De hitte van de dag was weggeëbd. De nacht lag over de stad als een zacht koel laken. De maan stond helder en vol en scheen gul op al wie wakker was gebleven. Onder dat alziend oog liep ik naar een klein parkje dat ik vaker opzocht om wat tot rust te komen. Het lag op een verhoogde site van waar je een wijds uitzicht over de stad had. Ik kon zelfs het appartement onderscheiden waarin ik woonde. Alsof ik naar mezelf en naar mijn eigen kleine leventje keek te midden van dat van zovele anderen. Het gaf me een illusie van controle over al de chaos die daar beneden woekerde. En over de troebelheid in mezelf… De klim naar boven was een hele inspanning. Veel trappen op en af, nu eens naar links, dan weer naar rechts,... Maar het panorama van de stad met duizenden lichtjes en op de achtergrond de luchthaven met zijn opstijgende en dalende vliegtuigen zou alles goedmaken… Voor een ogenblik zou ik het bewegingsloze middelpunt zijn in een wild en verward draaiende wereld…

… tot een rauwe kreet plots de nachtelijke stilte open scheurde…! Het leek alsof de volle maan luid was gaan kreunen terwijl ze naar dit plekje op de aarde keek. Het duurde een ogenblik voordat ik het geluid kon thuisbrengen en er de uitgerekte zwoele klanken van een saxofoon in herkende. Een mengeling van pijn en genot… Van wilde begeerte en diep verdriet… stotend en steunend… De muzikant moest ergens in de buurt zijn, maar de vele trappen en hoeken in dit labyrint onttrokken hem aan mijn zicht. Ik kon alleen maar op het geluid afgaan. Het intrigeerde me dat er iemand was die zo diep in de nacht nog de moed vond om hier sax te komen spelen... Op dit ogenblik zou er toch niemand meer langskomen om wat geld te geven? Iedere noot was vergeefse moeite. De klanken waren parels voor de zwijnen. Ik raakte steeds meer in de ban van de kreunende en jammerende sax. Wie was de muzikant? Waarom hier en in het midden van de nacht? Ik kreeg het gevoel dat de saxofoon me voor de gek hield en een spelletje met me speelde. Ik leek maar niet dichterbij te komen. Nu eens hoorde ik hem links van me. Dan weer rechts. Ik liep trappen op en trappen af. Rond deze hoek en dan weer rond die. Dan werd het plots volledig stil. Een stilte die nog dieper werd door het klagende geluid dat inmiddels als een worm in mijn oor zat…

Ik wist niet meer in welke richting te lopen. Plots hoorde ik niks meer. De uitstervende noot maakte de stilte nog dieper. Op het ogenblik dat ik deze vreemde jacht wilde stopzetten, hoorde ik de sax vlakbij. Was hij naar me toe geslopen? Ik sprong op en haastte me in de richting van de muziek… Dit keer had ik hem… De saxspeler deed geen moeite om aan mij te ontsnappen… In de schaduw van een muur zag ik hem op de trappen zitten. Hij droeg een hoed die zijn ogen en de helft van zijn gezicht bedekte. Voor hem op de grond stond een kleine lege schaal. Hij verwachtte dus toch voorbijgangers! Enkele meters verderop stond een meisje in het maanlicht op de muziek te heupwiegen. Ze strekte haar armen verlangend uit naar de maan, terwijl haar zwarte haren rond haar hoofd zwierden. Ze danste op haar blote voeten en droeg een lange zwarte jurk met een diepe split die flitsen van haar slanke bleke benen liet zien. Ze hield haar ogen gesloten. Haar lichaam bewoog wild op het sensuele ritme van de sax. Het meisje danste zo gepassioneerd dat haar tieten uit haar bloesje wipten. Wat haar niet leek te deren. Alleen de muziek telde. De muziek en hoog daarboven de maan. Het was alsof de sax in haar lichaam kroop. Zich langzaam in haar lijf naar binnen duwde en haar opzweepte… of was het omgekeerd? Was het haar dans die de sax opjoeg naar steeds geilere hoogten?

De kreunende sax en het dansende meisje waren in de greep van de nachtelijke lust… Ik kon alleen maar ademloos kijken naar haar extatische bewegingen… soms leek ze met haar uitwaaierende armen een vogel die zich klaarmaakte om op te stijgen… dan bewoog ze zich sierlijk over de trappen als een geile kat die haar kont aanbood aan de eerste de beste kater die haar zou bespringen… haar dans werd steeds minder dans en steeds meer een gevecht met wat er in haar lijf gebeurde… ze trok haar hemdje stuk, sloeg haar handen als klauwen in haar bezwete tieten en wierp haar hoofd achterover… ze liet zich op de trappen vallen… opende haar benen wijd, greep wild onder haar rok naar haar kutje en begon zich te vingeren… terwijl de sax bleef jammeren en kreunen naar de volle witte maan…

Ze opende haar ogen en keek fel in mijn richting. Niet verbaasd dat ik er stond. Alsof ze verwachtte dat er iemand naar haar stond te kijken. Ze liet mijn blik niet meer los en ik kon me niet aan haar donkere vurige ogen onttrekken. Ze keken diep in mijn gekwelde ziel. Ze strekte haar armen naar me uit… Ik gaf me over en liet me meevoeren op de bewegingen van de muziek en de dans. Mijn bloed stroomde fel en krachtig door mijn lijf. Vol verlangen. Naar haar. Hier. Nu. Onder het goedkeurende oog van de maan. Mijn begeerte danste met haar mee… Ik werd hard als de trappen waarop ik sprong. De sax bereikte een hoogtepunt, schreeuwend, kreunend, tierend,... en zweeg dan… Het meisje ging uitgeput op de trappen liggen. Haar jurk viel open op haar op- en neergaande bovenlijf. Mijn blik gleed geil van haar bezwete tieten over haar hijgende kutje naar haar vuile voeten. Ze keek me aan met haar duistere zigeunerogen, spreidde haar dijen en trok haar kutje voorzichtig open… Tussen haar benen glinsterde een zilveren riviertje in het bleke maanlicht. Ik kon nauwelijks nog ademhalen…

De sax stootte een korte klank uit. Het klonk als een aansporing. Een oproep. Dan nog een stoot. En nog één. En nog… Het werd me stilaan duidelijk wat de saxofoon me vroeg. Niet alleen met zijn steeds krachtiger wordend gekreun, maar ook met zijn langzame opwaartse beweging. Ik was zonder woorden aan het onderhandelen over de betaling van het meisje… De sax onderhandelde met mijn lust. Briefje na briefje legde ik in het schoteltje… tot de sax zijn hoogste noot uitblies…! The deal was done! De speler bukte zich, nam het geld en verdween om de hoek. Daar zette hij zacht en nauwelijks hoorbaar een sensuele melodie in. Het meisje greep mijn arm vast en trok me over zich heen. Ze fluisterde me iets toe in een taal die ik niet begreep. Maar haar tong in mijn oor en haar hand in mijn broek verstond ik onmiddellijk…

Ze trok mijn harde pik naar buiten, boog zich voorover en begon mij af te zuigen op het ritme van de onzichtbare sax. Ik was haar instrument. Ze kon met me doen wat ze wou… Ik produceerde ieder geluid dat ze horen wilde… Dan sprong ze speels weg en liet zich opjagen… Met mijn pik schaamteloos uit mijn gulp liep ik haar achterna, aangemoedigd door de hijgende sax… Ik greep haar bij haar dikke zwarte haar, duwde haar neer en drong langzaam met mijn tong in haar natte warmte binnen… Ze kronkelde en sloeg haar dijen ruw om mijn hoofd… Met mijn handen scheurde ik de laatste restjes van haar jurk van haar lijf en kroop op haar… Een ogenblik lang kruisten onze ogen elkaar en zag ik de diepte roepen… Ik schoof langzaam in haar vochtig kutje… ik hoorde haar kreunen het was alsof de sax met me mee naar binnen gleed… ik had geen idee meer of we nu stonden, zaten of lagen op de koele stenen trappen... de nacht vulde zich met ons gehijg en gekreun… en vermengde zich met de schelle stoten van de opzwepende sax die ons langzaam maar zeker naar de afgrond dwong… ze sloeg haar benen om mijn rug, trok me diep over zich heen en kreunde in een onverstaanbare taal… ik liet alles los… en vloeide in haar leeg zoals het maanlicht over de stad

… ik moet van uitputting in slaap zijn gevallen… het waren de eerste zonnestralen die me wekten… met een verschrikkelijke pijn in mijn rug. In een flard meende ik iets van de sax te herkennen… maar het was wellicht een van de vele geluiden van de morgen die langzaam maar onherroepelijk op gang kwam… Ik keek om me heen… Het meisje was er niet meer. Het meisje was er niet meer. Wat had ik gedacht! Maar zij was hier geweest. Dat wist ik zeker. Zo zeker als de maan vanavond opnieuw zou opkomen. Zo zeker als ik wist dat het opstijgende vliegtuig aan de einder haar naam in de lucht schreef…