks wilt lezen, dan kun je dit verhaal beter overslaan. Heel veel plezier!

Ik parkeerde mijn blauwe BMW netjes op de parkeerplaats voor de school. Ik zette de motor uit en een greep op de bijrijdersstoel leverde mijn favoriete jack op. Ik opende het portier en zette mijn Air-max schoenen op de grond. Ik stond op en streek door mijn korte donkerblonde haren die altijd perfect in model stonden. Met een zwaai deed ik mijn jack aan en gooide het portier dicht. Ik zette een stap achteruit, opende het achterportier en pakte mijn rugzak op die ik over mijn schouder gooide. Het achterportier ging dicht en met een druk op de knop van mijn autosleutel ging de BMW op slot. Met mijn vingers streelde ik mijn prachtige wagen die ik gekregen had van mijn vader voor mijn achttiende verjaardag. Ondertussen gleed mijn blik over het hele plein dat tjokvol was met leerlingen. Ze keken allemaal mijn kant op. Ik deed mijn jack goed en trok mijn beste grijns op mijn gezicht terwijl ik naar het plein liep.

Een boomlange jongen van ruim 1 meter 95 kwam op mij af gelopen. Hij had zijn zwarte haren naar achteren in een klein staartje. Dat deed mij altijd denken aan de actieheld Steven Seagel uit de films. Zoals altijd droeg hij een leren bodywarmer. Terwijl wij elkaar naderden, zette ik mijn zonnebril af waardoor mijn blauwe ogen zichtbaar werden. Grijnzend pakten we elkaars handen vast voor de broedergroet. Onze handen vormden één grote vuist en we stonden arm te drukken in de lucht. Ik zag zijn armspieren spannen waardoor zijn spieren in zijn brede armen duidelijk te zien waren. Uiteindelijk won ik en we lieten elkaar los.
‘’Ik ben tien centimeter langer dan jij en je bent nog altijd sterker dan ik,’’ gromde hij.
Ik grinnikte. ‘’Sorry maat, maar kom Dave, we gaan naar binnen.’’

Iets verderop stonden een paar vrienden op ons te wachten. Ik gaf een boks aan Yannick, Roel en Melvin die een broederlijk knikje terug gaven. Ze waren allemaal ongeveer even lang en redelijk breed gebouwd, net als ik. We trainden samen regelmatig in de sportschool. Ik trainde altijd samen met mijn beste maat Dave. Achter de drie jongens stond een jongen genaamd Patrick, zwijgend te wachten. Hij was een stuk kleiner dan wij en was lang niet zo gespierd, maar hij werkte daar wel aan. Hij wilde bij de ‘grote jongens’ horen. Van mij was hij welkom zolang hij maar zijn mond dicht hield. Hij was eigenlijk wel nuttig, want hij deed alles wat ik van hem vroeg.

Eenmaal binnen stootte Dave mij met zijn elleboog aan en knikte met zijn hoofd naar rechts. Aan de rechterkant van de grote hal stond een lange rij kluisjes. Er stonden twee stuntelige jongens te kletsen bij hun kluis. De jongen die van Surinaamse afkomst was, zag ons naderen en tikte paniekerig de arm van zijn vriend aan. De andere jongen draaide zich om en zijn gezicht trok wit weg. Zijn veel te grote ronde bril met dikke glazen maakte zijn ronde hoofd klein. Zijn duffe bruine haren lagen plat, naar rechts gekamd om ze uit zijn ogen te houden.

Met een gemene grijns torende ik boven hem uit. Zijn magere armpjes trilden van angst. Hij had zijn rugzak voor zich gehouden, alsof hij hem gebruikte als een schild.
‘’Zo Leroy, waarom sta je te bibberen? Het is niet eens winter,’’ zei ik vermakelijk terwijl ik voorover boog om hem van dichtbij te kijken. Ik zag de angst in zijn bruine ogen. Zijn onderlip trilde zachtjes. Zijn vriend Shivam, die nog kleiner was dan Leroy, stond stokstijf stil.
Met een snelle beweging smeet ik de rugzak van Leroy uit zijn handen. De tas was open waardoor de boeken en schriften uit de tas vielen. Het boek van Engels belandde op mijn Air-max schoen en ik schopte het boek weg dat een aantal meter weg schoof over de vloer. Achter me klonk het gegrinnik van mijn vrienden.

Ineens werd mijn schouder met een ruk naar achteren getrokken waardoor ik achteruit wankelde. Een paar licht-grijze ogen keken mij kwaad aan. Ze bukte om de boeken van Leroy op te rapen. Haar fel blonde golvende haren lagen verspreid over haar slanke rug. Ze droeg een wit strak shirt met een spijkerbroek eronder. Met de boeken in haar handen stond ze op en draaide zich om. Ze keek mij woest aan.
‘’Danny, rot toch op man. Laat die jongens met rust!’’ snauwde de blonde dame. Ze keek liefdevol naar Leroy en hielp hem met de boeken in zijn tas te stoppen.
‘’Dank je wel, Charlotte,’’ fluisterde Leroy, zijn stem trilde.
Ik lachte schamper. ‘’Hoor eens hoe hij praat als een bang konijn.’’ Charlotte keek mij vuil aan. Ze had strakke dunne wenkbrauwen, nu fronsend van boosheid. ‘’Wat wil je hiermee bereiken, Danny? Wat heeft het nou voor nut om hem te pesten?’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Omdat ik het leuk vindt.’’ Een kort gegrinnik klonk achter me. Charlotte keek langs mij heen naar mijn vrienden. ‘’Jullie vinden het grappig hé?’’ Ze wachtte niet op antwoord en keek mij indringend aan. ‘’Jullie vinden dit grappig. Weet je, Danny? Je bent arrogant, respectloos en vooral harteloos. Oh, niet te vergeten: je bent helemaal niet grappig!’’
Ze wendde zich af en streelde liefdevol de arm van Leroy. ‘’Gaat het een beetje?’’ Leroy kon alleen maar dankbaar knikken.
Ik keek Dave aan en stootte een lach uit die eigenlijk op een blaf leek. ‘’Kom jongens, we gaan.’’ Ik liep langs Charlotte heen die mij geen blik waardig gunde, en ik gaf een tikje op haar ronde billen die stevig aanvoelde. ‘’Dag blonde chick.’’
Onmiddelijk draaide Charlotte zich om. Haar blonde haren vlogen sierlijk door de lucht en streelden even langs het gezicht van Leroy. Hij genoot zichtbaar. Charlotte keek mij woest aan. ‘’Nog één keer, dan ga ik naar de decaan.’’
Ik stopte met lopen en draaide me om met een grijns op mijn gezicht. Ik liet mijn handen trillen alsof ik doodsbang was. ‘’Oh, ik ben zo bang, ik pis in mijn broek!’’ Lachend draaide ik me weer om, gebaarde met mijn hoofd dat mijn vrienden mij moesten volgen en beende weg naar het lokaal.

In de klas zat ik zoals gewoonlijk helemaal achterin en leunde met mijn rug tegen de muur aan op twee poten van de stoel. Mijn jack had ik over de rugleuning gehangen. Dave zat naast mij. Ik had mijn armen over elkaar geslagen en mijn blik bleef op de deurpost gericht. Charlotte kwam met haar vriendinnen het lokaal binnengelopen. Ze had bijna altijd een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Maar die stierf meteen weg toen onze blikken elkaar kruisten. Ze wendde haar blik af en ging ergens midden in het lokaal zitten. Ik bleef haar nakijken. Toen Charlotte haar spullen op tafel legde, wierp ze nog een blik over haar schouder naar mij. Ik keek haar grijnzend aan en likte speels langs mijn lippen alsof ik haar wilde opeten. Ze gaf mij een vernietigende blik en keek weg. Mijn ogen gleden iets omlaag, onder de arm van Charlotte door en ik zag de bolling van haar boezem. Ze had vrij stevige borsten die ik schatte op een cupje C. Ik wendde mijn blik af en staarde naar buiten.

Het was mijn laatste jaar van de Havo. Omdat ik vorige jaar mijn examen niet haalde, moest ik nog een jaartje. Niet geheel verrassend dus dat ik de oudste was van de klas. Ik was de enige die mezelf volwassen mocht noemen. Mijn vader was woest toen ik voor mijn examen zakte. Hij had gedreigd om al mijn spullen af te pakken als ik dit jaar het examen weer niet haalde.

Omdat buiten niets te zien was, keek ik even rond in het lokaal. Dave zat met zijn telefoon. De leraar was er nog niet. Vanuit mijn ooghoek zag ik Charlotte vrolijk kletsen met haar vriendinnen.

Charlotte was erg populair op school. Ten eerste omdat zij erg aantrekkelijk was. Ze was duidelijk geen laatbloeier. Ze had een perfect lichaam met mooie rondingen op de goede plaatsen. Haar golvende blonde haren maakte haar erg sexy en vrouwelijk. Voor haar zeventiende zag ze er aardig volwassen uit.

Maar… het was niet de hoofdreden waarom Charlotte populair was op school.
De belangrijkste reden was namelijk haar karakter. Zij was een lieve en vriendelijke vrouw met een hart van goud en was altijd bereid om iemand te helpen. Ze stond sterk in haar schoenen en was zelfverzekerd. Het was geen wonder dat ze geliefd was op school. Ze had een heleboel vrienden. Ze liet haar vrienden graag lachen en als het nodig was, kon ze een luisterend oor zijn.

Ik gromde en wendde mijn blik af. Ze mocht een knappe meid zijn maar ik vond haar bloedirritant. Ze bemoeide zich altijd met mijn zaken en stond altijd in de weg. Ze irriteerde me alleen maar. Dave had gezegd dat ze een stevige beurt nodig had. Dat kon zomaar kloppen, maar zij was nog geen achttien. Bovendien was ze mijn type niet. Ze was te braverik. ik wist dat zij mij niet mocht. Dat kon me ook niets schelen. Soms vond ik het heerlijk om haar te plagen en vooral te irriteren.

‘’Danny, op je vier poten!’’ zei de leraar streng. Zuchtend leunde ik naar voren waardoor de stoel met een luide klap op vier poten landde. De les was begonnen. Na amper twee minuten begon ik me al te vervelen. Die leraar kon echt aan een stuk door praten, echt een zeikerd.
‘’Danny!’’ riep de leraar streng. ‘’Let je wel op?’’
‘’Moet dat?’’ zei ik verveeld.
Ik kon zien dat de leraar kwaad werd. ‘’Wil je nakomen?’’
‘’Met jou? Echt niet,’’ mompelde ik terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. Mijn armspieren spanden zich aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik Laura die schuin naast mij zat, naar mijn bovenarmen kijken. Ik spande mijn spieren aan en knipoogde naar Laura die met een rood hoofd wegkeek. Ik grijnsde.
‘’Dan weet je wat je moet doen,’’ sprak de leraar.
‘’Dan moet jij beter je best doen met je saaie les,’’ mompelde ik weer.
De ogen van de leraar werden donker. ‘’Het laatste uur in mijn lokaal!’’
Ik haalde mijn schouders op. Dave gniffelde zacht.

De grote pauze was aangebroken. We wandelden richting de uitgang, naar buiten. Onderweg kwamen we een groep van drie meiden van het tweedejaar tegen. Ze zaten bij hun kluis te kletsen. Een jonge meid met bruine haren leunde met haar rug tegen de kluis aan en zat met een kleine lepel van haar yoghurt te eten. Ik leunde met een hand boven het hoofd van het meisje tegen de kluis aan en keek het meisje aan. Ze keek verlegen en bang terug, haar hand met het lepeltje trilde zachtjes. Dave zat met zijn schouders tegen de kluis aan en keek geamuseerd toe.
‘’Zo Annabel, zit je lekker yoghurt te eten?’’ vroeg ik haar. Het meisje knikte verlegen. Ik doopte mijn vinger in de yoghurt en stak die vervolgens in mijn mond. ‘’Mmm, het is inderdaad lekker. Mag ik jouw yoghurt?’’
Annabel aarzelde even en keek mij aan. Uiteindelijk overhandigde ze haar yoghurt met tegenzin aan mij. Ik nam een hapje yoghurt en knikte goedkeurend. ‘’Heb je nog een potje yoghurt?’’
Het meisje knikte opnieuw verlegen.
‘’Nou, dat is aardig van je dat je niet alleen aan mij gedacht hebt. Mijn maat wil er ook eentje, nietwaar, Dave?’’ Hij knikte met een grijns.
Het meisje keek even verdrietig, haalde het potje yoghurt uit haar rugzak en overhandigde het aan Dave. Ik keek opzij naar de andere vriendinnen van Annabel. ‘’En hebben jullie wat voor mijn andere vrienden?’’
Een meisje die een mollig figuur had, antwoordde met een trillende stem: ‘’Ik heb geen yoghurt.’’
Ik stond rechtop en keek haar indringend aan. Het mollige meisje raakte licht in paniek. ‘’Ik heb wel twee chocolade repen voor u.’’ Ik keek achterom. ‘’Nou, lusten jullie een chocolade reepje?’’ Yannick en Melvin knikten grinnikend. Ze kregen een chocolade reep van het mollige meisje. Ik keek het andere blonde meisje aan die er vrij normaal uitzag. ‘’En jij? Wat heb je voor mijn vriend Roel?’’
Het meisje keek mij angstig aan en haalde een groene appel tevoorschijn. ‘’Is deze goed?’’
Dave en ik schoten hard in de lach. Ik griste de appel uit de kleine handje van het meisje. ‘Een appel? Werkelijk? Weet je, ik weet wel iemand die een appel nodig heeft.’’ Ik duwde de appel in de hand aan het mollige meisje. ‘’Is goed voor je lijn, meisje,’’ zei ik met een vermakelijk glimlach. Ik nam een hapje yoghurt en liep de groep meiden voorbij naar de uitgang van de school. Ik keek nog even over mijn schouder naar het groepje meiden voordat ik naar buiten liep. Charlotte was bij ze. ‘’Die bitch,’’ gromde ik zacht.

Na school reed ik naar huis. De camera herkende mijn auto en diens nummerbord waardoor de poort automatisch openschoof. Via een lange oprit parkeerde ik mijn auto in de garage. Via de deur kwam ik een grote hal binnen. De hal was erg groot en vooral hoog. Aan het plafond hing een gigantische kroonluchter. Aan de wanden hingen dure schilderijen die me helemaal niet interesseerde. Hier en daar stonden grote planten in enorme, onverplaatsbare potten. Helemaal achteraan was de trap die schuin naar links ging naar de eerste verdieping. Ik liep even door en ging rechtsaf naar de eetkamer. Aan de andere kant van de kamer was een deur die ik opende. Mijn moeder Rosa was het warm eten aan het voorbereiden. ‘’Hoi mam,’’ mompelde ik. Mijn moeder draaide zich om, keek me met haar groene ogen aan en schonk mij een stralende lieve glimlach. Haar glimlach was zo leuk dat ik zelfs moest glimlachen. Ze liep op me af en knuffelde me. Ze was een kop kleiner dan ik en ik drukte mijn neus in haar rode haren. ‘’Heb je leuke dag gehad, lieverd?’’
Ik gromde zacht. Ik haatte het als ze mij ‘lieverd’ noemde. ‘’Prima,’’ was mijn enige antwoord. Ik verbrak de knuffel en liep naar de koelkast.
‘’Je was vandaag laat thuis,’’ merkte ze op terwijl ze de groente in kleine stukjes sneed.
‘’Ik was even bij mijn vrienden,’’ loog ik terwijl ik sinas uit de koelkast haalde. ‘’Ik ben even boven. Hoe lang nog voor het eten?’’
‘’Nog een uurtje. En trouwens, je vader komt vandaag thuis.’’
‘’Ah, oké,’’ riep ik terwijl ik naar de trap liep. Met twee treden tegelijk rende ik naar boven naar mijn kamer.

Ik ging even op bed liggen, legde mijn onderarmen achter mijn hoofd en sloot mijn ogen. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn keel. Het was gewoon weer een saaie alledaagse dag.

Mijn kamer was groot. In het midden, tegen de muur aan, stond mijn kingsize bed met zijden lakens. Rechts van het bed waren de twee deuren. De ene deur leidde naar de inloopkast en achter de andere deur bevond zich de ruime badkamer met zowel een lekker groot ligbad als een ruime douche. Aan de andere kant van het bed stonden de glazen dubbeldeur die naar het balkon leidde, een stukje open. Vanaf mijn balkon had ik een mooi uitzicht over de hele achtertuin. Tegenover het bed, stond links in de hoek een groot hoekbureau met daarop een computer en twee grote beeldschermen. Het hele bureau was netjes opgeruimd door mijn moeder. In het midden van de muur, precies recht tegenover mijn bed hing er een grote Oled televisie. Daaronder stond een kastje waar ik al mijn gameconsoles in had liggen.

Ik woonde in een ruime witte villa met een gigantische erf. We hadden geen personeel, behalve de tuinwerkers. Mijn vader, Gerard, vond het onzin om personeel aan te schaffen als hij zijn vrouw had. Mijn vader was ouderwets. Hij vond dat de vrouwen thuis moesten blijven om het huishouden te doen en dat de mannen buitenshuis moesten werken voor de kost.

Ik had soms medelijden met mijn moeder. Het hele huis onderhouden is behoorlijk veel werk. Gelukkig voor haar was ik het enige kind. Er waren een aantal kamers die al een tijdje ongebruikt waren. Dat scheelde wat werk voor mijn moeder. Ik had haar eigenlijk nooit horen klagen. Ze was altijd een lieve en vrolijke vrouw. Maar als mijn vader thuis kwam, werd ze vaak plotseling een andere vrouw. Ze was dan meer terughoudend en stiller. Mijn vader was absoluut de baas in huis.

Ik zat aan de tafel. De tafel was heel chique gedekt, wat ik verschrikkelijk vond. Maar het moest van mijn vader. Mijn moeder was bezig met het eten op tafel te zetten toen de deur open vloog. Een man in een peperduur uitziende strakke maatpak kwam binnengelopen. Mijn vader had een redelijke grote hoofd met een rechthoekige kaaklijn. Zijn halflange zwarte haren stond strak in model. Hij had dikke zwarte wenkbrauwen boven zijn donkerbruine ogen. Zijn ogen zaten diep in zijn oogkassen, wat hem een enge haast kwaadaardige blik gaf. We waren even lang en hij liep altijd met een rechte rug. Hij droeg altijd een maatpak met daaronder glimmende schoenen.
Zwijgend liep hij naar zijn stoel en drapeerde zijn colbert over de rugleuning ervan. Zijn Rolls Royce horloge om zijn pols blonk zichtbaar onder zijn overhemd uit. Hij pakte het servet en deed hem in zijn kraag. HIj legde zijn handen op de tafel en keek me aan terwijl wij aan het wachten waren op mijn moeder.
‘’Zo jongen,’’ zei hij met een zware stem. ‘’Hoe gaat het met jou op school?’’
Van binnen zuchtte ik. Dat was altijd de eerste vraag die hij stelde als hij weer eens thuis was.
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Prima.’’
Hij keek me met indringende ogen aan. ‘’Je weet wat er gaat gebeuren als je weer zakt, jongen.’’
‘’Ja, ik weet het, pa. Ik zal slagen dit jaar,’’ bromde ik. En dat meende ik ook. Ik wilde mijn BMW niet kwijt raken.

Tijdens het eten keek mijn vader me aan. ‘’Hoe gaat het met de dames?’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Nog niets bijzonders.’’
‘’Zitten er geen leuke meiden op school?’’
‘’Niet echt,’’ zei ik terwijl ik behendig het vlees sneed.
‘’Het wordt wel tijd dat je een vriendin krijgt, jongen. Je bent achttien. Maar mocht het niet lukken, dan kan ik je wel helpen om een vrouw voor je te zoeken’’ zei hij.
Mijn moeder keek hem afkeurend aan maar durfde niet tegen te spreken.
‘’Dat hoeft niet, pa.’’
Hij trok een wenkbrauw op. ‘’Niet? Heb je wel seks gehad?’’
‘’Ja, pa.’’
Er vormde een grijns op zijn gezicht. ‘’Hoe was het?’’
‘’Lekker,’’ mompelde ik kortaf. Ik wilde dit gesprek helemaal niet.
Mijn vader lachte schamper. Mijn moeder kromp ineen in haar stoel.
‘’Beste jongen, als je wilt, kan ik wat hoertjes voor je regelen, zodat je nog meer kunt leren. Zeg het maar welke vrouw je wilt, dan regel ik het voor je.’’ Ik keek hem aan terwijl hij verder ging met eten.
‘’Dat is aardig maar dat is niet nodig. Ik kan het zelf wel.’’
Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht. Zijn mond was opvallend groot. ‘’Zo, mijn jongen wordt groot.’’ Hij gaf mij een schouderklopje. ‘’Is dat niet geweldig dat onze zoon eindelijk volwassenen wordt?’’ vroeg hij aan zijn vrouw.
‘’Ja,’’ glimlachte ze. Maar het klonk niet echt overtuigend. Ze vond dit gesprek zichtbaar gênant, net als ik.

Na het eten ging hij douchen. Mijn moeder ruimde de boel op. Toen ik naar mijn kamer wilde gaan, hield ze me tegen. Ze legde haar hand op mijn arm. ‘’Lieverd, het spijt me wat je vader tegen je zei. Hij kan soms nogal onbeschoft zijn.’’
‘’Het is ok, ma.’’
‘’Als je erover wil praten, weet je me te vinden, hè?’’
Er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht. Mijn moeder was altijd overbezorgd om me. ‘’Zal ik doen, ma. Ik ga naar mijn kamer.’’ Zonder gedag te zeggen liep ik weg.

Een maand later… Het regende pijpenstelen buiten. Ik had mijn vrienden opgebeld dat ik ze kwam ophalen met mijn auto. Omdat ik maar vier mensen mee kon meenemen, had ik Patrick niet gebeld. Toen ik richting Dave’s huis reed, klaarde het weer plotseling op. De donkere wolken verdwenen snel alsof ze opgelost waren in de lucht en de hemel werd weer helder. Ik parkeerde de auto voor het huis van Dave en toeterde even. Dave kwam in zijn gebruikelijke leren bodywarmer aangelopen. Hij stapte voorin naast mij. We gaven elkaar de groet. ‘’Bedankt maat!’’
Ik knikte en stuurde mijn auto naar het volgende adres. Nadat ik al mijn vrienden opgehaald had, reden we naar school. Onderweg zette ik mijn zonnebril op, want de zon scheen ineens fel. Omdat de wegen kletsnat waren, weerkaatste de zon op het wegdek.

‘’Héé!’’ reageerde Dave plotseling op. ‘’Kijk daar!’’ Hij wees met zijn vinger naar het fietspad langs de weg. Ik zag de fietsers. Ik kneep mijn ogen halfdicht om ze beter te bekijken. Ik keek Dave aan en we begonnen samen te grijnzen. Ik liet het gaspedaal los en wachtte op een goede moment. In de verte zag ik een groot regenplas die aan de rechterkant van de weg lag. Ik wachtte nog even en toen trapte ik vol op het gaspedaal. De auto schoot met een brullende geluid vooruit. Ik stuurde de auto wat meer naar rechts. De rechterbanden van mijn auto raasden dwars door de enorme regenplas heen waardoor een enorme golf van regenwater omhoog kwam. De golf belandde precies op de twee fietsers. Leroy en Shavim waren in één keer doorweekt. Mijn vrienden barstten uit van het lachen.
‘’Oh man, dat was geweldig, Danny!’’ jubelde Dave. Ik keek hem grijnzend aan en zei niets.

Op het plein troffen we Leroy en Shavim in hun druipende kleding aan. De haren van Leroy plakten aan zijn voorhoofd. Er lagen wat druppels op de glazen van zijn bril.
‘’Hee jongens, weten jullie niet dat je na de douche eerst moet afdrogen voordat je je gaat aankleden?’’ merkte ik geamuseerd op. Er klonk luid gelach achter me. Leroy en Shavim dropen zwijgend af de school in.

Bij de ingang stond een vrouw met blonde haren in een staart. Haar handen lagen op haar heupen. De licht-grijze ogen zagen er woest uit. ‘’Wat zijn jullie toch klootzakken!’’ schreeuwde Charlotte uit.
Ik fronste met mijn wenkbrauwen omhoog. ‘’Wat nou weer?’’
Charlotte liep met grote passen naar mij toe en ging heel dicht voor me staan. Ik rook haar zoete parfum.
‘’Denk je dat ik niet weet? Mijn vriendinnen hebben het zien gebeuren. Wat ben je toch een lul.’’
‘’Tja, niet zo slim dat ze geen regenpak aan hadden, hé?’’ zei ik met een flauwe glimlach.
Ineens zag ik een vlakke hand richting mijn gezicht gaan, voordat ik wilde reageren, sloeg ze hard op mijn wang. Ik voelde een gloeiende pijn in mijn wang. Langzaam draaide ik mijn hoofd recht en mijn handen vormden zich in vuisten. Ik boog voorover tot mijn hoofd een enkele centimeter voor haar hoofd stond. Charlotte was duidelijk niet bang en bleef me kil kijken.
‘’Als je dat nog één keer doet, Lotje, dan krijg je problemen met mij,’’ zei ik op een dreigende toon.
Ze keek mij uitdagend met een schuin hoofd aan. ‘’Denk je dat ik nou bang voor je ben? Kom maar op, als je durft om mij te slaan.’’ Ik kneep mijn vuist steviger en voelde mijn nagels in mijn handpalm prikken.
‘’Je hebt vandaag geluk, Lotje,’’ gromde ik en duwde met mijn schouder haar aan de kant om langs haar te komen. Dave kwam naast me lopen. ‘’Wat een bitch, die bemoeit zich overal mee.’’
Ik knikte en wreef over mijn gloeiende wang. ‘’Die trut.’’

De laatste twee blokuren hadden we gym. Ik droeg een trainingsbroek met een strak shirt waarbij mijn spieren goed te zien waren. Leroy en Shavim waren ook van partij. Leroy leek wel op een skelet. Zijn armen waren zo dun, er zat geen grammetje vlees meer om. Zijn veel te grote shirt maakte het nog duidelijker dat hij erg mager was. Shavim daartegen, was juist tegenovergestelde van Leroy. Shavim was klein en vooral dik. Hij had een buikje die hij probeerde te verbergen onder zijn ruime shirt. Zijn armen leken wel vijf of zes keer dikker dan die van zijn vriend. Het was eigenlijk hilarisch gezicht als beiden naast elkaar stonden. Eentje die amper vlees op zijn lichaam had terwijl de andere te veel overtollige vet had in zijn lijf.

Basketbal stond vandaag op de planning. Er werden groepen van 3 personen verdeeld. Ik zat in een groep samen met Dave en Claire. Het gouden team, vond ik. Dave was de langste van iedereen en Claire deed aan basketballen. Er werd een klein toernooi gehouden. Twee poules van elk vier teams werden er gemaakt. De tweede partij moesten we tegen het team van Leroy, Shavim en Charlotte. Niemand wilde in het team met Leroy en Shavim, daarom besloot Charlotte bij hen in het team te gaan.

De eerste partij wonnen we met overtuiging. Claire kon echt goed basketballen. Dave en ik keken vooral uit naar de volgende partij. We hadden afgesproken dat Claire bij Charlotte moest zijn, Dave bij Shavim en ik dus bij Leroy. De partij was begonnen. Al snel was het duidelijk dat wij een veel betere ploeg waren. Leroy bakte er weinig van en Shavim al helemaal niet. Hij scheet zowat bijna in zijn broek als hij Dave zag aanstormen. Charlotte deed het wel fanatiek, maar Claire was duidelijk de betere speelster.

Charlotte speelde de bal naar Shavim. Dave stormde op hem af. In paniek gaf hij de bal vlug door naar Leroy die toch een beetje beter was dan zijn vriend. Met een duivelse grijns stormde ik op hem af. Ik zag de angst in zijn ogen. Leroy kon de bal niet doorgeven omdat zijn medespelers niet vrij stonden. Ik stond voor hem om mijn doel te verdedigen. Hij leek zo klein voor me. Het was alsof ik een woeste beer was en hij een bange hond. Met een schijnbeweging probeerde Leroy langs me te glippen en de bal in het net te gooien. Maar ik draaide me snel om en stak met gemak mijn hand uit om de bal tegen te houden. Daarbij gaf ik Leroy expres een stevige schouderduw waardoor hij met een gil op de grond viel. Ik hoefde amper kracht te gebruiken, hij was zo licht als een veer. Met een doffe dreun landde Leroy met zijn kont op de grond. Met de bal in mijn hand keek ik hem grijnzend aan. Via mijn ooghoek zag ik Dave grinniken. Claire was ook geen lieverdje en moest haar lach ook inhouden. Woedend duwde Charlotte mij weg van Leroy. ‘’Klootzak, je deed het expres!’’
Ik fronste. ‘’Nee hoor, ik wilde alleen de bal veroveren, kijk.’’ Ik toonde de bal aan haar.
De leraar kwam naar ons gelopen. ‘’Wat is er?’’
‘’Danny heeft hem met opzet geduwd,’’ antwoordde Charlotte.
Ik lachte. ‘’Dat wijf lult, ik heb alleen de bal veroverd.’’
Charlotte hurkte voor Leroy neer. ‘’Heeft hij jou expres geduwd?’’ vroeg ze lief terwijl ze Leroy zijn arm streelde.
De ogen van Leroy flitsten heen en weer naar Charlotte en mij. Ik gaf hem een waarschuwend blik. Leroy schudde zachtjes zijn hoofd. ‘’Nee.’’
Charlotte kreunde teleurgesteld en hielp Leroy met een zucht overeind te komen. Daarna wierp Charlotte mij een woedende blik toe terwijl ik haar plagend terug keek.

Het was niet verrassend dat wij het toernooi hadden gewonnen. Daarna gingen we naar de kleedkamer om ons om te kleden. De schooldag zat er weer op. Iedereen kleedde zich haastig om snel naar huis te gaan. Zoals altijd hielpen Leroy en Shavim de leraar braaf met opruimen. In de kleedkamer hield Melvin het shirt van Leroy omhoog.
‘’Gooi hem maar in de douches en zet die douche maar aan,’’ lachte Dave.
‘’Neem die broek ook maar mee,’’ knikte ik met mijn hoofd naar de broek die netjes opgevouwen lag op de houten bank. Melvin pakte de broek van Leroy beet en bleef even staan bij het zien van de schoenen van Leroy.
‘’Die ook,’’ mompelde ik terwijl ik me omkleedde.

We waren net klaar met omkleden toen Leroy en Shavim de kleedkamer binnen liepen. Leroy bleef aarzelend staan bij zijn plek.
‘’Wat is er, jongen?’’ vroeg ik onschuldig terwijl ik mijn rugzak over mijn schouder gooide. Hij keek me aan. In zijn ogen zag ik veel emotie. Boos, verdrietig en bang. Zoals ik al verwacht had, durfde hij niets te zeggen.
‘’Nou, fijn weekend, jochies,’’ wenste ik de jongens toe. Toen ik zogenaamd wilde weglopen, stak ik mijn hoofd even om de hoek. ‘’Oh wacht, voordat ik het vergeet te zeggen: vergeet je natte kleren niet, Leroy.’’ Brullend van het lachen liepen we de school uit.

Drie weken waren verstreken. Het was begin november. De herfst liet zijn beste kant zien. De hele week regende het. Gelukkig had ik mijn BMW. Ik had mijn vrienden opgehaald, behalve Patrick uiteraard. Die wachtte zoals altijd braaf bij de ingang op ons. We liepen naar het lokaal in voor de les.
‘’Patrick?’’ riep ik naar hem. Als een brave hond liep Patrick naast me. ‘’Ja?’’
‘’Heb je het boek van Duits bij je? Ik ben hem vergeten.’’
Hij knikte, haalde het boek uit zijn tas en overhandigde die aan mij.
‘’Thanks,’’ mompelde ik terwijl ik het boek in mijn tas deed. Uit mijn ooghoek zag ik dat Patrick glimlachte van trots. Hij verdween naar het andere lokaal. Terwijl ik mijn rugzak dicht probeerde te ritsen, sloeg ik rechtsaf naar het lokaal van Duits. Maar ik botste vol tegen iemand aan, mijn tas gleed uit mijn handen en viel met een doffe klap op de grond. De spullen die in mijn tas zaten, vielen eruit. De woede kwam onmiddellijk in me op. Mijn ogen, die gelijk vol vuur stonden, gleden langzaam omhoog en keek recht in de angstige ogen van Leroy. Ik zette een stap voorwaarts en keek hem dreigend aan. ‘’Kun je verdomme niet opletten, blinde?’’ snauwde ik hem toe.
‘’Sorry! Sorry! Ik zag u niet!’’ riep Leroy wanhopig uit. Zijn bril hing scheef op zijn neus.

Plots werd ik van achteren naar achteren getrokken. Zonder iets te zeggen en kijken raapte Charlotte mijn spullen bij elkaar op en stopte die vervolgens terug in mijn tas. Ze drukte mijn rugzak hard tegen mijn buik aan terwijl ze mij doordringend aankeek. Haar blik was hard en kil. Ze draaide zich om en pakte de hand van Leroy. ‘’Kom,’’ zei ze zacht tegen hem. Ze liepen langs me voorbij. Ik keek achterom en riep: ‘’Zeg tegen dat blinde joch dat hij een nieuwe bril moet kopen.’’
Zonder haar hoofd om te draaien stak Charlotte een middelvinger op. Voordat ik me wilde omdraaien, zag ik dat Charlotte toch vluchtig over haar schouder keek. Heel even maakten we een oogcontact. Haar blik leek verdrietig…

Na de middagpauze had ik Aardrijkskundeles. Ik nam helemaal achterin het lokaal plaats met Dave. Charlotte zat ergens midden in de klas en zat te kletsen met haar vriendinnen.

‘’Stilte!’’ De lerares kwam het lokaal binnen gelopen. Ze kwam altijd meteen ter zake. ‘’We gaan een project doen.’’
Dave en ik kreunden tegelijkertijd. Omdat wij allebei een jaar hadden moesten blijven zitten, wisten we precies wat voor project het was.
‘’Moet dat nou?’’ vroeg ik chagrijnig aan de lerares.
‘’Had je vorig jaar maar moeten slagen,’’ beet ze me terug. Er werd zacht gegrinnikt. Charlotte draaide zich om en keek me ondeugend aan. Ik gromde en zweeg.
‘’Oké, jullie moeten een werkstuk maken over een land die jullie zelf mogen kiezen. Jullie moeten alle informatie over een land verzamelen. De cultuur, het klimaat, de natuur, de geschiedenis, de godsdienst, noem maar op. Het werkstuk moet minimaal 40 A-viertjes lang zijn. En dat mogen jullie in groepje van twee mensen doen.’’ In de klas werden gelijk de groepjes gemaakt.
‘’Nee, nee,’’ zei de lerares streng. ‘’Ik maak zelf de groepjes.’’
De lerares noemde eerst verschillende namen tot ze Dave riep. ‘’Dave, je werkt samen met Nora.’’ Nora was het molligste meisje, een vriendin van Annabel. Dave kreunde lang. Ik keek hem plagend aan. ‘’Nou, veel plezier met die dikkerd.’’ Dave keek me kwaad aan.
‘’Danny, je werkt samen met Charlotte.’’
Mijn nekharen gingen onmiddellijk overeind en mijn ogen werden groot. ‘’Wat?’’
De lerares keek me geërgerd aan. ‘’Je werkt samen met Charlotte.’’
‘’Geen sprake van!’’
Naast me hoorde ik een zacht gegrinnik van Dave. Heel even keek ik naar Charlotte die ook naar me keek. Ik kon haar blik niet aflezen wat ze ervan vond.
‘’De groepen zijn al verdeeld, dus je doet het samen met Charlotte, begrepen?’’
‘’Vuile trut,’’ gromde ik zacht, maar hard genoeg voor de lerares. De ogen van de lerares werden groot en donker. Ze wees naar de deur. ‘’Eruit!’’

Na de schooldag liep ik met Dave naar mijn auto. Toen we buiten waren riep iemand mijn naam. Ik stopte met lopen en zuchtte diep van ergernis. ‘’Wat nou weer,’’ bromde ik terwijl ik me omdraaide. Charlotte stond leunend tegen de muur met haar armen over geslagen te wachten. Ze had een blauwe spijkerjas aan. Haar blonde haren rustten op haar schouders.
‘’We moeten het over het werkstuk hebben,’’ begon ze kalm.
‘’Er valt niets te bespreken.’’ Ik draaide me om en knikte naar Dave. We liepen naar de auto.
‘’Mij best. Ik heb het met de lerares over gehad. Als je niet mee werkt, dan zul je alleen het werkstuk moeten maken.’’
Ik stond abrupt stil en sloot mijn ogen om mijn ergernis te onderdrukken.
‘’Prima, jij je zin! Wanneer?’’ gromde ik.
Charlotte glimlachte tevreden. ‘’Donderdag na de school doen?’’
‘’Best,’’ beet ik haar toe.
‘’Bij jou thuis?’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Ook prima.’’
Ik draaide me om en liep zonder iets te zeggen weg.
‘’Een fijne avond en tot morgen!’’ hoorde ik haar vriendelijk zeggen. Mijn ergernis nam alleen maar toe. Wat een trut, dacht ik.

Helaas was het alweer donderdag. De schooldag vloog ook nog snel voorbij. Normaal was het altijd traag maar vandaag vloog de tijd alsof iemand een knopje ‘vooruit spoelen’ gedrukt had. Ik zag er tegen op, Dave ook. Want hij had namelijk vandaag afgesproken met Nora. Buiten vond ik Charlotte die duidelijk op mij zat te wachten. Zuchtend liep ik op haar af. Toen ik bij haar was, bleef het stil. Ze zat duidelijk te wachten of ik haar wilde vragen of ze mee wilde met de auto. Geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht! Ik wilde geen trutten in mijn auto.
‘’Je bent met de fiets toch?’’ vroeg ik.
‘’Ja, dat klopt.’’
‘’Ken je de straat bergweg?’’
‘’Ja, ik weet waar het is.’’
‘’Mooi, Als je daar bent, dan zie je een witte villa. Je kunt daar aan te bellen. Dan doe ik hem wel open. Ik zie je over een half uur.’’
Tot mijn stomme verbazing nam ze sportief op. ‘’Dat is goed! Ik zie je over een half uur,’’ zei Charlotte opgewekt terwijl ze naar de fietsenstalling liep. Dit wordt de ergste dag van mijn leven, dacht ik met een zucht.

Ik was snel thuis en had mijn moeder geïnformeerd dat mijn klasgenote langs zou komen voor het werkstuk. Ze vond het geweldig en had mij ook verteld dat mijn vader vandaag thuis zou komen. Daar was ik eerlijk gezegd niet zo blij mee. Het was alleen hopen dat mijn pa niet te vroeg thuis kwam.

Een kleine half uur later, liet ik Charlotte binnen. Ze keek meteen haar ogen uit. ‘’Wauw, wat een huis!’’ riep ze verrukt.
‘’Kom, we gaan naar mijn kamer,’’ zei ik licht geïrriteerd. Mijn moeder kwam de gang binnen lopen. Ze begroette Charlotte hartelijk. ‘’Wat leuk dat je er bent. Mijn naam is Rosa, de moeder van Danny.’’
Charlotte glimlachte en zei vriendelijk: ‘’Aangenaam mevrouw, ik heet Charlotte, de klasgenote van uw zoon. We moeten samen een werkstuk maken.’’
‘’Ach liefje toch, noem mij gewoon Rosa. Ja, dat hoorde ik van Danny. Wat leuk!’’
Ze bekeek Charlotte van top tot teen. ‘’Ik moet zeggen dat je een knappe dame bent.’’
Charlotte keek vertederd. ‘’Dat is heel erg lief van je, dank je wel. Je bent een lieve vrouw.’’
Ik sloot mijn ogen. De irritatie nam alleen maar toe bij mij. ‘’Kom Charlotte, we gaan naar boven.’’
MIjn moeder glimlachte. ‘’Zo te horen is mijn zoon ongeduldig. Volgens mij heeft hij er zin in.’’
Charlotte giechelde. ’’Dat denk ik ook.’’
‘’Kom Charlotte,’’ gromde ik en liep naar de trap.
‘’Zal ik straks een kopje thee brengen?’’ vroeg mijn moeder lief.
‘’Mam! Ik heb al drinken in mijn kamer!’’ riep ik gefrustreerd vanaf de trap.
‘’Nou, ik lust wel een kopje thee, dank je wel,’’ zei Charlotte vriendelijk.
Hoofdschuddend liep ik naar boven. Charlotte volgde me.

Ik schopte mijn schoenen uit, plofte op mijn bed en deed mijn armen achter mijn hoofd. Charlotte stond bij de deuropening en keek met haar grote ogen rond. ‘’Wauw! Je hebt een grote kamer.’’
Ik wees naar het bureau. ‘’Daar is de stoel.’’ In plaats van op de stoel gaan zitten, liep ze rond door mijn kamer. Ik zuchtte, sloot mijn ogen en liet Charlotte haar gang gaan. Na een tijdje hoorde ik de bureaustoel rollen naar mijn kant op. Ik opende mijn ogen en zag dat Charlotte naast mijn bed op de stoel zat.
‘’Je hebt een lieve moeder,’’ zei Charlotte.
Ik rolde met mijn ogen en zei niets.
‘’Oké,’’ kwam Charlotte uiteindelijk ter zake. ‘’`Welke land gaan we doen voor het werkstuk?’’
‘’Ik kan mijn werkstuk van vorige jaar gebruiken. Dan hoeven we niet veel doen,’’ zei ik terwijl ik naar het plafond staarde. Ik wilde haar niet zien.
‘’En wat voor cijfer kreeg je dan daarvoor?’’ vroeg Charlotte die netjes rechtop op de stoel zat. Ze droeg haar haren in een staartje en ze had haar spijkerjasje uitgedaan en had die over de rugleuning van de stoel gelegd. Ze droeg een goed zittend topje die haar borsten redelijk goed liet uitkomen. Maar daar besteedde ik geen enkele aandacht aan.
‘’Vijfenhalf,’’ antwoordde ik op haar vraag.
‘’Dat is niet echt hoog.’’
‘’Nou, het is in ieder geval wel voldoende.’’ zei ik schouderophalend.
‘’Nou, ik vind het wel laag. Ik heb liever een acht.’’
‘’Een acht of een vijfenhalf, zijn allebei voldoendes.’’
‘’Nee, dat is niet waar. Een acht is goed. Vijfenhalf is voldoende.’’
‘’Maar toch allebei voldoende,’’ merkte ik op.

Het was even stil.
‘’Waarom doe je dat?’’ vroeg Charlotte zachtjes. Ik had tot en nu haar nog steeds niet aangekeken. ‘’Wat?’’
‘’Zo bot doen tegen me.’’ Ik voelde haar licht grijze ogen op me branden.
‘’Omdat je je overal met mijn zaken bemoeit,’’ gromde ik zacht.
‘’Dat komt omdat je gemeen doet tegen iedereen.’’

Ik begon het gesprek zat te worden. ‘’Nederland?’’
‘’Wat Nederland?’’ vroeg Charlotte niet begrijpend.
‘’Voor ons werkstuk. Nederland is makkelijk.’’
Charlotte lachte. ‘’Nee, dat mag niet van de lerares.’’
‘’België dan.’’
‘’Wat denk je van Zuid Afrika?’’
‘’Zuid Afrika? Wat is er nou zo leuk aan Zuid Afrika? Daar wonen alleen maar arme mensen.’’

Mijn moeder kwam zonder te kloppen mijn kamer in met het dienblad in haar hand. ‘’Zo, hier is een kopje thee voor jou, Charlotte. En een kopje koffie voor de luiwammes.’’ Ze zette het dienblad op het nachtkastje.
Charlotte glimlachte vriendelijk. ‘’Dank je wel, dat is heel lief van je.’’
‘’Graag gedaan, dat doe ik met alle liefde. En lukt het een beetje met jullie werkstuk?’’ vroeg ze nieuwsgierig.
‘’Mam! Laat ons nou even,’’ reageerde ik geïrriteerd. Mijn moeder kon altijd zo’n nieuwsgierige aapje zijn.
‘’We zijn aan het bedenken welke land we nemen voor onze werkstuk. Ik dacht aan Zuid Afrika,’’ beantwoordde Charlotte vriendelijk de vraag van mijn moeder.
‘’Ah, Zuid Afrika? Dat is een mooie land. Daar leven veel mooie wilde dieren.’’
Charlotte knikte enthousiast. ‘’Dat klopt helemaal! Ik ben dol op dieren.’’
Ik zuchtte opnieuw. ‘’Mam?’’
‘’Ik ga al, jongen.’’ Ze keek Charlotte lief aan. ‘’Mocht je iets nodig hebben, ik ben in de keuken.’’
‘’Dat is lief, dank je wel.’’

‘’Zuid Afrika doen?’’ vroeg Charlotte toen mijn moeder eenmaal de kamer had verlaten. Ze nam voorzichtig een slokje thee.
‘’Prima dan,’’ bromde ik en pakte mijn koffie.
Charlotte rolde met de stoel naar het bureau en haalde haar laptop uit haar tas. Ze zette haar laptop naast mijn computer en startte die op. Vervolgens draaide ze zich om en keek me aan. ‘’Oké, welke onderwerp wil je doen?’’
Voordat ik wilde antwoorden, zei ze: ‘’Mag ik de natuur doen?’’
Ik rolde met mijn ogen. Mag ik dan niet eerst kiezen? dacht ik.
Ik zette mijn voeten op de grond en liep naar mijn comfortabel bureaustoel. ‘’Mij best.’’
‘’En wat ga je dan doen?’’ vroeg ze.
‘’Gamen,’’ mompelde ik terwijl ik mijn computer opstartte.
Een diepe zucht klonk het naast me. ‘’Als je niet meewerkt, dan moet je het maar alleen doen,’’ beet ze me toe.
‘’Oké dan,’’ stemde ik uiteindelijk in, om haar gezeur te vermijden. ‘’Ik doe de cultuur wel.’’
‘’Top!’’

Ik startte google op en typte in de zoekbalk: ‘De cultuur in Zuid Afrika’. Er verscheen een heleboel zoekresultaten. Ik koos de bovenste: ‘Cultuur Zuid Afrika Wikipedia’ ik scrolde de pagina naar beneden en vond een groot blok tekst over de cultuur van dat land. Ik selecteer de hele tekst en kopieerde het. Vervolgens startte ik Word op en plakte de tekst in de lege pagina.
‘’Zo, ik ben klaar,’’ zei ik tevreden achteroverleunend op de stoel.
‘’Wát?’’ riep Charlotte verbaasd. ‘’Nu al?’’
‘’Ja zeker. Drie pagina vol over de cultuur in Zuid Afrika. Nog 37 A4tjes te gaan,’’ zei ik grijnzend.
‘’Ja maar, je moet het verhaal zelf maken. Je mag de teksten niet kopiëren en plakken op de Word. Je weet dat de school de technologie heeft om dit te controleren.’’
Met een zucht boog ik voorover en scrolde omhoog naar de eerste pagina. Hier en daar veranderde ik de aantal zinnen.
Een diepe zucht klonk het naast me. Ik keek haar aan en zag dat ze geërgerd was. ‘’Wat nou weer?’’
Hoofdschuddend draaide Charlotte haar hoofd weg. ‘’Laat maar.’’

Na een anderhalf uur vond ik het welletjes en wilde dat Charlotte nu ging oprotten. Gelukkig vond ze het ook genoeg. We liepen samen naar beneden. Ik wilde haar naar de voordeur begeleiden maar ze wilde graag afscheid nemen met mijn moeder.
Ik zuchtte geïrriteerd. ‘’Mam! Charlotte gaat naar huis.’’ Een ogenblik later vloog de deur open. Mijn moeder stapte de gang in. ‘’Zo, zijn jullie voor vandaag klaar?’’ vroeg ze vrolijk.
Charlotte knikte. ‘’Ik ga nu naar huis en wilde je even gedag zeggen.”
MIjn moeder glimlachte. ‘’Dat is lief. Ik wens je een fijne avond. En je bent altijd welkom hier in het huis.’’
Mam! Alsjeblieft zeg, dacht ik terwijl ik aan de muur leunde.
‘’Dat is aardig, wie weet tot volgende keer!’’ zei Charlotte. Ik wilde naar de deur lopen om open te doen voor Charlotte, maar ineens vloog de deur open. De man in een maatpak stapte in het huis. Ik kreunde inwendig.

Gerard liep met rechte rug in een perfect rechte lijn naar ons toe. Terwijl hij naar ons liep, bewogen zijn armen sierlijk en hij straalde zelfvertrouwen uit. Zijn gouden horloge die uit de mouw stak, blonk in het licht. Hij stopte recht voor Charlotte en deed zijn peperdure zonnebril af waardoor zijn donkere ogen zichtbaar werden. Zijn blik was intimiderend op de, voor hem onbekende, vrouw. Ik keek Charlotte onderzoekend aan. Ze leek onder de indruk zijn van de entree van mijn vader.


‘’Zo,’’ zei hij zelfverzekerd terwijl hij zijn zonnebril netjes in de brillenkoker stopte en die vervolgens in zijn jaszak liet glijden. ‘’Wie is de mooie dame?’’
‘’Dat is Charlotte,’’ antwoordde mijn moeder. ‘’De klasgenote van Danny.’’
Charlotte stak haar hand uit en zei beleefd: ‘’Hallo, mijn naam is Charlotte. U moet de vader van Danny zijn?’’
Hij negeerde haar hand en keek me fronsend met zijn dikke wenkbrauwen aan. ‘’Is dat jouw klasgenote?’’ vroeg hij aan me.
Nog leunend aan de muur antwoordde ik brommend: ‘’Ja, pa.’’
Een grijns verscheen op het gezicht van hem. ‘’Nou jongen,’’ zei hij. ‘’Je hebt wel een lekkere griet gescoord.’’
‘’Pardon?’’ vroeg Charlotte enigszins geschrokken.
‘’Wat?’’ vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen.
‘’Wat u over me zei,’’ zei Charlotte die beleefd bleef.
‘’Dat je een lekkere griet bent?’’ zei mijn vader zonder blikken en blozen.
‘’Ja, dat.’’
‘’Dat is toch zo?’’ zei hij kalm. ‘’Je hebt prachtige blonde haren en een mooie grijze ogen.’’ Zijn ogen priemden op de borsten van Charlotte die goed zichtbaar waren tussen de half openstaande spijkerjas. Charlotte voelde zich ongemakkelijk en trok haar spijkerjas dicht.
‘’En je hebt een mooie stel borstpartij. Het is niet zo vreemd dat ik je een lekkere griet noemde.’’
Charlotte haar ogen werden groot van de verbazing. Ik moest mijn gniffel inhouden. Dat geschokte gezicht van Charlotte was geweldig. Goed zo, pa, dacht ik glimlachend.

‘’Gerard!’’ piepte mijn moeder zacht die licht in paniek was. ‘’Wees aardig tegen Charlotte alsjeblieft.’’
Hij keek haar fronsend aan. ‘’Was ik onbeleefd?’’
Charlotte bleef hem aangapen. Grinnikend van haar blik sloeg ik mijn armen over elkaar en keek geamuseerd toe. Dit kon leuk worden.
Charlotte was door de verbazing heen en keek mijn vader indringend aan. ‘’Ik vind u onbeschoft.’’
‘’Ik onbeschoft?’’ lachte hij schamper. ‘’Ik ben gewoon eerlijk.’’
‘’Dat zal wel,’’ beet Charlotte hem recht in zijn gezicht toe. ‘’Ik vind uw gedrag ongepast. U bent arrogant. En dat u zomaar over mijn borsten praat, vind ik walgelijk.’’ Ze klonk boos.
Mijn moeder kromp ineen van de angst en de schaamde. Ze stond te trillen op haar benen. Ik ging van de muur af en ging rechtop staan. Dit wilde ik echt niet missen. Die meid had wel lef.
Charlotte ging verder: ‘’U mag denken dat u alles mag omdat u rijk en machtig bent. Maar voor mij bent u een normaal persoon net als de anderen. Ik accepteer uw gedag niet en ik eis onmiddellijk uw excuses!’’ Charlotte zette zelfs een stap voorwaarts, richting een verblufte mijn vader.

Ik zag de wenkbrauwen van mijn pa naar beneden gaan waardoor zijn ogen kwaadaardig uitzagen. Zijn handen waren in vuist gevormd..
‘’Gerard!’’ smeekte mijn moeder wanhopig.
‘’Hou je je erbuiten,’’ gromde hij. Hij draaide met zijn hoofd langzaam naar Charlotte toe die duidelijk niet bang was voor hem. Ze keek hem zelfs uitdagend aan.
‘’Jouw toon en jouw blik bevallen me niet,’’ gromde hij.

Wordt vervolgd…