Beste lezers, het is al een tijd geleden dat jullie voor het laatst hebben kunnen lezen over Britt en Niels, haar dominante vriendje. Aan het einde van het zevende deel heeft Britt het op aandringen van haar vriendinnen uitgemaakt en daarmee leek het verhaal tot een einde te komen. Het leven van Britt leek weer normaal te worden, maar niets is minder waar.

Het was een regenachtige vrijdagmiddag, enkele maanden nadat Britt het had uitgemaakt met Niels.

"Kijk eens wie we daar hebben," riep Linde, haar beste vriendin, toen Britt het kleine koffietentje binnenstapte. Linde zat nonchalant op een barkruk bij het raam.

"Hey Lin," antwoordde Britt met een geforceerde glimlach, terwijl ze haar natte jas uitdeed. Ze droeg haar oude verwassen jeans en sneakers in plaats van hoge hakken en de elegante jurkjes die Niels graag zag. Ze voelde zich meer zichzelf in deze outfit, maar tegelijkertijd kon ze niet ontkennen dat er iets ontbrak.

"Ik ben blij dat je weer de oude Britt bent!" zei Linde. "Niet meer die enorme naaldhakken en die korte jurkjes".

"Niels hield ervan als ik me zo kleedde," zei Britt met een zucht. "Maar ik ben mezelf een beetje kwijtgeraakt in die relatie, dus nu wil ik gewoon weer even normaal doen."

Ze had nu al tijden geen hakken meer gedragen, maar nog steeds voelde het vreemd om weer op platte schoenen te lopen. Daarnaast was ze sinds het einde van hun relatie 8 kilo aangekomen. Niels was juist erg streng op haar gewicht.

“Je bent nu weer vrij” zei Linde.

"Misschien," zei Britt aarzelend, terwijl ze naar de bar liep om een kop thee te bestellen. Ze staarde naar de dampende vloeistof en probeerde haar gedachten op een rijtje te zetten. Ze miste Niels, dat kon ze niet ontkennen. Maar ze had behoefte aan vrijheid, aan het gevoel van controle over haar eigen leven.

"Dat weet ik," zuchtte Britt. "Het is gewoon... ingewikkeld".

Linde kletste nog wat, maar Britt luisterde amper. Het leek alsof niemand haar echt begreep. Dat kon ze anderen ook niet kwalijk nemen. Ze begreep zichzelf niet eens.

"Je zou je vrij moeten voelen," fluisterde ze zachtjes tegen zichzelf toen ze weer terug was op haar studentenkamer. Maar in plaats daarvan werd ze gekweld door een groeiend gevoel van stuurloosheid dat ze niet kon negeren.

Britt had sinds het verbreken van de relatie met Niels verschillende vriendjes gehad, maar geen van hen wist haar echt te raken zoals hij dat deed. Ze waren allemaal aardig, lief en attent, maar hun bedprestaties lieten veel te wensen over. Ze miste de manier waarop Niels altijd het initiatief nam en haar precies gaf wat ze nodig had in de slaapkamer.

Ze waren verbaasd als ze op hun eerste date anale seks wilde.

“Doe ik het goed zo?”. “Vind je dit lekker?”. “Wat wil jij nu?”.

Dat soort vragen vond Britt zulke afknappers bij jongens. Niels nam haar gewoon. Hard, genadeloos. Hij trok aan haar haren, spankte haar billen en nam haar als een lustobject.

Een keer had ze een date gevraagd of hij haar tijdens het pijpen tegen haar wang wilde slaan. De jongen moest lachen en dacht dat ze een grapje maakte. Ook al zo’n afknapper.

De volgende dag kwam ze weer op de universiteit. Ze richtte zich weer vol op haar studie sinds de afleidingen van haar relatie voorbij waren. Langzaam zou ze weer de oude leergierige studente worden die ze ooit was.

“Britt, wil jij zo nog even blijven” zei de docent na het college.

“Natuurlijk, meneer” zei ze

De rest van de klas vertrok.

"Je weet, Britt," begon de docent uiteindelijk, zijn gezicht ernstig, "dat je veel lessen hebt gemist en achterloopt met je studie." Hij keek haar doordringend aan, waardoor ze ongemakkelijk op haar stoel schoof.

"Ja, dat weet ik," antwoordde ze zachtjes, haar blik ontwijkend. "Maar ik wil mijn best doen om alles in te halen."

"Dat waardeer ik," zei de docent bedachtzaam, "maar ik vrees dat het te laat is. Je hebt te veel gemist en het semester is bijna voorbij."

Britt voelde haar hart sneller kloppen en een wanhopig plan borrelde in haar op. Ze liet haar pen vallen en bukte zich langzaam om hem op te rapen, waarbij ze ervoor zorgde dat haar decolleté zichtbaar was voor de docent. Terwijl ze weer overeind kwam, keek ze hem verleidelijk aan en beet op haar onderlip.

"Is er echt niets wat ik kan doen?" vroeg ze zwoel, haar handen nu rustend op haar dijen. "Ik ben bereid om alles te proberen om dit recht te zetten."

De docent leunde achterover in zijn stoel, zijn ogen gleden over haar lichaam voordat ze terugkeerden naar haar gezicht. "Britt, ik begrijp dat je wanhopig bent, maar dit is niet de manier om je problemen op te lossen".

Ze dacht weer aan de tijd met Niels. Die leerde haar hoe ze verleidelijk moest zijn.

"Maar meneer," fluisterde ze, terwijl ze opstond en naar zijn bureau liep, "ik weet dat ik meer in me heb dan wat mijn cijfers laten zien." Ze leunde voorover, haar borsten bijna aanrakend aan het houten tafelblad. "Laat me alsjeblieft bewijzen dat ik deze kans verdien".

De docent zuchtte diep en stond op, waarbij hij afstand nam van Britt en zijn handen op zijn heupen legde. "Dit is ongepast, Britt. Ik kan je niet helpen op deze manier. Mijn beslissing staat vast".

Britt slikte moeilijk, haar poging tot verleiding mislukt. Waarom werkte deze tactiek nu niet? Was het omdat ze niet echt wilde wat ze aanbood? Of omdat ze nog steeds verlangde naar iemand als Niels, iemand die controle over haar zou nemen?

"Ga alsjeblieft naar huis en denk na over je toekomst," zei de docent vriendelijk, maar resoluut. "Er zijn andere paden die je kunt volgen, maar dit semester is voor jou voorbij".

"Oké," mompelde Britt, haar ogen neergeslagen. Ze draaide zich om en verliet de collegezaal. Eenmaal thuis barste ze in tranen uit.

Toen begon ze zich uit te kleden en pakte een paar wasknijpers. Deze zette ze op haar tepels. Het voelde alsof ze straf had verdiend omdat ze niet goed genoeg haar best had gedaan om de docent te overtuigen.

Haar tepels waren altijd al extreem gevoelig, maar ze was zo opgewonden nu. Ze streelde haar clitje en vingerde zichzelf klaar. Toen haalde ze de knijpers van haar tepels en huilde zichzelf in slaap. Haar leven was een puinhoop.

De volgende dag vertelde ze Linde wat er gebeurd was. Dat haar studie voorbij was en ze weer bij haar ouders zou gaan wonen. Linde kwam langs. Ze dronken samen nog wat.

“Dit was het dan” zei Britt somber.

“Laten we in ieder geval nog naar de kermis gaan” stelde Linde voor. “Dat zal je vast opvrolijken”.

Niet veel later rook Britt de geur van suikerspinnen en gebakken uienringen. De twee vriendinnen liepen arm in arm langs de felverlichte attracties.

"Zullen we daar in gaan?" vroeg Linde, wijzend naar een slingshot. Britt slikte, maar knikte vastberaden. Ze vond het eng, maar had van Niels geleerd om haar grenzen te verleggen.

"Oké, laten we het doen," zei Britt met een schorre stem. Ze kochten muntjes en stapten niet veel later in.

Een beetje angstig keek ze naar voren tot ze gelanceerd zouden worden. In haar hoofd telde ze af.

“Wacht!” riep Linde ineens. “Haar beugel zit nog niet dicht!”.

Snel kwam de man aanrennen met een schroevendraaier. Britt had helemaal niet gemerkt dat haar beugel niet goed gesloten was. De beugel ging open en daarna weer dicht. Strak om haar lichaam.

“Bedankt” zei ze zacht. Ineens leek het alsof ze alles begreep. Alsof dit symbool stond voor haar relatie, misschien wel voor haar hele leven. Vrijheid kon gevaarlijk zijn. De beugel om haar heen gaf haar het gevoel van geborgenheid, iets wat ze sinds haar breuk met Niels niet meer had gevoeld. Ze kon geen kant op, maar dat voelde juist zo veilig.

Ondertussen zweefde ze al door de lucht. Linde gilde hard. Britt probeerde slechts haar gedachten op een rijtje te zetten.

"Misschien is absolute vrijheid niet alles" dacht ze bij zichzelf. "Misschien heb ik soms iemand nodig die me beschermt en me vertelt wat ik moet doen".

"Dat was geweldig!" riep Linde uitgelaten toen ze weer beneden waren. “Je straalt helemaal. Het heeft je duidelijk goed gedaan”.

“Dat denk ik ook” zei Britt. Toen sprong de beugel weer open. Het gevoel van geborgenheid en veiligheid was weer weg.

Een week later zouden haar ouders op bezoek komen om te helpen met verhuizen. Britt was alvast begonnen met het inpakken van haar kleding. Haar slipjes, haar jurkjes, haar BH’s.

“Au!” zei ze ineens. Er prikte iets in haar vinger.

Voorzichtig pakte ze de witte BH beet. Er zaten allemaal punaises in. Zo had Niels haar ooit bestraft voor de aankoop van deze niet elegante lingerie (deel 5).

Britt haalde hem tevoorschijn. Wat vond ze het toen vreselijk dit te moeten dragen. Fysiek vanwege de pijnlijke puntjes, maar vooral ook mentaal omdat ze hem zo teleurgesteld had met deze aankoop.

Ze liet de BH door haar handen glijden. Ze kon hem even proberen?

Ze trok haar sweater en haar BH uit en toen plaatste ze voorzichtig haar grote borsten in de punaise BH. Oew dat prikte.

Ze deed de sluiting dicht. Het voelde pijnlijk, maar vertrouwd.

Met die BH nog aan begon ze verder wat spulletjes in te pakken. Ze merkte dat haar kutje er drijfnat van werd.

Toen ging de deurbel. Dat waren vast haar ouders om te helpen. Ze vond het bijna jammer dat ze de BH uit moest doen. Ze opende de sluting weer en liet de BH van zich afvallen. Snel stopte ze het ding in de doos. Ze masseerde haar borsten die vol afdrukken stonden, terwijl er ongeduldig op de bel gedrukt werd.

“Ja, ja! Ik kom al!” riep ze nog met haar sweater over haar hoofd.

Ze opende de deur en daar waren inderdaad haar ouders.

Haar vader Niek pakte direct een doos om naar de auto te brengen. Haar moeder Jolanda kwam helpen.

Haar moeder pakte een stapeltje kleding en legde die ook in een doos.

“Wat een mooi jurkje. Die heb ik je nooit zien dragen”.

Britt keek om en zag dat het 1 van de sexy jurkjes was die ze van Niels gekregen had.

“En wat een prachtige schoenen. Geweldig zo’n hoge naaldhak!”.

Ze zette ze in de doos. “Dat lijken me dure schoenen, maar je hebt smaak”.

“Bedankt ma” zei ze zachtjes.

Toen liep haar moeder naar het nachtkastje.

“Ik zie dat je de kaars nog hebt die ik je cadeau gedaan heb toen je op kamers ging! Wat leuk!”.

Linde keek om. Ja ze had hem nog de kaars die ze van haar moeder gekregen had. De dikke kaars die ze van Niels in haar kut moest stoppen (deel 4). Ineens wilde Britt niets liever dan dat ding opnieuw in haar kut steken.

“Je hebt de kaars zelfs gebruikt!” zei haar moeder. “Vast op een romantische avond”.

Ze gaf Britt een knipoog.

Britt dacht terug aan de avond dat de kaars voor het laatst gebruikt was. Die avond had Niels heet kaarsvet over haar lichaam gedruppeld als straf (deel 6).

Haar moeder pakte de kaars en stopte deze ook in een doos.

Zo gingen ze verder met inpakken.

“O jeetje! Sorry!” zei haar moeder ineens. Ze keek met grote ogen naar de schoenendoos. Een doos die Linde helemaal vergeten was. Er zat een dikke dildo in waarmee ze ooit moest oefenen om diep te pijpen en een buttplug.

Ze werd vuurrood.

“Dat is een flink formaat, meisje” zei haar moeder met een knipoog. “Ik zal ze maar snel opbergen”.

Dat was zo gênant. Britt was blij toen alle spullen eindelijk ingepakt waren en in de auto stonden.

Zo woonde Britt weer thuis bij haar ouders. Steeds vaker haalde Britt haar hakken tevoorschijn en liep erop. “Dat ziet er echt fantastisch uit” zei haar moeder dan. “Zo sexy en elegant”.

Zo ook op een rustige zondagmiddag. Haar moeder zat aan de keukentafel.

“Britt, Jolanda. Ik ga naar de voetbal in het stadion” had haar vader gezegd. Dat deed hij bij iedere thuiswedstrijd.

“Veel plezier, pa!” zei Linde.

“Kom even bij me zitten” zei haar moeder verrassend serieus toen haar vader vertrokken was. Ze schonk thee in. Britt ging zitten.

"Je lijkt niet helemaal jezelf de laatste tijd, lieverd" merkte haar moeder op, terwijl ze een warme hand op Britt's onderarm legde. "Is er iets waarover je wilt praten?"

Britt aarzelde even, maar besloot uiteindelijk om open kaart te spelen. "Mam, ik weet gewoon niet zo goed wat ik wil in het leven. Sinds ik het heb uitgemaakt met Niels, voel ik me zo... stuurloos".

Haar moeder knikte begripvol.

“Hij was erg dominant of niet?” vroeg ze.

Hoe wist haar moeder dat?

"Weet je, ik heb ooit ook een dominante vriend gehad. En soms denk ik nog altijd aan die tijd en hoe mijn leven had kunnen zijn als ik bij hem was gebleven."

"Wat?!" riep Britt verbaasd uit. Ze kon zich haar zachtaardige moeder nauwelijks voorstellen in zo'n relatie.

"Ja, liefje. Het was lang geleden, maar ik herinner me nog goed hoe hij me leidde en beschermde. Ik voelde me veilig bij hem. Hij was veeleisend en streng voor me.”

Linde geloofde haar oren niet

"Maar waarom ben je dan niet bij hem gebleven?" vroeg Britt, nieuwsgierig naar het verhaal van haar moeder.

"Omdat ik dacht dat ik meer vrijheid wilde. En hoewel die vrijheid me veel goeds heeft gebracht, zoals jouw vader en jou, zijn er nog steeds momenten waarop ik spijt heb. Soms vraag ik me af of ik gelukkiger zou zijn geweest als ik mijn dominante vriend had gekozen."

Het duurde even voordat Britt dat allemaal verwerkt had.

“Ik merkte al jaren dat wij van hetzelfde soort zijn” ging haar moeder verder. “En ik heb me veel zorgen over je gemaakt. Jij, als een zelfstandige vrouw, daar in de grote stad zonder iemand die je beschemt en sturing geeft. Ik werd gerustgesteld toen ik zag hoe je straalde. Tot een paar maanden geleden.”

“Maar Linde heeft me overtuigd om het uit te maken, omdat hij slecht voor me was”.

“Was hij slecht voor je?”.

“Hij was streng en strafte me soms hard. De laatste keer met heet kaarsvet van jouw kaars”.

“Waarvoor?” vroeg haar moeder.

“Hij wilde dat ik af zou vallen”.

“Af zou vallen?” vroeg haar moeder verbaasd.

“Ja, een BMI van 18 is volgens hem perfect. Dus 53kg.”

“Dat vind ik persoonlijk wel wat aan de dunne kant, maar het is niet aan mij om zijn wensen ter discussie te stellen.”

"Denk je dat ik terug moet gaan naar Niels?" vroeg Britt voorzichtig.

"Dat is een beslissing die jij zelf moet nemen, schat." Haar moeder nam een slokje van haar koffie, alsof ze nadacht over haar volgende woorden. "Maar wat ik je kan vertellen, is dat het leven te kort is om met spijt rond te lopen. Als je een kans hebt op geluk, grijp die dan met beide handen aan."

"Misschien heb je gelijk," fluisterde Britt, terwijl ze diep inademde en zich voorstelde hoe het zou zijn om weer bij Niels te zijn. Het idee maakte haar zowel nerveus als opgewonden.

"Volg je hart, lieverd," zei haar moeder zachtjes.

“Ik ga proberen hem te bellen” zei Britt resoluut, maar haar moeder hield haar tegen.

“Je gaat zorgen dat je lichaam voor hem in vorm komt. Dat je weer gewend bent om op hakken te lopen. Dat je je vrouwelijke vaardigheden weer onder controle hebt en pas als je klaar bent, ga je naar hem toe en smeek je hem om je terug te nemen.”

“Bedankt, mam” zei Britt. Ze ging snel naar haar kamer en pakte de buttplug. Dat was lang geleden. Met wat glijmiddel wist ze hem weer in te brengen. Toen pakte ze de dildo en stak die in haar mond. Direct moest ze kokhalzen. Hoe moest dit ook alweer?

Ze probeerde rustig adem te halen. Haar tong iets naar buiten en zo nam ze de dildo diep in haar keel.

Iedere dag oefenen. Iedere dag naar de sportschool om in vorm te komen. Iedere dag gezond eten om goed voor haar lichaam te zorgen. Ze voelde zich nu al stukken beter.

Een paar weken later voelde Britt dat ze er klaar voor was. Ze nam de trein naar de stad en ging naar het huis van Niels. Met een bonzend hart klopte ze aan bij zijn studentenhuis. Een blond meisje deed open.

Was dit zijn nieuwe vriendin? Die mogelijkheid had Britt nog niet eens overdacht.

“Ik… ik zoek Niels” zei ze zacht.

“Niels?” vroeg het meisje. Ze draaide zich om.

“Er is hier iemand die een Niels zoekt!”.

Er kwam een stem terug uit de woonkamer. “Dat is jouw voorganger. Jij hebt zijn kamer overgenomen”.

“Hij woont hier dus niet meer” zei het meisje die haar schouders ophaalde.

De stem vanuit de woonkamer kwam dichterbij. Het was van 1 van de jongens uit het roeiteam van Niels.

“Niels heeft zijn studie afgerond en is hier vertrokken” zei hij.

“Weet je waar hij nu woont?”.

“Even zoeken” zei hij. Toen kwam hij met een adres.

Ze nam de tram naar de richting van het adres. Het was aan hoge woontoren. Ze stapte binnen en nam de lift naar de verdieping van Niels. Ze hoopte vurig dat hij haar met open armen zou ontvangen. Hij woonde op de 12e verdieping.

Ze haalde diep adem, liep naar de voordeur en drukte op de bel.

"Britt?" Niels deed de deur open en staarde haar verbaasd aan. Hij droeg een simpel wit T-shirt en jeans, maar zag er nog altijd even aantrekkelijk uit als toen ze voor het laatst bij hem was. "Wat... wat doe je hier?"

"Niels, ik..." Britt slikte en zocht naar de juiste woorden. "Ik wilde met je praten."

"Kom binnen," zei hij na een korte aarzeling, terwijl hij de deur verder opendeed. Ze stapte zijn huis binnen, ineens hyperbewust van alle details, zoals de zachte vloerkleden onder haar voeten, de kunst. Het voelde als een compleet andere wereld dan waar ze de afgelopen maanden in had geleefd.

"Wil je iets drinken?" vroeg Niels, terwijl hij haar voorzichtig naar de woonkamer leidde.

"Uh, nee, dank je," antwoordde Britt snel, haar focus volledig op het doel van haar bezoek. Ze nam plaats op de bank en keek hem recht in de ogen. "Niels, ik ben hier omdat... omdat ik je mis. Ik besef nu dat ik een grote fout heb gemaakt door het uit te maken. Ik wil graag weer bij je zijn, als jij dat ook wilt."

“Ik wist dat je terug zou komen, maar het duurde een stuk langer dan ik verwacht had” zei hij. “Ik begon zelfs te twijfelen of ik geen misschatting gemaakt had”.

Ze pakte zijn hand en keek hem smekend aan. "Niels, alsjeblieft, geef ons nog een kans. Ik beloof je dat ik alles zal doen om jouw brave sletje te zijn."

Een stilte volgde, waarin Niels haar woorden leek te overwegen. Uiteindelijk knikte hij langzaam en zei: "Oké, Britt. We kunnen het opnieuw proberen, maar dan eis ik vanaf nu volledige onderdanigheid en gehoorzaamheid."

"Dat beloof ik," fluisterde ze met tranen van opluchting in haar ogen.

"Je moet me volledig gehoorzamen, zonder aarzeling of twijfel," antwoordde Niels, zijn ogen strak op haar gericht. Zijn stem was zelfverzekerd, met een ondertoon van strengheid die haar rillingen bezorgde.

"Ja, Niels, ik beloof je dat ik je volledig zal gehoorzamen," zei Britt, haar hart bonzend in haar borst. Ergens voelde ze bevrijding door deze belofte, alsof ze eindelijk losliet wat haar zo lang had gekweld. Diep van binnen wist ze dat deze gehoorzaamheid juist hetgeen was wat ze nodig had.

"Goed dan, maar ik wil dat je begrijpt dat er consequenties zijn voor je acties. Vooral voor het uitmaken van onze relatie," zei Niels, zijn gezicht strak. Hij leidde haar naar de slaapkamer, waar hij haar een metalen halsband overhandigde. "Doe deze om".

De deed hem om. Met een speciaal sleuteltje sloot hij de ring af. Zonder zijn toestemming kon deze niet meer af. Ze voelde het koude, gladde metaal tegen haar huid.

"Ga op je knieën zitten," beval Niels, en Britt gehoorzaamde direct. De zachte tapijt onder haar knieën voelde vertrouwd aan, en het gaf haar een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Terwijl ze daar zat, met haar handen in haar schoot en haar ogen neergeslagen, hoorde ze het geluid van een riem die uit zijn broek werd gehaald.

"Je gaat nu gestraft worden voor het pijn doen aan onze relatie, Britt," zei Niels rustig, zijn stem doordringend tot diep in haar ziel. "Ik wil dat je telt hoeveel slagen ik je geef en me bedankt na elke slag."

"Ja, Niels," fluisterde Britt, zich schrap zettend voor wat zou komen. Ze wist dat dit de prijs was die ze moest betalen om weer deel uit te maken van Niels' leven – een prijs die ze bereid was te betalen om de liefde en discipline te ervaren die ze zo wanhopig nodig had.

Terwijl de eerste slag op haar billen landde, kreunde Britt zachtjes en telde: "Eén... Dank u." Ze voelde de pijnlijke, brandende sensatie zich verspreiden over haar huid, maar tegelijkertijd maakte het plaats voor een diep gevoel van bevrediging. Ze wist dat ze eindelijk weer op de juiste plek was, in de armen van Niels, waar ze kon groeien en bloeien als nooit tevoren.

Pets! “2, dank u”.

Niels raakte weer in vorm, want de klappen werden harder en gecontroleerder.

Pets! “3, dank u”.

Pets! “4, dank u”.

Pets! “5, dank u”.

Haar billen leken in brand te staan.

Daar hoorde ze het leer weer door de lucht suizen.

De tranen stonden in haar ogen tegen de tijd dat nummer 20 kwam.

Dapper verbeet ze de pijn. Ze wilde alles doen om hem te gehoorzamen.

“Hoeveel jongens heb je gehad in de tussentijd?” vroeg hij.

“9” zei ze schuldbewust.

Hij zei niets. Ze mocht zich klaar gaan maken voor de nacht.

“Morgen is er veel te doen”.

Ze was nieuwsgierig hoeveel andere vrouwen hij had gehad in die tijd. Gelukkig kwam daar later in bed een antwoord op.

“Ik heb geen enkele andere vrouw gehad. Ik heb op je gewacht, omdat ik wist dat je terug zou komen” zei hij. Britt voelde zich zo speciaal. Hij die elke vrouw kon krijgen.

“Wie haalde je over om het uit te maken?” vroeg hij toen ineens.

“Dat was Linde” zei Britt zacht.

“Dat dacht ik al” zei hij. “Ze kwam de week erna naar me toe. Flirtend”.

Britt geloofde haar oren niet. Had Linde haar eerst overtuigd om het uit te maken om daarna zelf achter Niels aan te gaan?

“Geef mij je telefoon, schatje” zei hij tegen haar. “Je ziet wat er gebeurt als anderen slechte invloed op je uitoefenen”.

Ze leverde haar telefoon in.

“Mijn moeder” zei ze zacht. “Zij heeft me overtuigd om weer naar je terug te gaan en me aan je over te geven. Mag ik nog wel contact met haar?”.

“Ik zal met haar praten en dan zal ik beslissen”.

“Bedankt” zei ze en gaf hem een zoen.

Ze kroop heerlijk naakt tegen hem aan. Ze was weer terug waar ze hoorde.