Het heeft even geduurd maar nu deel 7 van dit liefdes verhaal. Over hoe een echtpaar uit de krochten van het leven probeert op te krabbelen en onderzoeken of ze samen verder kunnen. Dit nadat bleek dat de vrouw van dit echtpaar haar man 10 jaar lang bedrogen had. Voor de goede orde raad ik eerst de voorafgaande delen te lezen.

Veel leesplezier.

JohanK.

Dick: Wij zijn een kleine 1,5 jaar verder en daar waar ik dacht dat ik alles wel onder controle had, moest ik helaas constateren dat ik deels de grip kwijt was.

Qua werk liep inmiddels alles wel op rolletjes. De weken na dat ongeluk had ik ook benut om na te denken over mijn werk, met name over de leuke en minder leuke aspecten daarvan. En besloten het over een andere boeg te gooien, voor een minder technische maar meer menselijke insteek te kiezen. En dat had al snel zijn vruchten afgeworpen. Mijn order portefeuille zat aardig vol, een tijdje had ik met de gedachte rondgelopen dat Ruud’s bedrijf hier misschien een rol in speelde, mij zo wilde ‘inpakken’. Maar die achterdocht had ik al snel laten vallen, niet alleen omdat het met name oude klanten betrof die me dit werk gunden, meer nog dat het negatieve energie gaf. Daarbij ontving ik regelmatig complimenten van mijn klanten, kreeg te horen hoe enthousiast zij waren over mijn nieuwe insteek, dat deze voor hun beter functioneerde en ook meer bij mij paste. In ieder geval gaf het mij meer plezier en energie, en dat was wat telde. Ik kon mijn ei er in kwijt, en vreemd genoeg ook mijn ervaringen met Birgit etc. een plek geven.

Maar naast mijn werk was ik nu opeens ook een ‘part-time’ gigolo. Iets wat als een grapje ontstaan was, had nu meer serieuze vorm aangenomen. Wat ik al niet over had voor Birgit, en in het verlengde daarvan Marjolijn en in mindere mate zelfs Marloes. Denk nu niet dat ik ‘in handen’ van dat bedrijf van Marjolijn gevallen was, verre van dat zelfs. Nee, ergens moest ik de hand in eigen boezem steken.

Hoe had dat zo uit de hand kunnen lopen?

De aanleiding hiervoor lag in die periode van zeg maar die 5 maanden na dat ongeluk. In de eerste paar maanden daarvan hadden Birgit en ik veel gepraat over wat er al die jaren gebeurd was. Nu ja praten was misschien een te groot woord, het was meer 1-richting verkeer van Birgit naar mij. Ik had haar dagboeken wel al een keer of wat doorgelezen, nu deed zij dat maar dan aangevuld met meer opwindende anekdotes. In de diepte ging ze echter niet, het bleef oppervlakkig, meer bij een beschrijving van haar beleving over al die jaren, over hoe opwindend het wel niet geweest was. Daar waar in de eerste 2 delen ik of ons gezin en haar schuldgevoelens nog wel eens aangestipt werden, was dat daarna snel verdwenen. Eigenlijk al na een klein jaar, toen ze ‘ingewerkt’ was. In al de jaren daarna kwamen wij zelden of nooit ter sprake, het leek wel of wij van de aardbodem verdwenen waren. En gebeurde het een keer, dan meer vanuit het manipulatieve perspectief van Leo die beetje bij beetje mijn plaats in leek te nemen, als haar klankbord, haar rots in woelige tijden. En het opmerkelijkste was dat zij dit deel van haar leven, haar gezin dus, zovee, als mogelijk uit de weg ging tijdens het voorlezen uit haar dagboeken. Er snel over heen liep, dit absoluut niet wilde bespreken. Ik wilde het ook niet uit haar gaan trekken, dit moest uit haar zelf komen.

Zij scheen dolblij met mijn luisterend oor, maar opvallend was ook dat er bij haar geen enkel moment van reflectie sprake was. Ik veroordeelde haar niet, dat had ook weinig zin, werd alleen maar stiller en stiller zonder dat haar dat opviel. Waarschijnlijk door haar ‘opluchting’ het eindelijk kwijt te kunnen, in de intimiteit van mijn armen. En mogelijk speelde mijn ‘gevoeligheid of geilheid’ mee bij haar enthousiaste anekdotes over haar diverse seksuele belevenissen etc. Het moest voor haar aangevoeld hebben dat haar werk als hoertje mij opwond, schatte ik zo in.

In die maanden heb ik geregeld teruggedacht aan de opmerking, die ik ooit gemaakt had niet meer te geloven in het toeval. In het waarom ik iedere keer na een ongeval terug was gekomen op mijn voornemen om een punt achter onze relatie of huwelijk te zetten. En moest uiteindelijk accepteren dat de wereld of realiteit complexer in elkaar zit, dan op het eerste gezicht lijkt. Dat er zeg maar meer versies van wat waarheid is, bestaan, meer lagen zijn waar je doorheen moet graven en iedere laag weer zijn eigen interpretatie van die waarheid kent. De dagboeken van Birgit lieten zoiets ook zien, want daarin kwam ik ook diverse lagen tegen. Een oppervlakkige als ik puur en alleen naar de seks keek, en dan de veel diepere lagen zoals bijvoorbeeld haar veranderde beleving over de jaren heen wanneer je deze ten minste kunt doorgronden. Zoals dat er binnen het bedrijf vrijwel geen oog bestond voor haar professionele kennis en vaardigheden, van haar als klant manager vnl. seksuele dienstverlening verwacht werd, ze met name daarop beoordeeld werd (door Leo zo hoorde ik later), dan de emotionele eenzaamheid die haar meer en meer tekende, en waar ik slechts een kleine glimp van had mogen zien. Ook omdat die laag min of meer gecamoufleerd werd door die Leo.

Ik moest erkennen dat zij over die jaren veranderd was, oppervlakkiger en afstandelijker geworden. Dat haar loyaliteit voor 100% bij haar bedrijf lag, zij een bedrijfshoer of slet was geworden. Zij daar alles voor opzij gezet had, inclusief haar man en kinderen. Zelf zou ze het nooit zo zien en zeggen, maar haar acties en woorden spraken voor zichzelf.

Birgit had zich zeker in haar eerste jaar krampachtig verzet tegen het idee dat ze ‘overspel’ pleegde. Ondermeer door bij tijd en wijle haar ‘werk’ervaringen als zogenaamde fantasieën of avontuurtjes, met mij te delen. Wat altijd uitmondde in vurige seks, mede door haar opwindende stijl van vertellen. En ergens is dat ook gestopt, kwam het nog eens sporadisch voor.

Meestal gebeurde tijdens of nadat ik haar geholpen had met werk gerelateerde vragen. In al die jaren, zeker in de beginjaren, had ik haar zeer veel geholpen met de administratieve, of beter back-office, kant van haar werk. Dit niet alleen door e.e.a. te versimpelen maar haar ook te helpen met het bewerken van de cijfers zodat ze goede en terzake doende rapportages kon maken. Ik praat dan over templates voor slimme Excel-spreadsheets of Word documenten, het inzetten en gebruiken van tools als Dropbox, Sharepoint, etc. Haar dus min of meer geholpen had, door het omzetten van al haar vragen en wensen in eenvoudige en bruikbare middelen. Dit alles had haar geen windeieren gelegd over al die jaren heen, en zeer zeker geholpen bij het ‘managen’ van haar partners en collega’s op het werk. En kon ze ‘kwalitatief’ beter werk afleveren bij haar klanten, daar ze tijd overhield voor hun.

Of zij deze verhaaltjes en seks na zo een hectische werkdag als ‘goedmaak’ of ‘dankjewel’ seks zag, is iets waar ik nooit een vinger op had kunnen leggen. En in haar dagboeken werd hier nooit over gerept. Blijkbaar werd het als vanzelfsprekend ervaren, want als echtgenoot is het toch niet meer dan normaal dat je je partner ondersteunt en stimuleert, of niet soms? De andere kant van het verhaal, het niet mogen spreken over een deel van haar werk, leek hierbij opeens onbelangrijk, was naar de achtergrond verdwenen. Het was een wel erg kromme redenatie.

Dus gevoelsmatig zeg ik nu ja, dat het niets meer en minder dan goedmaak seks was en voelde ik me na zoveel jaren gebruikt. Het gaf me een erg bittere nasmaak, toen ik dat eindelijk accepteerde. Hoe de psyche van de ander werkt weet ik nog altijd niet. Ik kreeg, zeker bij de eerste dagboeken, meer de indruk dat ze in soort speelgoed winkel beland was en daar geen genoeg van kreeg. Zoals je heden ten dage ook vaker ziet bij mensen, die ongeacht hun leeftijd, game verslaafd zijn geraakt, en dat ontkennen.

In haar ogen was het eigenlijk ook altijd onschuldig, omdat wij een open relatie hadden en, zeker vroeger, meer dan regelmatig seks met anderen hadden. Toch blijf ik het ergens vreemd vinden, dat mensen zich aan een bepaalde realiteit vastklampen en deze dan stoïcijns blijven verdedigen. En dan maakt het niets uit wat voor opleiding of achtergrond je hebt. Ook nu weer met Birgit, nergens las ik er een woord over, geen sprankje schuldgevoel of iets van dien aard. Eigenlijk waren wij, haar gezin, al snel niet meer dan een voetnoot in haar verhalen of leven. Nee, voor haar paste het perfect in de lijn van vroeger.

Later in haar gesprekken met Leo, verdwenen die kleine opwellingen van schuldgevoel snel naar de achtergrond. Op subtiele wijze door die Leo gevoed, met onder andere opmerkingen: “ Accepteer dat toch, dat je er niet met je man over kunt praten, ik ben er nu voor je, bij mij kan je

altijd terecht met je verhalen over je slechte of mooie ervaringen met seks met klanten of collega’s. Wie zorgt voor je na dit soort orgies?”

En op een bepaald moment leidde dat krampachtig vast houden aan dat idee van huwelijks trouw en liefde, of in dit geval aan dat waanidee, ertoe dat de liefde beetje bij beetje losgelaten werd. Een prachtige gemanipuleerd spel, geredigeerd door die Leo. In andere woorden kun je zeggen dat ze min of meer gehersenspoeld was, door al die jaren voor dat bedrijf te werken en de zoetsappige woorden van Leo. Zoals ik al eerder zei haar prioriteit lag bij haar werk en niet bij ons, haar gezin. En of Leo mijn plaats had ingenomen bleef onbesproken, maar dat hij een belangrijke rol in haar leven speelde, was makkelijk tussen de regels te lezen.

In mijn ogen leek dat bedrijf steeds meer op een sekte, een gesloten organisatie waar deze onderwerpen niet echt ter sprake kwamen. Nee, deze bedrijfscultuur werd hierdoor juist versterkt, wellicht ook door die besloten seksfeestjes. Want ja, er was niet alleen seks met klanten, eens in de zoveel tijd was er wel een afdelings- of bedrijfsetentje of feestje.

Duidelijk was wel voor mij dat ik met haar erg voorzichtig moest omgaan, niet aandringen en al helemaal niet overhaasten en geen oordelen vellen. Haastige spoed is zelden goed en dat ging zeker hier op. Stapsgewijs de eerder besproken lagen afpellen, dit was een te delicaat en ook te pijnlijk onderwerp om snel af te raffelen. Daarbovenop was zij nog te fragiel, en dit moest toch echt uit haar zelf komen. Het werd tijd dat zij het levenspad dat voor haar uitgestippeld was, moest leren accepteren.

Net zoals ik ook altijd mijn liefde voor het lot, het leven dat mij met haar toegevallen was, koesterde.

Men zegt wel eens: ‘ hoe intenser het lijden, hoe intenser de liefde ’. In principe zijn dit twee kanten van dezelfde medaille, die men ook wel passie noemt. Dit woord passie vertegenwoordigt beiden kanten en stamt af van het Latijnse woord Pati , wat staat voor lijden. Patiënt is daar bijvoorbeeld weer een afgeleide van, net zoals dat ook voor passie geldt, en wat vandaag de dag vaak voor hartstocht staat. En regelmatig als liefde geïnterpreteerd wordt, wat dus te kort door de bocht is. Zo kun je dit stuk van ons leven zien, beide kanten hebben wij meer dan doorleefd in deze periode.

Mijn rol bleef, zeker in het begin, beperkt tot dat luisterende oor, het tonen van begrip en liefde. En stond naast haar als ze haar angsten onder ogen zag, liet haar voelen dat ik er altijd voor haar was. Het was zeker niet eenvoudig, voor geen van ons beiden, ook ik worstelde me bij tijd en wijle door een kleine crisis heen, en kon dan op haar terugvallen. Want ik had dat houvast net zo hard nodig, als zij. En vreemd genoeg ging het toch sneller dan ik verwacht had, alsof zij eindelijk na een lange reis thuiskwam en alle vuiligheid van zich afspoelde.

Nu bij het opschrijven van deze woorden realiseerde ik me weer hoeveel gelijk ik kreeg. Maar vaker op een manier die ik niet verwacht had. Ik had mezelf altijd gezien als een rustige stabiele en lichamelijk gezonde man. Deze periode heeft me echter laten zien, of beter voelen, hoe ik de plank misgeslagen had. Blijkbaar meer opgekropt had, zonder dat echt in de gaten te hebben. Deze maanden merkte ik hoe verkrampt ik was, hoe emoties zich in mijn lichaam vast gezet hadden. Al mijn sporten, meditatie- en yoga oefeningen hadden dat niet kunnen voorkomen. Die spanningen kwamen er nu uit, door onze gesprekken. Nachten werd ik geteisterd door krampen, in mijn borstreek of maag en darmen. Regelmatig dacht ik dat ik tegen een hartaanval aanzat, dan weer dat ik een maagzweer had. Of een probleem met mijn gebit doordat mijn kaken verkrampt waren, of zoals de tandarts zei ‘ik zaken verbeten had’. Had ondermeer spierverslappende middelen gekregen. Eigenlijk allemaal psychosomatische problemen, meer was het uiteindelijk niet.”

We gingen gewoon stapje voor stapje op het eerder ingeslagen pad en namen ons voor alert te blijven. Er was bijvoorbeeld al veel eerder eens een stap gezet door onze eerste afspraak met Marjolijn en Ruud, en toen hadden we al vrijwel direct pas op de plaats moeten maken, eigenlijk zelfs een stap terug gezet. Dat zou vaker gaan gebeuren, dus op zich was het geen slecht begin geweest. Helemaal omdat we er uiteindelijk beter uitkwamen. In ieder geval waren we beter voorbereid als we een nieuwe stap met hun zouden zetten. En mocht het zover komen, dan zou het initiatief volledig bij Birgit komen te liggen, dat was de afspraak die we gemaakt hadden.

Birgit: ik werd strontziek van het, in mijn ogen, eindeloos herlezen van mijn dagboeken. Nou ja, soms leidde dat wel tot heftige seks, maar hadden we daarvoor die dagboeken nodig. Een pornofilm zou toch ook goed genoeg zijn, en was weer eens wat nieuws. Maar daar wilde Dick niet aan. Ik was pislink en vroeg hem wat hij precies nu precies van mij wilde. “Lees het nu maar voor, misschien begrijp je het deze keer wel” was zijn standaard antwoord. Ik werd er moedeloos en op een dag besprak ik mijn oplopende frustraties met Marloes. Woedend was ik, en Marloes had de hoogstnodige moeite om mij tot bedaren te krijgen. “Wat wil hij nou van me weten” schreeuwde ik uit tegen haar. “Ik heb vrijwel alles opgeschreven wat ik gedaan heb in al die jaren, wat kan ik nog meer doen?” Marloes keek me rustig aan en vroeg: “Dus in jouw dagboeken staat wat je al die jaren gedaan hebt, dat is wat je hebt opgeschreven? Heb je ook iets op papier gezet over wat het met je gedaan heeft? Want dat doe ik in mijn dagboeken wel, mij vragen stellen en daarover nadenken en een antwoord op zien te vinden.”

Ik keek haar stomverbaasd aan, en toen viel het kwartje. En antwoordde haar: “In de eerste 2 dagboeken nog wel een beetje, denk ik. Maar dat ging er meer over dat ik me schuldig voelde, omdat ik hem bedroog, overspel pleegde. Daar ben ik op een bepaald moment mee gestopt, omdat ik er niet mee kon omgaan, ik er onderdoor aan ging. Ook op aanraden van mijn collega’s trouwens die zeiden dat mijn echtgenoot dit toch niet zou begrijpen. Dat mijn man mij om dezelfde reden toch ook niet alles over zijn werk vertelde. En hun advies heb ik opgevolgd, en mij er niet meer druk om gemaakt. En na een tijd ging me dat steeds makkelijker af, ook omdat met mijn collega's er voor mij waren, met name dan mijn manager en ook Marjolijn trouwens.”

Marloes: “Dus je hebt je nooit afgevraagd wat deze jaren met jou als vrouw en persoon gedaan hebben. Hoe je over de jaren veranderd bent, en dan heb ik het niet over je lichaam.” Ik kon niet anders dan bevestigend te knikken. “En jij denkt nu dat Dick alleen maar geïnteresseerd is in jou seksleven daar als hoertje, er opgewonden wordt van. Dat hij kickt op die verhalen en niks anders meer wilt van jou dan alleen dat soort seks? Heb jij je nooit afgevraagd of zijn interesse niet meer lag bij de persoon, vrouw die je geworden bent, wat dat leven met jou gedaan heeft?” En tot mijn grote schaamte moest ik op de eerste vraag bevestigend knikken, op de andere een ‘nee’ geven.

Marloes weer: “Weet je lieve schat, Guido en ik vinden jou met name sinds je bent gaan werken erg veranderd. Naast oppervlakkiger was je met name afstandelijker en killer geworden. En je vrolijkheid en spontaniteit ben je ook kwijtgeraakt over die jaren. Wij hebben ons vaak afgevraagd waarom Dick nog bij je bleef, maar dat antwoord konden we zelf wel verzinnen, jullie kinderen.

Maar na wat je toen bij die Ruud en Marjolijn flikte had je echt voor ons afgedaan, dat was de bekende druppel. Dat ik hier met je praat dank je uitsluitend en alleen aan Guido.”

Birgit: “Het was voor het eerst dat ik dat hoorde, en de tranen stonden in mijn ogen. Ik wist wel dat Marloes, als feministe, mijn werk verafschuwde maar deze kritiek was van een andere orde. Hier werd ik, onverbloemd want zo was Marloes ook weer, op mijn gedrag en karakter aangesproken. Anders dan Dick die een softere aanpak hanteerde, eentje die uiteindelijk ook vruchten afwierp zoals nu bleek.”

Ik zat onbedaarlijk te huilen toen Marloes me in haar armen nam en zei: “Kom op Birgit, het leven is nog niet voorbij. Ik heb ondanks alles bewondering voor je, hoe je nu vecht voor je huwelijk. Wees nu eens echt eerlijk tegen Dick, laat je diepste gevoelens en ook je angsten eens zien aan hem. Je gaat me toch niet vertellen dat je geen vertrouwen in hem hebt. Eerlijk hoor, hij is niet de man die hiervoor wegloopt, je veroordeelt, geef hem gewoon eens een eerlijke kans en inkijk in je leven. Als je verder wilt met hem dan mag dat toch wel verwacht worden van je, anders loopt het ooit mis. Het is nu of nooit voor jou. ” Ik snikte nog wat na, alvorens haar te omarmen en te bedanken. Op de terugweg naar huis belde ik mijn ouders op, met de vraag of zij onze kinderen wilden opvangen na school en of deze ook vannacht bij hun konden blijven slapen.

Die avond zette ik een van zijn favoriete maaltijden op tafel. Hij was wel verbaasd de kinderen niet thuis aan te treffen, maar toen ik hem vertelde dat deze avond voor ons twee zou zijn liet hij het op zijn beloop. Ik had iets makkelijks aangetrokken want het ging er niet om hem te verleiden, nee nu wilde ik hem echt alles vertellen. Wat later zaten we samen op de bank, tegenover elkaar. Mijn voeten op zijn bovenbenen, die hij regelmatig masseerde. Naast ieder van ons stond een bijzettafel met thee, en wat sterke drank. Ik had dat sowieso nodig want de zenuwen gierden door mijn lijf. De woorden van Marloes van vanmiddag zoemden door mijn hoofd t.w.: “… vertrouw je hem niet.” En toen zei ik tegen hem: “Ik wil vanavond al die blinde vlekken in mijn dagboeken aan je openbaren. Ik weet nu dankzij Marloes dat dat de reden was waarom ik iedere keer weer deze dagboeken moest voorlezen, dat je wilde weten wat het mij gedaan had, wat de impact van al deze jaren op mij geweest is, mij gevormd heeft.”

Er verscheen een warme lach op zijn gezicht en daarmee veranderde op een klap alles, alsof er zich nieuwe horizonten aan mij openbaarden. Er gebeurde op dat moment iets met mij, er kwam iets aan de oppervlakte dat ik jarenlang diep in mij weggeborgen had. Voor al die mannen en vrouwen, inclusief mijn dierbaarste vrienden en zelfs Dick, had ik al die tijd mijn diepste gevoelens verborgen weten te houden, maar nu, nu kon ik dat niet meer voor hem. Durfde mij eindelijk na zoveel jaren weer in mijn meest kwetsbare staat te laten zien, opende mijn hart opnieuw voor hem. Dit was het wat al deze jaren in mijn leven ontbroken had, dat ik mijn kwetsbaarheid durfde te tonen. Eindelijk weer mijzelf kon zijn.

Dick: Ik was die namiddag verbaasd toen ik thuiskwam en alleen Birgit aan te treffen. Wel snoof ik de geuren van een van mijn favoriete maaltijden op en toen overrompelde zij mij met de mededeling dat ze vanavond schoon schip wilde maken. Dat zij eindelijk begreep waarom ik haar iedere keer die dagboeken liet voorlezen. Ik kan niet uitdrukken hoe blij ik op dat moment was, dat er een pak van mijn hart gevallen was mag wel duidelijk zijn.

Zij had zich in ieder geval alle moeite gegeven om mij in een goede stemming te krijgen. Een overheerlijke maaltijd en ook de woonkamer was zodanig ingericht dat wij rustig konden praten, zonder iedere keer te hoeven opstaan voor een drankje of zo.

Ik merkte tijdens het eten al dat ze op van de zenuwen was en probeerde het tafelgesprek daarom zo luchtig als mogelijk te houden. Ze werd wel wat rustiger maar echt veel zoden aan de dijk zette het ook weer niet. Nadat we het ons gezellig hadden gemaakt op de zitbank, merkte ik dat ze op hete kolen zat en moeite had om te beginnen. Ik masseerde haar voeten een beetje en keek haar met een lach op mijn gezicht verwachtingsvol aan. En blijkbaar had dat effect op haar, ik zag een glans in haar ogen komen en haar hele lichaam ontspannen. Birgit was een momentje in zichzelf gekeerd voordat ze begon te praten. En met grote regelmaat keek ze me diep in mijn ogen, tastend naar mijn reactie op haar woorden.

En ik, ik kon alleen maar luisteren, terwijl ik naar haar bleef kijken. Al liet haar verhaal mij niet onberoerd, verre van dat.

Birgit: Ik weet niet hoe lang ik gesproken heb, alleen maar dat er veel meer uit mij naar boven kwam dan ik ooit had vermoed. Ik wist niet dat ik over de jaren heen zoveel in mijzelf opgepot had. Het voelde als een opluchting maar bij tijd en wijle ook als een verschrikking aan. Het ergste was toch wel dat teleurgestelde gevoel over mezelf. Dat ik opgehouden was of beter het opgegeven had van Dick te houden, mij neergelegd bij deze, voor mijn gevoel, onomkeerbare situatie. En gevlucht was in de armen van Leo, niet zo zeer omdat ik verliefd op hem was meer vanuit eenzaamheid. Want dat had me al die jaren achtervolgd, ook in zijn armen trouwens nog. Er was een leegte in mij en in stilte vervloekte ik dit hele bedrijf en was ik ergens jaloers op mijn zus. Dat zij dit nooit had hoeven mee te maken.

En Dick, bij hem zag ik die hele tijd geen enkel spoortje van boosheid op zijn gezicht, wel aandacht en geregeld een blik van verwondering of bewondering, ook ontnuchtering, medeleven, en zeker toen ik het over Leo had, verdriet en pijn.

Nadat ik eindelijk klaar was met mijn verhaal, viel er een stilte. Ik keek hem aan, voelde me onzeker worden door het uitblijven van zijn reactie.

En opeens was er weer die lach, opende hij zijn armen voor me waar ik me, met alle liefde die ik in mij had, in nestelde. Blij en gelukkig dat er nog een toekomst voor ons beiden samen bestond. En toen kwamen de tranen, opgelucht dat ik was om eindelijk mijn hart gelucht te hebben. En Dick, hij hield me alleen maar vast totdat ik geen tranen meer overhad. En schonk de borrel in, die we allebei hard nodig. Hij wilde wat zeggen maar ik legde een vinger op zijn mond en vroeg: “Je bent geen moment boos geweest op mij, wel verwonderd en soms dacht ik verdriet en pijn in je ogen te zien. Hoe kijk je nu echt tegen mij aan, na dit alles aangehoord te hebben?”

Dick: Ik was niet echt verrast door haar verhaal. In grote lijnen kwam het wel overeen met wat ik vermoed had, alhoewel er toch wat zaken op tafel die me verrast hadden, in zowel positieve als negatieve zin. Om met dat laatste te beginnen, Leo. Ze had me ooit gezegd dat ze slechts 1 keer bij hem was blijven slapen, t.w. in Dubai. Bij het doorlezen van de dagboeken had ik al mijn twijfels daarover, en die bleken dus juist te zijn. Er had meer tussen hun gespeeld dan ze me had doen geloven. Waar ik me echter gruwelijk in vergist had was hoe zwaar dit alles haar, zeker in het begin gevallen was. Ik had bij haar een scala aan emoties de revue zien passeren, zoals wanhoop, verslagenheid, een gevoel van verdwaald te zijn, sarcasme, cynisme tot gelatenheid en berusting aan toe uitmondend in het zich neerleggen bij de situatie en er het beste van te maken. Zeg maar ‘hersens op nul’ en leven bij de dag, gewoon genieten als je dat kon, wat ze dan ook volop gedaan had. En dan die minachting m.b.t mannen. Toch zag ik soms de glimp van een sterke vrouw en iets van trots.

Maar de boventoon in haar verhaal was toch wel dat gevoel van angst om haar kinderen en mij te verliezen samen met die diepe eenzaamheid.

Dit vertelde ik haar allemaal als antwoord op haar vraag.

Ze nestelde zich nog dieper in mijn armen en zei: “Jij bent echt mijn man, de enige die oprecht oog voor mijn gevoelens heeft, naar mij luistert en meer. Die de moeite neemt om mij beter te leren kennen. Daarbij oordeel je niet, en laat je mij uitspreken, mijn verhaal doen. Al was je misschien zelf ook doodsbang voor hetgeen ik je zou vertellen, toch ben je dit niet uit de weg gegaan. Hoe pijnlijk het ook zou zijn geweest voor je, en daar ben ik je vreselijk dankbaar voor. Dat je die moed kon opbrengen, dat je dat over had voor mij.

Ik begrijp nu eindelijk pas waarom ik eindeloos mijn dagboeken moest blijven voorlezen. Ik had mijn eigen emoties, angsten verborgen, wilde of durfde ze niet onder onder ogen zien, de woorden ontbraken me gewoon. Jou is dat nu wel gelukt, en ik ben je onwijs dankbaar daarvoor. Ik begrijp nu ook beter waarom je zo huiverig was om met Ruud en Marjolijn in zee te gaan. Ik stond te kort op hun, kon niet objectief oordelen. Dat bedrijf heeft mijn leven verwoest, dat besef ik nu, en daar zijn zij ook medeverantwoordelijk voor.”

Ze draaide zich om naar mij, lag nu met haar buik op de mijne en keek me met een liefdevolle blik aan: “En ik schaam nu dat ik eerder tegen je gelogen heb over Leo gelogen, dat het weinig voorstelde, iets eenmaligs was. Ik begrijp dat het je pijn deed en doet, maar weet dat het iets oppervlakkigs was, al die jaren.”

Nu legde ik mijn vinger op haar mond, maar die haalde ze weg en zei: “Alsjeblieft schat, laat me dit vertellen. Ik zag toen straks de pijn en het verdriet in je ogen toen ik over mijn langere relatie met hem praatte. Ik wil dit niet tussen ons hebben staan dus nogmaals laat me alstublieft.”

Ik zuchtte en knikte van ja.

“Leo heeft mij nooit zo kunnen raken als jij, het was meer een soort van zakelijke afspraak al zal hij dat misschien anders zien. Ik vond hem lief, schattig, maar ook zielig, ergens was zeg maar zijn emotionele intelligentie laag. Hij was zorgzaam voor mij, ik kon mijn ei bij hem kwijt na bv. weer een bedrijfsfeestje met zijn gangbangs. Of als een klant mij slecht behandeld had. Hij was binnen dat bedrijf naast Marjolijn ook de enige die een beetje omkeek naar mij. Hij ving me op, maar puntje bij paaltje was uiteindelijk de klant ook voor hem het belangrijkste, ik moest me schikken naar hun wensen.

Ofwel, echte persoonlijkheid had hij niet, een beetje een doetje. Ik had met hem te doen, herkende ook de eenzaamheid bij hem. Hij was bij dat bedrijf op de verkeerde plaats, maar net zoals ieder ander kon hij niet weg. Op een bepaalde manier waren wij lotgenoten, eenzame mensen die steun zochten en vonden bij elkaar. En soms eindigde dat dan in seks, en bleef ik naarmate de jaren verstreken vaker bij hem slapen. Maar er was nooit sprake van een emotionele band, ten minste van mijn kant niet. En ik denk nu dat hij bang was mij te verliezen en hij me daarom chanteerde, wat ik wel onhandig en laag bij de grond van hem vond.”

Terwijl ze me dit vertelde keek ik naar haar, en voelde dat ze deze keer de waarheid vertelde. Eigenlijk deed er niet meer zoveel toe, want over die jaren had ze met zoveel mensen seks gehad, alleen met deze man wat regelmatiger, bestond er iets als vriendschap tussen hun. Anders was ze er misschien wel helemaal onderdoor gegaan, wie weet. Ik omhelsde haar, trok haar naar me toe voor een stevige knuffel en zoen. En opeens zag ik dat het al dik na tweeën was, we of beter Birgit meer dan 6 uur aan het woord geweest was. Daar schrok ik wel van, de tijd was voorbij gegleden en ja ze was volledig leeggelopen. Maar 6 uur pfff, dat was wel erg lang maar blijkbaar moest het zo zijn. Ik pakte haar in mijn armen, stond op en zei dat het tijd was om naar bed te gaan. Morgen moest er ook nog gewerkt worden en ik moest er vroeg uit. Ook Birgit was verbaasd over de tijd en straalde alleen maar terwijl ik haar naar boven droeg. En zei met een lach op haar gezicht: “Wat kon je anders van mij verwachten na 10 jaar mijn gevoelens op zij te hebben gezet.” Kuste me en ging verder: “Heel erg bedankt lieverd, meestal zijn mannen het erg snel zat als vrouwen over gevoelens willen praten.” Waarop ik antwoordde: “Nee jij bedankt, dat jij nu eindelijk die stap hebt durven zetten, en zo een einde aan dit verhaal gemaakt hebt. Nu kunnen we eindelijk verder”.

Eenmaal in bed kon ik de slaap niet vatten. Birgit had toch wel heel erg veel verteld, teveel eigenlijk om in een keer direct te bevatten. Zij lag naakt tegen me aan en leek te slapen. Het was natuurlijk van haar kant een erg emotioneel verhaal geweest, en dat slurpt je energie weg. Ik streelde haar haren en rug zachtjes terwijl ik alles overdacht. Maar ik had me vergist, zij sliep niet en opeens voelde ik haar hand over mijn lichaam dwalen om uiteindelijk bij mijn geslacht uit te komen. Haar zachte strelingen lieten me niet onberoerd en na een tijdje kon zij mijn hele penis in haar hand nemen. Dit deed ze zachtjes trekkend, en haar vingers en hand wisselden dit spelenderwijs af met strelen en soms nam zij mijn ballen mee. Ook gingen haar vingers over mijn eikel, pisgaatje, de hele tijd op een tedere en onderzoekende manier. Ik merkte dat ze een paar keer wat van mijn voorvocht weg streek met haar vinger, om deze vervolgens zachtjes af te likken. Toen begon ze langzaam aan wat harder te trekken en trok soms ook zachtjes aan mijn ballen. Soms stopte er even mee en dan ging haar hand over mijn buik naar mijn tepels om daar mee te spelen.

Ik genoot enorm van deze subtiele en erotische massage maar na verloop van tijd hield ik het bijna niet meer uit. Had zin in haar en draaide me om naar haar, waarop ze mijn pik losliet. Keek in haar lachende ogen en zag ook die geile blik op haar gezicht. Kuste haar hartstochtelijke en bijna gelijktijdig spraken we dezelfde wens uit: “Ik heb zin in je.” Zij ging op haar rug liggen, benen wijd geopend en zei: “Kom, neuk me nu een voorspel is niet nodig.” Dat deed ik dan maar ook, en drukte mijn pik in een keer in haar kletsnatte poes. Missionaris standje wat later werd ingeruild voor de Schaar, dan WoT en ten slotte Doggy. Zij ging als een krolse kat te keer, zo had ik haar nog nooit meegemaakt zoals ze zich nu liet gaan. Alles wat ze die jaren gedaan of geleerd had leek er uit te komen. Ze wist geraffineerd mijn orgasme keer op keer te temperen, terwijl ze zelf keer op een keer een orgasme beleefde. En elk orgasme scheen nog heftiger dan het vorige te zijn. Maar klagen hoorde je me niet, ik ging mee op in haar spel en liet me net zo goed ophitsen door haar opeenvolgende orgasmes. Het maakte me alleen nog maar geiler en toen ze me eindelijk liet komen was ik ook meteen van de wereld. Zo overweldigend was dit orgasme, ik voelde het vanuit mijn tenen naar boven komen en mijn hoofd leek te ontploffen door het gevoel. Alle zenuwen waren schijnbaar overprikkeld of overbelast.

Wat later lagen we uitgeput na te genieten in elkaars armen en vielen ook zo in slaap. Tijd om ons of het bed te verschonen namen we niet, we waren gelukkig en uitgeput.

Het eerste wat ik de volgende ochtend deed was alle afspraken van vandaag verzetten. Daarop kroop ik weer snel in bed bij Birgit, maar niet in haar armen maar tussen haar benen. Zachtjes streelde en kuste ik deze en beetje bij beetje opende zij ze en gaf mij meer ruimte. Eenmaal bij haar kut aangekomen zag ik nog wat vastgeplakte resten van mijn sperma van afgelopen nacht en haar licht geopende en beetje glinsterende poesje. En daar ging mijn tong al snel naar toe en proefde naast haar sapjes ook nog wat van sperma. Spelend met haar clitje en haar intussen vingerend hoorde ik haar lichtjes en kreunen en haar handen op mijn hoofd. Zachtjes werd dit steviger tegen haar kutje aangeduwd waarop ik mijn inspanningen intensiveerde. Ik was niet de enige die genoot en wat later spoot ze mijn gezicht onder. Lachend en met een druipend gezicht kroop ik nu naar boven, waarop ze me omhelsde en kuste. Ze vroeg me of ik niet moest gaan werken en ik antwoordde dat ik alle afspraken verzet had en deze dag vrij was, en er een lach op haar gezicht doorbrak. En vervolgens zei: “dan wil ik dat je me vandaag alle hoeken van de kamer laat zien”. En dat deed ik letterlijk, trok haar onder protesten het bed uit en zette haar op haar knieën voor me neer. Ging achter haar staan en trok haar aan haar dijen gedeeltelijk naar mij omhoog. Eenmaal op heuphoogte boorde ik mijn pik in haar nog nadruppelende kutje en ging aan de wandel met haar, de extended versie van de kruiwagen zogezegd. En een lach hoorde, gevolgd door eerst steunen en dan kreunen. 2 keer heb ik haar alle hoeken van onze slaapkamer laten zien. Ze lachte in het begin een aantal keren tussen haar orgasmes door en onze benen waren nat van haar sapjes. Daarna had ze het niet meer en kwam uiteindelijk schreeuwend klaar. Het was maar goed dat geen van de kinderen thuis waren, dacht ik zo. Ze lag uitgeput op de grond en voorzichtig tilde ik haar op en nam haar mee de douche in. Zette haar op de grond neer, haar met een arm ondersteunend. Voordat ik douche kon aanzetten hing ze met beide armen om mij heen, en zei: “Niet zo snel schatje, ik wil jouw sperma nog proeven en over mij heen hebben” en zakte door haar knieën om de pijpbeurt van afgelopen avond nog eens over te doen. En nu spoot ik mijn zaad niet alleen in haar gulzige mond maar ook over haar weelderige borsten.”

Wat later lag ze naast me in bed. Terwijl ik het ontbijt had klaargemaakt had zij het bed verschoond. Tijdens het prepareren van het ontbijt was tot mij doorgedrongen dat er iets in Birgit veranderd was. De seks was spontaner, creatiever en intenser ook, ze genoot en liet zich volledig gaan, geen spoor van een remming zoals ik intuïtief ook al aangevoeld had.

Toen ik haar daarnaar vroeg, keek ze me even verbaasd aan om vervolgens in lachen uit te barsten, die weer overging in een huilbui toen ze zich in mijn armen vleide. En zei: “Je hebt volledig gelijk ik voel me eindelijk bevrijd van alles. Hoef niks meer voor je achter te houden, kan mij tonen zoals ik ben, of eigenlijk geworden ben. Want ja die jaren seks met andere mannen hebben me veranderd, me zeker met grote regelmaat genot gegeven, maar ergens kon ik nooit volop genieten, mij laten gaan zoals net bijvoorbeeld. Altijd was dat schuldgevoel op de achtergrond aanwezig. Het gaf mij nooit plezier, en dat is zo belangrijk dat je iets doet met plezier.

En dat had ik vannacht en zojuist wel weer. Natuurlijk heb ik veel ervaring opgedaan op seksgebied, en dat heb ik wel meegenomen. En die kon ik eindelijk omzetten in die liefdevolle gepassioneerde seks met jou. Omdat ik van jou houd, van jou ben en dat gevoel overheerste de hele tijd. Het geeft me zoveel plezier om met jou te vrijen, iets wat voor mij nog belangrijker is dan lust of geilheid. Want dat komt wel tijdens het spel, ga daar maar vanuit, net zoals dit nog vaker gaat gebeuren. Van jou en seks zal ik nooit genoeg krijgen. En al helemaal niet meer na al die jaren van verwaarlozing. Maak je borst maar nat, lieveling.

En dat bleek te kloppen, we leken wel een verliefd stelletje dat nooit genoeg van elkaar kreeg. moment werd aangegrepen voor een spelletje seksen.

Deze instelling namen we mee naar onze vrienden. Nooit werd er iets ingepland, een knipoogje of stille wenk was vaak al genoeg om de middag of avond een meer erotisch ‘wending te geven. En zeker Marloes en Guido pikten dat snel op net zoals Marjolijn trouwens. Ruud was wat terughoudender, zeker in het begin.

Maar over dit laatste en over hoe ik part-time Gigolo geworden ben, komt ter sprake in het afsluitende deel van deze verhalenserie.