De nacht met Anna onthulde een onverwachte mogelijkheid: ik kon niet alleen door haar ogen kijken, maar zelfs haar lichaam overnemen. Het was een intense ervaring die mijn nieuwsgierigheid aanwakkerde en me deed verlangen naar meer.

Deze ochtend leek op alle andere, behalve dat het mijn zestiende verjaardag was. Mijn stiefmoeder en stiefzussen negeerden me zoals altijd, alsof ik er niet was. Ze schonken me geen blik waardig, geen enkel woord van erkenning. Ik had niets anders verwacht. Sinds mijn vader er niet meer was, had hun gedrag alleen maar verergerd. Het gemis van zijn liefde en bescherming voelde vandaag extra zwaar.

Mijn gedachten dwaalden echter steeds af naar iets anders. Sinds die nacht met Anna had ik ontdekt dat ik meer kon dan alleen meekijken door iemands ogen; ik kon hun lichaam overnemen. Het idee dat ik zo’n kracht bezat, maakte me zowel opgewonden als rusteloos.

Terwijl ik mijn ontbijt haastig naar binnen werkte, vroeg ik me af hoe deze gave werkte. Wat maakte dat ik juist Anna’s lichaam kon overnemen? Was er een patroon, een verborgen regel die ik moest ontdekken? De mogelijkheden die dit met zich meebracht, waren eindeloos en fascinerend. Misschien zou ik erachter kunnen komen hoe ik zelf kon bepalen wiens lichaam ik zou observeren en uiteindelijk beheersen.

Ik wist dat ik voorzichtig moest zijn, maar de drang om meer te leren was te sterk. Deze gave zou mijn leven kunnen veranderen, me een uitweg bieden uit deze onderdrukking. De gedachte aan de mogelijkheden vulde me met een nieuw soort hoop en vastberadenheid. Vandaag was het begin van iets groters, dat voelde ik diep van binnen.

Na het ontbijt verliet ik het huis, op zoek naar een rustige plek om mijn gedachten te ordenen. De tuin achter ons huis, waar mijn vader vroeger uren doorbracht, was nu overwoekerd en vergeten. Ik baande me een weg door het hoge gras en nam plaats op de oude schommel onder de eikenboom.

Terwijl ik zachtjes heen en weer schommelde, probeerde ik me te herinneren hoe het voelde om in Anna's lichaam te zijn. Het was alsof ik volledig één werd met haar; haar gedachten, haar gevoelens, haar zintuigen. Ik moest een manier vinden om deze kracht te controleren en te perfectioneren. Misschien was het een kwestie van concentratie of emotionele verbondenheid.

Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem, proberend de rust van de tuin in mij op te nemen. Het geluid van fluitende vogels en het geritsel van bladeren kalmeerden mijn geest. Langzaam begon ik me opnieuw op Anna te concentreren, haar gezicht voor me te zien, haar stem te horen.

De eerste keer dat ik in haar lichaam was, voelde het als een toevallige samenloop van omstandigheden.

Plotseling voelde ik een bekende tinteling door mijn lichaam gaan. Mijn hart begon sneller te kloppen en mijn ademhaling versnelde. De wereld om me heen leek te vervagen, en ik wist dat het weer gebeurde. De overgang was zowel angstaanjagend als opwindend, en ik gaf me er volledig aan over.

Toen ik mijn ogen opende, keek ik naar een spiegelbeeld dat niet van mij was. Anna's kamer, met haar schilderijen en schetsen, was nu mijn nieuwe werkelijkheid. Haar handen, haar ogen, haar gevoelens – alles voelde weer zo vertrouwd. Dit keer was ik vastbesloten om langer te blijven en meer te leren.

De eerste stap was gezet, maar de reis naar volledige beheersing van deze kracht was nog lang. Terwijl ik in Anna's lichaam stond, voelde ik een diepe verbondenheid en een vurige vastberadenheid om deze gave tot zijn volledige potentieel te ontwikkelen. Dit was meer dan een kracht; het was een kans om de wereld vanuit een ander perspectief te ervaren.

Anna stond voor haar spiegel, en langzaam begon ze zich uit te kleden. Het zachte licht dat door het raam viel, onthulde haar lichaam stukje bij beetje. Haar schoonheid was adembenemend.

Haar borsten waren vol en rond, met zachte rondingen die mijn aandacht trokken. Haar tepels stonden fier rechtop, een teken van haar opwinding en zelfverzekerdheid. De huid eromheen was zacht en glad, met een lichte blos die haar innerlijke gevoelens verried. Elk detail van haar lichaam straalde elegantie en sensualiteit uit.

Haar billen waren stevig en perfect geproportioneerd, een harmonieus geheel met de rest van haar lichaam. Elke beweging die ze maakte, elke draai of buiging, accentueerde de rondingen van haar achterwerk op een manier die zowel sensueel als gracieus was. Haar huid glansde als zijde, en de kamer vulde zich met een subtiele spanning.

Anna ging op de grond zitten, haar benen wijd gespreid, haar huid nog steeds glanzend in het zachte licht. Haar houding was uitnodigend, haar lichaam open en ontvankelijk voor de wereld om haar heen. Het was alsof ze een nieuw soort vrijheid ontdekte, een bevrijding van de beperkingen die haar normaal gesproken omringden.

Terwijl ik toekeek, voelde ik een golf van opwinding en verwondering door me heen stromen. Haar houding was een uitdaging, een uitnodiging om haar dieper te verkennen, om de grenzen van onze verbondenheid te verleggen. Haar naakte lichaam sprak van verlangen en vertrouwen, en de ruimte leek te trillen van onuitgesproken emoties.

Op de grond naast haar lag haar telefoon. Haar WhatsApp stond open, en een bericht van een onbekend nummer trok haar aandacht. Ze pakte de telefoon op en speelde de video af. Op de video was zijzelf te zien, liggend op bed. De beelden waren intiem en persoonlijk, en een koude rilling liep over haar rug terwijl ze zich realiseerde dat de man van gisteren haar privacy had geschonden. Onder de video stonden de woorden: "Dit is waarvoor ik betaald heb, maak zo snel mogelijk meer." Ook al was ik het nooit met Anna eens, dit gunde ik haar niet.

Ik concentreerde me opnieuw, ditmaal op de man die ik gisteren op haar laptopscherm had gezien. Mijn geest verplaatste zich, alles werd zwart en vervolgens keek ik door de ogen van iemand anders. Was dit de man? Een telefoon ging over, en hij pakte snel zijn toestel van de tafel. "Nu heb ik je, Anna," hoorde ik hem denken.

Door zijn ogen zag ik dat hij WhatsApp opende. Er was een nieuw bericht van Anna binnengekomen. Het was een video waarop ze wijdbeens naakt voor haar spiegel zat, precies op de plek waar ik haar zojuist had achtergelaten. De video was vers, opgenomen slechts enkele minuten geleden.

Met al mijn wilskracht probeerde ik zijn lichaam over te nemen. De omgeving voelde donker en kwaadaardig aan; het was een onaangename ervaring om in zijn lichaam te zijn. Het eerste wat ik deed was de video's van zijn mobiel verwijderen. Tot mijn afschuw vond ik niet alleen die van Anna, maar tientallen anderen. Ik verwijderde alles.

Terwijl ik worstelde met de controle over zijn lichaam, begon hij te vechten tegen mijn aanwezigheid. Een golf van woede en verzet overspoelde me. Ik moest snel handelen voordat hij de overhand zou krijgen. Met trillende handen en een bonkend hart verwijderde ik de video's één voor één. Zijn herinneringen en gevoelens begonnen op me af te komen; flarden van schuld, angst en een diepgewortelde haat vulden mijn geest.

Plotseling voelde ik een scherpe pijn door mijn hoofd trekken. Hij vocht terug, harder dan ik had verwacht. Maar ik kon niet opgeven. Niet nu. Ik concentreerde me nog meer, dwong mezelf door de pijn heen. Mijn handen bereikten zijn laptop. Ik moest alles wissen, elke bewijs van zijn wreedheden vernietigen.

In een laatste krachtige inspanning selecteerde ik alle bestanden en drukte op 'verwijderen'. Een zucht van opluchting ontsnapte mijn lippen toen het scherm leeg werd. Maar de strijd was nog niet voorbij. De man begon te schreeuwen, zijn greep op mijn geest werd sterker.

Ik moest mezelf losmaken, terugkeren naar mijn eigen lichaam. Met een laatste, krachtige duw bevrijdde ik mezelf uit zijn geest en voelde de vertrouwde omgeving van mijn eigen lichaam weer om me heen. Ik hapte naar adem, uitgeput maar vastberaden. De man had niets meer, zijn wapen tegen Anna en de anderen was vernietigd.

Ik werd wakker op de grond in de tuin. Het gras was vochtig van de ochtenddauw en de lucht voelde fris aan, maar mijn hoofd was een chaos. De herinnering aan de donkere, kwaadaardige aanwezigheid van die man hing nog steeds in mijn geest. Zijn gedachten waren als een vergif dat door mijn bewustzijn sijpelde, steeds opnieuw opkomend met dezelfde kwellende vraag: waarom had ik de video niet naar mezelf doorgestuurd?

Ik worstelde om overeind te komen, mijn lichaam voelde zwaar en mijn geest was troebel. Het was een stomme fout geweest, eentje die ik me niet kon permitteren. Door de video's simpelweg te verwijderen, kon ik Anna niet zelf blackmailen. Ja dat is wat ik wilde, Anna blackmailen. Voor het jaren negeren en kleineren van mij. Het voelde alsof de man mijn gedachten had beïnvloed. Ik begon zelf kwaadaardige te denken. Zo was ik helemaal niet.

Ik veegde het vuil van mijn kleding en strompelde naar binnen. Mijn gedachten raceten terwijl ik naar mijn laptop liep. Misschien was er nog een manier om de situatie te redden. Als ik kon inloggen op zijn accounts, misschien kon ik nog iets vinden. Een back-up, een verborgen map die ik had gemist.

Met trillende handen opende ik mijn laptop en probeerde me de details van zijn accounts te herinneren. Elke keer dat ik mijn ogen sloot, zag ik flitsen van zijn kwaadaardige gedachten, zijn haat en zijn wreedheden. Maar ik moest me concentreren. Dit was de enige manier om Anna terug te pakken.

Ik begon met zijn WhatsApp-account, maar al snel realiseerde ik me dat ik zonder zijn telefoon geen toegang zou krijgen. Vervolgens probeerde ik zijn e-mail, waarbij ik elke hint en elk detail die ik had opgevangen in zijn geest gebruikte om de wachtwoorden te raden. Na meerdere mislukte pogingen slaagde ik er eindelijk in om toegang te krijgen.

Mijn hart bonkte in mijn borst terwijl ik door zijn e-mails scrolde. Mijn adem stokte toen ik een map vond genaamd "Back-ups". Binnenin zaten verschillende video’s en afbeeldingen, waaronder die van Anna en tientallen andere slachtoffers. Hij had alles opgeslagen, zelfs nadat ik het van zijn telefoon had verwijderd.

Met een zucht van opluchting begon ik de bestanden naar mezelf door te sturen. Ik wist dat ik hiermee het bewijs in handen had om Anna terug te pakken.