Het Broedhuis - 1

De laatste avond van 2028, op weg naar het nieuwe jaar. Ik kijk in haar mooie glinsterende ogen. Het kaarslicht tussen ons op tafel vlecht zich een weg door haar blonde gestijlde lokken. Knisperend haardvuur. Wie is deze jonge vrouw? We praten al een uur maar ik weet eigenlijk nog steeds niks van haar. Het belletje van de microgolf kondigt aan dat het voorgerecht klaar is. In gedachten verzonken kom ik de keuken uitlopen met de Bisque De Homar en daar staat ze recht voor de eettafel. Elegant zwart soiree kleedje aan tot boven de knieën, een slank onderstel die eindigen in "shining heels" en een prachtige boezem met een discreet spleetje zichtbaar. Ze draait zich om, bukt zich wat voorover en legt haar handen op tafel. Ik kijk tegen een schommelende kont aan waarvan ze nu langzaam het jurkje optrekt. Geen slipje aan. Waarom verbaast het me niet. Please, just take me zegt ze terwijl ze me met een pruilmondje aankijkt. Ze wil geen zoen, streling of niks. En al helemaal niks van de soep die ik naast haar op de tafel zet. Ze wil genomen worden. Okay. Ik ga achter haar staan, rits open, mijn bevrijde pik zwelt keurig op, naar binnen schuiven, pompen, diep klaarkomen en zij werkelijk doodgelukkig. Het lijkt wel op afroep: Kom hier, nu, zaad lozen. En als dessert nog eens hetzelfde. Kut amper vochtig. Beetje pijnlijk eigenlijk. Ik moet spuug op m'n pik laten vallen. En zij maar luid en overdreven kreunen. Dit is toch niet normaal. Echt crazy voor zo een simpele alledaagse 40-tiger als ik. Bezit nemen van dit prachtig lichaam had wel iets maar er was geen enkele verbinding. Eigenlijk was het niet zoveel beter dan masturberen. Voortplanten als de dieren. Broeden. Veel mannen zouden dit de hemel op aarde vinden. Aanvankelijk leek het me ook wel wat maar die dames willen gewoon mijn zaad. Punt. Verder niks. Beetje hoerig toneel en dan op de bank gaan liggen met de kont omhoog om dat goedje van me binnen te houden, met die angstige hoop in de ogen op een bevruchting.

Een 4 tal maanden na de zomer. Dat was al wat er nodig was geweest voor Covid28 om mannen niet alleen ziek te maken aan hun longen maar ook aan hun ballen! De schade was onherstelbaar. No more sperm. Sex en ejaculeren zoveel je wil maar geen leven erin. Nada. Een levensloos wit kwakje kleverig spul. De ballen van de meeste mannen verschrompelden tot knikkers. Ook ik had erg geleden onder het hyperbesmettelijke Covid28. Werkelijk doodziek, astmatische ademhalingsproblemen. Paniek. Rotziek. Meerdere weken. En daarna tergend langzaam genezen en op kracht komen. Belabberd gevoel. Vooral moe, koortsig en rillen. Een slappe vod die vooral probeerde te slapen.

Intussen was de wereld om me heen veranderd. Letterlijk miljoenen mannen en jongens hadden het niet meer. Zaad en testosteron weg. Alle leeftijden. Wanhopige koppels. Geen kans meer op kleine kinderen. Geen roze knuffelbare babytjes. Niks. Tranen. Woede. Chaos. Wat brengt de toekomst? Beangstigend. Ontelbare vrouwen (en hun vermagerende mannen) zagen hun kinderwens in dromen opgaan. De bestaande zaadbanken waren in no time leeg, er viel geen "in vitro" meer te doen en wat je op het Internet bestelde was ook vaak gewoon levensloos, las ik in de krant.

Terwijl ik, na een dikke maand, zo een beetje terug op kracht kwam las ik over de symptomen maar m'n ballen voelden aan als altijd. Gevoelig zoals bij elke man maar redelijk normaal in size. Mijn spiermassa leek ook min of meer OK. Ik zal eens kijken dacht ik. Op het Internet kocht ik een microscoop. Een dag later na een paar stukjes te hebben gelezen op opwindend.net spuit ik het goedje in een beker en deed ik een druppeltje op de glasplaat. Toen ik door de microscoop keek zag ik een gewriemel van jewelste. Heeee wat is dat? Zou ik nog leven hebben daar beneden? Ik begon er gelijk weer stevig van te hoesten. Ach ik ben niet beter dan de rest, ik zal er ook nog wel aan gaan. Enkele weken gaan voorbij en ik probeer mijn computerjob te hervatten. Het programmeren doet de uren voorbijvliegen al merk ik wel in deze overwegende mannenwereld dat veel mannen er echt treurig bijlopen. Een week later check ik nog eens. Nog steeds "dikkopjes" ontelbaar veel. Zou het?

Ik moet even naar buiten. Beetje joggen in het park zal me deugd doen. Het is een stralende zonnige maar koude decemberdag. Ik ben amper aan het lopen of een blondine in een heel spannende outfit en een heerlijk hobbelende voorkant komt naast me lopen. Hey daar. Hey hallo. Een beetje trainen vraagt ze? Leuk een man die in shape wil blijven, dat zie je niet zo vaak meer hier. Inderdaad, veel vrouwen in het park, amper mannen. Het was me eigenlijk ook al een beetje opgevallen. Ben je gezond vraagt ze bot. Euh ja ik denk het wel zeg ik. Nog geen covid28 gehad dan? Ik besloot te liegen en zeg nee. Het effect is crazy. Ze neemt mijn arm vast en stopte me met lopen. Waow zegt ze. Kom mee zegt ze en trekt me aan de arm. Wat gebeurt hier? Ik zie ook een andere vrouw vlakbij op me komen aflopen terwijl ik ongeveer het park wordt uitgetrokken. Hey, neem mij zegt de brunette. Crazy echt crazy. Dit escaleert hier. Wat moet ik hier nu mee. Wegwezen man. Rot toch op stomme wijven. Ik zet een sprintje in maar die 2 volgen me gewoon, want een stuk fitter dan ik met mijn ademhaling die nog steeds niet helemaal hersteld is. Ik hoor ze ruziemaken. Ik ga vlug naar binnen en gooi de deur voor hun neus dicht. Natuurlijk bellen ze aan. Komaan let's have a drink met ons schreeuwt de ene. Na een uur druipen ze af.

Vroeg in de ochtend belt er terug iemand aan. Ik wou net het nieuws lezen op de laptop maar zet die aan de kant. De brunette van gisteren staat er met een zakje ontbijtkoeken en 2 smooties. Honger vraagt ze? Terwijl ze gewoon binnenstapt. Ze loopt gelijk door naar de keuken. Ik maak even koffie terwijl ze stralend naar me omkijkt en lacht. Leuk zeg ik terwijl ik niet zo goed weet wat hiermee aan te vangen. Euh ik zal even de tafel dekken stammel ik. Hoeft niet zegt ze terwijl ze soepel haar jurk over haar hoofd trekt en naakt voor me komt te staan. Je hoeft de tafel niet te dekken, ik wil dat je mij dekt mooie man. Ze wipt met haar kont op de keukentafel om achterover te gaan liggen op haar ellebogen steunend. Traag opent ze haar benen en presenteert haar vrouwelijkheid. Alsjeblief neem me en spuit me vol. En daar sta ik dan in mijn pyjama met 2 koffiekopjes in mijn hand. Te kijken naar dit wondermooie afgetrainde vrouwenlichaam. Ik ben dan wel single en wil dit eigenlijk niet maar mijn jongen daar beneden denkter anders over. Hmmm zegt ze terwijl ze naar de groeiende bobbel in mijn broek kijkt. Hey, leuke man, denk even aan niks en gebruik me even, ik zie dat je het wil en ik wil het. Ik ben een gezond meisje maar heb dit nu echt even nodig. Maak je geen zorgen en kom hier terwijl ze met haar hand haar schaamlippen spreid. WTF denk ik, ik heb in geen tijden nog sex gehad. Saaie computernerds zijn nu eenmaal niet zo gewild. Verstand op nul, ik duw hem naar binnen en begin zachtjes te bewegen. Oh ja, zegt ze laat je gaan mooie man. Ik heet Beau zeg ik. Oh ja Beau, dieper. Okay ik laat me even gaan en haar nauwe warme schede doet de rest. Toch wel fenomenaal heerlijk. Ik voel dat ik meteen ga komen en aarzel me terug te trekken. Op dat moment komt ze recht en grijpt mijn kont vast die ze uit alle kracht naar haar toetrekt. Ze rukt me steeds bij haar naar binnen. Ik loos.

Amai wat is dat zeg, dat blijft maar pulseren daarbinnen. Oh dank je zo ongelooflijk zegt ze terwijl ze m'n hoofd vastneemt. Euh anytime. Maar had jij hier eigenlijk iets aan? Geeft niks man, je hebt toch gezond zaad hé. Ja ik denk het wel zeg ik. Oei je neemt toch de pil hé zeg ik. Gekkie zegt ze terwijl ze haar jurk binnenste buiten keert en langs haar lichaam laat dwarrelen. Dank je zegt ze en blaast me een kushandje toe. Ik ga maar weer. Bye.

Wat is dit nu zeg ik boos terwijl ik mijn pyjamabroek probeer terug op te trekken. En het ontbijt dan. CU en de deur slaat dicht. 10 minuten max. Langer is ze niet binnengeweest.

Dit kan toch niet. Ik voel me meer gebruikt dan tevreden. Ik weet geeneens haar naam. Komaan. Ik snap hier niks van.

Mijn oog valt op de laptop waar de voorpagina kopt: Meer dan 90% van de mannen in België en Nederland onvruchtbaar. Met als ondertitel: De cijfers blijven alarmerend stijgend.

I'm starting to connect the dots.

Het duurde niet lang of meisjes wisten dat hier nog een "vruchtbare" man woonde. Het begon op groupies te lijken zoals bij de rock bands uit de jaren 70. Een omgekeerde wereld waarin vrouwen op mannen jagen. Ik hoefde maar de deur open te doen en eentje binnen te laten. Ik probeerde eens eentje met dikke borsten, dan een dunne pannelat. Een jonge studente met prachtige billen of een wat rijpere Milf voor de "ervaring". Maar allemaal hadden ze hetzelfde. Het kon hun geen reet schelen wie ik was. Ze waren er alleen voor mijn zaad en konden niet snel genoeg terug buiten zijn. Als ze met een grote smile buitengingen kregen ze vaak applaus. Slapen deed ik alleen in een koud bed. Ik voelde me zelden zo eenzaam.

En zo kwam oudejaarsavond. Ik had de meisjes door het raam wat begluurd en er was er eentje die me echt een fijn meisje leek. Ik riep haar binnen en vertelde haar dat ik met haar graag een gezellige oudejaarsavond wou hebben. Natuurlijk wou ze dat. Ik maakte het supergezellig. Lekker warm, gedempt licht, George Michael carelessly whisperend op de achtergrond. Bij de apero sloofde ik me uit om haar te leren kennen en vertelde ik ronduit over mezelf en wat ik allemaal leuk vond. Ze glimlachte veel maar bleef erg op de vlakte over haarzelf. De rest las je al hierboven. Na het dessert biechtte ze me op dat ze getrouwd was en dat ze eigenlijk voor middernacht thuis wou zijn bij haar partner. Een steek door mijn hart.

Okay dacht ik. Hier stopt het. Take back control. Hoe wil ik het eigenlijk? Ja wat die vrouwen willen is intussen wel duidelijk. Maar wat wil ik? Wat wil Beau?

Met tranen in de ogen kijk ik naar het vuurwerk. 2029 moet en zal anders worden Beau beloof ik mezelf.