Alle Lezers die zo lief op het vorige deel hebben gereageerd wil ik weer hartelijk bedanken. Dit is al weer deel 5. In dit deel zal ik mijn Uniform krijgen. Zal het uniform aan mijn verwachtingen voldoen? En misschien nog wel belangrijker: Zal het Uniform aan Uw verwachtingen voldoen…? Hoe dan ook, ik wens u weer veel leesplezier.

Zodra we in de Kamer waren voelde ik een ijzige sfeer. Meester Graficus legde één hand op mijn kont en met zijn andere hand pakte hij één van mijn tepelpiercings. Zo trok hij mij nogal ruw naar het midden van de kamer. Ik kermde zachtjes want het deed echt pijn. Meester Graficus had mij nog ooit pijn gedaan. Waarschijnlijk was hij boos. Hij ging voor me staan en pakte mijn kin vast terwijl zijn andere hand gemeen in mijn bil kneep. Hij duwde mijn hoofd iets omhoog en keek mij strak in de ogen. Ik wist ondertussen dat als hij dit deed hij iets vervelends ging vertellen. Ik werd een beetje bang. Ik kreeg vreemde tintelingen in mijn hoofd, in mijn maag en vooral in mijn kut. Een hele merkwaardige opwinding… Ik denk dat als Meester Graficus mij nog iets langer zo vasthield en mij zo strak aan bleef kijken, dat ik dan zelfs spontaan klaar zou kunnen komen… Heel raar…

“Luister Meisje,” zei Meester Graficus. Hij hield nog steeds mijn kin stevig vast. Zijn andere hand ging verder omlaag en hij duwde achterlangs twee vingers in mijn kut.

“Oooohhh…. Ooohhh… Meesterrr…” kreunde ik.

“Wat jij daar net in de gang deed dat kan dus echt niet.”

Hij klonk nu echt heel streng. Zijn vingers bleven in mijn kut. Wat erg was dit. Wat had ik fout gedaan? Ik sloeg mijn ogen neer en kronkelde heftig met mijn onderlichaam. Ik voelde mijn kut-sappen stromen.

“Sta stil brutale Teef en kijk mij aan als ik met je praat.” gromde Meester Graficus.

Ik keek mijn Meester weer aan, maar stilstaan was echt onmogelijk met zijn vingers in mijn kut.

“Naakt over de gang rennen is niet erg chique, “ zei Meester Graficus.

“Maar als je dat persé wilt doen dan moet je de consequenties ook aanvaarden. Dan moet je niet zo hypocriet zijn om je tieten en je kut te verstoppen als je toevallig iemand tegenkomt. Dat is gewoon niet oké. Naakt rondrennen betekent dat iedereen je mag bekijken. Door jezelf te bedekken heb jij die Mannen beledigd. Begrijp jij dat niet Teefje?”

Eigenlijk begreep ik dat niet, maar dat durfde ik natuurlijk niet te zeggen.

“Bovendien heb jij die Mannen afgesnauwd en geschreeuwd dat ze weg moesten. Wat denk jij wel niet, brutaal kreng? Wat verbeeld jij je eigenlijk? Denk jij dat jij in een positie bent om commando’s uit te delen? Ik heb het al eerder gezegd, brutaliteit wordt op deze Opleiding niet getolereerd. Dat betekent dus dat je uiteraard weer Straf verdient hebt.”

Weer straf? Dat wilde ik echt niet! Bij mijn vorige Straf was ik klaar gekomen. Dat was erg lekker, maar ook héél vernederend.

“Oohhh… Nee… nee M-M-M-Meester…ik…ik…ik zal het niet meer doen…Meester…”

“Nee, natuurlijk ga jij dat niet meer doen domme blonde Muts. Daar zorgen wij wel voor.”

Hij haalde eindelijk zijn vingers uit mijn kut en sloeg me hard op mijn billen.

“Aaaauuuwwwaaauuuwww…” jammerde ik.

“We gaan jouw training naar een andere fase brengen,” zei Meester Graficus.

“We gaan het allemaal iets steviger aanpakken. Straf krijg je nu niet, Teefje. Je komt er voorlopig mee weg. De Straf die jij verdient geven we aan Lola. En die Straf wordt uitgevoerd door twee nieuwe Trainers. John en Anton zijn prima Instructeurs, maar Lola vraagt om een andere aanpak. Daarvoor heb ik echte specialisten gevonden. Daarover hoor je straks wel meer…”

Ik begreep er helemaal niets van. Ik had Straf verdiend maar ik kreeg het niet? Mijn Straf ging naar Lola? Wie in godsnaam was Lola? En nieuwe Trainers? Specialisten? Voor Lola? Wat had ik daarmee te maken? Was Meester Graficus in de war? Hij was al wat ouder maar toch nog te jong om te dementeren. Of was ik zelf misschien gek aan het worden…?

“Kom op Teefje. Hop hop!” zei Meester Graficus ongeduldig. Hij gaf me weer een klap op mijn kont.

“Ga nu maar snel mee met John. Hij gaat je Uniform voor je pakken. Trek dat snel aan, want we hebben nog veel te doen.”

Nog totaal in verwarring liep ik mee met John naar de kast. Anton liep ook mee naar de kast. Hij pakte zonder iets te zeggen het Zweepje. Waar had hij dat nou voor nodig, vroeg ik mij af.

John pakte een leren Halsband en een paar stiletto’s uit de kast. Hij gaf die spullen aan mij en zei streng: “Hier Meid, trek aan! En snel een beetje!”

Ik wist ondertussen dat ik moest doen wat mij opgedragen werd, zonder commentaar, dus Ik trok de stiletto’s aan. Ze pasten precies, maar het waren echt idioot hoge hakken. Misschien wel twaalf of vijftien cm. Ik stond er nogal instabiel op te wankelen en vroeg me serieus af of ik daar wel op kon lopen. Ik deed ook de Halsband om. Verder kreeg ik niets.

“En waar is mijn Uniform?” vroeg ik weifelend.

“Dit ís je Uniform,” antwoordde John kortaf.

“Nee… ik bedoel… waar is de rest van mijn Uniform…?” drong ik aan.

“Er is geen rest, Meisje. Heb jij je aanmeldingsformulier überhaupt wel gelezen? Domme Muts! Dit ís je Uniform. Halsband en Schoenen. Meld je maar weer bij Meester Graficus. En schiet een beetje op Teef!”

John ging nu achter de camera op statief staan om mijn verdere handelingen op beeld vast te leggen. Ik was er niet echt gerust op wat er met die beelden zou gebeuren.

Steeds meer in verwarring liep ik wankel en onzeker terug naar Meester Graficus.

“Staat je goed Meid,” zei Meester Graficus, terwijl hij mij goedkeurend bekeek.

“Maar… maar… maar… ik… ik… ik ben nog helemaal naakt,” sputterde ik.

“Nee,” zei Graficus.

“Fout! Je bent niet naakt. Je draagt een Uniform Meid. Dit is het officiële Uniform van onze Opleiding. Draag het met trots en waardigheid. Bezoedel de goede naam van deze Opleiding niet, Meid. Ik zou op mijn woorden letten als ik jou was. Je hebt hier al veel krediet verspeeld, Teefje. Vergeet dat niet. Je weet ondertussen toch wat we met brutale Slavinnen doen?”

Ja, dat wist ik dondersgoed. De eerste dag kreeg ik Straf omdat ik brutaal geweest was. Ik was nog nooit zo lekker klaar gekomen. De tweede dag verdiende ik weer straf omdat ik brutaal was. Die Straf had ik niet gekregen. En zojuist werd mij al weer Straf in het vooruitzicht gesteld die ik ook niet zou krijgen… maar Lola wel… wie dat dan ook was… Erg consequent waren ze niet met hun ‘Straffen’.

Ik wilde echt niet nog eens brutaal zijn, maar ik had wel meer verwacht van het Uniform, en ik had veel moeite om mijn teleurstelling te verbergen.

“Ooohhh… sorry… sorry… Meester… Maar… maar… is dit… is dit echt alles…?”

“Sssswwwaaatttssshhh…!!”

Een harde klets met het Zweepje over mijn billen.

“Aaaauuuwww…!!” gilde ik.

Ik was Anton met het Zweepje helemaal vergeten, maar hij bleek vlak achter mij te staan.

“Dit is je Uniform. Klaar! Wat had jij dan verwacht Teef?”

“Ik euuhhh… ik dacht… misschien een kort broekje en topje… “

Meester Graficus schudde meewarig zijn hoofd.

“Of… misschien een heel klein bikinietje…” probeerde ik nog.

Meester Graficus en Anton begonnen nu allebei daverend te lachen.

“Hoor je dat Anton? Deze jongedame draagt graag een heel klein bikinietje.”

Ik schaamde me dood. Was dat zo raar dan? Waarom lachten ze mij uit?

“Ik zal het je nog maar eens uitleggen Meid,” zei Meester Graficus.

“Kleine bikini’s draag je maar in je vrije tijd. Maar niet op deze Opleiding. Je wordt hier opgeleid tot Sex-Slavin. Je zult daarna verkocht worden op de Slavinnen-Markt. En de Klanten willen zien wat ze kopen. Ze willen je tieten en je kut kunnen beoordelen. Dus nu niet meer zeuren Meid. Dit is je Uniform. Draag het met trots en wees er blij mee.”

Ik begreep dat hiermee deze discussie beëindigd was. Hier moest ik het mee doen.

“En dan nog iets Meid, Je bent nu al een Slavin dus krijg je nu ook je Slavinnen-Naam.”

Ik keek Meester Graficus verdwaasd aan. Een andere naam. Waarom?

“Je heet vanaf nu Lola. Als jij dit Uniform draagt ben jij Lola. En Lola is te mooi om hier lang in dit Instituut te blijven. Het is nu woensdag en zaterdag is er weer een Slavinnen-Markt. Daar ga ik weer naar toe om zes Slavinnen aan te bieden. En één van die zes Meiden is Lola. Dat ben jij dus…”

Ik keek Meester Graficus nu waarschijnlijk aan alsof ik water zag branden want hij schoot weer in de lach. Ik begreep er helemaal meer niets van. Moest ik echt Zaterdag al naar de Slavinnen-Markt, als Lola? Hoe kon dat nou? Deze Opleiding duurde toch een half jaar… ik was toch nog lang niet klaar voor de Slavinnen-markt.

“Ik begrijp dat het onverwacht komt voor jou,” zei Graficus.

“Maar we hebben nog drie dagen. Dat moet lukken met de nieuwe Trainers. Zaterdag ga jij mee naar de Slavinnen-Markt. Daar wordt jij aan het Publiek gepresenteerd. Dus hoe heet jij nu Meid?”

“Ik… ik… ik heet nu L-L-L-Lola…? M-M-M-Meester,,,” stotterde ik.

“Sssswwwaaatttssshhh…!!” Weer een stevige klets met het Zweepje.

Meester Anton bleef achter mij staan om mij steeds hardhandig te corrigeren. Anton zei nooit veel. Hij communiceerde bij voorkeur met zijn Zweepje.

“Aaaauuuwww…. Wwwaaauuuwww….!!” jammerde ik klagelijk.

“Bijna goed Teefje,” zei Meester Graficus.

“Maar nu nog zonder te stotteren. Hoe heet jij Meid?”

“Ik heet Lola… Meester,” antwoordde ik, zonder te stotteren. Ik kon het dus echt wel.

“Juist,” zei Meester Graficus tevreden.

“Jij bent Lola. En Lola is niet preuts. Lola is zelfverzekerd. Ze stottert niet. Ze is gehoorzaam, onderdanig, dienstbaar en gewillig. Ze is behaagziek en exhibitionistisch. Ze beweegt zich soepel en sensueel. Ze pronkt met haar mooie tieten en haar sappige kutje omdat ze dat lekker vindt. Lola is zeker niet kleinzerig en ze schreeuwt dus niet zo overdreven als ze eens een corrigerende tik op haar billen krijgt. Lola is een Slavin en elke Slavin weet dat een regelmatige correctie met het Zweepje noodzakelijk is. Zo weet ze weer wat haar plek is. En ze geniet ervan als ze op die manier aandacht krijgt van haar Meester. Ze raakt er opgewonden van. Misschien komt ze wel klaar… Begrijp je meTeefje?”

“Sssswwwaaatttssshhh…!! Sssswwwaaatttssshhh…!!!”

Weer gaf Anton mij twee ferme zwiepers met het Zweepje op mijn billen.

“Mmmgggrrrhhh…mmmgggrrrhhh…” Gromde ik. Maar ik schreeuwde niet. Ik had het heel goed begrepen. Lola schreeuwt niet als ze geslagen wordt. Lola lijdt in stilte en geniet er zelfs van. En Lola stottert niet. Maar… dat stotteren was nog wel een dingetje…

“Ja… ja Meester… ik…ik begrijp het Meester… ik… ik…ik ben Lo-Lo-Lola en Lo-Lo-Lola is een exhibitionistische Slet. En… en… en ze wordt geil van een klets met het Zweepje…?”

“Juist!” zei Meester Graficus lachend.

“Dat zeg je precies goed! Misschien ben je toch minder dom dan ik dacht. Of misschien is Lola minder dom dan AnnA. Dat is fijn, want Lola moet nog veel leren. We hebben daar nog drie dagen voor. Drie dagen serieus trainen met je nieuwe Trainers. Je zult in die drie dagen moeten groeien in je rol. Zaterdag is Lola dan de perfectie Sex-Slavin en neem ik haar mee naar de Slavinnen-Markt. Is dat allemaal duidelijk Teef!?”

“Ja… ja Meester. Het is helemaal duidelijk Meester. Ik ben Lola, een gehoorzame, onderdanige, gewillige Teef, een voorbeeldige Sex-Slavin.”

Meester Graficus keek me sprakeloos aan. Ik had die man nog nooit sprakeloos gezien.

Het was duidelijk wat er van mij verwacht werd. Ik moest de enigszins schuchtere AnnA achter me laten en mezelf transformeren in de expressieve, zelfverzekerde Lola.

Het idee van nieuwe Trainers sprak mij eigenlijk niet aan. Ik was net een beetje gewend aan John en Anton. Maar ik was nu Lola en zou beslist mijn uiterste best doen.

Op dat moment ging de deur open en kwamen de twee onderhoudsmonteurs binnen. Ze hadden hun overal uitgetrokken en droegen nu een zwarte broek en een zwart T-shirt, net als John en Anton.

“Dit zijn je nieuwe Trainers,” zei Meester Graficus.

“Die jonge man is Kevin. Hij is gespecialiseerd in bewegingsleer. Hij gaat jou leren goed te bewegen. En die andere knapperd is Iwan. Iwan is een oud militair en gespecialiseerd in discipline. Hij gaat jou leren om gehoorzaam te zijn. Deze mannen zijn behalve goede onderhoudsmonteurs ook zeer ervaren Slavinnen-Trainers. Je bent bij hen in goede handen. Je moet deze twee Heren uiteraard ook aanspreken met Meester.”

Tegen Kevin en Iwan zei Meester Graficus:

“Dit is Lola. Jullie hebben op de gang al even kennis gemaakt, geloof ik. Jullie hebben drie dagen om van deze Meid een perfecte Sex-Slavin te maken. Dit is niet een gemakkelijke Dame, dat weet ik, maar ik reken erop dat het jullie gaat lukken om haar af te richten en te dresseren. De Meid heeft nog twee keer Straf tegoed. Ik ga ervan uit dat jullie dat ook regelen. Hoe? Dat mogen jullie zelf bedenken. O ja. En nog iets. Help haar alsjeblieft voorgoed van haar stotter-probleem af. Ik wens jullie veel succes.”

Meester Graficus, John en Anton verlieten daarop de kamer en lieten mij alleen achter met mijn nieuwe Meesters.

Ik raakte totaal in paniek. Ik stond te trillen op mijn benen. Ik wilde maar één ding. En dat was totaal helemaal in het niets verdwijnen…