Maandag 10 juli

“Bert, waar zit je?”, de hoofdinspecteur galmde door zijn smartphone. “Nog een klein kwartiertje, dan ben ik op kantoor”, antwoordde hij geduldig. “Rij maar onmiddellijk naar de parking van het Gelderbos, achter de vuilniscontainers die daar staan is weer een vrouwenlichaam gevonden. Het forensisch team en je collega’s zijn ook verwittigd.” Bert zuchtte, het zou weer een drukke week worden. Even later stapte hij uit zijn wagen en liep naar Fanny en Robert die hem stonden op te wachten. Het regenachtige weer van de vorige week had gelukkig plaats gemaakt voor zonnige dagen, wat iedereen ook minder knorrig maakte. “Naar het schijnt zitten we opgezadeld met een nieuw slachtoffer van onze seriemoordenaar”, zei Robert onmiddellijk humeurig toen ze elkaar de hand gaven. “Zeg het maar in het meervoud want er zijn tot nu toe steeds twee daders geweest”, voegde Fanny eraan toe nadat ze Bert een vluchtige kus op de wang had gegeven. “Laat ons maar gaan kijken”, gromde Bert humeurig.

Het forensisch team had juist hun onderzoek afgerond toen ze de plek achter de vuilniscontainers bereikten. “We hebben haar na onderzoek omgedraaid, want ze lag op haar buik”, verklaarde de vrouw die het team leidde, “er is niets anders dan het lichaam gevonden”. Er lag een vrouw met lange bruine haren op de grond, Bert schatte haar leeftijd achteraan veertig. Ze had een stevige boezem en onmiddellijk vielen de inkepingen boven de tepels en het ontbreken van de tepels op. Ze was slank gebouwd en een grote hoeveelheid bruin krulhaar bedekte haar venusheuvel. In haar hals waren rode striemen te zien, denkelijk als gevolg van wurging. “Ik veronderstel dat we niet weten wie het is”, concludeerde Bert, “maar hoelang ligt ze hier al? “De wetsdokter moet dit nog bevestigen maar ik denk dat ze hier deze nacht nog is neergelegd, ze is in elk geval niet hier van het leven beroofd. Ik schat dat ze zeker reeds vierentwintig uur overleden is”, zei Robert ter verduidelijking. “Wie heeft haar gevonden”, vroeg Fanny. “Een man die lege flessen in de glascontainer kwam deponeren, hij heeft de politie gebeld, hij was nogal onder de indruk.” Ze bleven nog even alles uit elke hoek bekijken. “Is er geen camerabewaking op deze parking?”, zei Bert tegen niemand in het bijzonder, “we moeten dat zeker nakijken”. Een uurtje later waren ze alle drie terug op weg naar het kantoor.

Woensdag 12 juli

“Ik heb het verslag van de wetsdokter”, zei Fanny toen ze die ochtend allen samen zaten. Ook de hoofdinspecteur zat klaar om nota’s te nemen. “Ze is inderdaad in de loop van zaterdagnacht vermoord door verstikking. Denkelijk zoals vorige cases door een plastic zak over het hoofd te trekken. Ze bood heftig weerwerk want er zijn rode striemen te zien in de halsstreek van het aandrukken. Ze is verkracht, heeft insnijdingen boven tepel en vagina en de tepels zijn verwijderd na overlijden. Het dna dat is teruggevonden is identiek aan de daders van de twee andere misdaden die we onderzoeken. Maar er is meer. Voor het eerst hebben de daders een fout gemaakt. We hebben twee bruikbare vingerafdrukken op het lichaam gevonden. Men denkt dat ze tijdens het transport op het lichaam zijn achtergelaten. Spijtig genoeg komen de afdrukken niet voor in onze database.” Robert ging onmiddellijk verder: “Het is mogelijk dat haar naam Eva Mertens is, maar ik ga straks naar haar man toe die haar gisteren als vermist heeft opgegeven. Ze zou zevenveertig jaar oud zijn, dus ik verwacht deze avond meer te weten. Buurtonderzoek leverde niets op en er zijn ook geen camera’s op de parking of in de straten die erheen voeren. Een verband tussen de slachtoffers van vorige misdaden onderling kunnen we nog niet vaststellen. Een ding is zeker, we hebben te maken met dezelfde twee seriemoordenaars.” Het gesprek viel stil en iedereen keek naar de hoofdinspecteur. “Dit wordt echt verontrustend”, zei Conny uiteindelijk. “Ik verwacht meer inzet van jullie, steek een tandje bij. Bert, kom mee naar mijn kantoor”.

Tony stond Bea op te wachten na de laatste operatie van de dag. Hij stond wat te rommelen in zijn kastje om niet te laten merken dat hij inderdaad op haar wachtte. Hij keek haar breed glimlachend aan toen ze binnenkwam. Ze bemerkte de blik in zijn ogen en besloot onmiddellijk om hem wat uit te dagen: “je kijkt inderdaad wat minder stiekem naar mij tijdens operaties, want je maakt minder fouten. Loop je nog steeds naakt onder je operatiekleding?” “Het is duidelijk dat je mijn machtig wapen nog eens wil zien, is het niet Bea?”, was zijn gevat antwoord. “Trouwens, heb je weer dat groene dingetje in kant aan of is het dit keer nog gewaagder?” Nu was het Bea haar beurt om breed te glimlachen. Ze ging uitdagend voor Tony staan en zei stilletjes: “wil je het echt weten? Waar wacht je op?” Tony keek even verbaasd in haar ogen, maar zag onmiddellijk dat ze meende wat ze zei. Zonder aarzelen maakte hij de drukknopjes van haar hemdje los. Ditmaal was het een rode kanten bh maar die verborg eigenlijk niets. De twee donkere tepels priemden tegen de stof en het viel op dat ze reeds hard waren. “Prachtig en wat mooie tepels heb je”, zei Tony vol bewondering. “Zo dik en vol, daar hou ik van”. Hij greep haar broek vast en trok die naar beneden. Bea stapte uit de broek die op haar enkels hing en bleef uitdagend staan. Het kleine rode kanten broekje verborg ook niets. Geen schaamhaar en twee volle schaamlipjes. Terwijl Tony al het moois in zich opnam, greep Bea zijn broek vast en trok die ook naar beneden. Zoals te verwachten had hij geen ondergoed aan en sprong zijn half harde penis al naar voor. Ze nam met een hand zijn grote ballen vast terwijl ze met haar andere hand zijn staaf harder maakte. Tony was verrast van haar spontane actie, maar liet toen een hand in haar slip glijden om zo enkele vingers in een nat poesje te duwen. Zo stonden ze daar elkaar wat onbeschaamd op te geilen. Bea kon niet nalaten even te kreunen maar ook de ademhaling van Tony ging de hoogte in. Beide deden nog meer moeite om elkaar het ultieme genot te geven. “Ik ga bijna spuiten”, verklaarde hij even later, “laat je maar gaan, doe jij maar voort, iets sneller”. Bea kneep nog harder in zijn teeltballen en rukte nog steviger aan zijn neukstaaf en toen Tony met een ingehouden kreet klaarkwam, spoot hij dikke klodders sperma op haar buik. Ook Bea hield het niet lang vol en had schokkend haar orgasme. Terwijl Tony zijn hand uit haar slipje haalde, lepelde Bea de klodden sperma op. “Waw, dat was geil”, wist Tony uit te brengen. “Ja best leuk”, antwoordde Bea, “wie weet moeten we dat ooit nog eens doen”.

Bert volgde de hoofdinspecteur en sloot de deur achter zich. Zou ik mijn broek al onmiddellijk laten zakken, dacht hij even, maar iets zei hem dat het misschien niet de juiste beslissing zou zijn. “Bert we moeten praten”, zei Conny nadat ze achter haar bureau was gaan zitten. Ja daarvoor moest ik je volgen naar je kantoor, dat is duidelijk, ging er in Bert om. “Het onderzoek zit voortdurend in een doodlopend straatje. Jij en je ploeg moeten meer je best doen, je wil toch niet dat ik je het onderzoek uit handen neem. En omdat ik dit serieus meen, wil ik je wat druk opleggen. Voorlopig moet je niet meer afkomen om mij een stevige neukbeurt te geven. Pas als je vooruitgang boekt, zullen we dat terug eens stevig vieren. Dat wil niet zeggen dat ik je heerlijke lul niet zal missen, maar ik heb het ervoor over om je wat aan te moedigen meer je best te doen. Goed, je kan vertrekken en wil je Robert even roepen en zeggen dat hij bij mij moet komen?” Even later liep Bert wat gefrustreerd terug naar zijn bureau. Hij verwittigde Robert nog even van het onderhoud dat hij zou hebben met een ‘vies gezinde hoofdinspecteur’, sloot toen de deur achter zich en begon nogmaals al zijn nota’s door te nemen.

Robert klopte op de deur van Conny, ondanks het feit dat het lichtje op groen stond. Uiteindelijk hoorde hij een geïrriteerd ‘binnen’ en stapte hij haar kantoor in. “Als het groen is, mag je onmiddellijk binnenkomen hoor”, was het eerste wat hij hoorde. Hij bleef vertwijfeld voor het bureau staan. “Robert, we hebben elkaar al een tijdje niet gesproken”, zei de hoofdinspecteur terwijl ze rechtstond en rond haar bureau liep. Ze ging met en been op de rand van het bureau zitten, waarbij een groot deel van haar dijbeen zichtbaar werd. Robert voelde zich wat ongemakkelijk. “Woon je nog steeds alleen na je scheiding”, vroeg ze op de man af. “Ja”, antwoordde Robert kort en onzeker. “Nog steeds geen nieuwe vriendin of ben je voor de mannen?” “Nee, nee, nee”, was zijn reactie, ben blijkbaar te kieskeurig als het vrouwen betreft”, zei hij snel. Het was hem nu pas opgevallen dat haar hemdje drie knopjes openstond en dat een deel van haar zwarte bh en haar borsten te zien waren. “Even terzake”, ging de hoofdinspecteur verder, “wil je in het vervolg over deze zaak ook rechtstreeks verslag bij me komen uitbrengen, dan ben ik ook sneller op de hoogte van de vorderingen. Daarbij, het is altijd leuk om met zo’n knappe man als jij wat te praten.” Robert liep rood aan, maar reageerde niet. Conny stapte van het bureau en ging voor hem staan en legde haar hand op zijn borst. “Ik denk dat we het goed met elkaar kunnen vinden, is het niet?”, en ze knipoogde even naar hem. Ze verbrak de spanning die er in de kamer hing: “vooruit, wegwezen, aan de slag” en ze draaide zich om en ging terug aan haar bureau zitten.

Bea zag onmiddellijk dat Bert niet in stemming was en chagrijnig reageerde op de vraag of hij een leuke dag had gehad op het werk. Ze zag voor zich die heerlijke paal van Tony in haar hand en ze vroeg zich af of ze het zou vertellen toen hij, zonder zelf te antwoordden, de vraag omdraaide en haar vroeg hoe haar dag was geweest. Ze besloot niets te zeggen en het voor zich te houden.