De wijzers van de klok telden de minuten heel langzaam voorbij kropen. Fiona tuurde naar de secondenwijzer en gaf, in een moment van gedachteloosheid, de gehaktballetjes in haar pan een nieuwe zwaai.

Haar vriendin, Helena, had met onweerstaanbare vasthoudendheid Fiona overgehaald om een profiel aan te maken op stoute-vrouwen.nl. In de geest van wat meer wat meer spanning en intimiteit in haar leven, dus wel in voor een avontuurtje. Maar uiteindelijk toch een beetje uit nieuwsgierigheid had ze ok zo'n stoute-vrouwen.nl profiel aangemaakt, enkele discrete foto's geüpload, en voor ze het wist had ze al enkele berichten van wat mannen ontvangen. Ze deelde foto's uit, wisselde berichtjes, en langzaam begon een nieuw hoofdstuk in haar leven te ontdekken.

Nu stond de klok op half zes. Zou hij wel op tijd komen? Voor het eerst in jaren was Fiona weer is mee op date gevraagd voor een spannend avondje uit. Het was weliswaar door een collega, maar desalniettemin. Het was nu haar derde jaar van ongewilde eenzaamheid. Ze deelde een klein, knus appartement in het hart van Rotterdam met haar zoon, Lucas.

Vijftien minuten voor zes klakte de deur open, en Fiona's adem vond haar weg weer naar haar longen. "Hé, ma," riep Lucas opgewekt, terwijl hij zijn jas over de stoel zwierde.

Fiona draaide zich om met een warme glimlach. "Hey lieverd, ik heb wat eten voor je klaargemaakt, maar ik eet niet mee... vind je dat erg?" Ze keek naar Lucas terwijl hij zijn tas in de hoek van de keuken deponeerde.

Haar ogen bestudeerden hem - hij ontwikkelde zich tot een knappe jonge man, sterk en volwassen. Een huivering liep langs haar ruggengraat terwijl Lucas haar kort op haar wang kuste.

Terwijl hij aan tafel ging zitten keek hij haar vragend aan, "Waarom eet je niet mee?"

Met een sprankeling in haar ogen zette Fiona een bord eten voor Lucas neer, "Vanavond heeft Harrie, die op TV is geweest, mij uitgevraagd."

Lucas grijnsde, "ah echt?... ok... leuk."

Fiona schoof even tegenover hem en bekeek hem terwijl hij begon te eten. "Wat?" vroeg ze, half lachend.

Lucas: Maar hoe komt dat zo dan? Heeft ie je via Insta aangesproken?

Fiona werd een beetje rood.. Ehm nee gewoon, dat is via Helena gegaan, die had me geholpen.. Maar leuk toch?.

Lucas grinnikte, "niets... nou... ik dacht dat je hem niet zo aantrekkelijk vond?"

Fiona haalde haar schouders op, "tja... op mijn leeftijd kan je niet echt kieskeurig meer zijn, toch? En ik heb zo'n zin om weer eens te dansen." Fiona kende de halve waarheid van haar woorden. In werkelijkheid droomde ze steeds vaker over haar eigen zoon. Zulke dromen hadden haar ertoe gebracht om iemand anders te zoeken om haar eenzaamheid te beëindigen, in de hoop dat dit het einde zou betekenen van haar ongezonde aantrekking tot Lucas.

Lucas slikte zijn hap door en keek even naar Fiona, een aantrekkelijke vrouw met ravenzwarte krullen en een perfect gezicht, een prachtig figuur dat geen tekenen van leeftijd vertoonde.

"Wat een onzin, ma... je bent een mooie vrouw," mompelde hij terwijl hij weer naar zijn bord keek.

Fiona glimlachte, "ah... wat lief van je, maar je weet zelf ook wel dat vrouwen van eind dertig niet echt goed in de markt liggen."

Lucas schudde zijn hoofd, "echt ma, wat een onzin, maar ok... als jij jezelf omlaag wil halen kan ik er weinig aan doen... hoe laat komt hij je ophalen?"

Fiona keek automatisch naar de klok, "rond halfacht, ik ga me even douchen en omkleden... er staat meer op het fornuis als je nog honger hebt."

Lucas knikte en prakte zijn aardappels door de jus op zijn bord, "het is lekker, ma."

Fiona glimlachte en terwijl ze wegliep streelde ze even langs zijn schouder.

Lucas keek hoe ze de gang opliep naar haar slaapkamer, zijn ogen gefixeerd op haar wiegende heupen en haar volle ronde kont. De scheiding van zijn vader had haar geestelijk geen goed gedaan. Hij had haar aan de kant gezet voor een twintigjarig meisje en het knaagde nog steeds aan Fiona, dat realiseerde Lucas zich.

Hij zou nooit begrijpen wat zijn vader bezielde om zo'n mooie vrouw als Fiona aan de kant te zetten. Met elke verstreken dag fantaseerde Lucas steeds vaker over Fiona, voor hem was ze de mooiste vrouw ter wereld. Hij zou een moord doen voor een vrouw als zij.

Toen hij net de keuken had opgeruimd, hoorde hij Fiona roepen. "Lucas, kun je even komen? Ik heb advies nodig," klonk het vanuit haar slaapkamer.

"Ja ma, ik kom," riep hij terwijl hij de vaatwasser dichtklapte.

"Ga even zitten, ik heb advies nodig over wat ik aanmoet," Fiona gebaarde naar haar bed. Ze droeg een kort wit jurkje en draaide zich naar hem toe terwijl hij op haar bed ging zitten.

"Het duurt niet lang, wat denk je, kan dit jurkje of zal ik dit aandoen?" ze poseerde even voor hem en wees naar een jeans die over de stoel naast haar hing.

Het witte stof van het jurkje kleefde aan haar lichaam als een tweede huid, de vormen van haar brede heupen en slanke taille perfect accentuerend. Het jurkje sloot hoog rond haar schouders en bedekte haar grote borsten zonder haar prachtige huid prijs te geven. Lucas vond het gebrek aan decolleté bijna zondig.

Lucas grinnikte en haalde zijn schouders op, "wat je aan hebt is mooi, ma, staat je goed... over die jeans, tja, het is moeilijk te zeggen zo."

Fiona glimlachte, "nee, dat snap ik, wacht," zonder een woord te zeggen schoof ze het jurkje langzaam langs haar schouders omlaag. Lucas keek ademloos toe hoe het jurkje soepel over het lichaam van Fiona gleed en op de grond viel.

Slechts gekleed in een lichtblauw slipje en bijpassende bh, stapte ze uit het hoopje stof rond haar enkels. De dunne stof van haar slipje bedekte nauwelijks haar volle schaamlippen. Er was geen haartje zichtbaar tussen haar volle dijen; ze was glad geschoren, besefte hij.

Ze keek glimlachend naar Lucas en poseerde even voor hem, "mooi?"

Lucas grinnikte opgelaten, "euh... ja... maar zo kun je niet gaan, ma."

Fiona grijnsde en knipoogde naar hem, "nee, gekkie, dat snap ik, maar je staarde zo."

Lucas keek verlegen weg, "sorry ma..."

"Nee, geen probleem, ik zie het als een compliment dat ik als 'oudere vrouw' de aandacht kan trekken van een jongeman als jij," giechelde ze speels.

Lucas keek ongemakkelijk weg. "Je bent geen oude vrouw, ma..."

Fiona grijnsde en liep naar de stoel. Ze hield de jeans even omhoog en legde die naast Lucas op het bed. Zorgvuldig streek ze de stof glad. Lucas slikte toen hij recht in haar decolleté keek. Zijn erectie pulste oncomfortabel, gevangen in zijn eigen jeans.

Zo onopvallend mogelijk probeerde hij zichzelf te herpositioneren terwijl hij toekeek hoe ze met haar rug naar hem toe een blouse uit de kast pakte. Het blauwe kant van haar kleine slipje zat gedeeltelijk opgekropen tussen haar ronde billen, en nonchalant streek ze met een vinger langs de zoom van de stof terwijl ze een blouse koos.

"Ehm... deze, denk ik," zei ze terwijl ze een witte blouse omhoog hield.

Lucas knikte zwijgend, zijn hart klopte in zijn keel, in de war van de onverwachte show die hij zojuist had gekregen. Ze glimlachte lief naar hem terwijl ze de jeans van het bed pakte.

Ze keek even naar haar reflectie in de spiegel en keek via de spiegel naar Lucas. Ze knipoogde naar hem. "Sorry hoor, je mag gaan als je wilt. Ik had gewoon wat advies nodig van een man... het duurt nog maar een paar minuten."

Lucas grinnikte nerveus. "Ik vind het niet erg, ma."

Terwijl ze in haar jeans stapte, gunde ze hem een blik op haar imposante decolleté. Lucas slikte en probeerde niet te staren naar de wiegende borsten vlak voor hem, maar het was tevergeefs. Als gehypnotiseerd keek hij naar de weelderige rondingen.

Ze kwam traag omhoog en keek hem glimlachend aan terwijl ze haar jeans dichtknoopte. Ze streek even over de lichte welving van haar buik. "Kijk, dit is wat ik haat aan deze jeans, je kunt mijn dikke buik zo goed zien."

Lucas slikte en schudde zijn hoofd. "Dat is geen dikke buik, ma. Dat is een vrouwenbuik, sommige mannen vinden dat heel mooi."

Fiona glimlachte. "Kan ik me niet voorstellen, vind jij het mooi?"

Lucas, nu met een rode blos, knikte. "Ja..." fluisterde hij zacht.

Fiona glimlachte terwijl ze langzaam haar blouse aantrok. Knoopje voor knoopje sloot ze het witte satijn. "Ehm... moet ik deze openlaten?" vroeg ze terwijl ze naar zichzelf keek in de spiegel.

"Ik zou één knoopje lager openlaten, ma. Je decolleté is het bekijken waard," fluisterde Lucas zacht.

Fiona grijnsde en knoopte nog een knoopje lager open. Ze drukte haar borsten even samen en bekeek zichzelf in de spiegel. "Ik weet het niet hoor, je kunt nu mijn bh zien." Ze draaide zich naar Lucas en bukte iets. "Wat denk je?"

Lucas keek recht in haar blouse naar de zachte kussens en slikte. "Ja, euh... je hebt wel gelijk, maar ik vind het niet misstaan."

Fiona grinnikte. "Nee, duh, borsten... maar ik bedoel, is het niet, euh... vulgair?"

Lucas dacht even na. "Ma, een vrouw als jij moet echt moeite doen om vulgair over te komen, je hebt klasse."

Fiona schoot in de lach. "Jeetje, je bent wel de koning van de pick-up lines, hè? Charmeur."

Lucas keek verlegen weg. "Ja, nou ja... ik meen het hoor."

Ze streelde zachtjes zijn wang en tilde zijn gezicht een beetje op. "Ik vind het lief, Lucas. Je geeft me echt een goed gevoel."

Lucas keek verlegen weg en slikte.

"Maar, wat denk je? Deze outfit?" vroeg ze met een stralende glimlach terwijl ze zich naar hem toe draaide. Ze kantelde haar heupen een beetje en poseerde voor Lucas.

De strakke jeans omsloot haar brede heupen en dijen perfect. Het soepele witte satijn bedekte haar volle borsten maar net. Ze duwde haar borsten even samen en liet ze toen los, en bukte een beetje. "Niet te veel?" vroeg ze terwijl ze zich weer naar de spiegel draaide.

Ze bekeek zichzelf in de spiegel en streek de stof van haar blouse glad. Ze draaide een paar keer rond om zichzelf van alle kanten te bekijken. "En?"

Lucas slikte en zocht naar woorden na de onverwachte striptease waar hij op was getrakteerd. "Euh... ja, staat je goed, maar ik vond het jurkje denk toch nog beter staan. Dit is zo... euh... formeel."

Fiona knikte. "Ja, dat vind ik eigenlijk ook wel. Ik heb ook nog deze, wacht."

Lucas voelde zijn hart in zijn keel kloppen toen hij zag hoe Fiona een rood jurkje uit haar kast haalde. Met haar rug naar hem toe wurmde ze zich uit de strakke jeans en de blouse.

Met ingehouden adem keek hij toe hoe ze bukte om de kleding op te rapen. Haar kleine blauwe slipje bedekte haar volle, ronde billen maar net en toen ze bukte kreeg hij een glimp van haar schaamlippen te zien. Het soepele kant volgde getrouw de vormen van haar vrouwelijkheid.

Zwijgend trok ze het rode jurkje aan en terwijl ze zichzelf weer bekeek in de spiegel streek ze de stof glad over haar lichaam. Weer stralend draaide ze zich om en keek naar Lucas. "En dit?" Ze kantelde haar heupen als een model en poseerde voor hem.

Lucas knikte en schraapte zijn keel. "Ja, deze is eigenlijk het mooist, denk ik," zei hij zacht. Zijn hart bonsde in zijn keel.

Fiona draaide zich weer naar de spiegel en streek nog eens over de stof. "Beter dan de witte jurk?"

Lucas knikte. "Ja, deze laat je vormen beter uitkomen."

Fiona glimlachte. "Is dat een voordeel?"

Lucas knikte verlegen. "Ehm... ja."

Fiona draaide zich naar hem toe. "Je bedoelt dat je mijn volle heupen en buik beter kunt zien?"

Lucas schudde zijn hoofd. "Je hebt geen volle heupen en je buik is prachtig."

Fiona grinnikte. "Kwestie van smaak denk ik... en mijn borsten?" Als illustratie welke lichaamsdelen ze bedoelde, drukte ze haar grote borsten samen.

Lucas slikte. "Ja, euh... die komen ook beter uit zo."

"Ok, dank je... dit jurkje wordt het... ik maak me nog even op en dan zien we elkaar zo weer, ok?"

Lucas knikte en stond op. "Je ziet er mooi uit, ma," fluisterde hij terwijl hij haar kamer uitliep.

Fiona grinnikte. "Awh... dat is lief van je."

Lucas zat al een halfuur op de bank toen Fiona de kamer inliep. Ze ging voor hem staan en lachte breed. Lucas floot speels, alsof hij een bouwvakker was. Ze straalde terwijl ze rond haar as draaide om zichzelf te showen. "Mooi?" vroeg ze.

Lucas knikte. "Ja, serieus, ma. Je ziet er echt sexy uit."

Hij bekeek haar ongegeneerd van top tot teen, de zwarte doorschijnende pantykousen bedekten haar benen tot ze verdwenen onder het rode, strakke jurkje van glimmend satijn. Een klein gouden kettinkje verdween tussen de volle zachte zwelling van haar borsten, zichtbaar door het diep uitgesneden decolleté.

Haar zwarte krullen omlijstten haar fijne gezichtje als een lijst om een schilderij, volle glimmende dieprode lippen. Haar lichtgroene ogen geaccentueerd door een dun lijntje zwart.

"Jeetje, ma... ik word bijna jaloers op die Harrie," grinnikte hij.

Fiona bloosde. "Ach, doe niet zo gek, wat moet je met een oude vrouw als ik..."

Lucas glimlachte. "Nou... ik weet wel dingen," grijnsde hij ondeugend.

Fiona sloeg speels tegen zijn schouder. "Gedraag je, ik ben je moeder, hoor."

Lucas grinnikte. "Sorry, ma... je bent prachtig, hoor... alleen... euh..."

Fiona keek hem vragend aan. "Ja?"

Lucas bloosde nu zelf. "Ik ehm... je ziet de contouren van je slipje."

Fiona keek omlaag en streelde langs haar heupen. "Ja... ik weet het... zie je het erg?"

Lucas haalde zijn schouders op. "Ja, best wel..."

Fiona grinnikte. "Om nou op de eerste date meteen commando te gaan is ook raar, toch... stel dat... we... je weet wel."

Lucas glimlachte en knipoogde. "Dan weet hij meteen wat voor wilde kat hij in huis heeft gehaald."

Fiona schoot in de lach en sloeg speels tegen zijn schouder. "Lucas! Ik ben je moeder, hè!"

Lucas grijnsde. "Ja... helaas..."

Fiona keek hem vragend aan. "Helaas? Is dat mijn dank voor 19 jaar zorg voor je?"

Lucas schudde geschrokken zijn hoofd. "Nee, zo bedoel ik het niet... meer... dat ik het jammer vind om niet zo'n mooie vrouw vanavond mee uit te kunnen nemen."

Fiona bloosde opnieuw. "Charmeur!" giechelde ze, terwijl ze twijfelend nogmaals langs haar heupen streelde. "Wat zeg jij? Zonder?" Ze keek vragend naar Lucas.

Lucas knikte. "Ja, dat zou ik doen..." Een vreemde opwinding trok door zijn lijf toen hij zich realiseerde dat hij zijn moeder had aangezet om zonder slipje uit huis te gaan.

Fiona knikte en liep weer naar de slaapkamer. Net toen ze de deur achter zich dichttrok, ging de deurbel.

Lucas liep peinzend naar de hal en opende de voordeur voor Harrie.

"Hallo, jij moet Harrie zijn? Ik ben Lucas, de zoon van Fiona. Kom binnen."

"Oké, dan gaan we het zo doen," glimlachte ze naar haar reflectie. Ze rechtte haar rug, draaide een lok haar rond haar vinger, en keek Lucas aan via de spiegel. "Dank je wel, lieverd. Je bent een schat."

Lucas glimlachte en knikte. "Het is altijd een genoegen om te helpen, ma."

Fiona stapte naar voren en legde haar handen op Lucas wangen. Ze keek hem diep in zijn ogen. "Echt, je bent de beste zoon die een moeder zich kan wensen."

Lucas slikte en keek even naar de grond. Toen hij opkeek, glimlachte hij naar zijn moeder. "En je bent de beste moeder die een zoon zich kan wensen."

Fiona lachte zachtjes en gaf Lucas een zachte kus op zijn voorhoofd. "Ga nu maar, ik kom zo."

Lucas knikte en liep de kamer uit. Hij voelde een vreemde spanning in zijn buik, maar probeerde die te negeren. Toen hij de woonkamer inliep, stond Harrie op en keek hem verwachtingsvol aan.

"Ze komt eraan," zei Lucas, terwijl hij probeerde te glimlachen.

Harrie knikte en nam plaats op de bank. Lucas keek even naar de man, probeerde hem in te schatten. Hij was lang, breedgeschouderd, en had een indrukwekkende hoeveelheid grijze haren op zijn hoofd. Zijn blauwe ogen waren vriendelijk, maar er lag ook een bepaalde hardheid in, die Lucas niet beviel. Maar, bedacht hij zich, dat was niet zijn probleem. Hij had zijn moeder geholpen, en dat was wat telde.

Toen Fiona eindelijk de kamer binnenkwam, leek ze een beetje nerveus. Ze lachte even naar Lucas, voordat ze haar aandacht op Harrie richtte. "Hallo, Harrie," zei ze, terwijl ze naar hem toeliep.

Harrie stond op en strekte zijn hand uit. "Hallo, Fiona. Je ziet er fantastisch uit."

Fiona bloosde en nam zijn hand. "Dank je wel, Harrie. Jij ziet er ook goed uit."

Lucas glimlachte naar de twee. Het leek erop dat de avond van start ging. Hij keek toe hoe zijn moeder en Harrie elkaar beter leerden kennen, en hoopte stilletjes dat zijn moeder blij zou zijn. Want dat was het belangrijkste. Zijn moeder verdiende geluk.

Hij zat nog een tijdje naar de twee te kijken, voordat hij besloot dat het tijd was om zich terug te trekken. Hij stond op en liep naar zijn kamer, waar hij de rest van de avond doorbracht met het bedenken van nieuwe scenario's voor zijn volgende boek. Hij was een schrijver in hart en nieren, en zijn moeder was altijd zijn grootste inspiratiebron geweest.

Hij ging die avond vroeg naar bed, met de gedachte aan zijn moeder en Harrie die nog steeds in zijn hoofd rondspookte. Maar hij was blij. Want zijn moeder leek gelukkig, en dat was alles wat voor hem telde.

Toch keek hij nog een keer naar haar slipje wat hij in zijn hand, zich afvragend hoe het zich zou voelen tegen haar huid. Een vreemde mix van schuld, verwarring en opwinding wervelde door hem heen. Hij sloot zijn ogen en nam een diepe ademteug, de geur van haar lichaam diep inademend terwijl hij zichzelf aanraakte.

Hij dacht aan hoe ze eruit zag in dat strakke rode jurkje, hoe haar lichaam eronder bewoog, haar heupen wiegden terwijl ze rondliep. Hij dacht aan haar lach, hoe haar ogen oplichtten toen ze tegen hem sprak, hoe haar lippen glommen van de lippenstift. Hoe haar grote borsten zich onder de stof van haar jurkje aftekenden.

Zijn ademhaling werd zwaarder, zijn hand bewoog sneller. Hij stelde zich voor dat hij haar kuste, haar aanraakte zoals hij nog nooit eerder had durven dromen. Zijn hart klopte in zijn keel, zijn bloed gonste in zijn oren. Hij kon zich bijna voorstellen hoe haar lichaam tegen het zijne zou voelen, hoe haar huid onder zijn vingers zou zijn, hoe haar lippen zouden smaken.

Met een onderdrukte kreun kwam hij klaar, zijn zaad spoot over zijn vingers, het warme plakkerige vocht vermengde zich met het vocht van zijn moeders slipje. Hij bleef even zitten, zijn ademhaling zwaar, zijn lichaam trillend van de naweeën van zijn orgasme.

Uiteindelijk stond hij op, voelde zich plotseling heel bewust van wat hij net had gedaan. Hij keek naar het slipje in zijn hand, nu besmeurd met zijn eigen zaad. Hij voelde een golf van schuld over zich heen komen, spoelde het slipje schoon in de gootsteen en legde het terug waar hij het had gevonden.

Toen hij terug in zijn kamer was, voelde hij een vreemde leegte. Hij probeerde zichzelf te overtuigen dat het gewoon een moment van gekte was, een vreemde fantasie die hij had gevolgd. Maar diep van binnen wist hij dat het meer was dan dat. Hij wist dat hij zijn moeder op een manier bekeek die hij nooit had verwacht. En hij wist niet wat hij daarmee moest doen.

Uiteindelijk besloot hij het voor zichzelf te houden, in ieder geval voor nu. Misschien was het gewoon een vreemde fase, misschien zou het overgaan. Maar voor nu zou hij het geheim houden, zowel voor zijn moeder als voor zichzelf. Hij startte zijn spel weer op en probeerde zijn gedachten te verzetten. Maar hoe hard hij ook probeerde, het beeld van zijn moeder in dat rode jurkje bleef in zijn gedachten hangen. En diep van binnen wist hij dat het niet zomaar zou verdwijnen.