Beste lezers.
Ook nu weer: vier weken lang nauwelijks gelegenheid om te schrijven en al helemaal niet om een verhaal te uploaden. Werk is leuk en zo, en ik hou er van, maar het kost zoveel vrije tijd!
Bovendien: als je bij windkracht 9 in de machinekamer bezig bent geweest, heb je daarna weinig inspiratie om iets erotisch te schrijven. Dan wil je maar één ding: een goeie douche in een badkamer met handgrepen aan de wanden en een stroeve vloer, zodat je niet ongenadig onderuit gaat als de schuit een onverwachte schuiver maakt. En daarna naar kooi… Sorry!


Charlotte reed de grijze Volvo in de garage; dan kon het ding ten minste aan het elektrisch infuus. Want ondanks zijn beloften had Rogier de laadkabel nog niet verlengd. En dat zei ik hem dan ook, toen we in de lift stonden. “Dat is dan een mooi klusje voor morgen, liefje”, zei Lot lachend. “Dan maak je je hier ook eens nuttig.” “…in plaats van met je liefje de bank onveilig te maken”, vulde Joline gemeen aan. Rogier keek me aan.
“Kees, hou die echtgenote van je in bedwang! Ze staat me te pesten!” “Ik weet niet of ik dat wel wil, maat. Een wilde echtgenote heeft ook zo z’n voordelen. Maar dat merk je wel als je ooit getrouwd ben.” Hij mopperde: “Ik hoor het alweer. Voor medeleven of bescherming moet je niet bij Kees Jonkman zijn. Ik hoop dat je hier wat fatsoenlijk gereedschap hebt, Kees. Anders moet ik die klus thuis klaren. Of in het ziekenhuis, is wellicht nog beter.”
“Ik heb een redelijk uitgebreide set gereedschap, ziekenhuismeneer. Destijds stukje bij beetje aangekocht tijdens de renovatie van mijn pandje. Eén van de redenen waarom het personeel van de plaatselijke bouwmarkt nog steeds met slagroomgebak zit te ontbijten.” Hij knikte. “Ik zal het morgen wel eens inspecteren. En anders neem ik de handel wel mee naar Nijmegen; dan knutsel ik die verlengde laadkabel wel in de werkplaats van het ziekenhuis in elkaar.”

Eenmaal binnen aten we eerst nog een paar boterhammen. “Zo’n middag Ikea hakt er best wel in, hoor”, zuchtte Margot. “Je komt ogen te kort! Enfin, we hebben nu een redelijk idee wat we willen hebben. Deze week Olaf maar eens bellen of we onze inventaris in een van zijn gebouwen kunnen opslaan.” Na de boterhammen schonk ik nog wat te drinken in: Tia voor de dames; de heren hielden het bij Jägermeister. Genietend zaten we in de huiskamer; de zussen met Gerben en Rogier op de bank, Joline en ik er tegenover, op twee stoelen. “Héhé, wat een rust… Even geen ‘wallpapermusic’ van de Ikea om je heen, geen salsa’s, geen Weense of Engelse walsen, geen bugel die tekeer gaat…” Margot nipte van haar glas.
“Die bugel kan ik zó regelen, Margot.” Ik keek haar plagend aan en ze katte terug: “Niks ervan! Ik geniet van de rust! En dat blijft zo vanavond. Goed begrepen, Kees?” Ik keek Gerben aan. “Ik hoor net dat jij in de berging moet slapen vannacht. Geeft niet; ik heb daar nog wel een veldbedje liggen. Een dekbedje neem je maar mee uit de slaapkamer van de zussen. Rogier, hoe laat wil jij beginnen met klussen? Voor die tijd moet meneer van Wiers natuurlijk wel uit z’n nest zijn.”
Gerben keek me broeierig aan. “Wil jij je niet bemoeien met de plaatsjes waar ik slaap, Kees? Of juist niét slaap? Fijn, dank je wel.” Margot trok hem naar zich toe. “Jij slaapt, of juist niet, vannacht lekker naast mij, mooie vent. Geen Kees die daar tussen komt.” Ik keek twijfelachtig. “Nee, dat lijkt me ook geen goed plan om Gerben in z’n pyjama tegen me aan te hebben…” Margot keek ondeugend. “Maar mij wél zeker?”
Oeps… Hoe klets ik me hier netjes uit? Ik keek hen beiden aan. “Ik weet hoe het voelt, Margot en daar heb ik van genoten. En om je zus niet over de jank te jagen: bij haar idem dito. Maar ondertussen zijn we dát station gepasseerd en heb ik geen behoefte meer om jullie, met of zonder pyjama, tegen me aan te voelen.” Gerben keek me recht aan. “Netjes, Kees. En even voor de duidelijkheid: ik heb geen last meer van de gedachte dat jij met mijn meissie hebt liggen vrijen.” “En ik ook niet”, vulde Rogier aan. Joline glimlachte. “Mooi, heren. Dan bezegelen we dat weer eens met een groepshug. Kom, in de benen!”
We stonden daarna dicht tegen elkaar aan. Even genieten dat dit zo kon. Even later lieten we elkaar los. “Zo. Je hebt mazzel, Kees.” Ik keek Joline aan. “Dat weet ik, schat. Ik ben met jou getrouwd. Maar kun je iets specifieker zijn?” Ze giechelde. “Je hebt Margot weer even tegen je aan gehad. Zonder pyjama.”
Gerben kuchte nogal nadrukkelijk. “Mevrouw Jonkman, ooit Boogers: ondanks dat u regelmatig roept dat u ‘een net meisje bent’, heb ik u zojuist, óók zonder pyjama, tegen me aan gehad. Voelde ook niet verkeerd overigens.” Joline lachte en gaf Gerben een zoen. “Je bent best wel een aardige vent, Gerben. Voor een techneut. Zo, en nu heb je ook nog een zoen van me gehad. Zónder pyjama.” “En ik dan?” Charlotte trok een sip gezichtje en Rogier kuste haar. Nogal lang. “Zo. Jij ook een zoentje. Van mij, zonder pyjama. En jij in je mooie danskleren.” Joline giechelde nu.
“Zeg heren… en dames: voordat we elkaar nu allemaal met of zonder pyjama gaan zoenen: ik stel voor dat we dat zo dadelijk gescheiden gaan doen. Hier op de bank, in de slaapkamer van de dames en in de ‘master-bedroom’. En voor de duidelijkheid: met de eigen partner!” Haar ogen lieten een klein bliksempje zien. “Ik zag die blik van jou wel, Rogier!” Die keek onschuldig. “Hé? Wie? Ik? Nee toch…” Lot greep hem in zijn nek. “Jij bent vannacht van mij, meneertje. Zonder pyjama, denk er goed aan!”
Rogier keek naar Joline. “Heb jij een extra dekbed voor me? Ik hoor net dat ik mijn pyjama niet mag gebruiken en dat begint ’s nachts best wel fris te worden.” Joline humde verachtelijk. “Je maakt maar gebruik van de warmte van je vriendinnetje, aanstaand Piraat.”

Ik keek rond. “En wat is het rooster voor dit weekend, dames en heren?” Gerben en Margot zouden ’s middags naar Tiel gaan en daar ook slapen. Rogier en Lot zouden zaterdag en zondag in Nijmegen verblijven; Rogier had vanaf zaterdagavond weer bereikbare dienst. “De laatste, tot en met dinsdagmiddag. Daarna nog één dag ‘gewoon’ werken en dan heb ik anderhalve week vakantie! Nog openstaande vakantiedagen en compensatie voor die bereikbare diensten. En na die anderhalve week moet ik keihard aan de slag bij een of andere toko in Gorinchem…” Hij keek gespeeld zielig en Gerben zei: “Ja. En na een week werken daar, ben je wéér aan vakantie toe. Ervaringsdeskundige hier!”
Ik deed even niet mee aan de onzin, maar keek Rogier recht aan. “Heb je er zin in, Rogier?” Hij knikte overtuigend. “Zeker weten! Hoe meer ik weet wat DT doet, hoe meer zin ik krijg. Lekker aan de basis staan van een goed werkend systeem. Een systeem waar je zelf aan mee hebt gewerkt en waarbij je niet het puin hoeft te ruimen van anderen.” Ik schudde mijn hoofd. “Puinruimen moeten wij soms ook hoor. Op boorplatforms komt het nog wel eens voor dat er anderen aan onze systemen hebben lopen rotzooien. Soms uit onkunde, maar soms ook doelbewust, om de zaak draaiend te houden. En ja, dat zijn af en toe noodoplossingen. Maar in de offshore heb je niet één-twee-drie de onderdelen bij de hand die je nodig hebt. Heb daar begrip voor, maar zorg ook dat jouw oplossing degelijk is…”
Een blik van Joline remde me af. “Sorry. Ik draaf weer eens door. Ik vroeg je of je het werk bij DT wel zag zitten. Ga verder.” Hij sloeg een arm om Charlotte heen. “Deze knappe dame hier naast me is de grootste reden van mijn carrièreswitch. Die wil ik het liefst 24/7 om me heen hebben!” Lot gaf hem een lieve zoen. Maar Gerben gooide roet in het eten. “Jaja… Dan denk ik dat jouw salaris minimaal is, meneer van der Vlist. Denk je dat Theo je betaalt als Lot 24/7 om je hals bengelt? Ik dacht het niet. Een zoentje in de middagpauze, een knipoog als ik Backoffice een keertje binnen wandel, meer kan er niet af. En dat geldt voor Kees net zo.”
“Nou ja… Kees krijgt of en toe nog wel eens een aai over z’n lekkere kontje, maar dat doe ik alleen als jullie niet kijken.” Joline’s ogen keken ondeugend en Margot zei zachtjes: “ieeeuw… Bejaardensex!” En kreeg meteen een onderzetter naar haar hoofd. “Pas op jij!!” Joline snauwde het bijna. “Jawel mevrouw Jonkman, ooit Boogers. U was ooit een net meisje, mevrouw. Totdat u Jonkman ging heten, mevrouw…”

Margot giechelde en Joline zuchtte. “Je snapt er weer geen moer van, Margootje. Toen ik ‘mevrouw Jonkman’ ging heten, wérd ik juist weer dat nette meisje. In het jaar ervoor deed ik dingen die in bepaalde kringen als ‘zeer ongepast’ betiteld zouden worden. Bijvoorbeeld binnen twee weken nadat wij elkaar de liefde hadden verklaard bij Kees intrekken. Ongetrouwd.” Ze keek mij aan. “Kop dicht, Kees!” “Hé? Wat? Ik zat met m’n kop even in een elektrisch schema, Jolien…” Ze snoof laatdunkend. “Maak dat de kat wijs. Maar dames en heren: Kees loopt zijn veiligheidsrondje; als jullie het eens zijn over wie waar slaapt kunnen wij ook plat gaan. Het was druk zat vandaag.”
Kortom: tien minuten later kleedden Joline en ik ons uit. “Nog even douchen, schat. Ik heb behoorlijk gezweet bij Carlos en Juanita.” Joline knikte. “Hier nog eentje. En dan lekker slapen, meneer. Wat ze hiernaast doen kan ik wel raden, maar Jolientje is ook best wel moe. Morgenmiddag, als de meute weg is, dan gaan we los, Kees Jonkman. Bereid je maar voor.” “Ik heb er zin in, Joline. Lekker met m’n eigen sexy vrouw vrijen.” Van onder de douche keek ze me aan. “Ja. Lekker klaarkomen samen. Ik heb zin in lekkere spelletjes, Kees.” Ze giechelde en keek naar mijn kruis. “En zo te zien jij ook. Zet de productie dus maar stevig aan het werk!”
In bed, een paar minuten later kroop ik tegen haar aan. “Wilt u geen voorproefje van deze productiebatch, mevrouw de CEO?” Vanuit het donker kwam een bits antwoord. “Nee, productiechef. Want dan is die batch vanavond nog prima, maar morgenmiddag is er te weinig. Gaan we niet willen. Ik test het handeltje morgenmiddag wel. En o wee als het niet goed is!” Ze kuste me. “Slapen jij. Ook jij hebt je dagje wel weer gehad. Morgenmiddag ben ik weer helemaal van jou, Kees. Welterusten.” “Lekker slapen, schatje.” Ze draaide zich op haar rug en het was stil op de slaapkamer.
En na een paar minuten hoorden we een gedempt gilletje uit de huiskamer. Naast me klonk zachtjes, maar waarschuwend: “Geen commentaar Kees! Denk er aan!” Ik gaapte. “Goed schat. Ik zal het opsparen tot morgenochtend. Eens kijken wie van de twee zussen een rooie kop krijgt…” “Dat mag. Maar laat ze nu lekker genieten, zonder dat het echtpaar Jonkman laat blijken dat ze iets hoorden.” Ik hield verder commentaar voor me; ik was al bijna in slaap gedonderd toen dat gilletje klonk, en wilde nu gewoon alleen nog maar maffen…

Tijdens het ontbijt, zaterdagmorgen, hoefden Joline en ik geen hint te geven. Margot keek op een gegeven moment ondeugend naar Charlotte. “Hé zus… Ik hoef niet te vragen of Rogier lief voor je was. We hebben daar best wel iets van meegekregen. Na jouw gilletje gisteravond hebben we de deur tussen onze kamers maar dichtgedaan…” Ze lachte gemeen. “Donder op, jaloerse trut!” Lot dreigde om een zoutvaatje te gooien, maar werd tegengehouden door Rogier. “Ho mevrouw. We gaan niet gooien met de inventaris van huize Jonkman. Dat doen ze zelf al genoeg.” Hij zette het zoutvaatje weer op tafel. Gerben vulde aan: “Maar… het geluid wat uit de huiskamer kwam, klonk wel gezellig. Goed bezig geweest, Rogier!” Nu was het zijn beurt om wat rood aan te lopen en we grinnikten.
Lot draaide zich naar ons om. “En hebben jullie ook nog wat te miepen?” Joline legde haar hand op mijn mond. “Stil jij. En nee Lot, wij hebben ‘niets te miepen’. Ik heb jullie op dat moment behoed voor het commentaar van mijn echtgenoot. Daar mogen jullie wel eens wat dankbaarheid voor tonen, want dat mis ik een beetje.” “Het commentaar van Kees? Dat zal gisteren wel in de categorie ‘lompe grappen’ hebben thuisgehoord”, mopperde Lot. Joline keek me aan. “Kees, je mag los gaan. Geen enkele vorm van dankbaarheid. Leef je uit, mijn toestemming heb je.” Ik knikte. “Dank je wel, schat. Ik heb maar één vraag Lotje… Was het Rogier, of zat je lieve zusje je via de Wifi te verwennen?”
“Nou ja, zeg…” Nu was het Margot die plofte. “Denk jij dat wij elkaar liggen te verwennen terwijl we met onze kerels in bed liggen? Ben je gek geworden, Kees Jonkman?” Ik haalde mijn schouders op. “Hé, ik vroeg iets aan je zus. Niet aan jou. Lot?” Die keek nuffig. “Wij zijn nette meisjes, meneer.” Rogier trok haar tegen zich aan. “Klopt. Ben ik wel blij mee.” Hij grinnikte. “Ik zal me voortaan een beetje inhouden, jongens. Dan hoeven jullie niet mee te genieten van de vocale gaven van mijn meisje.”
Lot kuste hem. “Niks inhouden jij”, zei ze, toen ze hem losliet. Gerben zat het een beetje aan te kijken en dat zag Joline. “Ehhh… Gerben? Jou hebben we nog nauwelijks gehoord. Hoe zit dat?” Zijn ogen flikkerden. “Ik ben een stille genieter. En dat hou ik zo. In ieder geval in dit huis. Je weet nooit wanneer iets tegen je gebruikt wordt.” Hij kreeg een kus van Margot. “Ben ik wel blij mee schatje. Zo’n type wat in je oren ligt te gillen tijdens het vrijen…”
Ik moest grijnzen en ze zag het. “Mond dicht, Kees!” “Sorry mevrouw Margot. U was een ook een net meisje. Ooit.” Joline tikte op tafel. “Zo. Het dagelijkse portie pesterijen weer gehad…” Ze werd door Lot onderbroken. “Niks ervan!” Jullie zijn nog niet aan de beurt geweest! Wat hebben jullie gisteravond gedaan? Vertel op!” Ik wees op Joline. “Mag zij vertellen.” Joline keek ondeugend. “Wij lagen al in bed, netjes met de handjes boven het dekbed natuurlijk, en bijna in slaap, toen we werden opgeschrikt door een gedempt gilletje van Lot. Kees stond al in de startblokken om de deur open te zwiepen en wat commentaar te leveren, maar daar heb ik ‘m van kunnen weerhouden. Nou, en toen zijn wij ook maar los gegaan…” Ze zweeg even en vervolgde toen: “…met de motorkettingzaag.” Het viertal keek teleurgesteld. “Sjongejonge… Wat hebben jullie een enorm opwindend erotisch leven, Jolien…”
Gerben keek sceptisch en Joline giechelde. Jullie gingen vanmiddag toch weg? Daarom hebben we maar even gewacht. Vanmiddag gaan we los. Tot op de draaiende centrifuge aan toe! Geen last van jullie…” Nu keek Rogier nogal gemeen. “Ik zal eens kijken of er in het ziekenhuis nog een ouwe beveiligingscamera ligt… Weet ik wel wat leuks voor, denk ik.” Ik greep hem in z’n nekvel. “Dat kun je proberen, vriend, maar denk er aan dat ik dat onmiddellijk merk. En dan zijn jouw rapen gaar en moet Lot zich écht een paar weken met de Wifi behelpen, denk er goed aan! Ik doe niet aan Jiu Jitsu of dat soort onzin, maar met een stevige gietijzeren koekenpan kan ik uitstekend overweg.”
Joline pakte mijn arm. “Rustig maar, schatje. Niet meteen op de fysieke toer gaan. Da’s meer wat voor Rogier. Bij Lot. En daar begon dit dispuutje mee, weet je nog?” Ze veranderde van toon. “Zo. Ook weer uitgesproken. Wat gaan jullie verder doen, duifjes?” “Je ziet ons maandagochtend weer, Joline. Nou ja, behalve Rogier dan. Wij gaan zo dadelijk weg.”
“Hohoho, meneer van der Vlist… En dat laadsnoer voor die grijze Volvo? Hoe zit het daarmee?” “Ga ik niet doen, Kees. Té link. De dames moeten er toch twee hebben: Een lange voor hier en eentje voor in Nijmegen En degene voor hier, komt straks goed van pas in Arkel. Hoe dan ook: we rijden straks langs een Volvo-dealer en kopen een tweede laadkabel.” Ik keek bedenkelijk. “Die krengen zijn stervensduur, Rogier. 200? 250 euro?” Hij knikte. “Ja. Maar bij nader inzien… Er zelf aan klooien… Nee. Dan maar zo’n ding nieuw kopen.” Ik knikte. “Je hebt gelijk. En wie weet kunnen de dames er ook andere dingen mee opladen. Kun jij ook eens een nachtje je rust pakken.”
Met een stalen gezicht zei hij: “Ik zal het eens aan je echtgenote voorstellen, Kees. ten slotte word jij ook een dagje ouder…” De meiden en Gerben schoten in de lach. “Zo! Daar heb je niet van terug, Kees! Rogier: honderd punten!” Lot knuffelde hem. “Lekker bezig, schatje… Zet ‘m maar op z’n plek, die ouwe moppersmurf…”

Even later besloten we het ontbijt en ruimden de boel op. Het viertal pakte hun spullen bij elkaar. “Wij gaan nog even langs Arkel; daarna scheiden onze wegen.” “Is jouw slaapkamer een beetje geluiddicht, Rogier?” Joline vroeg het op bijzonder neutrale toon en met een uitgestreken gezicht. “Volgens mij wel, Jolien. Ik heb de buren ten minste nog nooit kunnen betrappen op orgastische kreten. Maar goed, die zijn nét een paar jaar ouder dan Kees, ergens halverwege de dertig, dus het zal bij hen ook wel een tandje bezadigder gaan als bij ons.” Ik liep naar hem toe en greep zijn arm.
“Zeg aanstaand Piraat…” Verder kwam ik niet; hij pakte mijn pols, draaide die snel om en voor ik het wist lag ik op de grond, mijn arm overstrekt op mijn rug. “Au, potdomme!” “Je ligt al, da’s makkelijk, Kees. Pak er maar vijf.” Rogier grinnikte en liet me los. Meteen trapte ik zijn benen onder hem vandaan en met een dreun lag hij naast me. “Verdomme, klootzak… Ik zal je…” Verder kwam hij niet. “Allebei vijf keer, heren!” Joline’s stem klonk streng. “En elkaar niet onderuit halen tijdens het opdrukken, want dan ga ík de gietijzeren koekenpan hanteren, denk er aan!”
Ik keek Rogier aan. “Tja, nu moeten we wel hé? Kom, samen. Eén – twee-drie-vier-vijf.” Toen stonden we op en keken in vier breed lachende gezichten. “En waarom kwam jij je teamleider niet helpen, Gerben?” Hij schudde grinnikend het hoofd. “Ik kijk wel uit. En door meneer judo daar tegen de grond gewerkt worden? Echt niet. Ik wil straks graag nog gewoon lopen.” “Fijne vent ben jij… Lekker solidair met je chef”, mopperde ik. En Rogier zei: “Het is overigens Jiu-Jitsu, maar dat maakt niet uit. Tegen de grond ga je toch wel, Gerben.” “Ik was er al bang voor”, antwoordde hij. “Nou, zijn de beide Alfa-mannetjes het eens over de pikorde? Overeind dan, spullen pakken, afscheid nemen en richting Arkel! Dan kan Joline rustig nazorg bij Kees verlenen. Húp!” Met knuffels en harde handen namen we afscheid en even daarna zagen we de auto’s van Gerben, Rogier en de zussen wegrijden.

“Zo. Héhé, even rust in de tent, Kees. Enne… als je nog een keer een potje wil knokken met Rogier: doe dat dan op het terras. Het scheelde weinig of die mooie vaas was van de tafel gemaaid.” Ze giechelde. “En dit is de eerste keer dat ik mijn stoere ridder door een andere vent onderuit gehaald zie worden. Nou ja, behalve door Fred dan.” Ik wreef over mijn arm. “Ja, nogal. Vuile judograppen van meneer van der Vlist. Maar goed, even later kwam hij ook nogal onzacht in aanraking met de vloerbedekking, dat gaf wel wat genoegdoening.” Joline keek smerig. “Wanneer leren jullie als kerels nu eens dat fysiek geweld meestal geen optie is?” Ik omarmde haar. “Op hetzelfde moment als jouw moeder en jij afleren om een sympathieke vent als ik een lel op zijn oren te geven. Zullen we dat afspreken?”
Ze snoof. “Die lel om je oren is soms hard nodig, meneer Jonkman! En niet alleen bij jou, maar ook bij mijn meestal lieve Pa en mijn stoere broers. En de rest van ons gezelschap.” Toen giebelde ze. “En natuurlijk voor een stel pubers bij een zekere supermarkt, een andere stel pubers in Frankrijk en een zekere ex-reserve kapitein.” Ik knikte. “Je hebt natuurlijk weer eens gelijk, schat.” “Goed zo. Ooit leer je het wel eens, Kees.” Ze keek nu pesterig en we lachten samen. “Kom, we gaan een beetje opruimen en dit mooie appartement even schoonmaken. Wie weet komt er morgen bezoek na de kerk; dan wil ik wel graag dat we dat bezoek fatsoenlijk kunnen ontvangen.”
Joline keek naar buiten. “En niet dat we om de vogelpoep op de ramen heen moeten kijken.” Ik volgde haar blik. De duiven en spreeuwen in de buurt hadden inderdaad de ramen nogal bevuild. Een aangezien er in de buurt een aantal struiken stonden die nu bessen hadden, waren de uitwerpselen nogal rose en zwart van kleur. Niet echt smakelijk om te zien. Nou ja, dat was elke herfst het geval geweest. Alleen kon ik er nu zonder probleem de hogedrukspuit op zetten; de ramen en hun kozijnen waren écht waterdicht.
We verdeelden de taken even: Joline zou binnen de zaak aan kant maken, ik zou alle ramen voor mijn rekening nemen. En het terras, want ook daar lag het nodige aan vogelpoep. En ik zou meteen de plantenbakken ‘winterklaar’ maken: afdekken en met de staalkabels in een hoekje vastzetten. Daarna de vlonders schoonmaken en rechtop zetten en de regenpijpen doorspoelen. “Om half elf heb ik de koffie klaar, Kees!” Ik knikte, trok laarzen en een regenjas aan en ging naar buiten. Slang uitrollen, aansluiten, beker met afwasmiddel er aan vast maken en spuiten maar…
Even later waren de ramen van de huiskamer en badkamer redelijk wit met sop. Dat spul even laten inwerken, daarna met de borstel er overheen. Ervaring leerde dat alle boodschappen van de vogels dan wel weg waren. En wat dan nog niet verdwenen was, capituleerde wel voor de hogedrukspuit… “Kees, mogen wij jouw glazenwassers-uitrusting straks even lenen? Ook bij ons zijn de vogels nogal enthousiast bezig geweest.” Fred Kamer stak zijn hoofd om de afscheiding tussen de balkons. “Tuurlijk Fred. Tien minuten, dan ben ik klaar, dan zet ik het spul wel op jullie terras.” “Fijn. Ik heb niet zo’n hogedrukspuit. Anders sta ik een half uur te boenen.” Hij verdween en even later riep ik hem. “Fred! Kun je even aanpakken?” De hogedrukreiniger verwisselde van terras. “Komen jullie straks dan bij ons koffiedrinken? Tenminste… Als jullie niet je hele vriendengroep op bezoek hebben? Zoveel kopjes hebben we niet…” Ik kon hem gerust stellen. “We zijn met z’n tweeën. Geen gevaar voor de Libelle’s van je echtgenote.”
Terwijl hij met de hogedrukspuit bezig was, schrobde ik de houten vlonders schoon. Ook een stevig werkje. Joline stak haar hoofd om de deur. “Kees… Over een kwartiertje koffie?” “Ja. Maar die hoef jij niet te maken. We zijn uitgenodigd door Fred en Annet. Als tegenprestatie voor het gebruik van de hogedrukreiniger.” “Aha… Lekker makkelijk. Dan knap ik mezelf nog even op.” Ik bekeek haar. Spijkerbroek, witte trui, gymschoenen… “Nergens voor nodig schat. Fred en Annet weten wie we zijn. Geen reden om je op te dirken. Je ziet er zoals gewoonlijk weer heerlijk uit.” Ze keek zuinig. “Wél even m’n haar doen. Anders vraagt Fred of m’n föhn ontploft is.” Ik grinnikte. Joline droeg haar haren los; haar lange blonde haren wapperden in de wind. Even daarna kwam de hogedrukreiniger retour. “De koffie is met vijf minuten klaar!” “Ik zal mevrouw een seintje geven, Fred. Dan komen we er aan.”
Ik liep naar binnen. “Jolien! Over vier minuten is de koffie klaar hiernaast.” “Ik kom er aan… Eén moment!” Toen Joline de kamer binnenkwam schudde ik m’n hoofd. “Rare troela. Toch omgekleed?” Ze knikte. “Ja. Vind ik prettiger.” Ze droeg een andere broek en een van haar ‘Noorse truien’. En pumps. En ze had zich snel opgemaakt en haar haren in een staart gebonden. “Je ziet er weer heerlijk uit, echtgenote van me.” Ik knuffelde haar even, toen maakte ze zich van me los. “Kom, naar hiernaast, anders weet ik het wel, vrijer.” In haar ogen waren weer pretlichtjes te zien.
We belden bij de familie Kamer aan en Annet deed open. “Ah, daar zijn de jongelui. Kom binnen, Joline en Kees.” We gingen zitten in een huiskamer die spiegelbeeldig aan de onze was. En die huiskamer stond redelijk vól. Met allerlei herinneringen aan een best wel druk leven. We vroegen naar de achtergrond van sommige dingen en Annet was een begeesterd vertelster. Ik vroeg Fred naar de status van hun gebogen ramen en hij vertelde dat die, sinds ik ze onder handen had genomen, geen druppel meer gelekt hadden. “Zijn we bijzonder blij mee! Toen we dit huis gekocht hadden moesten we bij een flinke regenbui regelmatig dweilen onder de ramen leggen…” Ik knikte. “Vertel mij wat. Mijn huiskamer kon na een regenbui als het plaatselijk zwembad fungeren: je dreef zó de keuken in. Maar mag ik even kijken, Fred? Bij mij zag ik een maand geleden wat dingetjes die ik nog steeds moet vervangen. Onder andere de rubbers bij de drempels. Die slijten en ik ben bang dat die op den duur gaan lekken.”
Samen keken we er naar en bij hem was de toestand niet veel anders dan bij ons. “En nu, Kees?” “Het is niet zo spannend, Fred. Ik loop volgende week wel even naar de bouwmarkt en haal een aantal meter van dat profielrubber. Ook voor jullie. En dan leggen we dat samen er in, dan weet je meteen hoe dat moet.” Hij knikte. “Fijn. Want met dat werk ben in niet zo bekend. Geef mij maar de fijne elektronica… Nou ja, het spul wat men vijf jaar geleden gebruikte. Met het nieuwste spul kan ik al niet meer overweg. Die techniek gaat zó snel…” Voor we het wisten zaten Fred en ik over techniek te bomen. En Joline en Annet over, kon het nóg stereotieper? …de inrichting van onze appartementen.
Het was bijna twaalf uur toen we afscheid namen. “Zo dadelijk nog even lunchen en dan gaan we naar onze zoon in Den Bosch. Even knuffelen met onze jongste kleindochter!” “Zo ver zijn wij nog niet, Annet. Althans: het knuffelen wel, de kleindochter laat nog even op zich wachten.” Joline zei het met een uitgestreken gezicht en ze schoten in de lach. “Als ik Kees zo inschat zit het met het knuffelen wel goed tussen jullie, Joline”, zei Fred. Ik keek opzichtig om me heen. “Hé, ik ben een nette jongen, Fred.” “Ja, zo zie je er wel uit, Kees. Goed weekend jongelui!”
We liepen hun deur uit en de onze in. En Joline keek me bijzonder ondeugend aan. “Wat heb jij op je lever, mevrouw Jonkman?” Ze trok me tegen zich aan. “Ik hoorde net dat onze buren over een halfuurtje weg zijn, Kees. Geen toezicht op deze verdieping, geen oortjes die meeluisteren… We kunnen helemaal los gaan, schat.” Ik trok haar tegen me aan. “Dat kunnen we zeer zeker, schoonheid. Ik zal de bugel zo wel even pakken.” Ze worstelde zich los. “Hork. Met je macho toeter. Zorg maar dat je wat te eten maakt voor de lunch. En rap, anders ga je er spijt van krijgen!” Haar ogen fonkelden.
Even later stond de lunch op tafel. En tijdens het eten kletsten we rustig over diverse onderwerpen. Geen expliciete toespelingen op een sensuele middag, nee, gewoon over DT en de eventuele veranderingen daar. Zelda, Erik… Eenmaal uitgegeten ging Joline op de bank zitten, haar laptop op schoot. “Nog even wat studeren, Kees. Mag jij ook doen; de buren zijn toch weg, dus leef je maar uit in de studeerkamer!” Ze keek plagend. Ik gehoorzaamde. Geblazen moest er toch worden, anders haalde ik mijn quotum studie-uren niet. En het ging lekker; diverse stukken van Engelse componisten passeerden de revue. En op Youtube ontdekte ik nog een pareltje: Waterpiece in D majeur van Händel, Bourree. Een kort stuk, iets meer dan een minuut, maar heel melodieus.
Het was lang zoeken naar de bladmuziek, maar uiteindelijk had ik die toch gevonden. Printen die handel! Handel… Händel… Lekker toepasselijk. Nadat de printer de muziek had uitgespuugd, zette ik Youtube weer op en probeerde mee te spelen. Nogal wat trillers (‘vibrato’)in het stuk, de vingervlugheid had ik nu wel nodig! Maar na een paar keer begon het ergens op te lijken. De vibrato’s stonden niet allemaal op de partituur, dus die zette ik erbij. Maar ja, als ik dit samen met Greet speelde, zou zij de vibrato’s toch wel op een andere plaats willen hebben, daar was ze eigenwijs genoeg voor…
Ik moest lachen: ik zou wel eens een discussie willen horen tussen Greet en Georg Frideric Händel over muziek. Of met de grote Bach… Waarschijnlijk zou het er pittig aan toegaan! Niet in het minst omdat Greet een vrouw was, en die hadden in de baroktijd weinig in te brengen… Gniffelend maakte ik de bugel schoon, borg het ding in de koffer en liep de kamer in. Joline keek op en meteen stonden er vraagtekens in haar ogen. “Jij hebt binnenpretjes, Kees. Vertel op: wat voor smerige gedachten loop jij te koesteren?”
Ik zuchtte. “Ik kan mijn gedachten beter gaan printen, Jolien. Dan hoef jij die vraag niet meer te stellen. Maar om je nieuwsgierigheid te bevredigen: ik stelde me een discussie voor tussen Greet en Georg Fredric Händel over de interpretatie van hun muziek. Of met Bach. En ik veronderstel dat zo’n discussie er nogal pittig aan toe zou gaan.” Ze dacht na. “Ja, dat denk ik ook wel. Met links en rechts, op dat toontje waarmee ze jou wel eens terechtwijst, de opmerking er tussendoor: ‘Sie irren sich… Herr Kapellmeister!’ Zoiets bedoel je, Kees?” Ik proestte het uit.
“Ik zie het helemaal voor me, schat. Ik hoop dat Greet zich straks in de hemel een beetje kan inhouden als ze Bach, Händel of Purchell tegenkomt. Anders hebben we daar de poppen aan het dansen. Dan ben je nét overleden en denk je ‘Héhé, eindelijk rust… Lekker op een warme wolk rustig harp spelen’, maar kom je midden in een enorme muzikale vechtpartij terecht. Geen zin in.” Joline schudde haar hoofd. “En wie kan je weer uit de nesten halen door Greet te kalmeren? Jawel, je weduwe Joline Jonkman – Boogers, die twintig jaar later ook in de hemel aankomt en de strijdende partijen uit elkaar haalt…” Er kwam een ondeugende blik in haar ogen. “Tja… Nu moet Jolientje zich wel héél netjes gedragen tijdens haar aardse leven, anders komt ze in de hel. En met een beetje pech in stookruimte dertien, waar het CV van haar twintig jaar geleden overleden echtgenoot nog steeds enthousiast ligt te fikken. En worden er in de hemel géén ruziënde musici aan hun haren uit elkaar getrokken…”
Ze stond op en omarmde me. “Twintig jaar zonder jou? Ik moet er niet aan denken, schat.” Een lange zoen volgde, tot ze zich losmaakte. “Wil je nog wat drinken? Na al dat blazen zul je wel dorst hebben.” Ik knikte. “Geef maar een glas koud water uit de koelkast. Da’s altijd lekker na het blazen.” Ik zag een ondeugend lachje om haar mond. “Wat is mijn echtgenote aan het bedenken? Ik zie je wel lachen, hoor!” Met haar ‘jonge-meisjes-stemmetje’ antwoordde ze: “Ik heb al drie glazen water op… meneer.” Toen liep ze snel naar de keuken en kwam met het flesje koude water terug. “Alstublieft meneer. Helemaal leegdrinken. Dat moet van de zuster.” “Zuster Melissa is hier niet, Jolientje. En die bemoeit zich alleen maar met de ‘au-plaatsjes’ van haar voormalig machinist.” Joline kwam dicht tegen me aan staan. “Maar zuster Jolientje is hier wél. En die bemoeit zich met de goede doorstroming van de productie van bepaalde zaadfabriekjes. En dat kan vergezeld gaan met andere vloeistoffen. Drinken, lekkere lover! En over een half uurtje lekkere natte spelletjes doen!” Ze keek weer ondeugend. “Op de draaiende centrifuge.”
Ik plofte op de bank en trok haar mee. “Daar heb ik zin in. Kunnen we ons eindelijk helemaal uitleven. Geen zussen met hun lovers, geen buren, de ramen dicht, het alarm er op…” Verder kwam ik niet: ze kuste me hevig en haar hand gleed tussen mijn benen. “Die wil ik weer eens in me voelen spuiten! Geil sperma diep in m’n poesje…” Toen kwam ze overeind. “Ik ga me eens in iets lekkers omkleden, Kees. Iets wat jij wel kunt waarderen, denk ik.” Ze keek me van dichtbij aan en fluisterde: “En jij mag alles met Jolientje doen. Ze is vandaag helemaal van u… Meneer.” Toen verdween ze in de slaapkamer. Ik dronk het flesje water leeg. Lekkere natte spelletjes… met Jolientje. Eerst ook maar even douchen. En scheren. Zou Jolientje wel prettig vinden. Geen stoppels op haar gladde poesje.
Ik liep de slaapkamer in en kleedde me uit. Toen naar de badkamer, waar Joline nét uit de douche stapte. “Wat komt u hier doen, meneer?” Ze bedekte zich snel met een handdoek. “Ook even douchen, Jolientje. En scheren. Iemand zei me ooit dat ze niet zo gecharmeerd was van stoppels op haar poesje.” Ze knipoogde. “Dat begrijp ik helemaal meneer. Lijkt me ook niet zo prettig, zo’n schuurpapieren kin. En al helemaal niet over mijn lieve, zachte poesje.” Ze keek omlaag, naar mijn paal, die ondertussen gegroeid was. “Dát lijkt me wel lekker… meneer. Maar dan in mijn poesje…” Ze kroelde tegen me aan. “Laat me even douchen, meisje. En scheren. Daarna mag je genieten.” Ze knipoogde. “Zeker weten…” Ik stapte onder de douche en waste me grondig. Joline was al naar de slaapkamer toen ik onder de douche uitkwam. Mooi, dan kon het lieve meisje zich rustig voorbereiden op wat er kwam. Scheren! Een nieuw mesje in de houder, scheerzeep op m’n gezicht en met zorgvuldige halen haalde ik het mesje over mijn gezicht. Even voelen… Oh, hier nog een aantal stoppels… Even later spoelde ik me af. Aftershave op… Boxer aan en …

Ik klopte op de slaapkamerdeur. “Jolientje… Ben jij zover?” Het antwoord klopt gedempt. “Ja meneer…” Ik deed de deur open en bleef perplex staan. Joline zat voorover gebogen op bed, haar benen wat uit elkaar. Een kort onderjurkje aan en nylons. Verder niets. Met haar handen hield ze de rand van het bed bij het hoofdeinde vast, haar gezicht in het kussen. Tussen haar benen zag ik de antenne van haar speeltje uitsteken en zo te zien was het tril-eitje flink aan het werk. Ze kreunde zachtjes en wiegde met haar onderlichaam heen en weer. “Zo, meisje… Lig jij jezelf lekker te verwennen?” “Ja meneer… Ik kon niet meer wachten. Ik moét lekker klaarkomen… Wilt u… wilt u mij ook verwennen?”
Ik ging naast haar zitten. “En hoe had Jolientje dat voor zich gezien?” Ik pakte haar telefoon en veegde over het scherm. “Ohhh…. Lekker… Diep in mijn geile poesje bewegen… Wilt u me in mijn sterretje… Ahhh… Ik ben al lekker glad daar! Lijkt me heerlijk! In één keer naar binnen en dan lekker hard naaien, meneer… U mag alles met me doen, ik kan geen kant op…” “Wil je het hard, meisje?”
Nog een veeg over haar smartphone. “Ahhh…. JA! Lekker! Uw harde, geile pik diep in m’n slettekontje… En dan lekker aan m’n tepels trekken en in m’n kut voelen…” Ik liep naar de klerenkast en pakte twee nylons uit haar lade. “Ik ga jou dan eens lekker verwennen, geile meid…” Ik trok de nylons over mijn handen en ze zag wat ik deed. “Ohhh… Lekker… Gaat u me daarmee verwennen, meneer?” “Ja. Lekker nylon over je geile kutje en over je harde tietjes. En mijn harde pik dringt zo dadelijk diep in je sterretje door.” Ik boog me over haar heen en zocht een tepel. En kneep er in. “Auw… Lekker geil…” Toen trok ik het eitje uit haar poesje. Een golfje geil kwam mee en daar maakte ik een met nylon omhulde hand mee nat.
“Proef jezelf!” Ze nam een paar vingers in haar mond en zoog. “Geil… Mijn eigen geil… Lekker!” “Goed zo… En nu ga ik je penetreren. In je mooie kontje. Lekker neuken en voelen…” Ik ging achter haar zitten en trok haar billen wat open. Haar sterretje glom van het glijmiddel. “In één keer, meneer… Néém me! U mag alles met me doen!” Ze kreunde laag toen ik mijn harde paal voor haar opening zette. “Toe dan! Hard! Naai dit sletje…”
Ik drong bij haar binnen: eerst langzaam. Haar sluitspier ontspande zich en ik duwde door. Joline hijgde. “Jaaa…. Lekker, zo’n harde pik in m’n kont!” Om haar heen, onder haar jurkje zocht ik haar vagina. “En nu ga ik je ook lekker in je kut vingeren, geil meisje… Vingers met een nylonkous er omheen, dat vind je toch zo lekker?” Een lage grom was het antwoord. Ik streelde haar clit en ze begon te bokken. “Lekker! Lekker! Dieper, meneer! Naai me en vinger me… Hárd!” Ik trok mijn pik terug, bijna uit haar ster en stootte toen in één keer diep in haar. Een gil klonk.
“Ahhh… Harder! Néém me, Kees! Zo diep als je kunt… Verkracht mijn kont en mijn hete kut!” Haar woorden en het uitzicht wat ik had maakten me wild. Diep stootte ik in haar en haar sluitspier kneep in mijn pik, haar vagina werd kletsnat. “Ik… Ik kóm! Lekker! Klaarkomen met jouw geile pik in mijn kont! Zo nat, zo geil…” Ik sloeg tussen haar benen en neukte haar nu op volle kracht. “Geil sletje! Wil je verkracht worden? Nou hier komt het!” Een gekreund “Jaaahhh… Lekker!” klonk onder me en ik voelde haar geil over mijn hand druipen. Ik wisselde mijn handen af, zodat ze beiden kletsnat werden van haar sluimerige vocht.
“Hier, sletje. Je eigen geil op je harde tieten! Voel je dat?” Ik kneep in een tepel en weer golfde er geil uit haar poesje. Andere hand, andere tepel… En ondertussen neukte ik haar hard in haar kontje. “Kéés! Zo lekker geil… Ik kon wéér klaar! Geef me het! Geef me je geile sperma! Dat maakt het helemaal af… Spuit in mijn geile, hoerige kont! Ik ben jouw spermameisje! Toe dan, ik wil voelen hoe je sp… JAAA!” Haar woorden en het gevoel maakten me gek! Ik trok haar hoofd aan haar haren omhoog en kreunde: “Wil je sperma in je kontje? Hier komt het, geile meid!”
En alsof ik maanden droog had gestaan spoot ik diep in haar darmen. “JA! Ik voel je! Lekker klaarkomen… Ik kon ook weer… Zo geil!” Ze gilde het uit en ik voelde weer geil uit haar poesje spuiten. “Je bent een heerlijk nat meisje, Joline…” Een laatste stuiptrekking, toen liet ik haar voorzichtig zakken. “Schatje… Je hebt je helemaal aan me gegeven. Je bent heerlijk!” Ik zakte naast haar op een kletsnat bed en kuste haar. “Geile vrouw van me…”
Ze glimlachte lief. “Jij ging helemaal los, Kees. Heerlijk om me zo aan jou te geven… Al had je me kapot geneukt, het boeide me niets. Ik heb vreselijk van jou genoten. Zo wild heb ik je nog niet in bed gehad…” Ik kuste haar. “Je bent van mij, Jolien. Dat besef ik nu meer dan ooit. Je hebt je helemaal aan me gegeven. Dank je wel, schat.” Ze sloeg haar armen om me heen en trok me dicht tegen zich aan. “Ja. En dat was heerlijk. Soms deed je me pijn, maar zelf daarvan kon ik genieten. Van het gevoel toen je me aan mijn haren omhoog trok… Ik kwam er van klaar! Helemaal aan jou te zijn overgeleverd… Lieve Kees…”
Ze kuste me zachtjes. “Bij jou kan ik me helemaal laten gaan, schatje.” Ze giebelde even. “Met de ramen dicht, zonder logé’s en de buren niet thuis…” Ik grinnikte mee. “Even uitpuffen, schat?” “Hmmm…. Lekker”, klonk het tegen me aan. Stil lagen we een kwartiertje op bed te genieten. Af en toe een zoentje, een streling…, lieve woordjes… Totdat Joline langzaam overeind kwam. “Kom, lekkere lover. We gaan even het bed opruimen en dan in bad Lekkere natte spelletjes doen. Lekker in geile lingerie, een mooie panty en jouw hoofd tussen mijn benen en onder mijn rokje. Ik wil lekker over je heen plassen… En jij over mij. En dan weer je harde paal diep in me…”
Ik knuffelde haar. “Je bent onverzadigbaar, Joline Jonkman.” Ze giechelde even. “Ja. En jij bent een heerlijk beest, Kees. Daar wil dit meisje meer van.” We ruimden het bed op en maakten het klaar om in te slapen. “Nú doen, Kees. Anders moet dat vanavond en dan…” Ik maakte haar zin af. “…is de lucht van hevige seks wat verschraald. Ik begrijp het, schat.” Even later wees Joline.
“Laat jij het bad even vol lopen? En was je jezelf even op bepaalde plaatsjes? Dan kleed dit meisje zich even om in wat lekkers…” Ik gehoorzaamde. Snel maar grondig waste ik mijn paal. Wie weet wilde Joline me met haar mond verwennen… En die had net nog diep in haar darmen gezeten. Ik zou het volledig begrijpen als ze me vanavond niét zou pijpen. Nu het initiatief bij haar laten, Kees. Alleen maar lief voor haar zijn, háár laten genieten. Zij was nu de hoofdpersoon. Afdrogen en toch maar weer een schone boxer aan. En het bad vol laten lopen… Het werd lekker warm in de badkamer. Mooi zo.
De deur ging open en Joline kwam binnen. “Hé, hier staat een mooie vent op me te wachten!” Ze deed twee stappen naar me toe en omhelsde me. “Ben je er weer klaar voor, Kees?” Ze wiegde haar onderlichaam tegen me aan en keek me in de ogen. “Ik voel al, schatje. Lekker! Kijk eens goed naar je meisje…” Mijn paal was al hard, maar werd nóg harder. Een dunne witte blouse waar haar borsten in een nog dunner behaatje doorheen schenen, een wijde, rode dansrok waar een onderrok iets onderuit kwam, haar lange benen in een mooie, dunne panty… En haar gezicht: ogen die verlangend keken, haar lippen opnieuw gestift… Ze had nu ook lange handschoenen aan: een combinatie van kant en nylon. “Ik kijk en geniet van je, Joline. Jou wil ik nu heerlijk verwennen. Zeg wat je wilt en ik doe het voor je.”
Ze glimlachte. “Dat weet ik, mooie vent. Ga op de grond zitten, je rug tegen het bad. Je boxer uit, helemaal naakt. Voor mij.” Ik deed wat ze vroeg. Joline ging achter me op de rand van het bad zitten, haar benen links en rechts van me en haar rok opgetrokken. “Kus mijn benen, Kees. Ik weet dat je ze vreselijk sexy vindt met zo’n panty. Laat me voelen hoé sexy. En laat me zien hoe geil je daarvan wordt. Dan laat ik jou voelen hoe geil ik wordt…”
Ze boog zich over me heen en kuste me zacht. “Verwen mijn benen.” Toen pakte ze haar rokken, drapeerde die over mijn hoofd en wreef met haar warme kruis in mijn nek. Ik genóót! De heerlijkste benen van de wereld om mijn hoofd, benen van de vrouw die gek op me was en die dat telkens weer liet merken. “Joline Jonkman, ik aanbid je. Jouw verstand, jouw aandacht voor mensen, je liefde… En je heerlijke lichaam waarmee je mij, gewone sterveling, telkens weer helemaal gek maakt. Je bent mijn godin. Ik aanbid de manier waarop je je mooi maakt en met me wil vrijen. Ik laat je nooit meer gaan.”
Een zacht lachje klonk boven me. “Ik ben blij dat ik nu een serieuze aanbidder heb. En niet eentje die alleen maar uit is om mij op zijn bucketlist te zetten, maar eentje die het aandurfde om met me te trouwen. En daar, Kees Jonkman, ben ik héél blij mee. En dat wil ik je laten merken.” Een giechel volgde. “Maar ik wil er zelf ook van genieten. Dus Kees: doe je best en laat me genieten!” Haar benen klemden zich wat steviger om mijn nek. Ik draaide mijn hoofd en kuste haar warme bovenbenen. Tegelijkertijd gleden mijn vingers vanaf haar kuiten naar haar knieholten, om daar zachtjes te strelen.
“Oh… Ja, daar strelen, schatje… Zo lekker zachtjes en lief… Daar kun je me helemaal gek mee maken. Als je stopt, smoor ik je, Kees! Ik knijp mijn benen zó hard samen dat je halsslagaders dichtgedrukt worden!” Ze hijgde nu en ik voelde wat vocht in m’n nek. Niet plagen nu, Kees! Laat haar nu genieten; Joline heeft jou een uur geleden heerlijk verwend, nu is het jouw beurt om haar te geven wat ze wil… Rustig streelde ik verder.
Joline werd onrustig; haar poesje wreef in mijn nek heen weer en ze kreunde zachtjes. “Is het zo lekker, lieve schat?” “Jaaahhh…” kwam het antwoord, met een kreuntje. “Kees… Mag ik… ik wil lekker nat worden…Mag ik…” Ik knikte. “Natuurlijk! Als jij dat lekker vindt... Ik geniet er ook van als jij geniet, mooie vrouw van me. Ik zit hier heerlijk, tussen je mooie pantybenen en lekker warm onder je rokken, ik voel een warm en vochtig plakje in m’n nek, maar dat kan volgens mij nog veel natter worden. Lekker in je panty plassen lieve, geile schat… Laat het maar stromen. Daarvoor zitten we hier! Lekker nat klaarkomen Joline… Ik geniet er van!”
Een kreun volgde en haar kruis verdween uit mijn nek. Ik voelde vingers die snel en hevig op en neer gingen. “Ben je jezelf lekker aan het verwennen, mooie vrouw?” “Jaa… Lekker met die nylon handschoenen over mijn clit en ik mijn poesje… Ruik je me?” Ik snoof hoorbaar. “Natuurlijk schat. De geur die ze…” “In flesjes zouden moeten doen, hé? Een hijgende giechel. “Kees… Ik ben… er bijna… Weet je het zeker? Je… wordt zo…meteen kletsnat…” “Doe het, Joline! Lekker plassen in je mooie panty, in je rok, over mij heen… Ik wil je proeven en voelen… Jouw warme vocht wat over me heen stroomt…”
“Oh, geile vent! Kus mijn benen! Voel me! Kees… ik… kóóóm…” Ze schokte, haar benen verkrampten en ik voelde haar geil in mijn nek druipen. En ik rook haar geur: zoetig en verleidelijk. Ik tastte achter mijn hoofd en voelde haar kletsnatte kruis. “Even jouw geil proeven, schat…” Ze smaakte heerlijk… “Mag ik me omdraaien Jolien? Lekker jouw poesje proeven?” Een gesmoord “Nee… Eerst wil ik me helemaal laten gaan… Lekker plassen… En daarna mag jij…me nog een keer klaar… likken… Ahhh! Kees, het komt! Lekker! Zo geil…” Ze spreidde haar benen, drukte haar kruis weer tegen me aan en ik voelde haar plassen.
Warm, geurend vocht stroomde over me heen, en Joline’s handen streelden me, over haar rok heen. Ik genoot! “Zo geil, lieve Joline…” Ze hijgde: “Jaaa… lekker nat… Hier heb ik Malden zo vaak over gefantaseerd… En bij jou kan het… Wil jij zo dadelijk over mij heen plassen? Dan ruilen we om…” “Ik wil eerst je natte geile kut proeven, schatje…” “Kom maar, draai je maar om! Misschien dat ik nog wat te drinken voor je heb…” Een giechel kwam er achteraan. Ik draaide me om en keek naar een druipend nat poesje onder een geile panty. Haar handen, in die witte handschoenen, hielden haar lipjes wat uit elkaar.
“Kus m’n kut, Kees! Bef me! Ik wil je tong door mijn panty heen voelen!” Ik duwde mijn hoofd tussen haar benen en likte. Gedempt door haar benen hoorde ik vaag: “Oh… Geil… Mijn man die mijn natte kutje likt… Kees, er komt nog meer!” “Lekker, geil meisje… Geef het me maar…” Een klein straaltje urine droop nog uit haar poesje en ik likte het op. En toen wéér likken… Joline schokte. “Je maakt me weer klaar, geile vent… Ahhh…” Witte, dikke vloeistof droop nu tussen haar lipjes vandaan en Joline hijgde hevig. “Ik kwam wéér… Het houdt niet op, Kees… Zo geil…” “Ga op de grond zitten, geile Joline… Nu wil ik jou verder nat maken…”
Ze stond voorzichtig op. “Geen zin om nu onderuit te gaan…” En ze ging op de vloer, tegen het bad aan zitten. “Waar wil je het hebben, geil meisje?” Ze trok haar blouse wat naar voren. “Over mijn tieten, Kees… En vandaaruit komt het vanzelf op een ander lekker plekje…” Ik legde mijn benen in haar hals. Ze streelde mijn benen nu. En ik voelde de druk toenemen. “Hier komt het, schatje… Geniet ervan, speel ermee…” En ik begon te plassen. Ik stuurde mijn paal ik haar blouse en onder haar behaatje. “Lekkere natte pis-tieten, Kees… En ik voel het over mijn kut druipen! Geil! Zó geil! Mag ik…”
“Verwen jezelf, schatje. Laat me weer zien hoe je klaarkomt! Trek je mooie natte rok omhoog en show me je mooie benen!” Mijn pik werd in recordtijd weer hard en daardoor kon ik niet verder plassen. Maar ik genoot van het geile schouwspel beneden me: Joline die wijdbeens met één hand haar poesje zat er verwennen en met de andere hand met haar rok zat te spelen. “Lekker om jou zo op te geilen, Kees… Pak mijn tieten! Knijp in mijn tepels, schat… Dat maakt het áf!” En terwijl ik dat deed pakte zij mijn paal.
“Kom hier met dat lekkere ding… Die wil ik zien spuiten! Met haar gehandschoende hand trok ze me snel af, afgewisseld met haar mond en tong. “Lekker…” mompelde ze zachtjes… “Ga je spuiten, geile vent? Lekker sperma over mijn tieten? Of wil je over mijn pantybenen spuiten?” Ik hijgde. “Geile trut… Maakt me niet uit, alles aan jou is heerlijk…” Ze duwde mijn paal richting haar borsten. “Ik wil sperma-tieten… En me er dan lekker mee insmeren…” Ik voelde het warme, zachte vlees op mijn paal en kon niet meer terug.
“Jolien!!! Zó lekker…” Ze verdeelde de witte vloeistof over beide borsten en zoog toen mijn paal leeg. Toen ze losliet keek ze héél ondeugend en zei zachtjes:
“Het is maar goed dat ik een B-cupje heb, Kees. Anders had je niet genoeg sperma voor beide tieten gehad…” En ze wreef sensueel over haar borsten. Ik zuchtte. “Je bent gemeen. Nu, op dit moment zo’n opmerking maken… Terwijl je weet dat een maar op dit moment in feite maar één ding wil: met zijn hoofd op de borsten van zijn minnares in slaap donderen…” Ze giebelde. “Ik weet jouw kwetsbare momentjes ondertussen wel, Kees Jonkman…”
Maar toen fonkelden haar ogen. “En als je dit grapje van mij op onze zilveren bruiloft in een toespraak verwerkt, Kees… Dan weet ik één ding zeker: er komt géén gouden bruiloft! En die Bingo kun je ook op je buik schrijven, denk er aan!” Ik streelde haar haren. “Ik zou niet durven, schatje. Dan krijg ik meteen van alle kanten klappen: jouw moeder, mijn moeder, twee keer een tweeling, Angelique, Wilma… Ik kijk wel uit. Maar… Lieve en enorm geile minnares: achter ons staat een lekker ligbad te wachten. Als we daar eens in gingen liggen? Lekker dan deze vloer, ondanks de vloerverwarming.” Ze knikte. “Prima plan! Als ik overeind kan komen…” Voorzichtig stapten we in het bad; de vloer was om een of andere reden wat glibberig geworden.
Joline lag in mijn armen bovenop me, bijna gewichtsloos. ‘Dit is heerlijk, Kees…” Ze draaide haar hoofd en ik kon niet anders dan haar kussen. “Het was inderdaad heerlijk, Joline. Lekker schaamteloos alles doen waar je zin in hebt…” Ze kuste me terug. “Ja. Tot nu toe was ik een beetje huiverig om dit met je te doen, maar…” “Jolien, het was heerlijk. Ik heb van je genoten. En nu nog steeds. Je bent het geilste wezen waar ik ooit mee gevreeën heb. En je weet precies waar je me gek mee kunt maken. En dat doe je gelukkig ook op regelmatige basis.”
Ze lachte lief. “Jij ook, Kees. Meer zeg ik niet, anders ga je weer naast je schoenen lopen.” Een lange zoen volgde. “Kees… Wat denk je: gaan we op de centrifuge zitten en dan nog een wipje maken? Dan zijn mijn kleren meteen droog… Lekker economisch.” ‘” Dat wel schat, maar wij zijn dan kotsmisselijk van dat gedraai. Moeten we nóg meer rommel opruimen. Geen trek in. Sorry.”
Ze haalde haar schouders op. “Dan geen nummertje op de centrifuge. We vragen wel aan Clara hoe dat bevalt. Nu lekker verder dommelen in dit heerlijke bad…”