Bij minister Ada Algra was ook het een en ander gebeurd. Ada en Hattum hadden goed gepraat met hun kinderen, Eale en Tjitske. De kinderen zich niet prettig bij de ingestelde politiebewaking. Bovendien was het te verwachten dat zich meer onlusten voor zouden doen naar aanleiding van het ophanden Kamerdebat over de eerdere rellen, waarin de actieve rol van de Partij voor het Vrije Woord uit de doeken gedaan zou worden. Ze hadden daarom besloten hun kinderen in veiligheid te brengen. Ze konden onderdak bij Bram en Lisa. Eale en Tjitske konden goed overweg met hun kinderen Alex en Hilda, die net zo oud waren.

Die avond hadden Hattum en Bram een optreden in Darwerd, in eetcafé ‘Lekker Simpel’. Eigenaresse Brechtje had het Douwe gevraagd als vervanging voor de Burenband van Douwe Atsma, die ze oorspronkelijk geboekt had. Vanwege dreigementen uit extremistische hoek had ze de geplande optredens van de Burenband gecanceld. Gek genoeg had het gelegenheidsduo Om’e Nocht geen bedreigingen uitgelokt. Blijkbaar had het trollenleger geen relatie tussen Om’e Nocht en Ada Algra gelegd, de door hen zo gehate ‘Hoer van Justitie’. Ada was in een helikopter naar Den Haag vertrokken, Hattum had hun kinderen bij Bram en Lisa gebracht en hen daar achtergelaten, voordat hij met Bram en Lisa naar ‘Lekker Simpel’ was gegaan om daar te eten.

In Lekker Simpel werden ze hartelijk welkom geheten door Brechtje, die zenuwachtig oogde. In een hoekje zat een aantal zwaargebouwde mannen luidruchtig te wezen. “Die lui bezorgen me de zenuwen. Ze zitten hier de hele tijd alles in de gaten te houden en commentaar te leveren. Hollanders.”

Bram grijnsde. “Daar weten we wel raad mee.”

Ze kregen een maaltijd van het huis aangeboden door Brechtje en maakten zich gereed voor hun optreden. Uit zijn ooghoeken zag Bram Anke en Janna binnenkomen en bij Lisa aan tafel gaan zitten, de vrouwen van Douwe. Kennelijk had Douwe thuiswacht, bedacht Bram meesmuilend. Dat was het voordeel van een ménage à trois, je kon er vaak met zijn tweeën op uit.

Lisa begroette de twee dames hartelijk. Hun vriendschap was heel bijzonder, in aanmerking genomen dat zowel Anke als Janna het bed met Bram hadden gedeeld. Lisa had tien jaar geleden een ernstig ongeluk gehad en moest toen langdurig revalideren. Voor Bram was die periode erg zwaar, omdat hij ook voor zijn kinderen Alex en Hilda te zorgen had. Lisa had er bij Douwe op aangedrongen zijn vriendin te vragen of die niet eens met Bram wilde vrijen om hem te helpen ontspannen, niet wetende dat Douwe toen nog maar net een nieuwe relatie met Anke had. Kort daarop was daar Janna nog bijgekomen.

Voor Lisa een doodnormale vraag, zij had Douw immers ook wel eens aan zijn gerief geholpen, zelfs in het bijzijn van Bram. Na haar ongeluk was Lisa nooit meer helemaal hersteld en Janna en Anke hadden incidenteel nog steeds wel eens seks met Bram, als Bram weer eens toe was aan wat steviger seks (zie de verhalenreeks Partnerruil).

Brechtje werd nog zenuwachtiger toen ze zag dat Anke en Janna binnenkwamen. Zij waren immers lid van de Burenband. Ze hoopte maar dat die kerels zich een beetje koest zouden houden. Ze was er niet gerust op. Het leek wel of die lui op ruzie uit waren, ze deden nogal onbeschoft tegen de andere gasten. Ze waren er duidelijk niet van gediend dat iedereen onderling stug Fries bleef spreken. Het hielp daarbij niet dat ze zelf een nogal dik Amsterdams of Noord-Hollands accent hadden.

Haar ober Teake kon er wel om lachen. “Zolang zij niet gewoon netjes Nederlands spreken, praat ik Fries met hen,” knipoogde hij naar Brechtje. Hij liep naar de tafel met de mannen. “Wolle jimme noch wat brûke? (willen jullie nog iets gebruiken) ” vroeg hij “Hé boer, kè je niet gewoun Neiderlains praaite?” beet één van de kerels hem toe.

“Gewoon Nederlands wel, maar dat taaltje van jullie dat kunnen we hier niet. Als jullie gewoon Nederlands praten, praten wij het terug, oké? Dus: wat sil it wêze? (wat zal het zijn)”

De man stak kokend van woede vier vingers op.

“Vier? Vier van wat? Beerenburg, koffie?”

“Bier, haikneuter!”

“Haikneuter? Dat merk ken ik niet. Of bedoelt u Heineken? Helaas, dat hebben we hier niet. We hebben hier Grutte Pier Bretttûne Blond of Witbier van de tap.”

“Doe maar Blond.”

“Fjouwer Grutte Pier Blond, komt der oan, hear. (vier bier, komt er aan, hoor)”

Teruggekomen bij de bar grijnsde Teake breed naar Brechtje. “Kijk je een beetje uit, Teake? Ik heb geen zin in een vechtpartij hier.”

Hij leunde naar voren, ineens bloedserieus. “Brechtje, die lui horen hier niet. Ze verpesten de sfeer. Wat mij betreft maken ze zoveel stennis, dat we de politie erbij kunnen roepen.’

Brechtje zuchtte. Het vak van horecaondernemer werd er niet eenvoudiger op met die polarisatie. “Wat mij betreft voeren we grenscontroles in voor Hollanders,” bromde ze.

“Bûter, brea en griene tsiis zeker,” grapte Teake. Dat waren naar verluid de woorden waarmee vrijheidsstrijder/zeerover Pier Gerlofs Donia, aka Grutte Pier, testte of iemand Fries of Hollander was. De Hollanders werden zonder pardon overboord gezet…

“Dat zou wat wezen ja,” zuchtte Brechtje.

Inmiddels waren Bram en Hattum klaar met de voorbereiding van hun optreden. “Welkom! Wij zijn het duo Om’e Nocht. Wij zijn blij dat Brechtje ons vanavond uitgenodigd heeft om hier te komen spelen. Wij spelen Friese en ook wat Engelse en Groningse liedjes en danswijsjes. Wie zin heeft, er is een kleine dansvloer!”

Het groepje mannen aan de tafel begon te roepen. “Waai verstaain jullie niet!”

Bram keek geamuseerd naar de Hollanders. “Waar waait het?” De zaal begon bulderend te lachen. “Speciaal voor onze Hollandse gasten: ‘Hoor de wind waait door de bomen’. Het publiek begon te juichen en te klappen.

Dit was een soort inside joke van Bram, Douwe en Hattum. Als Amsterdammers weer eens begonnen te zeuren om ‘gewoun in het Neiderlains te speile’ hadden ze het Sinterklaaslied ‘Hoor de wind waait door de bomen’ op het repertoire, maar dan in een stevig upbeat tempo.” Geheid dat daarmee de zaal op zijn kop kwam te staan. Dit keer was het niet anders. De stemming zat er meteen goed in.

Ze gingen meteen door met een lied van Douwe Atsma: Bûter, Brea en Griene Tsiis. Eigenlijk een spotlied op de uitspraak van het Fries op Omrop Fryslân, waar zo langzamerhand menig verslaggever ‘ii’ als ‘ie’ was gaan uitspreken, maar het lied werd in Frieslands steeds meer gezien als een aanklacht tegen het verziekte – ‘Hollandse’ – gepolariseerde politieke klimaat.

Bram en Hattum voelden de stemming goed aan en namen gas terug. Die Hollanders onruststokers waren nu wel genoeg op hun plaats gezet. Het moest wel gezellig blijven. Ze vervolgden daarom met onschuldiger repertoire, al gooiden ze er voor de goede verstaander nog wel wat Ierse en Schotse nationalistische liedjes tussendoor.

---

Nadat de volwassenen vertrokken waren, ruimden de kinderen thuis bij Bram en Lisa de tafel af. “Eale en ik wassen wel af, dan kunnen jullie jullie spullen naar boven brengen,” zei Alex tegen de meiden.

Tjitske ging met Hilda naar boven. Terwijl ze het logeerbed in orde aan het maken waren, vroeg Hilda verlegen: “Tjitske, mag ik wat vragen?”

“Natuurlijk.”

“Eh, heb jij wel eens met een jongen gezoend?”

Tjitske werd rood maar een glimlach verscheen rond haar mond en haar ogen werden dromerig. “Ja. Jij?”

Hilda keek naar de grond. “Nee,” zei ze aarzelend.

“Heb je een jongen met wie je graag zou willen zoenen?”

Hilda knikte slechts. “Echt? Vertel!” Tjitske keek haar opgewonden aan.

“Eh, dat durf ik niet. Was het een jongen uit jouw klas?”

Tjitske schudde haar hoofd. Ineens voelde ze zich verlegen. “Nee,” zei ze, “hij is vijftien.”

“Uit Eale zijn klas?”

“Eh, min of meer.” Tjitske was nu pioenrood. Hilda keek haar met grote ogen aan.

“Bedoel je… echt?” Hilda ademde oppervlakkig. De zenuwen gierden door haar lijf. Tjitske knikte slechts. Aarzelend fluisterde Hilda: “Ik denk ook aan een jongen van vijftien.” Tjitske trok haar wenkbrauwen vragend op. Hilda beet op haar lip en knikte.

Tjitske slikte zenuwachtig maar het was te verleidelijk om er niet over te vertellen. “We doen ook wel meer dan zoenen.” Ze zei het heel zachtjes maar Hilda kon duidelijk de opwinding van Tjitske zien. En nog iets. Iets van trots?

Ondertussen waren de jongens beneden aan het afwassen. Het waren tienerjongens, dus ook hun hormonen draaiden op volle toeren. Zijn ogen gericht op de afwasteil, stelde Alex de vraag die hem al lang bezighield. “Heb jij wel eens een chick gebekt?” Eale lachte. “Hé, stoermans! Jij?” “Nee,” bekende Alex eerlijk. Eale zei zachtjes: “Ik zou het niet zo gauw ‘bekken’ noemen. Nou ja, op een feestje heb ik wel eens een meisje gekust. Dat zou je ‘bekken’ kunnen noemen. Zij begon. Maar er is ook een meisje met wie ik wel eens wat lig te zoenen en te vrijen. Dat is, eh, fijn, lief. Niet stoer of zo.”

Alex keek hem met grote ogen aan. “Echt? Heb jij een vriendinnetje?”

“Nou, vriendinnetje, zo zou ik het niet willen noemen.”

“Nee, hoe noem je het dan? Hoe heet ze?”

Oei, die vraag overviel Eale. Hoe moest hij zich hier nou uitredden? “Ze is eigenlijk nog wat jong, dus ik kan maar beter de naam niet zeggen.”

“O, ik begrijp het. Je wil geen gedonder met haar ouders.”

Eale werd vuurrood. ‘Haar’ ouders wisten er sinds een week alles van, dat hij met zijn zusje sliep…

Alex gaf hem een por. “Klasgenootje van je zus?”

“Zit inderdaad in haar klas.”

“Weet je, ik vind Tjitske best wel een leuke meid.”

“Hé, ze is mijn zus!” Eale kon met moeite zijn jaloezie onderdrukken.

“Nou en? Vind jij Hilda niet leuk, dan?”

“Echt wel.” Dat was ook echt zo. Eale vond Hilda leuk. Heel leuk zelfs.

Alex kreeg iets dromerigs in zijn ogen en kreeg ineens een rood hoofd. “Weet je, als Hilda mijn zus niet was…”

“Meen je dat? Zou jij met Hilda?” Eale twijfelde even of hij ook iets prijs moest geven. Ach, naar de hel ermee. Alex was een goede vriend en zijn hart barstte uit elkaar van alle gevoelens voor zijn zus. “Weet je, ik heb dat ook wel met Tjitske.”

“Echt? Vind je het niet gek dat ik zo naar mijn eigen zus kijk?”

“Nee, heb ik ook. Weet je, we slapen wel eens samen in bed. Als Tjitske niet kan slapen kruipt ze bij mij in bed.” Zo was het begonnen, ja. Inmiddels sliepen ze bijna altijd samen, maar dat hoefde Alex nog niet te weten.

“Eh, en, eh.” Alex slikte moeilijk. “Raken jullie elkaar dan ook wel eens aan?”

Eale kreeg een stijve, toen hij aan het warme lichaam van zijn zus tegen het zijne dacht. Hij kreeg een rood hoofd. “Hm, nou, ja natuurlijk, als je bij elkaar in bed ligt.”

Ook Alex had nu een rood hoofd. Hij keek tersluiks naar de onrust in de broek van Eale en dacht er het zijne van.

Nadat ook de jongens de slaapplek voor Alex hadden ingericht en zijn spullen hadden weggeborgen, zaten de kinderen bij elkaar. Zonder erbij na te denken kroop Tjitske weg onder de arm van Eale, zoals ze thuis gewend waren geraakt. Onwillekeurig streelde hij met een vinger langs haar borst. Hilda keek er met opgewonden blik naar en gluurde naar haar broer, die ook gebiologeerd zat te kijken. Ze besloot de stoute schoenen aan te trekken en schoof naar hem toe, tilde zijn arm op en legde die over haar schouder, terwijl haar eigen hand om zijn middel gleed. Haar hart klopte van opwinding in haar keel.

Tjitske zag wat haar vriendin aan het doen was en wist waar ze naar verlangde. Ze fluitsterde in het oor van Eale: “Kus me. Zij wil dit ook.”

“Hij ook,” fluisterde hij terug. Ze keken elkaar glimlachend in de ogen en hun lippen vonden elkaar in een tedere, niet zo broer-en-zusachtige zoen.

Alex voelde haar zus tegen zich aankruipen. Zijn hand lag gevaarlijk dicht bij haar jonge meisjesborstjes. Zijn hormonen sloegen in een wilde galop, zeker toen hun Eale en Tjitske met elkaar begonnen te zoenen. Zijn ademhaling ging moeilijk, een brok in zijn keel liet zich maar niet wegslikken. Hij gluurde naar zijn zus en zag haar met glinsterende ogen naar hem opkijken, de lippen een beetje van elkaar, een opgewonden blos op haar wangen. Onwillekeurig kreunde hij. Hilda draaide zich naar hem toe en sloeg haar vrije arm om zijn nek. Ze voelde haar borst tegen de zijne. “O God,” kreunde hij. “Kom,” fluisterde Hilda en trok zijn hoofd naar het hare.

Voor zowel Alex als Hilda was dit de eerste keer dat ze iemand zoenden en ze hadden geen idee wat ze moesten doen, maar instinctief vonden ze elkaar. Eerst voorzichtig aftastend met strelende lippen, maar al gauw verslonden ze elkaar als hongerige wolven. Onwillekeurige piepjes uit de keel van Hilda zweepten de lustgevoelens van Alex op. Hun handen dwaalden over elkaar lichaam. Terwijl zijn handen over haar heen gleden, voelde Alex de tepels van Hilda door haar bh heen drukken. De spanning in zijn broek werd hem te veel en - o shit! - hij kwam spontaan klaar in zijn broek.

Hilda voelde zijn lichaam verkrampen en hoorde een lage kreun in zijn keel. Plotseling trok hij zich terug en was zijn gezicht rood van schaamte. De erectie die net nog voelbaar tegen haar been aan had geklopte, was ineens verdwenen. Ze kregen een vreemde geur in haar neus. Een geur die ze wel eens geroken had als ze na hem in de douche kwam. Het verwarde haar en het wond haar op. Ergens aan de rand van haar bewustzijn daagde het besef wat er net gebeurd was.

Als door een wesp gestoken sprong Alex op van de bank. Shit, shit, wat een afgang! Zonder een woord te zeggen stormde hij naar boven, tot op het bot verward door de sensaties van die heerlijke zoen, zijn orgasme en de schaamte over zijn vroegtijdige zaadlozing. Hij trok zijn broek en zijn kleverige onderbroek uit en stapte huilend onder de douche. Hoe kon hij zijn zus en zijn vrienden ooit nog onder ogen komen?

Hilda zat verward op de bank. Met grote ogen keek ze naar de deur waardoor Alex net was weggestormd. Het ene moment was ze in de zevende hemel verwikkeld en haar eerste echte zoen, het volgende moment keek haar geliefde broer haar aan alsof ze het meest smerige wezen was dat hij ooit gezien had. Tranen sprongen haar in de ogen. Alles was nu verpest!

Ze voelde hoe Tjitske naast haar kwam zitten en een arm om haar heen sloeg. Hilda legde haar hoofd tegen haar schouder en huilde tranen met tuiten. Aan de andere kant kwam Eale naast haar zitten en wreef zachtjes over haar rug. “Sorry Hilda, het ging misschien wat te snel. Dit is mij ook wel eens overkomen en toen schaamde ik me ook kapot,” zei Eale.

“Wat? Wat bedoel je?”

“Dat ik zo opgewonden was dat ik klaarkwam in mijn broek. Ik schaamde me kapot.”

“Klaarkwam?” Hilda wist wat klaarkomen was voor een jongen. Op de basisschool hadden de meiden in de laatste groep een les seksuele voorlichting gehad, apart van de jongens. Ze hadden een filmpje gezien van een spuitende pik, waar ze allemaal opgewonden van waren geraakt. Dus dat was er net met Alex gebeurd? Ze begon dom te giechelen, het liet zich niet tegenhouden. Ze lachte tranen met tuiten, ze kon er niets tegen doen. “Dus Alex is klaargekomen? De arme jongen.”

De lach van Hilda was aanstekelijk en ook Tjitske kreeg nu de slappe lach. Grinnikend schudde Eale zijn hoofd maar ook hij had moeite om zijn lachen in te houden. Maar hij herinnerde zich nog veel te goed hoe beschaamd hij was geweest toen hem hetzelfde overkomen was. “Ik ga even bij Alex kijken,” zei hij. Nog na grinnikend liep hij naar boven, waar hij Alex onder de douche hoorde huilen. Eale besloot maar even te wachten. Hij uit ervaring hoe ellendig Alex zich nu moest voelen en dat die behoefte had om dit even alleen te verwerken maar hij wist ook dat de euforie over zijn eerste zoen het snel over zou nemen.