Ik sta hier in een relatief simpele manier gebonden tijdens de nacht door te brengen. Ik denk aan van alles en nog wat in een poging te tijd te laten passeren waarbij ik elke vorm van tijdsbesef verlies. Het enige wat ik wel weet, het moet laat - of vroeg zijn afhankelijk van hoe je het bekijkt - sinds ik heel moe ben. Het andere aspect waar ik zit tegen te vechten is dat ik nu toch wel heel dringend een toilet kan gebruiken. Uiteindelijk geef ik de strijd op en laat ik het lopen en voel mijn urine uit de kuisheidskooi, tegen mijn been lopen en zo de grond op lopen en ik voel dat mijn voeten nu in een plas van urine staan wat de situatie er niet onmiddellijk comfortabeler op maakt.

Na wat verder nog een eeuwigheid lijkt te zijn in een nu toch relatief koude garage hoor ik dan toch ineens wat bewegingsgeluiden en ik hoop dat de Meester zich snel naar me zal begeven om me te verlossen van deze nu toch wel precaire situatie. Het beweging geluid blijft in de verte tot ik na enige tijd toch opnieuw een deur hoor opengaan en ik slaak een zucht van verluchting, het einde moet in zicht zijn! Ik hoor enkele stappen en ik hoor de meester zeggen "Goede morgen slaafje. Ik hoop dat je een goede nacht hebt gehad. Hier is precies toch wel wat gebeurd deze nacht." waarna ik een slag voel op mijn achterwerk en lichtjes aangeraakt word waarna ik opeens een hevig pijngevoel krijg aan mijn rechter tepel en daarna mijn linker tepel welke later blijkend te komen van een set tepelklemmen die net geplaatst werden. Zonder verdere commentaar wandelt de Meester opnieuw weg.

Ik blijf allerhanden geluiden horen in de verte tot wat later hoor ik de Meester terug duidelijk dichtbij komen en voel opnieuw een aantal slagen waarna ik de Meester hoor zeggen "slaafje, ik moet gaan werken. Ik zie je hier later vandaag opnieuw in de garage" waarbij ik onmiddellijk overmand word door emoties en hopeloosheid wat de Meester ook blijkt op te vangen en ik hoor de Meester verder zeggen "geen nood, ik laat je hier niet staan, je krijgt zo dadelijk wat rust" waarna niet veel later, ik de ketting aan mijn nek voel losgemaakt worden en ik me bijna onmiddellijk op de grond laat zakken. Niet veel later hoor ik de Meester zeggen, op je knieën slaaf waarna ik onmiddellijk aan mijn tepels voel dat ik best heel snel op mijn knieën voor de Meester ga zitten.

De Meester gaat verder en verteld dat deze ergens in de loop van de namiddag terug thuis zal zijn en dat ik mezelf mag opmaken voor een set van stevige straffen maar voor nu, of ik dorst en/of honger heb en ik knik bevestigend waarna ik een glas water aan mijn lippen voel en enkele slokken binnen krijg voordat het glas opnieuw verdwijnt. Eten komt er echter niet aan te pas. Niet wat later voel ik dat de tepelklemmen opnieuw verwijderd worden en de Meester duwt me plat op de grond, waardoor ik nu lig in mijn eigen urine van eerder deze nacht. ik hoor opnieuw het geluid van een ketting en een klik geluid waarmee ik opnieuw vastlig en ik de Meester hoor wegwandelen welke nog zegt "tot later slaafje, slaap maar goed".

Dit ligt alles behalve comfortabel, mijn voeten kunnen nog steeds niet vrij bewegen met een stok die tussen mijn enkels is vastgemaakt, handen nog steeds gebonden op mijn rug en nu duidelijk redelijke korte ketting aan mijn nek wat beperkte bewegingsvrijheid geeft. Ik denk dat de Meester misschien toch de peniskooi mocht losmaken als ik toch met mijn handen gebonden lag, het zou de oncomfortabele situatie misschien toch nets iets beter maken. Uiteindelijk sukkel ik toch een aantal keer in slaap geholpen door mijn toch zware vermoeidheid.