Op het internet had ik foto’s gezien van een mooi vakantiehuisje in Moldavië, met twee slaapkamers, een zitkamer en een grote keuken, een echt vakantiehuis. Het werd aangeprezen als een ‘Romantische Vakantie Beleving’. En de prijs viel heel erg mee! Ik boekte het meteen, en was best trots op mezelf, want voor mijn scheiding organiseerde mijn man altijd alle vakanties.

We werden afgezet door de verhuurder, na een lange autorit, met de belofte dat hij ons over 4 dagen weer zou komen ophalen. Hij zette ons af bij een steil pad, dat naar ons ‘Romantische Vakantiehuis’ leidde. Maar wat we nu voor ons zagen, was een gammel krot, dat eruitzag alsof het elk moment in elkaar kon zakken! Dikke boomstammen als muren, een krakende deur, twee kleine raampjes vol met spinnenwebben. Geen goed begin van onze vakantie, dus. Ik had het weer eens aardig verpest. Die vreselijke treinreis was erg geweest, maar niet zo erg als wat we nu op ons bordje kregen: een lang weekend in een gammele blokhut in de Middle of Nowhere!

Ik keek mijn zoontje Danny met ontzetting aan, en hij beantwoordde mijn blik.

“Ik zweer het,” riep ik radeloos. “Ik zweer het, ik had echt een heel mooi vakantiehuis geboekt. Dit moet oplichterij zijn!”

“Weet je wel zeker dat we bij het goede adres zijn, mams?” vroeg hij.

“Even controleren,” mompelde ik. Ik streek mijn haren achter mijn oren, pakte mijn rolkoffer en haalde de Booking.com gegevens uit het zijvak.

“Tabara de Odinhná nummer 11,” las ik.

“Dat is niet hier,” zei Danny.

“Dat denk ik ook,” bevestigde ik. Geen verkeerde boeking van mij dus, maar waren we misschien afgezet op de verkeerde plek? Ik voelde mijn humeur steeds slechter worden.

“Zouden we die chauffeur nog kunnen bereiken?” vroeg ik, maar het gezicht van Danny gaf mij niet veel hoop. Hij zei:

“Die man reed meteen weer weg en het kostte ons wel 10 minuten om dit pad omhoog te lopen.”

Ik keek om mij heen. Misschien woonde er ergens iemand die ons kon helpen? Maar toen we rondliepen, zagen we alleen maar hoog gras, veel bomen en nog meer bomen. Geen auto’s, geen mensen. Ik keek naar Danny.

“Laten we die blokhut maar eens bekijken, misschien is er wel telefoon.”

“Je had mij mijn IPhone moeten laten meebrengen,” klaagde Danny, terwijl we onze rolkoffers optilden en omhoogliepen naar de gammele blokhut.

“Ik weet niet eens of er hier wel bereik is. En bovendien zou je dan de hele tijd met dat telefoontje bezig zijn geweest. En dit was juist bedoeld als een sportieve vakantie!”

De treden kraakten alarmerend toen we op de veranda van de blokhut opklommen. Voor de deur lag een versleten deurmat met de tekst:

“Welcome Home”

Danny klopte op de deur.

“Hallo?” riep hij, gevolgd door nog een keer kloppen, en roepen met een luidere stem.

Niets.

Ik stak mijn hand uit om de deurklink te proberen, maar hij zat op slot. Danny begon rond te kijken en knielde om de deurmat op te tillen. En ja hoor, eronder lag een sleutel!

“Waarom zou je zo’n krot nog op slot doen?” vroeg Danny retorisch, terwijl hij de sleutel in het slot stak en ons binnenliet.

De binnenkant zag er niet veel beter uit dan de buitenkant. Het schemerige licht, dat door smerige ramen naar binnen scheen, verlichtte de ruimte nauwelijks. Aan de ene kant stond een houten tafel met twee stoelen, een aanrechtblad en een keukenplank. Bij de achterwand was een open haard en een bed waarop een gestoffeerde lappendeken lag. Het enige andere meubilair was een versleten fauteuil bij het raam.

“Er is geen telefoon,” zuchtte ik.

“Ja, dat dacht ik al. Er liepen helemaal geen draden naar dit huis. Ook geen elektriciteit dus,” zei Danny.

“Maar, wat kunnen we doen? Terugliften naar de stad?” vroeg ik.

Het was een belachelijke suggestie, en dat wisten we allebei. De rit hierheen had meer dan een uur geduurd en we zouden nooit voor donker terug in de stad kunnen zijn. Ik deed mijn best om de situatie in te schatten. Het was donderdagmiddag en pas op maandag zou die man terugkomen om ons op te halen.

Op de keukenplank boven het aanrecht zag ik een gietijzeren pan en wat borden en bestek. Genoeg voor twee personen. Een grote lampetkan op het aanrecht gaf aan, dat daarmee water geschonken kon worden. Was er soms ergens een waterput? Op aanraden van die verhuurder hadden we gelukkig genoeg eten meegebracht om die vier dagen door te komen. Toen ik aan het eten dacht, herinnerde ik mij dat het nog steeds in dozen stond aan het begin van de oprit. Ik keek naar mijn zoontje, zag de teleurgestelde blik op zijn gezicht en voelde een golf van medelijden. Want mijn Danny had hier niet voor gekozen!

“Het spijt me dat ik het weer eens heb verprutst,” zuchtte ik. Mijn bekentenis dreigde mij aan het huilen te maken, maar ik klemde mijn lippen op elkaar. Mijn Danny is altijd al een lieve jongen geweest, en dus het was geen verrassing voor mij, dat hij naar mij toe kwam en mij in zijn armen nam.

“Het is niet helemaal wat je had beloofd, mams, maar ik weet zeker dat wij het samen wel zullen redden. En wie weet komt die eigenaar straks opdagen en brengt hij ons wel naar de juiste plek?”

“Misschien,” zuchtte ik, terwijl ik mijn best deed om mezelf groot te houden. Danny’s omhelzing gaf mij weer moed, en nu ik mijn emoties weer onder controle had, zei ik:

“We moeten snel het eten gaan ophalen, voordat iemand het meeneemt.”

“Oké mams.”

Samen daalden we het steile pad af. Het kostte ons twee keer lopen om alles bij de blokhut te krijgen, en toen alles eenmaal binnen stond, namen de dozen een aanzienlijk deel van het vloeroppervlak in beslag. Ik bracht al het bederfelijk voedsel naar een kast op de veranda, om het langer vers te houden.

“Kun jij zien of er brandhout in de buurt is? Dan ga ik kijken of ik water kan vinden,” zei ik.

“Oké mams,” zei Danny.

Ik liep om de hut heen en zocht toen naar sporen die naar een waterput of een bron konden leiden. Niets. Ik zag Danny wel een stapel brandhout de hut in dragen, zodat we ten minste wat warmte hadden. Ik voelde een golf van dankbaarheid, dat ik Danny had kunnen overtuigen om met mij mee te gaan, want hij droeg die stapel hout in zijn sterke jongensarmen, alsof het niets was.

Ik stond op het punt mijn zoektocht op te geven, toen ik een smal paadje in de achtertuin vond. Het leidde naar een pomp die een paar meter verder, tussen de bessenstruiken, uit de grond stak. En na een paar keer pompen begon er koud en kristalhelder water uit te stromen.

Ik voelde me iets beter en ging terug naar binnen om de waterkan op te halen. Tegen de tijd dat ik terugkwam, zag ik al een klein vlammetje in de open haard flakkeren, wat mijn humeur nog verder verbeterde. Misschien zou het toch niet vreselijk erg zijn, om hier een paar dagen te verblijven?

Ik keek om me heen en zag dat er naast onze rolkoffers, de dozen met ons eten en het brandhout niet veel ruimte voor ons over was. Ik ging op een van de beide keukenstoelen zitten en voelde dat hij op de stenen vloer wiebelde. Danny was druk bezig, om het vuur aan het branden te krijgen. Het was alweer een paar jaar geleden dat hij bij de padvinders was, maar hij was het kennelijk nog niet verleerd.

“Hoeveel brandhout is er?” vroeg ik.

“Oh, wel genoeg voor een paar weken.”

Nou, dat was ten minste iets. Het laatste waarmee ik te maken wenste te hebben, als we ons verveelden, was wel de kou. Maar wat moesten we de hele tijd doen? Ik had wel een paar boeken bij me, maar wist niet zeker of Danny nog meer had meegebracht dan een pakje speelkaarten. Het zou best een saai weekend voor hem kunnen worden.

Toen het vuur ten slotte heet genoeg was, om zichzelf op gang te houden, stond Danny op. Hij keek om zich heen. Ik gaf hem een verontschuldigende glimlach.

“Het spijt me,” zei ik nog maar een keertje, verontschuldigend. Danny haalde zijn schouders op.

“We moeten er het beste van maken, mams. En die eigenaar komt misschien nog wel opdagen, om te zeggen dat hij zich vergist heeft.”

“Misschien ...” maar ik gaf mezelf niet al te veel hoop.

Het enige goede aan die bouwvallige blokhut bleek het golfplaten dak te zijn. Boven ons hoofd klonk geklater, toen de wolken zich openden en hun lading lieten vallen. Het klaterde luid in de blokhut, maar toen ik naar de veranda liep en naar het bos om ons heen keek, was het vreemd vredig. In de open lucht veranderde het geluid van de regen in een helder getinkel. Ik glimlachte, en het kalmerende geluid verzachtte mijn boosheid.

Omdat ik van deze vredige sfeer wilde genieten, ging ik naar binnen en pakte een van de keukenstoelen, droeg hem naar de veranda en ging erop zitten. Danny voegde zich even later bij mij, met de andere keukenstoel, en we zaten samen van de sfeer van deze klaterende wolkbreuk te genieten. Dit was wel even wat anders dan het leven in de grote stad, want daar is altijd drukte en lawaai. En hier was het, ondanks die klaterende regen op het metalen dak, heel erg rustig en sereen.

Op een gegeven moment leunde Danny achterover in zijn stoel, waardoor deze hevig begon te kreunen. Hij liet hem snel weer op alle vier de poten zakken en grijnsde schaapachtig naar mij.

“Maak het kostbare meubilair niet stuk!” grapte ik.

“Dan kunnen we die fauteuil toch naar buiten halen?” vroeg hij. “Misschien kunnen we daar wel samen op zitten.”

“Nou,” zei ik. “Dat is wel vragen om er doorheen te zakken.”

“Ik ga hem testen,” zei Danny terwijl hij uit zijn stoel opsprong, die meteen weer krakend begon te protesteren. Hij ging naar binnen en deed de deur dicht om de warmte binnen te houden. Even later kwam hij weer naar buiten en zei:

“Hoe oud hij er ook uitziet, die fauteuil is best stevig. Ik wed dat hij beter in elkaar zit dan deze hele blokhut. Hij zou ons allebei best kunnen dragen.”

“Goed dat je dat getest hebt,” grijnsde ik. “Dan kan ik er met een gerust hart in gaan zitten, als ik mijn boek ga lezen.”

“Ja, het is gegarandeerd een geweldige leesstoel,” zei Danny.

Een tijdje later werd het toch al flauwe licht onder de regenwolken zwakker en de schemering brak aan.

“Ik denk dat we maar beter iets te eten kunnen maken nu het nog licht is. Heb je soms een lantaarn bij het brandhout gevonden?” Danny schudde zijn hoofd.

“Misschien in de verandakast?” Danny meteen ging daar kijken.

“Het is maar goed dat ik een zoon bij me heb,” zei ik, toen Danny trots de olielamp omhooghield, die hij daar had gevonden.

Danny was droeg de keukenstoelen weer naar binnen en stak de lamp aan. Ik mengde wat salade en koude kip door elkaar, met twee glazen koud water uit de put. Danny begon meteen al te eten, terwijl ik eerst nog een nieuw houtblok in de open haard ging leggen.

“Ik was toch de baas over het vuur, mams?” protesteerde hij met volle mond.

“Natuurlijk. Je bent lief.”

Zijn wenkbrauwen fronsten zich. Hij slikte en zei: “Ik ben al groot, mams, niet lief!”

“Ja hoor, je bent al heel groot.”

“Dat klinkt beter,” zei hij, en we lachten samen.

Toen het eten op was, spoelde Danny onze borden af bij het licht van de lantaarn. Die leek behoorlijk wat lampolie te bevatten, maar ik wist niet hoeveel hij verbruikte, dus we moesten er spaarzaam mee omgaan. We speelden nog een uurtje kaart bij het licht van die olielamp, voordat ik een einde maakte.

“Maak je klaar om naar bed te gaan, het licht gaat zo uit,” waarschuwde ik. Maar toen beseften we allebei iets, wat nog niet geregeld was. Want waar zouden we gaan slapen?

“Ik kan wel op die fauteuil gaan slapen,” zei Danny. “Die is behoorlijk stevig.”

“Weet je dat zeker? Ik ben iets kleiner dan jij, dus jij kunt beter het bed nemen.”

“Ik weet het zeker, mams. Als ik mijn benen over de leuning leg, komt het wel goed.” Ik keek twijfelend naar die fauteuil.

“Laat mij het even proberen.” zei ik en ging erop zitten.

Ik voelde dat er een behoorlijke vulling in zat. De grote fauteuil deed mijn tengere gestalte in het niet vallen, hoewel mijn kont zijn best deed om het hele kussen te bedekken. Nu ik 38 was, was mijn kont wel een beetje uitgedijd, ook al zeiden mijn vriendinnen, dat ik mijn mond moest houden als ik zulke dingen zei. Ik draaide opzij en legde mijn benen over de armleuning. Nee hoor, dit was echt niet comfortabel!

“Dit gaat echt niet!” zei ik terwijl ik weer opstond. “En jij bent nog groter dan ik, dus jij past er absoluut niet in. Probeer het maar!”

En toen zijn poging mijn voorspelling bevestigde, zei Danny:

“Maar wat moeten we dan doen?”

“Misschien kunnen we een veldbed op de grond maken?” stelde ik voor.

“Misschien... als we de kussens van die fauteuil op de grond leggen. Maar er is maar één deken!”

Ik kwam met tegenzin tot een conclusie, die ik had willen vermijden. We moesten samen het bed delen! Maar ik had al meer dan tien jaar niet in hetzelfde bed geslapen als mijn zoontje, en hij was nu al groter dan ik zelf!

“Ja, ik denk dat we samen in dat bed moeten slapen, er zit niets anders op! Gewoon rug aan rug dan maar,” zuchtte ik moedeloos.

Danny gaf mij zijn meest sceptische uitdrukking, toen ik hem vroeg om op het bed te gaan liggen. Maar hij deed het toch, met zijn hoofd naar de muur. Hij moest wel zijn hand achter zich leggen om te voorkomen dat hij naar het midden van het bed rolde. En toen ik naast hem ging liggen, rolde ik meteen tegen hem aan, vanwege een doorzakking in het midden van de matras, maar zo liep ik gelukkig geen gevaar om eraf te vallen.

“Heb je genoeg ruimte?” vroeg ik, terwijl ik mijn hoofd omdraaide.

“Ja mams,” zei Danny.

De lappendeken was tamelijk smal, maar misschien zou het wel gaan. Ik stond op, met enige moeite om aan de inzakkende matras te ontsnappen en ging mijn rolkoffer pakken om mezelf om te kleden.

“Ga jij even naar de veranda, en wacht dan totdat ik mij heb omgekleed,” zei ik terwijl ik mijn pyjama tevoorschijn haalde.

“Ja mams,” zei Danny, maar niet op de luchtige grappende toon die hij gewoonlijk gebruikte.

Ik kleedde mezelf snel om en wisselde toen van plaats met mijn zoon, zodat hij zich ook kon omkleden. Toen we allebei onze pyjamas aanhadden, doofde ik de lantaarn en liep naar het bed, waar Danny al onder de deken lag, met zijn gezicht van mij afgewend. Ik ging naast hem liggen en werd door de zwaartekracht meteen tegen hem aangedrukt. Bovendien was die lappendeken zo smal dat, tenzij we onze benen gestrekt hielden, onze ledematen er onderuit zouden steken.

De kou nestelde zich al snel in mijn benen, die onder het dekbed uitstaken, en hoe ik ook trok, ik kon niet genoeg deken over me heen krijgen om mijn knieën te bedekken.

“Jij houdt de deken toch niet vast, hè?” vroeg ik.

“Ik wilde jou net hetzelfde vragen,” kwam Danny’s grinnikende antwoord.

“Dit gaat zo niet. Probeer je eens om te draaien?”

Het bed wiebelde en kraakte toen Danny gehoorzaamde, en al snel lagen zijn armen tegen mijn rug aangedrukt.

“Niet zo, sla je armen maar om me heen,” zei ik.

Danny gehoorzaamde, en sloeg zijn armen om mij heen. Het voelde wel vreemd dat mijn grote zoon mij zo intiem vasthield, maar wat moesten we anders?

“Lig je zo goed?” fluisterde ik.

“Ik lig prima, mams!” was zijn vrolijke antwoord.

Het enige licht was nu de gloed van de laatste smeulende houtblokken in de open haard. Ik voelde het warme lichaam van Danny achter mij en begon al bijna in slaap te vallen, toen hij begon te kronkelen.

“Stop daar eens mee,” zei ik, terwijl ik hem met mijn elleboog aanstootte.

“Sorry mams, maar ik moet echt mijn benen even bewegen.”

“Waarom dan?” vroeg ik, een beetje geërgerd.

“Het moet gewoon.”

“Danny, ik kan niet slapen als je dat blijft doen. Wat is er aan de hand?”

“Het moet gewoon, oké?” zei hij geïrriteerd, wat mij verbaasde. Want Danny was anders nooit zo eigenwijs.

“Serieus, wat is er aan de hand?” zei ik, en draaide me op mijn rug, waardoor hij het risico liep om van het bed te vallen. Terwijl ik dat deed, wreven mijn heupen tegen zijn buik aan en hij kreunde.

“Wat is er?” vroeg ik.

“Laat mij nou maar, mams.”

“Ik kan niet slapen, als jij de hele tijd aan het friemelen bent,” klaagde ik.

“Dat snap ik, maar geef me nog een paar minuten om mijn benen te bewegen en dan stop ik,” zei hij.

“Oké dan,” mompelde ik, terwijl ik weer op mijn zijkant rolde, en mijn billen opnieuw tegen hem aanlegde. Danny zuchtte diep maar zei niets meer. De temperatuur daalde snel nu de open haard uit was, en ik was best blij dat mijn zoon zo lekker tegen mij aanlag. Op een gegeven moment dacht ik, dat zijn heup tegen mijn kont aanprikte, wat wel raar was, want hoe kon dat nu, als hij op zijn zijkant lag? Maar ik was te moe om daar lang over na te denken, en uiteindelijk stopte zijn gefriemel en kon ik me voldoende ontspannen om in slaap te vallen.

De volgende ochtend werden we gewekt door het zonlicht dat door het smerige glas aan de voorkant van de hut scheen. Ik rolde van het bed af en voelde meteen de kou. Ik rekte mijn armen en schouders uit om de stijfheid van het slapen in één houding wat te verlichten.

Over stijf gesproken... Ik begon te blozen toen ik die grote bobbel zag in Danny zijn pyjamabroek en ik wendde snel mijn blikken af. Het was al erg genoeg dat we zo’n smal bed moesten delen, maar als we ook nog te maken kregen met spontane ochtenderecties, dan zou het onze situatie nog ongemakkelijker maken! Ik vervloekte mezelf nogmaals, dat ik ons beiden in deze situatie had gebracht. Het was ten slotte allemaal mijn schuld! Ik kon het Danny toch niet kwalijk nemen, dat hij een gezonde tiener was en een erectie kreeg?

Ik ging in mijn pyjama naar de veranda en zei: “Ga jij je maar eerst aankleden. Maar doe het wel snel, want het is erg koud.”

Buiten op de veranda, luisterde ik naar het geluid van Danny die zich aankleedde, en bekeek het gebied rond de hut opnieuw. De tuin was in alle richtingen bedekt met hoog gras, voordat de bomen begonnen, waardoor alles een totaal verwilderde aanblik had. Maar na de nachtelijke regen voelde de ochtend heel helder en fris aan. Ik haalde diep adem. Het was tijd om te gaan genieten van deze prachtige dag.

We wisselden van plek en nu was ik in de hut, en Danny op de veranda. Ik haalde wat kleren uit mijn rolkoffer en trok mijn pyjama uit. Ik zuchtte toen ik mijn beha aandeed, en mijn tepels waren stijf van de kou. Ik heb een hekel aan beha’s, maar zonder beha voel ik me niet op mijn gemak, want mijn tieten wiebelen nogal behoorlijk, zonder steun.

Ik trok schone kleren aan en zetten een muts op voor de warmte. Ik riep Danny weer binnen en vroeg hem om vuur te maken, terwijl ik het ontbijt klaarmaakte. De bedrijvigheid verwarmde mij, terwijl Danny het vuur aanmaakte en de kleine hut zich al snel vulde met een behaaglijke warmte. We aten brood met boter en eieren, en bronwater, terwijl ik probeerde water te koken in de gietijzeren ketel, die aan de ketting boven de open haard kon hangen, voor koffie. Het werkte min of meer, en de warme koffie deed wonderen voor mijn humeur.

“En? Wat ga jij vandaag doen?” vroeg ik toen we klaar waren.

“Ik denk dat ik wat ga rondlopen. Ik heb een paar paden gezien en ik wil de omgeving verkennen.”

Ik grijnsde. “Dat zal leuk zijn. Maar ik ga eerst dat kleine bijgebouwtje even inspecteren.”

“Je zou het ook tussen de struiken kunnen doen,” lachte Danny.

“Misschien... Maar denk je dat er wel wc-papier is? Anders moet ik me met wat bladeren afvegen.”

“Succes, maar geen brandnetels gebruiken, mams!” plaagde hij.

Ik trok een grimas. “Nee, dank je. Maar ga niet te ver weg, want als je een ongeluk krijgt, moet ik je wel kunnen horen.”

“Ik ga alleen maar kijken of er een plek in de buurt is, waar we eventueel hulp kunnen halen. Al is het maar een ander huis, waar we naar de stad kunnen bellen.”

“Weinig kans,” zei ik. “Op weg hierheen zag ik helemaal geen andere huizen.”

“Dat is waar,” zuchtte Danny.

“Kom op. We laten ons niet kisten, toch? Het kan toch niet zo vreselijk erg zijn om een paar dagen met je moeder door te brengen?”

Danny glimlachte. “Het komt wel goed, mams. Nu kan ik jou ten minste verslaan met kaarten.”

“Ha, dat had je gedroomd! Ga jij nu maar wandelen, ik ga mijn koffie opdrinken en dat bijgebouwtje zoeken.”

Een koude luchtstroom waaide de hut binnen toen Danny wegging, en ik bleef alleen achter. Ik keek de hut rond en nam nu alles in me op, waar ik het gisteren te druk voor had gehad, om het goed te bekijken. Het hutje was gisteravond niet uit elkaar gevallen en dus stevig genoeg om een storm te doorstaan, en daar was ik best dankbaar voor.

Ik begon na te denken over wie deze hut ooit had gebouwd. Een eenzame kluizenaar misschien? Of iemand die van de jacht leefde? Ondanks de bouwvalligheid viel het niet uit elkaar. Die lappendeken had ons een koude nacht bespaard, en de voorraad brandhout was heel royaal. Al met al had het wel erger gekund.

Ik vond het bijgebouwtje. Er was geen wc-papier, maar er lag wel een stapel oude kranten op een plankje. Ik scheurde er eentje in stukken, veegde me af, gooide het in het ronde gat in de grond en vroeg me opnieuw af, wie hier eerder had gewoond.

Toen ik terugkwam in de hut, pakte ik het vaatdoekje en veegde zo goed als mogelijk de twee kleine ramen schoon, in een poging wat meer licht in deze ruimte te krijgen. Het werkte, en het extra licht veranderde meteen hoe de kamer aanvoelde en eruitzag. Details begonnen nu zichtbaar te worden, de spinnenwebben in de bovenhoeken, het stof dat door de lucht zweefde, en de haakjes aan de muur waar kennelijk foto’s aan hadden gehangen. Vervolgens controleerde ik het bed om te zien of er iets aan die doorzakking kon worden gedaan. Ik vond veel stofnesten en nog meer spinnenwebben, maar ook een gebroken lat in het midden van het bed. Dat verklaarde die doorzakking! Misschien kon ik een stok vinden om het te repareren?

Ik tilde de matras verder op en was verbaasd toen ik er een boekje onder vond. Ik pakte het en liet de matras weer naar beneden vallen in een wolk stof. Het boekje had een omslag van imitatieleer en het woord “Memories” was erop gestempeld in gouden letters. Ik sloeg het open en vond op de eerste pagina een foto van een lachende vrouw, zittend in wat duidelijk de fauteuil van dit hutje was.

Gefascineerd nam ik het boek mee en ging op de fauteuil zitten. Die vrouw was best knap, ongeveer van mijn leeftijd, en met lang, donker haar. Haar gezichtsuitdrukking straalde spontane vreugde uit. Ze droeg een jurk die eruitzag alsof hij uit de jaren 70 kwam, en haar handen lagen gevouwen in haar schoot. De foto was met fotohoekjes aan de pagina bevestigd, dus trok ik hem voorzichtig eruit om de achterkant te bekijken. Er stond in een keurig handschrift: ‘Mei 1970’. Wie het was, stond er niet bij.

Op de volgende pagina’s stonden twee foto’s, eentje van dezelfde vrouw die bij het aanrecht van deze blokhut stond, en eentje van een man. Die man was veel jonger dan zij, was het misschien haar zoon? Hun gezichten leken wel op elkaar. Hij was ook knap, en hij zat op het bed, met dezelfde lappendeken, die daar ook nu nog lag. Zijn hand tilde die deken op, alsof hij iemand aanspoorde om naast hem te komen liggen. Op de achterkant van de foto stond “Pjotr, 1970” geschreven.

De volgende pagina’s toonden het landschap rondom de hut, zonder mensen en zonder aantekeningen op de achterkant. Het gras was kort gemaaid, de hut zag er nog als nieuw uit, en op de achterkant stond geschreven: “Tabara de Odinhná, 1970”.

Maar de laatste twee foto’s deden mijn adem stokken. De eerste was weer diezelfde jongen, nu buiten de hut, helemaal naakt en met een erectie die uit zijn donkere schaamhaar omhoogstak. Hij glimlachte, duidelijk trots op zijn mannelijkheid, en hij leek helemaal op zijn gemak, alsof hij dit wel vaker deed. Ik voelde mijn wangen gloeien van opwinding, toen ik naar die foto staarde. Mijn man en ik hadden nooit het lef gehad om naaktfoto’s van onszelf te maken, maar de jaren 70 waren misschien andere tijden?

De laatste foto was weer van die vrouw. Ze zat nu in de fauteuil, maar haar jurk was helemaal open geknoopt, waardoor haar blote borsten zichtbaar waren en daaronder had ze een hoogzwangere buik, met haar beide handen erop gelegd. En zij had weer diezelfde stralende blik van liefde op haar gezicht! Ik bekeek de naaktheid van die zwangere vrouw met grote belangstelling en nam de grote, donkere tepels, en haar opgezwollen borsten in mij op.

Vervolgens haalde ik de foto van die naakte Pjotr eruit en draaide hem om. Er stond: “Papa Pjotr, 1971”. Dus zo zat het! Het stel was hierheen gekomen om hier te wonen en een gezin te stichten! Was het misschien om ver weg te zijn van mensen, die hun relatie zouden veroordelen vanwege hun leeftijdsverschil?

En op de laatste foto, die van de blote vrouw, stond in een ander handschrift: “Mama, 1971” op de achterkant. Ik voelde een koude rilling door mij heen gaan. Mama? Ik vergeleek opnieuw de foto’s van het liefdespaar en zag weer de gelijkenis. Zou het echt waar zijn? Had een incestrelatie er soms toe geleid, dat ze naar deze afgelegen plek moesten vluchten? Mijn hart ging sneller kloppen bij deze schokkende vondst en mijn hersens ging als een gek te keer, terwijl ik probeerde te begrijpen wat ertoe had kunnen leiden, dat deze moeder zwanger was geworden van haar eigen zoon!

Ik bekeek de foto’s nog eens en probeerde de gedachten van die moeder te lezen. Wat zou haar ertoe hebben gebracht? Welke motivatie had haar op dat pad kunnen zetten? In mijn gedachten sloop het opwindende beeld binnen, van die moeder en haar zoon, die samen de liefde hadden bedreven in hetzelfde bed, dat ik de avond ervoor nog met mijn zoon Danny had gedeeld! Vlug deed ik het fotoalbum dicht, maar mijn wangen gloeiden. Mijn gewaagde fantasie deed mijn maagstreek tintelen.

Ik keek om me heen en bekeek de hut met nieuwe ogen. De twee stoelen kregen een liefdevolle uitstraling, toen ik me die moeder en haar zoon voorstelde, die er samen zaten te eten. En de lege haakjes aan de muur, met... ? Familiefoto’s soms? En het bed, voorheen zo onschuldig, maar nu plotseling een geheime plek voor hun zondige geslachtsgemeenschap!

Danny’s ochtenderectie kwam in mijn gedachten en kreeg voor mijn nu een geheel nieuwe betekenis. Hoe vaak waren die moeder en haar zoon in een vergelijkbare situatie wakker geworden? Hoe vaak waren ze wakker geworden en hadden ze met elkaar geneukt, hier in ditzelfde bed? En hoe was die lat onder het bed eigenlijk gebroken?

Haastig legde ik het fotoalbum terug onder de matras en verliet de blokhut, vastbesloten om een geschikte stok te vinden om het bed te repareren. Hopelijk kon ik die verzakking repareren en mij en Danny wat meer ruimte geven ... ja, wat meer ruimte, vooral voor zijn ochtenderectie!

De frisse lucht maakte mij klaarwakker toen ik de hut verliet. Ik moest lachen om mijn rare fantasie. Want zelfs als die foto’s echt van een zondig stel waren, dan zei dat niets over de situatie, waarin wij ons nu bevonden. Ik zou een stok gaan zoeken om het bed te repareren, maar dat deed ik alleen maar, omdat het dan comfortabeler voor ons zou zijn, en helemaal niet omdat ik op mijn hoede zou moeten zijn voor wat er anders zou kunnen gebeuren!

Ik riep Danny en luisterde, maar er kwam geen antwoord. Hij was dus toch verder weggelopen dan ik had gevraagd! Vastbesloten om hem te berispen als hij terugkwam, liep ik het pad af om te zoeken naar een stevige stok. Een poosje later kwam ik terug met een stok die stevig genoeg was om ons beiden te dragen. Ik wilde hem meteen installeren, voordat Danny terugkwam, zodat hij het fotoalbum niet hoefde te zien. Maar toen ik binnenkwam, zag ik dat de matras opzij gerold was en een stok die precies op de mijne leek, zat al op de plaats van de gebroken lat. En Danny zat in de fauteuil en bladerde door het fotoalbum!

“Oh. Je hebt dat fotoalbum al gevonden,” zuchtte ik. Maar ja, op zijn zestiende was hij oud genoeg om naaktfoto’s te mogen zien, veronderstelde ik.

“Ja,” zei Danny. Zijn gezicht was rood en hij sloot het fotoboek snel. Hopelijk had hij de notities op de achterkant niet gezien.

“Ik denk dat het de mensen zijn, die hier vroeger woonden,” zei ik, terwijl ik mijn stok naar het bed bracht. Ik legde mijn stok naast die van Danny en toen ik de matras teruglegde, zakte hij niet meer door in het midden.

“Wel gek. Ik vraag me af waarom ze zijn vertrokken?” vroeg Danny.

“Misschien omdat die baby was geboren? Het is wel klein met z’n drieën in deze kleine ruimte.”

“Misschien,” beaamde hij. Ik lachte nerveus en probeerde de spanning in mijn maag wat te verminderen.

“Ik weet het niet, Danny, het zijn foto’s van tientallen jaren geleden.”

Danny wierp nog een laatste lange blik op die knappe vrouw met haar blote borsten en sloot het fotoalbum. Hij legde het opzij en zei: “Ik ga weer wandelen, mams. Ik ga een ander pad proberen, want het vorige eindigde bij een beek. Waarschijnlijk was het een hertenpaadje.”

“Oké. Ik denk dat ik een boek ga lezen. Kom maar terug als je honger hebt.”

Ik pakte een van de boeken die ik had meegebracht en vulde de open haard bij, waarna ik me lekker in de fauteuil nestelde. Ik deed mijn best om me op het verhaal te concentreren, maar ik merkte dat mijn gedachten steeds afdwaalden naar dat mysterieuze liefdespaar. Waren het echt een moeder en haar zoon? Of sloeg mijn fantasie op hol? Ik deed mijn best om te geloven dat ze geen familie van elkaar waren, en dat hun relatie heel normaal was, vol met vreugde en vrolijkheid. Dat hielp gelukkig, en al snel was ik diep in mijn boek verzonken. Uiteindelijk kreeg ik honger, dus ging ik naar de dozen, om een lunch klaar te maken.

Toevallig kwam Danny ook terug, met een lading hout in zijn armen, net toen ik klaar was met het klaarmaken van de sandwiches. Hij stapelde het hout op en legde een paar nieuwe blokken in de open haard.

“Precies op tijd!” zei ik terwijl ik hem zijn bord overhandigde.

“Bedankt mams,” zei hij terwijl hij ging zitten om te eten.

“Hoe was je wandeling?”

“Het tweede pad gaat veel verder dan het eerste, maar ik denk dat het ook een wildspoor is. Ik heb nu bijna alles verkend, en er is hier echt niets te beleven.”

“Zullen we dan gaan kaarten na de lunch?” vroeg ik.

“Goed. Het begint toch weer te regenen.”

Precies op dat moment begon het geklater van regenwater weer op het dak, waardoor het moeilijk werd om te praten zonder onze stem te verheffen. Danny haalde nog snel wat water uit de pomp, terwijl ik de kaarten alvast schudde. Het klonk alsof de regen nog wel een tijdje zou aanhouden.

Ons kaartspel duurde een hele tijd, met gelach en geplaag, gejoel en gejuich, terwijl de stand zo’n beetje gelijk op ging. De regen hield niet op, maar ik vond het niet erg. De warmte van de open haard en het vrolijke gezelschap van mijn tienerzoon maakten mij tevreden en gelukkig, en ik vergat het fotoalbum helemaal.

Toen we klaar waren met kaarten, ging Danny op het bed liggen, en speelde op zijn spelcomputer, terwijl ik terugging naar de fauteuil om nog wat te lezen bij het laatste licht dat nog door de ramen viel. Ik had het goedgevonden dat hij dat computerspel meenam, omdat hij normaal gesproken niet van boeken hield, en ik wist dat hij uit zijn humeur zou raken, als hij niets te doen had.

Na een tijdje begon ik moeite te krijgen met het lezen van mijn boek, omdat het licht door de ramen steeds zwakker werd. Ik dacht erover om de lantaarn te pakken en verder te lezen, maar ik besefte dat het tijd was om wat avondeten klaar te maken. Met tegenzin stond ik op, en terwijl ik het avondeten maakte, dwaalden mijn gedachten weer af naar dat fotoalbum. Ik kon me moeilijk voorstellen dat een moeder echt zoiets zou doen, maar ik had ook nooit in zo’n situatie gezeten. We aten zwijgend, bij het licht van de lantaarn. Onze eerste vakantiedag was lang niet zo saai geweest als ik had gevreesd, en de ontdekking van het fotoalbum had het ook spannender had gemaakt, maar toch was ik wel bang dat Danny zich binnenkort zou gaan vervelen.

Na het eten deden we de lantaarn uit, om lampolie te sparen. Maar we wilden geen van beiden al naar bed. Ik had wel verder in mijn boek willen lezen, maar in plaats daarvan ging ik op de veranda zitten en luisterde in de schemering naar de regen, kijkend naar het laatste daglicht dat langzaam wegebde. Na een poosje kreeg ik het gevoel dat het tijd werd om naar bed te gaan. Ik stak mijn hoofd om de deur.

“Hé Danny, ben je al klaar om naar bed te gaan? Laat het me weten als je je hebt omgekleed, dan kunnen we weer van plaats ruilen.”

Een paar minuten later hadden we geruild en kleedde ik mezelf ook om. Toen ik mijn jurk had uitgetrokken, deed ik ook mijn beha uit. Ik nam even de tijd om mijn borsten te masseren en merkte op dat mijn tepels parmantig stijf waren, ondanks de warmte van het vuur. Ook voelde ik een tinteling in mijn buik, net zoals toen ik dat fotoalbum bekeek.
Ik was opgewonden geraakt, besefte ik, en dacht erover na, hoe lang het alweer geleden was dat ik me zo opgewonden had gevoeld.

Toen ik was omgekleed, riep ik Danny weer naar binnen en we gingen te bed. De stokken hielpen goed, wat betekende dat we niet meer tegen elkaar lagen aangedrukt, en de warmte van de open haard, die de hele dag gebrand had, betekende dat we het toch lekker warm hadden.

Na een paar minuten voelde ik dat Danny weer begon te bewegen, net als de avond ervoor, en af en toe tegen mijn achterwerk aanporde. Geërgerd deed ik mijn best om er niets van te zeggen, maar toen hij na een tijdje nog steeds niet stopte, snoof ik en vroeg:

“Hoe lang nog?”

“Sorry mams,” mompelde hij achter mij.

In tegenstelling tot de avond ervoor beloofde hij niet om te stoppen. Normaal gesproken was hij nooit zo onrustig en zijn gedrag bracht mij in verwarring. Waarom kon hij niet stil gewoon blijven liggen en waarom wilde hij er niet over praten?

“Danny, even serieus. Wat is er?” vroeg ik.

“Het is niets, mams.” Ik rolde me op mijn rug, om mijn zoon aan te kijken.

“Je moet me vertellen wat er aan de hand is, waardoor je niet stil kunt blijven liggen, want anders stuur ik je naar die fauteuil!” Dat was een loos dreigement, omdat ik wel wist, dat het geen optie was, gezien zijn lengte. Zonder een woord te zeggen stond Danny op van het bed. Even dacht ik, dat hij naar de fauteuil zou gaan, maar hij bleef mij verwachtingsvol aankijken, en zijn wangen waren rood.

“Wat?” vroeg ik geërgerd.

“Ik probeer om hiér vanaf te komen,” zei hij.

“Waarvan af?” Ik begreep eerst niet, wat hij bedoelde. Maar toen hij naar beneden wees, zag ik het! In door de gloed van de open haard zag ik een grote hobbel in zijn pyjamabroek, net als vanochtend!

“Oh,” zei ik en keek snel weer naar zijn gezicht, een veilige plek voor mijn ogen.

“Kan ik je misschien helpen?” Dat was een automatisch antwoord van een bezorgde moeder, die haar zoontje hulp aanbiedt, maar ik besefte meteen, dat het op dit moment misschien niet de handigste reactie was.

“Ik zou niet weten hoe!” zei Danny met een verbaasde blik, wat alles bij elkaar genomen, best een verstandige reactie van hem was.

“Weet je dan geen manier, waarop je hem weer naar beneden kunt krijgen?” vroeg ik en mijn wangen gloeiden, omdat het fotoalbum weer in mijn gedachten opkwam.

“Ik, eh, ik heb op internet gelezen dat als ik mijn knieën buig, het weer over gaat. Daarom was ik zo aan het friemelen.”

“Oh, ... denk je, dat het echt werkt?” Ik hoopte maar, dat het alleen de hitte van de open haard was, die ervoor zorgde dat mijn wangen zo begonnen te gloeien.

“Het werkte gisteravond wel, maar nu niet! Misschien omdat ik nog niet moe ben en niet kan slapen.” mompelde Danny.

“Ik snap het. Maar hoe zit het met, je weet wel, jezelf bevredigen?” vroeg ik.

“Dat hen ik geprobeerd toen ik aan het wandelen was. Maar ik kon me niet genoeg ontspannen, toen ik in het bos stond. En hier kan ik het zeker niet ...” klaagde hij.

“Nee. Dit is niet bepaald het gezellige vakantiehuis met twee aparte slaapkamers, dat ik geboekt had. Het spijt me voor je, ik had niet verwacht dat onze vakantie zo zou lopen, en dat jij dan zulke problemen zou krijgen.”

We zeiden een tijdje niets totdat ik zei: “Stel, dat ik je wat privacy geef? Dat ik een tijdje wat ga rondhangen op de veranda?”

“Misschien,” zuchtte hij.

Ik zette mijn muts op, sloeg mijn badjas om en ging naar buiten. Bijna meteen had ik spijt van mijn aanbod. Want het was aardedonker, geen ster of maan te zien en zelfs het licht van de open haard scheen niet door de ramen. Het was echt griezelig om totaal niets te kunnen zien, ver weg van de lichten van de stad.

Ik wachtte zo lang als ik kon, leunend tegen de deurpost, in de hoop dat Danny snel klaar zou zijn. Het fotoalbum kwam weer in mijn gedachten, terwijl ik mijn armen om me heen sloeg voor wat meer warmte in het donker. Heel even vroeg ik mij af, of ik ooit zoiets zou kunnen doen als die moeder had gedaan, maar ik verwierp die gedachte meteen. Want Danny was mijn eigen zoon en we leefden niet meer in de jaren 70, toen alles was toegestaan. En toen ik het echt niet meer kon uithouden, klopte ik zachtjes op de deur.

“Sorry Danny, maar ik heb het heel erg koud. Ben je al klaar?”

“Kom maar binnen, mams,” was zijn gedempte antwoord. Ik ging de hut weer in, intens dankbaar voor mijn terugkeer in de warmte.

“Gelukt?” vroeg ik, in een poging het ontspannen te laten klinken. Ik zag Danny naar de muur kijken, hij lag onder het dekbed.

“Wat ben je aan het doen? Is het gelukt?” Hij schudde met zijn hoofd.

“Het gaat echt niet, met jou daar buiten...” zuchtte hij.

Ik zuchtte ook en ging op het bed zitten. “Danny, we moeten verstandig zijn. Wat als je het eens gewoon negeerde? Ik negeer het zelf ook, als ik er last van krijg. Denk er gewoon niet aan, dan kunnen we ten minste wat slaap krijgen.” Zonder verder iets te zeggen ging ik liggen en trok aan zijn arm, om hem op zijn zijkant te rollen. Met een diepe zucht deed hij dat, en al snel lagen we weer als theelepeltjes tegen elkaar aan. Mijn hart klopte behoorlijk snel. Want ik voelde opnieuw, wat ik de avond ervoor nog had gedacht, dat zijn heup was, maar dat was zijn stijve erectie! Ik haalde diep adem en probeerde het maar te negeren.

Het duurde niet lang voordat ik, terwijl Danny nog lag te friemelen, in slaap viel in zijn armen. Het duurde niet lang, of althans, het voelde als niet erg lang. Maar na een poosje werd ik toch weer wakker door Danny’s benen, die steeds heen en weer bewogen.

“Heb je er nog steeds last van?” fluisterde ik.

“Sorry mams.”

Ik zette onze opties op een rij. We konden om de beurt op bed gaan liggen, terwijl de ander bibberend en verkrampt in de fauteuil zat. Of we zouden kunnen proberen een veldbed op de grond te maken met onze extra kleren. Of zou het ons misschien toch kunnen lukken om samen in dit bed te slapen? Het duurde niet lang voordat het antwoord op die vraag in mij opkwam. Ik bedacht plotseling, dat het de plicht van elke moeder is om goed voor haar kind te zorgen. En was een beetje helpen soms wat anders, dan al het andere dat ik in mijn leven voor Danny had gedaan? En wie zou het ooit te weten komen?

Voordat ik er verder over na kon denken, stak ik mijn hand al naar achteren, in de pyjamabroek van mijn zoon. Onmiddellijk vond mijn hand een stijve vleesstaaf! Danny kreunde zachtjes, terwijl ik een ring vormde met mijn vingers en mijn duim.

“Vooruit Danny, duwen!” fluisterde ik. En terwijl ik mijn vingers strak erom heen hield, voelde ik een aarzelende eerste stoot.

“Goed zo Danny, ga door!”

Nog zo’n aarzelend duwtje, en toen pakte Danny het ritme op en zijn erectie bewoog heen en weer in mijn hand. Zijn stoten werden sneller en langer totdat ik zijn hele erectie, van de punt tot aan de basis, door mijn hand voelde glijden. Toen voelde ik, dat hij stopte met duwen, zijn lichaam verstijfde, en mijn zoontje kwam klaar met een krachtige kreun in mijn oor.

Lange momenten van stilte gleden voorbij, met niets anders dan de hijgende ademhaling van Danny die de kamer vulde. Ik trok mijn hand van hem af, pakte mijn zakdoek om het af te vegen en gaf hem aan mijn zoon.

“Veeg het vlug maar af, dan gaan we slapen.” zei ik. En snel daarna vielen we inderdaad in een ontspannen slaap. Ik voelde een golf van dankbaarheid voor mijn verstandige beslissing.

De zaterdagochtend brak aan, op dezelfde manier als de vorige, toen het daglicht langzaam de kleine kamer verlichtte. Ik werd als eerste wakker, opende mijn ogen en voelde schaamte en schuldgevoelens. Ik had mijn zoontje afgetrokken! Nou ja, technisch gezien had hij zelf gemasturbeerd terwijl ik mijn hand stilhield, maar het resultaat was toch hetzelfde. En hoe noodzakelijk het gisteravond ook geleken had, het veranderde niets aan het feit, dat ik iets heel verkeerds had gedaan!

Ik worstelde met die gedachtes, terwijl Danny naast mij lag. Wat zou ik doen als het weer zou gebeuren? Ik kon hem toch niet elke nacht in slaap masturberen? Of zou ik dat juist wél moeten doen? Maar wat de toekomst ook zou brengen, het verleden kon ik niet meer veranderen. Het was het beste. als ik de zaken maar gewoon op zijn beloop liet, en hopelijk deed Danny dan hetzelfde.

Ondanks dat ik moest plassen, wilde ik niet opstaan en mezelf blootstellen aan de koude buitenlucht, dus bleef ik nog even liggen en genoot van de heerlijke warmte en liet mijn gedachten de vrije loop. Het regende nog steeds, dus buitenactiviteiten zouden niet kunnen, totdat de regen stopte. Maar we hadden de speelkaarten en ik pakte mijn boek van het nachtkastje. Terwijl ik las voelde ik een warme tinteling opkomen, waardoor ik mij weer schuldig begon te voelen, dat ik Danny de avond ervoor had geholpen om ‘zich beter te voelen’.

Alsof het door mijn schuldige gedachten werd opgeroepen, voelde ik iets achter mij bewegen. Iets dat drukte tegen mijn billen, iets dat met de seconde groter werd. Dat was natuurlijk weer die ochtenderectie van Danny! Ik had dit vaak meegemaakt met mijn man, maar ik had nooit gedacht dat het mij met mijn zoontje zou gebeuren.

Het werd zo erg dat het mijn comfort verstoorde, dus probeerde ik weg te schuiven, maar zijn erectie bewoog met mij mee, alsof hij als een magneet door mijn billen werd aangetrokken. En ik onderdrukte een kreet van verbazing, toen de erectie van Danny in de spleet tussen mijn benen gleed!

Ik lag doodstil, met allerlei tegenstrijdige emoties in mij. Ondanks dat ik hem de avond ervoor had geholpen, wist ik niet hoe Danny zich zou voelen, als hij wakker zou worden, met zijn erectie tussen mijn dijbenen gedrukt. Maar als ik nu uit bed zou stappen, dan zou ik de heerlijke rust verstoren die ik nu voelde. Redenerend dat die ochtenderectie van Danny op een gegeven moment vanzelf wel over zou gaan, bleef ik doodstil liggen, met mijn ogen dicht en zachtjes ademhalend.

Maar helaas voor mij, als er één ding is dat mij altijd zal opwinden, dan is het wel het gevoel van een stijve penis die tegen mijn achterwerk duwt. De dunne stof van mijn pyjama deed niets af aan het gevoel van de subtiele bewegingen door onze beide ademhalingen. En Danny had hem niet beter kunnen richten, zelfs als hij het bewust had geprobeerd. Want als ik uitademde, dan schoven mijn billen een klein beetje weg en daarna weer terug, wat elke keer een heel klein duwtje veroorzaakte. Duwtjes die toevallig wel tegen een heel gevoelig plekje van mij zaten.

Ik besefte dat mijn kutje helemaal vochtig werd in mijn slipje. Warm en knus of niet, maar dit ging te ver! Ik rolde van het bed af en stond op. Ik pakte mijn muts en kamerjas, trok mijn schoenen aan en rende vlug door de regen om in het bijgebouwtje te gaan plassen. Hoewel de houten plank met het ronde gat heel koud was, voelde ik toch opwindende prikkels in mijn maagstreek, toen ik me afveegde.

Toen ik terugkwam in de hut, was Danny al wakker en aangekleed. En omdat ik niet wilde praten over de avond ervoor, dwong ik wat geforceerde vrolijkheid in mijn stem en zei:

“Goedemorgen Danny! Lekker geslapen? Ik wel!”

“Ja, ik ook. En nog bedankt mams, voor het helpen ...” zei hij. Hij leek wat verlegen, dus liep ik naar hem toe en omhelsde hem.

“Natuurlijk, geen enkel probleem!” loog ik. Want het was toch beter dat hij zich op zijn gemak voelde dan dat hij zich er zorgen over te maakte?

Tijdens het ontbijt deed ik mijn best om een vrolijke babbel op gang te houden, maar ik zag duidelijk, dat Danny iets dwarszat. Ik besefte dat ik het overcompenseerde en ik probeerde mijn geforceerde opgewektheid een beetje te temperen. Toen we klaar waren met ontbijten, stelde ik voor om een wandeling te maken zodra de regen wat minder werd, waar hij graag mee instemde.

We wachtten nog een paar uurtjes, ik in de fauteuil en hij op het bed, totdat de regen ophield. Ik deed mijn best om mezelf af te leiden, maar ik faalde op alle mogelijke manieren. Eerst dacht ik weer aan het fotoalbum, dan weer aan Danny en zijn verlegen gedrag, en dan vroeg ik me weer af, hoe we eigenlijk in deze uithoek van het bos waren terechtgekomen. Het was vermoeiend.

Toen de regen eindelijk ophield, gingen we naar buiten in de frisse, heldere lucht, blij om onze benen en longen te kunnen strekken.

“Zijn er nog paden die je nog niet hebt verkend?” vroeg ik.

Danny wees zonder iets te zeggen in de richting van het bijgebouwtje. “Dat pad daarginds. Misschien is het de moeite waard om het te verkennen.”

“Oké, laten we ernaar toe gaan.”

Alles was kletsnat. Het gras, de boomtakken, de struiken en varens, alles wat we aanraakten, liet een natte veeg achter. Ik deed mijn best om de ergste takken te ontwijken, maar ik werd toch helemaal nat. Na een uurtje wandelen stopten we onder een hoge dennenboom om even uit te rusten. Danny was nog steeds erg stil.

“Is er iets, schat?” vroeg ik.

Danny haalde zijn schouders op en keek naar de grond. “Ik verveel me dood.”

Er moest dus gepraat worden.

“Heeft het te maken met gisteravond?”

Een stuurs schouderophalen was het enige antwoord.

“Het spijt me, Danny, ik had het eerst moeten vragen. Maar het heeft wel geholpen!” zei ik, mezelf verdedigend.

“Nee, dat is het niet, mams, maar het was gewoon … eh, het was mijn eerste keer, weet je.”

“Oh?” Ik schrok oprecht. Danny had wel vriendinnetjes gehad, en eentje zelfs vrij serieus, dus had ik vanzelfsprekend aangenomen dat hij al ervaring had.

“Sorry hoor!” zei ik meteen.

“Ik ben niet boos op je, mams, dat je het hebt gedaan. En het voelde ook best lekker! Maar het is gewoon zo, dat ik geen ervaring heb met meisjes en zo.“ Het was best schokkend om mijn zoon zo openlijk zijn onzekerheid te horen toegeven. Hij deed altijd zijn best om het te zo laten lijken alsof alles in orde was. Maar om erachter te komen dat dit niet het geval was, dat was verontrustend voor mij.

“Ik begrijp best, dat het een probleem voor je is, maar ik verzeker je, dat je na verloop van tijd zult beseffen dat het dat helemaal niet zoveel voorstelt.”

Ik hoopte dat Danny zou glimlachen om mij te laten zien dat hij het snapte, maar dat deed hij niet. Zijn wanhoop deed mij weer denken aan dat fotoalbum. Was het niet de plicht van een moeder om ervoor te zorgen dat haar kind blij en gelukkig was? Hoe kon ik Danny uit zijn neerslachtige bui halen? Ik was wel bang dat ik de doos van Pandora had geopend. Maar mijn schuldgevoel van die ochtend was verdwenen, nu ik werd geconfronteerd met een zoon die mijn hulp dringend nodig had.

“Ik bedoel, ik denk... het stelt echt niets voor, wat ik gisteravond voor je heb gedaan.” Maar mijn wangen werden wel warm en mijn keel begon zich dicht te knijpen bij deze woorden.

“En als je wilt, kan ik het nog wel een keertje doen...”

Ik had meteen alweer spijt van deze woorden en deed mijn mond open om ze terug te nemen, maar Danny zei meteen:

“Oké mams.”

“Nou, vanavond dan maar, denk ik. En alleen om je te helpen, net zoals gisteravond. Laten we nu maar verder gaan met wandelen.” Ik wenste dat er een gat in de grond zou opengaan en mij zou opslokken. Want wat had ik nu gedaan? Dat stomme fotoalbum bracht zulke rare gedachten in mijn hoofd, dat ik gewoon had aangeboden om mijn eigen zoontje vanavond opnieuw af te trekken!

Zwijgend vervolgden wij onze wandeling. Binnen 10 minuten liep ook dit pad dood en dus keerden we terug naar de hut. De hele terugtocht verliep in stilte, omdat ik niet wist wat ik moest zeggen, en Danny liep voorop, wat het ook moeilijk maakte om tegen hem te praten. Ik merkte wel dat zijn humeur enorm leek te zijn verbeterd, dus dat was ten minste een pluspunt.

Terug in de hut lunchten we en probeerden we de bederfelijke eetwaren op te maken. Het meeste daarvan was inmiddels op, waardoor we voor de volgende twee dagen alleen nog ingeblikt voedsel hadden. Toen we klaar waren, waste Danny af en ging ik in mijn leesstoel zitten, om de middag door te brengen. En Danny ging weer wandelen, terwijl het nog licht was.

Danny onderbrak mijn lezen, toen hij nat en verfomfaaid door de deur van de hut binnenkwam. Het was weer gaan regenen toen hij weg was, en ik had het niet gemerkt, zozeer was ik in beslag genomen door mijn boek. Ik sprong op om hem te helpen zijn kleren uit te trekken, terwijl hij rilde van de kou.

Toen hij bijna naakt was, wendde ik mij tot zijn rolkoffer om er droge kleren eruit te halen. Ik probeerde mijn zenuwen te bedwingen en dacht na over de beste manier waarop ik Danny kon helpen opwarmen, en hem weer op te vrolijken. Ik keerde terug naar Danny en zag hem helemaal bloot met zijn rug naar mij toe staan. Toen ik hem zo zag staan, besefte ik dat hij al bijna volwassen was, niet veel jonger dan toen mijn man en ik elkaar voor het eerst hadden ontmoet. Ik raapte mezelf bij elkaar en zei:

“Je moet snel opwarmen, anders word je ziek.”

Het was toch de plicht van een moeder om ervoor te zorgen dat haar kind niet ziek wordt?

“Ik zal je wel helpen.”

Ik legde mijn warme handen op zijn koude huid, en duwde hem naar het bed. Hij liet zich gewillig door mij leiden, met een verbaasde uitdrukking onder zijn kletsnatte haren.

“Ga zitten,” zei ik.

Dat deed hij, terwijl hij zijn handen in zijn kruis legde. Ik keek op hem neer en glimlachte geruststellend, terwijl ik neerknielde en zijn handen in de mijne nam. Het was de eerste keer dat ik zijn geslachtsdelen zag en ik was onder de indruk. De penis van Danny was slap, en rustte op zijn ballen. Samen keken we toe, hoe zijn piemel zich langzaam oprichtte. Voorzichtig, bang om iets fout te doen, stak mijn hand uit naar zijn slappe orgaan. Ik wierp een blik op zijn gezicht en zag dat hij zich concentreerde op wat ik aan het doen was. En toen ik zijn piemel in mijn hand nam, merkte ik tot mijn verbazing dat ondanks dat hij in de regen had gelopen, zijn penis heel warm was, en nog steeds warmer werd, naarmate hij op mijn aanraking reageerde.

Ik keek en zag hoe de erectie van mijn zoon groeide in omvang en in lengte. Het duurde niet lang of ik hield nog maar een klein deel van zijn erectie vast, want de rest stak uit boven mijn vuist.

“Oh Danny,” fluisterde ik.

Want ondanks dat ik hem de avond ervoor in het donker had ‘geholpen’, had ik niet verwacht dat mijn zoontje al zo ... groot geschapen zou zijn! Ik streek een paar keer met mijn hand over de stam en zijn voorhuid gleed naar achteren. Zijn eikel glom, en zijn piesgaatje ging open. Onvermijdelijke vergelijkingen met zijn vader kwamen in me op. Ondanks mijn rationalisatie, dat ik hem alleen maar wilde helpen, voelde ik dat ik heel opgewonden raakte door die stijve jongenspenis, die ik in mijn handen hield.

Nog een slag, en Danny slaakte een snik. Ik trok mijn ogen af van zijn geslachtsorgaan, om naar zijn gezicht te kijken. Zijn wangen waren rood, en Danny staarde met open mond naar mij. Niet naar waar ik hem vasthield, maar vooral naar mijn borsten. Ik raakte ervan in de war. Het was wel gemakkelijk om mij te verschuilen in de rol van iemand die hem alleen maar wilde helpen en niets anders, maar Danny’s grote belangstelling voor mijn borsten wekte ook wel degelijk mijn eigen verlangens op!

Ik sloot mij af voor die foute gedachten, en wijdde mij aan mijn taak, namelijk om mijn zoontje blij en gelukkig maken. Nog een paar slagen van mijn hand, en dat veroorzaakte nog meer lage geluiden uit zijn keel. Terwijl ik toekeek, Verscheen er een druppel heldere vloeistof uit zijn piesgaatje, die groeide bij elke langzame beweging van mijn hand, totdat hij te groot werd en op mijn duim druppelde. Ondanks mijn voornemen om terughoudend en verstandig te blijven, reageerde ik sterk op het gevoel van zijn lekkende piemel en de geur van seks die de lucht tussen ons vulde. Hevige tintelingen groeiden in mijn eigen kutje en verspreidden zich naar mijn tepels en mijn wangen.

Danny slaakte plotseling een luide kreun. Ik voelde dat zijn lul in mijn hand opzwol, en toen spoot zijn zaad hoog in de lucht, tussen ons in, waarna het op mijn handen viel. Ik bleef langzaam doorpompen en hield pas op toen hij helemaal klaar was. Wel zes of zeven keer spoot zijn lul een straal de lucht in. Zaadgeur vulde mijn neus, waardoor mijn verlangens werden opgewekt. Ik wilde wel meer, maar ik besefte, dat ik dat absoluut niet mocht doen.

Ik keek naar die nog steeds stijve lul in mijn hand, en naar het vuurrode gezicht van Danny. Hij keek mij aan, met een verwilderde blik in zijn ogen. Zonder iets te zeggen, boog hij naar voren en drukte zijn lippen op de mijne. Ik verstijfde even, was verbaasd en reageerde toen. Mijn lippen werden zacht en in een reflex kuste ik hem terug. Het voelde geweldig lekker en toch bewoog ik niets anders dan alleen mijn mond. Tintelingen trokken door mijn borsten naar mijn tepels, en mijn toch al vochtige kutje werd kletsnat in mijn slipje. Dit had ik in jaren niet meer gevoeld! Deze gedachte deed mij met een diepe zucht mijn hoofd wegtrekken.

“Eh...” zei ik, Danny verbaasd aanstarend. En toen hij weer een beweging naar mij toe maakte, deinsde ik achteruit.

“Ik, eh, ik moet dit even opruimen,” stamelde ik, terwijl ik opstond. Ik pakte zijn natte T-shirt, veegde daarmee mijn handen af en gaf het aan hem. Terwijl Danny mijn voorbeeld volgde, legde ik wat droge kleren naast hem op het bed en zei:

“Trek dit maar aan, dan ga ik beginnen met eten maken.”

Ik zette water op en haalde wat macaroni tevoorschijn. We hadden een pot tomatensaus maar slechts één pan, dus ik moest een beetje improviseren. Terwijl ik aan het werk was, kwamen er weer gedachten naar boven en ik deed mijn best om niet te denken aan wat wij daarnet hadden gedaan. Want wat was begonnen als een simpele wens om mijn zoontje te helpen, was nu bijna ... Oh nee, daar mocht ik niet aan denken! Waarom had ik dan ...? Oh, stop daarmee!

Al die tijd lag Danny op bed, niet pratend of bewegend. Het was erg ongebruikelijk dat hij overdag in slaap viel. Ik slaakte een zucht van verlichting en stond mezelf toe een beetje te ontspannen. Terwijl ik door de hut scharrelde en de regen op het dak kletterde, ademde ik diep en dwong mijn lichaam om tot rust te komen. IK voelde de plakkerigheid in mijn slipje, waar mijn opwinding naar buiten was gelekt, tijdens de tinteling in mijn borsten. Een nonchalante aanraking van mijn tepels veroorzaakte opnieuw tintelingen in mijn kutje. Stop daarmee!

Ik liet het water langzaam aan de kook komen en liep naar de fauteuil. Ik zakte erin weg en liet de gedachten die ik had geblokkeerd, naar voren komen. Was het echt zo erg, wat ik had gedaan? Er waren toch veel ergere dingen die ik als moeder zou kunnen doen? Het simpele feit was, dat ik mijn hulp had aangeboden en dat Danny het had geaccepteerd. Dat was helemaal geen reden tot schaamte! Het conflict zat alleen binnenin mij, mijn eigen reactie op die handeling en op die kus! Ik had mij laten meeslepen, mijn lichaam raakte opgewonden, mijn geest smolt, en ik had me overgegeven aan de behoefte om passie te voelen. Ja, dat was het eigenlijke probleem!

Het was inderdaad al jaren geleden dat ik ook maar een sprankje passie in mijn huwelijk had gevoeld. Maanden van lege bedden en koude schouders, gevolgd door de ontdekking dat mijn man mij bedroog met zijn secretaresse. Dat was zo’n schok dat ik weg wilde, de ruimte wilde hebben om aan iets anders te denken. Maar ik wilde niet alleen gaan, dus had ik Danny overgehaald om met mij mee te gaan, en zodoende waren we hier.

Het daglicht doofde langzaam, terwijl ik piekerde over mijn verwelkte huwelijk. Ik had verwacht dat ik mijn man zou blijven haten, als ik eenmaal over de schok van zijn ontrouw heen was, maar in plaats daarvan merkte ik, dat ik wel wat sympathie voor hem voelde. Afstand en tijd gaven mij het perspectief dat ik nodig had om te zien dat het onvermijdelijk was, wat er was gebeurd. We waren op elkaar uitgekeken en hadden elkaar niets meer te bieden. Wat kon ik daaraan doen? Ik voelde dat mijn interne knoop begon los te komen, ik haalde diep adem en liet de lucht weer ontsnappen. Het was verre van perfect, maar ik kon nu ten minste verdergaan met mijn leven. Ik stond op, het water kookte al, en ik begon het avondeten te maken.

Even later maakte ik Danny wakker.

“Bedankt, mams,” zei hij terwijl hij uit het bed rolde om bij mij aan tafel te komen zitten. “Ik geloof dat ik erg moe was.”

“Dat denk ik ook,” beaamde ik. Onuitgesproken was de gedachte dat iemands eerste seksuele ervaringen heel enerverend en uitputtend kunnen zijn.

We aten in stilte en deden onze olielamp aan zodra het te donker werd. We speelden weer kaart, en onze ongemakkelijke sfeer werd geleidelijk minder, en tegen de tijd dat het licht uit moest, had ik het gevoel dat we weer onze normale grapjes hadden hervat. Een deel van mij wilde graag praten over wat we hadden gedaan – nee, over wat ik had gedaan! - maar ik kon de goede woorden niet vinden. Want hoe vraag je aan je eigen zoon of hij een seksuele daad lekker heeft gevonden?

Toen we klaar waren met kaarten, nam ik een stoel mee naar de veranda om in het donker naar de regen te gaan luisteren. Niets te kunnen zien, alleen vertrouwend op het gehoor, en het ruisende geluid van de regen. Ik voelde me op mijn gemak met mijn muts op, mijn trui en mijn warme broek aan, dus ik bleef daar een hele tijd en liet mijn gedachten de vrije loop.

Het was best een grote stap geweest voor mij, ten eerste om te gaan scheiden, ten tweede om met mijn zoontje naar in een blokhut in de middle of nowhere te gaan, en ten slotte mijn eigen zoontje af te trekken! Hoe was ik van het één in het ander terechtgekomen? Ik dacht aan die golf van verlangen toen Danny mij kuste. Gezien mijn recente gebrek aan fysieke aanrakingen, was het logisch dat mijn lichaam reageerde zoals het deed, maar dat maakte nog niet dat het mocht! Want Danny was mijn eigen zoon, in vredesnaam!

Zittend in het donker keek ik in het niets en dwong mezelf er niet meer aan te denken. Ik had mijn belofte gestand gedaan en de daad herhaald waar Danny zo naar verlangde. En we hadden nu nog maar twee dagen, voordat we zouden worden opgehaald, dus we moesten er gewoon doorheen zien te komen en dan zou alles weer normaal worden, in de wereld waartoe we behoorden, in plaats van dit stiekeme liefdeshol van die Pjotr en zijn moeder.

Toen ik genoeg had van het buitenzijn, riep ik naar Danny, of hij zich al had omgekleed. Dat had hij, dus we ruilden van plaats, zodat ik mijn pyjama kon aantrekken. Ik deed mijn beha uit en zuchtte weer van opluchting. Elke dag dat ik dat ellendige ding droeg, kreeg ik van die knellende wrijfpunten. Ik dacht er ook over om een schoon slipje aan te doen, omdat het slipje dat ik aanhad helemaal nat was van mijn lekkende kutje, maar dan had ik niet genoeg slipjes om dit weekend door te komen. Het was een vergissing geweest om niet meer slipjes in te pakken, maar hoe had ik nou kunnen weten dat mijn kutje zo zou gaan lekken, op deze afgelegen heuvel, met mijn eigen zoon, en rouwend om mijn mislukte huwelijk? Die gedachte was toch belachelijk?

Nu ik geen beha droeg, voelden mijn tieten veel beter aan en trok vlug mijn pyjama aan, zonder beha of slipje.

“Klaar!” riep ik, en wachtte tot Danny ook in bed kroop. Eenmaal in het bed, onder de dekens, deed ik mijn ogen dicht en dwong mezelf in slaap te vallen, wat gelukkig snel gebeurde. Terwijl ik indommelde, hoopte ik dat het aftrekken van de afgelopen middag genoeg was geweest voor Danny.

Ik ontwaakte op de volgende ochtend, al voordat mijn zoontje wakker was. Het was zondag en mijn gedachten gingen weer naar wat die Pjotr en zijn moeder in ditzelfde bed hadden gedaan. Terwijl ik nog daarover lag na te denken, voelde ik een welbekende por in mijn achterwerk, die mij attendeerde van Danny’s ontwakende erectie. Ik voelde een tinteling in mijn kutje en mijn schaamlippen werden meteen alweer vochtig. Ik kneep mijn dijen samen tegen mijn klitje, waardoor een golf van plezier door mijn bekken ging. Door die beweging duwde ik spontaan wat achteruit, tegen de stijve staaf die tegen mijn billen lag. Opnieuw duwde Danny zijn erectie tegen mijn achterwerk aan, maar deze keer deinsde ik niet terug.

Omdat ik al die tijd geen orgasme had gehad, bereidde mijn lichaam zich voor op genot. Vochtigheid vormde zich in mijn vagina. Tepels werden stijf, alleen door flanel bedekt. Het speeksel kwam in mijn mond, een heel duidelijk teken dat ik opgewonden was. Maar dit was niet de een of een andere minnaar, dit was mijn eigen zoon! Ik hield mijn ogen stijf dicht, in een poging mijn opwinding te bedwingen. Want hoezeer ik het ook nodig had om aangeraakt, gekust, bemind, en gestreeld te worden, dit mocht ik echt niet laten gebeuren! Dat ik Danny een paar keer had geholpen met aftrekken, dat was echt geen excuus om mijzelf te laten meeslepen!

Voor de tweede dag op rij moest ik dus vlug opstaan, om te ontsnappen aan de ochtenderectie van mijn zoon. Opnieuw rende ik de regen in en rende naar het bijgebouwtje. Hield dit dan ooit op? Zittend op die koude houten plank, maakte mijn adem nevel in de lucht, en bij het geluid van mijn klaterende plas, probeerde ik mijn opgekropte verlangens te laten verdwijnen. Het was niet makkelijk, maar de kou hielp wel. We hadden gelukkig nog maar één dag en één nacht om door te komen, en dan gingen we terug naar de echte wereld.

Toen ik terugkwam in de hut, trof ik Danny nog slapend in bed aan, dus ging ik in de fauteuil zitten met mijn boek, in gedachten verzonken en ik stelde me het leven van die vrouw en haar zoon Pjotr voor. Ik hoopte maar dat ze een goed leven hadden gehad. Het was wel grappig dat ik door het bekijken van hun foto’s, mijn vooroordelen over hun levensstijl opzij bleek te kunnen zetten. Het opende mijn ogen voor hoe twee mensen toch gelukkig kunnen zijn, ondanks het afwijzende standpunt van de maatschappij daarover.

Mijn muts en mijn kamerjas waren niet genoeg om mij warm te houden, zelfs niet als ik ineengedoken in de stoel zat. Er was nog geen vuur in de open haard en Danny vertoonde nog geen tekenen van wakker worden. Ik keek naar hem, lekker warm daar onder die deken, en ik voelde me een beetje jaloers. Ik woog het voordeel van Danny’s heerlijke warmte af tegen het nadeel van een mogelijk duwtje van zijn erectie tegen mijn kont. Ik koos voor het eerste en stond op, deed mijn muts af en tilde de lappendeken op. Danny protesteerde niet toen ik zijn arm optilde en voor hem kwam liggen onder de warme deken. Ik zuchtte van tevredenheid. Dit was de nadelen meer dan waard! Het comfort en de veiligheid die ik voelde, en het gekletter van de regen boven mijn hoofd, maakten dat ik al snel weer in slaap viel.

Ik werd wakker, omdat Danny achter mij bewoog. Ik voelde zijn hand tastend langs de onderkant van mijn borsten glijden, en mijn tepels werden stijf. Ik bleef stilletjes liggen wachten, om te zien of hij deze handeling zou herhalen, maar dat deed hij niet. Ik geeuwde, terwijl ik mijn armen naar boven stak. Maar toen ik mijn zoontje naar mijn borsten zag staren, hield ik onmiddellijk mijn armen ervoor en bloosde.

“Het is oké, mam, je hoeft ze echt niet te verstoppen!” zei Danny met een vrolijke grijns.

“Anders staren de mannen ernaar,” zei ik, nog steeds mijn armen ervoor houdend.

“Wat is daar dan mis mee? Nou ja, ik bedoel, sommige mannen dan.”

“Sommige mannen zoals jij, bijvoorbeeld?” spotte ik. Er viel een ongemakkelijke stilte tussen ons.

“Ik vind ze best mooi,” zei Danny zachtjes.

Ik nam even de tijd om na te denken. Hij suggereerde toch alleen maar dat ik geen beha hoefde te dragen? En inderdaad, het zou best fijn zijn om mijn beha overdag niet te hoeven dragen, tijdens deze vakantie.

“Oké dan. Ga jij maar naar de veranda, dan ga ik me aankleden.”

Danny klauterde uit bed en ging de deur uit, mij achterlatend om me aan te kleden. Ik deed een schoon slipje aan en mijn warme joggingbroek, en ging toen op zoek naar warme bovenkleding. Het enige wat ik nog had, waren een paar T-shirts, en toen ik er eentje aantrok, schrok ik, omdat ik mijn stijve tepels door de stof heen naar voren zag steken. Ik trok vlug een trui erover aan, die de bultjes van mijn stijve tepels verborg, en liep toen naar de deur om van plaats te ruilen. Ik was niet verbaasd toen Danny’s ogen meteen naar mijn borsten afzakten en toen pas weer omhooggingen. Ik verborg een glimlach, want er viel niets te zien. Mannen zijn zo voorspelbaar!

Buiten in de frisse lucht was de regen grotendeels opgehouden. De kleuren van het gras en de bomen sprongen mij levendig en helder tegemoet. Ik haalde een paar keer diep adem en liep naar de bron om wat water te halen. Ik moest me opfrissen.

Even later keerde ik terug naar de hut en trof Danny aan het ontbijt met yoghurt en muesli. Ik voelde me prima en glimlachte verschillende keren naar hem, terwijl we ontbeten. De wereld voelde ineens ... zoveel beter! Het rustig nadenken over mijn huwelijk en over mijn zoontje leek mijn humeur enorm te hebben verbeterd.

“Al plannen voor vandaag?” vroeg ik, half serieus.

“Niet echt,” antwoordde Danny peinzend. “Ik heb alle paden al verkend. Ik ga de kachel aanmaken en nieuw hout opstapelen, maar daarna heb ik geen idee. Zullen we weer gaan kaarten?”

“We kunnen wel wat gaan kaarten. Maar misschien na de lunch? Want ik wil eerst wat lezen.”

“Prima.”

Danny deed zijn klusjes, terwijl ik de afwas deed. We hadden geen zeep, maar goed afspoelen ging net zo goed. Daarna pakte ik mijn boek en ging zitten lezen. Danny kwam binnen met een arm vol hout. Hij legde het op de vloer en ging nog een lading halen, en daarna stapelde hij alle blokken netjes op tegen de muur. Toen stak hij het vuur aan en al snel vulde een heerlijke warmte onze kleine kamer.

“Is het zo goed?” vroeg hij. Hij zat gehurkt voor de open haard en warmde zijn handen.

“Ja. Maar mijn boek is wel een beetje droevig.”

“Wat ben je aan het lezen?”

“Eh, gewoon een verhaal. De vrouw loopt weg van haar man, en zij komt helemaal alleen te staan in haar leven.”

“Oh. Dat klink triest. Zullen we nu gaan kaarten?”

“Natuurlijk, eh, maar mag ik eerst even een ochtendknuffel?”

“Natuurlijk.”

Danny stond op en ik stond op om hem te ontmoeten. In de kleine open ruimte tussen bed, stoel, tafel en aanrecht omhelsden we elkaar. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder, en mijn borsten kwamen tegen hem aan. Het was best een lekkere knuffel, stevig en warm, precies zoals ik het graag had, en Danny’s armen voelden sterk aan, terwijl hij mij vasthield. Toen ik opkeek om hem te bedanken, boog hij zich naar mij toe en kuste mij op de mond, zo natuurlijk en gemakkelijk als wat dan ook! Deze keer schrok ik er niet van, want Danny deed niets, wat ik niet wilde. Alleen al het voelen van zijn lippen op de mijne was opwindend, op een manier die ik in jaren niet had gevoeld. En toen hij zich terugtrok, had ik hem bijna weer tegen me aangetrokken.

“Ik hou van je, mams,” zei Danny zacht.

“Ik ook van jou,” zei ik en legde mijn hoofd weer op zijn borst.

Zo bleven we even staan. Toen zag ik dat zijn lippen vochtig waren van onze kus. En deze keer was ik het die opnieuw begon, en na een tijdje opende ik mijn mond om mijn tong naar buiten te steken. Een enorme tinteling ging door mij heen, toen mijn tong de zijne ontmoette. Onze omhelzing werd steviger. We klemden ons aan elkaar vast, Danny drukte zijn borst tegen de mijne en ik voelde zijn druk op mijn tieten. Ik voelde hoe mijn lichaam op dit alles reageerde en ik was dus niet verbaasd toen ik een por tegen mijn buik aan voelde, wat erop wees dat Danny’s piemel ook reageerde.

“Zal ik je, eh, maar weer even helpen?” stelde ik voor.

Het ging nu al veel gemakkelijker om het aan te bieden, en ik verheugde mij er al bijna op, om zijn erectie weer in mijn hand te mogen voelen. Zonder iets te zeggen liep Danny naar het bed en ik volgde hem. Toen hij zijn broek en onderbroek liet zakken, nam ik zijn stijve penis in mijn hand. En in plaats van te gaan zitten, leunde Danny voorover en gaf mij nog een kus, die ik gretig beantwoordde. Danny likte met zijn tong langs zijn lippen, en ik kreeg het gevoel dat het nu niet veel tijd ging kosten, omdat hij het waarschijnlijk niet lang zou uithouden. Maar toen zei Danny:

“Wacht even, mams, want ik wil jou ook kunnen zien!”

“Nee hoor,” protesteerde ik, terwijl hij zijn hand al uitstak naar de zoom van mijn trui. “Ik vind het niet erg om je even te helpen, maar laten we het wel snel doen, dan kunnen we daarna rustig gaan kaarten.”

Maar Danny negeerde mij gewoon en tilde mijn trui omhoog. Mijn wangen gloeiden van opwinding, toen mijn blote buik werd onthuld, waarna een de koele windvlaag mijn blote borsten raakte. Ik werd uitgekleed door mijn eigen zoon! Mijn tintelende tepels smeekten om aandacht! Danny’s vader was nooit een borstenman geweest, althans niet voor mijn borsten. Ik verwachtte dus helemaal niet dat Danny erin geïnteresseerd zou zijn, maar hij staarde begerig naar mijn blote borsten, met zijn ogen wijd opengesperd! Ik probeerde mijn blote borsten te bedekken, omdat ik me plotseling schaamde.

“Ik weet best, dat het niet de mooiste zijn...” verontschuldigde ik mezelf.

Danny trok zijn wenkbrauwen op. “Meen je dat, mams? Je maakt een grapje! ze zijn juist geweldig mooi!” En hij pakte voorzichtig mijn polsen in zijn handen en trok ze weg van mijn borsten. Ik keek naar mijn blote tieten en probeerde ze met Danny’s ogen te bekijken. Ze zakten wel een beetje, maar de tepels staken nog steeds fier naar voren. Mijn tepelhoven waren gerimpeld en donker, en mijn tepels parmantig stijf.

“Mag ik?” vroeg Danny.

Ik haalde mijn schouders op, en dus raakte Danny mijn tieten voorzichtig aan. Zijn warme handen op mijn gevoelige huid veroorzaakten een tinteling door mijn hele lichaam. De bliksem sloeg gewoon in mijn tepels, toen zijn duimen erover wreven.

“Jouw vader vond ze helemaal niet mooi...” fluisterde ik, beschaamd.

“Papa is een idioot,” zei Danny, alsof het een vaststaand feit was. Hij betastte mijn borsten en verkende alle welvingen en bochten. Mat ogen die mij vragend aankeken, boog hij zich voorover en nam een tepel in zijn mond, terwijl er hij zachtjes aan zoog. Er ging opnieuw een tinteling door mij heen en ik hunkerde naar meer.

“Ohhh ...” kreunde ik.

Danny begon meer van mijn borsten in zijn mond te nemen en er steviger aan te zuigen. Dat veroorzaakte een bijna pijnlijk genot in mijn maagstreek en ik moest Danny’s hoofd vastgrijpen om mij aan vast te houden.

“Niet doen ...” fluisterde ik.

Danny haalde diep adem, en haalde nog eens dieper adem. Toen zoog zijn mond aan mijn tepel, alsof hij ervan wilde drinken, en elke teug veroorzaakte een soort mini-orgasme, dat door mij heen golfde. Mijn slipje werd kletsnat en ik kwam bijna klaar omdat ik al dagenlang zo geprikkeld was. Ik greep mijn zoontje bij de oren en trok hem naar mijn andere borst, waar hij opnieuw aan begon te zuigen. Ik moest echt even gaan zitten, want ik werd helemaal duizelig, dus ik stapte naar het bed en liet me neervallen. Ik sloot mijn ogen en voelde kleine naschokjes. Ik merkte nauwelijks dat Danny naast mij kwam liggen en de deken over ons heen trok en achter mij kroop. Ik voelde ook nauwelijks zijn arm om mijn blote borsten en zijn stijve staaf die tegen mijn billen duwde.

Toen ik een beetje was gekalmeerd, besefte ik wat ik zo lang had gemist: een bloot lichaam tegen mij aan! Want toen ik mijn hand achter mij stak, voelde ik dat Danny bloot was. En toen merkte ik dat zijn stijve erectie tegen mijn kont aanprikte. Ik streelde hem langzaam, blij om er een beetje mee te mogen spelen, en ik voelde elke ader en elke ribbel van zijn geslachtsorgaan.

Danny’s hand dwaalde ook rond en kwam tot rust op het elastiek van mijn joggingbroek. Toen hij eraan begon te trekken, tilde ik mijn heupen op. Het kostte hem maar weinig moeite om alles uit te doen en mij helemaal naakt te krijgen. En het voelde zo heerlijk, om naakt te worden geknuffeld, blote huid op blote huid! Dankbaar voor het heerlijke genot dat Danny mij gaf, wilde ik ook iets voor hem terug doen. Dus vormde ik weer die ring met mijn hand, vlak onder zijn eikel, en gaf er een zacht rukje aan.

Danny kreunde achter mij en gaf de eerste stoot in mijn hand. Maar een paar stoten later besefte ik, dat dit niet goed genoeg voor mij was! Ik haalde diep adem en tilde mijn ene been op. Ik pakte Danny’s erectie vast, stopte hem tussen mijn dijen en klemde die stevig tegen elkaar. Danny verspilde geen tijd om zijn stoten te hervatten, alleen wreef zijn lul nu langs mijn natte schaamlippen! Die wrijving maakte mij helemaal gek, em mijn heupen begonnen onwillekeurig te schokken en dat verstoorde zijn ritme. Hij greep mij steviger vast, hield mij stil met zijn sterke armen en pompte verder.

Maar het was nog steeds niet genoeg voor mij. Ik wilde Danny voelen... daar waar hij eigenlijk niet zou mogen zijn! De tijd leek stil te staan, terwijl ik een beslissing moest nemen. Het zou heel gemakkelijk zijn, om mijn bekken te kantelen en hem mijn kletsnatte kutje aan te bieden, zonder iets te vragen ... En zodra die gedachte bij mij opkwam, handelde ik er al naar. Ik bewoog mijn bekken precies zoals het moest en ik plaatste mijn kletsnatte vagina precies voor zijn eikel. En bij zijn volgende stoot was het al raak!

Ik was zo nat dat ik verwachtte, dat Danny er heel gemakkelijk in zou glippen, maar ik al heel lang niet meer geneukt en dus ging het tamelijk moeilijk. Ik slaakte een kreun, zowel van pijn als genot.

“Alles oké, mams?” vroeg Danny bezorgd.

“Ja, maar ik had dit niet verwacht...” wist ik uit te brengen. Zijn eikel zat al mijn liefdestunnel, en Danny ging gewoon verder waar hij was gebleven, pakte mijn heupen en stootte dieper. Ik voelde het kriebelen van zijn harige ballen tegen mijn kont en wilde dat het nooit ophield.

“Heel voorzichtig bewegen,” drong ik aan.

“Dat kan ik niet,” kreunde Danny, en toen voelde ik wat hij bedoelde.

Want wat hij niet kon, dat was zijn orgasme tegenhouden! Ik voelde zijn lul meteen in mij opzwellen en ik hapte naar adem, terwijl zijn eerste straal sperma diep in mijn kutje spoot, gevolgd door nog één en nog één! Danny neukte gewoon door, terwijl hij zijn ballen leegde en zijn zaad tegen mijn baarmoeder spoot. Ik sloot mijn ogen en voelde hem langzaam verslappen, na deze, veel te snel geleverde prestatie.

Ik misgunde hem dat snelle orgasme niet, want hij was nog jong en onervaren. Maar met een golf van duizeligheid realiseerde ik me wel, dat ik zojuist mijn eigen zoontje had ontmaagd!

Toen hij gekalmeerd was, bleven we liggen zoals we lagen, nog steeds verbonden door onze geslachtsdelen. Ik voelde zijn hart bonzen tegen mijn rug, zijn hijgende ademhaling in mijn nek. Blij dat hij zich niet had teruggetrokken, kneep ik met mijn billen en gaf hem een heel persoonlijke billenknuffel.

“Oh mijn God,” zuchtte Danny, met zijn mond vlakbij mijn oor.

Ik kneep mijn billen nog een keer.

“Oh Jezus, mams!”

Hij bewoog voorzichtig in mijn knijpende kutje, waardoor er opnieuw een golf van verlangen door mij heen ging. Onze gezamenlijke sappen lekten langs zijn lul en dropen over mijn dijbeen. Het was onwerkelijk en heel sexy tegelijkertijd. Toen voelde ik hoe hij zich terugtrok, en een vloedgolf volgde in zijn kielzog. Ik leunde vlug over de rand van het bed om mijn T-shirt te pakken en gaf het aan Danny.

“Vlug, veeg het af, alsjeblieft.”

Dat deed hij, terwijl hij zijn lul en mijn benen en schaamlippen schoonmaakte en het natte T-shirt naast het bed gooide toen hij ermee klaar was. Ik wurmde mij weer tegen hem aan, nog niet in staat om na te denken over wat wij zonet hadden gedaan, maar ik wilde niet dat het knuffelen ophield, Maar uiteindelijk moest ik toch wel iets zeggen.

“Ik hoop dat het fijn was, voor je eerste keer,” zei ik.

“Ik zal dit nooit vergeten, mams,” zei Danny, zijn stem vol oprechtheid en waardering. Hij pakte zachtjes mijn borsten vast.

Maar toen kreeg ik het gevoel dat er toch iets mis was, dat wij iets hadden gedaan dat heel gevaarlijk was, maar het enige wat ik kon doen, was in de armen van mijn zoontje blijven liggen, tegen zijn borst aangedrukt. Ik was al jaren niet intiem geweest met mijn man, en nu speelde ik Russische Roulette met mijn vruchtbaarheid? Stom, stom, heel erg stom!

Ik berekende snel hoe lang het geleden was, sinds mijn laatste menstruatie en besefte dat ik bijna in mijn vruchtbare periode zat! Dit was een wake-up call, om vanaf nu verstandiger te zijn. Ik was niet aan de pil en voorbehoedmiddelen had ik ook niet meegenomen, want wie denkt daar nu aan? Ik ben opgevoed met het idee dat abortus een laatste redmiddel is, dat alleen kan worden gebruikt als er ernstige gezondheidsrisico’s zijn. Dus als ik zwanger zou worden, dan zou ik geen andere keuze hebben dan ermee door te gaan. Ik moest dus zorgen dat het niet zou gebeuren, wat betekende dat ik thuis zo snel mogelijk aan de pil moest gaan, en tot die tijd anticonceptie moest gebruiken. Of niet meer met Danny naar bed gaan?

Ineens moest ik heel nodig plassen. Ik trok een trui aan en zette mijn muts op en voelde de ogen van mijntje zoon op mijn tieten rusten totdat ze uit zijn zicht verdwenen.

Ik rende door de regen en was met op tijd bij het bijgebouwtje om mezelf niet nat te plassen. Zittend op het koude hout schudde ik mijn hoofd. Wat had ik gedaan? En waarom had ik het gedaan? Het moest dat fotoalbum geweest zijn, dat zulke gedachten in mijn hoofd zette! Want ik zou mijn zoontje nooit aangeraakt hebben, zonder de invloed van die foto’s ...

Toen ik terugkwam in de hut, lag Danny nog steeds in bed, onder de deken.

“Heb je al trek?” vroeg ik. Het was waarschijnlijk al na twaalf uur, maar ons schema was overhoop gehaald door dat opwindende middagdutje.

Danny grijnsde en zei: “Ik heb alleen trek in jou.”

“Oh...”

“Oh? Dat klinkt niet zo goed. Gaat het, mams?” Hij ging rechtop zitten en liet de deken van zijn lichaam vallen.

Ik glimlachte toen ik zijn blote lichaam zag. Mijn zoontje was echt al een knappe jongen! Hoofdschuddend antwoordde ik:

“Ja, het gaat wel goed, het is alleen ... dat we dit niet hadden moeten doen.” Een zweem van teleurstelling gleed over zijn gezicht, maar hij knikte.

“Ja. Maar ... nou ja, ik dacht dat jij het ook lekker vond?”

“Schat, ja natuurlijk vond ik het ook lekker!” zei ik snel. “Het was echt heerlijk, maar jij bent mijn zoon... en dit is geen goed idee, in welke vorm dan ook.”

“Waarom mams? We zijn toch allebei volwassen, je hebt me niet onder druk gezet en we hebben er allebei van genoten?”

“Nou ja, maar toch...”, ik zweeg, met het gevoel dat ik geen argumenten meer had.

Danny stond op, en liet de deken vallen. Het was de eerste keer dat ik hem helemaal naakt zag, en ik kon niet anders dan toekijken. Zijn penis was nu slap en bungelde tussen zijn benen. Hij liep naar mij toe en ik stond toe dat hij mij omhelsde, en echo’s van ons eerdere genot bloeiden weer op, toen hij mijn borsten weer tegen zich aan drukte.

“Het voelde echt heerlijk, en het maakte mij zo gelukkig!” zei hij. “Ik kan me niet voorstellen dat ik het voor mijn eerste keer met iemand anders had kunnen doen. Bedankt mams!” Zijn woorden vervulden mij met trots en stelden me gerust. Het was een opluchting om te weten dat het onze relatie niet zou verpesten.

“Je hebt mij ook een goed gevoel gegeven, Danny. Maar we hebben wel echt geneukt. Dus ik denk dat het misschien toch niet zo verstandig was,” zei ik.

De blos van passie die ik had gevoeld toen Danny mijn voor het eerst kuste, kwam terug. Ik hief mijn hoofd op naar het zijne en hij kuste mijn lippen met de zijne. Terwijl ik mij stevig aan hem vastklampte, om er zeker van te zijn dat hij niet stopte, kuste ik mijn zoon met meer liefde dan ik met welke man dan ook had gedaan. Onvermijdelijk voelde ik hem erop reageren. Ik trok me terug en glimlachte, terwijl ik naar zijn groeiende lul keek.

“Ik heb wel even een pauze nodig,” zei ik. “Laten we gaan lunchen. Ik heb honger.”

Danny grijnsde en knikte terwijl hij zijn kleren ging aantrekken. De open haard hield ons warm, maar de vloer was nog steeds te koud voor blote voeten. We aten, deelden een glimlach en staarden elkaar blij aan.

Na het eten speelden we kaart we tot het daglicht uitviel. We staken de lantaarn aan voor de laatste keer, en ik was blij dat er nog voldoende brandstof over was. Ik wilde niet dat we het helemaal zouden opmaken, ook al woonde er duidelijk niemand meer.

Toen de lantaarntijd voorbij was, trok ik me terug op de veranda om opnieuw naar de regen in het donker te luisteren. Deze tijd voor mezelf te hebben om mijn gedachten te ordenen zonder afleiding van buitenaf was mijn favoriete bezigheid geworden. Ik zou een manier moeten vinden om dit thuis ook te doen!

Naarmate de tijd verstreek, begon ik weer die inmiddels bekende tinteling te voelen. Het liep tegen bedtijd aan, en alles wat dat met zich meebracht, en ik voelde de spanning toenemen over wat we nu zouden gaan doen. Danny wilde oog in oog, wat een opwindende gedachte was. Die middag had ik alleen gevoeld dat hij van achteren bij mijn binnendrong. Maar elkaar aan te kijken terwijl we neukten zou nog geweldiger zijn...

Eindelijk, en tot op het bot verkleumd, zette ik mijn stoel weer in de kamer en vond Danny al in bed. Hij lag midden op het bed, onder het dekbed. Hij keek mij aan en keek toe in het schemerige licht van de open haard, hoe ik mij uitkleedde.

Mijn borsten wiebelden, mijn tepels waren stijf van de kou. Ik voelde hoe mijn kutje zich al voorbereidde en vochtig werd bij het zien van Danny, naakt onder het dekbed.

“Lig je soms op mij te wachten?” plaagde ik hem.

“Ik kreeg het koud van het wachten.”

Ik liep de paar treden naar het bed, branie in mijn heupen, en trok de deken van zijn lichaam af, waardoor zijn naaktheid centimeter voor centimeter zichtbaar werd. Toen zijn stijve lul in zicht kwam, grijnsde ik en klom op het bed, schrijlings over zijn benen. Toen ik hem zo zag liggen, met zijn penis recht omhoog, voelde ik al een straaltje sap uit mijn kutje sijpelen.

Ik streelde zijn lul een paar keer en voelde hoe groot en stijf hij was. Danny kreunde bij mijn aanraking. Ik pakte mijn bewegingen op en ging in een gestaag ritme van de basis naar het hoofd, blij om hem weer in mijn hand te voelen. Ik zou moeten oppassen, anders zou dit echt verslavend kunnen worden.

Een minuutje later voelde ik dat hij dichtbij kwam. Ik besefte wat er op komst was, maar ik wilde het bed niet vies maken, dus deed we wat logisch was. Ik boog beneden en legde mijn mond nog net op tijd op zijn eikel om zijn zaad p[ te vangen.

“Mama!” schreeuwde hij, terwijl zijn lul een verrassende hoeveelheid zaad in mijn mond spoot. Ik slikte straal na straal door en streelde hem zachtjes terwijl hij klaarkwam. Toen ik hem daar zag, zich tevreden ontspannend na zijn orgasme, wist ik dat ik niets liever zou willen dan hem dit keer op keer te zien doen.

Danny deed zijn ogen dicht en ademde diep terwijl ik hem gedachteloos streelde en toekeek. Zijn lul verslapte, een kleine hoeveelheid sperma sijpelde nog uit zijn spleetje, wat ik weg likte. Omdat ik het een beetje koud had, pakte ik de deken en ging eronder liggen, ons allebei bedekkend. Ik had verwacht dat we nog wat meer zouden vrijen, maar hij was duidelijk te uitgeput, want hij begon weg te dromen.

Tevreden legde ik mijn been over het zijne gegooid en mijn borsten tegen hem aan, ik sloot mijn ogen en viel ook in slaap.

Het was nu al maandag en het ochtendlicht was zacht door de wolken die de lucht verduisterden. Ik werd wakker doordat Danny zich van mij vandaan rolde.

“Wat is er?” vroeg ik, mijn hersenen waren mistig.

“Ik moet heel nodig plassen,” zei hij terwijl hij naar de deur liep.

Ik hoorde het geluid van zijn plas die buiten de grond raakte, en kreeg zelf ook grote aandrang. Ik stapte ook uit bed. Ik trok haastig mijn kleren aan en rende naar het bijgebouw. Die verdomde jongens ook en hun wildplassen!

De avond ervoor was niet gegaan zoals ik had verwacht, maar dat was waarschijnlijk maar goed ook. Want hoe minder vaak Danny in mij klaarkwam, hoe beter het zou zijn voor... nou ja, voor de mogelijke gevolgen. Want nu ik toch echt wel in mijn vruchtbare periode zat, had het geen zin het lot te tarten.

Voor het eerst kwam het bij mij op om na te denken over de toekomst. Wat zouden we doen als we terug waren in de echte wereld? Er was een einde gekomen aan mijn trieste huwelijk, maar wat moest ik doen ... met Danny?

Vandaag was de dag dat we terug zouden gaan, en ik moesten het nu beslissen. Dit was een heel ongebruikelijke situatie en het was beter om een plan te hebben.

Ik rende terug naar de hut en vond Danny aangekleed en bezig een ontbijt klaar te maken.

“En? Ben je al klaar voor de terugreis?”

“Een beetje,” zei hij grijnzend en gaf mijn een bord.

“Wat ga je het meest missen? De regen? De kou? Het bijgebouwtje?”

“Nee ...”

“Nee? Oh. Dan kan ik me niet voorstellen wat je het meeste gaat missen.” Ik nam een hap brood en deed alsof het me niet veel kon schelen.

“Ten eerste zal ik het missen om zoveel tijd met jou door te brengen, mams.”

Ik knikte, en werd plotseling emotioneel.

“Ten tweede zal ik de afzondering missen. Het heeft ons geleerd om meer open te zijn.”

“Je hebt er goed over nagedacht,” zei ik, onder de indruk.

Hij knikte. “En ten derde, ik zal het missen om samen te slapen ... en die andere dingen met jou. Dat voelde heel fijn, al vanaf de eerste dag. Ik had deze oude blokhut voor niets willen ruilen, zelfs niet voor een chic hotel met aparte slaapkamers.”

“Daar ben ik het mee eens,” zei ik zachtjes.

We gingen verder met het opruimen van de hut. Met spijt legde ik het fotoalbum terug waar ik het gevonden had. En even voor 10 uur brachten we onze rolkoffers naar de weg en gingen daar zitten wachten op de auto.

Na een half uurtje begon ik me zorgen te maken. We hadden toch duidelijk de ophaaltijd afgesproken met die oude kerel die ons had afgezet? Was er iets tussen gekomen? Of was hij het vergeten?

Er ging nog een uur voorbij, zonder enig teken van onze auto. De regen begon weer, zich langzaam opbouwend tot het een echte plensbui werd. We zochten beschutting onder een boom en hielden de weg in de gaten. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat die man niet zou komen opdagen en ik werd nerveus. Wat moesten we doen?

“Denk je dat als we terug zouden gaan naar de hut, hij naar boven zou komen om ons te zoeken?” vroeg Danny, na twee uur. Zijn lippen waren blauw van de kou en het water liep over zijn gezicht. En met mij was het niet beter. Het werd tijd om de feiten onder ogen te zien. We konden hier niet eeuwig blijven, toch?

“Laten we dan maar teruggaan,” zuchtte ik terwijl ik mijn rolkoffer pakte. Danny pakte zijn rolkoffer en de tas met ons laatste eten.

We sjokten terug naar de eenzame hut, naar het kleine bed en de gestoffeerde stoel die nu zo vertrouwd aanvoelde. Ik liet mijn rolkoffer vallen, trok mijn natte jas uit en gooide hem op de veranda. Danny volgde mijn voorbeeld en maakte de kachel weer aan.

“Wat gaan we doen, als hij niet komt opdagen?” vroeg hij.

Ik voelde een golf van wanhoop. Ik wist niet wat we dan moesten doen. Als het mooi weer was, zouden we terug kunnen gaan lopen, maar het was nu te laat en veel te regenachtig om daaraan te beginnen, wat betekende dat we nog een nacht in de hut moesten doorbrengen.

“We zijn niet zo heel ver van het eerste dorpje. Ik denk dat het beste wat we kunnen doen, is nog een nacht hier blijven en dan morgenochtend teruglopen.”

Ik rilde, de toenemende warmte benadrukte hoe nat ik was. “Ik ga me omkleden,” zei ik, en ik had Danny bijna gevraagd om even naar buiten te gaan, maar wat had dat nog voor zin?

Dus trok ik mijn trui uit en liet mijn beha vallen. Danny keek toe, zijn ogen werden zoals altijd gefascineerd door mijn tieten. Mijn tieten hadden nog nooit zoveel aandacht gekregen, en ik moest erom lachen. Maar in zekere zin was het wel logisch, aangezien ik Danny jaren geleden met deze borsten had gevoed.

“Dat staren van jou gaat mij nog naar het hoofd stijgen,” waarschuwde ik.

“Ik kan er niets aan doen. Je bent ook zo aantrekkelijk, mams,” Zijn blik week niet van mijn tieten.

Ik vertraagde mijn omkleden en keek naar mijn toeschouwer, terwijl ik langzaam mijn joggingbroek en mijn slipje uittrok. De kou overviel mij meteen, dus ging ik vlug in bed liggen, terwijl ik de deken over me heen trok.

Een diepe stilte vulde de hut terwijl we elkaar aanstaarden. Danny stond op en trok zijn kleren een voor een uit, totdat hij helemaal naakt naar mijn toe kwam lopen en naakt bij het bed ging staan. Zijn stijve lul wees naar mij toe, zachtjes op en neer bewegend op het ritme van zijn hartslag.

Ik leunde op mijn elleboog, greep zijn lul in mijn hand en trok hem naar mijn mond. Een lange lik langs zijn schacht, eindigend bij zijn eikel, en ik kon er niet meer tegen. Ik was gisteravond niet klaargekomen, en vanochtend ook niet.

“Kom hier, lieverd!,” zei ik, terwijl ik aan zijn lul trok.

Op mijn rug liggend, maakte ik plaats voor hem om naast mij in bed te komen. Maar hij duwde mijn benen uit elkaar, wat ik aarzelend toestond. Het voelde wel anders op deze manier, in het lamplicht, en allebei bloot! En Danny’s ogen waren precies op het punt gericht, waar mijn benen samenkwamen, op het middelpunt van mijn geslachtsorgaan!

Ik probeerde met mijn hand mijn ongeschoren rossige schaamhaar te bedekken, maar hij hield mij tegen.

“Niet doen, mams. Ik vind het juist mooi,” zei hij.

“Ik zal het afscheren als we thuiskomen,” zei ik, en toen besefte ik pas, dat dit een erkenning was, dat we na dit weekend ermee door zouden doorgaan.

“Als jij het wilt afscheren, is dat prima, maar ik ben er juist dol op,” zei hij terwijl hij voor het eerst naar mijn gezicht opkeek.

Hij bewoog mijn handen naar mijn tieten, kneep erin en ik genoot van het genot dat dit veroorzaakte. Danny glimlachte en kroop tussen mijn gespreide benen. Ik voelde me zo naakt en kwetsbaar! Om gewoon te liggen wachten tot mijn zoontje mij zou gaan neuken, dat voelde bijna alsof het een andere vrouw was, die dit overkwam. Toen raakte hij mijn dijbeen aan, ik zuchtte. Nee, het was geen andere vrouw, het gebeurde echt met mij!

Aan zijn eikel hing al een druppel heldere vloeistof, als een glinsterend juweel. Toen hij voorover leunde, lekte het op mijn schaamhaar. Ik kreunde, toen zijn lul in contact kwam met mijn schaamlippen, en nog een keer, toen hij naar voren leunde en zijn eikel tussen mijn schaamlippen duwde. Ik spreidde mijn benen verder, waardoor hij meer ruimte kreeg om zijn ding te doen.

“Kom maar bij mama, lieverd,” zuchtte ik.

Danny leunde voorover, zijn armen aan weerszijden van mij, zijn lul in de buurt brengend waar hij zou moeten zijn. Ik greep zijn lul beet en duwde hem naar zijn doel, totdat hij daar was waar hij moest zijn, bij mijn ingang.

“Neuk mij, lieverd!” fluisterde ik.

Danny duwde, zijn lul opende mijn kutje en wrong zich een weg naar binnen. Hij had mij nu al twee keer geneukt, en het voelde nog steeds als de allereerste keer. Zijn lul rekte mijn kutje uit, het dwong mij om sneller te ademen en mijn heupen te kantelen voor de beste hoek voor penetratie. Maar het was wel anders, omdat hij mij nu in missionarispositie ging neuken, dat voelde helemaal nieuw.

Danny trok zich terug en stootte toen opnieuw vooruit, zijn schacht was nu bedekt met mijn sappen en ging een paar centimeter dieper. Ik kreunde diep in mijn keel, masseerde mijn tieten en trok aan mijn tepels.

“Nog dieper!” fluisterde ik.

Mijn zoon, de helft van zijn lul al begraven in mijn kut, trok zich terug en stootte opnieuw, en de nieuwe smering stelde hem in staat om weer meer van zijn lul in mijn kut te begraven. Nog een keer, en nog eens, en toen zat hij er helemaal in, zijn schaambeen duwde tegen mijn klitje.

Ik ben nooit iemand geweest die alleen door penetratie klaarkwam, maar bij Danny voelde mezelf meteen al naar mijn hoogtepunt stijgen.

“Neuk me Danny, neuk me dieper en stop niet!,” riep ik.

Mijn zoontje trok zich terug totdat hij dreigde er helemaal uit te gaan, en stootte toen weer erin. Hij kreeg meer zelfvertrouwen en begon mij nu echt stevig te neuken. Zijn bewegingen lieten mijn lichaam schudden, mijn tieten golfden en schommelden, het was een heerlijke vreugde om zijn lul in mijn kutje te voelen.

Danny hijgde van inspanning en zei: “Mama, ik kan niet ... ik kan het niet langer inhouden ...”

“Het is oké, toe maar, doe het maar. Kom klaar, Danny. Spuit het in je mama!” Ik wist niet zeker waar die woorden vandaan kwamen. Uit een pervers deel van mijn hersenen, denk ik, maar het had wel het gewenste effect. Grommend als een stier, stootte Danny nog een laatste keer hel diep, voordat hij klaarkwam, en hij zijn zaad recht tegen de ingang van mijn baarmoeder spoot. Het voelde als een warme vloedgolf in mijn buik, mijn baarmoeder werd helemaal doordrenkt met zijn vruchtbare sperma.

Die gedachte duwde mij ook over de rand. Want Danny deponeerde zijn sperma precies daar, waar mijn lichaam het wilde! Ik kwam heel krachtig klaar, mijn hersens beneveld door de gedachte aan wat we aan het doen waren!

Danny viel uitgeput op mij neer, zijn bezwete torso tegen mijn borsten, mijn stijve tepels zongen van genot. Ik klauwde over zijn rug terwijl ik kronkelend door mijn orgasme ging, mijn buik trillend, waar de lul van mijn zoontje begraven lag. Elke beweging veroorzaakte een naschok van plezier, en mijn kutje was zo gevoelig dat ik het bijna niet kon uithouden.

Een poosje later, toen onze lichamen wat afkoelden, pakte ik de deken en trok hem over onze nog steeds verbonden lichamen. En toen Danny een beetje hersteld was, trok ik zijn gezicht naar het mijne voor een kus, die hij blij beantwoordde.

We bleven een tijdje zo liggen, knuffelend en strelend, huid op huid, terwijl zijn zaad uit mijn nog steeds tintelende kutje lekte.

“Dit was ongelooflijk,” mompelde Danny tussen onze kussen door. Ik stelpte zijn woorden met nog meer kussen. Toen ontspande ik me genoeg om hem te vragen:

“En? Nu je tijd hebt gehad om het te overdenken, hoe was het in vergelijking met wat je dacht dat het zou zijn?”

“Het was geweldig, mams. Jij zorgde ervoor dat ik me zo ontspannen voelde en... zo welkom... Ik weet niet hoe ik het moet zeggen. Maar jij maakte het zo gemakkelijk, en ik was helemaal niet nerveus of zo. Want als ik vroeger iets probeerde met meisjes, dan ging het zo ongemakkelijk, en dan stopten we er maar mee. Maar bij jou was dat helemaal niet het geval!”

“Daar ben ik blij om. De eerste keer is altijd een beetje overweldigend. En jij hebt het ook heel goed gedaan,” eindigde ik met een verlegen glimlachje.

Danny lachte, wat mijn hart deed juichen, wetende dat alles goed zou komen tussen ons.

“Is er nog meer, dat je erover wilt weten?” vroeg ik.

“Nee, ik denk dat ik het nu wel onder de knie heb,” grijnsde hij.

Toen gingen we uit elkaar en trokken we schone kleren aan. Ik kon zijn sperma in mij voelen, een herinnering aan wat we hadden gedaan, dus ging ik naar het bijgebouwtje om het zaad uit mijn kutje te laten druppelen. Ik dacht na over het grote risico dat ik had genomen. Danny had mij weer geneukt en was opnieuw in mij klaargekomen, waar zijn zaadjes hun werk konden doen! En nu de vruchtbare tijd van mijn cyclus was begonnen, speelde ik met vuur!

Ik liet het even tot mij doordringen. Eerst naar huis gaan, dan over een paar weken mijn menstruatie missen, een zwangerschapstest doen en dan te ontdekken dat ik zwanger was van mijn eigen zoontje? De beelden uit het fotoalbum flitsten weer door mijn hoofd. Een naakte vrouw, vele maanden zwanger en haar zoon, duidelijk heel dol op haar. Zou het met ons ook zo gaan? Zou ik ook zwanger worden en zou de baby van Danny in mijn baarmoeder gaan groeien? Zou ik misschien nu al zwanger zijn?

Vastbesloten om in het vervolg betere keuzes te maken, ging ik terug naar de hut. Passie en seks was echt heerlijk, maar het brachten mijn toekomst in gevaar.

Die avond zag ik Danny op de fauteuil zitten.

“Verveel jij je, Danny?”, vroeg ik. Hij wierp een blik op mij en knikte.

“Ja, maar met wat minder regen en meer te eten, zou ik me best kunnen voorstellen dat ik hier een langere tijd met jou doorbreng,” grijnsde hij.

Ja, eigenlijk wilde ik dat ook best. De afgelopen dagen waren echt veel leuker geweest dan de laatste maanden van mijn huwelijk.

“Laten we naar bed gaan ,maar ik ga je alleen maar aftrekken,” zei ik terwijl ik opstond en mijn hand al uitstak. Want bang voor wat de gevolgen konden zijn, wilde ik niet opnieuw met mijn zoontje gaan neuken.

Samen liepen we naar het bed. Danny nam de tijd om mij langzaam uit te kleden en mijn blote huid te kussen, bij elk kledingstuk dat hij uittrok. Rillingen en kippenvel vormden zich, waardoor ik naar zijn warmte verlangde, maar hij maakte geen haast. Toen mijn T-shirt uit was, bracht hij een tijdje door met kussen en zuigen aan mijn tepels, eerst zachtjes en daarna harder, precies zoals ik wilde. Het liet mijn slipje weer vollopen het en creëerde een verlangen in mijn kutje naar zijn stijve lul.

“Ik ben van gedachten veranderd”, zuchtte ik. “Neuk me maar gewoon, Danny, want dit is de laatste keer. Steek je lul er maar in en neuk me nog één keertje lekker!”

Dat deed hij graag, en al snel lag ik weer op mijn rug, terwijl zijn lul mij tegen de matras beukte, terwijl ik zijn naam riep. En toen Danny klaarkwam, kwam ik ook klaar, zodat we een plas op de matras maakten, vol van kutsap en sperma, en mijn eerdere voornemen om verstandiger keuzes te maken, waren weer even in de ijskast gezet.

Later gedurende die nacht voelde ik zijn lul opnieuw tot leven komen. Ik spreidde mijn benen en leidde hem van achteren naar binnen, blij om hem weer in mijn kutje te hebben. En toen zijn lul plotseling dikker werd, wat zijn op handen zijnde orgasme aankondigde, duwde ik mijn kont achteruit tegen hem aan, vastbesloten om alles in mijn kutje op te vangen. We vielen weer in slaap, zijn hand op mijn onderbuik, alsof hij mijn baarmoeder beschermde. Het gaf mij het gevoel om verliefd te zijn, op een manier die ik nog nooit eerder had gevoeld.

De volgende ochtend werden we gewekt door een “Hallo!” van buiten. Ik ging meteen rechtop zitten, met onzedelijk bungelende blote borsten.

“Yes we are here!” riep Danny, terwijl ik mij haastte om mijn kleren aan te trekken. Danny was het eerste aangekleed en stapte de veranda op.

Ik zag de oudere man die ons 5 dagen geleden had afgezet. Ik hoorde dat hij een paar woorden tegen mijn zoon sprak, Waarna Danny weer naar binnen kwam.

“Laten we gaan mams, laten we gaan,” drong hij aan.

Snel verzamelden we al onze bagage, en liepen met de chauffeur terug naar de weg.

“Sorry voor het wachten, maar de weg was gisteren versperd door een aardverschuiving vanwege de regen. Ik hoop dat alles naar wens is geweest,” zei de chauffeur.

“Jo hoor, het was allemaal prima!” riep Danny, zonder mijn reactie af te wachten.

*** Een jaartje later ***

Ik dacht vaak terug aan die blokhut, en aan die keren dat Danny en ik heerlijk de liefde hadden bedreven.

Ja, Danny had mij precies gegeven wat ik nodig had! Want Danny was inmiddels het huis uit en anders zou ik nu helemaal alleen zijn. Ik hees mijn dochtertje op schoot en bukte me om wat speelgoed op te rapen waar ze mee kon spelen. Zij kon nog niet lopen, maar ze kroop nu al sneller dan ik zou willen.

Terwijl ik naar de keuken liep, met mijn bungelende tieten en zonder beha, dacht ik terug aan Moldavië en aan die Pjotr en zijn knappe moeder. Misschien werd het tijd om die blokhut opnieuw te boeken? Dan zou ik Danny kunnenvragen om nog één keertje met zijn moeder op vakantie te gaan. Ja, het zou heel spannend zijn om deze keer bewust te proberen, om nog een baby erbij te fokken!

Einde