Lauren's Wasserette Tragedie

Lauren's pestkoppen op school verschijnen in de late dienst in een wasserette om wraak te nemen.

Het was vrijdagavond bijna 11 uur, en de negentienjarige Lauren had nog ruim een uur te gaan van haar dienst bij Molly's 24-uurs wasserette voordat haar collega arriveerde - ten minste als John (een loser van in de veertig die alleen in een huurhuis woonde) en verschillende deeltijdbaantjes had, voornamelijk om zijn drankverslaving te bekostigen), kwam zelfs op tijd opdagen - wat hij vaak niet deed. Hij zou tien minuten voor zijn dienst moeten arriveren, maar kwam vaak pas enkele minuten na aanvangstijd opdagen.

Ze kon niet geloven hoe en waarom het bedrijf zelfs maar open bleef terwijl ze op vrijdag en in het weekend na 22.00 uur zelden klanten hadden, maar toen bedacht ze dat ze dan de naam moesten veranderen als ze niet 24 uur per dag open waren. Afgezien van een kleine buurtwinkel aan de overkant en de rij winkels, waren er op dat tijdstip geen andere lokale bedrijven open. Maar de omgeving was heel mooi, met weinig problemen, en aangezien alle automaten nu contactloze betaalapparaten hadden, was er geen contant geld in het pand. Anders had haar vader haar daar niet 's nachts laten werken.

Maar Lauren vond het werk niet erg, omdat het haar tijd gaf om het huiswerk voor haar studie te maken: filosofie, geschiedenis en Frans. En praat ook met haar nieuwe vriend. Maar natuurlijk deed ze dit werk alleen voor geld; ze spaarde voor de tijd dat ze naar de universiteit ging, en betaalde ook voor rijlessen, waarvan ze er tot nu toe slechts drie had gehad. Ze hield van kinderen en was van plan lerares te worden, maar ze was er nog niet helemaal uit, en had veel opties; ze had altijd goede cijfers gehaald.

Haar ouders, Helen en David, waren erg trots op haar, vooral omdat ze enig kind was, en ze waren hun oogappel. Maar ze was een echt papa's meisje - zijn bijnaam voor haar was Button, vanwege haar schattige wipneusje of knopje.

Nadat ze net de gepofte aardappel met vegetarische chili had gegeten die ze in de kleine keuken van de wasserette in de magnetron had klaargemaakt voor haar avondeten, zat ze op de kruk aan de zijkant van de kleine personeelsruimte aan de achterkant van de wasserette, een pauze te nemen van haar studie. Op WhatsApp haar vriendje van acht weken, Mike. Hij nam ook een pauze.

Mike werkte drie avonden per week in een plaatselijke bar en was op vrijdagavond net op tijd klaar om naar de wasserette te gaan om Lauren naar huis te brengen. Voordat ze elkaar ontmoetten, haalde Lauren's vader haar op en bracht haar na haar dienst naar huis.

"Echt genoten van onze maaltijd x", sms'te Mike, verwijzend naar de Italiaan waarvan ze de avond ervoor in een plaatselijk restaurant hadden genoten.

"Ja, ik ook! X" antwoordde ze. Ze had spaghetti carbonara gegeten (vegetarisch natuurlijk; ze was vegetariër sinds haar twaalfde). "En ik hou van het cadeau. Ik draag ze nu x" Het cadeau waarnaar ze verwees was een attent geschenk: zilveren oorbellen en een bijpassende ketting in de vorm van een muzieknoot.

Vóór haar studie was Lauren altijd introvert en verlegen geweest, en had ze weinig vrienden op school. Maar sinds ze omringd was door leeftijdsgenoten die wilden leren, en niet alleen maar rommelen, was ze enigszins uit haar schulp gekropen. Ze had een kleine groep vrienden en sloot zich zelfs aan bij het orkest, waar ze fluit speelde (vandaar die muziek noot-sieraden). Ze had er vooral voor gekozen om dwarsfluit te leren, deels zodat ze haar lange vingernagels kon behouden, waar ze trots op was, en onberispelijk en gepolijst met verschillende mooie kleuren.

Het was ook op de universiteit dat Lauren haar allereerste vriend Mike ontmoette, die allebei in dezelfde geschiedenisles zaten. Hoewel ze absoluut prachtig was en veel jongens al eerder belangstelling voor haar hadden getoond, werden haar verlegenheid en onhandigheid aangezien voor afstandelijkheid. Maar het klikte tussen haar en Mike, en hij vond haar terughoudendheid, vriendelijke en zachtaardige karakter erg vertederend. Hij was de enige jongen die ze ooit eerder had gekust, en had pas haar maagdelijkheid aan hem verloren op hun vijfde date - in zijn slaapkamer terwijl zijn ouders een weekend weg waren. Het was heel bijzonder en sensueel geweest, en ook zijn eerste keer. Laurens vader en moeder waren uiteraard opgetogen dat ze een aardige, fatsoenlijke jongeman had gevonden. Ze hadden hem zelfs uitgenodigd om de volgende zomer met hen drieën op vakantie te gaan.

Het geluid van de bel op de voordeur onderbrak Laurens app-gesprek. Normaal gesproken ging ze niet meteen de deur uit, omdat de meeste klanten geen hulp nodig hadden: de machines waren zelfbediening en de instructies waren vrij eenvoudig. Ze hoorde echter opgewonden gebabbel en gegiechel, dus legde ze haar telefoon neer (naast haar knuffelbeer met een rood hartvormig kussentje in haar hand, dat Mike haar had gegeven op hun derde date, die ze overal mee naartoe nam), en ging toen op onderzoek uit. , voor het geval het onruststokers waren. Er was cameratoezicht op het grootste deel van de wasserette, waarbij twee camera's het machinegedeelte en de deur in de gaten hielden, maar er was geen monitor op het terrein. De beelden konden online worden bekeken, maar Lauren wist niet hoe. Ze wist dat John de beelden kon bekijken via de browser van zijn telefoon (en had beloofd haar op een dag te laten zien hoe dat moest), maar hoe dan ook, ze was altijd zelfbewust in het zicht van de camera's, voor het geval hij haar begluurde. Ze hield echt niet van de manier waarop hij naar haar keek als hun diensten elkaar overlapten - alsof hij haar met zijn ogen uitkleedde.

Een gordijn gemaakt van fijne kettingen scheidde de privépersoneelsruimte van de openbare wasruimte, en wat Lauren zag nadat ze er doorheen was gegaan, deed haar maag opzwellen. Het waren inderdaad onruststokers: Mel, Penny en Holly; drie meisjes die haar leven op school tot een hel hadden gemaakt! Mel was de leider geweest en in werkelijkheid waren de meisjes in haar bende jaloers geweest op Lauren, omdat ze veel knapper was (slank, met een perfecte huid, ogen, tanden, neus en lang, mooi donkerbruin haar). Bovendien was ze veel slimmer. Het enige dat Lauren niet had, was zelfvertrouwen; omdat ze introvert en verlegen was, was ze een gemakkelijk doelwit voor de pestkoppen. Lauren had gehoopt dat ze hen voor het laatst had gezien toen geen van hen verder ging studeren. Voor zover ze wist, hadden ze allemaal na schooltijd meteen een dead end job gevonden. Ze wist dat Penny in een plaatselijke supermarkt werkte, omdat ze haar daar had gezien. Lauren was zelfs verrast dat geen van hen tegen die tijd zwanger was.

"Wauw, wat doen jullie hier allemaal?" vroeg Lauren zenuwachtig.

'We hoorden dat je hier werkte, Lorry.' Mel glimlachte liefjes en gebruikte de denigrerende bijnaam waarmee ze haar op school hadden geplaagd. "Ik dacht we komen even hoi zeggen, lang niet gezien!"

"Ja, we komen even hallo zeggen." Holly glimlachte, liep toen naar de deur en draaide het bordje op gesloten, maar liet de deur open.

"Dat kun je niet doen!" Lauren protesteerde zwakjes.

'We willen toch niet gestoord worden terwijl we bijpraten, toch?' voegde Penny eraan toe, terwijl ze zich tussen Lauren en de voordeur bij Holly voegde.

'Ga je ons dan een rondleiding geven?' vroeg Mel, terwijl ze naar de deuropening met gordijnen liep waar 'privé' op stond.

"Je mag daar niet naar binnen!" Lauren jammerde, zenuwachtig over wat de meisjes van plan waren te doen nu ze haar alleen hadden. Ze had echt het gevoel dat ze weer op school zat, maar deze keer waren er geen leraren waar ze naartoe kon rennen.

Lauren volgde Mel naar de personeelsruimte en vond haar met haar telefoon in haar hand. "Hé, dat is privé. Leg neer!" snauwde ze, het krachtigste wat ze ooit had gedaan in de omgang met haar pestkoppen. Mel negeerde haar echter gewoon.

'Kun je het alsjeblieft voor me ontgrendelen? Ik wil zien wat je hebt uitgespookt.' en bood Lauren de achterkant van de telefoon aan, om met haar vinger te ontgrendelen.

"Nee!" Lauren antwoordde en probeerde haar telefoon terug te pakken, maar Mel griste hem weg voordat ze dat kon. Mel's twee handlangers volgden Lauren naar de personeelsruimte en blokkeerden opzettelijk elke uitweg voor het geval ze zou proberen te vluchten.

Holly merkte ondeugend op: 'Hé, vindt iemand dat Lorry's uniform er een beetje groezelig uitziet?' Natuurlijk was er eigenlijk niets mis met haar uniform; haar tabberd was perfect schoon, net als haar eigen kleren eronder.

"Nu je het zegt, ja." Mel was het daarmee eens. 'Denk je dat het een wasbeurt nodig heeft?'

'Absoluut,' beaamde Penny grijnzend. "Een wasserettemedewerker moet een schoon uniform hebben."

Lauren besefte wat de meisjes met haar van plan waren en raakte in paniek. Ze probeerde tussen Holly en Penny te ontwijken. Maar ze pakten haar bij de armen en sleepten haar naar de openbare ruimte, waar meer ruimte was.

Eenmaal achter het centrale gangpad met wasmachines/drogers, uit het zicht van het raam, worstelde het trio hun slachtoffer met haar rug op de grond en begon aan haar kleding te trekken, te beginnen met haar spijkerbroek. De meisjes piepten van vreugde terwijl ze de knoopjes snel losmaakten. Lauren hield zich wanhopig vast aan de riemlussen totdat Mel en Holly haar vingers wegtrokken en haar armen vasthielden zodat Penny haar broek langs haar benen kon trekken, en ook haar roze slipje met witte hartjes naar beneden trok. Penny trok Laurens witte sneakers uit en trok vervolgens haar spijkerbroek en onderbroek uit, waardoor ze halfnaakt achterbleef. Penny stond toen met beide kledingstukken als een trofee boven haar hoofd te zwaaien. Toen ze haar slipje in de handen van haar vijand zag, besefte Lauren dat ze haar volledig wilden uitkleden, niet alleen tot aan haar ondergoed. Ze schaamde zich ervoor dat ze vanaf haar middel naakt was.

"Oh mijn God, kijk, ze is harig!" Holly lachte. "Lauren, scheer jij je niet?" De andere twee grinnikten, maar in werkelijkheid scheerden ze zich ook niet. Dat van Lauren bestond slechts uit een dun laagje piekerig donker schaamhaar. Haar vaginale kloof was nog steeds duidelijk te zien. Toen besefte Lauren dat Penny haar kleren had neergelegd en haar telefoon in haar hand had, naar haar wijzend. Te laat sloeg ze haar benen over elkaar om haar zicht op haar poes te belemmeren.

Terwijl Penny bezig was met het fotograferen van hun slachtoffer, trokken Mel en Holly Laurens T-shirt (met een afbeelding van een eenhoorn erop - ze was nog behoorlijk onvolwassen) en tabberd omhoog en over haar hoofd. Toen beide items eenmaal binnenstebuiten aan het uiteinde van haar armen zaten, pakten ze haar beha en trokken hem ook omhoog, waardoor Laurens bescheiden, maar parmantige borsten zichtbaar werden voor Penny om te fotograferen. De meisjes trokken vervolgens de drie kledingstukken van Laurens polsen, waardoor ze spiernaakt achterbleef! Enorm beschaamd rolde ze zich op tot een bal, gehurkt op haar hurken. Ze stopte haar armen aan weerszijden stevig in elkaar om haar borsten te verbergen, terwijl de pestkoppen lachten en foto's van haar maakten.

Lauren kon niet geloven dat ze naakt op haar werkplek was en was bang dat er elk moment een klant binnen kon komen - en 's nachts waren de klanten bijna altijd mannen! Ook al stond op het bordje gesloten, ze zouden er misschien wel tegen kunnen duwen. Toen herinnerde ze zich plotseling: John! - o God, hij zal hier snel zijn - hij mag me niet naakt zien, dacht ze, in de hoop dat haar pestkoppen zich snel zouden vervelen en dat er een einde zou komen aan haar nachtmerrie. Haar gedachten raasden, nadenkend over wat ze moest doen als ze weg waren, en toen herinnerde ze zich de camerabeelden! Ze keek in de hoek van de kamer en bevestigde dat de camera haar duidelijk in beeld had. John kon het live bekijken, of zou het later bekijken als hij erachter kwam dat er iets aan de hand was, dus maakte ze een mentale notitie om te proberen zich zo normaal mogelijk te gedragen als hij aankwam.

Maar dat John er niet achter kwam, werd minder waarschijnlijk toen Laurens kwelgeesten hun dreigement uitvoerden en vrolijk al haar kleren in de dichtstbijzijnde wasmachine/droger gooiden. 'Alsjeblieft, alsjeblieft niet,' smeekte ze vanuit haar hurkende houding, 'mijn vriend komt zo.' ze loog.

"Ga je het dan aantrekken?" Holly giechelde.

"Ja, maar ik betaal niet, de Lorry wel!", Antwoordde Mel met een sluwe grijns, op weg naar de personeelsruimte. Daar vond ze Lauren's portemonnee in haar tas, evenals een flesje parfum, dat ze in haar nek en armen spoot. Vervolgens stak ze het geld in haar zak en keerde terug naar de plaats van Lauren's vernedering met haar bankpas in haar hand, evenals enkele reservetabberts die ze in de personeelsruimte had gevonden en die ze ook in de machine gooide, zodat Lauren die niet zou hebben niets om in te verbergen als ze haar daar achterlaten.

Lauren protesteerde luid toen de meisjes haar pinpas gebruikten om de wasmachine te betalen. Ze voegden echter net genoeg tegoed toe voor één wasbeurt, zodat ze het niet zomaar kon drogen als ze weggingen (ze waren van plan de pinpas mee te nemen). Al snel gingen al haar kleren rond en rond tijdens een wasbeurt van een uur. Lauren was radeloos: ze had absoluut niets anders om aan te trekken op het werk. Zou John opdagen voor zijn dienst en zijn collega naakt aantreffen? Ze wist op zijn minst dat hij zeker de video zou kijken (en downloaden) waarin ze wordt uitgekleed - en hij had haar verteld dat de kwaliteit erg goed was!

Holly liet de anderen de foto's zien die ze van Lauren naakt vanaf haar middel had gemaakt, en ze huilden van het lachen. Ze beschimpte Lauren ook met de foto en hield de telefoon voor haar gezicht. "Verwijder dat!" Lauren beval zwakjes toen ze haar eigen met haar bedekte poesje op het scherm van haar pestkop zag; de kwaliteit was zo goed dat je individuele schaamhaartjes kon zien.

'Stuur ons die maar, wil je?' zei Penny.

"Natuurlijk schat." Holly antwoordde en stuurde Penny de foto door waar ze om had gevraagd, plus een paar andere die ze had gemaakt. De groep stond vrolijk om het hurkende meisje heen en maakte nog meer foto's. Penny trok aan haar linkerarm om een foto van haar side-boob te maken, hoewel ze al een aantal volledig ontblote borsten van Lauren had.

'Naar wie kunnen we deze sturen?' Penny mijmerde speels. "Ik weet het, Kev en zijn vrienden zouden deze graag willen zien", en ze bereidde een bericht voor om te verzenden, samen met de compromitterende foto's van Lauren.

'Nee, alsjeblieft niet,' smeekte Lauren door haar tranen heen. "Ik zal alles doen als je het maar verwijdert."

'Is er iets? Hmmm,' dacht Penny even na. "Nee, VERZENDEN!"

Kev was Penny's vriend. Ze wist dat hij in de buurt was en met een paar vrienden aan het rijden was in de opgepimpte auto van zijn vriend Imran. Ze zei dat ze naar de wasserette moesten komen om Lauren persoonlijk te komen bekijken.

Kev appte meteen terug dat hij de foto's geweldig vond en zei dat ze daar zouden zijn. Maar Penny hield die informatie voor zichzelf en zei simpelweg: "Kev en zijn vrienden zijn dol op de foto's, Lorry!"

"Oh God." Lauren snikte, geschokt dat naaktfoto's van haar door mannen waren gezien.

Giechelend hurkte Mel naast Lauren neer en pakte met Penny's hulp haar hand en drukte haar wijsvinger op de achterkant van haar eigen telefoon om hem te ontgrendelen. "Dat is prive!" protesteerde Lauren nutteloos. Mel merkte dat de WhatsApp open stond en scande het gesprek dat Lauren met Mike voerde.

'Saai... saai...gaap...' kondigde ze aan terwijl ze las, onder gegniffel van haar vrienden. Ze keek ook door haar foto's, voor het geval er iets "Sappigs, zoals een dickpic van Mike" was, lachte ze. Ze liet de andere twee een foto zien van Lauren in haar blauwe galajurk. Ze zag er prachtig uit. Holly deed alsof ze twee vingers in haar mond stopte om ziek te zijn. Geen van hen had het schoolbal mogen bijwonen, vooral vanwege het pesten van Lauren en andere meisjes. Penny was feitelijk ook uitgesloten op het moment dat het bal plaatsvond.

Mel besloot wat plezier te maken en stuurde Mike een aantal WhatsApp-berichten alsof ze van zijn vriendin kwamen. Terwijl ze typte, sprak ze hardop en zette een chique stem op om die van Lauren te imiteren.

"Ik verveel me zó... en ben geil! Xx"

Mel zette een norse stem op om Mike's antwoorden te lezen. "Geil? Autocorrectie :) x" app'te hij terug.

"Ja. Ik raak mezelf nu aan xx"

"Ben je nog aan het werk? Heb je gedronken? X" antwoordde hij bezorgd en ongerust, wetende dat ze niet dronk.

Terwijl Lauren ineenkromp bij het app-gesprek dat uit haar naam plaatsvond, terwijl ze nog steeds naakt op de grond hurkte, ging Mel achter haar staan en bracht de telefoon naar haar blote billen, alsof ze de foto zelf had kunnen maken. Lauren hoorde het geluid van de sluiter, waarna Mel doorging met vertellen wat ze typte. "Like my ass?"

"Oh God." Lauren kreunde, bezorgd hoeveel van haar poes op de foto te zien was (behoorlijk veel, zoals het gebeurde). 'Geef me alsjeblieft iets om aan te trekken.'

Het duurde nu langer voordat Mike antwoordde: 'Eh, heel leuk, maar je moet niet sexten zijn vanaf je werk.' Nadat hij de kenmerkende zwart-witte schuine vloer van Laurens werkplek had herkend, vroeg hij zich af waarom ze daar naakt was.

Dit werd snel gevolgd door "Het verbaast me dat je überhaupt aan het sexten bent x" en vervolgens "Zal ik nu langskomen? X" Snel daarna begon Laurens telefoon de Baby Shark-ringtone af te spelen; het was Mike. Mel drukte op de knop voor het weigeren van een oproep.

"Laten we eens kijken in welke WhatsApp-groepen Lauren zit, oké meiden?" de andere twee giechelden. "Ooh, deze ziet er interessant uit - Orkest, met 84 leden," zweeg Lauren, tegen de hoop in hopend dat Mel daar niets ongepasts in had gepost. "Like...my...ass?" Mel sprak terwijl ze typte.

"Alsjeblieft niet!" smeekte Lauren, geschokt dat de andere leden van haar groep een naaktfoto van haar zouden zien. "Kijk, ik geef je geld!"

"Te laat, Bitch." Mel sneerde terwijl ze op verzenden drukte. Lauren snikte zachtjes.

Mike stuurde kort daarna een bericht met de woorden: "Johan vertelde me net dat je die foto naar zijn groep hebt gestuurd!? WTF???" Johan speelde akoestische gitaar in het orkest van Lauren en had bij Mike naar school gezeten. Hij had dezelfde foto gedownload en naar Mike gestuurd om hem te laten zien wat zijn vriendin had gepost (Johan zou hem hebben gedownload, voor latere bewondering, zoals bijna alle andere mannen in de groep deden). Kennelijk zijn er VEEL reacties op gekomen.

Mike stuurde nog twee berichten snel achter elkaar...

"Was het een ongeluk? Heb je het niet verwijderd?"

"Je weet dat het meer laat zien dan alleen je billen, toch??"

"Meer dan alleen je billen?" Mel lachte. "Noem het maar een poesje Mike." de anderen lachten. Lauren snikte alleen maar luider.

Mel zag de vele emoji's en reacties op haar bericht over de Orkest-groep, waaronder een van muziekleraar Bennink, die haar vertelde de foto te verwijderen en hem maandag als eerste te zien. "Ooh, meneer Bennink houdt van je blote billen, Lauren!" plaagde ze. "Hij wil het persoonlijk zien." Lauren was geschokt dat de oude meneer Bennink (en de rest van het orkest!) haar intieme plekje had gezien.

"Hé, je hebt een paar PM's van een paar jongens, Lorry", lachte Mel. "Ben, Johan en Mohammad zeggen allemaal ongeveer hetzelfde: ze vinden je kont lekker en willen meer zien." Lauren kende al die jongens en was geschokt dat ze haar blote billen hadden gezien (en meer).

Mel stond op het punt te suggereren dat ze meer onthullende foto's naar Lauren's mannelijke bewonderaars zouden sturen, evenals naar haar orkestgroep, toen Holly hen bij elkaar riep, en de drie meisjes stonden te fluisteren en te giechelen, voordat ze hun plan in praktijk brachten.

Penny en Holly pakten Lauren bij de armen, terwijl Mel de grote ronde deur van de machine opende, naast die met Laurens kleren. Lauren realiseerde zich wat ze van plan waren en protesteerde luid, schreeuwend en huilend terwijl ze haar naar de machine sleepten. Vervolgens probeerden ze met zijn drieën hun slachtoffer door de ronde opening te duwen.

Hoewel het onderste deel van het grote raam aan de voorkant van de wasserette bedekt was met gestileerd zeepsop, zou iedere voorbijganger getuige zijn geweest van het schouwspel van de drie meisjes die worstelden met een vierde, naakt meisje. Maar het was als een catficht, omdat Lauren hun pogingen frustreerde door haar armen en benen te gebruiken om te voorkomen dat ze haar in de machine duwden. "Ik heb claustrofobie!" zei ze steeds, wanhopig om niet opgesloten te raken in die afgesloten ruimte. Toen haalde Lauren uit met haar vuisten en sloeg Holly in het gezicht.

"Verdomde trut," snauwde Holly, en pakte Laurens linkertepel vast en draaide er pijnlijk aan. Gillend van pijn en angst probeerde Lauren wanhopig zich los te komen uit de greep van de meisjes. Ze was zelfs zo bang dat ze van plan was de wasserette te ontvluchten en naar de buurtwinkel te sprinten - zelfs streaken was beter dan opgesloten zitten in de wasmachine! Maar ze hielden haar armen stevig vast en zetten hun inspanningen voort.

Het geluid van de deurbel gaf Lauren kort enige hoop op redding - of het nu een klant was, of zelfs John, zelfs naakt gezien worden door iemand zou beter zijn dan het lot dat ze hadden gepland!

Maar de moed zonk haar in de schoenen toen ze omkeek en vier jonge mannen zag grijnzen van oor tot oor bij het uitzicht dat hen begroette. Het was duidelijk dat de meisjes hen kenden, en ze stopten met worstelen met hun naakte slachtoffer en hielden in plaats daarvan gewoon haar armen vast.

Lauren was geschokt dat jongens haar zagen in alleen maar de sieraden die Mike haar had gegeven! Ze probeerde voorover te leunen om haar borsten en poes met haar handen en armen te verbergen, maar Mel en Holly rukten ze weg om de jongens een volledig frontaal zicht te geven. Tot dan toe was Mike de enige jongen die haar naakt had gezien; dat aantal was in een oogwenk vervijfvoudigd.

'Woehoe! Lorry, maak kennis met mijn vriend Kev,' kondigde Penny aan. 'En dit zijn Lucas, zijn broer Chris en Imran. Maar jij kent Lucas natuurlijk al, nietwaar?' Lucas had op dezelfde school gezeten als de meisjes, en Lauren had hem aardig gevonden; hij moest in de verkeerde groep terecht zijn gekomen, dacht ze. Die ‘verkeerde menigte’ liet haar nu spiernaakt op haar openbare werkplek staan!

Lauren keek Lucas beschuldigend in het gezicht en hij schaamde zich oprecht. Hij was erg geschokt toen hij zag wie het meisje was naar wie ze in Imrans auto hadden zitten bekeken; op geen van de foto's was haar gezicht duidelijk te zien, alleen haar edele delen. Hij vond Lauren erg leuk op school, en zou haar misschien mee uit hebben gevraagd als hij niet met een ander meisje was uitgegaan, genaamd Emma. Als hij nu naar Lauren keek, in al haar glorie, wenste hij echt dat hij Emma had gedumpt en in plaats daarvan met haar uit was gegaan. Lucas vermeed haar blik en keek in plaats daarvan langs de hele lengte van haar lichaam, nam haar parmantige tieten in zich op en vervolgens lager naar haar schattige poesje. Hij vond haar perfect!

Lucas was natuurlijk ongeveer zo oud als Lauren.

Imran, met zijn 25 jaar de oudste, was van Tunesische afkomst, maar gaf de voorkeur aan blanke meisjes (vooral deze, zes jaar jonger dan hij). Kev was 20, en de jongste was Lucas' broer Chris, die pas 17 was. Hij droeg een baseballpet en vond zichzelf een beetje "gangsta". Hij was het meest luidruchtig (en grof) in zijn waardering voor het naakte meisje dat twee jaar ouder was dan hij. Lucas voelde een sterkere steek van jaloezie toen zijn jongere broer naar de vrouwelijke vormen van zijn ex-vriend loerde.

"Hé jongens," lachte Holly terwijl ze naar Laurens geslacht wees. "Kijk eens naar haar harige kut!"

'Ik vind ze harig,' merkte Imran op.

De jongens liepen een paar minuten rond de beschaamde wasserette-assistent, dronken in de aanblik van het naakte, kronkelende meisje, terwijl haar pestkoppen haar stevig vasthielden en haar vrolijk dwongen om de delen te onthullen die de jongens wilden zien. Terwijl de andere drie jongens hun eigen foto's maakten, als aanvulling op de foto's die Holly had gestuurd (die Kev al naar zijn vrienden had doorgestuurd), probeerde Lucas een einde te maken aan Laurens beproeving. 'Zullen we nu gaan? Laten we hier weggaan voordat er iemand komt.'

"Wees geen pussy." Kevin antwoordde lachend, wijzend naar die van Lauren.

Holly stelde voor dat de jongens zouden proberen Lauren in de wasmachine te krijgen, onder gejuich van de anderen (behalve Lucas). "Nee, alsjeblieft nee!!" Lauren schreeuwde uit protest, maar de jongens namen gretig de voogdij over haar over van de meisjes. Lucas deed er echter niet aan mee en stond naast de meisjes, terwijl hij de andere drie jongens achterliet om het doodsbange meisje met het hoofd eerst en vervolgens met het gezicht naar beneden in de machine te manipuleren. Ze hielden haar armen achter haar, terwijl ze tegen haar naakte dijen en billen duwden terwijl ze naar buiten schopte om ze tegen te werken.

Ondanks een dapper gevecht werd Lauren haar delicate vrouwelijke lichaam gemakkelijk overmeesterd door de drie jonge mannen, en al snel werd haar hoofd in de metalen trommel gedwongen. Haar geschreeuw weergalmde in de afgesloten ruimte, en paniek maakte plaats voor woede en schaamte. Ze bleef wild met haar blote benen trappen en had al het laatste greintje waardigheid verloren. De drie jongens temden haar zwaaiende benen en trokken ze vervolgens, met haar hoofd en armen volledig in de trommel, wijd uit elkaar om haar hele vrouwelijkheid te onthullen, zodat de meisjes konden fotograferen, die daarbij gilden van plezier.

Imran poseerde voor één foto door Laurens schaamlippen in te kaderen met zijn twee duimen en wijsvingers, waarbij haar clitoris duidelijk zichtbaar was. Door zijn donkere huid leek de leliewitte huid van haar binnenkant van de dijen nog bleker. Lucas vond het vervelend om zijn schoolvriend in de hoofdrol te zien in hun zeer pornografische foto's. Lauren zelf was te bang om zich nog meer in verlegenheid te brengen over haar vernederende situatie.

"Ho, kijk eens naar dat poesje!" Chris grijnsde en keek naar de delicate, roze plooien van Lauren's schaamlippen.

‘Ja,’ beaamde Kev. "Ze heeft een lekker kutje!"

"Hé," waarschuwde Penny hem, niet echt zeker hoe ze moest reageren als hij naar de poes van een ander meisje keek, vooral omdat zij degene was die hem daar had gebracht.

De drie meisjes lachten vrolijk terwijl ze expliciete naaktfoto's van Lauren met hun mobiele telefoons fotografeerden en opnamen, zodat ze later konden worden bekeken en verspreid. 'Dit is de beloning voor het feit dat ik ben uitgesloten, jij verwaande trut!' Penny sneerde, genoot van haar vernedering en keek al vooruit om de foto’s later online te zetten.

Lauren schopte en vocht uit alle macht, maar werd uiteindelijk moe, en haar aanvallers slaagden erin haar volledig door de opening van de wasmachine te krijgen en de deur dicht te doen, waardoor ze binnenin opgesloten werd. Ze treiter de haar door het glas en namen nog meer foto's terwijl ze probeerde zich om te draaien in de metalen trommel. Eindelijk met haar gezicht naar het glas smeekte Lauren wanhopig om haar vrij te laten, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. "Ik heb claustrofobie!" herhaalde ze en bonkte verwoed tegen het glas. "LAAT ME ER ALSTUBLIEFT UIT!"

Mel negeerde Lauren's gedempte protesten en wendde zich tot de anderen. "Pizza, iemand?" vroeg ze, terwijl ze van plan was haar voor de grap in haar eigen machine achter te laten.