Dit is een erotisch verhaal wat ik al lange tijd geschreven heb en graag verder aan zou willen werken.

Het verhaal gaat over Jada Miller, een vrouwenrechten-studente, die als stagiaire voor Alexander Sinclair gaat werken; een dominante klootzak, die vrouwen ondergeschikt vindt en in zijn privétijd BDSM-relaties nahoudt en vrouwen behandeld als slaven. Jada is ervan overtuigd dat ze puur een spelletje met hem speelt, om de perfecte scriptie te schrijven. Echter, wordt Jada steeds meer onderdanig naar Alexander toe en is het de vraag of Jada dit puur doet voor haar studie, of ze toch daadwerkelijk geniet van de onderdanigheid, wat Alexander al vanaf moment één in haar heeft gezien.

Het erotisch verhaal heeft een zeer lange opbouw, waarbij in de eerste delen wat ik online zal plaatsen, niet veel intimiteit in voorkomt. Als je geen zin hebt om het te lezen, kan je het verhaal beter overslaan, omdat dit een verhaal is wat meer is dan alleen pure seks.

Als je wel nieuwsgierig bent naar de opbouw en de spanning tussen Jada en Alexander, dan wordt je vast en zeker beloond met intieme stukken.

Hoofdstuk 1

Er hing een sfeer van onmiskenbare autoriteit in het weelderige kantoor van Alexander Sinclair, de onbetwiste koning van de zakenwereld. Het kantoor was een toonbeeld van verfijning, met glimmende mahoniehouten meubels en een spectaculair uitzicht op de bruisende stad beneden.

Alexander stond bij het raam, zijn handen in zijn zakken, terwijl hij uitkeek over de metropool die zijn speeltuin was. Zijn scherpe, blauwe ogen namen het allemaal in zich op, zijn gedachten dwaalden af ​​naar strategieën en deals die nog gesloten moesten worden. Met zijn perfect gevormde kaaklijn en doordringende blik was Alexander niet alleen een meester in zaken, maar ook een adonis onder mannen. Zijn donkere lokken vielen over zijn voorhoofd, terwijl een zelfverzekerde glimlach op zijn lippen speelde.

Hoewel zijn reputatie als dominante tycoon hem vooruitging, was het zijn onweerstaanbare charme die hem de meest begeerde vrijgezel in de stad maakte. Vrouwen smolten bij zijn aanblik, in de hoop dat ze op een dag de sleutel tot zijn hart zouden zijn, dat net zo ongrijpbaar leek als zijn zakelijke succes.

Alexander nam doelbewust veel vrouwelijke werknemers aan. Niet om een ​​bed met hem te delen, maar om hem de macht te geven om zijn verlangens naar dominantie en onderwerping te bevredigen. Voor hem waren vrouwen niets meer dan materieel en hij begreep niet dat vrouwen werkten. Volgens hem was de plaats van een vrouw in de slaapkamer en hij had er geen moeite mee om vrouwen als minderwaardig te behandelen.

Hij was het toonbeeld van macht. De belichaming van de wildste dromen van elke vrouw en haar ergste nachtmerrie. Alexander had nog nooit een echte relatie gehad, maar dat vond hij niet erg. Hij had genoeg vrouwen om zijn hele leven mee vooruit te kunnen. Vrouwen waren net als zijn horloges. De één kon gemakkelijk door de ander worden vervangen, en Alexander wist dat. Hij ging meestal voor blonde vrouwen, omdat hij dacht dat deze vrouwen de domste waren, en het vermaakte hem om vrouwen van de categorie domme bimbo te nemen en ze te veranderen in slaven die alles zouden doen om hem te plezieren.

Alexander was een miljardair, een playboy en zijn levensstijl was iets waar de meeste mannen van droomden. Dankzij zijn jarenlange succes in zijn eigen bedrijf kon hij een paar huizen, jachten en vele auto’s bezitten, en het was algemeen bekend dat zijn penthouse de plek was waar hij zijn vrouwen vermaakte. Hij gaf vaak zijn eigen feestjes met prachtige, naakte vrouwen, die maar al te graag zijn verlangens wilden bevredigen.

Terwijl de klok genadeloos tikte, stond Alexander rusteloos in zijn imposante kantoor, omringd door de luxueuze pracht die zijn succes weerspiegelde. Zijn blauwe ogen flitsten ongeduldig naar de elegante klok op zijn bureau, de wijzers kropen onverbiddelijk naar de afgesproken tijd. Met een zucht van frustratie controleerde Alexander zijn schema nog eens. Het was een dag vol belangrijke afspraken en dringende zaken die zijn aandacht vereisten. Het laatste wat hij nodig had was een onderbreking, vooral van een interview dat hij liever had overgeslagen. Maar het was te laat om onder deze overeenkomst uit te komen. De interviewer was al onderweg, een feit dat Alexander met een grimas van tegenzin accepteerde. Hij wist dat deze vergadering hem tijd zou kosten die hij liever aan zijn zakelijke verplichtingen zou besteden. Hij wist niet dat dit interview zijn wereld op zijn kop zou zetten…

Ze kwam een ​​paar minuten te vroeg aan. Ze wilde geen tijd verspillen, want ze wist dat hij een erg drukke man was en niet veel tijd had. Ze had een afspraak en hoewel het wat later op de middag was, verwachtte ze dat hij klaar zou zijn. Ze liep de luxe lobby binnen en werd meteen naar de lift begeleid. De blonde receptioniste vertelde haar dat ze haar naar het kantoor van meneer Sinclair zou brengen. Ze merkte dat er inderdaad veel vrouwen in het bedrijf werkten. Bijna allemaal waren ze blond en knap. Dat ontging haar niet. Ze vroeg zich af of er een verband was tussen zijn bedrijf en zijn privéleven. Naast de receptioniste zag ze er zelf normaal uit. Het grootste verschil tussen de receptioniste en haar was dat ze zwart haar had en een damespak droeg in plaats van een minirok.

De liftdeur ging open en de receptioniste stapte uit. Ze volgde haar door de lange gang, die naar een stel dubbele deuren leidde. De receptioniste klopte aan en wachtte toen op een stem van binnenuit.

‘’Kom binnen,’’ riep een diepe, mannelijke stem.

‘’Goedemiddag meneer Sinclair. Uw sollicitatiegesprek is hier.’’

‘’Stuur haar binnen.’’ Ze liep het kantoor binnen. Ze voelde de ogen van de receptioniste in haar rug branden, alsof de vrouw zich geïntimideerd voelde door haar. De vrouw deed de deur achter zich dicht en ze was alleen met de machtigste en meest mysterieuze man in de zakenwereld. Haar adem stokte toen ze de man voor haar zag.

De foto's in de media kon ze één op één vergelijken met de werkelijkheid. In het echt zag hij er nog arroganter uit en ze wilde zijn hand schudden uit respect. Hij accepteerde het echter niet. Hij bekeek haar van top tot teen, eindigend bij haar schoenen. Ze had gekozen voor sneakers onder haar damespak. Ze vond het comfortabeler en waarom zou ze hoge hakken kiezen? Het was niet alsof ze dit voor iemand deed, alleen voor zichzelf. Net als haar bril die ze vandaag op had. Normaal gesproken had ze altijd contactlenzen, maar ze vond het prima om haar bril vandaag te dragen. Misschien zag ze er nu nerdy uit, maar ze was ook een nerd.

Een nerd die vrouwenstudies studeerde en pro-feminist was.

‘’Ga zitten,’’ beval hij haar bijna. Twijfelend ging ze aan zijn bureau zitten en hij tegenover haar. Hij vouwde zijn handen en staarde haar aan. Het zag er bijna angstaanjagend uit. Hij was absoluut een man die niet gewend was dat mensen nee tegen hem zeiden. ‘’U hebt 20 minuten, mevrouw...’’

‘’Miller, Jada Miller. Dank u voor uw tijd, meneer Sinclair. Ik ben hier om een ​​verslag te schrijven over uw werk, maar ook een paar dingen over uw privéleven.’’ Alexander kantelde zijn hoofd.

‘’Alleen zakelijke vragen, geen persoonlijke vragen. Ik ben erg gesteld op mijn privacy.’’

‘’Oh, oké...’’ Ze had een notitieblok meegenomen met een aantal vragen, waarvan ze de helft al kon doorstrepen. Dat deed ze dus, en ze merkte dat Alexander haar bewegingen volgde. Hij zei niets en ze voelde zich steeds ongemakkelijker worden, wat ze normaliter nooit had als ze met mannen praatte.

‘’Meneer Sinclair, kunt u mij vertellen wat u vindt van de rol van de vrouw in de maatschappij? Wat is uw mening over vrouwenrechten?’’

‘’Ik denk dat het een heel serieus onderwerp is, maar ik wil het er niet met je over hebben. Mijn mening houd ik voor mijzelf. Ik wil liever meer zakelijke onderwerpen bespreken.’’

‘’Oké...’’ Jada schreef meteen op wat hij net had gezegd. Ze zou in deze 20 minuten niets vergeten, ook niet wat hij niet zou beantwoorden. Ze keek naar haar volgende vraag en aarzelde.

‘’Heeft u een speciale houding ten opzichte van uw vrouwelijke werknemers?’’

‘’Wat bedoel je?’’ Hij leunde naar voren en keek haar aandachtig aan. Hij had een intense blik en ze moest slikken door de intentie van zijn blauwe ogen.

‘’Het is algemeen bekend dat u veel meer vrouwelijke werknemers aanneemt dan mannelijke werknemers. Is dat omdat u vrouwen in uw bedrijf aanmoedigt?’’

‘’Ik discrimineer geen enkel geslacht. Ik behandel iedereen hetzelfde. Ik heb echter wel een mening over de rol van vrouwen in de zakenwereld.’’

‘’Kunt u dat uitleggen?’’ Jada keek naar Alexander.

‘’Ik ben traditioneel, mevrouw Miller. Ik denk dat vrouwen een specifieke rol hebben. Hun plek is niet in de zakenwereld. Hun plek is in de keuken, waar ze de kinderen opvoeden en hun man geliefd laten voelen...’’ Dat schoot duidelijk in het verkeerde keelgat voor Jada. Ze bleef kalm en antwoordde:

‘’Ik ben het helemaal met u oneens, meneer Sinclair.’’

‘’Dat dacht ik al, mevrouw Miller.’’ Hij stond op en ging op zijn bureau zitten, voor haar. Hij sloeg zijn armen over elkaar en probeerde haar geïntimideerd aan te kijken. ‘’Waarom ben je het niet met mij eens?’’ Hij wilde een discussie met haar beginnen. Hij speelde duidelijk een spelletje, maar ze was vastbesloten om niet te verliezen.

‘’Vrouwen hebben het recht om onafhankelijk te zijn en een baan te hebben. We zijn niet alleen gemaakt om voort te planten. De keuken en het bed zijn niet de enige plekken waar een vrouw zou moeten zijn.’’

‘’Oh, is dat zo? En wat studeert u precies, mevrouw Miller?’’ Hij leek haar nu de vragen te stellen en ze legde haar pen en notitieblok neer. Ze zou zich niet door hem laten afleiden.

‘’Vrouwelijke studies. Ik ben voor feminisme.’’

‘’Een vrouw met een doel,’’ zei hij met een glimlach. ‘’Wat nobel van je. En wat zal je doen als je afstudeert?’’

‘’Ik wil graag schrijver worden. Ik wil boeken schrijven en een verschil maken. Om te laten zien dat vrouwen meer waard zijn dan wat er van ons verwacht wordt.’’ Hij grijnsde.

‘’Fascinerend. En waarom zou je willen dat ik geïnterviewd word, als ik een andere mening heb over de rol van de vrouw in de wereld?’’ Hij leunde naar voren en ze rook zijn aftershave. Of misschien was het wel parfum, ze had eigenlijk geen idee. Het rook lekker en ze kon alleen maar naar hem kijken.

‘’Ik wil het standpunt van andere mensen leren kennen, van hen leren en mijn eigen mening vormen. Ik wil de wereld zien, meneer Sinclair,’’ fluisterde ze naar hem.

‘’Dus, ben ik een goed voorbeeld van een man, die een andere mening heeft dan jij? Iemand van wie je kunt leren?’’

‘’Ja,’’ antwoordde ze kort. ‘’Ik kan me niet voorstellen waarom een ​​miljardair als u, een goede reputatie heeft en een succesvol bedrijf heeft, niets weet over vrouwenrechten.’’ Hij voelde zich beledigd.

Ze kon het zien. Ze zag het aan zijn gezicht. Nu had hij even niets meer te zeggen en ze dacht dat ze het spel had gewonnen.

De 20 minuten waren inmiddels voorbij en de vrouwelijke secretaresse kwam zijn kantoor binnen om te zeggen dat hij nog een afspraak had.

‘’NIET NU!’’ schreeuwde hij bijna naar de blonde vrouw. ‘’Zie je niet dat ik bezig ben? GA WEG! En doe de deur achter je dicht!’’ Hij staarde haar nog steeds aan, maar het was geen vriendelijke blik. Hij was boos en zijn ogen stonden bijna in vuur en vlam.

‘’Waar was dat voor?’’ vroeg Jada aan Alexander. Ze zag even de angst van de blonde secretaresse, voordat ze de deur dichtdeed. ‘’Was dit echt nodig? Om tegen uw secretaresse te schreeuwen dat u een autoritaire baas moet zijn? Ze is ook maar een mens.’’ Alexander lachte.

‘’Ze is gewoon een domme bimbo, mevrouw Miller. Ze kan makkelijk door iemand anders worden vervangen. Zoals elke vrouw, eigenlijk. Vrouwen zijn vervangbaar.’’

‘’Dat geldt ook voor mannen.’’ Jada stond op, voor haar had ze het interview afgerond. Niet voor Alexander. Hij stond op en pakte haar bij haar pols, waardoor ze niet uit zijn kantoor kon lopen. ‘’Laat me los,’’ siste ze naar hem.

‘’Nog niet, mevrouw Miller.’’ Hij greep haar bij haar schouder en draaide haar om. Hij staarde haar aan. Hij had een stevige greep en ze kon zichzelf niet lostrekken, vanwege zijn stevige grip. Hij had een bepaalde stand in zijn blik, iets wat ze nooit eerder had gezien.

‘’Ik zie dat je niet alleen een feminist bent. Je bent ook een onderdanige.’’ Ze schudde haar hoofd, ze snapte niet waar dit opeens vandaan kwam. Echter, probeerde ze zich niet te laten intimideren door deze rijke, machtige man.

‘’Dat is heel brutaal wat u zegt. U kent me niet en ik kan u nu aanklagen voor wat u zegt. Ik ben niet onderdanig. Ik ben een sterke, onafhankelijke vrouw.’’

‘’Oh echt? Met deze look, die kleren en sneakers, dat warrige haar en die bril? Je ziet eruit als een nerd, mevrouw Miller.’’ Misschien had ze dat niet moeten doen, maar voordat ze het wist, sloeg ze hem met haar andere hand in zijn gezicht. Hij schrok ervan en liet haar meteen los. Zonder nog een woord te zeggen of hem nog aan te kijken, liep ze zijn kantoor uit.

Alexander raakte zijn wang aan, die rood was. Ze had hem hard geslagen. Hij was woedend en was nog nooit zo behandeld door zijn slaven. Hij wilde haar achterna gaan, haar excuses laten aanbieden, maar dat deed hij niet. Sterker nog, hij was verbaasd dat een vrouw als zij voor zichzelf opkwam en hem sloeg. Hij was dit niet gewend. Hoewel hij woedend was, hield hij niet van vrouwen die beweerden feministisch te zijn.

Hij kon het niet helpen dat hij onder de indruk was. Ze sloeg hem in zijn gezicht en vertrok zonder om te kijken. Ze was sterk, waarschijnlijk doordat ze zo voor feminisme was. Ze was anders en hij was geïntrigeerd. Hij had nog nooit een vrouw als zij ontmoet en hij had het gevoel dat hij haar niet snel zou vergeten. Hij belde zijn secretaresse en zei:

‘’Ik wil alle gegevens van mevrouw Miller. Nu meteen.’’

‘’Natuurlijk, meneer. Moet ik het naar uw e-mail sturen of meenemen naar uw kantoor?’’

‘’Naar mijn e-mail. Val me de rest van de dag niet lastig en zeg al mijn vergaderingen af.’’ Hij wreef nog steeds over zijn wang.

Het deed pijn. Het deed echt pijn. Die vrouw kon wel degelijk een klap geven, moest hij toegeven. Ergens had hij respect voor haar gekregen en hij wilde alles over haar weten. Hij wilde haar beter leren kennen en misschien haar mening veranderen.

Hij zou het nooit aan iemand toegeven, maar hij bewonderde haar. Hij kende haar amper 20 minuten, maar in die 20 minuten wist ze zijn leven op zijn kop te zetten. Ze had haar stempel op hem gedrukt, maar hij wist dat zijn stempel harder, veel harder aan zou komen.

Ze wilde altijd al schrijfster worden. Dat deed ze al sinds haar kindertijd. Waarschijnlijk zou ze nooit succesvol kunnen worden, maar Jada zag zichzelf altijd als een sterke, onafhankelijke en succesvolle vrouw. Zelfs als dat betekende dat ze in een klein appartement moest wonen, kon het haar niet schelen. Ze kon voor zichzelf zorgen, had haar eigen mening en haar eigen kijk op de wereld. Haar appartement was klein, met veel boeken, dvd's en zelfs spellen zoals bordspellen of spellen voor de Playstation. Ze werkte als bijbaantje in de bibliotheek. Heel typerend, maar ze hield van de geur van oude boeken. Ze vond alle genres interessant. Ze hield niet vast aan één genre.

Als ze niet aan het werk was, las ze een boek, keek ze een film of speelde ze een spelletje. Ze genoot van al die dingen, maar het allerleukste was als ze kon schrijven. En nu had ze iets om over te schrijven.

Alexander Sinclair. Het was voor een verslag voor haar studie. Ze schreef over zijn houding ten opzichte over vrouwen, zijn werk en zijn bedrijf. Hij was zo'n ontzettende eikel, dat zag ze gelijk. Toen ze achter haar laptop zat te schrijven, had ze haar oudere broer Dylan aan de telefoon:

‘’Ik denk dat hij ook een mening heeft over de LGBTQ-community. Ik wed dat hij homoseksuelen haat en vindt dat homo's niet op deze planeet thuishoren. Ik bedoel, hoe hij zijn secretaresse behandelde? Tegen haar schreeuwen. Alleen maar omdat ze hem eraan herinnerde dat hij na mij nog een afspraak had. Ze deed gewoon haar werk!’’

‘’En waarom heb jij het recht om hem een ​​klap in zijn gezicht te geven? Dat was ook niet nodig, toch? Je hebt geluk dat hij geen aanklacht tegen je heeft ingediend. Of misschien heeft hij dat al wel gedaan.’’ Jada zuchtte.

‘’Hij intimideerde me, zei dat ik onderdanig was. Hij hield mijn pols vast, Dylan. Als iemand het recht heeft om aanklacht in te dienen, ben ik het wel, niet hij.’’ Ze typte verder op haar laptop. Ze was erg geïnspireerd om over Alexander Sinclair te schrijven. Het was omdat het voor haar studie was, maar het liefst had ze zoveel mogelijk scheldwoorden erin verwerkt. Alexander zat in haar allergie, letterlijk en figuurlijk.

‘’Hij ziet er niet slecht uit, als ik de foto's op Google zie. Is hij hetero of biseksueel? Heb je het hem gevraagd?’’ Ze hoorde het gelach van haar broer. Ze rolde met haar ogen.

‘’Nee, dat heb ik niet gedaan. Maar ik weet vrij zeker dat hij hetero is. Hij lijkt een heel ouderwetse mening te hebben over de rol van vrouwen in de maatschappij. Als ik de tijd had, zou ik er een heel boek over schrijven.’’

‘’Je klinkt alsof je al geobsedeerd bent door hem. Weet je zeker dat dit niet het geval is?’’ Jada zweeg. Geobsedeerd was geen woord dat ze zou gebruiken. Geïntrigeerd misschien, maar niet geobsedeerd. Ze vond hem op een bepaalde manier interessant, want anders zou ze niet over hem schrijven. Maar de manier waarop hij dacht was zo verkeerd.

‘’Nee. Bemoei je met je eigen zaken, Dylan!’’ Hij lachte weer.

‘’Ik plaag je maar. Ik weet dat je geen romantisch persoon bent, maar ik denk wel dat je een beetje geobsedeerd bent.’’

‘’Nou, dat mag je denken. Maar dat ben ik niet. Ik moet gaan. Druk met schrijven. Hou van je. Geef Jacob een kus. Tot later.’’ Ze hing op en ging verder met schrijven. Ze probeerde het ten minste. Haar laptop leek vast te lopen.

‘’Nee... niet nu...’’ fluisterde ze tegen zichzelf. Ze had haar bestand nog niet opgeslagen. En daar was het. Een blauw scherm. Ze begon te schreeuwen. Dit was binnen korte tijd weer een blauw scherm. Ze had geen geld om haar laptop te vervangen. Ze hoopte dat ze het bestand op de een of andere manier terug kon krijgen. Ze was niet dom, ze wist hoe het werkte, zelfs als ze het document niet had opgeslagen. Maar dat kon een tijdje duren en moest haar verslag nu afmaken.

Ze moest het morgen bij de professor inleveren. Ze moest naar de bibliotheek om verder te werken op de openbare pc. Ze pakte haar koptelefoon en haar notitieblok in haar tas, pakte haar fietssleutel en fietste naar haar werk.

‘’Je ziet er ellendig uit,’’ zei haar oudere collega toen ze de bibliotheek binnenliep. Jada haalde haar schouders op.

‘’Mijn laptop ging weer op blauw scherm, terwijl mijn bestand nog open stond. Ik was net klaar met het verslag over het bedrijf en de CEO, toen het vastliep. Fuck my life, echt waar...’’

‘’Let op je woorden, Jada,’’ glimlachte de oudere collega. Ze vond het nooit leuk als Jada in de bibliotheek begon te vloeken. Jada verontschuldigde zich en liep meteen naar een beschikbare pc om haar verslag opnieuw te schrijven.

Het penthouse van Alexander Sinclair bood een adembenemend uitzicht over de stad, maar zijn aandacht werd volledig in beslag genomen door het scherm van zijn MacBook. Zijn vingers vlogen over het toetsenbord terwijl hij zocht naar gegevens over Jada Miller, de studente die hem eerder had geïnterviewd en hem in zijn gezicht had geslagen. Terwijl hij door de informatie scrolde, voelde hij een mengeling van irritatie en nieuwsgierigheid. Wat dreef deze jonge vrouw ertoe om zo'n brute daad tegen hem te plegen, een man van zijn kaliber? De hoeken van zijn mond gingen naar beneden toen hij zich haar harde reactie op zijn misplaatste opmerking herinnerde.

Plotseling werd zijn aandacht afgeleid door beweging in de kamer. Hij keek op en zag de schoonmaakster die hij had ingehuurd. Ze bewoog sierlijk door de kamer, haar lichaam vormde een verleidelijk contrast met de strakke lijnen van zijn moderne interieur. Een zweem van minachting gleed over Alexander’s blik toen hij haar observeerde. Hij wist dat ze er expres zo uitzag, in de hoop dat hij, als alleenstaande vrijgezel, voor haar zou zwichten.

Hij had haar specifiek ingehuurd via een expliciete website. Hij betaalde haar goed en als hij het wilde, gaf ze hem haar lichaam. Ze was nu zijn bank aan het schoonmaken, haar volle borsten hingen naar beneden. Ze maakte altijd naakt schoon, omdat hij haar dat had opgedragen. Hij betaalde haar goed geld om zo schoon te maken. Zo ook voor de extra handelingen. Hij voelde zich niet slecht dat hij haar dit liet doen, omdat ze heel goed wist dat ze hier elk moment mee kon stoppen. Maar hij wist dat ze van zijn mannelijkheid hield en van de dingen die hij met haar kon doen.

Echter had hij er vandaag gewoon geen zin in. Zijn gedachten gingen naar Jada en hoewel de nasleep van de klap in zijn gezicht allang weg was, voelde hij dat de roodheid er nog steeds was. ‘’Hebt u iets nodig, meneer Sinclair?’’ vroeg de schoonmaakster hem.

De nasleep van de klap in zijn gezicht allang weg was, voelde hij dat de roodheid er nog steeds was. ‘’Nee, helemaal niets,’’ zei hij terwijl hij zijn Macbook dichtklapte. ‘’Ik heb er vanavond geen zin in. Hier, ik geef je 500 als fooi, tot volgende week.’’ Hij pakte zijn portemonnee, haalde er vijf 100 eurobiljetten uit en gaf ze aan de jonge vrouw. Dat betekende dat ze naar huis kon gaan en zonder nog een woord te zeggen liep ze van hem weg.

Alexander zuchtte, zette zijn computer opzij en leunde zijn hoofd achterover. Waarom dacht hij zo veel aan die Jada? Waarom was hij geïntrigeerd door haar en haar gedrag tegenover hem? Ze was een vreemde eend in de bijt, dat is zeker. Hij had al informatie gekregen van zijn secretaresse dat ze in de bibliotheek werkte. Misschien kon hij daar eens langsgaan. Niet zozeer om haar te confronteren, maar om haar te observeren. Ja, dat zou de beste optie zijn. Hij had het gevoel dat Jada hem het niet accepteerde om met haar te praten. Nee, hij zou het heft in eigen handen moeten nemen.

Hij was nooit in de bibliotheek te vinden. Waarom zou hij? Als hij een boek wilde lezen, kon hij het gemakkelijk kopen. En wat was er nog meer te beleven in een bibliotheek? De mensen die hier kwamen, waren meestal boekenwurmen of moeders met hun jonge kinderen.

Hij liep het gebouw binnen en keek om zich heen. De geur van boeken trok meteen zijn aandacht. Het was stil, op een paar kinderen na die een potje schaak speelden, de moeders die aan het praten waren en af ​​en toe een pagina die werd omgeslagen. Alexander liep verder de bibliotheek in. Hij zag de rijen boeken, maar wat nog mooier was, was het uitzicht over de stad. Het was een prachtig uitzicht en Alexander kon zich voorstellen dat hij op het balkon van zijn penthouse zat, een glas wijn in zijn hand, een sigaar tussen zijn lippen en een goed boek op schoot. Hij schudde zijn hoofd en bracht zichzelf terug naar de realiteit. Hij moest Jada vinden. En hoe eerder hoe beter.

Jada zat voor de pc, het notitieboekje voor haar, en werkte aan haar verslag. Ze had haar koptelefoon op en was helemaal opgegaan in het schrijven van haar verslag Niemand zou haar toch in de bibliotheek storen, zeker niet in deze ruimte. Ze had een stoel in een hoekje gekozen, bij het raam en zo ver mogelijk van iedereen vandaan. De woorden vloeiden uit haar gedachten en haar vingers vlogen snel over het toetsenbord. Ze had al een lang verhaal over Alexander Sinclair kunnen schrijven. De toon was duidelijk gezet in haar verslag.

Alexander zocht, maar kon Jada niet vinden. Hij besloot verder de bibliotheek in te lopen. Plotseling bleef hij staan ​​en zag een bekende figuur op een stoel zitten. Het was zij, de studente. Ze luisterde naar muziek en leek iets te schrijven. Hij wilde haar niet schrikken en bleef op een afstandje staan. Hij zag de woorden wel op het scherm. Ze schreef een stuk over hem, maar wat schreef ze eigenlijk? Hij was te nieuwsgierig en liep naar haar toe.

Jada was zo opgegaan in haar werk dat ze de lange, gespierde man die op haar afkwam niet opmerkte. Hij las wat ze had geschreven:

‘’Alexander Sinclair is een succesvolle zakenman, een man die veel vrouwen in dienst heeft. Je zou verwachten dat hij dit doet uit respect, maar dat maakt hem nog geen rokkenjager. Wat hem een ​​rokkenjager maakt, is zijn ouderwetse en conservatieve gedrag. Alexander Sinclair respecteert de rechten van vrouwen niet. Hij heeft zijn eigen mening over de rol van vrouwen en hun plaats in de wereld. Hij vindt dat het enige recht van een vrouw is om in de keuken of in de slaapkamer te zijn. Hij schreeuwt zelfs tegen zijn vrouwelijke werknemers alsof hij denkt dat hij een Alpha is en probeerde me zelfs te intimideren toen ik hem op een respectvolle manier wilde interviewen.

Wat gaat er precies door het hoofd van de man? Vindt hij het leuk om vrouwen neer te halen, of begrijpt hij de moderne tijd gewoon niet? Wat vindt de familie van zijn mening? Of heeft hij een slechte jeugd gehad, waardoor hij terughoudend is om persoonlijke vragen te beantwoorden? Ik zie een parallel in zijn levensstijl met Christian Grey. Hoewel Christian Grey een fictief personage is, is hij ook een zeer dominante man, heeft hij een slechte jeugd en heeft hij zijn redenen waarom hij doet waarom hij doet, totdat hij Anastasia Steele ontmoette. Ik vraag me af hoe dit zich zal afspelen in het leven van Alexander Sinclair. Zal hij een vrouw ontmoeten die hem kan veranderen, of zal hij een arrogante, seksistische, conservatieve man blijven?’’

Alexander las dit allemaal en kon het niet geloven. Wat dacht ze? Zou ze hem vergelijken met een fictief personage? Wie was Christian Grey eigenlijk? Kwam het uit een boek of een film? Hij was woedend en wilde haar aanspreken, maar ze was zo verzonken in haar gedachten dat hij het niet kon maken om haar te laten schrikken. Met vlotte stappen liep hij terug naar de balie waar een oude vrouwelijke werknemer stond en hij zei:

‘’Weet u iets over het fictieve personage Christian Grey.’’ De werknemer keek hem verward aan, niet verwachtend dat hij die vraag zou stellen.

‘’Ja, Christian Grey is één van de personages uit de Fifty Shades-trilogie. De films zijn gebaseerd op de boeken. U kunt zowel de films als de boeken vinden. Wilt u het boek of de film huren?’’

‘’Nee.’’ Zonder de oude dame te bedanken, liep hij de bibliotheek uit.

Eenmaal thuis in zijn penthouse bestelde hij de drie boeken om te lezen. Hij had nog niet eens de inhoud van het boek gelezen, dus hij wist niet waar het over ging. Maar als Jada een parallel zag in zijn leven met het fictieve personage Christian Grey, was hij erg benieuwd wat de parallellen waren. Hij was ook geïnteresseerd in de personage van de man en hoe deze man over zijn leven dacht. Hoe kon Jada denken dat het fictieve personage en hijzelf hetzelfde waren? Het was absurd.

Een dag later arriveerden de drie boeken. De drie films waren beschikbaar op Netflix, maar hij las liever eerst de boeken. Hij schonk zichzelf een glas wijn in, de beste rode wijn die hij had. Hij nam een ​​slok en begon te lezen…

EINDE HOOFDSTUK 1

Bedankt voor het lezen! Hopelijk ben je benieuwd naar hoofdstuk 2 en de verdere avonturen van Jada en Alexander.