We hadden in haar bed geslapen, zij in m’n armen, maar meer dan slapen, hadden we niet gedaan. We stonden vroeg op, zaten aan het ontbijt met haar ouders in bijna stilte, en dat ze wat doorhadden, viel niet meer te ontkennen. Toch vroegen ze er niet naar. Met name zij en haar moeder hadden een goeie band. We waren blij dat haar zusje er niet was, wat nog echt een puber was en op dit moment zeker wel wat opdringerige vragen zou hebben gesteld. Dat was ons dus bespaart gebleven. We hadden ook al zoveel te verduren gehad dit weekend. Maar nu was het maandag. En het regende. Bijna de hele dag was het druilerig en druk op de weg. We vertrokken vroeg, maar stonden al bij Sliedrecht in de file, en eer dat we bij Utrecht waren, waren we al ruim twee uur verder. Geen verbetering met gisteren wat betreft rijden. We wat betreft de sfeer in de auto. Het was nog wel wat gespannen. Maar we konden in ieder geval weer kletsen al vermeden we nu juist het onderwerp waar we ongetwijfeld allebei nog aan dachten. Het liet me niet los. Het hele weekend niet. We hadden het nog niet eens gehad over wat ik had gedaan en met wie. Ik dacht vooral aan haar en haar moment. En zij had blijkbaar vooral aan ons moment samen gedacht. Of ik dat moest geloven, was natuurlijk nog steeds wel de vraag. Vertrouwen zal altijd een dingetje blijven in onze relatie. Dat besefte ze zich hopelijk wel. Een hoop dingen zouden vanaf dit moment ‘dingetjes’ blijven in onze relatie. Drie dagen eerder reden we de andere kant op. Toen was alles anders. En nu zaten we hier nog samen in die auto. Dat was toch iets. Weer wat ervaringen rijken, zullen we maar zeggen…

En dat ik zei dat ze er goed uit zag als een sletje, had ik al eerder gezegd. Wellicht had het in haar onderbewust zijn nog een rol van betekenis gespeeld. Maar ik meende dat wel. Elise was het perfecte meisje. Mooi en knap, maar op geen enkele manier schreeuwerig. Ze was juist bescheiden en vaak verlegen. En dat terwijl ze alles had, lichamelijk. Ik kende geen meisje waar ik meer tot aangetrokken voelde dan Elise. En het klinkt misschien gek. Maar toen ik jong was en verliefd was op meisjes die ik kende voor Elise, stelde ik me die ook vaak voor in een sessie met anderen. Dat wond me dan op. Ik maakte daar nooit meer van dan ik zou moeten doen. Ik vond dat ook niet raar. En niemand die het wist of het ooit zou weten. Die meisjes waren ook geen vriendinnen, soms wel een kennis, maar meestal gewoon een knap of lekker meisje uit de klas en meer niet. Over Elise had ik nooit zo gedacht. Pas nadat ze het verteld had. Toen dacht ik over haar zoals ik vroeger over andere ‘verliefdheden’ dacht. Alleen dan veel intenser. Omdat ik nu ook wist dat ze het gewoon al gedaan had. En dus zou ik nooit meer hetzelfde naar Elise kijken. Zij bleef dat veel te mooie en bescheiden meisje, en tegelijkertijd stel ik me haar makkelijk voor als sletje wat er geen genoeg van kan krijgen. Ik had dat nu ook gezien. Eerst die bj die ze aan Mussa gaf toen ze nog zeventien was, en nu de sessie met Jeff erbij… Hoe pijnlijk en verwarrend het ook was, het stond haar gewoon zo goed. En wetende dat ze dit wilde en ook wist dat ik er zo over dacht, veranderde een hoop en moest misschien wel de basis zijn van een hele nieuwe relatie, met hetzelfde meisje in een ander daglicht. Zo begon ik naar haar te kijken. Nu ook in de auto. Ze had haar mooie, lange haren in een vrij hoge staart en haar oren en hals vielen verleidelijk bloot. Haar gezicht was wonderschoon. Ze kon zo lief lachen en zo onnozel kijken. En dan dat lijf eronder… Ik zou bijna willen zeggen dat ze nog perfecter was dan ik haar al vond. En dus moest ik ook aan de bak haar tevreden te houden. Ze was me nog dierbaarder geworden.

En als ze me betrapt, schiet ze in de lach. Ik keek naar haar. Schaamteloos. Ze had een vrij strakke trui aan, die wel dik was, maar haar lichaam toch mooi vormde. En haar benen in jeans waren altijd iets waarvan ik van kon gaan kwijlen. Het meisje klopte van top tot teen. Het lieve meisje, wat stiekem erg stout wilde en kon zijn. Een andere Elise. Zo keek ik naar haar. En dus was ik misschien al wel een beetje een andere Lucas. In ieder geval qua denken. Nu nog qua handelen. Het rijden schoot niet op. Het bleef donker door de regen en de files leken oneindig. Een saaie reis op het eerste gezicht. Maar doordat zij naast me zat en door wat ik gezien had en nog wist te verzinnen, was het alles behalve saai. Ik had tijd te verzinnen wat ze van me zou willen. Ze zag me ook verzinnen, en haar ondeugende blik leek dit aan te moedigen. Toch was het niet zo makkelijk. Ze was nog altijd vreemd gegaan en om mezelf weer met haar voor te stellen, bleef wat onwennig. Ook was dat dus wat ze wilde. Dat had ze gezegd. Ik besloot er gewoon voor te gaan. We reden amper door. Niemand die ons zou zien, dacht ik nog. En dus maakte ik mijn gordel los, en even later ook mijn broek… Ik was opgewonden geraakt door het verzinnen en terugdenken. En door hoe ze eruitzag. Zoals ik zo vaak opgewonden van haar raakte, maar daar vaak niks mee deed. En dat was het probleem, dacht ik nog. Ze schrikt wel. Dit verwachtte ze duidelijk niet. Niet heel gek. Ik slikte en trek m’n broek wel iets naar beneden.

‘Hier?’ zegt ze dan. En ze kijkt me gek aan. Ik begin meteen te twijfelen.

‘Ja, of niet…’ klonk ik erg aarzelend en het moment zwakte alweer af. ‘Ik dacht…’ mompelde ik terwijl ik m’n broek alweer wat omhoog trok. Maar haar hand vond toen de mijne en hield dat tegen.

‘Wil je dat ik je pijp?’ vraagt ze fluisterend. ik word meteen weer hard. Want ik zie het in haar ogen. ‘Heb wel wat goed te maken, natuurlijk.’ zegt ze dan ook. Haar hand glijdt van de mijne af en vindt de bobbel. Die begint ze zachtjes te kneden.

‘Nogal, ja.’ durf ik te zeggen. Het spreek haar alleen maar meer aan. Ik had niet moeten twijfelen. Het nam wat glans van het moment weg. Maar ik ga er goed voor zitten, en probeer op de weg te letten terwijl ik haar haar gordel zie los maken.

Ze doet het. Ondanks alles. Of juist door alles? Ze kijkt wel even om zich heen, maar laat zich dan van haar stoel glijden en terwijl ze daar op haar knieën gaat zitten, laat ze zich voorzichtig over m’n schoot vallen. Zonder mijn broek echt verder uit te trekken, wurmt ze haar hand naar binnen die vervolgens met mijn lul naar buiten weer tevoorschijn komt. Het is vooral m’n eikel die bevrijdt wordt terwijl zo’n beetje het hele eind van mijn harde schacht nog in mijn broek achterblijft. Ze houdt het stevig vast in haar hand en ze kijkt me nog snel aan met haar grote ogen, die bijna smeekten om goedkeuring. Ik hijg zachtjes en probeer echt op de weg te letten. Maar ik druk nog snel een kus op haar mond, en kijk vervolgens ook wat nerveus op me heen terwijl zij juist verder voorover bukt. Ik voel haar hoofd rusten op mijn buik en met het voelen van haar vochtige mond laat ik een kreun van genoegdoening uit. Dit deed ze anders nooit zomaar. Zeker niet in de auto. Zeker niet bij mij. En nu nam ze hem zomaar in de mond en zoog ze er zachtjes op terwijl ze laag probeerde te blijven. In haar rug een heerlijke deining en haar billen in die strakke jeans staken iets omhoog. Ze werd nog mooier. Want ze gedroeg zich als een sletje. Ik had er geen andere woorden voor. Waarom zou ze dit anders doen? Het was spannend en fout en ze had wat goed te maken. Daar was wel meer voor nodig. Maar ook ik had wat goed te maken. En hiermee kwamen we elkaar dus een beetje tegemoet. Dus nam ze m’n eikel steeds verder in haar mond, en bewoon ze al snel echt op en neer en pijpte ze m’n eikel helemaal nat terwijl ze de schacht in mijn broek nog stevig vasthield. Het was goddelijk. Ook om te zien. Ik draaide zelfs even de achteruitkijkspiegel zo dat ik ook vanuit een andere hoek kon meegenieten. Alsof ik haar bespiedde met mijzelf. Ook lekker. Op en neer ging. Niet heel ver, maar best wel heel snel. Alsof ze haast had. Had ze ook. Want ze vond het spannend. Ik kreunde zachtjes en aaide haar langs haar gezicht en wreef ook tussen haar schouders. Mijn hand vond haar hoog opgestoken paardenstaart en die hield ik ook even vast zonder haar te beïnvloedden. Zij bewoon gewoon door. Pas toen ik vond dat het te snel ging, pakte ik haar steviger beet en liet ik haar stoppen. We keken elkaar aan. Haar mond was nat, mijn lul ook. Haar ogen groot en mysterieus. We hijgden elkaar tegemoet en zoenden elkaar kort.

‘Neem je tijd.’ fluister ik haar toe. ‘Niemand die ons ziet, joh.’ dacht ik echt. En zo wel? Nou en. Elise knikte en lachte. Ze vond dit leuk. Dat ik haar zei wat te doen, vond ze leuk. Ze maakte zelf mijn broek verder open, en trok die verder naar beneden totdat mijn hele lul bloot lag, alleen mijn ballen nog warm in mijn boxer. Ze kwam iets meer overeind, trok de pik ook overeind, en terwijl ze m’n ballen door de stof heen masseerde begon ze de schacht te kussen en te likken en even later ook de eikel voordat ze met meer tijd en aandacht zich op mijn harde lul stortte die bij lange na niet genoeg aan zijn trekken was gekomen dit weekend. Ze lag los van me, en kwam nu pas echt goed omhoog om de eikel diep haar mond in te laten glijden, waarbij ze me zo nu en dan gewoon aankeek. Ik wist nu dat ze dit kon. Ik had gezien. Bij mijzelf al en bij een ander. En het wond me alleen maar meer op. Elise zat me te pijpen terwijl we in de file stonden op de snelweg. Elke vrachtwagen die ik inhaalde hoefde maar naar beneden te kijken en zag dan de billen en benen van Elise en kon wel raden wat er gebeurde. Elke auto die ons aan de andere kant inhaalde, hoefde maar naar een beetje naar beneden te kijken en zag dan dat mooie meisje gewoon haar mond geven met passie. Dat het regenende, hielp wel iets. Ik geloof niet dat iemand ons echt had gezien. En zo wel? Ach ja… Kijken en bekeken worden, was misschien wel meer ons ding…

We hadden uiteindelijk de normale veerdienst van kwart over vijf te pakken naar Ameland. Eer dat we daar waren, was Elise al lang klaar met mijn lul, maar zeker niet klaar met mij. Het was een vonkje geweest. Zoiets moest het zijn of worden. Hoe het er straks uitging zien in ons normale leven, was nog maar de vraag. Nu genoten we even van elkaar. Ons oude leven kwam langzaam weer terug en werd weer de werkelijkheid. We hadden een auto in Holwerd gehuurd en die leverden we daar ook weer af. Dan liepen we naar de veerboot, en eenmaal op Ameland zochten we onze fietsen op. Dit was ons leven. Geen dure auto’s en een villa in hartje Brugge. Maar met de koffers en tassen op de fiets door de wind naar ons eigen kleine huisje in de regen. Ja, dat was het leven wat ik Elise had gegeven. En dat was misschien niet goed genoeg voor haar. Daar hadden we het nog niet eens over gehad. Diezelfde avond nog ging ik al naar m’n winkel om even te kijken of alles er nog stond en alvast voor te bereiden om de volgende ochtend weer open te gaan. Zo snel kon het oude leven weer zijn intrede doen. Ik wist dat dat niet goed was. Maar er was heel veel niet goed aan ons; onze relatie en ons leven hier op Ameland. Maar het waren dingen die we konden veranderen, waar we aan konden werken en waar we van konden leren. En dan moest het vast wel goedkomen… Het oude leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Want ik was hier nu met een andere Elise, die wel weer in haar oude rol terug kroop, maar waarvan ik wist wie ze was en hoe ze kon zijn. Dat een pijpbeurt in de auto niet alles oplost, wist ik ook wel. Het was een begin. Iets om te onthouden. Zoals dit hele weekend iets zou zijn wat we nooit gingen vergeten.

Ik had al gezien dat Kamila mij geappt had. Ik reageerde daar pas de volgende dag op. Ze was vooral bezorgd. Ik had nu direct contact met een vriendin van Elise. Dat was anders. Een vriendin die mijn piemel heeft aangeraakt en waarmee ik gezoend had. Waarmee Elise zelf gezoend had… En toch dacht ik daar niet eens aan. Kamila was oprecht bezorgd en hoopte oprecht het beste voor ons. Vraag me niet waarom. Al vroeg ik me ook af of zij niet minstens zo sluw zou zijn als een Jeff. Wat was haar agenda? Of moest ik haar gewoon geloven en erop vertrouwen dat er ook nog aardige mensen waren. Ik vond het fijn te denken dat zij ten alle tijden het afgelopen weekend het beste voor mij had voorgehad. Ik zeg niet tegen Elise dat we contact hebben. Elise zegt ook niet met wie ze nog contact had de eerste paar dagen na het weekend. Ik was wel nieuwsgierig en ook achterdochtig. Maar door dat laatste wilde ik het niet vragen. Ik moest haar vertrouwen. Ik gokte op Hyun. Daar appte ze altijd al het meest mee. Mocht ik erachter komen dat ze met Jeff zat te appen, had ze wel een probleem. Maar dat leek ze zich wel te beseffen. Ze had zijn naam niet meer genoemd. Wat vooral vervelend was, was dat door de drukte van ons werk het weekend alweer ver achter ons leek te liggen. En dat was aan de ene kant misschien wel goed, omdat we zo verder konden. Maar aan de andere kant bleek dit zich vooral te uiten doordat we weer helemaal terugvielen in onze oude routines. En seks was ook wel een dingetje. Want seks met Elise zou niet meer hetzelfde zijn. En dat leek ik nog niet te kunnen accepteren. Tot tweemaal toe had ze wel wat geprobeerd met mij, maar had ik stug de boot afgehouden, omdat ik er onzeker van was geworden. Zo bleek de impact toch nog groot te zijn. Te groot, misschien wel. En nog voor de week om was, leken we weer onze eigen levens te leiden. En dat was niet goed… Hadden we dan haar vrienden nodig om de spanning en het leven in onze relatie te houden? Dat leek nu m’n grootste angst te zijn. Die vriendengroep wilde ik nooit meer zien. Maar zou dat betekenen dat er dan echt geen toekomst meer was voor mij en Elise samen? Het idee beangstigde me. Maar als ik iets had geleerd dat weekend, was het wel dat we open en eerlijk moesten zijn om te overleven als stel. Nu de ballen nog vinden…

We hadden sowieso nog niet alles uitgesproken.

*

*

Mijn reactie na 28 delen:

Een voorlopig einde.

Met veel plezier geschreven aan dit verhaal en genoten van alle reacties, positief als negatief. Niet iedereen kon het volgen, anderen weer helemaal wel. Zo gaat dat. Ik wil als schrijver nog wel op een aantal dingen reageren die mij opvielen in de reacties.

- Ten eerste de categorie en thematiek van het verhaal. De categorie is een verplicht veldje. Het laat me persoonlijk koud in welk rijtje het komt. Geef het een naam en ik vind het allemaal prima. In mijn ogen was dit een romantisch verhaal. En dat heeft met het thema te maken. Ik denk dat het ontdekken van waar je staat en waar je niet staat binnen een relatie iets is wat vooral gepaard gaat met een hoop verwarring. Zeker als je partner hetzelfde doormaakt en de twee dat niet van elkaar weten. Erachter komen dat je naar dingen verlangt die niet kunnen of mogen, is niet iets vanzelfsprekends, laat staan dat je het wil accepteren met alle angsten van de potentiële gevolgen. Zoiets gaat niet over één nacht ijs. Zelfs in een weekend zo gek als deze, wordt dit niet opgelost. Daarnaast is er de invloed van de personen om je heen die het beste of slechtste met je voor hebben. Het kan je keuzes beïnvloeden op bepalende momenten. Lucas en Elise kunnen daar nu beiden over meepraten. Omdat ze dit samen meemaken. Daar zit voor mij de romantiek in. En daar hoef je het ook niet mee eens te zijn.

- Dan nog over het feit dat ik het woord ‘’neger’’ gebruik… Niet in dit verhaal! Wil je deugen, dan doe je dat maar bij een verhaal waarin het wel gebruikt wordt. Daarnaast laat ik me nooit censureren. Het is een krachtige term en in de juiste context kan dit woord het denken van bepaalde personages tot hun recht brengen, en daaruit ook bepaalde acties. Niemand is perfect. Ook mijn personages niet.

Daarnaast zijn er gewoon veel mensen die het interraciale thema met seksualiteit associëren. Dat is altijd al zo geweest. En dat zal altijd zo blijven. En ben je dat zelf niet, dan lees je toch een ander verhaal. Ik denk ook niet dat je dit verhaal gelezen hebt, als je denkt dat dit het thema was waar dit verhaal om draaide… De tijden zijn veranderd en je kan gewoon niet alles meer zeggen of schrijven. En ik verander heus wel mee. Ik schrijf nooit om bepaalde groepen weg te zetten en zet al helemaal niet aan tot haat. En voel je je door dit verhaal beledigd, dan is dat jammer voor je. Tijd om in de spiegel te kijken…

- Maar ik ben vooral benieuwd hoe de lezers het verhaal beleeft hebben die wel met plezier de 28 delen voor hun kiezen hebben gekregen. Ik schrijf uiteindelijk om een ander een plezier te doen.