Ze stonden met z’n vieren in de voor de rest lege kraaknette roestvrijstalen restaurantkeuken.

“Storm, mevrouw Honey, ik doe dit nooit of te nooit met gewoon volk. Jullie liggen me wel, en er is verder niemand in dit hotel met wat cultureel en gastronomisch niveau.”

“Danku meneer Kärcher, ik vind het een hele eer…”

“Tut tut tut… Mevrouw Honey, als je in mijn restaurant komt eten, dan krijg je degelijke kost, maar echte kunst? Néééé. In mijn restaurant krijg je bandwerk. Mijn perfect opgeleide sous-chefs, ultragespecialiseerd in elk hun plat-ke, jaa zèèg. Virtuoos, perfect, alles wat je wil, het blijft bandwerk. Voor het gepeupel. Voor de smakers. Niet voor de échte gastronomen.

Je kende dus mijn yoghurttsunami hé?”

“Natuurlijk, het Gault-Millau dessert van het jaar. Knap!”

“Gault-Millau! De sukkels! De ambassadeurs van het reproduceerbare bandwerk!

Als ik voor mezelf kook, dan is dat géén bandwerk. Ik creëer de moleculaire reactie, niet in de pot, niet in je bord, maar…”

“…maar…?”

“Ja Storm, waar denk je? Denk logisch? Jij bent toch ingenieur? Jij denkt dus logisch. Komaan!”

Magnus kwam imponerend dicht bij het gezicht van Storm.

“In je …. Mmmm…”

“Maag?”

“Stomkop! In de mond! Waar heeft je vader je geconcipieerd? In de Ikea? De moleculaire reactie van de creatie van de smaak gebeurt in de mond. Looogisch toch? Storm nu ontgoochel je me! In de maag!!! Heb jij smaakpapillen in je maag?

Mevrouw Honey, wat denkt u?”

“Ik denk dat u een punt heeft meneer Kärcher,” zei ze met haar tongpuntje links tussen haar lippen. Magnus zag dat niet, hyperkinetisch doordrammend.

“Slim wijfje dat jij hebt, Storm.”

Storm herinnerde zich zijn rol en keek oogbollend verveeld.

“Mensen, dit zeg ik officieel tegen niemand. Van elk van mijn geniale gerechten bestaat een niet-bandwerkversie, en die hebben allemaal hun moleculaire reactie in de mond, op de tong.

Mijn wereldberoemde Yoghurttsunami! De Mona Lisa van de desserten! Als bandwerk gekroond als dessert van het jaar! Hoe goddelijk moet hij dan niet zijn als unieke meestercreatie? Veni, vidi, frui ! Laetizia!” sprak hij lyrisch.

Laetizia, reeds topless, ontdeed zich aarzelend van haar resterend textiel, en ging op het aanrecht zitten, benen opgetrokken en maximaal gespreid. Haar goedvoorziene malse borsten staken hun grote tepels als antennes omhoog. Ze steunde achterwaart op haar armen. Ze keek met haar vloeibare mokkabruine reeënogen beurtelings Storm en Honey aan, zo bezwangerbaar als ze maar kon. Storm voelde heel goed aan dat het gemeend was en zonk in zijn schoenen van gêne. Hij zag wel hoe Honey ongegeneerd verleidingssignalen terugstuurde.

Magnus dramde door.

“Ik vergast je op de échte Yoghurttsunami, die moleculair gesynthetiseerd zal worden in jullie eigen mond. Maak je klaar voor de grootse smaakervaring die je ooit hebt meegemaakt in je nietige leven!

Yoghurt wordt gemaakt door romige melk te enten met de Lactobacillus Laetiziensis. Dàt doen we.”

Magnus vult theatraal een kom met een literdoos volle melk en voegt een kwartliter verse volle room toe en roert ze door. Dan schept hij een grote soeplepel, en serveert hem met een elegant gebaar als een amuse aan Storm, houdt zijn andere hand onder zijn opslurpende mond.

“In je mond houden, Storm! Niet doorslikken! Jaa, zooo”

Hij deed hetzelfde met Honey.

“Zeer goed. Je smaakpapillen genieten hiervan, de pure ronde smaak van romige melk, zonder veel nuance, donders lekker, zonder meer.

Niet doorslikken!

Stormpje, nu nodig ik je uit om met je mond op Laetizia te komen, jaaa, zooo, open je mond wijd, zodat de room kan mengen met haar vocht, met haar Lactobacillus… Nu komen de bacillen in de basische omgeving en gaan reageren. De reactie begint na ongeveer tien seconden, en kan enkele uren doorgaan. De hevigste, lekkerste, sensatie smaak je de eerste minuut. Het zou…. Nu…. Moeten beginnen…”

Storm voelde de reactie. Deze sensatie had hij nooit eerder ervaren. Een steeds intensere tinteling over zijn gehele tong en verhemelte. Zoals een aanzwellend bruisende branding, zoals een milde elektrische ontlading over de ganse tong. Een explosie van smaken en genot.

“Als er iets als een orgasme van smaken bestaat is het dit wel. Wat sommige mediocre chefs en frisdrankenfabrikanten durven beweren is pure fake. Dit, dit en alleen dit, is echte smaak."

Storm was compleet overweldigd. Hij kon niet anders dan zijn tong laten bewegen langs de binnenkant van Laetizia. Hij voelde hoe de neutraal-zoete romige melk veranderde in een smakenbom die oscilleerde tussen de zuur-zoet-zout en terug fermenterende lactobacillus.

Jammer dat proeven – smaken – een destructieve actie is, die de room, nu als de protoyoghurt, liet verdwijnen in zijn mond en slokdarm, hoe lang hij het ook wilde uitstellen. Hij hunkerde naar dit voedsel als een junkie, en stak zijn tong zo ver hij kon als een spatel rondom rond. Laetizia die het gerecht al vaak had mee “opgediend," genoot hevig mee. Weliswaar heeft zij daar geen smaakpapillen . De reactie van de bacillen met de melk, en de tong van Storm, brachten haar in trance.

Magnus haalde Storm weg van zijn plaats.

“Nuuu moet jij, mevrouw Honey! Jaaa, zet je neer tussen Laetizia’s benen. Is je al melk op? Geen probleem voor een superchef…” en Magnus duwde Honey ongevraagd een tweede kwak romige melk in de mond, en Honey vond het wel lekker, en was benieuwd om wat zou komen.

Honey duwde voorzichtig haar getuite mond in Laetizia. Het deerde niet dat er melk verloren ging. Honey stak haar tongetje uit en likte voorzichtig en respectvol. Laetizia schokte even, en dat was een teken dat het erg goed zat.

Ook Honey ervaarde na ongeveer tien seconden de smaakexplosie. Ze vond het eerder een défilé van smaken, een langzaam ballet van dansende smaakpapillen op haar tong en verhemelte. Ze sloot haar ogen en genoot. Magnus legde zijn hand op haar schouder, en streelde haar nek en liet zijn hand afglijden tot halverwege haar rug.

De melk loste op, verdween in haar mond.

Ze wilde die smaak bijhouden, en greep de hand van Magnus, en in een bevlieging van ongeremdheid bewoog ze die over haar borsten en stijfstaande tepels.

Magnus trok onwillekeurig zijn hand terug, want hij had een belangrijke mededeling voor allen die het maar wilden horen.

“Vrienden, zo mag ik jullie toch noemen, hoop ik, dit is de combinatie van gastronomie en genie, wat ik noem gastrogenie… Genialiteit bereik je wanneer het resultaat niet meer verbeterd kan worden. Deze smaak is het summum summorum van de smaak. Haal iets weg en het wordt slechter, voeg er iets aan toe en het klopt niet meer. En als het grootste nu levende culinaire genie van de wereld dat zegt, is het zo. Ik daag de rest van de wereld uit om hier ook maar iets aan te verbeteren.”

En Magnus stond daar, gebeiteld als een zelfbewuste Romeinse keizer, geen tegenspraak verwachtend, laat staan commentaar.

Storm en Honey, en ook Laetizia, applaudisseerden discreet, Honey topless, haar borsten besliert met witte vloeistof, Laetizia gans naakt en glimmend van zweet en wit tussen haar benen.

Storm beaamde wat Magnus zei.

“Magnus, dit, en ik zweer het, is het lekkerste wat ik ooit geproefd heb. Beter kan niet! En dat zweer ik! Hoewel…”

“Hoewel??” zei Magnus

“Ik dacht zo… Nee…”

“Nee? Heb je iets te verbergen, Storm?”

“O nee, zeker niet, ik dacht zo… Misschien… Nee nee nee!” Storm was al te ver in zijn denkproces gevorderd om nu nog terug te krabbelen. Hij keek in paniek naar Honey.

Die begreep dat Storm een probleem had.

“Wat is het probleem, echtgenoot,” vroeg ze, half bezorgd, half verveeld.

Storm fluisterde iets in haar oor. Ze trok haast onmerkbaar haar wenkbrauwen op en zei. “Dan proberen we dat toch, echtgenoot?”

Storm, enigszins aangemoedigd door zijn missieleider, kuchte even en vroeg: “Mag ik iets proberen, meneer Kärcher?”

“Wat wil jij proberen, Stormpje?” zei Magnus op de neerbuigende toon van een welwillende ervaren pornoactrice tot een maagdje.

“Het is gewoon een ideetje… Als het niet stoort? Combinatie van smaken…

Honey, wil je even op handen en voeten bovenop mevrouw Laetizia gaan zitten? Trek je kleed helemaal uit wil je? Mevrouw, leg u even wat meer achterover, zodat mijn echtgenote boven op u kan gaan liggen, het is maar voor even, om iets te proberen?”

Laetizia wist niet precies waar Storm heen wou. Ze deed toch haar best terwijl Magnus hem schalks toeknikte en een elleboogstootje gaf. “Mmm, Storm, wil je in mijn keuken wat kokerellen, met je eigen potten en pannen erbij? Mag hoor!”

Storm kreeg de meiden zover dat Honey met haar borsten tegen die van Laetizia aanlag, haar benen wijdgespreid net boven de wijdgespreide dijen van Laetizia, Honey’s linkerbeen haakte over het rechterbeen van Laetizia, terwijl het linkerbeen van Laetizia achter het rechterbeen van Honey haakte, en ze lagen neus tegen neus.

“Wat wil hij?” fluisterde Laetizia.

“Weet ik niet… Hij heeft soms rare ideeën… Hij is nochtans geen pervert…” fluisterde Honey terug.

“Ik vind dit wel lekker zo,” zei Laetizia en gaf Honey een hijgje in haar oor.

Storm duwde met beide handen Honey ’s achterwerk voorzichtig naar beneden, zodat de buiken elkaar raakten. Hij kantelde vervolgens met zijn handen het maximaal gespreide bekken van Honey omhoog.

Storm vroeg Magnus: “Meneer Kärcher, wil u niet eens zelf proeven, het blijft uw yoghurttsunami, maar dan met drie componenten. Kom hier zitten als u wil?”

Magnus trok zijn das uit, en zat neer in zijn glimmende Michelangelesc gespierde torso.

Storm vervolgde: “Hier, neem een grote schep van deze heerlijke romige melk - jaaa - neem een lekkere diepe lik van de lactobacillodingens van Laetizia, jaaa… mmm lekkerder dan dat wordt het niet, en nu… Jaa, kom snel tien centimeter naar boven, en tuit uw lippen. Neem een lekker diepe lik bij Honey… niet te zuinig, er is genoeg voor iedereen…. Goed zo. Wat proeft u nu?”

Magnus die de Lactobacillus net aan het reageren voelde gaan, kreeg de specifieke honingsmaak van Honey erbovenop. Zijn ademhaling stokte. Hij bewoog niet meer. Het duurde minstens dertig seconden voor hij terug begon te ademen, diep, emotievol, tranen in de ogen… Hij ademde als Aegir na een lange duik in de oceaan.

Hij keek verdwaasd met opengesperde vochtige ogen Storm aan: “Jij…. Jij…”

Storm en Honey, en ook Laetizia verstilden,

“Jij bent een… een…”

“Magnus? Gaat het,” vroeg Laetizia angstig.

“… een gastrogenie!”

“Bwoa…” zei Storm bescheiden.

“Ik ben niet meer alleen op deze wereld! Kom in mijn armen soulmate!”