De zon scheen prachtig die ochtend. Een nieuwe stralende zomerdag. Het was half zeven in de morgend. Anouk's moeder opende abrupt de gordijnen van de slaapkamer van haar dochter. “Zou je niet opstaan? Hoog tijd dat je je klaarmaakt om naar school te gaan hoor.” De zonnestralen vielen de gitzwarte kamer van de 17 jarige Anouk binnen. Mompelend werd ze wakker. Haar moeder keek haar aan “Een zonnestraaltje zal jij toch nooit worden hé”. Ze stapte naar buiten en liet haar dochter zich klaar maken. De tienermeid sliep graag naakt en kwam poedelnaakt uit bed. Haar forse borsten wiebelden zachtjes wanneer ze rechtop kwam uit bed. Ze keek even rond in haar kamer op zoek naar wat kledingstukken. Erg opgeruimd was de kamer niet, en kleur was er nog minder te vinden op haar kamer. Ze hield van het duister en donkere magie. Toch vond ze al snel een string, bh en een lang kleed. Allen in haar favoriete kleur; zwart. De string ging netjes tussen haar volle ronde billen, de C-cups om haar borsten en het kleed over haar hoofd om haar lijf. Ze was een prachtige meid, en aandacht van de jongens kreeg ze met hopen. Monogamie was ze geen fan van, en het aantal jongens dat tussen haar benen gepasseerd is was niet meer te tellen.

Het werd een warme zomerdag, maar daar hield Anouk niet van. Een grijze sombere dag, dat maakte haar gelukkig. Wanneer iedereen somber was had zij het meeste deugd. De zomer was niets voor haar. De uren gingen door en les na les passeerde de dag. Opletten was dan ook niet haar ding. Het was voor haar eerder aftellen naar het einde van de dag om die saaie school te kunnen verlaten. Als laatste les kwam godsdienst aan de beurt. Absoluut het vak wat Anouk complete kotsneigingen gaf. De les van vandaag ging over de hemel. Anouk proestte het al uit van het lachen toen lerares Verhellingen het onderwerp nog maar uitsprak. Het had haar al een eerste opmerking opgeleverd. De les ging verder en Anouk's aandacht verdween volledig als sneeuw voor de zon. “Anouk!” klonk het plots luid uit Verhellingen's mond. “Interesseerd de hemel u niet?”. Anouk keek haar arrogant aan en begon te lachen. “Wat moet ik daar gaan doen? Rijstpap met gouden lepeltjes gaan eten?” De klas begon luid te lachen. De blik van de lerares werd nog kwader. Anouk ging desondanks verder: “De hel, daar wil ik naartoe! De Duivel, die kan me krijgen. En dan word ik zijn persoonlijke hoer!!!” De klas joelde en bulderde het uit van het lachen. “GENOEG!!!” riep Verhellingen luid. De klas werd muisstil. Zo kwaad hadden ze haar nog nooit gezien. “Buiten Anouk, naar de directeur en 5 middagen strafstudie!” Anouk stond glimlachend op, pakte haar rugzak en stapte de klas uit. “Doei” riep ze nog toen ze de deur achter zich dicht gooide.

Anouk was de school uit gewandeld in plaats van naar de directeur te gaan. Ze had wel even genoeg van school en al het gezaag er rond. Ze wandelde richting het bos. Eén van de weinige plekken waar ze op een zomerse dag naartoe ging. Hoe minder direct zonlicht hoe beter vond ze. Na een paar minuten kwam ze er al aan. Het voordeel van wonen in een kleine dorpskern; na een korte wandeling zat je al snel in de natuur. Anouk wandelde verder het bos in via het brede hoofdpad. Na een aantal stappen viel haar oog op een wandelroute-bordje. Ze had het nog niet eerder gezien. “Pad 666 – Duivelsweg” las ze af. Het gaf haar een glimlach en wekte haar interesse op. Het bordje wees richting een smaller pad. Anouk twijfelde niet en volgde het bordje. “Toch niks beters te doen” dacht ze. De zwartharige meid stapte verder. De boomgroei werd voller, minder en minder zonlicht doorbrak het bladerdek. In de verte dook een huisje op. Ze hield even halt. Hier was ze nog nooit geweest, een kant van het bos dat ze duidelijk nog niet kende. Al snel stapte ze er op af met een stevige pas. “Even kijken wat we daar vinden!”

Even later stond de meid voor de deur van het huisje. Boven de deur stonden drie cijfers: 666. Ze voelde even aan de deur; los. Met luid gepiep ging de deur stroef open. Het was er donker binnen. Anouk keek even naar binnen, maar haar nieuwsgierigheid was te groot. Aarzelend stapte ze naar binnen. Eén stap, twee stap, drie... Ze keek rond. “BAM!” hard viel de deur achter haar dicht. Anouk schrok op en keek verbaasd achter zich. Ze zag de deur die net dicht gevlogen werd. “Vast de wind” dacht ze. Ze voelde aan de deur. Vast. Met een luide zucht keek ze opnieuw rond. Het was er enorm donker, maar na een poosje wende haar ogen aan het duister en kon ze toch wat rondom haar kijken. Iedereen zou het hier eng gevonden hebben, Anouk echter vond het best gezellig. Rustig stapte ze rond. Er was echter weinig te zien. Een tafel in het midden van de ruimte, wat stoelen, een hoge kast, … Haar aandacht werd getrokken door de immense open haard die er stond. Rustig stapte ze er naartoe.

Vlak voor de open haard stopte ze, alsof ze een hand tegen haar borst voelde. Maar er was niemand. Ze bleef een seconde perplex staan. Plots ging het vuur in de open haard aan. Anouk schrok. “Hoe kan dit???” Het vuur knetterde, de ruimte lichtte op. Ze keek naar de vlammen. Een kille wind draaide rond haar. Ze hoorde een ruwe stem. “Je bent er”. De tienermeid was nu toch wat geschrokken. “Je bent hier omdat je het wou” ging de stem verder. “Je wou hier zijn, je wou bij mij zijn. Je nam het pad dat leidde naar mij” De stem begon akelig te lachen. Even was het stil. Anouk bleef verstijfd staan. De stem ging verder. “Je sprak de woorden vandaag zelfs letterlijk uit. Je word mijn hoer!” De woorden waren pas uitgesproken of Anouk voelde twee krachtige handen haar hard op de tafel duwen. Gedwongen lag ze plots op tafel, een kracht hield haar tegen, maar er was niets te zien.

Verbaasd keek Anouk naar het vuur uit de open haard. De vlammen werden groter en langzaam leek er een gedaante uit de vlammen te stappen. Met open mond keek Anouk toe, haar hart leek stil te blijven staan. Het ding stapte duidelijk uit het vuur. Een knalrood robuust en gespierd wezen stapte langzaam naar Anouk toe. Een lange puntige staart volgde het wezen. Anouk bleef stomverbaasd kijken en stamelde uit: “ben jij... de Duivel??”. Het wezen lachte het luid uit. “In hoogst eigen persoon!”. Het gelach weergalmde door het huisje. Anouk keek vol verbazing toe. Hij was groter dan een basketspeler, armen en benen zeer gespierd met immense adderen. Tussen zijn benen zag ze wat ze wou zien: een kolossale penis bengelde zachtjes op en neer. Haar hart klopte sneller. De duivel keek goed naar haar en gromde. “Fantastisch, net wat ik wil. Maar ik zie nog te weinig. Weg met die kleren!” brulde hij. Miraculeus scheurde Anouk haar kleed uit zichzelf uit elkaar. Ze keek alweer stom verbaasd. De Duivel stapte op haar af en keek opnieuw. Zijn penis begon langzaam te groeien. Hij bromde. “Doe dat verdomde slipje en die bh uit”. Anouk voelde dat ze opnieuw de controle had over haar handen. Langzaam klikte ze haar bh open waardoor die af viel. De Duivel keek naar haar blote grote borsten. “Verrukkelijk” gromde hij. Anouk ging verder en trok voorzichtig haar string uit. Poedelnaakt zat ze op de tafel. “Spreid die benen” kreunde de Duivel. Gewillig deed Anouk wat haar gevraagd werd. Haar tepels werden stijf.

De kamer rond haar vatte vuur. De Duivel stapte op haar af. Zijn immense handen omklemde haar blote borsten. Stevig nam hij ze vast. Anouk schreeuwde het uit van de pijn, maar de pijn ging al snel over naar genot en een warme gloed die door haar lijf ging. Ritmisch kneed de Duivel haar borsten waarbij hij steeds dichter naar haar toe kwam. Zijn penis stond in volle kracht overeind. Anouk zag het kolossale ding en werd er zowaar opgewonden van. De vlammen verspreidde zich rondom haar, maar het maakte haar gek, geil. Weid spreidde ze ongecontroleerd haar benen. “Neuk me Duivel” kreunde ze zacht. Bruut nam de Duivel plaats tussen haar benen. Hij nam zijn gigantische penis en plaatste hem voor haar kaalgeschoren jonge kutje. Met een harde duw ramde hij zich bij haar naar binnen. Anouk kreunde het uit van pijn, maar pijn die opnieuw snel plaats maakte voor genot. Zonder opbouw begon hij haar hard te neuken. Anouk voelde haar tienerkut open scheuren. Ze was het gewend om hard geneukt te worden, maar dit was buiten proportie. Dit was buitenaards. De Duivel bleef op haar in beuken, zijn zware ballen knotsten hard tegen haar billen aan.

Alles rond haar stond in lichterlaaie. Maar het maakte haar enkel geil. Ze genoot hier zo hard van. Wat en hoe kon haar niet deren, dit was absurd geile seks. De Duivel bleef op haar in beuken terwijl Anouk iets tussen haar billen voelde. Iets puntigs, vurig warm. Het dirigeerde zich naar haar sterretje. Vaag merkte ze op dat het de staart van de Duivel was. Terwijl hij haar vaginaal neukte dirigeerde hij zijn staart naar Anouks kontgaatje. Dit nog maar net goed beseffende voelde ze hoe haar kontgaatje open ging. De staart wurmde zich naar binnen, en met een immense stoot ramde hij hard en diep haar kontje in. Anouk liet de luidste kreun die ze ooit gelaten had. Een vurige gloed trok door haar lijf. Ze voelde hoe de staart dieper en dieper haar anus binnen drong. Anouk kreeg het gevoel dat ze flauw viel. Maar ze bleef de Duivel voelen die zijn penis maar bleef pompen in haar. Zijn staart ongekend diep haar anus in. Het tempo ging hoger, hoger, krachtiger. Met een luide brul voelde Anouk een immens hete gloed in haar kutje. De Duivel stopte met beuken, zijn staart kwam traag uit haar anus. Zijn slap wordende penis gleed uit haar, gevolgd door een massa klodderig slijm wat Anouk kon aannemen als zijn sperma. De staart verdween uit haar kontgaatje. De Duivel stapte langzaam naar de open haard en verdween. De vlammen rond Anouk verdwenen.

Ze opende opnieuw haar ogen en keek rond zich. De kamer was verkoold, het dak half weg gebrand en de zon scheen naar binnen. De verkoolde deur stond open. Om haar lijf zat een slodderig zwart kleed bestaande uit flarden stof. Ze hoorde nog een fluisterende stem; “ga”. Anouk stond op en keek nog eens rond. Het vuur had alles vernietigd. Langzaam stond ze op en stapte richting de deur. De zon scheen, maar ze voelde het niet. Alles voelde kil. En eigenlijk vond ze dat ok. Stomverbaasd om wat er gebeurd was stapte ze vol vragen naar buiten. Ze stond opnieuw in het bos. Alsof ze geleid werd stapte ze terug het bos uit. Ze was vreemd gekleed, maar ze trok het zich niet aan. Haar borsten werden amper weggestopt onder het slodderige kleed. Maar toch stapte ze de dorpskern binnen. Ze passeerde mensen, maar ze keken niet op. Een wind trok door de straat, een krant viel voor Anouks voeten. Haar aandacht ging naar het artikel op de voorpagina. Ze herkende onmiddellijk de foto; een foto van het afgebrande huisje...

“Noodlot treft tienermeisje (17) in mysterieuze brand”. Anouk voelde een koude rilling door haar lichaam trekken. Haar ogen dwaalde verder het artikel in: “op mysterieuze wijze omgekomen in brand in oude jaggershut”, “geen sporen van brandhaard”, “naakt aangetroffen op tafel”. Anouk liet de krant vallen en bleef perplex staan. “what the...” dacht ze. Ze werd opgeschrikt door de kerktoren. De klokken luidden. Alsof ze opnieuw geleid werd stapte ze zonder het te beseffen richting het kerkhof. Aangekomen daar zag ze in de verte een groepje mensen staan. Zonder aarzelen stapte ze er op af. Ze herkende al snel enkele mensen; wat vriendinnen, nonkels, tantes, haar vader en moeder, … Ze keken naar een kist die voor een gegraven put stond. De pastoor sprak, maar Anouk hoorde het niet. Ze hoorde niets. Ze zag enkel. Ze zag de tranen van iedereen die bij de kist stond, maar niemand leek haar te zien. Achter haar hoorde ze geknetter van vlammen. Ze draaide zich om en zag de put branden. Opnieuw zag ze de gedaante verschijnen, de Duivel. Hij keek haar aan. “Dit is wat je wou”. Anouk keek wat verbaasd rond. 'Ik... ik... ik weet het niet”. De Duivel keek haar streng aan. “Er valt niets te kiezen, het is te laat”. Anouk keek hem met grote ogen aan. “Hoezo??”. De Duivel lachte luid. “Wel, jij bent nu namelijk... DOOD! Dit is wat je wou, je adoreert me, je zou mijn hoer worden. Wel, je wens is in vervulling gegaan. Jij bent nu mijn HOER!”. Anouk keek hem geschrokken aan. De vlammen laaide op vanuit de put. “En nu, moet je definitief mee met mij!”. Een traan verscheen op haar wang. Ze voelde twee handen in haar rug. Ze keek naar het vuur. De handen duwde haar krachtig. Anouk verdween in de vlammen komende uit haar graf. De vlammen verdwenen...