Al enkele jaren schrijf ik rond deze tijd wat Kerstverhalen, die allemaal op zichzelf staan. Enkele liefdevolle lichtjes in de donkere tijd voor Kerstmis.
X. Zazie


Al vanaf het moment dat we aan de opbouw van de ijsbaan zijn begonnen hangt het meisje hier rond. Ze heeft een leuk gezichtje, choco-bruine ogen, schouderlang donker-krullend haar, niet zo groot, mooi figuurtje, ik zou wel op haar kunnen vallen. Op de een of andere manier ziet ze er een tikje sad uit, alsof ze ergens mee zit. Al een paar keer heb ik haar willen aanspreken maar op de een of andere manier komt het er niet van. Normaal gesproken ben ik niet echt verlegen, ik had ook al wel wat vriendinnetjes, maar rond dit meisje hangt een sfeertje van ‘blijf uit mijn buurt, stoor me niet’…


Volgens mijn vader wordt dit de gezelligste kerstmarkt ooit in Den Bosch. Ik heb er niet zo’n verstand van, wat mij betreft is het sowieso altijd wel gezellig, de kersttijd, zelfs de opbouw van deze Kerstmarkt is leuk. Mijn vader heeft een bedrijf in partytenten, chalets en ik weet niet wat allemaal om grote feesten en festivals te faciliteren. De afgelopen week hebben we tientallen chaletjes in elkaar gezet, waar mensen hun zelfgemaakte en creatieve spullen kunnen verkopen.

De kerstmarkt is op de Parade opgebouwd als een klein dorpje, met enkele straatjes en een pleintje waar een echt fonteintje klatert, het ziet er heel cosy uit. Verder heeft een kermisexploitant een ouderwetse poffertjestent neergezet, naast het door ons geplaatste podium, waar allerlei kerstoptredens komen. Daarnaast staat een grote kerstboom waarin mensen hun wensen en gedenkkaarten kunnen ophangen. Tegen de zijgevel van de kathedraal Sint Jan zijn vrijwilligers bezig een Kerststal te bouwen, de laatste week voor Kerstmis zullen daarin mensen het verhaal van Jozef en Maria gaan uitbeelden, tot die tijd staan er poppen. Daartegenover, aan de andere korte kant van het plein, wordt de ijsbaan opgebouwd, die ik de komende tijd zal runnen.

Het treurige meisje

Ik zit in het derde jaar van de kunstacademie en het kwam in mijn rooster wel goed uit om mijn pa een tijdje te helpen, momenteel kan hij ieder paar extra handjes goed gebruiken. Het is leuk werk en er hangt een verwachtingvol sfeertje rond wat wij aan het doen zijn. Er zijn de hele dag door veel mensen die even een kijkje komen nemen en je kan aan iedereen merken dat ze zin hebben in deze tijd. Thuis maakt mijn moeder er altijd ook heel veel werk van. Al op éen december komt de Kerstboom naar beneden en daarna is zij dagen bezig om overal de kerstverlichting op te hangen. Het is ons zo’n beetje met de paplepel ingegoten, dat Kerstmis gezellig is en dat het fijn is om dan samen dingen te doen.

Misschien is dat wel de reden waarom ik me blijf afvragen wat er met dat meisje aan de hand is. Ze ziet er zo alleen en een tikje treurig uit en steeds hangt ze hier maar rond bij de opbouw van de ijsbaan. Op een gegeven moment, als ik met wat materiaal langs haar opsjouw kan ik het niet meer laten en vraag ik of ze van schaatsen houdt. Het is alsof ze uit een verre nevel moet komen, het duurt seconden voordat ze me aankijkt en dan knikt ze. Even weet ik niet hoe ik verder moet gaan. Normaal gesproken gaat het me gemakkelijk af, meisjes aanspreken, maar met dit meisje ligt dat echt anders, ze is niet onwillig, maar het lijkt gewoon of ze niet helemaal op deze plek is.

Ik heb het idee dat ze niet veel te doen heeft en weet als vervolg van dit ‘gesprekje’ niks anders te verzinnen dan ‘…ehm, als je het leuk vindt kan je ons hier de komende tijd helpen bij de kassa en de schaatsverhuur, we komen nog mensen tekort.’ Het meisje kijkt me aan, ik zie dat haar ogen volschieten, dan haalt ze haar schouders op en loop meteen daarna weg, zonder ook maar iets tegen me gezegd te hebben. Vreemd, nou ja, dan niet, en ik ga weer verder met waar ik mee bezig was. Het is nog door ploeteren geblazen, over vier dagen is het al de eerste zondag van de Advent en dan gaat de kerstmarkt open. Normaal gebeurt dat altijd een paar weken later maar dit jaar wordt het voorbeeld van de Duitsers gevolgd, die op steevast op de eerste Adventzondag in alle steden met de kerstmarkten beginnen.

Proefdraaien

Het is zo ver, zaterdag voor eerste adventzondag, de machines hebben hard gewerkt om een goede laag ijs op de baan te vormen en het is tijd om te gaan checken of het al dik en hard genoeg is. Ik heb altijd graag geschaatst, ik heb zelfs een tijdje hier in de stad op ijshockey gezeten, het is daarom aan mij de eer om het ijs te testen. Mijn vader en iedereen die de afgelopen week met de opbouw van de kerstmarkt geholpen heeft staan langs de kant met een bekertje glühwein in de hand. Het is altijd weer spannend of de machines ondanks het soms veel te zachte weer goed hun werk doen, dus als ik mijn eerste rondje heb gereden en mijn duim opsteek, laat mijn vader een tevreden grijns zien. Met een luid ‘Santé, op de Kerstmarkt!’ heft hij zijn glühwein in de hoogte en dan volgt iedereen zijn voorbeeld, waarna we allemaal tegelijk een eerste slok nemen.

Als ik mijn bekertje leeg heb draai ik nog wat rondjes, lekker om weer op het ijs te staan. Ik heb natuurlijk allang gezien dat het meisje er weer staat, niet veel later kom ik bij haar tot stilstand en stel me dan voor: ‘hoi, ik ben Wouter…’ Het meisje kijkt me aan, laat een dun glimlachje zien en antwoordt ‘Iris’. Nou, we maken vorderingen, ze heeft nu ten minste éen woordje gezegd, haar naam nog wel.

‘Houd je van schaatsen?’ vraag ik dan. Lijkt me een nogal overbodige vraag want ze is al dagen hier zowat niet weg te slaan en als ze knikt stel ik voor dat ze mee een proefrondje komt maken. Eerst kijkt ze me ongelovig aan, dan lijkt het of ze eindelijk ontdooit en met een dun glimlachje knikt ze ja. Ik vraag haar mee naar de entree te komen waar schaatsen in alle soorten en maten kunnen worden gehuurd en daar zoeken we samen een passend paar voor haar uit. Ze trekt kunstschaatsen aan en even later gaan we samen de baan op.

Iris blijkt een natuurtalent te zijn, ze hoeft maar een paar minuten te wennen voordat ze er helemaal op los gaat en de mooiste figuren en pirouettes toont. Het trekt na een tijdje nogal wat publiek en misschien is ze daardoor wat te overmoedig geworden, want niet veel later gaat ze onderuit en valt ze met haar hoofd hard op het ijs. Ik schrik me rot want even is ze helemaal out. Tegen de tijd dat mijn pa erbij komt is ze gelukkig alweer wat bekomen en dan beslist hij dat ze toch echt even naar de spoedeisende hulp moet, om te laten checken dat ze geen hersenschudding heeft. Iris zelf vindt het maar onzin maar mijn vader voelt zich verantwoordelijk en zet door dat wij gaan. Hij geeft mij de sleutels van de auto en niet veel later zijn we samen op weg naar het ziekenhuis, waar de SEH bij in zit.

In de auto zit Iris eerst nog even te zwijgen maar als ik vraag waar ze zo goed leerde schaatsten vertelt ze dat ze enkele jaren op een opleiding voor kunstschaatsen zat. Op een gegeven moment konden of wilden haar ouders de kosten daarvoor niet meer opbrengen en moest ze ermee stoppen, maar altijd als ze ijs ziet begint het nog steeds te kriebelen. Ik reageer dat ik daar alles van begrijp, ik heb hetzelfde, sinds ik op ijshockey zat kan ik in de winter ook niet van het ijs afblijven. Het geeft een klik en op een gegeven moment stelt Iris me zelfs voor om een keer samen het partner-rijden te oefenen. Dat lijkt me wel wat!

In de SEH blijkt het gelukkig mee te vallen, de dokter vermoedt een lichte hersenschudding, die met wat rust vanzelf over moet gaan. Wel is het belangrijk dat vannacht iemand Iris enkele keren wakker maakt. Weer terug in de auto is ze opnieuw sip en als ik vraag wat er is vertelt ze dat er niemand thuis is, dat haar moeder werkt als verpleegster werkt en nachtdienst heeft. Ook vertelt ze dat haar ouders aan het scheiden zijn en dat ze met haar moeder nog voor nood in een B&B woont.

Logeerpartijtje

‘Dan kom je toch bij ons logeren?’ stel ik spontaan voor. ‘Wij hebben een groot huis met een logeerkamer met alles erop en eraan, je kan daar prima een nachtje blijven en dan maak ik je wel enkele keren wakker.’ Het duurt even voordat ik Iris ervan heb overtuigd dat dat helemaal niet lastig is en dan belt ze haar moeder over haar val en dat ze daarom vannacht niet thuis slaapt. Die schrikt en wil toch even contact hebben met mijn vader en even later komt het appje binnen dat het akkoord is.

Iris wijst me hoe we bij de B&B moeten komen waar ze met haar moeder is ingetrokken en daar schrik ik van de piepkleine ruimte waar ze het mee moeten doen. Ze hebben een gezamenlijke kamer met een klein kookhoekje en een bedbank waar haar moeder slaapt. Verder is er nog een kamertje waar precies een bed in past, Iris haar ‘slaapkamer’. Het blijkt dat ze hier al drie maanden wonen en zo langzamerhand gek worden van het op elkaars lip zitten, vandaar dat Iris zo vaak in de stad rondhangt. Tot nu toe kunnen ze nergens anders geschikte woonruimte vinden en ik heb echt wel met ze doen.

Iris zoekt haar spullen bij elkaar waarna ik naar huis rijd. Aan de rand van de stad staat het bedrijf van mijn ouders en daarnaast wonen wij, in een groot vrijstaand huis. Mijn moeder is al gebeld door pap, ze ontvangt Iris met open armen en hoewel het pas half vijf in de middag is moet ze van haar meteen een uurtje gaan rusten. Ze maakt mijn broer en zus Siem en Nina, die als tweeling onder mij zijn geboren duidelijk dat ze stil moeten zijn en omdat ik door dit ongelukje een paar uur eerder dan normaal thuis ben, maak ik van de gelegenheid gebruik om zelf ook maar even te gaan chillen, morgen wordt het weer een drukke dag.

Bij het avondeten zie ik Iris terug, een beetje timide bekijkt ze de drukte aan onze tafel. Mijn zusje Nina is totaal opgewonden door de onverwachte logé en gaat helemaal op haar los, ze stelt Iris vraag na vraag, die ze steeds zo kort mogelijk beantwoordt. In het begin kijkt mijn moeder het een beetje goedgemutst aan, ik denk omdat ze vindt dat het voor Nina wel leuk is dat er eens een ander meisje in huis is. Maar op een gegeven moment wordt het te dol en zegt ze haar even rustig te zijn, zodat Iris rust heeft en anderen ook een kans krijgen te vertellen hoe hun dag was.

Pap vertelt dan dat morgen de Kerstmarkt geopend wordt en dat de opbouw precies op tijd gereedkwam. We spraken al af dat ik de hele periode ijsmeester zal zijn en de ijsbaan zal runnen. We raken aan de praat over hoe goed het ijs al is en waar ik volgens hem verder nog op moet letten. Iris luister geïnteresseerd en op een gegeven moment vraag ik haar opnieuw of ze me niet wil helpen: ‘het is echt leuk met al die mensen die zin hebben in schaatsen. Het is gezellig en het verdient goed, doe je mee?’ Eerst kijkt ze mijn vader aan die instemmend knikt en dan zegt ze, bijna niet te verstaan ‘ja’. Fíjn, ik zie het wel zitten om haar om erbij te hebben, de komende tijd.

Die avond, als Iris naar bed is, vertel ik mijn ouders van de krappe kamer waar Iris en haar moeder nu al drie maanden opgesloten zitten. ‘Kunnen zij niet in de woning van oom Bert, tot ze een eigen huis krijgen?’ vraag ik dan. Mijn vader en zijn broer zijn samen dit bedrijf begonnen en oom Bert, die lang ‘happy single’ bleef, bouwde na een paar jaar een riant appartement tegen de bedrijfshal aan, dat ik al een tijdje gebruik als atelier voor mijn werkstukken voor de kunstacademie. Mijn moeder suggereert voortdurend dat ik daar ook zou kunnen gaan wonen, maar na Oud en Nieuw kan ik een kamer krijgen in een leuk studentenhuis in de stad en daar ga ik toch echt liever wonen. Mijn ouders kijken elkaar aan en volgens mij zien ze er wel iets in, pap bromt ’we zullen het eens bespreken met haar moeder’.

Er groeit iets

Die nacht maak ik Iris om de anderhalf uur wakker. De eerste keer slaapt ze als een roos, ze is zo lief om te zien zoals ze daar ligt, met een arm boven haar hoofd en haar warrige krullenbol op het kussen. Ik krijg haar maar met moeite wakker en moet haar zelfs even aanraken. De tweede keer is ze zelf al wakker geworden en als ik vraag waarom antwoordt ze dat ze het koud heeft. In de kast op de overloop pak ik een extra dekbed voor haar en leg dat zorgvuldig over haar heen. ‘Zo beter?’ vraag ik. Ze kijkt me lief aan en vraagt dan tot mijn vreugde of ik niet even bij haar wil komen liggen, om haar op te warmen.

Ik stap naast haar in bed en even later liggen we lepeltje-lepeltje tegen elkaar aan, Iris in de kom van mijn lichaam en ik met mijn arm over haar heen geslagen. En zo worden we de volgende morgen ook samen wakker, dicht tegen elkaar aan, lekker warm, in een cocon waarin we nog even samen blijven liggen voordat we opstaan. We raken wat aan de praat en Iris vertelt dan dat het haar zo leuk lijkt, om een broer of een zus te hebben, dat ze zich als enig kind best wel vaak eenzaam voelt, zeker nu haar ouders uit elkaar zijn. ‘Wat is er eigenlijk gebeurd tussen je ouders?’ vraag ik dan.

‘Ohw, zo alledaags allemaal’ reageert Iris. ‘Mama kwam erachter dat mijn vader vreemdgaat met zijn secretaresse en wilde geen minuut langer in ons huis blijven. Daarom zitten we nu in dat treurige B&B, bij mensen die ik totaal niet aardig vind. Ik mis mijn vader echt heel erg en ondertussen draait ook nog mijn tussenjaar helemaal in de soep, want ik kan mama nu echt niet alleen laten.’ Meteen daarna begint ze te huilen en om haar te troosten trek ik haar tegen me aan. Door het schokken van haar lichaam tegen het mijne reageert mijn lul, zonder dat ik het wil begint hij zich ijverig op te richten. Ik geneer me ervoor en wil voorkomen dat Iris er iets van merkt, ik draai me wat van haar af maar blijf haar wel net zo lang troosten tot ze is uitgehuild. Dan is het zo onderhand wel tijd om op te staan, waarna ik uit bed spring en een sprintje trek naar mijn eigen kamer, even afkoelen.

Iris is al beneden als ik arriveer, ze is in gesprek en ik hoor haar nog net vertellen dat ze zich prima voelt. Als ze me ziet binnenkomen kijkt ze me met een glimlachje aan, alsof wij nu samen een geheimpje hebben, ik moet uitkijken dat ik er niet een rooie kop van krijg, terwijl er toch echt niks is gebeurd. Siem en Nina zitten ondertussen weer te kibbelen, ik weet niet wat dat is met die tweeling, het ene moment kunnen ze elkaar niet missen en het andere moment vechten ze elkaar de tent uit. Zoals zo vaak zegt mam ook nu weer dat ze een beetje ruimte moeten geven aan andere mensen, maar helemaal lukt dat niet, als mijn zusje iets te vertellen heeft is ze nauwelijks af te remmen.

Mijn vader is vanmorgen al vroeg weer naar de kerstmarkt vertrokken om de laatste hand te leggen aan de verlichting her en der en als ik aan Iris vraag of ze zin heeft om vandaag meteen al mee te gaan knikt ze ‘ja’. Fijn en niet veel later zitten we samen in de auto van mijn vader, die hem speciaal voor mij liet staan en zelf met de bus van het bedrijf op pad ging. Als we eenmaal in de auto zitten vraagt Iris, met een grijnsje op haar gezicht, waarom ik ineens zo snel uit bed verdwenen was. Ik haal mijn schouders op, krijg een boei en besluit dan maar eerlijk te zijn: ‘… ehm, er brak opstand uit en het leek me niet zo’n goed idee om daarmee te koop te lopen.’

Voor het eerst hoor ik Iris giechelen, en dat is zo leuk. We staan net voor een rood licht en als ik haar vragend aankijk zegt ze: ‘dacht je dat ik dat niet in de gaten had? Ik had al vriendjes hoor, ik weet echt wel hoe dat bij jullie werkt.’ Ohw, op die fiets, uitlokking dus? Ondertussen zie ik iets in haar ogen dat ervoor zorgt dat er een behoorlijk vuurtje tussen ons wordt opgestookt. Ze is echt leuk en ik ben blij dat ze de komende tijd bij me in de buurt is!

De opening

Het is de hele morgen keihard werken geblazen om de verlichting van de ijsbaan op orde te krijgen, maar het resultaat is er dan ook naar. Als we uiteindelijk de try-out hebben klopt álles, de baan is super-sfeervol verlicht en uit de speakers klinkt m’n lijst van gezellige kerst hits, het feest kan beginnen! Of eigenlijk is dat al in volle gang, in de chaletjes zijn mensen druk bezig om hun spullen uit te stallen en er lopen al aardig wat bezoekers rond die de sfeer willen oppikken.

Niet veel later maken Iris en ik ook even samen een rondje, nu kan het nog want straks is het volle bak werken geblazen aan de ijsbaan. In de chaletjes worden vooral creatieve kerstpulletjes te koop aan geboden, her en der blijven we even staan, ook om even een praatje te maken. Bij een meisje dat sieraden aan het uitstallen is vraagt Iris of ze die allemaal zelf heeft gemaakt. Ik ken het meisje wel, ze zat enkele jaren boven mij op de kunstacademie en hoewel ik weinig verstand heb van sieraden kan ik ook wel zien dat ze heel bijzonder en mooi zijn. Ondertussen hoor ik hoe het meisje tegen Iris vertelt dat haar vriendin eigenlijk met haar spullen de andere helft van het chalet zou gebruiken, maar dat ze een ongeluk had en nu met een gebroken been thuis ligt. Vandaar dat het een beetje leeg oogt en ik beloof haar na te gaan of misschien iemand anders die helft kan huren.

Als we verder lopen blijven we nog even bij de kerststal staan. Het is een flinke hut geworden van planken en een rieten dak, en hij is omgeven door grasplaggen en kerstbomen waar een weggetje van houtsnippers tussendoor loopt, het ziet er allemaal heel levensecht uit. Er staan allerlei opgezette dieren uitgestald en in de stal zijn levensechte poppen neergezet. In de laatste week voor Kerst worden die allemaal vervangen door levende dieren en door mensen. Tot slot van ons rondje trakteer ik Iris op een portie in de poffertjeskraam en het is heel genoeglijk als we samen zitten te smikkelen van de poffertjes met veel roomboter en poedersuiker. Als ik vraag of ze nog last heeft van haar hersenschudding schudt ze haar hoofd. ‘Helemaal niet, ook geen tijd voor gehad om aan te denken’ grijnst ze. Ik steek mijn hand op, waarna we high fiven.

Om drie uur opent de burgemeester de Kerstmarkt en vanaf dat moment is de ijsbaan full swing bezet. Vooral heel veel tienerjongens en -meiden zijn er direct al op af gekomen en het gelach en gegil en onderlinge trekken en duwen is niet van de lucht, ik vind het wel chill om te zien. Iris achter de schaatsenverhuur-balie blijkt een gouden zet te zijn, met veel geduld helpt ze iedereen om de juiste schaatsen uit te zoeken. Vooral met kleine kids is ze heel lief, sommigen zijn best wel een beetje bang om het ijs op te gaan en samen met hun ouders probeert ze hen dan gerust te stellen. Aan de kassa zit Kitty, een ander meisje dat we vorig jaar ook al in dienst hadden. Zelf moet ik mijn aandacht verdelen tussen bijspringen waar nodig en de ijsmachines in de gaten houden, want op deze eerste dag wil ik niet dat er iets misgaat met het ijs.

Kerstliefde

We spraken af dat iris nog een nacht bij ons logeert en als we die avond bekaf thuiskomen wacht ons een verrassing, want haar moeder blijkt er dan ook te zijn. Mam belde haar op om haar het appartement aan te bieden en ze heeft het al bekeken, ze is er helemaal enthousiast van. Iris vliegt haar van blijdschap om de nek en zelf zou ík Iris wel om de nek willen vliegen, ik ben inmiddels hartstikke gek op haar en verheug me erop dat ze bij ons komt wonen. We blijven met zijn allen nog een tijdje gezellig kletsen en ook aan Iris haar moeder is goed te merken hoe opgelucht ze is, dat er betere woonruimte aan zit te komen. Bovendien klikt het wel met mijn ouders, ze praten honderduit over van alles en nog wat.

Iris en ik zitten het na een tijdje zo’n beetje aan te kijken, naast elkaar op de bank, moe van de dag hard werken hebben we niet heel veel meer te missen. Op een gegeven moment kijken we elkaar aan en staan we op om te gaan slapen, ieder zedig in de eigen kamer. Eerst lukt het me niet in slaap te komen, alles maalt door mijn hoofd en vooral het idee dat een deur verder een leuk meisje ligt waar ik eigenlijk bij wil zijn houdt me wakker. Waarom heb ik niet geprobeerd of zij me bij zich in bed wil hebben?

Midden in de nacht word ik wakker omdat ik nodig moet plassen en als ik daarna onder de deur van de logeerkamer door wat licht zie schijnen móet ik even ga kijken hoe het met Iris is. Als ik naar binnen ga blijkt dat ze op haar telefoon ligt te lezen, ‘ik kan niet slapen’ reageert ze als ze me ziet. Ze ziet er zo lief uit met haar warrige krullen, ik ga haar nu absoluut een zoen geven. Maar als ik me over haar heen buig slaat ze haar dekbed open en trekt ze me haar bed in, waarna we onze lijven meteen helemaal verstrengelen. Onze eerste zoen wordt meteen een heftige tongzoen, voor ons allebei zat deze er blijkbaar al een tijdje aan te komen. Iris smaakt echt lekker en het is super-opwindend om met haar tong te spelen, terwijl ik ondertussen over haar shirt haar rug streel en ook haar billen verken.

Ik had al wel vaker een vriendinnetje, maar niet een zoals Iris, die nu compleet het initiatief neemt, van het sneue meisje van enkele dagen terug is niks meer over. Ze beëindigt onze zoen en trekt in éen beweging haar shirt uit over haar hoofd, waardoor haar tietjes vol in beeld komen. Als ze daarna haar broekje uittrekt krijg ik ook haast en gaat mijn kleding de hare achterna. Ik draai me op mijn zij naar haar toe en kus haar en streel haar over haar hele lijf, haar zo overal verkennend. Daarbij ontdek ik dat ze een piercing door haar navel heeft, een gebogen staafje, als ik het dekbed opensla om het te bekijken is het zo geil om te zien. Daaronder zie ik dat haar poesje helemaal is gladgeschoren, waardoor ik de aanzet kan zien van haar gleufje.

Ik vind haar onderhand het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien. Met haar benen zedig tegen elkaar en een arm onder haar hoofd ligt ze toe te kijken hoe ik haar lichaam aan het ontdekken ben. En ik weet niet of ze het weet, maar juist omdat ze er zo zedig bij ligt is ze zó sexy om te zien. Haar leuke krullenbol, haar mooie donkere ogen, haar rode kuslippen, het kuiltje in haar hals, haar kleine stevige ronde tietjes met die donkere stijve tepels erop, haar platte en een beetje trillende buik, het staafje in de diepte van haar navel, de kale aanzet van haar gleufje, haar lange benen, echt álles klopt aan dit meisje en echt álles is onwijs mooi aan haar.

Ik ga op mijn zij tegen haar aanliggen en streel Iris overal waar ik haar maar kan strelen, ik masseer en kneed haar tietjes, ik geef haar kusjes over haar hele lichaam en als ze uiteindelijk onder mijn handen ligt te kronkelen vouw ik haar benen open en ga ik ertussen liggen. Haar gleufje toont zich nog wat slaperig en voordat ik daar met mijn inmiddels keiharde paal naar binnen ga wil ik haar kutje eerst heel erg verwennen en wakker maken. Ik werk me omlaag en lik tussen haar kutlipjes door een weg naar boven, zo haar openend en als ik dan bij haar klitje kom neem ik dat tussen beide lippen. Ik sabbel erop, ik knabbel eraan, ik tease het met het puntje van mijn tong en ga daar net zo lang mee door tot dit meisje helemaal gek wordt. Na een tijdje duwt ze steeds weer haar bekken zo hard mogelijk tegen mijn mond aan, alsof ik haar daar nooit meer mag verlaten.

Ik zorg ervoor dat ze uiteindelijk goed nat en glad is, werk me kussend over haar lijf naar boven tot ik bij haar gezicht ben en kom dan terecht in de tweede heftige tongzoen met haar. Ondertussen staat het kopje van mijn pik al ongeduldig te dringen voor haar kutje en na een tijdje vraag ik: ‘ben ik welkom?’ Iris knikt, slaat haar armen om mijn nek, vouwt haar benen om mijn heupen en trekt me strak tegen zich aan terwijl ik me langzaam in haar schuif. Ze is zo lekker warm en nauw, het is al best wel een tijdje geleden dat ik neukte en ik moet echt uitkijken om niet te snel klaar te komen.


Ik houd me daarom even stil als ik helemaal in haar ben, om te genieten van het gevoel en om mijn zaad in bedwang te houden. En zo liggen we even, heel close verbonden, maar als Iris na een tijdje wat met haar bekken begint te bewegen en zo haar kutje rond mijn pik in actie zet weet ik dat het zo ver is. In een langzaam tempo begin ik haar te neuken, ze is nauw en voelt onaards lekker, goddelijk bijna. Het contact van onze lijven is intens en ik neuk haar met trage genietende slagen, loom, alsof alle ritmes op aarde hierin samen komen en het nu alleen nog maar gaat om ons samen zijn en ons samen blijven.

Ik neuk haar zo relaxed mogelijk, om zo allebei onze fijnste plekjes gek te maken. Al gauw komt Iris een eerste keer klaar, ze was er al helemaal aan toe. Ik verleng haar orgasme door te blijven neuken en ondertussen geniet ik van het kijken naar haar gezichtje, dat nu niks treurigs meer heeft. Mooier dan dit kan Kerstmis niet meer worden…


Hoe vind je dit eerste verhaal?
Liefs, Zazie
.