Opgejaagd! Hadewych - 1

Mijn haren wapperen als de vlammen van een fakkel in de wind. Ik ben de burcht van Maupertuus uitgevlucht, ontsnapt aan alles en iedereen. Ik voel me opgejaagd! Ook al weet ik dat het tijdelijk is. Dat ik niet echt weg durf te gaan. Het is gewoon oneerlijk. Waarom mag ik mijn eigen keuzes niet maken? Waarom is alles zo ingewikkeld en moeilijk?

Ik geef Walewein nogmaals de sporen. Op zijn rug voel ik me vrij en kan ik mijn problemen vergeten. Ik leun verder voorover en trek de teugels aan. Onvermoeibaar is hij en onvoorwaardelijk staat hij aan mijn zijde. Bomen en struiken schieten voorbij als een groene waas. We gaan snel.

Vanavond aan tafel barstte de hel los. Moeder wil dat ik de meiden die het huishouden bestieren, aan ga sturen. Dat ik de rol van aanstaande burchtvrouw serieus ga nemen.

---

'En Arnoud dan?' riep ik
'Hij is onze zoon!'
'Ja, hij is mijn broertje... jullie zoon. Maar hij mag erop uit trekken met zijn vrienden. Hij mag naar toernooien, hij mag naar andere landsdelen. Hij oefent met het zwaard en rijdt paard!'
Mama keek mij met een woeste blik aan en papa slechts met een milde glimlach. Waarom zei hij niets? Waarom nam hij het niet voor me op? Hij weet toch dat dit niet is wat ik wil! Arnoud keek naar zijn broodbord en pakte een stuk vlees.

'Wat moet er van je worden? Denk je dat je met zulk gedrag een aantrekkelijke huwbare vrouw zult zijn?' riep mama.

Ik stond abrupt op. 'Of mij dat wat kan schelen!' Die opmerking deed de furie in me ontwaken. "Of ik een huwbare... Laat me niet lachen.'
Toen liep ik boos weg, door de zware deur van de ridderzaal. Terwijl ik mijn rok optilde, rende ik in de richting van mijn eigen kamer. Voor een open raam aan het einde van de wenteltrap bleef ik staan. De warme lucht van buiten stroomde naar binnen. Ik zat hier graag. Het uitzicht vanuit de westkant van de donjon is het mooiste van de burcht. Ik stapte de nis in en ging op de vensterbank zitten. De warme stralen van de zon waren weldadig op mijn kille huid. Ik keek naar het bos en naar het dorp, waar iedereen genoot van de eerste warme dag van het jaar. Het werk was gedaan voor deze dag. Ik keek beneden me naar de binnenplaats. De poortwachters hadden zichtbaar plezier om iets. Iemand haalde water uit de put. De staljongen was druk met het rossen van de paarden.

Toen viel mijn oog op een van de meiden uit de keuken. Ze stak haastig de binnenplaats over in de richting van de stal. Ik kende haar, het was de jongste dienstmeid. Ze liep tussen de paarden door en de stalknaap kreeg haar in het oog. Hij liet de roskam vallen en liep op haar af. Hij nam haar aan de hand en duwde haar tegen de hooimijt aan. Buiten het zicht van iedereen begonnen ze elkaar te zoenen.

Ik zuchtte. Hoe zou het zijn om een man te zoenen? Hoe zou het zijn om dicht tegen een mannenlijf aan te leunen en zijn warmte te voelen? De zon zorgde ervoor dat ik me warm voelde, ook al naderde het einde van de dag. Ik zag haar handen zijn gezicht vastpakken terwijl ze elkaar aankeken. Wat zou zij zien in zijn ogen? Zijn handen rustten op haar billen. Hij drukte zich tegen haar aan.

Uit het trappenhuis hoorde ik geluiden van stemmen, maar ze kwamen niet mijn kant op. Gelukkig maar, want ik had niet de behoefte aan een gesprek. Ik wendde mijn blik weer naar buiten.

Zat de meid nu gehurkt? Zocht ze iets van de grond? Haar handen grepen naar zijn middel om weer omhoog te komen, of... Ik zag haar handen zijn broek los maken. Ze...

Ik sloot mijn ogen en wist niet of ik dit mocht zien. Maar ik wist dat ik het juist wel wou zien. Ze pakte zijn lid en die was... Ik boog me verder naar voren om het beter te kunnen zien. Haar vuist omsloot zijn pik en die leek groot. Mijn ademhaling versnelde... Ik zag hoe ze haar vuist heen en weer bewoog en hoe hij haar haren streelde. De hitte van de zon vulde mijn lichaam. Het maakte me warm, het leek of de zon mij van binnenuit heet maakte. Gefascineerd keek ik naar de meid en de staljongen. Ze begon zijn pik te likken en erop te zuigen terwijl haar andere hand onder haar rok verdween. Was dit waar ze over fluisteren? Over het beminnen...

Zijn hand pakte haar bij haar boezem. Hij kneep in haar borsten. Ongemerkt deed ik hetzelfde. Ik snapte niet waarom, maar ook mijn handen deden wat ik beneden me zag gebeuren. Mijn borsten voelden anders dan ik ze ooit daarvoor had gevoeld. Alles was anders. De hitte in me begon te stromen. Was het wel de zon? Mijn tepels werden hard, zo hard als wanneer ik in het water van het koude bosven stap. Met koortsachtige bewegingen maakte ik de veters van het bovenstukje van mijn tuniekje los om mijn borsten te kunnen zien en voelen. Koortsachtig... zo voelde ik me. Onverklaarbaar heet.

Snel keek ik weer naar buiten, maar tot mijn teleurstelling waren de meid en de stalknaap weg. Met een zucht leunde ik tegen de koele muur. Mijn beide borsten staken naar buiten en mijn tepels prikten naar voren. Het waren mijn borsten maar toch waren ze anders. Zachtjes kneep ik in ze. Het voelde... nieuw. Het voelde fijn.

Toen zag ik in een ooghoek de meid op de hooimijt klimmen met in haar kielzog de jongen. Ze liet zich onder de rok kijken. Ze liet zich... bekijken, ze liet haar kont en kutje bekijken!? Ik merkte dat ik hijgde en zweette. Die zon! De hitte!

De meid kroop boven op de hooimijt en ging ruggelings liggen, met haar armen en benen wijd en net als mijn borsten staken ook haar borsten uit haar bovenstuk. Ik hoorde haar giechelen toen de staljongen haar bij haar borsten greep. Zijn broek was hij verloren en zijn pik was groot en hard. Ik wou dichterbij zijn...

Het meisje liet zich alles welgevallen. Hij kneep in haar borsten en kuste haar mond terwijl haar handen haar rok stukje voor stukje omhoog stroopten. Haar onderbenen werden zichtbaar en toen haar dijbenen. Ik duwde mijn hand in mijn schoot om het gevoel daar weg te drukken. De kriebels en de warmte daar. Toen zag ik haar naaktheid, haar … kut. Haar blonde haartjes werden doorsneden door het roze vlees van haar schaamlippen. Ze waanden zich onbespied, maar ik zag alles!

'Oooohhh, Heere God, neemt de duivel bezit van me?' Ik zag de meid haar kut strelen terwijl haar andere hand zijn pik vast had. Het is verboden, het mag niet! Het is duivels. 'Maar ik wil het...' hijgde ik. Strak drukte ik mijn hand tegen mijn schoot terwijl ik mijn benen uit elkaar bewoog. Mijn wangen gloeiden...

Ik hoorde geschuifel. Een voet bewoog over steen. Ik draaide mijn hoofd om en zag een schaduw wegschieten. Verschrikt stond ik op uit de vensterbank, trok mijn bovenstuk recht en dekte mijn borsten toe. Had iemand me gezien? Of was het de duivel die me op de hielen zat? Ik vluchtte de trap verder op naar mijn kamer en vergrendelde de deur.

Ik haalde diep adem en probeerde mezelf tot rust te manen. Wat ik had gezien, was dat de verleiding van de duivel? Ik leunde tegen de deur en sloot mijn ogen. Ik zag de beelden weer voor mijn ogen, het laatste beeld. Hoe zij daar lag met haar benen wijd en haar kutje uitnodigend naar hem toe, hoe zijn handen haar grepen en hoe zij zijn pik vasthield!

De hitte verspreidde zich opnieuw, hoe hard ik ook probeerde de beelden uit mijn hoofd te bannen. Maar het lukte niet. Mijn hoofd zei stop, maar mijn handen maakten de veters van mijn tuniek los. Mijn handen zochten de banden van mijn rok. Weldra stond ik in slechts mijn onderhemd. Niets was meer zoals het was. Mijn lichaam was niet meer dat van een meisje. Ik liet me op mijn buik op het bed vallen zodat mijn handen mijn borsten en mijn schoot niet konden vinden. Ik sloot mijn ogen en probeerde de hitte uit mijn lijf te verdrijven. Ik probeerde de duivel te weerstaan.

Ik wist niet hoelang ik daar had gelegen, maar het kloppen op de deur maakte dat ik opkeek. Misschien had ik geslapen. Dan was het droomloos. Ik draaide me op mijn rug. Weer werd er geklopt.
'Jonkvrouw Hadewych?' klonk het vanachter de deur. 'Ik ben het!'
Langzaam stond ik op en opende de deur voor de kamermeid.

Clara stapte binnen en nam mij op. 'Bent u zich nu al aan het voorbereiden voor de nacht... Of...?'
Ze keek naar het bed waarop ik net had gelegen. 'Kom, ga zitten op de stoel!' zei ze zacht. Ze sloot de grendel van de deur, liep naar de tafel en pakte de kam. Toen ging ze achter mij staan. Ik zei niets. Clara begon mijn haren onderaan te kammen. Met korte halen kamde ze de klitten uit mijn lange rode haren. We waren stil, maar mijn gedachten waren dat allerminst. Had Clara me net gezien? Of was het iemand anders? Ze stond dicht tegen me aan. Ze liet een lok haren over mijn borstkas vallen en begon aan de andere helft. Nog steeds zwijgend.

'Clara... ik weet het niet... maar er is iets gebeurd' zei ik voordat ik er zelf erg in had. Heel even stopte ze het kammen. Ze wachtte tot ik zelf verder zou gaan. 'Ik zag iets dat ik niet had mogen zien en nu brandt mijn lichaam, vanbinnen... en...' Weer viel er een stilte. 'Een minnespel tussen de staljongen en de keukenmeid, en ik… en ik dacht dat de duivel van mij bezit probeerde te nemen...'

'Lieve Jonkvrouwe. U bent allang geen meisje meer.' Clara haar handen streelden mijn haren, die over mijn borstkas hingen. Heel even beroerde ze mijn tietje. 'U zult steeds vaker het vuur voelen. Het vuur dat begint te woeden, diep in uw schoot!' Weer voelde ik haar hand tegen mijn borst. 'Steeds vaker zult u verlangen naar aanraking.' Ze wou haar hand terugtrekken maar ik hield haar tegen.
'Ik voel het weer!' hijgde ik.

Ze streelde mijn borst en kneep zachtjes. Niet zo ruig als ik de staljongen zag doen. De warmte kwam terug, het stroomde weer door mijn aderen en verspreidde zich.
'U verbergt een schat in u, zonder dat u het weet.'
'Een schat?'
'Niet één van goud, maar één van het grote geluk, Hadewych. Een gevoel zoals u dat nog nooit hebt gevoeld!' Clara liep om me heen, pakte mijn handen en bracht die naar mijn schoot. 'Uw handen zullen uw schat vinden!' fluisterde ze. Haar ogen hadden een vreemde glans. Haar vingers maakten de veters van haar borststuk los. Ik keek hoe ze haar boezem tevoorschijn haalde.
'Hoe?' vroeg ik hees. Ik keek naar haar grote borsten en voelde de drang om als een pasgeborene op een van haar tepels te zuigen. Haar borsten hingen als twee grote kerkklokken.
Clara hurkte voor me neer en legde haar handen op mijn beide knieën, mijn onderhemd omhoogduwend. Langzaam spreidde ze mijn benen. Het voelde niet vreemd, eerder vanzelfsprekend. 'Doe maar... open uw vagijn'.

Ja, ik wilde mijn heerlijkheid openen. Het voelde vreemd en fijn.
Ik tilde mijn hemd verder omhoog. Het voelde alsof ik het moest doen. Langzaam liet ik mijn handen dalen naar mijn spleetje. Mijn vingers zochten hun weg door mijn haartjes en vonden de plaats waar mijn lippen bij elkaar komen. Het vlees was warm, zacht en nat. Geen nattigheid van plas. Mijn vingers liet ik langs mijn lippen glijden en het glazige, iets dikke vocht vloeide uit mijn “vagijn”. Het maakte mijn huid glibberig en glad.
'Proef maar...' Ze tilde mijn hand op en bracht die naar mijn mond.
'Heerlijk' fluisterde ik.

Clara ging op het bed voor mij zitten. Haar borsten schommelden. Ze tilde haar rok omhoog en ik keek in haar “heerlijkheid”. Nu snapte ik het woord. 'Kijk!' zei ze alleen maar. Ik keek. Clara haar volle bleke dijen bewogen uiteen. Uit de schaduw kwam haar kut tevoorschijn. Het leek of de vurige hitte nu mijn hele lichaam in haar bezit had. Haar haar was donkerder dan mijn schaamhaar. Haar spleet stak daardoor fel af tegen het bijna zwarte van haar schaamhaar. Ook haar vagijn glom van het vocht. Haar lippen waren vol en leken gezwollen.

Ze liet me zien wat ik moest doen. Haar vingers streelden haar poesje. Haar vingers gleden tussen haar schaamlippen. Ze kreunde zachtjes en ze liet twee vingers rondjes draaien precies op het punt waar haar schaamlippen samenkomen. De drang om naakt te zijn werd groot, de natuurlijke schaamte werd verdrongen door een ander verlangen. Het verlangen om me naakt aan een ander te tonen. Ik trok mijn hemd uit en nam naakt plaats op de stoel. Zo naakt als een vrouw kan zijn. Ik streelde mijn huid steeds dieper naar onderen.
'Ik ben nat' fluisterde ik.
'Volg uw begeerte, Hadewych! U bent nat om een man in u te kunnen ontvangen!' ik keek haar niet begrijpend aan. Clara sloot haar ogen terwijl ze haar vingers over haar vagijn liet flitsen. Ik had nog nooit een vrouw zo gezien en het deed alles in me kolken. Was dit begeerte en lust???

Plotseling werd ik overvallen door een gevoel van angst. Ik hoorde woorden in mijn hoofd die vanaf de kansel door pater Hieronimus werden verkondigd. Over verdorvenheid en de zwakheid van de mens. Wat als mijn ouders erachter kwamen dat ik me verlustigde aan een andere vrouw? Ik gaf toe aan de vleselijke lusten. Ik sloot mijn benen en schoot overeind en keek met een verschrikte blik naar Clara.

Ze beantwoordde mijn blik met die wonderlijke glans in haar ogen. 'Hadewych, zelfs uw vader en uw moeder gaan zich te buiten aan hun driften. En wie niet trouwens? U zag de staljongen en de keukenmeid. En als ik 's ochtends bij uw moeder de burchtvrouwe kom, denkt u dat ik haar alleen help bij het aankleden?'
Ik liet me terugvallen op de stoel. Clara haar vingers bewogen in en uit haar vagijn. Ze maakte er zachte kreungeluidjes bij. Haar kruis glom van het sap dat uit haar vloeide. 'Oneindig vaak hebben haar handen mij gegrepen en genot gebracht, net als mijn vingers en mond haar lust en geilheid hebben gegeven!'

'Geilheid?' Ik proefde het woord in mijn mond. 'Geilheid...' herhaalde ik zacht.

Mijn vingers volgden het pad naar mijn natte lippen. Mijn vagijn, die me iets nieuws bracht. Ook uit mij vloeiden nieuwe sappen. Zachtjes begonnen mijn vingers naar de zoektocht naar de schat vol geluk. Ik vond een plek die me genot gaf, oneindig veel geilheid. Ik sidderde.

Steeds sneller bewogen mijn vingers, steeds bedrevener tot... 'Ik moet plassen...' kreunde ik en wilde stoppen.

'Nee, ga door …' hoorde ik Clara hijgen.

Steeds harder gaven mijn vingers druk op mijn kutje. Vooral op die ene plek waar alle kriebels leken samen te komen. Ik bleef doorgaan ondanks dat opkomende gevoel... 'Oooowww, ik... moet...' en toen kwam het over me heen. Het gevoel van puur geluk en tevredenheid. Ik had heel even de schat in handen, de schat van een vrouw. Ik trilde en mijn benen sloegen dicht en weer open. Mijn borstjes schudden heen en weer. Het leek of iemand anders de controle over mij had. Een grotere macht die mijn lichaam deed kronkelen van... geilheid!

Even later stond Clara naast me. Heel even streelde ze met haar vingers over mijn borsten. 'Kom kleed u aan, uw vader en moeder willen u spreken' zei ze. Ik schrok. Snel trok ik mijn onderrok aan, gevolgd door mijn hemd, tuniek en rok. Clara verdween door de deur, maar niet voordat ze me een knipoog gaf. Ik keek hoe de deur achter haar dichtviel.

Alles is anders vanaf nu, bedacht ik me.

Aangekleed rende ik de trap af. Nog steeds gloeiden mijn wangen en brandde het vuur in me. Lust en geilheid. Ik had nu een idee wat het was. Maar ik wilde meer weten.

Beneden koos ik echter niet voor de ridderzaal. Ik liep ik langs de wapenkamer naar de deur die uitkwam op de galerij en stak de binnenplaats over naar de stallen. De stalknaap zag mij aankomen. Hij moest eens weten dat ik hem met de keukenmeid had gezien. Een beetje liggen foezelen op de hooimijt. 'Zadel Walewein op!' commandeerde ik hem net iets te onvriendelijk. Met meer belangstelling dan anders bekeek ik wat de jongen deed. Het was een knappe jongen. Hij zal iets ouder zijn dan ik ben. Slank van postuur, zijn haren vlasblond en zijn ogen felblauw. Ik wist wat hij in zijn broek had. Hoe graag zou ik zijn "wapen" vast willen hebben. Stijf en hard. "Je bent nat om een man in je te kunnen ontvangen!” had Clara gezegd. Hem zou ik wel willen ontvangen... Ik voelde mijn wangen harder gloeien bij de gedachte.

'Gaat het met u?' hoorde ik hem vragen. Ik schrok op uit mijn gedachten. Ik zag hem naar zijn broek kijken, of er iets op te zien was. Ik realiseerde me dat mijn blik daarop gericht was. Hij lachte schaapachtig.
'Ik...' Verder kwam ik niet.
'HADEWYCH, niets daarvan!'

Ik hoorde mama haar stem over de binnenplaats galmen. Met een handige beweging sprong ik in het zadel en gaf mijn paard de sporen. De stalknaap kon nog net opzij springen om niet vertrappeld te worden. 'Sorry!' riep ik hem verontschuldigend na. Walewein kwam snel op gang, zijn hoefslagen galmden over de binnenplaats van de burcht. Ik leidde mijn paard in de richting van de poort.
'HADEWYCH!' hoorde ik voor de tweede maal achter me.
Ik kon gebruikmaken van de twijfel bij de poortwachters. Ze waren te laat om me tegen te houden.

Zo stoof ik weg in de richting van het woud.

---

Het draven door het woud maakt me rustig. Ik houd van het groen in het bos. Duizend tinten groen, net als het groen in mijn ogen. Het zorgt ervoor dat mijn hoofd leeg wordt. Dat ik weer helder kan denken. Ik houd Walewein in tot hij stapvoets loopt, kijk om me heen en herken het stuk bos. Ik ben vlak bij het bosven. De plek waar ik vroeger samen met Arnoud vaak kwam, als het warm was. We speelden daar met de kinderen van het dorp. We kleedden ons uit en sprongen in het water. We smeerden elkaar in met modder of rolden met onze natte lichamen in het warme zand om ons daarna weer af te spoelen in het heldere donkere water.

Toen was alles simpel. Toen waren er geen verplichtingen. Ik was gelijkwaardig aan Arnoud en hij aan mij. Mijn band met hem is sterk en hij vindt het vreselijk dat we uit elkaar groeien. Dat onze levens zich steeds meer gescheiden van elkaar afspelen. Het begon toen hij page werd en later schildknaap. Hij leerde dingen die ik ook wil leren.
Hij wist dat en nam me stiekem mee het woud in om me te leren boogschieten en het zwaard te hanteren. Vooral het boogschieten gaat me goed af.

Ik trek aan de teugels en leidt mijn paard het heuveltje af in de richting van het ven. Het is stil in het bos. Op het geluid van een enkele merel na. Bij het water stijg ik af en ga naast Walewein staan. Ik druk mij tegen zijn hoofd. Hij snapt mij soms beter dan mijn ouders.

Walewein voelt nat en bezweet. Hoelang ben ik onderweg geweest? De zon hangt laag. 'Ga maar drinken' fluister ik in zijn oor. Het paard stapt naar het water. Nog steeds brandt het in mijn lichaam, minder fel, maar de gloeiende warmte smeult na.

Ik ben er onzeker over of ik het sterk opwellende gevoel van lust dat ik heb toegelaten wel goed is geweest. Heb ik de duivel binnengelaten doordat ik geen weerstand kon bieden aan de begeerte? Heeft de Hellevorst mij in zijn macht? Als ik ga zwemmen in het koude water, dan kan ik misschien het vuur in me doven... Het koude water zal me doen afkoelen.

Langzaam maak ik mijn rok los en kleed me uit. Ik laat mijn kleding in het mossige gras vallen. Naast Walewein stap ik de koelte van het water in. Er is nauwelijks een rimpeling in het meertje. Ik kijk naar beneden, naar mijn spiegelbeeld, naar mijn naakte zelf. Naar mijn felrode bosje haar tussen mijn witte benen. Heel even streel ik mijn vagijn en ik zie mijn lippen openen in het spiegelende water. Geilheid, klinkt het in mijn hoofd. Ik zie een vrouw, geen meisje. Achter me, ergens in het dichte struweel, hoor ik een tak breken. De echo over het meer versterkt het geluid. Een enkele vogel vliegt op. Ik kijk achterom.