Dit is de start van het verhaal dat uiteindelijk zo groot werd, dat het meerdere delen is geworden. De secretaresse die de hoofdrol speelt, is een trouwe lezeres. Samen met haar is deze fantasie uitgewerkt. Geniet!

Keuzes maken draait niet om de juiste keuze wordt gemaakt, maar dat er een keuze wordt gemaakt. Nooit zal geweten worden hoe de andere keuze zou hebben uitgepakt. Hoe er om wordt gegaan met keuzes, zijn leermomenten die het leven verrijken. Die strekking uit een boek dat Sandra had moeten lezen op de middelbare school was altijd in haar hoofd blijven zitten. Haar docent had gezegd dat zij het thema van het boek verkeerd had begrepen, maar zij wist beter. Die schrijver had haar bereikt.

Terwijl ze op haar rug lag, met haar ellebogen haar bovenlichaam een beetje opgericht, tuurde ze van achter haar zonnebril de verte in. De Scheveningse Pier was onvermijdelijk in het zicht en de talloze toeristen ook. Sandra wist dat ze eigenlijk voor school bezig had moeten zijn, maar de moed was haar in haar spreekwoordelijke schoenen gezakt. Daarom had ze samen met Tess en Kim de trein naar Den Haag gepakt om deze mooie dag ten minste niet te vullen met het zoeken naar een stageplaats.

‘Echt kut van die stage,’ liet Sandra over haar lippen het niets in rollen.

‘Tsja, ach. Die hele studie lijkt alleen gemaakt voor bepaalde types,’ zei Kim een beetje verwijtend richting hun studiekeuze.

‘Hoezo, jij hebt ten minste een plek en nog een supergave ook.’

‘Op zo’n stoffig ministerie?’

‘Nou, genoeg werk toch daar?’

‘Ja, dat denk ik wel.’

Sandra keek opzij naar Kim, maar glimlachte niet echt. Tessa lag aan de andere kant van haar met haar rug geheel bloot te bakken. Doordat ze op haar buik lag en muziek in haar oren had, had zij zich niet in het gesprek gemengd. Zonder er woorden aan te hoeven besteden, keken Kim en Sandra naar hun vriendin die daar zorgeloos lag. Ja, als iemand een voortreffelijke stageplaats had weten te bemachtigen, was het Tessa wel. Maar ja, haar vader had zich er dan ook even mee bemoeid, waardoor zij naar een vooraanstaand accountantskantoor mocht.

De zon had zich nog wat hoger aan de hemel gepositioneerd toen ook Sandra op haar buik lag. Haar rode bikinitopje had ze losgehaakt, waarop die losjes onder haar lag. Ze voelde de zon zijn werk doen. Een beetje was ze aan het wegdoezelen toen haar telefoon ging. Snel zette ze zich op haar ellebogen, gunde onbedoeld hiermee wat oplettende omstanders een voortreffelijke blik op haar jonge cup-C en pakte haar telefoon. Een nummer dat ze niet kende.

Normaal had Sandra er geen gehoor aan gegeven, maar gezien het van een netnummer uit de regio van Utrecht kwam, nam ze wel op. Een man stond haar te woord, vertelde dat hij haar aanvraag gezien had en dat ze die middag nog op gesprek kon komen. Snel rekende ze dat ze het kon halen, ging akkoord en draaide zich op haar billen. Terwijl half Scheveningen haar blote borsten kon aanschouwen, vertelde ze haar vriendinnen gepassioneerd het verhaal. Zou het haar lucky day worden? Ze had de man wel laten weten dat ze vanaf Scheveningen zou komen, waardoor ze zich niet formeel kon kleden. Dat was geen probleem geweest.

Sandra schoot haar bikinitopje aan, gooide haar strandjurkje over haar hoofd en nam afscheid van haar vriendinnen. Helemaal in haar nopjes zocht ze de weg naar Tram 9, om zich daarmee naar Den Haag Centraal te laten brengen. Nog geen tien minuten nadat ze het telefoontje had gehad, zat ze daadwerkelijk in die tram.

Nadat ze de korte wachttijd op Den Haag Centraal had gebruikt om zichzelf bij de Starbucks van een latte en koek te voorzien, stapte ze met een lichte spanning de trein in. Ze hoefde niet lang te wachten voordat deze de weg richting het midden van het land inzette. Snel googelde ze wat naar het bedrijf, maar moest daardoor ook concluderen dat het enige wat ze kon vinden erg formeel was, dat er weinig beeldmateriaal beschikbaar was en dat het pand van buitenaf erg neutraal oogde. Ergens wist Sandra ook niet meer waarom ze hier ook een lijntje naar haar uitgegooid, misschien was dat wel gewoon de wanhoop geweest.

Een ruim uur later haalde ze diep adem voordat ze op de bel drukte. De bus had haar naar dit dorp nabij Utrecht gebracht, waarna ze nog een klein stukje had moeten wandelen. Het was dat ze door haar verkorte uitje naar het strand luchtig gekleed was, want anders hadden deze stappen haar wel flink doen zweten. Terwijl ze op reactie wachtte, zag ze zichzelf in de spiegeling van de matglazen ruit. Misschien was dit niet het meest representatief, want het jurkje was niet alleen erg zomers van aard, de lengte was ook van het niveau dat ze op haar houding moest letten.

Toen de deur open ging, stond een man van naar schatting middelbare leeftijd voor haar. ‘Sandra?’

‘Ja,’ waarop ze haar hand uitstak.

‘Marius, kom verder. We zitten op de eerste.’

Sandra keek rond en zag vooral een erg steriele omgeving. Geen aanwijzingen van werkzaamheden, herinneringen of andere zaken die wat schwung aan het geheel gaven. Ze stapte naar de houten trap zette haar weg in richting de eerste etage. Pas toen ze halverwege was, bedacht ze dat het jurkje zich niet echt leende voor het voorgaan van iemand op een trap. Ondanks dat het voor een stage ging hier, had ze er eigenlijk ook weinig problemen mee. Jarenlang was ze met haar moeder naar een naaktstrand gegaan, waar ze gewend was dat ogen wat meer bleven hangen bij haar jonge lichaam en dat van haar moeder, al dan niet op een glurende manier. Haar moeder had haar ooit ervan verzekerd dat die spiedende ogen complimenten van de natuur waren.

Ondanks zijn blauwe ogen had Marius iets donkers. Zijn lange lichaam zat tegenover Sandra aan het eikenhouten bureau. Hij had koffie voor hen beide ingeschonken, omdat men daar nu eenmaal koffie dronk. De gang van zaken maakte dat Sandra niet helemaal op haar gemak was en het gesprek hielp daar ook niet echt aan bij. Marius praatte constant als ‘wij’, maar ze hoorde of zag niemand anders. Het bedrijf deed ‘zaken’ en veelal ‘internationaal’, maar meer kreeg ze ook niet los. Daarbij gold ook dat zijn blik veelvuldig langs haar lichaam gleed, waardoor ze soms twijfelde of haar borsten, waarvan de aanzet in dit zomerse jurkje niet echt geheim bleef, nu voor hem belangrijker waren dan wat ze kon.

Ze voelde toen ze naar haar tas boog om haar telefoon te pakken dat hij weinig verhullend naar haar inkijk loerde. Terwijl ze daarna de ins en outs van deze stage opzocht, ging er een kille rilling door haar heen. Niet veel later stond ze met een aanbod voor de stage, inclusief een rijkelijke stagevergoeding en het vooruitzicht van de begeleiding van de secretaresse die net deze week met verlof was, en een dubbel gevoel op straat. De busreis terug wierpen meer vragen op dan waarmee ze naar buiten was gegaan.

Thuis was haar moeder kil en stellig geweest. Met weinig woorden liet ze Sandra merken geen reden te zien om niet op dit aanbod in te gaan. De loerende ogen van de man, het gebrek aan een goede communicatie over het bedrijf en algehele sfeer leken voor haar moeder niet uit te maken. Haar vriendinnen hadden ook alleen met ‘cool’ en ‘goed bezig’ gereageerd. Misschien moest Sandra ook niet zo nadenken en gewoon genieten van het feit dat ze een stage aangeboden gekregen had die ook nog eens goed te bereizen was. Daarom mailde kort na het avondeten naar Marius dat ze inging op zijn aanbod.

Nog een tien minuten en wat mails heen en weer later waren de afspraken rondom het tekenen van het stagecontract gemaakt, waardoor Sandra de volgende dag alweer daar op de stoep stond. Ditmaal had ze, ondanks de nog aanwezige warmte van de zomer, een hoog dichtgeknoopte blouse en een keurige pantalon uit de kast getrokken die in combinatie met haar jasje en pumps haar als een serieuze secretaresse liet ogen.

De spanning was goed voelbaar in het lichaam van deze achttienjarige. Sandra wist nog steeds niet of ze er goed aan deed, maar feit was dat de frustrerende zoektocht naar een stageplaats beëindigd was. De deur ging open en zowaar verscheen er op het getekende gezicht van Marius een kleine glimlach. ‘Fijn dat je er weer bent.’

Kort daarna zat ze weer met koffie voor zich aan het bureau. Marius leek iets spraakzamer en zijn ogen gingen nauwelijks naar haar vrouwelijkheden. Het lukte Sandra zelfs om haar met roze lipgloss gesierde lippen zo nu en dan naar een kleine glimlach te brengen. Ze probeerde te ontspannen. Ondanks haar ‘ja’-woord bleef ze bepaalde zaken vreemd vinden. Waarom praatte hij in meervoud? Kwam dat omdat het dan eigenlijk over het bedrijf ging?

‘Lees het goed door, want misschien dat sommige zaken iets anders zijn dan elders,’ zei Marius haar toen hij de papieren voor haar schoof. Rustig nam ze de eerste bladzijde door en vulde haar gegevens in. Daarna ging ze door. De zaken rondom de geheimhouding snapte ze, iets wat op de opleiding ook al meermaals naar voren was gekomen. Zeker als ze bijvoorbeeld zou moeten notuleren bij een vergadering, dan kon ze echt wel eens meer te horen krijgen, wat dan weer echt niet naar buiten mocht.’

Sandra zette haar handtekening en bekrachtigde daarmee haar aankomende stage. Daarop nipte ze van haar koffie. Misschien was dat nog wel iets waar ze het snelste aan zou gaan wennen.

De dagen erna deed ze op de opleiding extra haar best, want nu dit rond was, wilde ze er ook echt wat van maken. Ze hoopte snel de secretaresse van dienst te ontmoeten, zodat ze daar op de werkvloer ook van kon leren. In de lessen merkte ze dat bepaalde vaardigheden rondom het plannen en communiceren haar ineens wat beter af gingen. Een aantal studenten waren al gestart met hun stage, waardoor de eerste verhalen doorsijpelden. Sandra kon niet wachten om ook snel aan de slag te gaan.

Toen de eerste stagedag daar was, had ze zichzelf goed opgedoft. Haar gezicht oogde zo wat ouder dan de achttien lentes die ze had en door haar witte blouse met donkerblauwe pantalon en bijpassend jasje oogde ze nog meer als een volwassen dame. Ruim op tijd arriveerde ze bij het bedrijf. Sandra belde aan, waarna Marius niet veel later open deed. Hij heette haar welkom, begeleidde haar naar boven en excuseerde zich, omdat Martha niet in staat was te komen. Martha was dus de secretaresse. Sandra baalde, maar besloot zich dienstbaar op te stellen.

Nadat ze een eigen bureau had gekregen en haar werkplek verder werd voorzien, kreeg ze ook een laptop en werktelefoon. Marius drukte haar op het hart privé en werk gescheiden te houden, want er zaten wat pittige klussen voor hen aan te komen.

De eerste weken liep Sandra telkens twee dagen stage. Daarna zou het worden opgeschroefd. Het was pas in de derde week dat ze meer initiatief ging nemen. Daarom vroeg ze Marius of ze misschien een keer mee mocht richting een afspraak. Die vielen tot nu toe telkens op momenten waarop zij niet werkte. Marius wees haar een beetje bijdehand op het feit dat zij de planningen kon maken. Martha was immers, buiten een paar momenten vanuit huis op dagen dat Sandra niet had gewerkt om, nog niet in de beeld. Daarop bespraken ze welke afspraak ze het best kon inplannen, wat resulteerde in een afspraak met ene Rob of met ene Mirko.

Beide heren kreeg ze niet aan de lijn, maar via de mail leek er wel schot in de zaak. Zodoende mocht Sandra mee met Marius naar een afspraak net over de grens in Duitsland, wat via de A12 ongeveer een uur rijden zou zijn. Marius had haar op het hart gedrukt dat zij, doordat ze mee was, ook als visitekaartje zou gelden voor het bedrijf. Sandra voelde zich gevleid, waardoor zichzelf extra goed verzorgde. Ze zouden al vroeg die kant op rijden, want Marius waarschuwde voor files en het feit dat deze afspraak belangrijk was. Daarom zouden ze in de buurt van de afspraak nog even wat eten, zodat er geen haast bij kwam kijken. Sandra vond het prima en was stiekem wel vereerd dat Marius de moeite nam haar thuis op te halen.

’s Avonds had ze zichzelf de beste scheerbeurt ooit gegeven, had ze haar huid al helemaal voorzien van een heerlijk geurende lotion en had ze haar haren alvast wat voorbereid. Die ochtend zou het vroeg zijn, waarbij ze haar moeder niet gelijk wakker wilde hebben. Daarom hoefde ze toen alleen maar te douchen, om daarna haar kleding aan te trekken. Daarvoor had ze een wit setje lingerie klaargelegd, enkelkousjes en een nette pantalon met blouse en jasje. Daar had ze er inmiddels al wat meer van. Enigszins formeel en toch had het model nog iets hips. Sandra keek tevreden in de spiegel toen ze klaarstond.

De schemering was net in de laatste fase toen Sandra op haar werktelefoon een appje kreeg dat hij er stond. Ze pakte haar spullen, sloot stilletjes af en liep richting de moderne elektrische auto. Ze liet zich in de bijrijdersstoel zakken, zei Marius goedemorgen en klikte haar gordel vast. Marius bekeek haar, maar zei verder niet veel. Gezien het tijdstip van de dag vond Sandra dat ook verre van erg.

De grens was sneller bereikt dan de navigatie aangaf, wat de schuld was van de snelheid die niet conform de verkeersregels was. Sandra had vooral naar buiten gekeken, had wat zitten denken aan haar werkzaamheden en bedacht dat Martha nog steeds niet in beeld was. Niet veel later draaide hij een parkeerplaats op bij een wat algemeen eethuis waar in de buurt van drukke wegen ontbeten kon worden. Sandra liep aan Marius’ zijde mee naar binnen, nam plaats aan een tafeltje en bekeek het menu.

‘Sandra,’ klonk Marius ineens heel plechtig, waarbij de zwaarte in zijn stem de boodschap nog duidelijker maakte. ‘Voor dit soort klussen verwacht ik meer van mijn secretaresses. Martha heeft je dat nog niet kunnen instrueren en daarom doe ik dat nu. Dit gesprek is belangrijk voor me. Ik heb daarom een mantelpakje voor je gehaald. Ik hoop dat het de goede maat is, maar ik weet dat deze Duitse compagnon dan sneller om is.’

Sandra keek hem aan, maar wist niks te zeggen.

‘Ik heb het hier, in deze rugzak. Je kunt je dan zo op het toilet wel even omkleden.’

Sandra knikte, pakte de tas onder de tafel aan en richtte zich verder op de menukaart. Ze had even geen idee wat ze met deze situatie aan moest. Het overviel haar, maar ze vond het ook superlief dat hij het wel voor haar had geregeld.

Na de matige scrambled eggs met toast liep Sandra naar het toilet. Gespannen hield ze de tas vast, want ze wist niet wat erin zat. De wat muffige toiletruimte voor de dames kende weinig ruimte, waardoor Sandra besloot het invalidetoilet te gebruiken. Die verschafte haar meer ruimte. Snel ontdeed ze zich van haar jasje, blouse en broek nadat ze haar pumps uit had geschopt. Staand in haar witte setje toonde de riante spiegel haar bewegingen. Haar slanke lichaam boog zich voorover naar de tas, pakte de kleding die erin zat eruit en bekeek het. Het grijze colbertje paste goed bij het grijze rokje. Ondanks dat Sandra wat twijfelachtig naar de stoffen keek, besloot ze het aan te doen. Gezien er geen blouse bij zat, pakte ze haar eigen blouse en deed die onder het colbertje aan.

Eenmaal aangekleed toonde ze zichzelf aan de spiegel. Ze draaide wat rond en bekeek alle aanzichten nauwkeurig. Het rokje was behoorlijk kort en van het niveau waar haar verder niet preutse moeder een sterke mening over had. Sandra wist dat ze uiterst goed op haar houding moest letten. Daarbij moest ze Marius becomplimenteren voor het zicht op de maat. Het zat namelijk als gegoten.

Nadat ze haar kleding in de tas had gedaan, liep ze terug naar Marius. Die zat nog aan het tafeltje en roerde wat in zijn toch zwarte koffie. Zijn ogen gingen haar kant op, maar deden haar ook schrikken. ‘Die blouse zat niet in de tas.’

‘Uit?’

‘Jazeker.’

Sandra ging wat onzeker rechtsomkeert. Een colbertje zonder blouse?

Terug in het toilet deed ze haar blouse uit, bekeek haar cup C in haar beha en trok het colbertje aan. Ergens had het wel iets sexy’s, maar was dat nu per se wat ze hier wilde. De inkijk had iets deftig. Het getailleerde colbertje liet duidelijk zien dat zij met haar achttien al behoorlijk vrouwelijk was. Tevreden knikte ze en ging ze terug.

Sandra ging naast de tafel staan, waarop Marius naar haar toedraaide, zijn handen in een flits op haar heupen onder haar rokje bracht en pardoes haar witte, met kant gesierde slip onder het rokje vandaan trok. ‘Die randjes konden echt niet.’

Sandra stond nog perplex, keek rond, maar niemand leek deze actie tussen het Amerikaans aandoende meubilair waar te hebben genomen. Ze zei niks, maar ging met haar benen dicht tegen elkaar weer tegenover hem zitten en nipte haar inmiddels meer dan lauwe koffie weg. Ze wist niet wat ze hiervan moest denken, maar ergens betrapte ze zichzelf er ook op dat ze niet boos was.

Marius rekende af, waarna ze in stilte vertrokken. In de auto wist Sandra niet zo goed hoe te gaan zitten, want automatisch hing ze een beetje onderuit. Ze was bang dat haar baas haar blote kutje zou zien, waardoor ze zich wat ongemakkelijk tegenhield. Inmiddels moest ze wel aan zichzelf bekennen dat die dominantie waarmee hij handelde, haar wel week maakte. Daarbij gold dat de lucht die toch tussen haar gesloten dijen contact zocht met haar intieme zone, haar prikkelde.

Terwijl ze strak naar buiten keek, opende ze soms haar dijen een klein beetje. Het gevoel was ongelofelijk. Misschien was het niet het meest gepaste gevoel voor op stage, maar ergens voelde Sandra dat ze zich ook zo wel kon voelen. Marius had immers zelf haar deze outfit aangemeten en er tevens voor gezorgd dat zij nu op pad was zonder slipje aan haar billen.

Toen de auto stopte, knikte Marius, waarop ze uitstapte. Sandra keek goed rond of iemand keek, want anders moest ze meer letten op hoe ze uitstapte. Ze kon niemand zien en ook geen plek leek verborgen zicht op haar uitstapmanoeuvres te hebben, waardoor ze gewoon eerst rechts naar buiten zette en toen links. Mocht iemand daar wel zicht op hebben gehad, dan was haar haarloze, supergladde poes niet meer haar eigen geheimpje.

Voordat ze achter Marius aan stapte, trok ze haar rokje nog maximaal naar beneden. Daarna volgde ze hem naar de deur in het grauwe pand. Het duurde even voordat er reactie kwam, maar uiteindelijk zoemde de deur. De gang nodigde zich uit om door te lopen, om vervolgens de trap naar boven te moeten nemen. Marius liep achter Sandra, waarbij ze voelde dat hij naar haar keek. Andersom had ze dat vast ook gedaan, als iemand in zo’n rokje voor haar de trap op zou lopen. De stof spande bij elke stap omhoog heerlijk om haar billen.

Boven aan de trap ging er iets verderop een deur open. Een kale, wat zweterige, zwaarlijvige man deed open en mompelde wat semi-enthousiast in het Duits. Sandra schrok een beetje, want Duits was iets wat zij niet bij machten was. Ze hoopte nu alleen vurig dat Marius haar niet zou vragen te notuleren.

De ferme handdruk van Henrich voelde Sandra nog steeds toen ze naast Marius aan een lange, ovale overlegtafel zat. Alleen een karaf water met glazen die hun afkomst van de IKEA niet verborgen hielden stonden erop. De rest van de kamer was leeg en het enige raam bood een grauw uitzicht. Het gesprek tussen Marius en Henrich was nauwelijks te volgen, mede omdat Sandra ook betwijfelde of het Duits in de meest pure vorm was. Zij zat vooral aandachtig te kijken en slokjes water te genieten.

Het viel haar op dat telkens als Henrich iets wilde zeggen, hij eerst kort naar haar inkijk keek. Sandra’s ego werd stiekem gestreeld, waardoor ze uit het zicht haar colbertje wat naar beneden trok. De aanzet van haar borsten kwam zo subtiel nog wat beter in het zicht. Henrich moest even slikken toen hij weer keek. Ondertussen was Marius wat aan het zoeken. Kort daarna excuseerde hij zich naar Sandra, want hij moest iets uit de auto hebben. Snel stond hij op en verliet hij de ruimte.

Sandra voelde zich gespannen. Ze wist dat ze geen gesprek met die man kon voeren. Daarom pakte ze nog wat water bij. Henrich stond op. Zijn volle lijf kwam in beweging, liep naar de deur en kwam toen achter haar staan. Zijn handen waren groot en voelden vreemd op haar schouders, want zijn vingertoppen kwam op de blote huid van haar borstkas. ‘Ik denk dat jij de deal aan het redden bent, of niet?’

Sandra wist niet waar ze het meest verbaasd over moest zijn, of zijn aanrakingen of dat hij nu Nederlands sprak. Ze slikte en dacht na. ‘Hoezo, meneer?’

Zijn handen bewogen een beetje naar voren. Sandra rook hem. Zijn vingertoppen waren nu aan de rand van haar beha. ‘Marius weet denk ik ook wel dat hij alles aan Martha te danken heeft.’

‘Hoezo? Ik heb Martha nog nooit ontmoet.’ Ze voelde zijn vingertoppen trillen. Haar adem werd zwaarder. Henrich had niks erotisch noch een goddelijk lichaam maar de situatie wond haar wel op. Zijn adem raasde langs haar oor, haar nog meer doen beseffen dat hij dicht achter haar stond.

‘Martha gebruikte dit soort momenten om buiten te kijken. Bij het raam.’

Sandra zei niks. Ze voelde zijn vingertoppen nadrukkelijk. Hij moest eens weten dat haar tepels stiekem hierop reageerden. Ze legde haar hoofd een beetje naar achteren en duwde haar borsten wat naar voren. Haar rechterbeen zette ze wat wijder, zodat het strakke rokje verder opkroop. ‘Als jij liever Martha hebt, prima. Dan kom ik de volgende keer niet meer mee.’ Sandra kon zelf niet eens plaatsen waar die bijna arrogante zelfverzekerdheid vandaan kwam, maar het beviel haar goed.

Op de gang klonken alweer voetstappen, waarop Henrich zijn handen terugtrok en snel naar zijn stoel terug schuifelde. Hij zat nog maar net toen Marius met zijn telefoon in zijn handen terugkwam. De Duitse conversatie ging door, maar toen Marius Henrich wilde laten tekenen, liet die zijn pen vallen. Hij bukte, waarop Sandra zich als Sharon Stone waande en haar benen van elkaar haalde en over elkaar heen sloeg. Ze wist zonder te zien wat er onder tafel gebeurde, waar Henrichs ogen waren.

Toen hij boven tafel kwam, tekende hij. Sandra genoot dat haar rol succesvol was geweest. Dit had ze niet op school geleerd en geen vak repte over deze kwaliteiten van een secretaresse, maar dit spel lag haar. Het was duidelijk dat Henrich onder de indruk was van haar en haar zekerheid. Gezien hij zijn krabbel zette, betekende het dat ze hier een deal hadden. De week erna zou ook die afspraak met die Fin zijn, waarop Sandra er nu al naar uitkeek.

Terug in de auto was Marius duidelijk blij met haar rol. De man blonk niet uit in het geven van complimenten, maar wist er nu een paar achter elkaar richting Sandra te slingeren. Daarbij had hij even zijn rechterhand op haar bovenbeen gelegd. Sandra had even geslikt, maar al snel gaf het een warm, rijk gevoel. Ze durfde niet toe te geven dat toen die hand weer richting het stuur ging, het jammer vond.

Terwijl er voor het eerst wat meer gesprek plaatsvond tussen de twee ging de reis voorspoedig. Sandra schrok dan ook toen ze al haar wijk binnen reden. Ze wist dondersgoed dat ze in deze outfit niet zo thuis moest komen. In dat kader was haar moeder toch altijd heel conservatief, terwijl het dezelfde vrouw was waarmee ze zo vaak op het naaktstrand had geparadeerd. Haar moeder bestempelde altijd dat dat anders was. Sandra had inmiddels geleerd die discussie niet meer aan te gaan. Zolang ze nog bij haar moeder woonde, moest ze zich ook conformeren aan de regels die daar waren.

‘Uuhm,’ onderbrak Sandra het gesprek, waarna ze Marius vroeg te stoppen op een parkeerplaats op enkele honderden meters van haar eigen straat. ‘En niet kijken.’

Sandra had geen ervaring met het omkleden in een auto en dacht er ook niet goed over na. Ze trok haar rokje van haar billen en daarna deed ze haar colbertje open. Pas toen ze alleen in haar witte beha zat, besefte ze dat ze haar slanke lichaam alleen in die witte beha toonde. Snel reikte ze naar achteren, maar haar armen konden net niet bij de tas. ‘Sorry, maar niet kijken, maar kon je die tas voor me pakken?’

Natuurlijk kon Marius de tas alleen pakken met ergens zijn ogen nog wel langs haar te laten gaan. Met een blos op haar wangen zag ze hoe hij snel zijn ogen langs haar lichaam liet glijden, even stopte bij haar borsten, die én bedekt werden door haar beha én door haar armen, om daarna haar kruis kort nog aandacht te geven. Pas toen vroeg Sandra zich af waarom ze haar borsten bedekte en niet haar kruis. Ondanks dat haar benen dicht tegen elkaar zaten, wist ze nu dat haar baas van haar stagebedrijf nu voor altijd wist dat ze goed geschoren was. Kort daarna had ze de tas in haar handen en worstelde ze zich in haar broek, blouse en jasje, zich beseffende dat ze niet meer wist waar haar onderkantje gebleven was. Dat nam ze maar voor lief.

Nadat ze was uitgestapt en thuis was binnengekomen, had ze kort bij haar moeder ingecheckt hoe het allemaal ging en vooral om te weten hoe laat het eten klaar stond. Het bevrijdende antwoord was daar, waardoor Sandra de ruimte had om te gaan douchen. Haar moeder dacht dat het door de hitte van buiten kwam, maar Sandra wist dat het door een andere hitte kwam. Ze snelde zich via haar slaapkamer, voor een gemakkelijk broekje en hemdje, naar de badkamer. De deur was nog maar net in het slot toen ze zich tamelijk wild ontdeed van haar jasje, broek en blouse. Het feit dat ze met haar geschoren kutje zo in die broek was gestapt, ook al was het maar voor een paar minuten, had heerlijk gevoeld. De kwaliteit van de stof was vleiend voor haar huid geweest.

Voor de spiegel haakte ze haar witte beha los. Terwijl haar borsten blij waren met de geboden vrijheid, dacht ze aan Henrich. Hoewel het personage zo uit een foute, Duitse of Amerikaanse film had kunnen komen, had hij haar opgewonden. Zijn aanrakingen waren daar geweest waar haar vingertoppen nu waren. Haar tepels waren al hard voordat ze kon fantaseren hoe die vingertoppen daar hadden gevoeld. Zowel links als rechts nam ze tussen haar wijsvinger en duim, bewoog ze er wat mee en straalde ze via de spiegel liefdevol aan. Ondanks dat ze intens geil was en het liefst nu al haar handen het werk zou laten doen, liet ze haar eigen heerlijkheden los, om de douche aan te zetten.

Toen ze onder het stromende water stapte, welke warmer was dan normaal met deze buitentemperaturen, legde ze haar hoofd wat naar achteren. Sandra sloot haar ogen terwijl het water haar donkerblonde, richting het bruine, haren nog donkerder maakte. Langzaam begonnen haar handen aan een exercitie die niet geleid werd door haarzelf, maar door haar onderbewuste. Sandra kon haar gedachtes niet wegkrijgen van de Duitse man, van haar voorkomen en van de macht die haar geil maakte.

Haar ranke vingers vonden al snel haar borsten, waar ze masserend te werk gingen. Daarbij pakten ze telkens een beetje ruw haar tepels mee, zodat die harde staat lekker getriggerd werd. Sandra had deze geilheid bij haarzelf ook niet zien aankomen. Haar linkerhand nam haar rechterborst over en haar rechterhand daalde af, alsof het niet haar eigen hand was.

Rustig begon die hand over haar gladde doosje te wrijven. Sandra schrok een beetje van hoe nat ze was. Die opwinding was dus heel heftig. Met haar vlakke hand wreef ze erover terwijl haar benen gewillig wat uiteen gingen. Het water kletterde rustig door, maar dat was niet de reden waarom het tussen haar dijen steeds natter werd. Voorzichtig ging haar middelvinger naar binnen. Sandra durfde bijna niet eens aan haarzelf toe te geven wiens vinger ze daar in gedachte had. Misschien was die gedachte wel heel fout. Een tweede vinger volgde, iets wat alleen lukte als ze heel erg geil was.

Haar ring- en middelvinger waren één met haar kutje, terwijl haar linkerhand haar beide borsten inmiddels trachtte evenveel aandacht te geven. Het voelde goed, heel goed. Langzaam gingen haar vingers sneller te werk van binnen. Haar andere hand begon ook steviger in haar borsten te grijpen, waarbij de controle grotendeels weg leek en elke beweging de wilde intuïtie volgde. Sandra voelde haar vingers uit haar kletsnatte kutje glijden om zich met diezelfde vingers op dat bijzondere plekje aan de bovenkant van haar vrucht te richten. De korte, kleine, beetje cirkelende bewegingen lieten haar hele lichaam trillen. Sandra kreeg het nog veel heter, wilde kreunen, maar wist zich nog wel stil te houden.

Wat een orgasme volgde. Haar hele lichaam shakete. Kort mochten haar vingers daar nog blijven bewegen, maar als snel werd het te heftig. Helemaal van de wereld gleden haar handen nog een beetje over haar buik, haar hals en haar borstaanzet. Hoelang ze daar zo stond na te genieten wist ze niet meer, maar dat het lang was, besefte ze nadat haar moeder riep dat het nog vijf minuten duurde voordat het eten op tafel stond. Snel zeepte ze zich in, spoelde zich af en stapte de douche uit.

Toen ze aan tafel genoot van een mooi stukje zalm met daarbij wat aardappels en verse groentes, vertelde ze haar moeder wel dat het heel leerzaam en tof was geweest, maar ging ze niet in op waarom. Haar moeder moest eens weten dat Sandra met dit in haar gedachtes al reikhalzend uitkeek naar de volgende afspraak waar ze mee naartoe mocht. Met Finnen scheen namelijk zaken te worden gedaan tijdens een saunabezoek.