M’n pa naait zich steeds meer op over mijn gedrag:
’Dit concept heet Famílie, Joeri. Heb je ook maar énig idee wat dat inhoudt...?’ Als ik bokkig zwijg gaat hij door: ‘Nou, als jij het niet weet dan weet ík het wel! Het hele idee van een familie, Joeri, is dat je niet alleen neemt maar af en toe ook geeft. En dat je heel, héel soms probeert er dan samen ook nog iets leuks van te maken. Volgens mij doen we dat sinds Natasja en jij werden geboren al twintig jaar zo, wat is daar nou ineens niet meer duidelijk aan…’
Pff, hij is nou wel echt heel erg nijdig, hij zucht eens diep en net als ik denk dat hij klaar is met zijn preek, waar eerlijk gezegd best wel wat in zit, moet ie zo nodig nog even schelden: ‘… klojo…?’


Op hetzelfde moment legt mijn moeder een hand op zijn arm, om hem te kalmeren. Nou, mooi te laat mam, dat laatste had ie nou niet moeten zeggen, zeker niet met al die toeristen die hier op dit terras in dit fucking Florence mee zit te luisteren. Tót dat laatste woord volgde ik m’n pa wel, maar me voor ‘klojo’ laten uitmaken pik ik niet en weg ben ik, ik banjer de tent binnen waar we op het terras zitten en zoek achter in het donker een tafeltje. Dat ze het even bekijken, m’n ouders, laten ze d’r met z’n tweeën maar iets leuks van maken, van hun familieconcept.
Ze kunnen mij daarbij duidelijk missen als kiespijn.

Jarenlang gingen we met ons vieren op vakantie, mijn ouders, mijn zus Natasja en ik. En dat ging altijd precies volgens ‘het concept familie’ van mijn vader, we hadden echt leuke vakanties. Maar Natasja is vier jaar ouder dan ik en gaat sinds ze achttien werd niet meer mee. Zelf ben ik dit jaar net voor de vakantietijd zestien geworden en hoewel ik hemel en aarde bewogen heb mocht ik niet alleen thuisblijven en ook niet met vrienden op vakantie, ik moest en zou mee. ‘Speciaal voor mij’ organiseerden mijn ouders iets cultureels, een rondreis door Toscane en het gevolg is dat ik nu van de ene stad naar de andere wordt gesleept: Pisa, Siena, Florence, overmorgen mag Venetië natuurlijk ook niet ontbreken en op de terugweg ‘tot slot nog even Padua’.

Leuk hoor maar ik had het er al gauw helemaal mee gehad, langzamerhand is het gewoon allemaal éen grote klomp ouwe meuk. En ja, mijn pa heeft natuurlijk wel gelijk, ik loop alleen nog maar te chagrijnen en dat verdienen mijn ouders niet maar het is gewoon niet te harden, dit gezeul en dan steeds hen allebei op mijn nek met ‘Goh Joeri, kijk eens hier!’ en ‘Jeetje Joeri, is dit niet mooi?’. Ik zal blij zijn als ik volgend jaar met mijn vrienden op pad mag, we weten nu al wat we gaan doen, dansen en feesten en beesten op Ibiza!

Helaas, een jaar later…

Over twee weken staat onze vakantie naar Ibiza geboekt, we gaan met vier vrienden, maar gisteren hadden Pieter en Giel een ongeluk. Ze zaten samen op een scooter en natuurlijk reden ze veel te hard, die eikels. Toen er ineens dwars voor hen een vrachtwagen de rotonde opschoof was er geen houden meer aan. Gelukkig zijn ze niet echt zwaargewond maar ze liggen wel met hele foute botbreuken in het ziekenhuis, van die vakantie gaat niks terecht komen. De jongens smeekten Teun en mij met Ibiza te wachten tot volgend jaar en gelukkig kregen we vrij gemakkelijk het geld terug van de reisverzekering. Maar wat nu…

Uitgerekend mijn ouders kwamen met een oplossing, terwijl ik vorig jaar hun vakantie nog zo verziekte. Ze gaan met hun vouwwagen kamperen op Euronat, een supergroot resort voor blote-kontlopers aan de oceaan bij Bordeaux en volgens mij pa maakt die daar hele grote golven, tof om te surfen. Sinds een paar jaar doen Teun en ik fanatiek aan kitesurfen en suppen en zo en dit lijkt ons wel wat. We kunnen voor ons tentje een vrije plek in het bos zoeken, ver genoeg van mijn ouwelui vandaan, maar het mooie is natuurlijk wel dat we mee kunnen eten, wat een hoop gedoe scheelt. Dus hebben Teun en ik besloten met hen mee te gaan, onder de nadrukkelijke voorwaarde van mijn vader dat we ons gezellig zullen gedragen. Ik reageer met ‘jaha pap, ik weet het nu wel van je familieconcept’, wat mijn vader dit keer een brede lacht ontlokt. Sinds vorig jaar gooien mam, pap en ik zo’n beetje steeds ‘het concept familie’ erin als er iets even niet lekker loopt.

Enig vervelend ding van met hen meegaan is dat enkele dagen later ook papa z’n zus komt met mijn twee nichtjes, Wietske en Rinske, een tweeling uit éen eitje en een jaar jonger dan ik. Maar er is niet veel aan met hen, vroeger logeerden we wel eens bij elkaar. Maar het zijn zo’n tuttebelletjes geworden met beugeltjes en brilletjes en zo, dat ik ze volgens mij nu al zo’n drie jaar niet meer heb gezien. Bovendien wonen zij in Sneek en wij in Cadzand, wat effe langsgaan ook niet gemakkelijk maakt. Ik volg ze ook niet op social media, ze interesseren me niet. Hun pa zit voor zijn werk een week of zes in Amerika en daarom nodigde mama hen uit ook te komen. Nou ja, als ze maar uit onze buurt blijven komt het allemaal wel goed, ik zal me gedragen dit keer.

Het Parasolletjes Paradijs

Als we halverwege de middag arriveren en we op verkenning uitgaan blijkt het resort nog veel groter dan ik dacht. Het is zeker een kilometer of drie lang en óok breed en heeft zelfs een groot winkelcentrum, een disco, een theater, allerlei ateliers waar je dingen kan doen, drie restaurants, grote terrassen, zwembaden, name it en het is er. En dan het strand, dríe kilometer eigen strand, geweldig! Het enige lastige is dat je altijd in je blote kont moet lopen maar dat blijkt snel te wennen, terwijl Teun en ik in het bos dat tot tegen het strand aan ligt onze tent opzetten zijn we er ons al amper meer van bewust dat we allebei in ons naakte niksje lopen. Heel even hadden onze piemels de neiging stijf te worden maar ook dat was al snel bekeken, wat dat betreft vallen we niet op elkaar, we zijn allebei vooral verkikkerd op meiden.

Het is eind van de middag als we klaar zijn en als we dan het strand gaan verkennen blijken we mazzel te hebben. We treffen een strandwacht en die vertelt dat de oceaan momenteel rustig is, maar dat er morgenvroeg qua getij en wind ideale omstandigheden zijn voor behoorlijk hoge golven. We besluiten dan ook vroeg te gaan surfen en nadat we met mam en pap wat hebben gegeten in een van de restaurants duiken we op tijd ons bed in, moe van de reis.

De volgende morgen staan we al om half zeven aan zee en het klopt precies wat de strandwacht zei, de golven zijn huge. Niet ver van de opgang vanuit de camping leggen we onze handdoeken uit en zetten we de parasolletjes erbij op zodat we de boel goed kunnen terugvinden als we per ongeluk wat afdrijven. We hebben allebei een wetsuit aan omdat zo’n board je blote vel wel echt kan beschadigen en dan duiken we de golven in. Het is een feestje, de ene na de andere hoge golf dient zich aan en het duurt even maar toch al gauw hebben we de slag te pakken. Echt tof hoe je een golf oppikt en er daarna zo lang mogelijk op blijft staan. Iedere keer als we elkaar aankijken dat we nu toch echt kapot zijn en gaan stoppen, moeten we toch nog gauw even die ene echt állerlaatste állerhoogste meepikken.

Als we teruglopen naar onze handdoeken blijkt het daar een drukte van belang te zijn geworden. Inmiddels is het al tien uur, bloedheet en om onze parasolletjes heen zijn er enkele tientallen andere verschenen, in een kluitje dicht tegen elkaar aangezet, met daaronder allemaal blote jongens en meiden van onze leeftijd. Nadat we met veel bekijks vanonder die parasolletjes onze wetsuits hebben afgepeld manoeuvreren we ons tussen die gasten door naar onze plek. Ik kijk mijn ogen uit, het stikt hier van de mooie meiden, met daarom heen jongens die zonder uitzondering op hun buik liggen en ik kan wel raden waarom. Veel van hen praten Nederlands en als ik aan het meisje dat naast mijn laken ligt vraag wat dit is zegt ze: ‘jullie zijn nieuw hé? Dit is het parasolletjes paradijs, iedere dag verzamelen we ons hier en hebben we samen lol.’ Daarna stelt ze zich voor als Charlotte en het meisje naast haar is haar vriendin en heet Eva, waarna wij ons ook voorstellen.

Het zijn allebei mooie meiden, Teun en ik kijken elkaar sneaky aan, tof dat dat ze nou net naast ons kwamen liggen en we krijgen ineens nog heel veel meer zin in deze vakantie. Gelukkig hebben zowel Teun als ik geen klagen over aandacht van het vrouwelijk schoon, we zijn er al enkele jaren behoorlijk actief mee bezig en neukten het afgelopen jaar allebei ook al een keer, met hetzelfde meisje, dat wel. Teun heeft lang rood haar en ziet er een beetje witjes en slungelig uit maar hij is knetterleuk, niemand kan zo droog uit de hoek komen als hij. Zelf ben ik meer donker van uiterlijk, ik heb dankzij mijn Bulgaarse moeder bijna zwart krullend haar, bruine ogen en al zeg ik het zelf een best wel goed ontwikkeld lijf. Ook ben ik gezegend met een behoorlijk grote pik, die heel opdringerig wordt door al dit moois.

Het valt me op dat de meisjes naast ons er best wel oog voor hebben en dit uitzicht wel kunnen waarderen. Nou ja, ze willen hier dat we in onze blote kont lopen en dus zullen ze het krijgen ook. Teun en ik kijken elkaar aan en knipogen naar elkaar, dit wordt leuk, wat ons betreft is de jacht nu geopend.

’Het concept familie’ next level

Het begrip ‘parasolletjes Paradijs’ wordt steeds duidelijker want amper een uur later is het éen dak van wel vijftig parasolletjes met daaronder evenzovele blote gasten. Vooral de meiden hebben natuurlijk onze aandacht en dat eerste uur liggen we ons eigenlijk alleen maar te vergapen aan alles wat erbij aanschuift, zo moet inderdaad het paradijs eruit hebben gezien. Het ene meisje is nog mooier dan het andere, hun haren lang, kort, blond, bruin, soms krullend, blauwe, groene of bruine ogen, kleine tieten, grote tieten en alles er tussenin, platte buikjes, bolle buikjes, kale kutjes, met haar bedekte kutjes, we komen ogen tekort.

En dat geldt echt niet alleen voor de jongens want ook de meiden vergapen zich aan onze lijven en onze pikken, voor zover jongens daar uit verlegenheid niet op zijn gaan liggen. Je voelt gewoon de hormonen zinderen en knetteren in de lucht, de lucht onder de parasolletjes ruikt naar zonnebrand en zweet en ...ehm, ja, bronstige lust dus. Teun en ik weigeren onze pikken te verstoppen, ook al staan ze inmiddels al ‘n tijdje hard. We blijven ‘hard-nekkig’ op onze rug liggen, steunend op onze ellebogen om maar alles goed te zien. Ieder nieuw aankomend meisje wordt door ons gekeurd en meestal goed bevonden, terwijl ondertussen onze pikken in volle glorie ‘meekijken’.

Regelmatig rent er een hele kluit de zee in om af te koelen, wat dan meestal meteen een watergevecht oplevert, waarbij het zeg maar ‘lichamelijke contact’ niet wordt geschuwd. Ook gaat er op een gegeven moment een stel meisjes volleyballen in het mulle zand van het strand en dat is echt helemáal opwindend om te zien. Er is echt niks mooiers dan van die springende meiden die ongegeneerd zich naar alle kanten stretchen. Onwijs gaaf joe hun tieten meeveren en wiebelen, of hoe ze regelmatig wijdbeens jumpen en neerploffen, zo tonend wat ze in huis hebben. Soms kan je letterlijk bij ze naar binnen kijken, dus het is niet raar dat er veel supporters bij hun spel komen kijken.

Tussen een en twee uur gaan de meesten even terug naar hun ouders om te eten terwijl de parasolletjes blijven staan. Dat geldt ook voor ons want omdat we al zo vroeg op waren rammelen we van de honger. Bij mijn ouders aangekomen wacht ons een verrassing want mijn tante en mijn nichtjes zullen een dag eerder arriveren dan verwacht. Ze hadden gedacht de reis in twee etappes te doen, maar blijkbaar verloopt die zo voorspoedig dat ze deze namiddag al arriveren. En of wij op tijd terug zijn straks om Wietske en Rinske te helpen met hun tent, ze willen graag bij ons in het bos staan.

Dit is nogal een domper want we hadden het idee dat we in ieder geval nog even alleen zouden zijn. We waren van plan om als het even kan vannacht die meiden naast ons te scoren, Charlotte en Eva, volgens ons zijn die er wel voor in. Mijn pa ziet mijn reactie en pakt het meteen aan: ‘denk erom Joeri, het concept familie, weet je nog?’, met een grijns, dat wel maar hij maakt zo ook duidelijk dat ik me moet gedragen. En hij heeft gelijk en als Teun dan ook nog een grapje maakt dat we nou ten minste met zijn vieren kunnen toepen spreek ik mezelf toe. We zorgen dat we er op tijd zijn, we helpen die tutjes en dan gaan we verder onze eigen gang. Want Teun heeft het dan wel over toepen maar dat wordt het echt niet hoor, wat ik me van ze herinner is dat ze alleen maar de hele dag wegduiken in een boek. Maar dat pakt anders uit, er blijkt ook nog een familie-concept next level mogelijk te zijn.

Want soms zit het mee

Na de hele middag in het parasolletjes paradijs te hebben gedold met de meiden en na al wat te hebben aangepapt met Charlotte en Eva spreken we af dat we elkaar vanavond treffen bij de disco. Als we daarna teruglopen naar de plek van mijn ouders wacht daar een bijna shocking ervaring. Want daar zitten niet twee tutjes van nichtjes maar een paar beauty’s van meiden. Ik kan mijn ogen niet geloven en gelukkig heb ik mijn handdoek omgeslagen, want anders was meteen alweer te zien dat mijn pik erg onrustig reageert. Wat ook geldt voor Teun want eenzelfde reactie zie ik bij hem, die afgaand op mijn informatie een paar nerdy grietjes had verwacht. Nou, dat zijn ze bepaald niet, er zitten als we arriveren twee blonde langbenige in korte pants en topjes gestoken Friese schoonheden chilled aan de campingtafel mee te kletsen met mijn ouders en hun moeder. Als ze ons zien springen ze verheugd op en persen ze hun lijven als een warm welkom tegen de onze.

Holy-moly, soms zit het dus echt mee in het leven, deze kant van het familie-concept gaat me wel bevallen, denk ik. En ook Teun is duidelijk aangenaam verrast, op een gegeven moment als we aan tafel zijn aangeschoven fluistert hij in mijn oor dat hij met deze meiden wel een potje wil toepen. Of misschien kunnen we beter nog ‘dare’ spelen, smiespelt ie. Ik grinnik, maar hij moet wel snappen dat dit nichtjes zijn dus dat ze voor mij in de seks een no go area zijn. Nadat we zo een half uurtje hebben mee gekletst en gegeind gaan we met Wietske en Rinske en hun spullen richting het bos om hun tentjes op te bouwen. Eenmaal daar trekken ze als eerste doodgemoedereerd hun paar minuscule kledingstukjes uit en komt er tevoorschijn wat we natuurlijk allang wisten, een dubbele set prachtige meidenlijven.

Veel meer eeneiig dan deze zussen kan je niet zijn, even lang, sportief en afgetraind dankzij wedstrijdzeilen en hockey, lange blonde haren, intens blauwe ogen, fiere tietjes die met hun roze tepels vrijmoedig de wereld bekijken, kutjes bedekt met een klein driehoekig blond donsdekje aan het begin van hun eindeloos lange benen. Ik kan hier niet over uit, het is niet te begrijpen dat ik dit nooit eerder in ze zag. Als ik dat tegen ze zeg, dat ze vroeger zo túttig waren en dat ze zo veranderd zijn giechelen ze allebei: ‘klopt Joeri, maar dat is voorbij hé?’ Ja, dat klopt, dat is blijkbaar voorbij, deze vakantie wordt steeds leuker…


Leuk dat je dit verhaal leest!
Liefs, Zazie.