De Cult Van Ovulia - 5

Ik was op doorreis toen ik Aliya, een aantrekkelijke jonge onderzoeker, ontmoette in een klein dorp op mijn route. Ze was op zoek naar een verloren tempel van een eeuwenoude cult, en overtuigde mij om met haar mee te gaan. We vonden de tempel, die gewijd bleek aan een vruchtbaarheidsgodin. De tempel werd beschermd door wat Aliya “vruchtbaarheidsrituelen” noemde, maar wat ik zelf zou omschrijven als ‘hele geile seks’. In het heiligdom van de tempel vonden we een oud boek, twee sierlijke ringen, en een amulet. We ontdekten dat de ringen ons seksueel verbinden, zodat we het genot van de ander ook in ons eigen lichaam voelen. Dat leidde tot een opwindende en experimentele avond terug in de taveerne.

De zon is al ruim boven de horizon gestegen als ik ontwaak. Als ik de slaap uit mijn ogen heb gewreven, blijkt dat ik alleen ben. Met moeite trek ik mezelf uit bed en kleed me in een eenvoudige tuniek en een broek. Mijn laarzen vind ik op twee verschillende plekken in de kamer.

Eenmaal aangekleed, daal ik de krakende trap af naar de algemene ruimte van de taveerne, waar de geur van vers brood en gebakken spek me tegemoet komt. Het warme licht van de ochtendzon valt op de ruwe houten tafels die overal verspreid staan. De meeste gasten zijn al vertrokken, maar aan een tafel aan het raam zit Aliya. Ze draagt een eenvoudige blauwe jurk die soepel over haar lichaam valt, met een ceintuur rond haar taille. Haar aandacht wordt opgeslokt door een dik boek, terwijl ze afwezig aan een stuk brood plukt. Als ik dichterbij kom, herken ik het boek dat we in de tempel gevonden hebben.

Van achter loop ik op haar toe. Ze kijkt verrast op als ze mijn handen op haar schouders voelt. “Goedemorgen, schoonheid,” begroet ik haar, en leun voorover om haar te kussen. Haar lippen smaken zoet en kruidig.

Ik laat mezelf op de bank tegenover haar vallen. Aliya’s ogen twinkelen. “Jij ook goedemorgen… Je hebt de zonsopkomst gemist,” zegt ze met een speelse toon. Ze schuift een bord naar me toe, beladen met brood, gebakken eieren, en een paar plakken van het spek dat ik al had geroken. “Hier, ik dacht dat je wel honger zou hebben.”

“Ik geloof meteen dat het een prachtige zonsopkomst was, maar ik had toch echt wat meer slaap nodig,” antwoord ik terwijl ik een slok neem van een sterke, kruidige thee. We delen een paar minuten van stilte, waarin ik mijn ontbijt eet en Aliya door het mysterieuze boek bladert. De taveerne ademt rust op dit uur in de ochtend. De laatste andere gasten staan ook op het punt te vertrekken, en daarna zijn we hier alleen nog met een breedgeschouderde man die afruimt en glazen wast achter de bar.

Als ik mijn ontbijt op heb, schuift Aliya het boek naar me toe. Ze heeft een pagina opengeslagen met talloze kleine tekens in een cryptisch schrift. Tientallen regels met mysterieuze inktvormen vullen het papier. Eén ding komt me wel bekend voor: een schets van twee ringen. Zonder twijfel zijn dat degenen die wij gevonden hebben.

Aliya wijst naar een deel van de tekst, haar vinger glijdt langs de tekens. “Het is echt fascinerend. Kijk, dit deel gaat over de ringen.”

“Kun jij dit lezen?” vraag ik verbaasd. De tekens zien er onbegrijpelijk uit.

“Nou, een beetje. Het is een oud schrift, en er zijn nog maar weinig voorbeelden van bewaard gebleven. Ik kan grotendeels begrijpen wat er staat, maar ik kom ook veel woorden tegen die ik niet eerder heb gezien.”

Ik probeer mijn verbazing te verbergen. “Oké! En wat staat er over de ringen?”

Ze wijst naar zinnen op de pagina terwijl ze antwoordt. “Blijkbaar waren het heilige voorwerpen in de verering van Ovulia. Ze werden gedragen door de hogepriester en hogepriesteres tijdens ceremonies in het heiligdom. Kijk, ze hebben een handig plaatje van zo’n ceremonie, zodat je er een goed beeld van kan vormen.” Ze slaat de bladzijde om.

De pagina wordt volledig bedekt door een afbeelding van het heiligdom waar we gisteren waren, met de erotische reliëfs en ranke pilaren. De tekening toont de kapel niet doodstil en verlaten, maar gevuld met cultisten in lange, donkere gewaden. Ze kijken naar het altaar, waarop een naakte man en vrouw seks hebben. Hij ligt op zijn rug, zij zit geknield op zijn heupen en heft haar armen hoog in de lucht.

Terwijl ik naar de plaat kijk, brengt mijn verbeelding mij weer terug naar de kapel. Ik sta tussen tientallen zingende cultisten, en kijk samen met hen naar het altaar. De hogepriesteres, een wulpse vrouw van middelbare leeftijd, berijdt de hogepriester met wiegende bewegingen op de maat van het lied. Ze kijkt omhoog met een blik vol aanbidding, en prevelt een tekst in een occulte taal. Aan een vinger van haar opgestoken hand glinstert het blauwgroene kristal van Aliya’s ring. De man onder haar steekt de eikel van zijn stevige pik omhoog tussen haar vochtige lippen. Terwijl het gezang aanzwelt, laat de hogepriesteres zich geleidelijk over zijn stijve lul omlaag zakken.

Als ze uiteindelijk de hele lengte in zich heeft, legt ze haar handen op zijn borst en neukt ze hem, sensueel en met overgave. De man houdt haar onderarmen vast terwijl haar heupen over zijn lul op en neer flitsen. Haar ogen branden met vuur en het zweet loopt over haar nek en haar rug. De energie van het ritueel is fanatiek, opzwepend, ritmisch, en loopt hoger en hoger op - tot de twee personen op het altaar het tegelijk uitschreeuwen in een gedeeld orgasme. De vrouw valt uitgeput voorover op de borst van de man, terwijl hij zijn heupen omhoog drukt en zijn ballen diep in haar leegt.

Aliya’s stem trekt me uit mijn verbeelding terug naar de ontbijttafel. “Weet je wat het bizarre is aan deze cult?”

Ik schud mijn hoofd. “Behalve de seksrituelen, bedoel je?”

Aliya lacht. “Ja, behalve de seksrituelen. Nee, wat écht bizar is, is dat sommige mensen zeggen dat ze nog steeds bestaan. Het lijkt mij erg onwaarschijnlijk, maar er zijn zelfs geleerden die denken dat er op dit moment nog steeds ergens Ovulia-cultisten rondlopen. Raar idee, toch?”

Onwillekeurig loopt er een rilling over mijn rug. “Ja, dat is zeker een raar idee. Maar die tempel was duidelijk al eeuwenlang niet meer bezocht, toch? Ik zou zweren dat ze al lang uitgestorven zijn. Ik had zelfs nog nooit over hun godin gehoord, tot jij me er over vertelde.”

“Ovulia is nu onbekend, maar werd vroeger door veel mensen vereerd. Ze is een godin van vruchtbaarheid en seksualiteit. En ze is één van de negen dochters van Elin.”

Elin ken ik natuurlijk: de god van het leven. Er staan tempels van Elin in elke grote stad en in de meeste dorpen. Hij heeft inderdaad ook kinderen, maar hoeveel waren dat er, en hoe heetten die precies? Het lukt me nooit om dat soort feitjes te onthouden. Als kind vond ik de religieuze lessen van mijn abdes altijd een stuk minder boeiend dan mijn lessen zwaardvechten.

Aliya vertelt verder: “Vroeger had ieder dorp op z’n minst wel een beeldje van Ovulia. Maar ze waren natuurlijk niet allemaal zo extreem toegewijd als deze cult. Het is nog wel een flinke stap van ‘bloemen offeren in de hoop dat je zwanger wordt’ naar ‘rituele seks in een ondergrondse tempel om seksuele magie op te roepen’, zeg maar.”

“Seksuele magie… je bedoelt zoals onze ringen?”

“Jazeker. Ik denk onze ringen maar één voorbeeld zijn,” reageert Aliya. Haar blik rust op het blauwgroene kristal aan haar rechterhand. “Ik weet niet precies welke magische krachten ze bevatten, maar het is duidelijk een sterke vorm van seksuele magie waardoor de dragers erotische sensaties met elkaar delen. Een heel bijzonder effect. Zo’n kracht staat in geen enkel boek beschreven dat ik ken.”

Haar stem klinkt wetenschappelijk, alsof ze iets vertelt wat ze alleen uit de theorie kent. Ik vraag door: “En denk je dat deze cult meer van dit soort magische krachten had?”

“Ha, zijn de ringen nu al niet goed genoeg meer voor je?” plaagt Aliya. “Maar ja, ik denk inderdaad dat ze over meer magische krachten beschikten. Ik heb een paar dingen gezien in het boek die daarover lijken te gaan, maar ik ben er nog niet achter wat er precies staat. Daarvoor heb ik meer tijd nodig om de tekst te ontcijferen.”

Haar blauwe ogen kijken me opeens doordringend aan terwijl ze mijn hand pakt. “Thomas, volgens mij besef je niet half wat dit boek betekent! Ik doe al jarenlang onderzoek naar deze cult. Ik heb meer dan tien bibliotheken in vier verschillende landen doorzocht om alles te leren wat er over ze bekend is… hoe weinig dat helaas ook is. Het meeste is onbewezen of slechts een gerucht. Het enige wat ik zeker wist, is dat ze bestaan hebben en lang geleden ook in deze regio actief waren. Voor de rest kon ik alleen maar speculeren.

“En nu hebben we dit boek! Een boek vol tekeningen, verhalen, rituelen… Alleen al het schrift! Tot nu toe was er niks langer dan een brief! Stel je eens voor hoeveel kennis we hiermee in handen hebben…” Aliya zucht en staart dromerig voor zich uit. “Echt, ik ken meerdere onderzoekers die hun bloedeigen moeder zouden verkopen voor dit boek.”

Waarom zou iemand zo veel waarde hechten aan wat oude papieren? Het is moeilijk te begrijpen. Toch twijfel ik niet aan wat Aliya zegt. Haar blijdschap is aanstekelijk, maar een instinct uit mijn training waarschuwt me tegelijk voor de risico’s van wat ze zegt. Ik kijk vlug over mijn schouder. Gelukkig is er niemand die ons gesprek had kunnen afluisteren. “Als dat boek zo waardevol is, moet je er dan wel zo in het openbaar mee gaan zitten? Wat als iemand het ziet en beseft hoe kostbaar het is?”

Aliya denkt even na en slaat dan het boek dicht. “Ja, je hebt gelijk. Dat is helemaal niet verstandig. Weet je wat, ik ga op de kamer zitten om verder te lezen.” Ze staat op, loopt om de tafel heen, en gaat direct voor mij op het houten blad zitten.

“Wat ga jij nu doen?” vraagt ze. “Onze afspraak was dat je met mij die tempel zou zoeken, en dat is nu gelukt. Ik zou het begrijpen als je moet gaan, maar ik zou het niet erg vinden om je gezelschap nog wat langer te hebben.” Ze lacht een lieve lach en streelt door mijn haar.

“Dat zou ik ook niet erg vinden,” antwoord ik. Ik ga vlak voor haar staan en pak haar heupen vast. “En misschien wel meer dan alleen je… gezelschap.” Ze lacht breed en slaat haar armen enthousiast om mijn middel. Onze lippen ontmoeten elkaar in een intieme zoen, waarmee we deze belofte aan elkaar bezegelen.

Als we de kus verbreken, zeg ik: “Kom, aan de studie jij. Ik zal je niet langer van je dierbare boek afhouden. Neem jij de kamer voor jezelf, ik loop wel even naar de markt.” Aliya geeft me nog één snelle kus op mijn wang, zegt “dankjewel” en loopt dan met snelle passen de trap op, het boek tegen haar borst gedrukt.

Ik kijk haar na tot haar lenige figuur bovenaan de trap verdwijnt. Toen ze me vroeg om met haar op zoek te gaan naar een verlaten tempel, had ik op goed geluk maar ja gezegd. In het ergste geval was ik een paar dagen in een bos met een leuke dame. Ik had nooit zien aankomen dat we die tempel daadwerkelijk zouden vinden, laat staan wat er sindsdien allemaal gebeurd is. Aliya bleek niet alleen aantrekkelijk, maar ook gedreven, geniaal, en bovenal erg geil. Als ik me omdraai om de taveerne te verlaten, weet ik één ding zeker: ons avontuur samen is pas net begonnen.