De Vriendengroep - 95

We zijn redelijk vroeg wakker. We werden geroepen zo aan te schuiven aan het ontbijt. Ergens wel lekker dat er voor ons gezorgd werd, al wilde ik er niet aan wennen. Het is goed. We zijn opgelucht. Elise ligt onder m'n arm en tevreden zijn we wakker geworden. We konden verder. Samen. En we gingen er wel uitkomen. We moesten nog wel een paar stappen zetten, maar die gingen we dan ook zetten. Dat was wat we daar die ochtend in bed afspraken. En om het officieel te maken en zeker te weten dat echt alles goed zat, werden we ook nog kort handtastelijk. Als dat niet meer zou kunnen, zou we pas echt in problemen verkeren. Ze kust me. En die zoen is nog net zo lekker, haar lippen nog net zo zacht en warm en haar aanraking werkte nog minstens zo lustopwekkend. Zeker als ze onder de dekens haar hand m'n boxershorts laat ingaan. In een 'normale' relatie was dit misschien niet zo belangrijk, maar in de onze juist. Ik duw mezelf overeind. Onze kus verbreekt, en ik trek haar wat meer over m'n schoot heen. Mijn hand kan nu bij haar broekje en verdwijnt dan daarin. Het moest even snel. Ze spreidt haar benen zonder uit bed te rollen, en zuchtend laat ze me toe, m'n lul in haar hand die ze niet veel later tevoorschijn haalt. En dan zucht ik. Heel veel lekkerder en heel veel sneller kon het niet. Als ik haar vingerde, kreunde ze en zuchtte ze zo lekker op m'n lul, die ze dan ook begon te pijpen alsof er niks veranderd was. En zo hoorde het. Een minuutje of drie. Meer was het niet. Zij liet m'n eikel begerig toe in haar mond en zoog me gedreven af, terwijl ze zachtjes kreunde op mijn vingers. Dan leek het wel een wedstijdje wie de ander eerst liet komen. Een wedstrijd zonder verliezers en waarvan de uitkomst ook te verwaarlozen viel. Hoe dan ook, trilde zij van genot op mijn vingers en kwam ze klaar, en slikte ze ook mijn zaad weg. En of dat nou ervoor was of erna, maakte niemand wat uit. Liefkozend bleef ze me nog even pijpen terwijl ik net zo liefkozend een borst had gepakt en masseerde. Heel veel meer dan dit hadden we dan ook niet nodig. En dat was ergens wel een geruststelling.

Tien minuten later zitten we opgeknapt en opgetogen aan het ontbijt. Elise had niet zo'n trek... Ik at voor twee. Het is best gezellig. Ze vertelden over hun avond. En onze avond deed er verder niet toe. Ze waren wel verbaast dat we al vroeg op bed lagen, maar vonden dat tegelijkertijd niet gek. Ze leken wel door te hebben dat ze hier was met een reden. Al voelde het gisteren echt alsof ze het ter plekke verzon. Maar ook daar had ze een reden voor, wist ik nu. Er hangt een opgetogen sfeer. We zaten hier met goeie moed. We hebben het nog even over Elise. Ze kon in de zaak van haar vader gaan werken, die toch minder wilde gaan werken. Maar haar moeder zag haar liever nog een diploma halen. Op beiden reageerde ze zelf niet heel erg enthousiast nog. En ik hoopte dat ze weer met mij mee wilde naar Ameland na ons gesprekje. Ook ik reageerde dan niet super enthousiast. Dan zou ze net zo goed bij mij in de winkel kunnen blijven werken. Al hield ik dat overeind met pornogeld, waar we het niet eens over gehad hadden...

'We willen toch nog naar Brugge.' zegt ze dan. Voor mij geen verrassing deze keer. 'Mogen we je auto pakken, mam?' vraagt ze vrij uit het niets. Elise was nog steeds hun verwende meisje, dus dat mocht. Ja, we zouden alsnog gaan. We hadden meer besproken met elkaar. Om verder te kunnen, moeten we het een en ander op een juiste manier afsluiten. Al hoefde wat mij part niet alles ook echt afgesloten te worden, om verder te gaan. Ik hoopte ergens stiekem dat Elise nog bij zinnen zou komen. Dat ze niet alles zou afzweren, waar we ook zo van genoten hadden. Al zou ik er ook vrede mee hebben, mochten we dan na dit weekend wat dat betreft echt opnieuw beginnen. Ze stuurde Jeff nog bericht of we überhaupt welkom waren. Dat waren we nog steeds. Ik kon een glimp opvangen van een eerder bericht. Hoe vaak had hij haar een dickpick gestuurd? Hoe vaak had hij haar geappt dat hij haar wilde? Dat leek een eeuwigheid geleden. De laatste keer had hij haar zelfs afgewezen, als ik Elise moest geloven. En dus reden we niet veel later alsnog naar het zuiden. Naar Brugge. Zouden we al iets gemist hebben? Werden wij wel gemist?

Het had me allemaal wel aan het denken gezet. De absurditeit van onze relatie was zo nu en dan ongekend. Het kwam in mijn ogen neer op taboes. Iets wat eigenlijk niet mocht. En dat maakte het dan zo leuk. Het idee dat Elise vreemdgaat, bijvoorbeeld. Dat mag niet. Dus was het spannend. Voor ons dan. En zeker als we alleen de ander lieten geloven dat ze vreemdgaat. Dat maakte het nog fouter. Dus nog leuker. Dat hield onze relatie leuk en spannen en Elise stelde gisteren terecht de vraag of het nog wel zo leuk zou zijn zonder. Wel minder leuk. Een groot deel van ons seksleven bestond nu uit taboes. Elise die niet alleen vreemdging, maar dat dan ook nog het liefst deed met een donkere jongen; haar 'biseksueliteit', al noemde ze het nooit zo was er ook één; mij delen met haar vriendinnen was ook zoiets; 'swingen'; toekijken; en dan ook nog het doen voor geld... De een was wat meer aanwezig en bepalender in onze relatie dan de ander, maar bij elk gaf het mij kriebels en wilde ik meer en meer. En dit was voor mij niet voor het eerst. Ik had vroeger ook al in een interessante situatie gezeten met een meisje wat je ook zou kunnen plaatsen onder taboes. Iets wat ik geprobeerd had weg te drukken. Iets waar ik voor gevlucht was. Ik kwam hier ook uit de buurt. Een ander stadje, onder dezelfde rook. En altijd als ik in de buurt ben, moet ik er weer aan denken. Maar deze keer meer dan anders. Ik en Elise hadden een hoop geaccepteerd wat voor de meesten onacceptabel was. En dat zette me aan het denken. Ook omdat onze ouders wellicht weer een rol gingen spelen. Ook mensen waar we voor gevlucht waren. Mijn ouders waren niet meer samen. Al gescheiden toen ik tien was. Mijn vader had snel een ander, mijn moeder later pas. Ik had het daar best moeilijk mee, en wilde toen al weg van dat alles. Ik bleef eerst bij m'n moeder wonen, en later bij m'n vader toen zij een vriend kreeg met twee jonge kinderen. Mijn vader z'n vriendin had een dochter, en die was ouder dan ik. Ik had dus een oudere stiefzus gekregen. En die speelde al vrij snel een grote rol in mijn leven. Iets willen wat niet mag. Dat was voor mij de definitie van een taboe. En ook wat mij stiefzus werd; iets wat ik wilde, maar niet mocht. Nu was dat niks vergelijken met wat ik nu allemaal had meegemaakt met Elise. Maar terugkijkend, denk ik dat ik wellicht ook wel gewoon gevoelig was voor zaken zoals deze.

Elise had wel eens aangegeven mijn familie vaker te willen zien. Of in ieder geval te leren kennen. Zo ver was het nooit echt gekomen. Dat wilde ik niet. Om verschillende redenen. Zowel m'n moeder als m'n vader niet. En ook niet de nieuwe stieffamilies aan beide kanten niet. Dat had zo dus z'n redenen. Maar wellicht, als we toch als volwassenen verder willen gaan, en dingen een plekje willen geven, werd het misschien wel tijd dat ook ik stopte met vluchten. Ik was al een tijdje op de vlucht voor mijn verleden. Maar tegenwoordig keek ik daar anders tegenaan. Ook ik zou het een plekje moeten kunnen geven. En wellicht dat dat samen met Elise wel ging lukken. Zij verdiende ook haar schoonfamilie. Al was dat wel een zorg voor later. Toch had een gesprek, haar slechte grap van gisteren, ons aanzienlijk verder geholpen op meerdere gebieden. Het hoorde misschien wel bij het volwassen worden.

En met die insteek zaten we in de auto. Samen. Niet me Pawel en Maja die ons hadden moeten overhalen. Maar samen. Alleen ik en Elise, met goede moed en gezonde spanning. Want dat we nog niet uitgepraat waren, was één ding wat zeker was. Niet met elkaar, en al helemaal niet met de rest. Ik was zo nieuwsgierig hoe zij nu ging reageren naar Kamila als ze ons zou zien. Het kon toch niet zo zijn dat na alle beloftes die Elise ons eerder had gedaan, ze nu een vijand zag in Kamila. Dat kon gewoon niet. En dan de rest nog... Allemaal taboes die we zouden afsluiten. Op z'n minst gedeeltelijk, dacht ik dan maar. En dan zien we wel hoe we er mee verder gaan. Daar waren we het gedeeltelijk over eens. Ik dacht dat zij alles echt wilde afsluiten. Al wist ik dat niet zeker. Ik hoopte vooral dat er nog wat inzat, met wie dan ook. Het kon niet van de ene op de andere dag voorbij zijn. Dat mocht niet. Met niemand niet, als je het mij vraagt. En dus was er zeker spanning. Maar dit keer zowel bij mij als bij Elise enkel gezonde spanning.