Om in vorm te blijven speelde ik vaak pick-up basketbal, en niet ver van ons huis was een voorziening die meerdere avonden per week tot negen uur open bleef. Ik ging meestal op woensdag, iets voor acht uur, nadat de jeugdcompetitie was afgelopen en bleef dan tot sluitingstijd.

Verschillende jongens van mijn leeftijd volgden dezelfde routine en waren normaal gesproken aanwezig, samen met één of twee willekeurige individuen. Gelukkig waren we allemaal ongeveer even lang en sterk, zodat we competitieve wedstrijden konden spelen.

Het gebouw was de sportschool van een oude middelbare school die jaren eerder was gesloten en de stad had het samen met verschillende buitenvelden omgebouwd tot een gemeenschapscentrum. Ook had het onderwijsdistrict een aantal van de andere gebouwen gerenoveerd voor gebruik als wijkcentrum, zodat het terrein er nog steeds uitzag en aanvoelde als een middelbare school.

Toen we op een avond klaar waren met spelen, realiseerde ik me dat ik vrij nodig moest plassen. Ik besloot een toilet op te zoeken in plaats van te wachten tot ik thuis was. Ik wist ongeveer waar de kleedkamers zich bevonden hadden, hoewel ik er de tijd dat ik in het schoolteam speelde nooit was geweest.

Ik liep naar het uiteinde van het gebouw en nam de helling naar een lagergelegen niveau. Hoe lager ik kwam, hoe meer de veelbetekenende geur van zweet en ongewassen kleding mijn neusgaten vulden. Hoewel het al in geen jaren meer routinematig was gebruikt, was de ruimte er op de één of andere manier in geslaagd dit twijfelachtige aroma te behouden.

De enige verlichting kwam van het omgevingslicht dat door de geschilderde ramen filterde en een enkel veiligheidslicht dat de uitgang markeerde. Even stopte ik om de schakelaar voor de andere lichten te zoeken, maar die kon ik niet direct vinden, en na een paar seconden besloot ik dat genoeg kon zien voor mijn doel.

Ik vond de toiletten en terwijl ik voor het urinoir stond en het porselein nat spetterde, overviel me een openbaring. Ik realiseerde me dat deze plek de wens van mijn vrouw kon vervullen om stout te worden in een kleedkamer voor mannen. Het had alle essentiële elementen en voor zover ik wist had het weinig bezoekers.

Misschien, zo bedacht ik, konden we op een avond naar binnen sluipen en ons verstoppen voordat de sportschool sloot. Het betekende dat we de conciërge moesten ontwijken, maar ik zag hem zelden en ik vermoedde niet dat het gebouw een alarminstallatie had.

De belangrijkste deuren hadden uit veiligheidsoverwegingen sloten waarmee je, ook al zaten ze op slot, wel weer naar buiten kon maar niet naar binnen. Dus als we wegwilden, zouden we gewoon naar buiten moeten kunnen lopen.

Er was heel wat zelfbeheersing voor nodig om mijn glimlach te verbergen toen ik terugkeerde naar Lucy. Als ze zou voelen dat er iets aan de hand was, zou ze maar een klein zetje nodig zou hebben mij zover te krijgen dat ik het zou vertellen. Ik wilde het idee nog eens goed doordenken en ervoor zorgen dat we geen onnodige risico's zouden nemen.

Gelukkig slaagde ik erin me normaal te gedragen, ook tijdens de dagen daarop waarin ik het plan uitwerkte. Uiteindelijk concludeerde ik dat rondsluipen in het gebouw te veel risico met zich mee zou brengen. Ondanks de onschuldige aard van onze activiteit wist ik, dat als we betrapt zouden worden, het niet goed zou aflopen.

Het was een ontnuchterende gedachte, maar ik was niet klaar om het concept gelijk al op te geven, wat me langzaam tot het besef bracht dat ik de conciërge aan mijn kant moest zien te krijgen.

Ik had hem verschillende keren gezien, zodat ik wist hoe hij eruitzag, maar we hadden nooit met elkaar gesproken. Het was een oudere, zwarte man, van ergens achter in de vijftig, zo leek mij. Hij was mager gebouwd en had een kaal hoofd. Ik vermoedde dat hij iets meer dan twee meter lang was, hoewel ik nog nooit dichtbij genoeg bij hem was geweest om daar een meer zuivere meting op los te kunnen laten.

Er gingen twee weken voorbij, en ondanks mijn inspanningen om de man in de gaten te houden, zag ik hem maar één keer en dan nog maar een paar seconden. Zijn zeldzame aanwezigheid maakte het moeilijk om de beste aanpak te bepalen en ik had het idee grotendeels opgegeven toen het lot ons bij elkaar bracht.

"Hé," zei ik tegen de conciërge terwijl we elkaar passeerden. Ik was op weg naar mijn auto, maar twee van de jongens waren nog steeds aan het spelen en gezien de tijd vermoedde ik dat hij op weg was hen weg te jagen.

"Hé man," antwoordde hij met een norse stem.

We bleven liepen allebei verder totdat ik eindelijk voldoende moed verzameld had. "Uh... heb je even?" riep ik. "Er is iets dat ik je zou willen vragen."

"Wat?" antwoordde hij nadat hij zijn omgedraaid had en me achterdochtig aankeek.

Nu ik plotseling geconfronteerd werd met de realiteit van het verzoek, voelde ik me, zelfs nadat ik had bedacht wat ik moest zeggen, even met mijn mond vol tanden staan. "Ik... ik... kijk... eh... het kan even duren, maar mag kunnen we even praten als iedereen verder weg is?" vroeg ik uiteindelijk.

"Waarover?" vroeg hij terwijl zijn ogen samenknepen.

"Gewoon, een verzoek... over het gebruik van het gebouw... niets slechts..." stamelde ik. Hij keek me nog een paar seconden aan, haalde dan zijn schouders op, draaide zich om en liep naar de anderen.

Omdat ik niet wist wat ik moest doen, stapte ik in de schaduw van de lockers voor de dames. Al snel kwamen de overgebleven twee spelers langslopen en achter hen hoorde ik de voetstappen van de conciërge. Gelukkig liepen de beide mannen door. Dat gaf me wat energie, en toen de zwarte conciërge dichterbij kwam stapte ik terug in het licht.

"Wat is er verdomme?" vroeg hij geschrokken door mijn plotselinge verschijning. "Wat wil je?"

Omdat ik voelde dat het tijd was voor wat moed, besloot ik de waarheid te vertellen. "Moet je horen," begon ik. "Ik wil de kleedkamer een keer gebruiken nadat de tent gesloten is... als er niemand meer is... samen met mijn vrouw..."

"Waarvoor?" vroeg hij, hoewel ik merkte dat zijn houding milder werd door de vermelding van Lucy.

"Uh... het is min of meer... een fantasieding. Het vervullen van een fantasie," zei ik.

"Wil je haar daar neuken?" reageerde hij grof.

Ik had overwogen de waarheid te verdoezelen, maar gezien zijn houding gaf ik dat idee maar op. "Ja..." antwoordde ik met een zucht.

"Honderd dollar," zei hij tot mijn verrassing. Door de blik waarmee hij naar me keek, had ik me schrap gezet voor het ergste.

"Honderd dollar, en dan kunnen we de kleedkamer gebruiken?" vroeg ik om zeker te weten wat hij bedoelde.

"Gebruik hem zoveel je wil, maar als je iets kapot maakt of iets steelt, ga ik naar de politie," antwoordde hij.

Gesteund door zijn boodschap en het besef dat hij het zag als een eenvoudige, commerciële transactie, vloeide mijn bezorgdheid wat weg. "Oké, dat is prima. Als ik volgende week kom spelen laat ik je wel weten welke nacht ik kom," zei ik.

"Weet je zeker dat het je vrouw is? Ik wil geen hysterisch meisje dat verkrachting begint te schreeuwen!"

"Ja, het is zeker mijn vrouw en ze is niet hysterisch," verzekerde ik hem.

Een paar minuten later zat ik in mijn auto en voelde ik me redelijk goed over hoe de dingen waren gelopen. Het voelde alsof ik de controle had, en met het lastige deel voor de boeg - mijn vrouw zover te krijgen - zou ik alles kunnen laten vallen als dat mis zou lopen.

Helaas bleek ze bij thuiskomst afgeleid door een aantal problemen op haar werk, dus pas de volgende dag voelde ik me voldoende op mijn gemak het idee te bespreken.

"Je weet dat ik basketbal speel in een oude kleedkamer met douches," flapte ik eruit terwijl we een glas wijn dronken en tv keken. Lucy keek me verbaasd aan en er kwam een glimlach op haar gezicht.

"Het is niet mijn school," zei ze.

Omdat ik het belang van de locatie niet inzag, zweeg ik een paar seconden. "Uh... oké," reageerde ik dan zachtjes.

"Denk je dat het er hetzelfde uitziet?" vroeg ze ineens zonder waarschuwing nadat we nog een paar minuten naar het scherm hadden gekeken.

"Het ziet eruit zoals ik gewend ben," bevestigde ik. "Het lijkt bijna identiek aan de kleedkamers van de middelbare school."

"Echt? En hoe gaan we het dat doen?" vroeg ze terwijl haar onverschilligheid plotseling in gretigheid veranderde.

"Ik ken de conciërge... Nou ja, hij is eigenlijk meer dan alleen de conciërge, maar hij zei dat het oké was. We kunnen de kleedkamer gebruiken als iedereen weg is," legde ik uit, waarbij ik de kwestie van het geld wegliet.

"Je hebt het hem verteld?" reageerde ze verrast.

Omdat ik wist dat het vreemd overkwam, nam ik een paar seconden de tijd om mijn gedachten te verzamelen. "Ja," zei ik dan, "anders wordt het te gevaarlijk. Het is een oudere man en het kan hem niet schelen."

"Wauw... je hebt het echt gepland," zei ze met grote ogen.

"We zouden het kunnen doen, wil ik alleen maar zeggen... Als jij wil," antwoordde ik onzeker over haar gedachten.

"Wanneer?" antwoordde ze, en nu was er duidelijk opwinding in haar gedrag.

"Dat moeten we beslissen. Ik heb hem gezegd dat ik hem volgende week de dag zou laten weten," legde ik uit.

"Waarom morgen niet?" ze reageerde.

"Ik weet het niet, schat. Op donderdag is er tot laat competitie, dus het kan moeilijk zijn om de man te vinden en het te regelen," zei ik. "Ik ga het proberen," vervolgde ik toen ik de teleurstelling op haar gezicht zag. "We moeten maar kijken hoe het loopt."

"Dus, hoe laat? Rond negen uur?" vroeg ze, de onzekerheid in mijn woorden negerend.

"Wat later, denk ik," zei ik terwijl ze naar me toe liep.

"Het wordt zo stout," fluisterde ze nadat ze snel schrijlings op mijn middel was gaan en na een korte kus.

Lucy's reactie vertelden me dat mijn inspanningen een schot in de roos waren. Omdat ik de seksuele energie niet wilde verliezen, kuste ik haar hartstochtelijk terwijl mijn vingers naar de knopen op haar blouse gingen. Zodra haar blouse helemaal open geknoopt was, duwde ik haar beha over haar borsten en begon ze langzaam te strelen.

Ik was nog maar net begonnen of ze stond plotseling op, trok me overeind en nam me naar de slaapkamer. We waren allebei binnen enkele seconden naakt en zonder voorspel liet ik mijn lul in haar kletsnatte opening zakken, terwijl zij haar armen om mijn nek sloeg.

"Mm... ik geloof dat het idee je opwindt," plaagde ik terwijl we verder gingen.

"Ja..." zuchtte ze. "Ik ben verrast dat je het hebt gedaan," voegde ze er na een ogenblik aan toe.

"Waarom dat?"

"Ik dacht dat je het niet durfde," giechelde ze.

"Ik snap het..." antwoordde ik en begon haar krachtiger in te neuken.

Mijn acties brachten een diep gekreun uit haar mond, en haar benen, die strak tegen mijn zij waren geklemd, gingen open om me meer vrijheid te geven. Al snel begon ze met mijn bewegingen zachte zuchten uit te stoten en we vonden een lekker ritme.

De minuten tikten voorbij, terwijl we af en toe hartstochtelijke kusjes deelden, maar toen haar gezucht en gesteun een dringend kantje kregen, wist ik dat ze er klaar voor was. Ik veranderde het tempo en begon meer doelbewust op haar in te stoten.

Een paar minuten later arriveerde haar orgasme. Ze sloeg haar benen om mijn middel en drukte haar nagels in mijn armen terwijl ze ritmische snikjes uitademde.

Ik neukte haar tijdens haar orgasme gewoon door en terwijl het dat wegebde, veranderden haar opgewonden geluiden in zacht gejammer. Daarna was het mijn beurt en magische gevoelens kwamen op in mijn lichaam terwijl ik luid kreunend in haar explodeerde.