Sandra En Haar Moeder - 15

Dit weekend moest er een beslissing genomen worden. Of Hans volhardde in het zoeken naar werk of hij schreef zich uit als werkzoekende. Na zijn gesprek met Wil was Hans er eigenlijk al uit. Hij moest het alleen nog voor zichzelf toegeven. Zondagmiddag echter pakte hij de telefoon en belde Wil.

“Wil, ik volg je advies op. Ik ga me uit laten schrijven als werkzoekende. Ik kies voor Annabel.”

Na het gesprekje met Wil ging Hans met Annabel aan de keukentafel zitten. Dat deden ze eigenlijk steeds meer. Annabel vond dat fijn. Het herinnerde haar aan vroeger toen ze nog thuis woonde. De familie zat altijd in de keuken. Moeder noemde de huiskamer altijd de ‘mooie’ kamer. Die gebruikte je alleen als er visite kwam.

“Lieve Annabel. Ik wil je iets zeggen en je iets vragen.”

Annabel keek Hans aan. Ze zag zijn serieuze blik. “Wat is het, schat?”

“Annabel, ik heb vrijdagavond voor we naar het concert gingen een goed gesprek met Wil gehad. En ik ben van plan om niet meer te gaan werken. Ik wil me uit laten schrijven als werkzoekende.” Hans wachtte even maar zag de ogen van Annabel opfleuren. “En dan nog iets, ik wil de flat opzeggen en voorgoed hier komen wonen, als jij dat ten minste wil.”

De reaktie van Annabel was overweldigend. Ze stond op van haar stoel en liep naar Hans toe. Ze plofte op zijn schoot en bedekte zijn gezicht met kusjes. “Hans, mijn Hans, wat fijn. Je maakt me nog gelukkiger dan dat ik al ben. Oh jongen, voorgoed samen, wat heerlijk.” Ze knelde hem tegen zich aan. Haar reaktie ontroerde Hans. Hij wist dat ze van hem hield, maar zo veel, zo sterk? Hij raakte geëmotioneerd. Tranen brandden. Een moment bleven ze zwijgend omarmd zitten. Toen haalde Annabel diep adem en zei: “Maar je wil me ook iets vragen.”

“Ja,” zei Hans. Wat nu kwam vond hij het lastigste, “zullen we eerst nog koffie nemen.”

Annabel keek onderzoekend in zijn ogen en besefte dat wat hij ook wilde vragen niet makkelijk voor hem was. Ze stond op en liep met zijn beker naar de keuken. Even later had Hans zijn koffie en ging Annabel weer op een stoel zitten. Dit keer een stoel die vlak bij hem stond. Zachtjes vroeg ze: “Wat wil je vragen, schat?” Eerst roerde Hans in zijn koffie. Toen haalde hij diep adem, keek naar Annabel en zei: “Als ik mij uitschrijf als werkzoekende stopt ook mijn uitkering. En, ja, eh… hoe moet het dan?”

De blik waarmee Annabel hem aankeek was zo liefdevol. Ze zei zachtjes: “Weet je nog dat ik zei dat ik genoeg heb voor ons samen?” Hans knikte.

“Wat ik zei, meende ik. Ik hoop al een tijdje dat je dit zou gaan zeggen en natuurlijk begrijp ik ook dat je dan geen inkomen heb. Ik wil niet dat mijn Hans zonder geld rondloop, daarom stel ik voor dat ik elke maand, net als een soort salaris, geld op je rekening zet. Is dat goed?”

Hans knikte.

“Goed schat, dan is het onderwerp geld gesloten. Ik wil gewoon niet dat je je daarover zorgen maakt. Dat hoeft niet. Veel belangrijker is dat jij gekozen hebt voor mij en bij me komt wonen. Dat maakt me vreselijk blij. Nou hebben we tijd om samen van alles te gaan doen.”

Weer bedekte ze zijn gezicht met kusjes. “Ik ga nu eerst Sandra bellen. Ze moet van deze beslissing weten.”

En dat gebeurde. Terwijl Annabel haar dochter belde, leegde Hans zijn beker, stond op en liep naar zijn ‘eigen’ kamer. Hij ging op het bed zitten, het bed waarin hij nooit geslapen had. Toen stond hij op en opende zijn kast die voor meer dan driekwart leeg was. Hij keek in de la, waar maar een paar slipjes lagen. Ineens voelde hij de armen van Annabel om zijn middel. In haar armen draaide hij zich om. Ze keek naar hem op en zei: “Kus me.” Dat hoefde ze niet te herhalen. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar. “Ik hou van je,” zei ze.

“En ik hou van jou. Wat zei Sandra?”

“Sandra is erg blij voor mij. Ze wil je helpen je spullen hierheen te krijgen en voor de grote dingen regelt ze via Wil een auto. Ze vroeg al wanneer je oveging.”

“Wat dacht je van morgen, schat?”

En zo werd het geregeld. Morgen, maandag dus, zou Sandra Hans helpen in de flat. Annabel bleef thuis om de boel daar te regelen. Hans zou af en toe met zijn auto heen en weer rijden om de kleine spulletjes over te brengen. Aan het eind van de middag komt er dan een wagen van Wils bedrijf voor de grote spullen.

Maandagmorgen reed Hans al vroeg naar zijn flat. Sandra zou om een uur of 9 komen. Voor haar komst had hij mooi even tijd de computer te demonteren. Rond 9 uur werd er gebeld. Sandra! Maar ze kwam niet alleen! Na een warme begroeting stelde zij haar vriendin voor. “Hans, dit is Helen. Zij komt ook helpen.” Hans was beduusd door de verschijning van Helen. Helen was een prachtige vrouw van rond de 30. Ze had een heel mooi gezicht en lang zwart haar. Maar wat Hans het meest intrigerend vond waren haar ogen. Toen ze hem begroette met een handdruk keek ze hem indringend aan zonder maar een moment haar ogen neer te slaan. “Dag Hans,” zei ze met een krachtige, stem, “ik ben Sandra’s vriendin. We hebben elkaar nog niet ontmoet, toch weet ik al het een en ander over jou.”

“Hopelijk positief,” antwoordde Hans met een lach.

De lach werd niet beantwoord. Helen’s ogen bleven doordringend op hem gericht.

“Willen jullie eerst wat drinken? Koffie misschien? Of gelijk aan de slag?”

Helen antwoordde; “We gaan eerst aan de slag. Drinken kunnen we later. Zeg maar wat we doen moeten.”

Helen ontpopte zich als een vrouw met een sterke persoonlijkheid. Ze wist van aanpakken en nam ook geregeld de leiding. In een mum van tijd waren zijn kasten leeg en het was Helen die bepaalde wat in welke doos moest. Hans ging zijn eigen gang. Na de computer ging hij de lampen van het plafond halen. Keek hij naar de beide vrouwen, dan was er altijd wel een die terugkeek. Soms zijn lieve Sandra, maar vaak ook Helen met haar indringende ogen. Het was alsof ze dwars door hem heen keek. Wie is toch deze prachtige vrouw? bedacht Hans zich terwijl hij de tl-balk van het plafond in de keuken probeerde te verwijderen. Ze is zo mooi en zo aantrekkelijk. Ze kan gemakkelijk een model zijn of zoiets. En dan haar ogen. Het lijkt wel alsof ze alles beheerst met haar ogen. Ja, dat is het: ze heerst, ze heeft de controle!

“Au!” De schroevedraaier schoot los en verooroorzaakte een wondje in zijn vinger. Onmiddellijk kwamen de vrouwen aangelopen. “Gaat het?” klonk de bezorgde stem van Sandra.

“Geen probleem. ‘t Is goed. De schroeven zijn allemaal verroest. Wat een zooitje.” Van Sandra keek hij naar Helen en stak zijn vinger met het miniscule wondje in zijn mond. Helen stond bij de deur. Ze keek hem aan met een glimlach om haar volle lippen. Ze zei niets.

“Laat toch hangen,” zei Sandra, “wat moet je nou met een tl-balk?”

Het werken ging snel en georganiseerd. Na een uurtje stopten ze voor een kop koffie. Op Hans zijn vragen antwoordde Helen snel, ja ,bijna zakelijk. Ze was gescheiden en had geen kinderen. Ze had een eigen bedrijfje. Op de vraag van Hans wat ze dan deed, antwoordde ze dat ze mensen hielp die problemen hadden, bijvoorbeeld in hun relatie of problemen hadden met zichzelf. Het was een antwoord waar Hans niet veel mee kon. “Ben je dan een psychologe of zo?”

“Nee, dat ben ik niet. Je zou me een soort therapeute kunnen noemen als je wil.” Daarop lachte ze en keek Sandra veelbetekenend aan. Het was de eerste keer dat Hans haar zag lachen. Ze stak een sigaret op en vroeg of Hans bezwaar had als ze rookte. Helen was inderdaad een vrouw met persoonlijkheid, een vrouw met karakter. Iedereen zou eerst vragen of hij/zij mocht roken, maar Helen doet het precies andersom. Toen schoot een woord in Hans zijn hoofd. Een woord waarmee hij misschien wel het beste Helen kon typeren. Dominant! Helen is een dominante vrouw! Interessant, heel interessant!

Na de koffie ging Hans eerst een ladinkje wegbrengen. De vrouwen bleven in de flat. Toen hij later de auto leeggemaakt had bij Annabel (“zet voorlopig alles maar in de garage, behalve je kleren en de waardevolle spullen”) vroeg hij haar: “Schat, ken jij Helen?”

“Helen? Sandra’s vriendin, ja, die ken ik. Hoezo?”

“Zij helpt ook mee. Ze lijkt me erg aardig, maar ze heeft wel een sterke persoonlijkheid.”

“Ze is ook heel aardig, Hans, ik ken haar goed. Ze is gescheiden, heeft ze dat gezegd?”

Hans knikte.

“D’r man kon niet tegen haar op. Ze is aardig, maar je moet wel weten hoe je met haar om moet gaan.”

“Daar geloof ik. Goed schat, ik ga weer terug. Zie je straks.”

Een kus, nou vooruit nog een kus en weg was hij. Annabel keek de auto na en dacht: “Ja, Hans, die vrouw pak je echt niet zonder handschoenen aan.”

Na de lunch werd er nog een uurtje doorgewerkt, maar zo rond 2 uur was het gedaan. Sandra had inmiddels van Wil gehoord dat het vervoer tussen 4 uur en half 5 bij de flat zou komen. Dus moesten ze nog een poosje wachten.

Hans plofte op de bank en Sandra ging naast hem liggen. Ze legde haar hoofd op zijn schoot. Daar schrok Hans eigenlijk wel van. Sandra merkte het en zei: “Helen is al tijden mijn beste vriendin. Ze weet van jou en mij en ze heeft er geen enkele moeite mee, niet waar Helen?”

Helen kwam juist aangelopen met een fles cola en wat bekers, die ze verstandig genoeg niet ingepakt hadden. Ze ging tegenover Hans op een stoel zitten. Hans keek naar haar en dacht weer, wat een mooie vrouw is ze toch. Ze keek hem aan terwijl ze van haar cola dronk. Ineens zei Sandra: “Hans, ik hou van bezwete mannen!”

“O ja?” lachte Hans.

Sandra draaide zich om en ging op haar buik liggen. Met haar lippen streelde ze zijn kruis.

“Hans legde een hand op haar rug en zei: “Niet doen, Sandra!”

“Waarom niet?” maar ze ging gewoon door.

“Omdat ik dan een stijve krijg.”

Ineens zei Helen: “Sandra, ik wil dat je doorgaat. “

Hans keek haar aan, Het klonk ineens anders. Het klonk als een opdracht. Ze keek naar hem en terwijl hun ogen elkaar vasthielden, zei Helen: “Trek z’n broek uit. Ik wil z’n pik zien.” Sandra aarzelde geen moment en Hans was te verbrouwereerd om te reageren. Hij voelde hoe Sandra z’n broek losmaakte en lichtte zelfs z’n kont op toen zij die tegelijk met zijn slip naar beneden trok. Even ging Sandra van de bank om zijn schoenen, sokken en broek uit te doen. Toen ging ze weer liggen.

“Pijp hem,” beval Helen.

En terwijl Sandra aan de slag ging keken Helen en Hans elkaar opnieuw aan. Zijn gedachten maakten overuren. Wie is toch deze prachtige vrouw? En waarom voert Sandra gewoon haar opdrachten uit? En ik sta het toe! Toen Sandra zijn lul in haar warme mond nam, had hij nog geen volle erectie, maar dat veranderde snel.

“Heerlijk, zo’n bezwete lul,” zei ze. Maar Hans antwoordde niet. Het ogenspel met Helen hield hem vast. Haar indringende ogen. Ineens kwam er een enorm lustgevoel opzetten. God, ik wil haar lichaam zien, ik wil haar neuken, ik wil haar laten zien wie hier de baas is! Zijn lul was nu op volle sterkte. Maar Hans zei niets en deed niets. Hij was als het ware gevangen in haar ogen.

Ineens hoorde hij Helen zeggen: “Om klaar gepijpt te worden, moet hij wel iets doen. Hij moet het verdienen.” Ze richtte haar blik op hem en zei: “Trek haar schoenen uit!” en ze wees naar Sandra’s voeten. Sandra ging rechtop zitten. Als in een roes ging Hans op zijn knieën voor haar zitten. Als in een roes? Nee, het was geen roes Hij was zich volledig bewust van wat hij deed, maar het was haar stem, het waren haar ogen die hem ‘dwongen’ te doen wat ze vroeg. Hans deed haar sportschoenen uit. Sokken droeg ze niet. Hij keek naar haar voeten.

“Lik haar tenen, maak ze schoon.” Helen stem drong diep tot hem door.

“Ja, eh..ja.”

Hij likte haar tenen en proefde het zout. Zijn tong likte tussen haar tenen en hij nam ze in zijn mond. Na de ene voet, volgde de ander.

Weer klonk de bevelende stem van Helen: “Nu mijn voeten”

“Ja.” Hans draaide zich om en wilde opstaan.

“Niet opstaan. Kom hier op handen en knieën.” Hans kroop gewillig naar haar toe. Geen moment kwam het in hem op er iets van te zeggen of te protesteren. Integendeel, hij vond het eigenlijk best spannend. Gewillig volgde hij de bevelen van Helen op. Hij keek haar aan. Zij keek dwingend op hem neer. Hij verwijderde haar schoenen en zag haar mooi gevormde voeten. Haar nagels waren zwart gelakt.

“Ruik aan mijn voeten.”

Hans snoof de geur op.

Toen zei ze met een andere stemintonatie: “Wil je graag mijn tenen schoonlikken?”

“Ja, dat wil ik.”

Om vervolgens op bevelende toon te zeggen: “Doe het dan en doe het goed.”

Hans kuste en likte en zoog op haar tenen net zo lang tot Helen zei: “Het is genoeg zo. Ga op de bank zitten. Je krijgt je beloning.”

Hans kroop terug naar de bank en ging zitten.

“Sandra, pijp hem klaar. Ik wil hem zien klaarkomen. En Sandra ging verder waar ze gebleven was. Maar terwijl Sandra hem streelde en likte en in haar mond zoog, keken Helen en Hans elkaar weer aan. Hun blikken hielden elkaar vast. Toen Hans zijn hoogtepunt voelde komen, likte Helen haar lippen. Dat was zo’n geil gezicht op dat moment dat hij daardoor klaar kwam. Sandra trok haar hoofd terug zodat Helen goed kon zien hoe zijn zaad in straaltjes uit zijn lul schoot.

“Was het lekker,” vroeg Helen later. Haar stem klonk heel anders, niet meer dat bevelende.

“Het was heerlijk,” antwoordde Hans. Hij trok Sandra omhoog en gaf haar een lange tongzoen, waarbij hij voor zorgde dat Helen hun tongen goed kon zien.

“Ik had je willen neuken,” zei hij, maar hij liet in het midden wie hij had willen neuken.

“Gauw Hans,” antwoordde Sandra die dacht dat dit voor haar bedoeld was.

“Ja, gauw,” maar zijn ogen rustten op Helen.

Niet veel later kwam de vrachtauto van Wil. Veel te groot voor het kleine beetje dat nog weggebracht moest worden. Daarna werd het huis afgesloten. Hans zou het de volgende dag met de woonstichting gaan regelen. Helen en Sandra gingen naar huis. Sandra omarmde hem en gaf hem een kus, maar Helen omarmde hem slechts lichtjes. Geen kus, wel een glimlach. Hans reed achter de vrachtagen aan naar Annabel.

Na het avondeten zaten Annabel en Hans samen op de bank. Toen begon Hans te vertellen over wat er gebeurd was. Hij vertelde dat Helen wist van zijn avontuurtjes met Sandra, waarop Annabel zei dat ze dat wel had verwacht: “Die twee zijn al zoveel jaren vriendinnen. Het verbaast me niets.”

Daarop zei Hans dat Sandra hem na het werk wilde plezieren. “We zaten op de bank te wachten op de vrachtauto,” vertelde hij, “en toen zei Sandra dat ze zin had om met me te spelen.”

“Te spelen?”

“Ja, ze wilde met mijn lul spelen. Ze wilde me pijpen.”

“O ja?” antwoordde Annabel, “dat is leuk voor je.”

“Natuurlijk is dat leuk, maar toen begon Helen zich er ineens mee te bemoeien. Ze zei dat ik pas klaar mocht komen als ik eerst aan een paar opdrachten voldaan had.”

Annabel keek hem geïnteresseerd aan en zei: “Begrijp ik het goed? Je moest dus eerst wat opdrachten doen en dan pas mocht mijn dochter je laten klaar komen. Zeg maar als beloning voor het doen van de opdrachten?”

“Precies,” antwoordde Hans.

“Wat moest je dan doen?” Annabel was nu oprecht geïnteresseerd, dat was duidelijk te zien.

“Nou, ik moest Sandra’s tenen likken bijvoorbeeld en daarna die van haar, die van Helen.”

“O.” Even was Annabel stil. Je zag haar als het ware nadenken. “Vond je dat vervelend?”

“Nee, niet echt, Ik vond het eerst heel vreemd, maar later had ik er wel lol in. Ik vond het spannend. En weet je wat zo gek was? Ik voerde de opdrachten gewoon uit zonder er bij na te denken.”

Annabel zei even niets. Ze ging lekker dicht tegen hem aan zitten. Hans sloeg zijn armen om haar heen. Ze spinde als een jong katje. Toen zei ze: “Het lijkt mij ook leuk om dat eens mee te maken.”

“Meen je dat?”

“Ja, dat meen ik. Ik wil wel eens weten hoe dat voelt. Het lijkt me opwindend.”

Hans reageerde spontaan. “Wacht, misschien kunnen we daar wat aan doen.” Hij had een idee. Hij pakte zijn mobiele telefoon en belde Sandra. Na wat over en weer gepraat te hebben vroeg hij om Helens nummer. Daarop belde hij Helen.

“Helen, met mij, met Hans. Nogmaals hartstikke bedankt voor je hulp vandaag. Ik zit nu met Annabel op de bank en vertelde haar wat mij vanmiddag is overkomen. Ik zei haar dat ik het heel bijzonder vond. Nu zegt Annabel dat zij ook wel eens zoiets wil meemaken. Het lijkt haar erg opwindend. Dus dacht ik aan jou. Wat denk je, is het mogelijk?” Het bleek heel goed mogelijk. Na wat heen en weer gepraat te hebben zei Helen dat ze morgenavond tijd had om langs te komen. En zo werd afgesproken.

De afspraak dat ze morgenavond zou komen had Hans opgewonden. Het idee dat zijn Annabel ‘ik weet niet wat’ voor opdrachten zou moeten uitvoeren maakte hem ineens bloedgeil. Wat zou ze moeten doen? Wat zou Helen haar laten doen? Hoe zou het spel gespeeld worden? Het kriebelde in zijn kruis en zijn lul werd zowaar weer hard. Alleen al van het idee wat er zou kunnen gaan gebeuren. Hij drukte Annabel tegen zich aan. Zij voelde zijn opgewondenheid. Ze voelde zelf ook opwinding. “Morgen,” zei Hans, “gaat Helen jou zeggen wat je moet doen. En misschien moet ik ook wel mee doen. Dat kan best heel spannend worden.”

“En opwindend,” vulde Annabel aan.

“En geil,” voegde Hans era an toe.

Ineens kreeg hij enorme zin om haar te domineren. Baas te zijn over haar. Blijkbaar verwachtte Annabel ook zoiets. De gedachte aan morgen had ook haar bijzonder opgewonden. Ze drukte haar lippen hard op die van Hans. “Wat nu?’ zei ze.

Hans bracht zijn hand naar de sluiting van haar broek. Hij maakte de knop los en zei: “Nu? Nu wil ik dat je je broek uittrekt.” Snel deed Annabel wat hij zei. Hans trok haar vervolgens weer naar zich toe en duwde met zijn hand haar benen uiteen. Hij zag een vochtige plek op haar slipje. “Je slipje is nat,” constateerde hij. “Je bent geil. Ga op handen en knieën zitten.” Annabel gehoorzaamde. Bijna ruw deed Hans haar slipje naar beneden. Het bleef hangen om haar bovenbenen. Het gevoel haar te willen overheersen was nog lang niet verdwenen. Hij pakte haar billen en begon ze hard te masseren. Annabel kreunde. Hans trok haar billen uiteen en keek naar haar kontgaatje. Terwijl hij doorging haar billen te masseren, zei hij: “Ik wil je kontgatje, je poepgaatje likken.” Annabel ging mee in deze heerlijke sensatie. Ze gaf zich volledig over aan haar sexuele drift. “Ja,” kreunde ze. Harder bewerkte Hans haar kont, zijn ogen gefixeerd op haar poepgaatje. “Vraag het me, ik wil het horen.” Met zijn vinger streelde hij haar bilspleet. “Lik m’n poepgaatje, ik wil het, ik wil je tong voelen.” Als een roofdier viel hij aan. Zijn tong bestreek haar hele bilspleet en likte haar gaatje. Hoe opgewonden Hans ook was, hij bezat nog wel de tegenwoordigheid van geest niet zijn vinger in haar te stoppen. Ze had het nog nooit ervaren en het laatste wat hij wilde was haar pijn doen. Dat ging wel een keer gebeuren, zeker, maar dan in rust en voorzichtigheid. Hij likte haar uitgebreid en snoof haar lucht op. Toen keek hij tussen haar benen. Hij zag druppels op haar gezwollen schaamlippen. Ze was ver. Ze was zo enorm opgewonden. Hans maakte zijn broek los en trok hem met slip en al naar beneden. Zichzelf uitkleden, haar verder uitkleden, laat maar! Hij ging achter haar zitten en zei ruw: “Wil je genaaid worden?” Even ruw antwoordde Annabel: “Naai me, stop je paal in m’n kut.” In een beweging drong Hans diep in haar. Een enkele stoot en Annabel schreeuwde het al uit van extase. Hans wist dat ze al een orgasme had. Hij stootte door en door tot hij zich in haar leegde. Toen trok hij zich terug en trok Annabel dicht tegen zich aan. Zwaar hijgend hielden ze elkaar vast. Het was een heerlijke, sterke sexuele opwelling van beiden. Langzaam kwamen ze tot rust en Hans bedacht zich dat dit alleen maar was ontstaan door het idee dat morgenavond Helen kwam.

Hij kuste haar, zij kuste hem terug. Hun bezwete, half geklede lichamen tegen elkaar aan. Toen tilde Hans haar hoofd op. Ze keek hem aan en hij zei: “Annabel, heb ik je vandaag al gezegd hoe lief je bent?”

“Ja,” antwoordde ze, “maar ik kan er geen genoeg van krijgen je dit te horen zeggen.”