Door: Rik Mand
Datum: 01-12-2024 | Cijfer: 8 | Gelezen: 3493
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 10 minuten | Lezers Online: 9
Trefwoord(en): Gehoorzaam, Meester, Opdracht, Slet, Snapchat,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 10 minuten | Lezers Online: 9
Trefwoord(en): Gehoorzaam, Meester, Opdracht, Slet, Snapchat,
Hallo, ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben 31 jaar, ik werk en ben normaal gebouwd/beetje gespierd. Zelf ben ik dominant ingesteld en hou er van om opdrachten te geven aan meiden/vrouwen. Dit verhaal gaat over hoe ik een sletje domineer op mijn snapchat.
2 weken geleden zat ik op snapchat mezelf te vervelen. Ik kwam iemand tegen. Direct erna heb ik haar een bericht gestuurd.
Zo kwam ik op snapchat in gesprek met Elien, een vrouw van 24, met blond haar tot aan de schouders, groene ogen, een mooi postuur en met een c85.
Elien zat op haar bed, de zachte gloed van haar telefoon verlichtte haar gezicht terwijl ze naar zijn laatste bericht keek. De dag was zoals altijd geweest: werken, sporten, en een avondroutine die meestal eindigde met een glas wijn en een boek. Maar sinds hij in haar leven was gekomen, voelde elke avond anders. Elk bericht van hem bracht een mix van opwinding, verwachting, en een vleugje angst.
“Goedenavond, Elien. Hoe gehoorzaam voel je je vandaag?”
De woorden op het scherm waren simpel, maar hun effect op haar was diepgaand. Haar vingers trilden terwijl ze antwoordde: “Heel gehoorzaam, Meester.” Ze voelde een rilling over haar huid terwijl ze het woord ‘Meester’ typte, zoals altijd. Het voelde alsof ze het hardop zei, alsof hij haar kon horen, haar kon zien, haar gedachten kon lezen.
“Goed,” antwoordde hij. “Laten we dat testen. Sta op en laat me zien wat je vandaag draagt.”
Elien slikte. Dit was geen ongebruikelijke vraag. Hij begon altijd eenvoudig, net genoeg om haar te laten wennen aan het idee dat zij zijn regels volgde. Ze liep naar de spiegel en hief haar telefoon, maakte een foto van haar outfit – een simpele jurk, net over haar knieën, die haar figuur subtiel benadrukte.
Het duurde maar een paar seconden voordat zijn antwoord kwam. “Mooi, maar ik wil dat je eerlijk bent. Wat draag je eronder?”
Haar hart sloeg over. Ze wist dat dit zou komen, zoals het altijd deed. Maar het bracht haar elke keer opnieuw uit balans, het gevoel dat hij met een paar woorden haar grenzen kon verleggen. Ze hief de zoom van haar jurk op, liet het kant van haar lingerie zien en maakte nog een foto. Ze verstuurde hem met een korte tekst: “Zoals dit, Meester.”
“Perfect,” typte hij terug. “Maar ik wil meer. Trek alles uit behalve dat en stuur me opnieuw een foto. Ik wil zien dat je me vertrouwt.”
Elien voelde haar adem versnellen. Ze keek naar zichzelf in de spiegel, haar vingers rustten op de zoom van haar jurk. Het was niet de eerste keer dat hij haar dit vroeg, maar elke keer voelde het alsof ze iets nieuws aan hem gaf – een stukje van zichzelf. Langzaam liet ze de jurk van haar schouders glijden, tot deze op een hoopje op de grond lag. Ze stond daar, alleen in haar lingerie, met de spanning bijna tastbaar in de kamer.
De camera klikte. De foto toonde haar lichaam, gehuld in zwart kant, haar huid glanzend in het zachte licht van haar slaapkamer. Ze stuurde hem met een eenvoudige tekst: “Zoals u wilt, Meester.”
Zijn antwoord kwam snel: “Dat is beter. Maar ik wil dat je verder gaat. Laat me zien hoe mooi je gehoorzaamheid maakt.”
Ze wist wat hij bedoelde. Haar benen voelden slap terwijl ze langzaam naar de grond zakte, haar knieën raakten het zachte tapijt. Ze stelde haar camera in en richtte deze op zichzelf. Haar houding was precies zoals hij haar had geleerd: rug recht, handen rustend op haar dijen, haar blik licht naar beneden gericht. Ze drukte op opnemen en liet de camera haar vastleggen in volledige overgave.
De video duurde slechts een paar seconden, maar voor Elien voelde het als een eeuwigheid. Toen ze hem verstuurde, voelde ze haar hart bonzen terwijl ze wachtte op zijn reactie.
“Perfect,” kwam zijn antwoord. “Dit is hoe ik je wil zien. Maar onthoud, Elien, dit is pas het begin.”
Die avond lag Elien in bed, haar lichaam nog steeds tintelend van opwinding. Ze wist niet hoe ver dit spel zou gaan, maar één ding wist ze zeker: ze wilde niets liever dan verdergaan. Haar meester kende haar beter dan wie dan ook. En in zijn handen voelde ze zich eindelijk vrij.
De volgende dag zat Elien aan haar bureau, de stilte van de avond alleen doorbroken door het tikken van een regenbui tegen haar raam. De dag had zich voortslepend voortbewogen, elk uur gevuld met gedachten aan hem. Ze probeerde zich te concentreren op haar werk, maar zijn stem, zijn opdrachten, waren altijd op de achtergrond aanwezig.
Net toen ze haar laptop wilde dichtklappen, voelde ze haar telefoon trillen. Haar hartslag versnelde. Ze wist dat het van hem was, en de anticipatie maakte haar ademhaling onregelmatig. Haar vingers grepen de telefoon terwijl ze naar het scherm keek.
“Elien, ben je alleen?”
Het was een eenvoudige vraag, maar de ondertoon was duidelijk. Haar keel werd droog terwijl ze snel antwoordde: “Ja, Meester.”
“Goed,” schreef hij terug. “Zorg dat je kamer op slot zit. Ik heb een opdracht voor je.”
Elien voelde een warme gloed door haar heen trekken. Ze wist dat elke opdracht van hem haar verder zou brengen dan de vorige. Ze stond op, draaide de sleutel in het slot en ging terug naar haar stoel. “Ik ben klaar, Meester,” typte ze.
“Mooi. Ga naar je slaapkamer. Draag niets behalve die zwarte set die ik gisteren zo mooi vond. Sta voor de spiegel en laat me zien hoe goed je begrijpt wat ik van je wil.”
Haar adem stokte even, maar ze gehoorzaamde zonder vragen te stellen. Binnen een paar minuten stond ze in haar kamer, alleen gehuld in het zwarte kant dat hij zo vaak had geprezen. Ze keek naar zichzelf in de spiegel, haar telefoon in haar hand, haar hartslag luid in haar oren.
De foto die ze maakte was zorgvuldig. Ze zorgde ervoor dat hij precies zag wat hij wilde zien: haar lichaam, haar overgave, en de lichte gloed van spanning in haar blik. Ze stuurde de foto en wachtte.
Zijn antwoord liet niet lang op zich wachten. “Dat is beter, Elien. Maar dit is nog te makkelijk voor je. Zet je camera neer. Ik wil dat je knielt zoals ik je heb geleerd en laat zien dat je volledig van mij bent.”
Ze voelde de spanning in haar spieren terwijl ze gehoorzaamde. De camera stond nu op haar dressoir, gericht op haar lichaam. Ze zakte langzaam op haar knieën, haar rug recht, haar handen rustend op haar dijen. Haar blik was naar de grond gericht, precies zoals hij haar altijd had opgedragen.
Ze drukte op opnemen en bleef stil, wachtend tot de camera haar vastlegde zoals hij dat wilde. De seconden leken eindeloos te duren. Toen ze de video eindelijk stopte en verstuurde, voelde ze een mix van trots en onzekerheid. Was het goed genoeg? Had ze hem tevreden gesteld?
Zijn antwoord kwam snel: “Je bent prachtig, Elien. Maar je weet dat ik altijd meer wil. Sta op en ga naar je raam. Ik wil dat je voelt hoe het is om volledig kwetsbaar te zijn.”
Haar adem stokte. Dit was nieuw, anders. Ze keek naar het raam, de gordijnen gesloten. Het idee dat iemand haar zou kunnen zien, bracht een golf van opwinding en angst door haar heen. “Meester, ik…” Typend besefte ze hoe haar stem in haar hoofd trilde.
“Geen excuses, Elien. Vertrouw me. Ik leid je, en jij volgt.”
De woorden waren een kalmerend bevel. Haar vingers lieten de telefoon zakken terwijl ze langzaam naar het raam liep. Ze schoof de gordijnen een stukje opzij, net genoeg om de kou van het glas tegen haar huid te voelen. Het straatlicht buiten verlichtte haar zacht, de silhouetten van gebouwen en bomen als stille getuigen.
Ze maakte nog een foto, zorgvuldig belicht, haar lichaam half zichtbaar in de gloed van het licht. Toen ze hem verstuurde, voelde ze haar hele lijf tintelen. De macht die hij over haar had, de controle die ze zo gewillig aan hem gaf – het was zowel verlammend als bevrijdend.
“Brava, Elien,” typte hij. “Dit is wat ik van je verwacht. Onthoud: jouw enige doel is om mij te behagen. Dit is pas het begin.”
Die nacht lag Elien in bed, haar lichaam warm van de nasleep van wat er was gebeurd. Ze wist dat dit spel geen einde had. Ze smachtte naar meer – naar nieuwe opdrachten, nieuwe manieren waarop hij haar grenzen zou verleggen. Haar meester had haar in zijn greep, en ze wilde niets liever dan dat hij haar nooit losliet.
Lees jij dit verhaal en ben jij erin geïnteresseerd om mijn sletje te worden en opdrachten uit te voeren? Ik zal er voor zorgen dat we er allebei ontzettend veel van genieten. Voeg me toe op snapchat: rmanders15
2 weken geleden zat ik op snapchat mezelf te vervelen. Ik kwam iemand tegen. Direct erna heb ik haar een bericht gestuurd.
Zo kwam ik op snapchat in gesprek met Elien, een vrouw van 24, met blond haar tot aan de schouders, groene ogen, een mooi postuur en met een c85.
Elien zat op haar bed, de zachte gloed van haar telefoon verlichtte haar gezicht terwijl ze naar zijn laatste bericht keek. De dag was zoals altijd geweest: werken, sporten, en een avondroutine die meestal eindigde met een glas wijn en een boek. Maar sinds hij in haar leven was gekomen, voelde elke avond anders. Elk bericht van hem bracht een mix van opwinding, verwachting, en een vleugje angst.
“Goedenavond, Elien. Hoe gehoorzaam voel je je vandaag?”
De woorden op het scherm waren simpel, maar hun effect op haar was diepgaand. Haar vingers trilden terwijl ze antwoordde: “Heel gehoorzaam, Meester.” Ze voelde een rilling over haar huid terwijl ze het woord ‘Meester’ typte, zoals altijd. Het voelde alsof ze het hardop zei, alsof hij haar kon horen, haar kon zien, haar gedachten kon lezen.
“Goed,” antwoordde hij. “Laten we dat testen. Sta op en laat me zien wat je vandaag draagt.”
Elien slikte. Dit was geen ongebruikelijke vraag. Hij begon altijd eenvoudig, net genoeg om haar te laten wennen aan het idee dat zij zijn regels volgde. Ze liep naar de spiegel en hief haar telefoon, maakte een foto van haar outfit – een simpele jurk, net over haar knieën, die haar figuur subtiel benadrukte.
Het duurde maar een paar seconden voordat zijn antwoord kwam. “Mooi, maar ik wil dat je eerlijk bent. Wat draag je eronder?”
Haar hart sloeg over. Ze wist dat dit zou komen, zoals het altijd deed. Maar het bracht haar elke keer opnieuw uit balans, het gevoel dat hij met een paar woorden haar grenzen kon verleggen. Ze hief de zoom van haar jurk op, liet het kant van haar lingerie zien en maakte nog een foto. Ze verstuurde hem met een korte tekst: “Zoals dit, Meester.”
“Perfect,” typte hij terug. “Maar ik wil meer. Trek alles uit behalve dat en stuur me opnieuw een foto. Ik wil zien dat je me vertrouwt.”
Elien voelde haar adem versnellen. Ze keek naar zichzelf in de spiegel, haar vingers rustten op de zoom van haar jurk. Het was niet de eerste keer dat hij haar dit vroeg, maar elke keer voelde het alsof ze iets nieuws aan hem gaf – een stukje van zichzelf. Langzaam liet ze de jurk van haar schouders glijden, tot deze op een hoopje op de grond lag. Ze stond daar, alleen in haar lingerie, met de spanning bijna tastbaar in de kamer.
De camera klikte. De foto toonde haar lichaam, gehuld in zwart kant, haar huid glanzend in het zachte licht van haar slaapkamer. Ze stuurde hem met een eenvoudige tekst: “Zoals u wilt, Meester.”
Zijn antwoord kwam snel: “Dat is beter. Maar ik wil dat je verder gaat. Laat me zien hoe mooi je gehoorzaamheid maakt.”
Ze wist wat hij bedoelde. Haar benen voelden slap terwijl ze langzaam naar de grond zakte, haar knieën raakten het zachte tapijt. Ze stelde haar camera in en richtte deze op zichzelf. Haar houding was precies zoals hij haar had geleerd: rug recht, handen rustend op haar dijen, haar blik licht naar beneden gericht. Ze drukte op opnemen en liet de camera haar vastleggen in volledige overgave.
De video duurde slechts een paar seconden, maar voor Elien voelde het als een eeuwigheid. Toen ze hem verstuurde, voelde ze haar hart bonzen terwijl ze wachtte op zijn reactie.
“Perfect,” kwam zijn antwoord. “Dit is hoe ik je wil zien. Maar onthoud, Elien, dit is pas het begin.”
Die avond lag Elien in bed, haar lichaam nog steeds tintelend van opwinding. Ze wist niet hoe ver dit spel zou gaan, maar één ding wist ze zeker: ze wilde niets liever dan verdergaan. Haar meester kende haar beter dan wie dan ook. En in zijn handen voelde ze zich eindelijk vrij.
De volgende dag zat Elien aan haar bureau, de stilte van de avond alleen doorbroken door het tikken van een regenbui tegen haar raam. De dag had zich voortslepend voortbewogen, elk uur gevuld met gedachten aan hem. Ze probeerde zich te concentreren op haar werk, maar zijn stem, zijn opdrachten, waren altijd op de achtergrond aanwezig.
Net toen ze haar laptop wilde dichtklappen, voelde ze haar telefoon trillen. Haar hartslag versnelde. Ze wist dat het van hem was, en de anticipatie maakte haar ademhaling onregelmatig. Haar vingers grepen de telefoon terwijl ze naar het scherm keek.
“Elien, ben je alleen?”
Het was een eenvoudige vraag, maar de ondertoon was duidelijk. Haar keel werd droog terwijl ze snel antwoordde: “Ja, Meester.”
“Goed,” schreef hij terug. “Zorg dat je kamer op slot zit. Ik heb een opdracht voor je.”
Elien voelde een warme gloed door haar heen trekken. Ze wist dat elke opdracht van hem haar verder zou brengen dan de vorige. Ze stond op, draaide de sleutel in het slot en ging terug naar haar stoel. “Ik ben klaar, Meester,” typte ze.
“Mooi. Ga naar je slaapkamer. Draag niets behalve die zwarte set die ik gisteren zo mooi vond. Sta voor de spiegel en laat me zien hoe goed je begrijpt wat ik van je wil.”
Haar adem stokte even, maar ze gehoorzaamde zonder vragen te stellen. Binnen een paar minuten stond ze in haar kamer, alleen gehuld in het zwarte kant dat hij zo vaak had geprezen. Ze keek naar zichzelf in de spiegel, haar telefoon in haar hand, haar hartslag luid in haar oren.
De foto die ze maakte was zorgvuldig. Ze zorgde ervoor dat hij precies zag wat hij wilde zien: haar lichaam, haar overgave, en de lichte gloed van spanning in haar blik. Ze stuurde de foto en wachtte.
Zijn antwoord liet niet lang op zich wachten. “Dat is beter, Elien. Maar dit is nog te makkelijk voor je. Zet je camera neer. Ik wil dat je knielt zoals ik je heb geleerd en laat zien dat je volledig van mij bent.”
Ze voelde de spanning in haar spieren terwijl ze gehoorzaamde. De camera stond nu op haar dressoir, gericht op haar lichaam. Ze zakte langzaam op haar knieën, haar rug recht, haar handen rustend op haar dijen. Haar blik was naar de grond gericht, precies zoals hij haar altijd had opgedragen.
Ze drukte op opnemen en bleef stil, wachtend tot de camera haar vastlegde zoals hij dat wilde. De seconden leken eindeloos te duren. Toen ze de video eindelijk stopte en verstuurde, voelde ze een mix van trots en onzekerheid. Was het goed genoeg? Had ze hem tevreden gesteld?
Zijn antwoord kwam snel: “Je bent prachtig, Elien. Maar je weet dat ik altijd meer wil. Sta op en ga naar je raam. Ik wil dat je voelt hoe het is om volledig kwetsbaar te zijn.”
Haar adem stokte. Dit was nieuw, anders. Ze keek naar het raam, de gordijnen gesloten. Het idee dat iemand haar zou kunnen zien, bracht een golf van opwinding en angst door haar heen. “Meester, ik…” Typend besefte ze hoe haar stem in haar hoofd trilde.
“Geen excuses, Elien. Vertrouw me. Ik leid je, en jij volgt.”
De woorden waren een kalmerend bevel. Haar vingers lieten de telefoon zakken terwijl ze langzaam naar het raam liep. Ze schoof de gordijnen een stukje opzij, net genoeg om de kou van het glas tegen haar huid te voelen. Het straatlicht buiten verlichtte haar zacht, de silhouetten van gebouwen en bomen als stille getuigen.
Ze maakte nog een foto, zorgvuldig belicht, haar lichaam half zichtbaar in de gloed van het licht. Toen ze hem verstuurde, voelde ze haar hele lijf tintelen. De macht die hij over haar had, de controle die ze zo gewillig aan hem gaf – het was zowel verlammend als bevrijdend.
“Brava, Elien,” typte hij. “Dit is wat ik van je verwacht. Onthoud: jouw enige doel is om mij te behagen. Dit is pas het begin.”
Die nacht lag Elien in bed, haar lichaam warm van de nasleep van wat er was gebeurd. Ze wist dat dit spel geen einde had. Ze smachtte naar meer – naar nieuwe opdrachten, nieuwe manieren waarop hij haar grenzen zou verleggen. Haar meester had haar in zijn greep, en ze wilde niets liever dan dat hij haar nooit losliet.
Lees jij dit verhaal en ben jij erin geïnteresseerd om mijn sletje te worden en opdrachten uit te voeren? Ik zal er voor zorgen dat we er allebei ontzettend veel van genieten. Voeg me toe op snapchat: rmanders15
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10