Een nieuwe week breekt aan en voor Peter best wel een spannende week.

Maar hij behoudt zijn routine, ontbijt training en douchen. Dan heeft hij gesprekken met zijn psycholoog en begint hij aan de EMDR, waarbij gevraagd wordt om je te focussen op een bepaalde herinnering of gebeurtenis.

En bij Peter kwam het al gauw op de rit in de ME bus die met gillende sirenes hem had weggebracht naar het Erasmus MC.

En terwijl je van dat beeld een stukje focust moet je in een lichtbalk kijken waar lampje van links naar rechts gaat.

Het is heel heftig, hij was er helemaal in terug, de geluiden, de geur van verbrand vlees, de spanningen in zijn lijf waren torenhoog opgelopen en toen de sessie was afgelopen, was hij hondsmoe.

Ongelofelijk wat zo een lampje met je doet.

Zijn psycholoog zei dat hij het goed had gedaan en dat ze nog wel een paar sessies zouden moeten doen. Maar dat het ongeval en vooral het stukje net na, de piek in zijn trauma was. Maar had zij gezegd, ik geloof dat we samen nog wat dieper zullen moeten graven, want er spelen nog meer dingen in jou hoofd waar we aan kunnen en ook moeten werken. En Peter had hier mee ingestemd want soms als hij het druk had en stress, waren er altijd die nachtmerries geweest.

Over dingen tijdens missies waar hij nooit en te nimmer over gesproken had.

Als s’avonds Natasha weer komt en met hem over de therapie praat en vraagt zegt hij dat het een heftig gebeuren was geweest, en dat Joke zijn psycholoog aardig in zijn hersenen had zitten wroeten. Natasha heeft dan wel niet de persoonlijke ervaring maar weet genoeg van patiënten en hun verhalen wat EMDR met je doet. En had gezegd, “ Joke is echt heel goed, ze pelt je af als een ui en stuft met haar lampje veel ellende uit. Ze heeft al een hoop mensen geholpen die de vreselijkste dingen hebben meegemaakt. “

Peter had ook gezegd, “ hoe rare snijboon ik haar eerst vond, hoe tof ik haar nu vind. Ze begrijpt me gewoon, niet dat zweverige Bettie gedoe. Gewoon recht voor z’n raap, ja ik mag haar wel. En met mijn uiterlijk daar heeft ze mij al aardig mee geholpen, dat is nu eenmaal zo. Ik heb van haar geleerd dat

op veel zaken heb je geen invloed of kun je niet veranderen, je kunt alleen jezelf veranderen, door anders te kijken, of te nemen zoals het is. En dat probeer ik ook te doen, al is het wel eens lastig zeker als het om bekenden gaat. “Daarna spraken ze nog over het weekend, over Tante en de honden en over zijn nichtjes. Waarop Natasha zegt, “echt toffe meiden, ik heb er weer een paar vriendinnen bij, want we hebben over twee weken afgesproken om te gaan shoppen. “

Waarop Peter had gelachen en gereageerd met “ En daar gaat weer een maand salaris”

Waarom ze beiden hadden gelachen.

Dinsdag was er eigenlijk niks bijzonders, tot het bezoek uur, want toen kwam er een heleboel herrie de gang op, en een loeiende sirene. Want heel het team “ the dirty dozen “ kwam de afdeling op compleet met helm op en portafoon sirene.

Peter was blij verrast en stom verbaasd, en het half verpleegkundige team kwam om ze tot kalmte te manen.

Maar Karel had kordaat opgetreden en de jongens tot rust bevolen.

Alle jongens van die bewuste avond waren er bij. Toen Peter even de bril had afgedaan en zijn collega’s zagen hoe hij was toegetakeld waren ze allemaal heel stil geworden en wisten eigenlijk niks te zeggen. En Peter had de impasse doorbroken door lachend te zeggen “ Nou Rinus nu ben jij niet meer de enige met een lelijke kop!”

Toen waren ze allemaal in de lach geschoten. Maar op dat moment stapt ook Natasha naar binnen, en zegt meteen “ meneer van de Bos, dat zouden wij niet meer zeggen toch? “ Waarop Peter zegt “ sorry Natasha maar dit zijn de collega’s waar ik je over vertelde en die begrijpen echt wel dat ik littekens bedoel “

“ ja ja, en wie is dan Rinus ? “. Die gelijk gaat staan en zegt “ Dat ben ik o schone dame “

Natasha ziet een ruim twee meter grote reus lachend op staan, met twee bloemkool oren en een platgeslagen boxers neus en diverse lidtekens bij zijn wenkbrauwen.

Natasha kijkt hem aan en draait zich daarna om richting Peter kijkt even en vraagt dan aan Karel vanuit de hoogte . “ En U bent de commandant van dit groepje ongeregeld? “. Waarop Karel verbaasd reageert met “ Helaas wel prinses “ Waarop Natasha gelijk reageert met “ Wat heb ik een medelijden met U, twee van die gasten in je team met zo’n lelijke kop !”

De hele bende had in een deuk gelegen en Natasha was gelijk door gelopen naar Peter had haar armen om zijn nek geslagen en hem vol op de mond gekust. Even valt de ploeg stil en beginnen dan te joelen.

Als Natasha de zoen verbreekt en met één bil op het bed wipt en met haar arm om Peter heen geslagen zit zegt Peter vol trots “ Jongens mag ik jullie voorstellen mijn vriendin Natasha. “ Op dat moment is het weer even chaos, en worden ze van alle kanten gefeliciteerd. Opmerkingen van “hoe krijg jij dat nou weer voor elkaar ? “ En “ Natasha was het toch? Weet U het wel zeker het is echt een arme sloeber hoor “. Of “ Jongedame als hij vervelend doet mag U mij altijd bellen hoor “ En. “ U weet het nummer bij brand dat is mijn 06484..,”

Dan horen ze vanuit de deur post, “ Wat een vrolijke boel hier “ en allemaal kijken ze naar de deur waar Dora lachend staat te kijken.

Rinus die zich ook omdraait en keihard zegt “ Nee het is niet waar mijn grote liefde van de mavo, Dora van Zanten ! Hoe is dat in godsnaam mogelijk “ Rinus was altijd alles behalve subtiel dus de opmerking verbaast eigenlijk niemand van het team.

Hij baant zich gelijk een weg naar de deur, waar Dora staat te kijken. En even later herkent ze Rinus, “ Nee maar onze boks kampioen Rinus van Noordt “ Rinus heeft ondertussen Dora bereikt, en slaat zijn grote armen om haar heen en geeft haar 3 knallende zoenen en zegt “ Meid hoe is het met jou “. En Dora zegt lachend “ wel goed geloof ik. “ Rinus draait zich om en zegt “

Hé Peet, lelijkerd zie je zo nog wel hè, ik ga nu eerst even deze zuster ontvoeren want daar heb ik een boel mee bij te praten “. Peter lacht “ Is goed Rinus, maar ze is wel aan het werk hè “ “Komt goed!“ klinkt het al ergens vanaf de gang.

Karel lacht “ Nou jongens jullie kennen Rinus die zien we voorlopig niet meer terug. “

Waarop Paul zegt “ Ja en ik kan hem volgende week weer ophalen uit de kroeg met zijn volgende gebroken hart “

Alle jongens lachen en Natasha kijkt vragend, Peter knikt en fluistert in haar oor “ Later “

Dan wordt er weer gelachen en gepraat en vragen aan Peter wanneer hij weer terug komt. Waarop Peter eerlijk moet zeggen “ jongens ik heb geen idee, ik mag hier nog niet weg en ik moet dan eerst nog door de medische molen van het korps heen dus het wordt afwachten of ik überhaupt terug mag komen “

Dan is bezoekuur voorbij en vertrekt de hele bende, Natasha hod al eerder de kamer lachend verlaten. En Peter had de verschillende opmerkingen moeten aanhoren, met allemaal de zelfde strekking, “ wat een ongelofelijk lekker wijf is dat”

Rinus was echter niet terug gekomen en Peter zou het later wel eens horen bij Paul.

Die avond komt Natasha bij Peter voorbij

“ Hi Pindarotsje van me hoe is tie. Sorry voor de overlast van vanmiddag “

Natasha had hem een zoen gegeven en gezegd “ Ja Sandra was niet blij maar had de ballen niet om er wat van te zeggen. Want er lopen wel een paar beulen tussen zeg. Die Rinus. En die andere kale.. Nico toch. En ja moet wel , jullie zijn allemaal wel potige kerels. Peter lacht, “ ja the dirty dozen is niet zo maar een clubje brandweerlieden, hebben allemaal al het nodige meegemaakt en worden door Karel vanuit het hele korps bij elkaar gezocht en gebracht. Het is geen team waar je bij kan solliciteren je wordt ervoor uitgenodigd.

En dan moet je eerst nog door een loodzware test heen zien te komen.

En ja, bij alle gevaarlijke klote klussen en linke brandjes staan wij vooraan. Ik heb ook geen idee of ik er wel weer naartoe terug kan met mijn handicap. Want ja, geen bril, geen zicht, geen gehoorapparaat, geen gehoor. Dus ben bang dat het dat niet meer wordt.

Maar Karel was met iets bezig had hij laatst gezegd en dat wordt landelijk nu eerst besproken. Het zou iets nieuws zijn voor het korps en later bij de brandweer in het algemeen kunnen worden. Wat het is, geen idee wilde hij nog niet vertellen want hij kon mij nog niks beloven. Dus ik wacht maar af. Maar ik ben wel nieuwsgierig, heb je Dora trouwens nog gesproken? “

Natasha begint te lachen, “ ja die kwam een twintig minuten na afloop van bezoekuur weer op de afdeling. Kreeg zwaar van Sandra op haar kop, maar liet het met een glimlach over zich heen komen.

Toen ik er naar vroeg was ze zo rood als een tomaat geworden en verteld dat ze vroeger op de MAVO bijna vier jaar verkering met Rinus heeft gehad maar dat hij in het examen jaar voor de bokssport had gekozen, en hem daarna nooit meer heeft gezien. En toen ik verder vroeg zei ze alleen dat hij nog steeds zo goed kon zoenen als op de middelbare school en dat ze aanstaande zaterdag een afspraak met hem heeft. Maar hoe zit het nou met die opmerking over dat gebroken hart ? “

“ Oké zal ik het je vertellen “ zegt Peter. “ Zoals je weet en ook kan zien heeft Rinus vroeger gebokst, heeft vijf jaar als professional in Amerika gebokst in het welter gewicht, maar is niet echt door gedrongen tot de top.

Heeft daar het nodige meegemaakt en is volgens mij redelijk bedonderd door zijn manager. In ieder geval heeft hij in de USA twee jaar bij de brandweer gewerkt en is toen terug gekomen naar Nederland.

Schijnt dat hij in Amerika ook getrouwd is geweest maar dat die dame er met zijn centen en manager vandoor is gegaan.

Het fijne weet ik er niet van maar Rinus heeft mij wel eens iets verteld. En ik weet het één en ander van Paul, want die twee zijn erg close. Wat ik begrepen heb , zijn die twee tijdens een grote inzet door het oog van de naald gegaan en hebben elkaars leven gered, sindsdien zijn ze onafscheidelijk en willen alleen dezelfde diensten draaien. Maar zoals je vanmiddag zag Rinus kan nogal impulsief zijn in alles en ook niet altijd erg subtiel te werk gaan.

Heeft ooit eens een vrouwelijke wethouder die een bepaalde bezuiniging wilde doorvoeren over de inzet van ladderwagens van haar ongelijk overtuigd door haar in de zogenaamde brandweer greep een brandweerlader op te dragen en op een dak te zetten iets van 6 hoog of zo met daarna de opmerking nú bent U boven laat U nú maar eens zien hoe u weer naar beneden komt. Maar onthoud nu is er dus nog geen brand.

Laat ik het zo zeggen. Hij heeft zijn baan behouden maar kan carrière binnen het korps verder vergeten.

Maar hij heeft altijd pech met de dames, hij wordt verliefd, is dan helemaal hoteldebotel, bloemen chocola cadeautjes en doet alles voor de dame in kwestie maar wordt om één of andere manier altijd gedumpt.

En als dat gebeurd, gaat hij altijd één of andere kroeg in, drinkt zichzelf stom lazarus tot Paul hem weer kan gaan halen. En probeer hem dan niet naar buiten te zetten, want dan kan de eigenaar een bouwbedrijf bellen om de gedane renovatie werkzaamheden van Rinus te herstellen. “

“ Maar hoe weet Paul dan waar die zit? “

Vraagt Natasha. Peter lacht en houdt zijn dogtec omhoog, “ heeft Rinus ook om met het telefoonnummer van Paul “. Natasha begint te lachen, “jullie zijn maar een paar rare spuitgasten geloof ik “ Peter had alleen maar geknikt en gezegd “ fluister Dora alsjeblieft in dat ze rustig aan doet met Rinus want is een hele grote vent met een heel klein hartje van goud. Maar hij heeft al genoeg klappen gehad in zijn leven en niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk”

Natasha had hem geknuffeld, en gezegd “ jij let ook altijd op anderen hè? Dat vind ik ook zo mooi aan jou “

Dan is het woensdag D-Day, Peter heeft om twee uur een afspraak op de poli bij Professor Dokter Pieterse, de plastisch chirurg en tevens hoofd chirurgie van het ziekenhuis.

Hij gaat er alleen naartoe want ja , Natasha hoeft niet meer te tolken. In de wachtkamer zitten nog meer mensen met lelijke littekens van brandwonden en Peter voelt ineens dat hij niet meer de enigste is. Hij ziet een kleine jongen met een zwaar verbrande arm en hand. Een meisje met ook littekens op haar gezicht. Een jongen met een hele rare hand of ten minste wat ervan over is.

Dan wordt hij binnen geroepen, en als hij zit vraagt. Dokter Pieterse , “Meneer van de Bos waar is Uw wederhelft, mejuffrouw Dessé ? “. En Peter antwoord “ nog steeds op de afdeling, aan het werk. Wij mogen dan wel een beginnende relatie hebben, waarvan ik hoop dat deze nog heel lang standhoud maar ik had niet verwacht dat U haar hier ook bij zou willen hebben.

Dokter Pieterse had gelachen, “ Peter ík mag Peter zeggen? “. “ Natuurlijk “ had Peter geantwoord. “ Mooi. Nou dan zou ik zeggen gaat U Natasha even halen en komt U beide om even kijken om half vier dan even terug want dan heb ik straks alle tijd.

Dus tot zo dadelijk” Was opgestaan en Peter een hand geven en naar een andere spreekkamer gelopen.

Peter verbouwereerd achter latend.

Maar zo gezegd zo gedaan en hij was Natasha gaan halen en was naar het kantoor gelopen, en gevraagd of Natasha met hem mee kon lopen. Sandra had moeilijk gedaan, onder bezetting en dergelijke en had toen naar de poli gebeld, kreeg zowaar de professor dokter zelf aan de lijn.

En had alleen een antwoord gestotterd “ Uh Ja. Nee. Natuurlijk. Nee begrijp ik. Uiteraard ik stuur zuster Dessé met de heer van de Bos mee “.

En Peter had alleen triomfantelijk gezegd “ ik zei het toch Sandra, we moeten samen komen”. Sandra had nors gereageerd en gezegd “nou ga haar dan maar halen “

Daarna waren ze naar beneden gegaan en was Natasha even snel naar het winkeltje gegaan en had drie koffie besteld. En waren weer naar de poli gelopen, waar de secretaresse achter de balie ze gelijk in de spreekkamer had gezet.

En na een vijf minuten kwam dokter Pieterse weer binnen en ziet de koffie staan die Natasha speciaal voor hem meegenomen had. “.Alstublieft dokter, zoals U ze graag drinkt “ zei Natasha gelijk.

En dokter Pieterse had gelachen, “drie dubbele espresso extra sterk je bent een engel, meid “. En Natasha had gelachen, en dokter Pieterse zei tegen Peter; “ ik ben een oude vriend van haar tante, haar Oom heeft mij ooit nog het vak geleerd tot de goede man moest stoppen vanwege artrose in zijn handen. De man is begenadigd hart en plastisch chirurg geweest, heeft heel veel betekend voor de medische wetenschap en de plastisch chirurgie hier in Nederland. Niet de borstvergrotingen etc maar oorlogsslachtoffers, zwaar gewonden en mensen die door ziekte een stuk gezicht moesten missen. Een vakman. Vandaar dat ik U ook vroeg waar Uw wederhelft was, en dat was niet alleen vanwege de koffie “. En had daarna gelachen. Dan neemt hij een paar slokjes koffie en tikt wat in op het toetsenbord van zijn computer.

“Zo even het dossier erbij pakken. Dan tegen Peter direct ik heb in Uw status gelezen dat U militair medic bent geweest dus U bent wel iets gewend? “. “Dat klopt Dokter, maar ik heb niet de kennis van U. Ik kan iemand snel verbinden, stabiel krijgen en dergelijke en een kogel verwijderen zou ook wel lukken maar een algehele operatie of iets dergelijks is te hoog gegrepen voor mij “ had Peter gezegd

“ ja maar ik bedoel de aanblik van verwondingen? “ vraagt dokter Pieterse “ want ik heb namelijk nog wat foto’s van U bij binnenkomst in het Erasmus MC , die ik U anders niet zou willen onthouden want dan begrijpt u misschien beter mijn terughoudendheid met betrekking tot uw ontslag vanuit het ziekenhuis. “

Peter zegt “ ik ben wel wat gewend en heb tijdens de opleiding ook veel aan beeld materiaal moeten bekijken en bestuderen om dan vanuit dat beeld een eerste hulp handeling te doen. Dus laat u maar zien. “

“ Natasha jij ook ? ík waarschuw even want er zitten wat heftige beelden tussen.”

Natasha had stil geknikt

Dan draait Dokter Pieterse het beeld scherm en opent een mapje

En de eerste beelden komen voorbij.

Een man in brandweer uniform met een bebloed gelaat met allerlei oplichtende vlekken erin, dan een meer close up. En Peter herkent zijn eigen gezicht, wat toch behoorlijk schokkend voor hem is. Het is een gapende gat waar zijn oog hoorde te zitten. De bloedende stukken huid en het branden van gele stukjes chemicaliën in het gapende gat

. “fosfor., “ zegt Peter zachtjes. “ Juist“ zegt dokter Pieterse weer.” En U weet wat dit doet gezien uw militaire achtergrond “

En er volgen nog een aantal foto’s die gruwelijke details laten zien van de eerste hulp. Zoals een metalen petrischaal waarin brandende stukken huid zien zijn.

Natasha draait onder tussen haar hoofd weg en zegt “ sorry dokter ík kan dit niet langer aanzien zonder misselijk te worden “

Als de foto’s zijn afgespeeld zegt de dokter “ u begrijpt dat Uw geval heel bijzonder was en is, omdat dit namelijk vuurwerk betreft waar dus eigenlijk stoffen in zitten die verboden zijn. Daarnaast is het een bijzondere case studie voor onze eerste hulp artsen. U heeft heel erg veel geluk gehad meneer van de Bos, ik bedoel Peter. Ten eerste de plaats van het incident waardoor de aanrij tijd tussen incident en eerste hulp heel kort was. Een commandant die zaken kundig was en de juiste stappen heeft gezet en genomen en correcte informatie heeft doorgegeven aan de eerste hulp post. Zodat men bij Uw aankomst al wist wat er onder weg was.

En het feit dat er die avond een medisch specialist op de OK aanwezig was die wist hoe te handelen en ervaring had in oorlogsgebieden. Dat was een Amerikaan die deze avond een hart transplantatie had bijgewoond en bij toeval Uw brancard voorbij zag komen en het brandende fosfor herkende en wist hoe snel en hoe te handelen. Men heeft deze avond weer iets geleerd in het Erasmus MC. Anders had U dit niet overleefd “

Deze informatie komt toch even binnen, hij herinnert zich het brandende gevoel wel en het feller branden toen ze met water over zijn hoofd heen hadden gegooid.

Maar het feit dat hij het niet had kunnen overleven was toch even schrikken.

En zegt dan ook zachtjes “ ik geloof dat er een engel op mijn schouder heeft gezeten die avond “

Dokter Pieterse zegt “ dat denk ik ook en daar mag U heel erg blij om zijn.”

Peter pakt ongemerkt weer zijn medaillon en drukt er een kus op

“ Uw engel? “ vraagt dokter Pieterse die het ziet gebeuren. Peter knikt “ een afbeelding van mijn overleden ouders” fluistert hij bijna

“Ik draag het altijd bij me en het brengt me geluk of behoedt me voor onheil. “

“ Ik zou er maar zuinig op zijn “ zegt dokter Pieterse. “ Maar nú je dit allemaal weet moet ik ook vertellen dat we behoorlijk wat donor weefsel hebben gebruikt om de schade te herstellen, ook donor weefsel diep in het gelaat, iets wat we nog niet eerder hebben toegepast, vandaar dat we u langer ter observatie hebben opgenomen en behouden, en zo lang antibiotica toegediend heeft gekregen. Ik zou nu graag nog even snel het oppervlakkig weefsel willen bekijken, dit ziet er zo op het eerste gezicht heel erg goed uit, maar gaat U even mee,”

Peter en Natasha volgen de dokter en even later bekijkt de dokter zijn gezicht met een groot vergrootglas en even later een soort microscoop. Als hij klaar is zegt hij heel verheugd, “ Dit had ik niet verwacht Peter dit ziet er erg goed uit. Ik wil eigenlijk morgen nog wat bloed onderzoek doen waarvan ik dan vrijdag de uitslag wel verwacht en als dat ook zo goed eruit ziet. Mag u wat mij betreft zaterdag naar huis. Dit had ik zeker nog niet zo verwacht U blijft toch een soort van medisch wonder”

Natasha vliegt Peter om de hals en kust hem innig. Dokter Pieterse moet lachen en zegt “ ik geloof dat ik twee mensen blij heb gemaakt “

Peter en Natasha knikken om het hardst.

Dan vervolgt de dokter “ ik heb eventueel nog een voorstel of een mogelijkheid maar dat kan eigenlijk pas over een jaar, want dan is de onderhuid en het onderhuids weefsel in zo verre genezen dat ik lichaamseigen vet van U kan gaan injecteren wat dan de huid een strakker en minder bobbelig effect geeft. Al wordt het winnen van lichaamseigen vetten bij u wel een uitdaging” zegt hij lachend

Peter zegt lachend “ Geen probleem dokter dan stoppen we met trainen en ga ik dagelijks bij Natasha haar tante eten nou dan hebben we in no time weer lichaamseigen vetten “ Dokter Pieterse begint ook te lachen “ O bij tante Es nou zeker weten dat die je vet mest. Wat kan deze dame geweldig lekker koken, ik neem aan dat je al in de leer bent Natasha?”

Natasha zegt lachend“ nee nog niet ik heb wel een paar recepten maar nog lang niet alles, maar met deze kanjer hier zal ik wel snel moeten beginnen. Anders gaat hij dagelijks bij tante op bezoek”

Alle drie zitten ze even te lachen en dan zegt dokter Pieterse. “ Wat betreft je rechter oor ook daar bestaan mogelijkheden om dat te herstellen, maar ook pas over een jaar of misschien twee jaar. Dit wederom omdat het huidige weefsel nog niet volledig is genezen. Dit kunnen we doen door middel van een ribkraakbeen operatie.

Dan gebruiken we kraakbeen van een rib om een nieuw oor te creëren, maar dat zijn minimaal drie operaties.

Of een Medpor oorschelp reconstructie.

Dan gebruiken we een kunststof oor prothese, die kunststof heet dus medpor welke we dan met huidweefsel bekleden, is sneller en kent minder operaties maar langere opname in verband met de antibiotica die we dan moeten gebruiken. Maar zoals gezegd dat is pas over meer dan een jaar, maar dan weet je dat er in ieder geval nog wel wat aan te doen is aan dat hoe noemde hij het ook alweer Natasha. O ja Shrek oortje. “ En weer wordt er gezamenlijk gelachen.

“ Nou dat was het dan wat mij betreft, heb je nog vragen Peter? “

“ Nee eigenlijk niet dokter hartelijk bedankt voor uw tijd en uitleg. Waar kan ik dat bloed laten prikken want ik wil naar huis”

En wederom schieten ze in de lach en verlaten na het handen schudden de spreekkamer, waarbij Natasha de dokter snel een kus op de wang drukt en zegt “ nog bedankt voor alles oompje “

Als ze op de gang zijn vraagt Peter aan Natasha “ oompje? “. En Natasha had gelachen en gezegd, toen ik net in Nederland was en bij tante Marie woonde kwam hij regelmatig op visite en ik noemde hem dan ook oompje vandaar “

En Peter zei “ altijd makkelijk zo een grote familie “. En hand in hand en gelukkig gaan ze terug naar de afdeling.