Om vijf uur in de ochtend was het behoorlijk rustig op de weg. Afgezien van een paar vroege vogels en enkele vrachtwagens, leken Shirley en ik als enigen onderweg te zijn. Na een ‘hazenslaapje’ van een uurtje had ik best wel zin gehad in een vervolg, maar dat had Shirley allerliefst maar resoluut weggelachen.

“Niet dat ik het niet zou willen, maar ik zou geen genoegen nemen met een vluggertje,” had ze gezegd. “Jij moet nu echt terug naar jouw man en ik heb beloofd dat ik je zou thuisbrengen. Dus opstaan, lieve meid.”

“Betekent dit dat het hier stopt?” had ik gevraagd, nauwelijks in staat om mijn teleurstelling te verbergen.

“Misschien… Misschien ook niet,” was ze vaag gebleven. “Zullen we afspreken dat we het daar onderweg over hebben?”

Daarna had ze me meegenomen onder haar regendouche, waar ze onder de verkwikkende warmwaterstralen alsnog open bleek te staan voor een heerlijk rondje van intiem geknuffel en lekker zoenen. Toen we ons daarna in de slaapkamer aankleedden, vond ik het wel attent van haar dat ze spontaan voorstelde om mij een proper slipje te ‘lenen.’ Het was een zwart exemplaar, wat me lekker strak paste. Ergens matchte het wel met mijn bh, maar voor wat mijzelf betrof had de stof gerust wat minder doorzichtig mogen zijn. Ik moest maar hopen dat Ferre mij hierover geen vragen ging stellen, want op een minimaal driehoekje na, liet dat broekje echt wel heel veel ‘doorkijk’ zien.

Terwijl ze haar Mini behendig door de straten manoeuvreerde, keek ik Shirley van opzij aan. Ook in het eenvoudige bloemenjurkje wat ze nu droeg bleef ze er adembenemend mooi uitzien. De strak zittende stof leek haar rondingen op een bepaalde manier te ‘omarmen’ en de bescheiden halslijn vertoonde meer decolleté dan de meeste vrouwen op dit uur van de dag zouden durven tonen. Ik bleef het jammer vinden dat we niet de tijd hadden kunnen nemen voor een afscheidsrondje maar nog erger vond ik het dat we, sinds we in haar Mini waren gestapt, nog geen woord hadden gesproken. Nu ja, behalve af een toe een aanwijzing van mij die haar de kortste weg naar mijn huis moest wijzen.

Shirley bracht mij dan wel terug naar mijn man en mijn goed geregeld leventje, maar of ik daar echt blij om was, dat was nog maar de vraag. Of liever, één van de vele vragen. Een minstens even belangrijke vraag was hoe Shirley vanmorgen tegen alles wat we de voorbije uren samen beleefden aankeek. Dat moest en zou ik weten.

“Stopt het hier, Shirley?” vroeg ik, haar zwakjes glimlachend aankijkend. Vreemd genoeg voelde ik een steek van verdriet, alleen al door het uitspreken van die woorden.

Als het niet om mezelf zou gaan, dan had ik de snelheid waarmee ik voor haar viel meer dan waarschijnlijk ronduit belachelijk gevonden. Het ging echter wel degelijk om mezelf en dus lag ik mentaal behoorlijk in een knoop omwille van de verrassende diepte van mijn warme gevoelens voor Shirley.

Aan het begin van de avond had ze me in niet mis te verstane woorden duidelijk gemaakt dat ze niet op zoek was naar een relatie en dat ik nergens op hoefde te rekenen. Op dat moment had het mij niets uitgemaakt. Als een puberend huppelkontje had ik me laten leiden door alles wat haar geflirt bij me had losgemaakt. Opgewonden nieuwsgierigheid naar het voor mij onbekende segment van liefde en seks had de rest gedaan.

Gaandeweg had ik alle remmen losgelaten, maar één nacht vol heerlijke vrouwenliefde later, keek ik tegen dit hele gebeuren heel anders aan. Het vonkje wat Shirley de avond voordien in mij had ontstoken, was in een handvol uren tijd binnen mij uitgegroeid tot een heuse bosbrand van liefde en verlangen. Dat het ernaar uitzag dat ik geen antwoord op mijn vraag zou krijgen, voelde dan ook allesbehalve prettig.

Met een definitief afscheid in het vooruitzicht probeerde ik mezelf te vermannen, maar net dan stuurde Shirley haar Mini naar een vrije parkeerplaats naast de weg. Ze legde de motor stil, draaide zich in mijn richting en met een hand rond mijn schouder, trok ze me naar zich toe. Zonder aarzelen perste ze haar lippen op de mijne en één seconde later al glibberde haar tong mijn mond in. Voor ik het goed en wel besefte, zaten we elkaar vurig te bekken, net zo lang tot we allebei naar adem moesten happen.

“Sandy, ik hou...” hijgde Shirley, maar dan leek het alsof ze eraan twijfelde of het wel verstandig was om haar zin af te maken. Zou het kunnen dat ook zij haar twijfels had?

“Ik weet zelf ook wel wat ik je gisterenavond zei, maar ondertussen ben ik halsoverkop verliefd geworden op jou. Denk dus vooral niet dat jij de enige bent die worstelt met de vraag of het hier stopt,” zei ze alsnog, met haar blik op de bodem van de auto gericht. “Schat, ik vond het heerlijk om met je te vrijen.”

“Ik vond het ook heerlijk,” zei ik zachtjes. “En ik ben ook verliefd op jou,” voegde ik eraan toe, inwendig bijna jubelend onder de stralende glimlach waarmee Shirley me nu wel aankeek.

“Het maakt me onwaarschijnlijk blij om dat uit jouw mond te horen, schat,” zei ze, “maar ik wil wel helemaal eerlijk tegen je zijn… Mag ik?”

“Uhum,” reageerde ik, op mijn hoede voor een teleurstellende ‘maar.’

“Sandy…” Klonk het aarzelend. “Toen ik je gisterenavond probeerde te versieren, was dat alleen maar met de bedoeling dat jij met me mee zou gaan voor een potje stomende seks. Nooit eerder heb ik een getrouwde vrouw weten te ‘scoren’ en toen ik jouw in de dancing zag, had ik gelijk iets van nu of nooit. Jou ‘binnendoen’ zag ik al veel langer als een uitdaging. Ik denk dat je dat inmiddels wel weet, is het niet?”

Opnieuw ‘humde’ ik alleen maar, gespannen afwachtend wat ze me nog meer zou vertellen.

Shirley pakte mijn hand in de hare en keek me eventjes peinzend aan.

“Wat wij gisterenavond en vannacht hadden werd voor mij compleet onverwacht zoveel meer dan zomaar een potje stomende seks, schat,” zei ze dan. “Ik weet wel zeker dat ik nooit eerder bij iemand meteen zo’n ‘klik’ heb gevoeld als met jou. Nog nooit had ik het gevoel dat ik dé vrouw tegenkwam met wie ik mijn leven zou willen delen, maar bij jouw heb ik dat wel. Uiteraard besef ik zelf ook wel dat we elkaar nog onvoldoende kennen om daar helemaal zeker van te zijn, maar met jou zou ik de sprong durven wagen, lieve San. Als je mij dus vraagt of ik wil dat het hier stopt, dan is mijn antwoord nee, alleen… Jij bent wel getrouwd. Ik wil jou nergens toe dwingen en dus breng ik je terug naar jouw man. Misschien maakt een open en eerlijk gesprek met Ferre jou heel veel duidelijk. Hoe dan ook, als je ervoor kiest om bij jouw man te blijven, dan zal ik die keuze respecteren. Het zou betekenen dat deze nacht iets eenmalig was, maar weet dat ik je dan nog eeuwig dankbaar blijf voor elke seconde die je bij me bleef.”

Met een toenemende krop in de keel hoorde ik haar lieve woorden aan. Uiteraard was en bleef ik vooralsnog getrouwd. Dat zij met mij haar leven zou willen delen, maar mij desondanks niet claimde, maakte me week van binnen. Of en hoe mijn huwelijk met Ferre dit zou overleven was een vraag die ik nog niet kon beantwoorden, maar van één ding was ik plots héél erg zeker.

“Ik wil ook niet dat het hier stopt, lieve Shirley,” zei ik, moeilijk slikkend. “Ik heb geen idee hoe jij daar tegenover staat, maar… Ik zou zeker geen ‘nee’ zeggen als jij me zou uitnodigen voor een nieuwe date.”

“Oké..!” grijnsde Shirley. De gelukzalige fonkeling in haar ogen was niet te missen. “Wat dacht je van volgende week zaterdag? Ik haal je thuis op, maar we gaan wat mij betreft niet eerst naar die danszaal. Dansen doen we bij mij thuis wel… Helemaal in ons blootje. Wat denk jij, San? Hebben we een nieuwe date?”

“Ja..!” grijnsde ik op mijn beurt, terwijl mijn fantasiebeeld, over hoe we poedelnaakt en in een intieme omhelzing door haar woonkamer dansten, een reeks tintelingen doorheen mijn hele lijf stuurde.

“Kom hier!” klonk Shirley zelfzeker. Ze nam me in haar armen en kuste me vol op de mond. Het werd meteen een heel erg diepe kus, waarbij ik mijn handen spontaan rond haar rug plooide. Al even spontaan boog ik lichtjes achterover door de heftigheid waarmee ze tegen me aanleunde, maar dan nog perste ik mijn bovenlijf tegen het hare aan.

Hoewel ik dit niet zag aankomen en Shirley mij hiermee compleet verraste, beantwoordde ik haar kus met hart en ziel. Al gauw lagen mijn armen rond haar schouders en met onze lippen afwisselend krachtig en teder op elkaar, zoende ik haar terug alsof mijn leven ervan afhing. Het werd al snel een heel erg opzwepende tongkus, waarvan ik stiekem hoopte dat die nooit zou eindigen. Uiteraard ging ons dat niet lukken, maar dan nog was het een gigantisch heerlijke kus.

Helaas, alle mooie dingen kennen ooit een einde. Allebei naar adem happend, maakten we vele intense minuten later noodgedwongen een einde aan ons overheerlijk zoenfeestje.

“Hoog tijd dat ik je thuisbreng, lieve schat,” zei Shirley, terwijl ze haar Mini startte en opnieuw de weg opstuurde. “Hoe denk je dat jouw man dadelijk zal reageren?”

“Dat weet ik eigenlijk niet,” antwoordde ik eerlijk. “Misschien slaapt hij nog… Ik hoop wel dat ik nog binnen mag.”

“San… Als Ferre een koffer voor je bij de voordeur heeft klaargezet, dan laden we die in de kofferbak en rij jij gewoon mee terug naar mijn appartement. Afgesproken?”

“Uhum,” reageerde ik peinzend. Zo’n vaart zou het hopelijk niet lopen, maar tegelijk vroeg ik me af hoe het mogelijk was dat ik haar voorstel niet eens zo heel erg verkeerd vond.

“Geen koffer,” zei Shirley, zodra ze haar autootje voor ons huis parkeerde. Het had zomaar gekund dat ze dit grappig bedoelde, maar haar blik in mijn richting was een en al ernst. Ik meende zelfs iets van teleurstelling in haar stem te horen doorklinken.

“Het licht in de keuken brandt nog,” stelde ik luidop vast. “Misschien zit hij me wel op te wachten.”

“Zie je op tegen de confrontatie?” vroeg ze.

“Ja, zeg dat wel.”

“Wil je dat ik meega?”

“Nee Shirley… Dit moet ik alleen doen.”

“Misschien wel,” zei ze, “maar als jouw man je gaat afdreigen of je zou durven slaan, dan weet je me te vinden hé.”

Waar ze die pen zo snel vandaan haalde wist ik niet, maar seconden later stond haar mobiel nummer in de palm van mijn linkerhand gekribbeld.

“Voor de noodgevallen, schat,” verduidelijkte ze. “We hebben al een afspraak voor zaterdag, daarover moeten we dus al niet meer bellen… Knuffel?”

Wat graag liet ik me door haar omarmen. Ook de liefdevolle kusjes die we uitwisselden deden me goed. Het voelde aan alsof ik een extra portie vertrouwen tankte bij Shirley, maar uiteindelijk stapte ik toch maar uit.

“Sandra..?” vroeg ze, net voor ik de deur van haar Mini wilde sluiten.

“Ja?”

“Ik weet dat ik je bij herhaling zei dat ik je toekomstgericht niets kon beloven. Dat meende ik in die momenten ook. Nooit eerder heb ik het gevoel gehad dat ik iemand ontmoette waarmee ik mijn leven zou willen delen, maar na deze nacht met jou is dat compleet anders. Zoals ik al zei zou ik de sprong met jou willen wagen, lieverd, maar wel alleen als jij dat ook zou willen. Daarover kan ik niet duidelijk genoeg zijn. Los van ons vervolgafspraakje van aanstaande zaterdag is het aan jou om uit te zoeken hoe jij verder wil met jouw leven… Lieve schat, mocht er een dag komen dat jij je niet langer goed zou voelen binnen jouw huwelijk met Ferre, weet dan dat mijn huis én mijn hart voor jou wijd open staan.”

Mijn gemoed schoot vol en vechtend tegen de tranen beet ik op mijn onderlip. Eventjes ten prooi aan een emotionele rollercoaster, kreeg ik geen woord gezegd. Ik forceerde iets wat een glimlach zou moeten voorstellen en met een zuinig knikje gaf ik te kennen dat ik haar begreep. Ze glimlachte terug en terwijl ik de deur haastig sloot, gooide ze me nog een kushandje toe.

Nog eventjes zwaaide ik haar na, maar dan stond ik er echt wel alleen voor. Denkend aan wat mij te wachten stond, kostte het me tijd en moeite om mezelf emotioneel weer op de rails te krijgen. Uiteindelijk lukte dat min of meer, maar dan nog liep ik met lood in mijn schoenen in de richting van de voordeur.

Zoals te verwachten viel trof ik Ferre in de keuken aan, zittend op een kruk aan onze hoge eettafel. Hij hoorde me niet aankomen, want met zijn hoofd op zijn gekruiste armen steunend, lag hij te slapen. De nog halfvolle mok koude koffie maakte me duidelijk dat hij al tijdje sliep.

Dat mijn man koffie had gedronken in plaats van een stevige borrel, stelde me dan weer een beetje op mijn gemak. Met wat alcohol in zijn lijf durfde Ferre al eens hoogst onaangenaam uit de hoek komen. Daar hoefde ik nu direct bang voor te zijn. Hij was niet dronken en dus keek ik al ietsje minder zorgelijk aan tegen het gesprek wat we zouden moeten hebben.

Kijkend naar mijn slapende man, vroeg ik me af of het überhaupt wel een goed idee was om dat gesprek gelijk nu te hebben. Ergens was ik best wel moe. Zou ik niet beter naar bed gaan en wachten om een en ander uit te praten, tot hij bij mij in bed kwam?

De vraag stellen was ze beantwoorden. Zelfs al had ik niet echt een idee hoe Ferre precies zou reageren, dat ging ik beslist niet doen. Liever geen uitstel van executie, bedacht ik grimmig. Naar mijn aanvoelen moesten we dat gesprek nu meteen hebben. Uitstellen naar later zou het alleen maar moeilijker maken. Heel vast sliep mijn man overigens niet, want zodra ik mijn vingers vanaf zijn schouder naar zijn achterhoofd bewoog, werd hij wakker.

“Ha… Je bent er,” zei mijn man, mij daarbij tegelijk van top tot teen met een onderzoekende blik aankijkend. “Hoe was het?”

“Goed,” hield ik me op de vlakte, in het besef dat Ferre zijn teleurstelling nog zat te kanaliseren. “Bedankt dat je mij deze ervaring gunde, schat,” voegde ik er poeslief aan toe.

“Vertel..!” commandeerde hij.

“Zit jij nu naar details te vissen?” vroeg ik, verwondering veinzend.

“Wat had je gedacht?” zei Ferre.

“Ach… Het was leuk. Shirley heeft me alles over de vrouwenliefde geleerd. Het was best wel lekker.”

Ferre draaide zich naar me toe, deed zijn benen uit elkaar en nadat hij me een snelle kus op de mond had gedrukt, trok hij me tegen zich aan. “Beter dan met mij?”

“Niet meteen beter… Ik zou het eerder ‘anders’ willen noemen,” antwoordde ik, niet helemaal eerlijk. “Dé vraag is nu of jij me nog wil?”

“En of..!” reageerde hij, na enkele seconden aarzeling. “Schat, ik heb héél veel zin in jou!”

Dat was alvast niet gelogen, want terwijl hij me opnieuw begon te zoenen, voelde ik zijn verlangen zowat in mijn buik prikken.

Ferre legde al snel meer diepgang in zijn kus en wetende dat hij dat van mij verwachtte, ging ik mee in het rondje tongworstelen wat mijn echtgenoot me opdrong. Het was het soort kus waar ik normaal vlotjes opgewonden bij werd, maar nu voelde ik zo goed als niets. Ook niet toen hij zijn handen op mijn kont legde en mijn schoot stevig tegen zijn kruis aanperste.

Hij wilde me hebben, dat wist ik helemaal zeker toen zijn hand naar mijn linkerborst ging en die meteen stevig kneep. Dat was nu eenmaal vaste prik als mijn man een bovengemiddelde zin had in seks.

Het werd me snel duidelijk dat hij zijn vrouw voor zichzelf opeiste. Na mijn uithuizige nacht met Shirley leek het wel alsof Ferre zichzelf hoognodig wilde bewijzen. Ergens begreep ik dat ook wel. Ik had naar hem toe wat goed te maken en dus kuste ik hem met grotendeels gespeelde passie terug.

“Hmm Sandy… Wat heb ik zin in jou, schat,” herhaalde hij min of meer zijn eigen woorden, nadat hij een einde maakte aan het zoenen. Zijn handen gleden achterlangs onder mijn rokje en gelijk begon hij mijn bips flink te kneden. Het zag ernaar uit dat er van praten voorlopig niet veel in huis zou komen. Al helemaal niet toen hij mijn rok over mijn heupen omhoog trok en doorheen het zwarte slipje mijn poes begon te kneden.

Dat het niet mijn eigen broekje was maar eentje van Shirley viel hem niet eens op. Ook niet toen zijn rechterhand achter het elastiekje gleed en hij met een vinger opzoek ging naar mijn nog verborgen pretknopje, had hij het niet eens in de gaten. Daarin had Shirley dus alvast gelijk. Mijn hitsige man had absoluut geen aandacht voor mijn ondergoed.

“Zullen we naar bed gaan?” stelde ik dan maar voor.

“Is tijdverlies, schatje… We doen het hier in de keuken.”