Die dag, om kwart voor twee, stopte de vrachtwagen voor ons huis. Het was een van de door waterstof aangedreven vehikels, waarvoor de schaarse elektriciteit werd voorbehouden. Elektrische wagens reden alleen in steden, voor korte afstanden. Ik klom in de laadruimte om alles aan te nemen wat moeder en Rani me aangaven. We hadden alles in open wilgentenen manden geladen die grootvader voor zijn plezier was blijven maken. Daar hadden we er zoveel van dat ook de andere buren ze waren komen ophalen. In een van de manden van rode Freya lagen bovenop, als een uitnodiging voor mij, zowaar twee kanten slipjes - een donkerrood en het andere mosgroen. Dat zij die nog bewaard had! Bij mijn weten liepen alle vrouwen al jarenlang in hun blote kont onder hun afgedragen en opgelapte rokken en kleren. Wie aan wat stof raakte, naaide moeizaam iets dat op een jurk leek. De broeken die ik zelf droeg waren te klein, je zag mijn hele kuiten en ze spanden in mijn kruis. Gelukkig was ik, net als iedereen, graatmager, waardoor ze ten minste nog aan mijn lijf pasten. Mijn laatste onderhemd en onderbroek kon ik me nog nauwelijks herinneren...

De acht manden die moeder en Rani me toeschoven, plaatste ik netjes achterin naast die van Freya. Uit nieuwsgierigheid grabbelde ik wat in de mand met Rani's spullen in de hoop daar ook iets aan te treffen dat me kon opwinden, maar nee, het waren allemaal kleine spullen die voor haar een grote gevoelswaarde hadden - poppen van toen ze klein was tot de minst versleten kleren die ze nog had, maar niks dat op ondergoed leek. Om een of andere reden griste ik in een mand waar bovenop de winterjas van moeder lag. Tot mijn verbazing lagen daaronder, open en bloot, een glazen dildo en twee vibrators die je kon opladen aan een PC. De USB-laders had ze er netjes omheen gewikkeld. Ik grinnikte inwendig: zo, zo, mijn eigen moeder deed het op die manier... Ik kende die spullen van toen ik met mijn buurvrouw vrijde: die had ze me getoond en me laten zien wat ze er mee deed. Ik had het enorm opwindend gevonden hoe ze daar totaal ontspannen op bed lag, de benen dichtgeslagen, de vibrator nauwelijks hoorbaar tussen haar liezen houdend en na een tijdje zwaar hijgend tot een orgasme komend dat ik haar nooit heb kunnen bezorgen. Ik vermoedde nu dat alle vrouwen zich hiermee moesten behelpen, zonder man in huis. Een man die ofwel gesneuveld was of ergens gevangen zat of vermist werd, zoals mijn eigen vader. Was hij maar hier, bij moeder, om haar te neuken met zijn levende dildo. Moeder leek me niet het type dat zonder seks kan leven, maar over seks werd in ons gezin nooit gesproken... Vanaf nu zou dat wel niet anders meer kunnen... Ik werd door het nieuwe regime gewoon tot stamboekstier gedwongen. En ik wist niet of ik het wel zou kunnen, met Sam naar bed - een meisje van mijn leeftijd, achttien jaar. Wel mooi, maar nooit had ik aan haar gedacht als een mogelijk liefje. Ze leek me altijd wat hooghartig. Net als haar moeder trouwens. Sky een trotse vrouw, met een rechte rug en een oogopslag waaronder je je klein voelt. Hoe zou die zich laten neuken door mij, een jongen van achttien uit een familie die veel armer was geweest dan de hare? Haar man was waarschijnlijk al lang dood, er waren al vijf jaren gepasseerd sinds ze nog nieuws van hem hadden gekregen. Hij was toen ergens in het Midden-Oosten bezig met bewaken van de laatste oliebronnen die de geallieerde legers hadden weten te veroveren. De kans dat hij nu nog leefde, was nihil.

Ik bleef in de laadruimte van de vrachtwagen die verder hobbelde over de kapot gebombardeerde hoofdweg die omheen ons dorp liep. Daar, helemaal aan het eind van het dorp, stond het huis van Sam en haar moeder. Ook zij waren manden komen ophalen bij ons en ze stonden ons in de bittere kou op te wachten. Alleen Sam droeg de manden naar de vrachtwagen en tilde ze op het laadvlak. Het waren er meer dan die van ons en die van Freya samen en ze wogen als lood. Ook hier deed ik een grabbel in de drie manden met kleren en vond ik, tot mijn genoegen, enkele négligé's, zijden onderhemdjes, een stapeltje van wel een dozijn onderbroeken in wit katoen, enkele zelfs versierd met hartjes en lintjes. Die moesten wel van Sam zijn, al leken ze me eerder voor een jonger meisje. Misschien kon ze die nog altijd dragen, want ook zij was graatmager. In de mand met de kleren van haar moeder vond ik eveneens een hele stapel ondergoed, sommige dingen nog in de originele verpakking zelfs, dus nooit gedragen. In twee van die doorschijnende zakjes telde ik drie onderbroeken in verschillende kleuren, maat L. Ik wist dat mijn moeder XL droeg, dus zou het achterwerk van Sky wel een stuk slanker zijn. Ik sloot mijn ogen even om me voor te stellen hoe het zou zijn om die drie vrouwen voor het eerst bloot te zien... Maar toen dacht ik aan Rani en besloot alleen van haar te houden en met de drie andere vrouwen gewoon te doen wat men me bevolen had. Ik kon mezelf trouwens voor het hoofd slaan voor het onhandige gepriegel vannacht met Rani, alsof ik alles wat ik van onze buurvrouw Finn geleerd had was vergeten. Ik wist dat ik beter kon dan dat en dat ik Rani's eerste keer eigenlijk had verpest door niet aan het voorspel te denken...

Alles was nu ingeladen. In de bestuurdersruimte konden twee mensen naast de chauffeur zitten. Daar kozen we grootvader en mijn moeder voor uit. Alle anderen moesten gewoon in de laadruimte zitten of liggen. De chauffeur hielp ons door bij Freya te stoppen en de twee matrassen die ze bezat in de laadruimte te kieperen. 'Eigenlijk mag het niet,' bromde hij, 'maar wat niet weet, niet deert. Ik moet jullie in de buurt van Helmond brengen, op een afgelegen hoeve. Gooi de matrassen daar ergens in een schuur, uit het gezicht. Wie weet komen ze nog van pas.' Hij knipoogde schalks naar mij.

Mijn moeder vroeg hem of hij ook voor nageslacht moest zorgen. 'Nee, daar ben ik volgens de heren in de torens te oud voor. Niemand boven de veertig krijgt daar de kans meer voor. En hoeveel mannen van tussen de twintig en veertig zie je nog? Die zijn allemaal weg, kaputt, verschwunden. Ik heb zelfs gehoord, maar ik weet niet of dat waar is, dat het leger geen mannen van boven de veertig meer naar huis laat komen uit angst dat ze nog kinderen verwekken. Daarom zijn er zoveel vermisten, denk ik.'

De tranen stroomden over moeders wangen. Het denkbeeld dat mijn vader, 53 jaar oud, voorgoed zou verplicht worden om ergens te werken zonder een vrouw te mogen zien, bang dat hij er eentje zou zwanger maken, brak haar hart. Grootvader mocht van geluk spreken dat hij tachtig was. Daar was men niet bang voor en die oude mannen met zoveel werkervaring kon men nog gebruiken.

Het luik van de laadruimte werd neergelaten en we lagen naast elkaar te schokken en over en weer te schuiven op de matrassen, die gelukkig heel dik en vrij zacht waren. Ik lag in het midden tussen Rani en Freya in. Sam en Sky hadden gekozen om aan de zijkanten te liggen, waar lussen waren waaraan ze zich konden vasthouden. De reis duurde meer dan drie uur en toen we eindelijk aankwamen, leek het alsof al onze botten gebroken waren. Onze ledematen waren gevoelloos en we konden amper op onze benen staan. We wreven onze benen en armen tot de bloedsomloop weer op gang kwam en werden door de chauffeur en door moeder uit de laadruimte geholpen.

We zagen de boerderij waar we zouden gaan wonen. Een grote hoeve, volledig intact nog. Naast het woonhuis, dat een verdieping en een zolder had, waren er twee schuren en verschillende kleinere gebouwen, stallen wellicht. We waren nog bezig met alle manden uit te laden, toen een wagen het erf op reed. Er stapte een rijzige man in legeruniform uit. Hij leidde ons naar binnen en sprak ons toe.

'Dames, heren, welkom in uw nieuwe woonst. Ik heb hier voor u het huishoudelijk reglement, dat u tot in de kleinste bijzonderheid moet leren en naleven. U bouwt, samen met onze leiders, het nieuwe Europa op, machtiger dan ooit tevoren. Maar om dat te kunnen doen, hebben we ieders hulp nodig. "U helpt Europa, Europa helpt u!" Dat is de leuze. U zorgt hier voor voedsel en voor een nieuwe generatie van sterke jongens en meisjes die, wanneer ze volwassen zijn, de hoop van onze natie zullen vormen. Wij hebben in die langdurige oorlog enorm veel mensen verloren, maar bedenk dat onze vijanden er nog vele malen meer kwijt zijn geraakt. Azië is zo goed als ontvolkt, net als Afrika. Wij zijn niet uit op het veroveren van die gebieden, wij willen de geallieerde staten doen groeien en bloeien door het werk van onze handen. En niet te vergeten door onze vruchtbare vrouwen en viriele jonge mannen.'

Hij overhandigde de papieren aan mijn grootvader die hij officieel aanstelde als verantwoordelijke voor 'het bedrijf', zoals hij de boerderij noemde. 'Lees dit nauwkeurig en laat iedereen het lezen en ondertekenen,' zegde hij, 'er zit een copie bij die hier in huis moet blijven. Het origineel met de handtekeningen zal volgende week opgehaald worden wanneer het proviand gebracht wordt. In de keuken vindt u het proviand voor de volgende zeven dagen. De kalender met de werkzaamheden die moeten uitgevoerd worden, vindt u hier op tafel. Elke maand krijgt u een nieuwe kalender en krijgt u inspectie om te zien of het werk dat u werd opgedragen volledig en correct werd uitgevoerd.'

Hij wachtte even en keek mij toen aan. 'Jongeman, aan u de verantwoordelijke taak om het nageslacht van onze jonge natie te verzekeren. Daarnaast mag u natuurlijk ook uw plicht als landarbeider niet verzaken. Er werd mij gisterennamiddag door de commandant uit uw woonplaats gemeld dat er door een vergissing een vrouw werd toegewezen die uw zuster blijkt te zijn. Het is nu te laat om dat euvel goed te maken, wij kunnen u voorlopig geen andere vrouw sturen. Indien uw zuster objectie maakt tegen seksuele handelingen met u die tot haar zwangerschap leiden, dan kan zij bezwaar indienen. Maar geloof me vrij, het kan vele maanden duren vooraleer zij van standplaats kan veranderen en er wordt van u verwacht dat binnen de zes maanden elk van deze vier vruchtbare vrouwen in een gevorderd stadium van zwangerschap verkeert. Ik ben helaas niet gemachtigd om een uitzondering te maken voor uw zuster.'

Hij rommelde wat in zijn aktetas en trok er een papier uit dat hij aan mijn zus gaf. 'Dit is het bezwaarschrift, jongedame. U kan het invullen en ondertekenen en volgende week meegeven, samen met de goedgekeurde huishoudreglementen.'

Tot mijn verbazing scheurde Rani het formulier aan flarden: 'Nee, ik heb geen bezwaar. Ik blijf bij mijn familie en mijn buren,' zei ze bits.

'Daarvoor hoefde u dat formulier niet te verscheuren, juffrouw,' beet de militair haar toe. 'Ik kijk het nu door de vingers, maar laat u niet meer op dergelijke toon uit tegenover een hoge officier en maak nooit meer staatseigendom stuk. U weet wellicht nog niet welke straffen ik daarvoor kan vorderen. Om het u allemaal eens en voorgoed duidelijk te maken: er wordt van u medewerking en gehoorzaamheid gevraagd, nee, geëist. Er bestaan geen lichte straffen meer, zoals vroeger, alleen nog harde. Wie niet luisteren wil, zal voelen.'

Duidelijk kwaad, draaide hij een halve slag op zijn hielen en verliet zonder meer de woonkamer. We bleven verbluft achter. Moeder was de eerste die bij haar positieven kwam. Ze liep de keuken in en riep de andere vrouwen om te helpen alles weg te bergen. Al gauw ontdekten we dat aan alles was gedacht, tot in het kleinste detail was alles aanwezig wat nodig was voor elke huishoudelijke taak. Ondertussen was grootvader begonnen met het bestuderen van het huishoudelijk reglement, een dikke bundel dicht beschreven papier. Zelf ging ik naar buiten om de schuren en stallen te bekijken. Ook daar was alles netjes klaargezet, maar het was al direct duidelijk dat we geen beschikking hadden over tractoren. Alles zou met de hand moeten gedaan worden. Ik liep terug naar binnen om de werkkalender af te lezen. Doordat het november was, bleef het werk op het land beperkt. We moesten ons alleen bekommeren om het paard en de vier koeien. Ach ja, ik was nog niet in de stallen geweest. Die zocht ik gauw op en ik vond een best mooi trekpaard en vier schonkige koeien, met in het bijgebouwtje de melkemmers en kruiken en alles wat nodig was voor het onderhoud van dieren en stallen.

Ik aarzelde om terug naar binnen te gaan. De avond was al gevallen, het was al donker en in de woonkamer brandde een gezellig licht. Blijkbaar was er stadsgas genoeg om de woning te verwarmen. Maar er was ook een ouderwetse kookkachel en een houtkachel in de woonkamer, voor als er noch gas, noch elektriciteit was. De reden waarom ik haast niet naar binnen durfde, waren natuurlijk de vrouwen. Hoe zou dat er hier aan toegaan? Zouden ze echt bereid zijn om seks met mij te hebben of zou het tegen hun zin gebeuren? Zou ik hen moeten verkrachten? Aarzelend stapte ik de woonkamer in.

Grootvader keek me aan en zei: 'Goed dat je er bent, Boy. Ik heb hier net gelezen hoe de kamers boven zijn ingedeeld. Luister allemaal. Hier staat: Op de bovenverdieping bevinden zich zes kamers is goede staat van onderhoud. In elke kamer zijn verwarmingselementen aanwezig, benevens slaapgelegenheid in de daartoe bestemde ruimtes. Slaapkamer 1 is ruim en bevat twee eenpersoonsbedden. Zij zijn bedoeld voor de algemene toezichthouder en de verantwoordelijke voor het onderhoud van woonhuis en bijgebouwen. Tussen beide eenpersoonsbedden bevindt zich aan weerszijden een kleerkast ter afscheiding. Slaapkamer 2 is de grootste. Hierin bevinden zich twee grote tweepersoonsbedden. Zij zijn bedoeld voor de vier vrouwelijke arbeidsters/kweekpersonen.. De derde slaapkamer is kleiner en bevat een eenpersoonsbed voor de arbeider/bevruchter. Aan de overzijde van kamer 3 bevindt zich de kamer met een tweepersoonsbed die bedoeld is om gemeenschap te hebben. Daarnaast, in kamer 4, zullen de verlossingen plaatsvinden. Het is ten strengste verboden deze kamer te gebruiken voor oneigenlijke handelingen. Alle materialen in deze kamer moeten wekelijks onderhouden worden en om de maand indien nodig ontsmet, zeker wanneer een bevalling op handen is. Kamer 6, tegenover slaapkamer 1 is de badkamer met ligbad en drie douches en twee bidets. Het staat de bewoners vrij hoe ze deze badkamer gebruiken, maar het is niet de bedoeling dat iemand zich op enige privacy beroept. Aan het einde van de gang, zowel links als rechts, bevindt zich een toilet. De toiletten moeten te allen tijde volstrekt proper zijn. Indien bij inspectie blijkt dat badkamer en toiletten niet perfect proper zijn, zal de verantwoordelijke voor de huishouding zonder mogelijk verweer beschuldigd worden van grove nalatigheid en zwaar worden gestraft volgens artikel 412 bis, paragraaf 17 van het noodwetboek.'

'Dat is het dus,' besloot grootvader, 'dat zullen we allemaal wel kunnen onthouden. We zijn allemaal moe, ik stel voor dat we gaan slapen. En omdat het de eerste keer is en we nog niet aan elkaar gewend zijn, stel ik voor dat de drie dames ons voorgaan naar de badkamer. Wij zijn van hetzelfde gezin en het maakt ons weinig uit om samen de badkamer te gebruiken.

Ik zag dat alle manden leeg gemaakt waren en dat iedereen zich dus al min of meer geïnstalleerd had, behalve ikzelf. Maar Rani vertelde me dat zij en moeder mijn kamer al in orde hadden gebracht en al mijn spullen opgeborgen in de grote kast. Ze was ook al op de 'sekskamer' gaan piepen, zegde ze. Die was mooi ingericht, met donkere stoffen beklede muren en met een zalig groot bed en een fantastische matras. Er waren ook allerhande speeltjes, een groot scherm met een projector waarmee je via de PC alleen erotische films kijken.'

'Jij hebt er al een hele tijd aan besteed,' merkte ik lachend op, 'en ondertussen moest moeder al het werk doen.'

'Het was moeder zelf die het me voorstelde,' antwoordde Rani, 'ze wil dat wij het goed hebben hier, naar onze zin, bedoel ik. Moeder is heel bezorgd, Boy, zowel voor jou als voor mij. Oh, broertje, ik kan niet wachten om met jou te slapen. Mag ik nu al?'

'Je wil zo snel mogelijk zwanger zijn?' vroeg ik.

'Ach, je weet toch dat ik net mijn regels heb gehad. Nu kan het geen kwaad. En luister, Boy, lieve schat, als ik zwanger ben, dan is het maar zo. Ik leg me bij de zaken neer zoals ze zijn. Maar nu wil ik eerst genieten van jouw lijf tegen het mijne en jou in mij voelen.'

'Oké, maar ik wil toch van de andere vrouwen horen hoe zij het zien zitten. Van zodra ze uit de badkamer komen, zullen we naar jullie slaapkamer gaan en even overleggen. Ik wil vermijden dat er ruzie komt.'

Rani moet wel even geschrokken zijn toen ze de slaapkamer binnenkwam en de drie vrouwen aantrof in mooie nachtgewaden. Zelf bezat ze alleen nog drie tot op de draad versleten nachthemden. 'Sorry, dames,' begon ik, 'maar jullie weten even goed als ik wat de bedoeling hier is. Ik ben verplicht om seks te hebben met jullie, of ik dat wil of niet en of jullie dat willen of niet. Binnen het half jaar moet elk van jullie zwanger zijn. Ik wil niet dat er van alles bekokstoofd wordt en ik stel voor dat jullie samen een regeling bedenken waar iedereen mee kan leven. Volgens grootvader staat in het huishoudelijk reglement dat een vrouw die seks met het oog op zwangerschap weigert, naar een werkkamp in Polen wordt gedeporteerd, zonder mogelijkheid om terug te keren. Je moet niet denken dat het in mijn aard ligt om met om het even wie naar bed te gaan, maar als ik weiger te doen wat men van mij eist, is de straf voor mij nog zwaarder dan voor jullie. Dat is levenslange gevangenisstraf. Aan jullie om uit te maken wat jullie best vinden. Rani is helemaal over haar toeren en vraagt of ze vannacht bij mij mag slapen. Heeft iemand daar bezwaar tegen?'

De drie vrouwen schudden van nee. Freya zegde dat ze direct zouden bespreken hoe ze het gingen aanpakken. Sam keek naar het dekbed en Sky wendde het hoofd af. Ik nam Rani bij de hand en we verlieten de vrouwenslaapzaal. Mijn eerste nacht in de gemeenschapskamer was er een met mijn zusje. We vielen in elkanders armen in slaap zonder aan vrijen toe te komen.