Die nacht woelde Anne-Roos zich gebroederlijk naast de volledige naakte Sydney heen. Alsof ze altijd al samen hadden geslapen, alsof ze altijd al hun lichamen langs elkaar hadden laten glijden, draaiden ze tegelijk van zij op zij, om zo bijna de hele nacht door lepeltje-lepeltje te hebben gelegen, hun armen soms losjes om het lichaam van de ander heen. De spaarzame momenten dat Anne-Roos lichter dan haar lichte slaap sliep, snoof ze de geur van Sydney op, welke naarmate de ochtend dichterbij kwam, steeds minder naar seks rook.

Maar toen Anne-Roos echt ontwaakte, lag ze alleen. Geen spoor van Sydney en toen Anne-Roos zich een beetje omhoog hees en op haar ellebogen leunend de wekker zag, besefte ze dat Sydney wel erg vroeg eruit was gegaan. Anne-Roos had zelfs nog tijd om een keer de lessen van die dag op tijd te attenderen. Ze keek wat versuft rond, trok haar kimono dicht, alsof iemand hier zicht had op haar vrijgevallen borsten, en dacht na. In het studentenhuis was het nog muisstil. Ze besloot de gedachte aan Sydney te laten voor wat het was en zich klaar te maken voor de nieuwe dag.

De verrassende nazomerdag die niet eens koel begon, zorgde ervoor dat haar keuze viel op een jurkje. Nu kon het nog. De laarsjes die ze erbij pakte, zorgden ervoor dat het ergens ook iets stoers had hoe Anne-Roos oogde. De korte, verkwikkende douche had haar die ingeving gebracht. Dit jurkje was inmiddels ook aangeschaft in de wetenschap dat het dragen van lingerie best wel eens eronder vergeten kon worden. De stof was luchtig, maar bij haar borsten wel zo dat haar tepels niet constant de aandacht van de wereld vroegen. Anne-Roos wist wel dat ze haar benen goed bij elkaar moest houden, want dat dit jurkje niet lang was, was een understatement.

Vele blikken onderweg en op de opleiding zorgden dat Anne-Roos wist dat ze goed had gedaan met haar outfit. Hoewel ze af en toe wel goed op haar zithouding moest letten, wist ze dat ze de aandacht had. De geile pubers moesten eens weten dat zij geen ondergoed droeg, dacht Anne-Roos bij zichzelf toen ze wat jongens al smoezelend over een string hoorde fantaseren. Terloops gunde ze hen een glimlach, waardoor hun dag waarschijnlijk wel zou eindigen met hun pik in de hand.

Tussen al het onderwijs door probeerde ze zich te verdiepen in Shakespeare. Terwijl ze achterin in haar eentje zat, sloeg ze het internet erop na. Anne-Roos had geen idee dat haar docent naast haar was komen te staan.

‘Wat ben je aan het doen?’

‘Niks,’ zei Anne-Roos licht geschrokken. ‘Ik, ik was wat aan het googelen voor een opdracht.’

‘Blijf na de les maar even zitten.’

‘Nee, hè.’

In nablijven had Anne-Roos geen zin en door het gesprek met haar mentor wist ze dat sommige docenten haar gezien haar gedrag en laatkomen weinig hoog hadden zitten. Met een zucht keek ze naar buiten toen de laatste klasgenoot het lokaal uit was en zij haar gedachtes al bij Sydney had, waar ze snel naartoe moest.

‘Dus Shakespeare,’ zei de docent van naar schatting ergens in de veertig.

Anne-Roos knikte, maar zei niks. Hij was tegen het tafeltje gaan hangen aan de andere kant van het gangpad in de klas, waar een opstelling van vier keer zes stond, waarbij die zes telkens twee aan twee verdeeld waren. Anne-Roos zat helemaal in de hoek, bij het raam. Ze draaide wat naar hem toe en keek hem aan.

‘Waarom Shakespeare?’

‘Voor een opdracht, zei ik toch?’ Haar toon was niet per se van hoe een student naar een docent zou moeten praten.

‘Anne-Roos, ik verwacht niet dat ik zo’n toon mag ontvangen.’

Ze draaide op haar stoel nu helemaal naar hem toe, boog vanuit die positie een beetje naar voren en zei: ‘En ik verwacht niet dat Shakespeare leidt tot nablijven.’ Ze zag bij die woorden de blik van haar docent naar beneden gaan en bij haar kruis blijven hangen. Toen pas besefte ze dat ze hem een vrij zicht had gegeven op daar waar ze graag aandacht voelde. Direct stond ze op, pakte ze haar tas en beende langs hem. ‘Waag het niet om me ooit dwars te zitten, want dan zal de hele toko hier weet hebben van je gluiperigheid. Any questions?’

Een antwoord verwachtte ze niet, want ze was al het lokaal uit.

‘Hoe was je dag?’

‘Volgend onderwerp, want daarvoor zijn we niet hier.’ Anne-Roos pareerde de vraag van Sydney om meerdere redenen, welke Sydney geen van allen hoefde te weten. Blijkbaar vond zij het weer voor wederom haar donkerblauwe trainingsbroek, maar nu met een grijs strak shirtje met hele korte mouwen. De slanke, sportieve bouw kwam nog beter naar voren. ‘Je was er vroeg uit vanochtend.’

‘Wat is vroeg? Volle dag toch?’

‘Oké. Waar wil je heen?’

‘Geen idee,’ zei Sydney. Ik ken Utrecht niet echt qua winkelen.

‘Oké. Ik denk dat ik wel iets weet.’

Niet veel later was Anne-Roos verheugd om in het zaakje waar ze eerder in goede handen, letterlijk, was geweest, de verkoopster opnieuw te treffen. Anne-Roos zag de opwinding in haar ogen. Direct liep ze op haar af. ‘Ik heb een vriendin bij en ik denk dat jij wel iets passends voor haar kan bedenken.’ Daarna zei ze zacht wat dingen die Sydney nog niet mocht horen. De verkoopster knikte en met een blos op haar wangen richtte ze zich tot Sydney. ‘Shakespeare dus?’

‘Ja, inderdaad.’

‘En ben jij een beetje een Julia?’

Sydney keek over haar schouder vragend naar Anne-Roos. ‘Shakespeare, madame.’ Sydney moest glimlachen en knikte naar de verkoopster.

Sydney werd naar het pashokje geleid, waarop de verkoopster naar Anne-Roos kwam. ‘Leuke vriendin heb je.’

‘Maak er dan ook maar echt wat leuks van.’ Anne-Roos boog haar hoofd naar het oor van de verkoopster. ‘Op het niveau dat niemand de handen eraf kan houden.’ Een vlugge kus op haar wang deed de rest. Daarna ging Anne-Roos zitten in een zetel voor de wachtende wederhelft bij het shoppen.

Ondanks het tijdstip van de dag was het erg rustig in de zaak. Anne-Roos zat een beetje onderuitgezakt in de stoel, kijkend naar hoe de verkoopster in de weer was met wat leuks voor Sydney te zoeken. De blondine liet de keuzes aan Anne-Roos zien, waarop Anne-Roos een gebaar maakte van perfectie bij het zien van een witachtig, doorschijnend truitje. Ze zag de verkoopster naar haar kijken, waarop Anne-Roos haar benen wat spreidde. De meid begon nog meer te blozen, liet haar blik wat langer dan net is hangen en ging toen naar de paskamer van Sydney. Anne-Roos hoorde de verkoopster nog net zeggen tegen Sydney dat deze zaak kleding verkocht waar ondergoed alleen maar afbreuk aan zou doen. Terwijl haar hoofd door het gordijn bleef, gaf ze een duimpje naar Anne-Roos.

De verkoopster draaide zich om en beet op haar onderlip toen ze Anne-Roos aankeek. Anne-Roos wist niet of dat signaal voortkwam uit het beeld dat Sydney haar gegund had of omdat Anne-Roos haar de meest erotische blik op haar vrucht toonde, doordat ze een been over de rand stoel liet slingeren. Als ogen geilheid konden uitdrukken, waren het die van de verkoopster wel. Aan alles was het duidelijk dat ze hunkerde naar Anne-Roos. Ze keek nogmaals en draaide zich toen weer om naar het pashokje. ‘Lukt het?’

Anne-Roos kon Sydney niet horen.

‘Misschien even hier in de grote spiegel kijken.’

Anne-Roos had haar been net weer op de grond gezet toen Sydney een beetje schichtig uit het pashokje stapte. Het doorzichtige truitje toonde mooie, stevige borsten met kleine, harde tepels, die iets naar buiten stonden en pure uitdaging uitstraalden. De witte broek die Sydney erbij aan had en die Anne-Roos niet had gezien, straalde één en al lust uit, want die was volledig zo doorschijnend als de voorkant van het truitje. Ja, zowel haar billen als haar geschoren kutje werden zo aan de verkoopster en Anne-Roos getoond. Dat Sydney geil was, wist Anne-Roos al, maar zo uitdagend geil?

Sydney draaide wat voor de spiegel, maar aan haar houding kon iedereen wel aflezen dat ze content was met de kleding en daarmee ook wat ze de wereld toonde. Toen ze zich omdraaide, keek ze met een bijna verleidelijke fonkeling naar de dames. ‘Perfect toch? Maar, deze had je nog in andere kleuren?’

‘Jazeker, zal ik die even pakken?’

‘Helemaal goed,’ zei Sydney tegen de verkoopster. Daarna keek ze Anne-Roos aan. ‘Wil jij niks?’

‘Ik zat inderdaad aan niks te denken, maar ja, ik pak ook wel wat.’

Het duurde niet lang voordat Anne-Roos het pashokje naast Sydney had betrokken. Zonder het gordijn te sluiten trok ze haar jurkje over haar hoofd, de verkoopster amusant toekijkend te genieten. Die stapte naar voren, stak haar hoofd bij Sydney naar binnen, maar reikte haar hand naar het naakte, hunkerende lichaam van Anne-Roos. Die pakte haar pols, bracht de hand naar haar borsten, om snel daarna af te dalen. De verkoopster gaf Sydney wat advies, maar streek ondertussen met haar vingers door de natte, gezwollen lipjes van Anne-Roos.

Dit was niet normaal. Anne-Roos excelleerde in haar exhibitionistische verlangens en nam daarin iedereen mee. De vingers van de verkoopster voelden goed. Het was haar helemaal niet te doen om de kleding, maar om die meid. Daarom was ze met Sydney hierheen gegaan. Dat Sydney zich vervolgens toonde als een absoluut verleidelijke nimf, die eerder als een onsterfelijke Griekse godin daarin haar witte, doorschijnende outfit had geparadeerd, was een absolute kers op een opgewonden taart.

Anne-Roos genoot misschien nog wel het meeste van de absolute vrijheid die haar zo liet genieten. Elke willekeurige winkelbezoeker had zo alles kunnen zien. Naakt stond ze te genieten, zonder maar een kledingstuk te passen in het kamertje. Misschien waren de aanrakingen, waarbij de vingertoppen van de blondine diep tussen haar lipjes doorgleden, kort van tijd, maar de intensiteit was fenomenaal. Anne-Roos moest moeite doen om niet te kreunen. Haar ouders moesten eens weten hoe mooi zij daar stond te zijn, en vooral hoe geil.

Toen de hand terug werd getrokken en de verkoopster Anne-Roos een snelle, ondeugende blik gunde, waarbij haar wangen zelfs roder waren dan Anne-Roos eerder had kunnen bemerken, begreep Anne-Roos dat Sydney zover was. Zonder haast te maken trok Anne-Roos haar jurkje over haar hoofd, maar voelde aan alles nog de geilheid door haar aderen stromen. Sydney stond al buiten het hokje toen Anne-Roos voor de spiegel de stof nog juist trok. ‘Had je ook nog iets gevonden?’

‘Geen kleding,’ zei Anne-Roos op een vlakke toon, wetende dat ze de band met de verkoopster wel had gevonden. Ze zag de blik van de verkoopster via de spiegel snel langs haar gaan. ‘En jij?’

‘Dat zal je straks zien.’

Nadat er was afgerekend en Anne-Roos de verkoopster had laten weten dat ze binnenkort wel weer eens binnen zou hoppen, gingen de twee huiswaarts. Anne-Roos had moeite met haar verhaal, omdat ze het gevoel niet had dat ze Sydney haar geheim moest vertellen. Die sprak veel te enthousiast over het college van deze dag. Anne-Roos had ergens het idee dat het privécollege van Lisa en Lara in de woning van de eerstgenoemde veel meer was dan alleen theoretisch geneuzel over Shakespeare. Had Sydney bij hun treffen in de stad niet een zweem van seks met zich meegedragen die stiekem toch Anne-Roos’ neus had geprikkeld?

Eenmaal terug in het studentenhuis en met een kop thee aan de eettafel zat Anne-Roos een beetje voor zich uit te staren. Ze dacht aan Sydney, die gewoon tegenover haar zat, aan de verkoopster en aan al die dames die haar de afgelopen tijd gek hadden gemaakt of die zij gek had gemaakt. Het was nu donderdag en ze wist dat dit een stapavond voor studenten was. Nu het collegejaar van start was gegaan, voelde ze aan dat een excuus nodig was. Daarom besloot ze zich na het eten terug te trekken op haar kamer, waar wederom het bed op een geweldige manier was opgedekt. Wat betekende dat?

Het eten was gezellig geweest. Emma leek weer goed gemutst, Sylvie was de kilheid zelve, maar wel aan tafel in een witte blouse duidelijk zonder beha, en Myrthe was ondertussen vooral wat aan het lezen. De gesprekken gingen over wat algemeenheden, maar niemand sprak echt over die avond. Na de afwas zag Anne-Roos de kans dan ook schoon om het bed in te kruipen. De gordijnen waren dicht, haar kimono strak om het lijf en haar lichaam op haar zij, met het gezicht naar het raam.

Naarmate de avond vorderde was het duidelijk dat een deel het studentenhuis verliet. Dat gebeurde nadat er beneden nog wat wijn was genuttigd. Anne-Roos twijfelde of iedereen weg was, maar het voelde goed. Misschien was het allemaal even te veel. De twijfel speelde op en het liefst wilde ze even naar huis, terug in veilige haven, terug naar Anne-Roos die aan de preutse, ingetogen kant van het leven stond. Een traan rolde naar haar kussen.

De arm om haar heen voelde geborgen. Langzaam streek de hand door haar kastanjebruine haren, zorgzaam. ‘Geeft niks, zulke momenten heeft iedereen.’

Anne-Roos voelde meer tranen opkomen.

‘Geeft niks, huil maar.’ De arm ging terug om haar heen, het lichaam dichter op haar. ‘We zijn allemaal mensen en we hebben allemaal onze onzekerheden. Weet dat iedereen er mag zijn, zoals hij, zij, of als geen van beide, zou willen.’

Het voelde zo fijn, zo geborgen en doordat de kamer echt donker was, was het bijna een filmische onwerkelijkheid. Het lichaam drukte warm tegen haar aan en Anne-Roos liet al snel haar verdrietigheid gaan. De twijfel kreeg een plaats, voor zover die nu een plaats kon krijgen, en ze legde haar hand op de hand om haar heen. Een kusje in haar hals volgde, teder en bijna te lief voor woorden.

Anne-Roos had niet gemerkt dat ze in slaap was gevallen, maar werd wakker doordat Sydney bij haar in bed kroop. ‘Ik wilde jullie niet storen.’

Anne-Roos keek haar aan, ondanks dat het aardedonker in haar slaapkamer was, en vroeg zich af wie het was geweest. De geborgenheid die haar geboden was, het tedere gevoel had ze ervaren in de wetenschap dat Sydney daar had gelegen. Dat was dus niet. Anne-Roos draaide naar Sydney. Alles wat voor het sluiten van haar ogen door haar hoofd speelde, werd teniet gedaan door Sydney, want die sloeg haar arm om haar heen. Hun gezichten waren dicht bij elkaar en hun monden op een afstand die in films gebruikt werd om een zoen in te zitten.

‘Dankjewel voor vandaag.’ Sydney klonk bedrukt en hees.

‘Geen dank.’ Anne-Roos durfde zelf geen vragen te stellen.

‘Heb jij wel eens een meid gezoend?’

Anne-Roos dacht na. ‘Hoezo?’

‘Niks.’ Sydney draaide daarna op haar rug, waarop Anne-Roos haar arm over haar middel legde. Terwijl het grootste deel van de dames op pad was, doezelden de twee samen in slaap. Hun lichamen leken elkaar goed gevonden te hebben, want de volgende ochtend werden ze verstrengeld in elkaar, naakt wakker. Anne-Roos gaf Sydney een kus en volgde haar wakker worden. ‘Jij bedankt.’

Sydney keek Anne-Roos een beetje zwoel aan, draaide haar bijna subtiel op haar rug en liet hun lippen elkaar vinden. Tedere kusjes terwijl hun handen als geliefden elkaar een beetje verkende. De warmte van Sydney ging over op Anne-Roos en al snel opende hun monden zich wat. Hun tongen verkenden elkaar en de kleine tongzoentjes leken uren te duren. Sydney betastte ondertussen bijna liefelijk Anne-Roos linkerborst, speelde met haar tepel en streek over de zachte huid. Even richtte Sydney zich op. ‘Ons geheimpje?’

Anne-Roos kon geen woord uitbrengen en knikte. Daarna liet Sydney zich weelderig over Anne-Roos heen glijden, drukten hun borsten tegen elkaar terwijl hun monden vrijelijk met elkaar speelden en gleed Anne-Roos met haar handen naar Sydneys sportieve kontje. Heerlijk was het om die te kneden.

Het was duidelijk dat Sydney de leiding nam, want die daalde al snel af. Anne-Roos had er niks op tegen gehad als haar mond langer bij haar borsten was gebleven, want Sydney wist duidelijk hoe een mond met tepels en tepelhoven om moest gaan, maar kon niet ontkennen dat het erg was om Sydney al snel tussen haar geopende dijen te voelen. Haar mond wist daar nog beter raad met wat te doen. Sydney likte, sabbelde, kuste, beet en zoog aan Anne-Roos’ kutje. Met twee vingers hield ze haar buitenste schaamlippen, die extreem vochtig en licht gezwollen van al die opwinding waren, wat uiteen. Dat Anne-Roos de adem van deze toch wat mysterieuze verschijning in hun huis zo mocht ervaren, was als iets waarvoor superlatieven tekort kwamen.

Sydney verstond de kunst van het beffen zoals alleen de hele grote der aarde de kunst van hun expertise verstaan. Sydney hield met haar handen de benen van Anne-Roos wijd en eigenlijk een beetje opgetrokken. Hierdoor lag Anne-Roos’ kontje wat van het matras, wat Sydney de vrijheid gaf om haar sterretje ook mee te likken. Het was zo geil om ook anaal gelikt te worden. Die was gewoon de ultieme, allesomvattende likbeurt. Anne-Roos wilde kreunen, maar wist zich in te houden. Ze wist dat haar deur geen slot had en dat dit hun geheimpje was. Af en toe duwde Sydney haar vaardige, tamelijk lange tong brutaal een klein beetje Anne-Roos kutje in, iets wat ze af en toe bij haar sterretje ook leek te proberen.

Toen Sydney zich een klein beetje omhoog trok en haar mond nog louter liet focussen op de clitoris van Anne-Roos, bracht ze twee vingers diep naar binnen. Anne-Roos legde uit voorzorg een hand op haar eigen mond, want dit was zo geil dat kreunen normaal gesproken erbij had gehoord. Sydney sabbelde en likte Anne-Roos clitje op een wijze die haar orgasme in sneltreinvaart naar het toneel bracht. Wat die twee vingers van binnen ondertussen deden, was magisch. Anne-Roos gloeide van top tot teen. Naar naakte lichaam werd bemind door Sydney op een wijze die haar hoogtepunt alleen maar van de grootste klasse kon laten zijn. Ze voelde haar lichaam zich in gereedheid brengen, Ze kronkelde. Alles in haar kwam klaar, heftig zoals alleen de beste orgasmes konden zijn.

Anne-Roos was nog helemaal in de zevende hemel toen Sydney alweer bovenop haar kroop, haar wat kusjes gaf en wat door haar haren streek. ‘Goedemorgen, lieverd. Ik zie je vanavond.’ Pas toen Sydney de kamer uit was, besefte Anne-Roos dat ze haar schaalverdeling voor orgasmes toch echt aan moest gaan passen én dat ze geen idee had waar Sydney heen was. Dat was voor later.