De Vriendengroep - 87

Aanvankelijk zorgde ons avontuur met Adil niet tot meer vuurwerk. In tegendeel juist. Elise had wel laten vallen dat ik dan eventueel wat met Eke zou kunnen proberen, maar die behoefte was er niet. Vanwege het risico alles te verpesten. Ook Elise had toen ze thuis oud en nieuw ging vieren geen avonturen beleefd, terwijl dat zeker had gemogen. Mussa was er wel, zei ze. Dus of ik het moest geloven, was nog maar de vraag. Maar ondertussen wist ze ook wel dat ik liever had gehad dat ze het wel gedaan had, dus waarom daar nog over liegen? Nee, het werkte averechts. Van Adil was geen spoor meer te bekennen, en daar waren we eerlijk gezegd blij om... We hadden al snel ingezien dat dit niet de manier was. Ja, het was leuk en spannend, maar we waren ook gemeen en duivels met die jongen omgegaan. En dat bleek toch niet onze stijl te zijn. Niet met iemand zoals hij. Dat we het konden, was uiteraard wel goed om te weten... Eigenlijk vonden we al snel elkaar hierna, en daar waren we best tevreden mee. Elise was nu 21 en ik haar haar opgegeven om haar SVH-diploma te gaan halen, zodat ze ook alleen in de winkel zou kunnen staan. Dit was nodig als ik en Kamila zouden afspreken. Dan kon zij de winkel in de gaten houden. Zo concreet waren de plannen al wel geworden. Als was er nog niks afgesproken wat tot een onderonsje zou leiden. Adil kwam niet meer kijken in de winkel. Wij gingen nog wel naar de kerk, en ook daar zagen we hem minder. Hij ontweek ons. De rest juist wat minder, al vroegen ze zich wel af wat er met hun maatje aan de hand was. Gelukkig zei hij niks. Het was reden genoeg voor ons om nog eens goed na te denken waar we nou eigenlijk mee bezig waren. Het was leuk, maar het moest wel voor iedereen leuk blijven. Mussa en Hyun waren natuurlijk ook al slachtoffer geweest van ons doen en laten, al zag ik dat wel anders. Adil was de onschuld zelve. Ja, dat 'was' hij...

Onze focus lag dan gewoon even op elkaar. En dat ging best goed. We gingen als een normaal stel door het leven, en dat duurde ook gewoon een paar weken zonder dat dat problemen opleverde. Alles wat op de achtergrond speelde, bespraken we met elkaar en langzaam begon het erop te lijken dat zij en ik dan ook echt meer een team werden. Dat wilde ik heel graag. Zij ook. Het was met name het wantrouwen wat ik nog had naar haar, wat dat tegenhield. Dat wist ze ook. Daar hadden we het ook over. Dat was dan weer fijn. Ze moest me ook meer vertellen. Ik had haar gewoon gevraagd hoe en wat. Vanaf het begin. Hoe zat dat tussen haar en Mussa. Hoe was dat begonnen? Hoe vaak, waar en met wie nog meer? Ik wilde het horen. Misschien kon ik het dan begrijpen. En tegelijkertijd ook hier dat tegenstrijdige gevoel van de opwinding terwijl je weer verteld wordt hoe je bedrogen werd. Maar dat was niet erg mee. Elise wist dit. Alhoewel ze het eng vond het allemaal maar op te biechtend, resulteerde dit elke keer weer in seks. Of ze het nou over Mussa of over Jeff had, maakte me niet uit. Het was gebeurd. En het had tot van alles geleidt. En nu konden we verder in positieve zin. En dat was ook wat waard. Omdat Elise een verleden had met die vrienden van haar, kon daar ook meer mee. Nee, dat maakte het niet normaal. Maar wel normaler. Het voelde dan juist op een vreemde manier vertrouwd. Zij waren net zo. Dat dacht ik dan. Zij wisten het ook. Zij waren net als wij. Terwijl ik goed wist dat dat niet helemaal zo was. Maar ook een Kamila, die qua normaliteit iets hoger had zitten dan de rest, accepteerde ook gewoon alles maar. Daar had ik min of meer een relatie mee, terwijl het daar totaal niet op leek. Die vond het normaal dat ik dan maar bij Elise bleef. Ik had gezegd dat Elise een andere jongen gepijpt had. In details was ik niet getreden, maar het schrok haar totaal niet af. En dat gold voor de rest ook. Ik heb seks gehad met Sophia en dat was normaal. Hila wist dat Elise het weer met Mussa had gedaan en dat was normaal. Iedereen wist het en iedereen ging gewoon door. Allesbehalve 'gewoon', natuurlijk. Maar het ging wel door. En dat begon ik meer te begrijpen. Als je dan zo gek bent zoals Elise, dan kan je maar beter mensen om je heen hebben die net zo gek zijn, en dat dan ook accepteren. Om het dan 'magie' te noemen, was natuurlijk onzin. Al bleef het bijzonder dat een groepje mensen er ongeveer hetzelfde instond, en er dus ook niet meer gek van opkeken. Dat maakte ons normale leven moeilijk, maar ons leven met die groep een stuk makkelijker.

Als het aan ons lag, gingen we dan ook lekker samen verder in ons eigen wereldje, en zouden we ook snel weer iemand van de groep gaan zien. Kamila was de top kandidaat. Het liefst weer een keertje hier. Dat bleef onvoorstelbaar geil, zoals we elkaar dan konden behandelen... We misten haar. En zij ons. Het leek echt slechts een kwestie van tijd. Ik dacht vaak aan hoe het zou zijn als ze dan hier permanent zou komen wonen. Dat zou toch echt fantastisch zijn. En dan vanaf daar verder werken aan ons en aan ons leven. Misschien naïef, maar wat gaf het? En we gingen haar ook weer snel zien, al was het niet zoals wij het zouden plannen. Toen we nog in Scheveningen zaten en met hele andere dingen bezig waren, werd de groep uitgenodigd door Jeff en met name Nathalie om weer naar Brugge te komen om dat hele weekend nog eens over te doen. En hoe we dat dan moest opvatten, was met name de vraag geweest. Dat weekend had de groep bijna de kop gekost. Dat leek alweer lang geleden. Maar Nathalie had volgehouden. Ze was bij Jeff gebleven. En als ik het goed had begrepen had Jeff nu niks meer te zeggen. Lullig voor hem. Daar had ik geen medelijden mee. Ik wist dat de uitnodiging nog een keer was verstuurd, en dit keer naar iedereen. Ook naar Elise. Nathalie wist toch wat er gebeurd was, dacht ik dan? Of niet? Dat kon bijna niet. Al wist lang niet iedereen van Elise's vriendinnen dat zij zich bijna had laten splijten door Jeff en Mussa... Het bleef ingewikkeld allemaal, en hoefde van mij ook zeker niet ingewikkelder te worden. Zeker niet door anders toedoen. Maar daar ging het mis. Elise vond dit ook. Ze had als enige niet gereageerd op de uitnodiging, en uiteindelijk ook de uitnodiging afgeslagen. Dit nadat we het erover gehad hadden, ik aangegeven had er geen zin in gehad te hebben, maar dat zij vrij was te gaan. En als ze echt wilde, ging ik ook mee. Uiteindelijk besloot ze daarom niet te gaan, al zag ik wel dat ze dit moeilijk vond. Nathalie kon haar gestolen worden. Tijdens onze pauze had Elise het nog geprobeerd met Jeff, maar die wilde niet vanwege Nathalie. Gelukkig maar, dacht ik dan wel, maar zag ook dat dit Elise ergens nog dwars zat. Het was een optelsom geworden vanuit allerlei hoeken. En nu was Nathalie boos op Elise. Niet omdat zij en Jeff hadden zitten neuken, maar omdat Elise niet wilde komen. Het weekend stond gepland voor eind januari ter ere van hun verjaardagen. Nathalie's dan. Jeff was in mei jarig, rond de laatste keer dat we daar waren. Maar goed. Het was een groter feestje. Ook van haar kant waren mensen uitgenodigd en ook familie, wat ik begreep. Iedereen was welkom bij hun te blijven in dat achterlijke grote huis in centrum Brugge, wat ondertussen ook stuk verder was met de verbouwing. Gelijk een housewarming dus. Dat kon je wel aan de vriendengroep overlaten, dacht ik nog. Maar dan wel zonder ons dus. En ergens was ik blij dit mis te lopen. Ik had Elise eerlijk kunnen zeggen dat ze wel mocht als ze wilde, en zij zei dan eerlijk niet te willen zonder mij. Dit keer niet. Dan vonden we elkaar ook weer op deze manier. En we zouden de verhalen vast wel gaan horen. Zoals ik nog graag naar de verhalen en avonturen van Elise uit haar verleden luisterde.

Dit wakkert overigens wel het vlammetje aan. Zeker nadat ze me uitgebreid verteld had hoe het er vroeger aan toeging tussen haar en Mussa en haar en Jeff.

'Stel, we zouden wel gaan?' vroeg ik haar dan ook op een verder nog rustige avond.

'Uhu?' reageerde ze nog niet echt geïnteresseerd.

'Zou het dan gaan als die keer eerder in Brugge, of zoals in Scheveningen?' vroeg ik haar, met een licht uitdagende toon die wel haar aandacht pakte. Ze keek me dan ook aan en begon te glimlachen.

'Niet zoals vorig jaar.' zegt ze dan snel, en doelt ze op eerder in Brugge.

'Nee? Wil je wel weer zien met twee.' zeg ik dan, en wind er geen doekjes om. 'Mag wel iets langer dan. En dan wil ik vanaf begin kijken.' geef ik aan er ook nu weer regelmatig aan te denken. Elise wordt een beetje rood, maar haar lach en ogen kijken mij met nog meer uitdaging aan.

'O ja?' lispelt ze verleidelijk als ze bij me op schoot komt zitten. Haar hand maakt m'n broek al los en voelt al snel m'n stijve.

'Misschien wel stapje verder?' verzin ik door terwijl ik haar hand m'n paal voel grijpen.

'Nog verder?' lacht ze, maar wil ze wel horen waar ik aan dacht.

'Ja, een spitroast, of zo.' noem ik het. Gek genoeg kent ze die term niet, maar als ik haar uitleg dat het erop neerkomt dat ze van twee kanten gespiesd wordt, is het snel duidelijk.

'Dat scheelde al niet veel...' doelde ze op de vorige keer met die twee. Niet helemaal...

'Nee, klopt.' lach ik. 'Scheelde ook niet veel of je had er één in je reet...' zeg ik wat onbeschoft, maar moeten hier ook beiden om lachen, al scheelde het toen echt niet veel.

'Niet echt mijn ding, hoor...' zegt ze wel. 'Al heb ik er sindsdien wel eens aan gedacht.' geeft ze toe en voelt ze mijn lul meteen harder worden, waar haar handje heerlijk omheen draait en steeds meer grip vindt. We kijken elkaar aan. Ik vond dat nog iets geks. Maar ik denk er ook wel eens aan. Omdat met Elise te doen. Maar ook als ik haar voor me zie te midden van een groepje, natuurlijk. Ze trekt me lekker af. Ik heb niet veel nodig meer. 'Zou je niet mee willen doen?' vraagt ze me dan, en schetst ze een heel ander scenario voor. Haar delen met anderen waar ik dan bij ben. 'Wil wel dat jij de eerste bent die mij daar neemt...' lispelt ze geil in m'n oor en kust ze me erachter. 'Terwijl ik kohals op Mussa's lul en me laat vullen door Jeff...' kreunt ze fluisterend en zeer zwoel... 'Jij m'n kontje...' zegt ze nog en niet veel later schrikt ze op als tussen ons in m'n lul begint te spuiten in haar hand...

Een normale relatie zat er niet meer in, nee. Al was het maar om deze ideeën alleen al die we met elkaar konden delen. Of dat dan juist iets goeds was of niet, laat ik nog even in het midden. Nu was het goed. Het zette ons wel aan het denken. We hadden even de kans gehad op een normaal leven met normale vrienden, hier op Ameland. Die kans hadden we razendsnel en onvoorzichtig om zeep geholpen. Alhoewel Elise weer wat toenadering had gevonden tot die drie meiden hier, war we nooit meer met ons zevenen compleet bijeengekomen sinds Adil de natte mond van Elise had genomen waarbij haar krappe keeltje had toegeëigend. En alhoewel de andere groep of ellende of enkel lust met zich meebracht, en pas op de laatste plek vriendschap, was het toch die groep die bleef trekken om redenen zojuist weer besproken. Dat was moeilijk om toe te geven. Ook tegen elkaar. Maar het was zo. En het was wie we nu waren. Met alle nadelen, en de vele voordelen.

Eén ding was zeker. Al zaten we helemaal op Ameland, ver weg van iedereen die ons bekend was, zou de vriendengroep nooit echt ver weg zijn. En waar een wil is, is een weg.