“De meest sexy sport is skiën.”

“Komaan Francis, nu ben je opnieuw aan het zwanzen .”

“Voor een vrouw welteverstaan. Voor een vrouw.”

“Francis, geen Trappist meer voor jou,” grapte Bart verveeld.

“Een vrouw op ski’s is een lingeriemodel op een catwalk”

“Ha?” vroeg Cindy.

“De ski’s zijn de catwalk.”

“En de lingerie?”

“Haar skipak. Haar derrière geaccentueerd in een gecapitonneerde skibroek”

“Wat is derrière?” vroeg Cindy

“Haar gat.”

“Haa!”

“De stiletto’s…”

“…Ik snap hem! Ik snap hem!” riep Bart, “De stokken naast de skibotten!”

“Het bewegen van de heupen bij het skiën, en ook bij het stappen. Goddelijk. Ik ski altijd achter mijn vrouw. Of andere vrouwen.”

“Francis je bent een pervert.”

“Precies, Bart. En ik ben er trots op.

Om nog preciezer te zijn, élke serieuze vrouwensport is erop gericht de man te verleiden. Nee, moet erop gericht zijn de man te verleiden.”

“Komaan Francis, daar kan ik toch gemakkelijk een tegenvoorbeeld geven: rally”

“Bart, dat is geen tegenvoorbeeld: er bestaat geen afzonderlijke competitie voor vrouwen. Rally is dus geen vrouwensport. Wat niet wegneemt dat jouw vrouw een héle sexy vrouw is.” En Francis keek even glazig in de verte terwijl hij onwillekeurig zijn hand die nét om de linkerborst van Cindy paste, opende.

“Zucht… waar is ze dan?”

Bart was even stil.

“Mmm… damesvoetbal, damesbasket?” vervolgde hij.

“Tja, wat moet ik nu zeggen… om geen demarezke te doen? Dat zijn geen vrouwensporten. Dat zijn vrouwen die een mannensport beoefenen. Dan zie ik nog liever boksen. Die explosies van kracht, dat ronddansen, heel elegant, bijna ballet.”

“Wat vind jij dan een vrouwensport?”

“Ballet dus. En Tennis, Beachvolleybal, Turnen, Kunstschaatsen. En alle variaties van zwemmen. Sporten waar de vrouw haar bijna naakte lichaam toont, aan het publiek of aan de jury.”

“Francis, de tijden veranderen.”

Francis grinnikte, lachte Bart op een vriendelijke wijze uit.

“De vrouw is het juweel van de man.

Daarom moet de man de achtergrond zijn op dewelke de vrouw kan schitteren.

Een man die zelf schittert is een vloek voor het oog.

Onnatuurlijk.”

“Wat heeft dat ermee te maken?”

“Een vrouw moet schitteren, een man moet bewonderen. Het is zijn plicht. Het is haar plicht. Hij mag hoogstens pronken met haar. Zo zit de natuur in elkaar.”

“Klinkt goed Francis, klinkt zelfs eerbaar. Maar als je daar eigenlijk mee bedoelt geilen op schaars geklede vrouwen en vrouwen in deze vernederende rol duwen, dan ben je een exemplaar van een uitstervend ras, een dinosaurus.”

“Hé Bart, geniaal! Hiermee heb je de finaal juiste verklaring gegeven!”

“Hoe?”

“De dinosauriërs zijn uitgestorven omdat de mannetjes de wijfjes in een seksueel onderdanige rol duwden. Véél logischer dan dat van die meteoorinslag.”

“Francis, je trek het in het belachelijke. Je kan niet eens correct argumenteren. Je bent passé.”

Bart was van streek en zocht bondgenoten tegen de spottende overmacht van Francis. “Cindy, wat vind jij?”

“Ik vind het wel fijn om mijn blote lijf te tonen aan een leuke man. Of mij langzaam al dansend uitkleden terwijl iedereen kijkt.” En ze likte onbewust haar lippen terwijl ze spontaan onderdanig en dom blikte naar afwisselend Bart en Francis.

Bart deed nog een laatste poging om een soort gelijk te halen.

“Kijk Francis, als jij sport ziet als een manier om vrouwen op te voeren als seksobjecten, dan zouden er toch evengoed sporten moeten zijn waar mannen seksobjecten zijn? Wel, die zijn er niet.”

“Natuurlijk Bartje, alle sporten, zeker die met spierkracht en vechten…”

“Nee, spierkracht en vechten en bodybuilding en zo zijn niet seksueel getint. En vooral geen symbool van onderdrukking. Een man die beachvolleybalt staat daar niet in een string zijn ding te showen. Hij draagt veel textiel.”

“Oooo ik zie wat je bedoelt. Wat dacht je dan van Bio-biatlon?”

“Watte?”

“Ik zie dat je niet op de hoogte bent. Bio-biatlon, waar een naakte man en een vrouw in boerka, als team, een parcours van tweeënhalve kilometer zo snel mogelijk al lopend afleggen.”

“Mjoa… niet echt seksueel… maar bloot? Bon…”

“Ik en mijn vrouw waren daar vroeger héél goed in. Nog provinciaal kampioen geweest.”

“Wel… knap,” zei Bart niet geheel overtuigd, “seksueel lustobject?? De vrouw gekleed en de man in zijn blootje?”

“De man moet een erectie hebben, en het ganse parcours bewaren. De vrouw mag geen lichaamsdelen tonen.”

“Tja… als hij heet staat?”

“En meestal in de winter. Het vereist zware training om dat te kunnen. Wij waren daar erg goed in. Deborah kan je heet maken zelfs met kleren aan. Mmmrrr wat een wijf.”

Francis sloot de ogen en genoot zichtbaar van de herinnering

“En elke honderd meter is er een checkpoint waar de vrouw een ring moet gooien.”

“Ah??”

“… rond de stijve staaf. Nee, nee, geen trouwring. Ze moet vanop tien meter zo een mousse ring errond mikken. Je mag je als man je verplaatsen om de ring op te vangen, je mag je handen niet gebruiken. Uitsluitend je stijve piemel.”

“En als ze mist?”

“Moet ze blijven proberen tot ze hem errond kan gooien. Een beetje zoals in gewone Biatlon. Deborah miste nooit.”

“Allez…”

“Geen doping vanzelfsprekend! Je wordt getest op Viagra en oesters.”

“Neenee…” besloot Bart verbouwereerd, en verzonk in introspectieve gedachten.

Sport 2

“Publiek? Wel…”

“Je had toch publiek? Provinciale kampioenschappen?”

“Wel… er was nog één ander koppel, uit de provincie. Dus.”

“En die verloren, dus?”

“Ja, de vrouw droeg een echte boerka. Deborah had een latex boerka. Een wereld van verschil!”

Sport 3

Ik ben de keeper. Ik ben de kapitein van mijn ploeg. We zijn één team.

Je zou dat niet geloven, ik ben een topscoorder.

Ik leg ze in de netten. Met de hulp van mijn tien ploegmaats, en ook alleen, ik met het doel, met ons tweeën.

Met vijf van mijn ploegmaats houd ik keepertraining. De twee aanvaller en de drie middenvelders. Ze doen dat goed. Goede training. Mmmm zo blijf ik in vorm. De keeperstraining onderhoudt mijn stamina. En mijn reikwijdte. En mijn concentratie. Tien minuten per dag oefen ik. Soms tweemaal. Soms driemaal, als ik me concentreer op mijn volgende grote wedstrijd.

Het liefst speel ik wedstrijden, tegen een andere ploeg. Een ploeg zonder keeper. Dan heb ik vrije toegang tot het andere doel. Dan geef ik me helemaal. Ik speel me in het zweet. Ook als het niet regent word ik helemaal nat. Ik start vanuit mijn doel, en neem een lange aanloop. Dan doe ik alles zelf. Ik heb mijn tien ploegmaats niet nodig. Misschien alleen om het doel voor te bereiden. Het doel nat te maken. Voelen of het zin heeft om gescoord te worden. Ik neem dus een lange aanloop, en dribbel, links, rechts, voor, achter, trager, sneller, vooral sneller, steeds verder en dieper de helft van de andere ploeg op. Tegenstander mag ik ze niet noemen, eerder medespelers.

En dan leg ik mijn lading in hun doel.

Het publiek juicht!

De totale ontlading!

En dan omhelzen we elkaar. Ik en de tegenstander die geen tegenstander is.

O, wat houd ik van haar.

Er zijn alleen winnaars.

Of minnaars.

Dat rijmt.