Annalia keek mistroostig voor zich uit in haar gouden kooi. Zo noemde ze haar kamer in het grote paleis. Als vijftienjarige dochter en enig kind van koning Ludwig en haar moeder Wahiba was haar leven niet gemakkelijk. Ze had alles wat ze wou behalve vrijheid. Omdat zij haar vader zou moeten opvolgen als heerser over Kraanveld, werd ze, telkens als ze haar kamer verliet, vergezeld door twee lijfwachten. Ze kon enkel maar omgaan met leeftijdsgenoten die door vader en moeder werden uitgekozen. Maar ze had een plan. Gisteren aan tafel sprak haar vader erover om tien zwarte draken te kopen om het paleis te beveiligen. Ze zou hem vragen om voor haar een bruine draak te kopen zodat ze ermee kon rondvliegen in de grote tuinen van het paleis. Een klein uitstapje buiten de paleismuren, zo dacht ze, zou mogelijk zijn zonder dat ze gevolgd werd door haar lijfwachten. Ze kon haar vader goed bespelen wist ze, dus het plan kon lukken.

Maar eerst was het tijd voor haar geliefkoosd spelletje. Ze genoot al alleen nog maar door eraan te denken. Sinds gisteren had ze een nieuwe kamerbediende en ze zorgde ervoor dat die regelmatig werden vervangen want het was telkens genieten als ze haar spelletje speelde. Annalia bekeek zichzelf in de spiegel. Haar lange zwarte haren omsloten een mooi rond gelaat waarin twee blauwe ogen en een klein wipneusje de aandacht opeisten. Ze had haar lippen dik rood geverfd zodat het haar eigenlijk een ordinaire uitstaling gaf. De jurk die ze droeg had ze ook speciaal uitgekozen: de blauwe zijden stof begon juist boven haar tepels zodat de helft van haar reeds stevige borsten goed zichtbaar waren. Rond haar slanke heupen werd de jurk breder en bedekte haar tot juist boven de grond, zodat enkel de tip van haar zwarte naaldhakken zichtbaar waren als ze stapte. Ze ging zitten in een grote zetel, drapeerde de jurk mooi rond haar en liet het belletje klingelen.

Korn, de nieuwe kamerbediende, kwam even later wat onwennig binnen. “Waarmee kan in u van dienst zijn”, zei hij nederig toen hij drie meter voor haar ging staan en met een kort knikje zijn hoofd boog. “Je weet Korn dat je mij onvoorwaardelijk moet dienen en dat, als ik klachten heb of je niet doet wat ik je opdraag, je snel in de kerker beland of zelfs het land wordt uitgezet?” “Ik kan u verzekeren prinses, dat ik u ten volle zal dienen”, was zijn afgemeten antwoord. “Goed dan”, ging Annalia autoritair verder, “kleed je uit, ga op je knieën zitten en hou je handen op je rug en hou die daar tot ik het zeg.” Korn knipperde met zijn ogen om het even tot hem te laten doordringen wat ze van hem verwachtte, maar begon zich toen onwennig uit te kleden. Daarna ging hij op zijn knieën zitten, handen op de rug en wachtte af. “Mmm, je scheert je schaamhaar af, wat leuk”, zei Annalia nadat ze hem geruime tijd in stilte had bekeken. “Je kijkt enkel naar mij en naar niets anders, begrepen?” “Ja prinses”, zei Korn terwijl hij duidelijk even moest slikken toen ze sensueel over haar borsten begon te wrijven. “Daar krijg ik het altijd zo warm van”, fluisterde ze nauwelijks hoorbaar, waarna ze haar borsten uit haar jurk tilde en haar tepels met haar vingers begon te beroeren. Korn keek met grote ogen toe en er begon leven te komen in zijn slappe lul.

“Ik zie dat je opgewonden geraakt”, zegt ze plagerig en terwijl ze verder ritmisch aan haar tepel trekt en knijpt, spreid ze haar benen. Korn zijn penis staat nu hard en recht vooruit. Annalia verplaatst haar handen naar de rokrand en trekt die tergend traag omhoog. Korn krijgt zich op haar zwarte naaldhakken, haar mooi gevormde benen, haar knieën. Hij kijkt met grote ogen en open mond toe. Een druppel speeksel rolt van zijn kin. Een zachte kreun onstsnapt uit zijn mond als Annalia de rok verder omhoog trekt en haar kut en verzorgde zwarte driehoek schaamhaar zichtbaar wordt. Ze geniet van dit ogenblik als ze ziet hoe zweetdruppels verschijnen op het voorhoofd van de jonge kamerbediende. Met haar vingers spreidt ze haar kutlippen zodat duidelijk te zien is dat ze al goed nat is. Met een hand begint ze haar klit te bewerken. Annalia geniet van de aanraking en het prikkelt haar nog meer als ze ziet hoe Korn moeite heeft om zich te bedwingen en zijn handen op zijn rug te houden, terwijl zijn neukstaaf kleine schokkende bewegingen maakt. Ze kreunt luid, duwt een vinger van haar andere hand in haar grot en begint die op en neer te bewegen. Terwijl duidelijk een soppend geluid te horen is, zegt ze hijgend: “zou je nu niet graag die heerlijke lul van je in mijn spleetje duwen Korn?” Korn slikt even en voor hij antwoord kan geven gaat ze verder: “zalig moet het zijn om zo traag in me te stoten, mijn kutspieren rondom je dikke lul te voelen, voelen hoe warm en nat mijn grotje nu is.” Het zweet parelt op Korn zijn voorhoofd en hij heeft alle moeite om zich te bedwingen en zijn handen op zijn plaats te houden. “Ik zie aan je grote ballen dat ze strak staan en gevuld zijn met heerlijk dik sperma dat je graag diep in mijn kut wil spuiten.” Annalia beweegt nog wilder haar vingers over haar klit en in haar kut en met een luide kreet komt ze schokkend klaar, waarbij enkele stralen kutsap in een boog op de grond voor haar belanden. Terwijl ze nog nahijgt en haar vingers aflikt kijkt ze naar de zwetende en rood aangelopen Korn. “Lik dat kutsap van de grond, kleed je daarna aan en verdwijn”, zegt ze met een glimlach, zonder moeite te doen haar zithouding met blote borsten, gespreide benen en een nog nat druipende kut te veranderen. Als de kamerbediende buiten is zucht ze: heerlijk, wat geniet ik er toch elke keer zo van.

-o-

Op een ochtend enkele dagen later riep Born de huisbediende Kwint bij zich. Ik wou je even feliciteren voor al het werk dat je hier doet. Kom drink even met me mee en hij schoof hem een tas warme chocolade voor, waarin hij drie druppeltjes had gedaan zoals Tes hem uitgelegd had. Hij moest nu het gesprek een kwartiertje aan gang houden en als Kwint hem dan plots met grote ogen zou aankijken zonder verder nog iets te zeggen, werkte het middel. Kwint was opgetogen over zoveel positieve aandacht en praatte vol overgave mee. En inderdaad, plots zweeg hij en staarde Born aan. Nu moest Born hem in de ogen kijken en het commando uitspreken: “straks neuk je Elverien, je doet je uiterste best en je bezorgt haar de tijd van haar leven, als ze haar orgasme krijgt is dat het teken om haar te wurgen.” Born verbrak het oogcontact en Kwint vertelde gewoon verder alsof er niets was voorgevallen. Born ronde het gesprek af en zette Kwint terug aan het werk. En nu maar hopen dat Tes gelijk heeft en dat dit werkt, dacht hij en daarna vertrok hij met Quintum naar een ver afgelegen klant.

-o-

Toen Born in de vooravond terugkwam zag hij, door de kleine volkstoeloop, dat er iets gebeurd was. Hij werkte zich door de menigte en de openstaande voordeur naar binnen en stond onmiddellijk oog in oog met de baljuw die hem stond op te wachten. “Wat is hier gaande”, vroeg hij haar onmiddellijk. “Ga even zitten, dan leg ik je het uit”, antwoordde ze hem vriendelijk. “We kregen melding van de buren dat uw bediende Kwint naakt uit jouw woning wegvluchtte. Ik ben zelf onmiddellijk naar hier gekomen en vond de voordeur openstaand. Ik ben binnengegaan en toen ik wat had rondgekeken heb ik Elverien dood aangetroffen.” “Neen, dat kan niet”, riep Born zo verbijsterd mogelijk. “We hebben haar nog niet weggebracht, je kan haar nog zien.” Born stond op en rende naar de slaapkamer, onmiddellijk gevolgd door Dory. Daar lag Elverien naakt op bed. Haar gezicht had een vaalblauwe kleur, haar tong hing uit haar mond en in haar hals waren duidelijk wurgsporen te zien. Haar benen waren gespreid en rond haar vagina waren duidelijk opgedroogd sperma en kutsapvlekken te zien. “Het spijt me te moeten zeggen dat Kwint haar denkelijk geneukt en in een opwelling vermoord heeft. We zoeken nog steeds naar hem.”

Het duurde nog even alvorens iedereen weg was en Elverien was weggebracht. Het middel van Tes werkte, dacht hij toen hij die avond alleen in het grote huis zat. Ik ben verlost van Elverien, niet meer gebonden door een vijfjarig huwelijk en ik ben de tittel van jonkheer, en een groot huis, rijker. Ik kan nu me volledig toeleggen op die lieve Sera en misschien zelfs graaf worden.

Tes had het nieuws vernomen en was naar hem toegekomen om hem te troosten. Eigenlijk was het troosten enkel voor de schijn van de buitenstaanders, want ze waren beide meer opgewonden en blij dat het nieuwe middel, dat Tes gemaakt had, zo goed werkte. “Kom, neuk me broer”, zei Tes nadat ze wat gepraat hadden, dat is de beste manier om dit te vieren.