De zon stond hoog aan de hemel, fel en meedogenloos, maar precies zoals ik het wilde. Ik had het perfecte plekje gevonden: een afgelegen strandje aan de Italiaanse kust, verborgen achter een rij rotsen en alleen bereikbaar via een smal paadje dat nauwelijks iemand leek te kennen. Het water was helderblauw, de lucht strak en zonder een wolkje, en er was niemand te zien, zover ik kon kijken. Precies wat ik zocht.

Ik legde mijn handdoek neer in het warme zand, trok mijn zwembroek uit en ging languit liggen. Naakt, vrij, de zon op mijn huid. Het voelde goed. Alsof alles even weg was: geen verplichtingen, geen mensen, alleen het geluid van de zee. De warmte gleed langzaam over mijn lijf, als een deken die me helemaal omsloot.

Ik sloot mijn ogen, liet mijn gedachten varen, voelde mijn adem langzaam rustiger worden. Dit was precies waarom ik hier was. Geen pottenkijkers, geen drukte, gewoon ik en de natuur. Ik had er zelfs een kleine kick van, dat ik hier lag, zomaar in mijn blootje, ongestoord.

Maar na een tijdje veranderde er iets. Eerst dacht ik dat ik het me verbeelde: zachte stemmen, ergens verderop. Gelach dat werd meegevoerd door de wind. Mijn ogen bleven nog even dicht, maar mijn oren spitsten zich. Toen ik mijn hoofd langzaam optilde en over mijn schouder keek, zag ik ze.

Een groepje van zes meiden kwam het strandje opgelopen. Jong, begin twintig misschien. Ze droegen luchtige zomerjurkjes, slippers, sommige met van die grote zonnehoeden of brillen op. Ze kletsten luid, lachten om iets wat ik niet kon horen. Maar één ding was duidelijk: ze zagen me liggen.

Hun blikken gingen kort mijn kant op, en meteen volgde dat giechelen. Je kent het wel, zo’n bijna samenzweerderig gelach, alsof ze samen ergens plezier in hadden waar ik nog geen weet van had. Toch bleven ze niet staan. Geen omkeren, geen gefluister of weglopen. Nee, ze liepen rustig verder, kozen een plek niet al te ver bij mij vandaan en begonnen hun handdoeken uit te spreiden.

Ik bleef liggen, mijn hart net wat sneller dan daarvoor. Mijn ademhaling voelde ineens minder rustig, alsof ik net betrapt was op iets. Maar ik dwong mezelf om kalm te blijven, mijn ogen half gesloten, alsof ik gewoon verder ging met waar ik mee bezig was: genieten van de zon.

En toen gingen hun jurkjes omhoog.

Hun jurkjes gleden langzaam omhoog, alsof ze alle tijd van de wereld hadden. Eén voor één tilden ze het dunne stof over hun hoofden, onthulden de strakke bikini’s daaronder. Felgekleurde broekjes, kleine topjes, stoffen die zo dun leken dat het bijna doorschemerde in het felle zonlicht. Ik keek ernaar terwijl ik zogenaamd ontspannen bleef liggen, mijn ogen half gesloten, maar net genoeg open om alles scherp te zien.

Hun lichamen waren prachtig. Jong, strak, huid die glansde van de zonnebrandolie of misschien gewoon van de warmte. Slanke tailles, platte buikjes, lange benen. De ene had iets meer heupen, de ander was wat fijner gebouwd, maar allemaal hadden ze dat vanzelfsprekende, onschuldige zelfvertrouwen van meisjes die zich nog nauwelijks bewust lijken van de kracht die ze uitstralen.

Ze bleven steeds mijn kant op kijken. Niet de hele tijd, maar vaak genoeg om het te merken. Een korte blik over een schouder terwijl ze hun handdoek uitspreidden. Een snelle uitwisseling van blikken onderling, gevolgd door een fluistering en dan dat onderdrukte gegiechel. En telkens weer keken die ogen even mijn kant op. Peilend. Uitdagend? Misschien verbeeldde ik me dat laatste, maar het gevoel liet me niet los.

Ik lag daar naakt. Mijn huid tintelde niet alleen van de zon, maar ook van de aandacht. En ik genoot. Van hun mooie, jonge lichamen. Hoe ze daar stonden, zich uitrekten, hun haren losgooiden. Hoe de dunne bandjes van hun bikini’s in hun gebruinde huid sneden. Hoe hun borsten subtiel meebewogen als ze bogen om iets in hun tas te zoeken. Hoe die strakke billen net iets extra’s deden wanneer ze zich omdraaiden richting zee.

Ze deden alsof ze me niet echt opmerkten, maar alles in hun houding vertelde een ander verhaal.

Ik sloeg mijn ogen weer neer en deed alsof ik in slaap dommelde, mijn hoofd op mijn armen. Maar van binnen was ik allesbehalve rustig. Elke blik die ik ving, elk zacht lachje dat ik hoorde, voedde iets in me. Een spanning die langzaam groeide, die zich nestelde in mijn onderbuik en daar bleef sudderen. Alsof we aan het wachten waren op iets.

En ik had geen idee of zij dat ook voelden.

Ze hadden hun handdoeken amper uitgespreid, of er werd al gewezen naar de zee. Lachen, roepen, en zonder veel aarzeling begonnen ze richting het water te lopen. Een paar renden, hun lichamen licht opspringend bij elke stap, anderen slenterden wat meer, hun vingers door hun haar glijdend alsof het een vanzelfsprekend gebaar was.

Ik bleef liggen. Mijn hoofd nog steeds op mijn armen, mijn ogen half gesloten, maar elke beweging ving ik op. De contouren van hun lichamen tegen de zon, de glinstering van hun natte huid zodra ze de branding bereikten. Het zachte gespetter van hun voeten in het water ging over in uitgelaten gegil toen het koude zeewater hen raakte. Even leek het strand weer van mij, alsof ik opnieuw alleen was. Maar ik wist dat dat niet waar was.

Ik hoorde ze zwemmen, duiken, lachen. Af en toe keek ik even op. Hun hoofden en schouders boven het water, hun haren als donkere sluiers om hen heen. Dan verdwenen ze weer onder het oppervlak, als glanzende zeewezens die speelden in de golven.

Na een tijdje keerden ze terug. Eerst was er alleen het geluid van voeten die door het ondiepe water liepen, gevolgd door de zachte ploffen van natte stappen in het zand. Ik hield mijn adem onbewust even in toen ik hen zag.

Ze waren betoverend. Druppels gleden van hun huid, zo helder dat ze fonkelden in de zon. Hun bikini’s plakten nat tegen hun lichamen, elk detail duidelijk zichtbaar door het dunne, doorweekte stof. De een streek haar handen langs haar buik, veegde het water weg, waardoor haar vingers bijna als vanzelf over haar huid gleden. Een ander wrong haar haren uit, haar armen hoog boven haar hoofd, haar borsten geheven in dat simpele, achteloze gebaar.

En ik voelde het. Dat onmiskenbare, onvermijdelijke groeien. Langzaam eerst, alsof mijn lichaam me nog even de kans gaf om me te bedenken. Maar daar was geen sprake van. De warmte van de zon, de beelden voor me, de blik in hun ogen… het was te veel.

Want ze keken nog steeds. Niet de hele tijd. Soms was het alleen een snelle blik, vluchtig, alsof ze hoopten dat ik het niet zou zien. Maar soms ook langer, vasthoudender. Eén van hen, de blondine met het knalroze broekje, liet haar blik over mijn lichaam glijden terwijl ze haar handdoek gladstreek. Niet schuw. Bijna alsof ze me taxeerde. En toen onze blikken elkaar even raakten, hield ze mijn ogen vast. Een halve seconde, misschien iets langer. Daarna was ze weer weg, deed alsof ze met haar vriendinnen praatte.

Maar het had iets losgemaakt.

Ik voelde mijn adem dieper gaan. Mijn hart klopte sneller. En onder mijn buik begon het onmiskenbaar te groeien. Langzaam, maar zeker. Ik bleef liggen, nog steeds zogenaamd ontspannen. Mijn lichaam gaf me weg. Het was alleen nog de vraag of ze het ook zouden zien. Of misschien… zagen ze het allang.

Mijn hartslag was inmiddels een stuk hoger dan toen ik hier aankwam. Het zachte ruisen van de zee, dat eerder nog rustgevend was geweest, leek nu de stilte tussen de blikken te vullen. Mijn huid tintelde niet alleen meer van de zon, maar ook van de wetenschap dat ze naar me keken. Dat ze wisten. Of in elk geval vermoedden.

Ik voelde de warmte van mijn eigen opwinding als een soort vuur onder mijn huid. Mijn buik gespannen, mijn adem die af en toe stokte zonder dat ik het wilde. Het was te veel om stil te blijven liggen. Te intens.

Ik besloot een frisse duik te nemen. Misschien zou het me wat kalmeren. Misschien ook niet.

Langzaam kwam ik overeind. Ik nam expres de tijd, strekte mijn armen uit boven mijn hoofd, draaide mijn schouders los alsof ik na een lange rust wakker werd. Mijn blik gleed langs hen, vluchtig maar genoeg om te zien dat ze keken. Niet openlijk, niet brutaal, maar ze volgden me. Hun hoofden bewogen nauwelijks, maar hun ogen deden alles.

Ik stond op, voelde de warme bries over mijn huid, langs mijn dijen, over mijn buik. Mijn opwinding was niet te verbergen; mijn pik hing half stijf naar voren, onmiskenbaar, maar ik deed alsof het niets was. Alsof ik me totaal niet bewust was van mezelf, van hen, van de situatie.

Mijn voeten gleden door het zand terwijl ik richting de zee liep. Ik hoorde hun stemmen even verstommen. Alleen het ruisen van het water en het tikken van de druppels die nog steeds van hun haren op hun handdoeken vielen. Ik wist het. Elke stap die ik zette werd bekeken. Voelde als een spel dat ik inmiddels niet meer wilde of kon onderbreken.

Het water was koud. Een schok toen ik de eerste golven tegen mijn benen voelde slaan. Maar zelfs toen ik mezelf langzaam liet zakken in de frisse zee, mijn lichaam onderdompelde tot aan mijn borst, bleef dat gevoel. Het verdween niet. Mijn ademhaling versnelde opnieuw, ondanks de kou. Mijn huid was strak, mijn spieren gespannen. En tussen mijn benen voelde ik nog steeds dat gewicht, warm ondanks het koude water.

Ik zwom een paar slagen, dook even onder, haalde diep adem. Probeerde de rust terug te vinden, maar die kwam niet. Het enige wat bleef, was dat brandende besef. Die blikken. Die lichamen op het strand. De wetenschap dat ze alles hadden gezien. Dat ze misschien wel wisten hoe ik me nu voelde, daar in het water.

Na een tijdje kwam ik terug naar de kant. Langzaam, zonder haast. Het water gleed van mijn huid toen ik weer rechtop stond en de eerste stappen zette in het ondiepe deel. Mijn hart bonkte in mijn borst, maar ik bleef rustig ademen. De zee droop van mijn lichaam in dikke druppels. Mijn half stijve pik slingerde lichtjes met elke stap, onmiskenbaar aanwezig. Ik deed niets om het te verbergen. Niets om het te ontkennen.

Ik liep langzaam terug naar mijn handdoek. En ze keken. Allemaal.

Ik voelde hun ogen op me branden terwijl ik de twintig meter naar mijn plek overbrugde. De ene zat rechtop, haar knieën opgetrokken en haar armen eromheen gevouwen, haar hoofd schuin terwijl ze me volgde. De ander lag op haar buik, kin op haar handen, maar haar ogen recht op mij. Weer een ander veegde zogenaamd wat zand van haar bovenbenen, maar haar blik gleed haast hongerig omhoog, langs mijn natte huid.

Ik voelde hoe mijn huid opnieuw begon te gloeien. Niet alleen van de zon. Dit was iets anders. Iets dat dieper zat. En ik wist… er was geen weg meer terug.

Ik liep langzaam terug naar mijn handdoek, het zand plakte aan mijn natte voeten terwijl de zon mijn huid meteen begon te drogen. Maar ik voelde bijna niets van dat alles. Al mijn aandacht ging naar hun blikken. Hoe ze me volgden. Hoe hun ogen zich vastbeten in mijn lichaam, alsof ze elk detail wilden onthouden.

En toen gebeurde het. Onvermijdelijk.

Terwijl ik dichterbij kwam, voelde ik mezelf verder groeien. Eerst traag, maar daarna met een soort eigen wil. Mijn pik zwol op bij elke stap die ik zette, als een langzaam ontwakende oerkracht die niets meer te maken had met schroom of controle. Hij stond uiteindelijk volledig rechtop, zwaar en trots, als een teken van alles wat ik voelde. Ik deed geen moeite om het te verbergen. Niet meer.

Waarom zou ik ook?

Net zoals ik hun blikken niet meer kon negeren, deden zij geen enkele moeite meer om te doen alsof ze niet keken. Het was overduidelijk. Eén van hen, dat meisje met de donkere krullen en de smalle heupen, volgde mijn bewegingen schaamteloos. Haar lippen iets van elkaar, haar ogen glanzend achter haar zonnebril. Ze bewoog niet, maar haar blik was alles. Open, gretig, bijna inhalig.

Een andere, de blondine met het knalroze broekje, leunde op haar ellebogen en kantelde haar hoofd iets. Haar ogen gingen langzaam van mijn gezicht naar beneden. En bleven daar hangen. Ze keek naar mijn stijve pik alsof het een antwoord was op een vraag die ze zichzelf al de hele tijd gesteld had.

Zelfs het meisje met de zonnehoed, die eerst nog wat afstandelijker was geweest, trok nu haar zonnebril langzaam van haar gezicht, alsof ze het zonder filters wilde zien. Haar ogen waren donker, onderzoekend, bijna nieuwsgierig… maar niet onschuldig.

Ik stond even stil bij mijn handdoek, het water gleed nog steeds in traag kronkelende lijnen over mijn huid naar beneden. Ik voelde de wind langs mijn natte huid, maar het deed niets af aan de hitte die in me brandde.

Zonder enige haast ging ik weer liggen. Ik spreidde mijn benen wat verder dan nodig, leunde ontspannen achterover, mijn handen achter mijn hoofd. Mijn pik stond nog steeds trots omhoog, zonder enige terughoudendheid. Ik zag hoe de blik van de blondine weer omhoog schoot en onze ogen elkaar ontmoetten. Dit keer was er geen giechelen, geen gefluister. Alleen dat geladen moment, alsof er iets onuitgesproken tussen ons hing.

En ik accepteerde het. Dit was nu de situatie. Dit was ons spel. En ik had geen enkele reden meer om terughoudend te zijn.

Ik lag daar, mijn lichaam zwaar van de hitte en de opwinding, mijn ademhaling diep en onregelmatig. De zon brandde op mijn huid, maar wat ik voelde, zat van binnen. Het was die spanning, dat elektrische veld tussen mij en hen. Hun blikken weken niet van me. Soms hielden ze elkaar in de gaten, keken dan weer naar mij, fluisterden iets. Dan volgde gegiechel. Maar het was anders dan eerder. Geen onschuldig gelach meer. Het had nu iets samenzweerderigs. Alsof ze samen besloten dat dit oké was. Of juist spannend.

Mijn pik stond nog steeds kaarsrecht omhoog, pulserend bij elke langzame hartslag. En het werd me ineens pijnlijk duidelijk hoe opgewonden ik was. Een trage, warme druppel voorvocht gleed uit mijn top en trok een dun spoor omlaag langs de zijkant van mijn eikel. Hij glinsterde in het zonlicht, alsof zelfs dat kleine detail gezien wilde worden.

Ik bleef liggen, deed niets, maar voelde me zo ongelooflijk botergeil dat het pijn begon te doen. Mijn onderbuik trok samen, een warme spanning die om aandacht vroeg. Nee, eiste. En terwijl ik daar lag, met mijn armen nog steeds achter mijn hoofd, begon de gedachte langzaam aan me te knagen.

Wat als ik gewoon… verder ging? Hier. Nu. Mijn hand om mijn stijve pik. Het tempo zelf bepalen. Geen schaamte. Alleen maar het pure, rauwe gevoel van mijn eigen opwinding. Wat zouden ze doen? Weglopen? Of zouden ze blijven zitten, blijven kijken? Misschien nog harder giechelen, maar met blikken die nog moeilijker te lezen waren?

Ik liet mijn ogen langzaam langs hen gaan. Ze keken nog steeds. De blondine, nu op haar buik, had haar hoofd op haar armen gelegd, maar haar gezicht was schuin gedraaid, haar ogen op mij. Haar mond half geopend, alsof ze net iets had willen zeggen, maar zich bedacht had. Het meisje met de donkere krullen zat op haar knieën, haar handen rustten losjes in haar schoot, maar haar vingers bewogen onrustig. Kleine bewegingen, zenuwachtig misschien. Of juist opgewonden. En dat meisje met die zonnehoed? Die zat nu met haar knieën opgetrokken, haar armen losjes eromheen gevouwen, en haar ogen bewogen traag van mijn gezicht naar mijn stijve pik en weer terug.

Ze hadden het allang gezien. De druppels die zich vormden en loslieten. Het subtiele schokken van mijn buikspieren wanneer ik een ademhaling inhield. Ze wisten het. Net zo goed als ik.

En die gedachte maakte me alleen nog maar gekker.

Mijn vingers jeukten. Mijn hand leek vanzelf al richting mijn buik te willen glijden. Een simpele beweging. Mijn vingers sluiten zich rond mezelf, langzaam… En misschien zouden ze het willen zien. Misschien wachtten ze daar wel op.

Ik bleef liggen. Stil. Maar de verleiding groeide met de seconde.

Wat als?

Ergens diep vanbinnen wist ik het allang. Er was geen weg meer terug. Geen controle meer te houden. Ik lag hier, gloeiend heet van verlangen, mijn lichaam gespannen als een snaar. En zij… ze keken. Ze wilden dit zien. Misschien wilden ze meer.

Ik ademde langzaam in en liet mijn handen zakken. Eerst naar mijn buik, waar mijn vingers kort over mijn huid gleden, koel van het zeewater maar al snel warm van mijn eigen hitte. Mijn hand bewoog vanzelf verder. Mijn vingers sloten zich om mijn stijve pik, warm, stevig. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond op het moment dat ik mezelf voor het eerst bewoog. Langzaam. Eén keer omhoog en omlaag, traag genoeg om elk detail te voelen. Mijn voorhuid gleed stroef door het plakkerige voorvocht dat zich al had opgehoopt.

Ik hoorde het meteen. Een zachte kreun, bijna een zucht, van ergens rechts van me. Mijn ogen schoten die kant op en ik ving haar blik. Het meisje met de donkere krullen, haar lippen nu lichtjes geopend, haar wangen rood. Ze beet op haar onderlip toen ze merkte dat ik haar aankeek. Niet meer giechelen. Geen gefluister. Alleen ademhaling, zwaar en hoorbaar.

Dat gaf me de rest van wat ik nodig had.

Ik liet me er helemaal in zakken. Mijn hand gleed soepeler nu over mijn stijve pik, mijn ademhaling diep, mijn borstkas rijzend en dalend in een stevig ritme. Mijn vingers knepen af en toe wat steviger, net genoeg om de sensatie op te drijven. Elke keer dat ik mijn hand omhoog bewoog, voelde ik hoe een nieuwe druppel voorvocht vrijkwam en mijn eikel glanzend achterliet. Het glinsterde in het zonlicht, schaamteloos. Net als ik.

En ik hield me niet meer in.

Mijn andere hand gleed langzaam naar mijn ballen. Ik masseerde ze zacht, rolde ze tussen mijn vingers, terwijl mijn vuist onverstoord bleef pompen langs mijn pik. Langzaam, bedachtzaam… genietend. Mijn benen lagen wijd, mijn hele lijf uitgestrekt en open, alsof ik mezelf aan hen aanbood. En dat was het misschien ook wel.

Nog een kreun. Dit keer zachter, maar onmiskenbaar. Mijn blik gleed langs hen allemaal. De blondine in het roze broekje lag nu op haar zij, haar hand onder haar hoofd, maar haar knieën iets opgetrokken. Haar vrije hand lag net iets te losjes op haar heup, alsof ze elk moment zelf zou gaan bewegen. Haar ogen waren groot, donker, en gefocust. Geen schaamte, alleen honger.

Het meisje met de zonnehoed had die inmiddels afgedaan. Haar handen steunden achter haar in het zand, haar borst licht naar voren geduwd, en haar blik hield mij vast alsof ze probeerde te begrijpen wat er zou gaan komen.

Maar het kon me niets meer schelen wat zij dachten. Ik was hier, nu, met mezelf en mijn drang. En ik ging ermee door. Mijn hand gleed wat sneller, net iets steviger. Mijn vingers op mijn ballen knepen zacht, trokken een beetje aan de huid. Elke beweging stuurde nieuwe golven van genot door mijn onderbuik, warmte die zich bleef opbouwen, bleef duwen, steeds dichter tegen dat onvermijdelijke randje aan.

Ik zuchtte diep, mijn hoofd in mijn nek, mijn ogen half gesloten. De zon brandde op mijn gezicht, het zand plakte aan mijn rug. Maar ik voelde alleen mezelf. Mijn hand. Mijn pik. En die blikken. Altijd die blikken.

Mijn hand gleed gestaag over mijn harde pik, mijn ademhaling zwaar en langzaam. Ik was volledig in mijn eigen wereld, maar tegelijkertijd vlijmscherp bewust van elke beweging, elk geluid van de meiden verderop. Hun gefluister was terug, maar anders nu. Lager, intiemer. Het giechelen klonk zachter, alsof ze elkaar dingen toefluisterden die ze zelf amper durfden te zeggen.

Mijn ogen bleven half gesloten, maar ik ving genoeg op. Ze keken naar elkaar, giechelend, hun blikken steeds weer naar mij. Ik zag hoe het meisje met het roze broekje – de blondine met die ondeugende blik – even achterom keek naar haar vriendinnen. Er ging iets tussen hen. Blikken. Een knikje. En toen, zonder aarzeling, duwde ze zichzelf langzaam overeind.

Mijn hart sloeg een slag over toen ze opstond. Ze deed het kalm, alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Haar blonde haren hingen losjes over haar schouders, haar strakke lichaam glansde nog altijd een beetje van het water en de warmte. Haar roze broekje plakte licht aan haar heupen, haar witte bikinitop spande om haar borsten. Maar haar blik… die was vastberaden.

Ze liep recht op me af, haar voeten zacht door het zand, haar bewegingen soepel, elegant bijna. Haar ogen verlieten die van mij geen moment. En dichterbij gekomen bleef ze staan, boven me, haar schaduw viel half over mijn lijf. Ze keek omlaag, naar mijn hand die nog steeds over mijn stijve pik gleed. Haar lippen krulden tot een kleine, bijna plagerige glimlach.

‘Geniet je?’ vroeg ze zacht. Haar stem had iets dromerigs, maar ook een ondertoon van spanning. Alsof ze het net zo opwindend vond als ik.

Ik keek haar aan, mijn ademhaling zwaar, en knikte langzaam. ‘Ja,’ zei ik. Mijn stem klonk hees. ‘Heel erg.’

Ze glimlachte nog breder, alsof dat precies was wat ze wilde horen. En zonder een woord verder te zeggen, zakte ze rustig door haar knieën, haar handen losjes op haar bovenbenen. Ze zat nu vlak bij me, haar gezicht op ooghoogte met mijn stijve pik. Heel even keek ze weer achterom, naar haar vriendinnen, die ons zwijgend en met grote ogen volgden. Ik hoorde hun zachte gelach, maar ook iets wat op ingehouden ademhaling leek.

Ze draaide zich weer naar mij, haar handen gleden langzaam naar de knoopjes van haar bikinitop. ‘Misschien,’ zei ze, ‘kan ik je een handje helpen.’ Haar vingers speelden even met het touwtje in haar nek. Een korte ruk, en de stof viel los. Ze liet haar bikinitop achteloos in het zand vallen.

Haar borsten waren prachtig. Rond, stevig en zacht tegelijk. Ze wiegden lichtjes terwijl ze dichter naar me toe boog, haar tepels klein en opgewonden in de warme lucht. Ze leek precies te weten wat haar effect was, want haar ogen bleven de mijne vasthouden, uitdagend, speels.

Zonder verdere aarzeling liet ze haar vingers langs mijn hand glijden, over mijn pols. Ze kneep er zacht in, als een subtiel seintje dat ik los mocht laten. En dat deed ik. Mijn hand gleed weg, mijn adem stokte even, en toen sloten haar vingers zich rond mijn pik. Zacht eerst. Tergend langzaam.

Ze begon me af te trekken, haar bewegingen traag, verkennend. Haar hand gleed soepeltjes van mijn ballen naar mijn eikel, haar duim draaide een cirkel langs de vochtige top, alsof ze mijn reactie wilde peilen. En die kwam meteen. Ik zuchtte diep, mijn heupen duwden onwillekeurig iets omhoog, naar haar warme, zachte hand.

‘Mmm,’ zei ze zacht, meer tegen zichzelf dan tegen mij. ‘Je bent echt heet.’

Alsof dat nog niet genoeg was, boog ze verder naar voren. Haar borsten hingen nu vlak boven me. En zonder iets te zeggen, liet ze haar andere hand mijn buik strelen, haar vingers licht, haar nagels bijna prikkelend. Haar borsten raakten mijn huid toen ze iets voorover boog, haar zachte huid warm en uitnodigend.

Ze versnelde haar bewegingen niet. Alles aan haar was beheerst. Traag. Genietend. Haar hand gleed in een steady ritme over mijn harde, glanzende pik, terwijl ze af en toe met haar duim over mijn top streek, het voorvocht verder verspreidend. Ze hield haar ogen op de mijne, maar ik zag de twinkeling van opwinding in haar blik.

En haar vriendinnen? Die zaten nog steeds te kijken. Fluisterend, giechelend. Maar niemand keek weg.

Haar hand gleed nog steeds langzaam over mijn harde pik, vingers stevig, duim speels, terwijl ze dichter naar me toe leunde. Haar zachte borsten wiegden boven mijn buik, af en toe raakten haar tepels vluchtig mijn huid bij een iets diepere beweging. Haar ademhaling was hoorbaar nu, warm tegen mijn borst. Ze genoot net zo goed als ik, dat voelde ik aan alles.

En toen gebeurde het.

Terwijl haar ene hand me bleef aftrekken, liet ze de andere zakken. Haar vingers gleden traag omlaag, over haar strakke buik, naar de rand van haar roze broekje. Ze speelde even met het elastiek, alsof ze zelf nog twijfelde. Maar die glimlach, die ondeugende blik… die vertelde iets anders. Zonder schaamte liet ze haar hand verdwijnen onder de stof.

Haar ogen sloten zich even. Haar ademhaling stokte. En toen gleed er een zachte, onmiskenbare zucht van haar lippen. Haar vingers bewogen langzaam, daarbinnen, verkennend. Ze opende haar ogen weer en keek me aan, een soort honger in haar blik die me nog harder deed kloppen. Haar wangen kleurden dieper, haar lippen licht vochtig toen ze haar tong er langs haalde.

Ze bleef mijn stijve pik ritmisch aftrekken terwijl haar andere hand zichzelf streelde, haar heupen begonnen heel langzaam te wiegen. Kleine, haast onbewuste bewegingen die haar nog verleidelijker maakten. Ik voelde de spanning in mijn lijf verder stijgen, die warme, opzwepende druk in mijn onderbuik die zich verspreidde door mijn hele lijf.

En toen viel mijn blik op haar vriendinnen.

Ze zaten er nog steeds, allemaal, hun ogen vastgeklonken aan wat zich voor hen afspeelde. Sommigen zaten stil, als bevroren, hun blikken strak op ons gericht, gezichten rood van opwinding of verbazing. Maar eentje bewoog. Het meisje met de donkere krullen. Ze zat op haar knieën, haar rug recht, en haar blik was bijna intens. Alsof ze iets moest. Alsof ze de spanning niet langer kon weerstaan.

Langzaam liet ook zij haar hand zakken. Haar vingers gleden soepel over haar platte buik, naar haar bikinibroekje. Zonder twijfel liet ze haar hand erin verdwijnen. Haar mond viel een beetje open toen haar vingers haar vonden, en haar heupen kantelden iets naar voren, zoekend naar meer contact. Haar ogen bleven strak op ons gericht, haar ademhaling sneller en hoorbaarder.

De anderen keken. Naar haar. Naar ons. De spanning tussen ons allemaal was als een warme, pulserende energie die over het strandje hing. Het voelde geladen. Als een langzaam opladende storm, waarvan niemand wist hoe ver het zou gaan.

De blondine bij me begon haar hand net iets sneller te bewegen. Ze kneep steviger, haar pols draaide telkens subtiel als ze mijn eikel bereikte. Haar andere hand was nog steeds in haar broekje, haar vingers voelden waarschijnlijk net zo nat aan als die van mij, zo stelde ik me voor. En die gedachte maakte me bijna gek.

Ze boog zich iets verder naar voren, haar lippen vlakbij mijn oor. Haar ademhaling warm tegen mijn huid. 'Je voelt zo lekker hard,' fluisterde ze zacht, haar stem een beetje hees. 'Ik wil zien hoe je klaarkomt.'

Haar woorden sneden door me heen als een mes door boter. Mijn buikspieren trokken samen. Mijn heupen duwden onwillekeurig wat omhoog in haar hand. En terwijl ze me strak bleef aankijken, trok ze rustig maar onverbiddelijk door. Haar andere hand kwam even uit haar broekje tevoorschijn, haar vingers glanzend nat. Ze likte haar vingertoppen af, haar tong langzaam, haar blik nog steeds op de mijne.

Ze hield me daar. Op dat snijdende randje, waar alles te scherp en te intens is om nog helder te kunnen denken. Haar hand gleed met een gecontroleerd ritme over mijn stijve pik. Niet te snel, niet te hard. Maar precies genoeg om me te laten branden. Ik voelde hoe ik steeds dichterbij kwam, mijn buikspieren strak, mijn ademhaling zwaar en snel, mijn heupen die af en toe onwillekeurig iets omhoog duwden. Maar ze liet me net niet gaan.

Haar ogen bleven op mij gericht. Soms gleed haar blik even naar mijn lijf, naar hoe mijn hele lichaam strak gespannen lag, mijn vuisten onbewust gesloten in het zand. Dan weer keek ze me recht aan, een speelse vastberadenheid in haar blik. Ze wist wat ze deed. En ze genoot ervan.

Intussen gleed mijn blik weer naar haar vriendin met de donkere krullen. Zij zat nog steeds op haar knieën, haar hand diep in haar broekje, haar heupen wiegend in dezelfde langzaam opbouwende cadans als ik voelde in haar hand. Maar het was haar gezicht dat me het meest raakte. Haar ogen half gesloten, haar lippen vochtig en zacht geopend, haar borstkas rijzend en dalend in een onregelmatig ritme. Haar andere hand gleed nu over haar borsten, haar vingers speelden met haar tepels, knepen en streelden. Ze beet op haar onderlip en haar hoofd kantelde iets naar achteren.

En toen gebeurde het.

Ze verstijfde even, haar hele lichaam strak. Haar heupen schokten in een korte beweging naar voren en haar ademhaling stokte. Haar vingers klemden zich steviger in haar borst, haar ogen knepen zich dicht en er kwam een zachte, diepe kreun uit haar mond. Kort. Ingehouden. Maar onmiskenbaar.

Ze kwam klaar. Daar. Voor iedereen zichtbaar.

Een paar van de andere meiden gaven een geschrokken lachje. Eén van hen sloeg haar handen half voor haar gezicht, als in verbazing of juist ongemakkelijkheid. Maar niemand keek weg. Sommigen bewogen onrustig op hun handdoek, hun benen iets dichter bij elkaar geklemd, alsof ze niet wisten of ze moesten blijven zitten of mee moesten doen.

En precies op dat moment, terwijl de grens langzaam vervaagde, voelde ik hoe het blonde meisje de druk in haar hand subtiel veranderde. Ze versnelde haar bewegingen nauwelijks, maar het was genoeg. Mijn adem stokte. Mijn hele lichaam spande zich nog één keer volledig aan.

'Kom voor me,' fluisterde ze hees, haar ogen gretig, haar natte vingers opnieuw langs haar lippen glijdend.

En toen verloor ik mezelf volledig.

Mijn heupen duwden zich met kracht omhoog in haar hand, en een diepe, rauwe kreun ontsnapte aan mijn keel. Mijn pik pulseerde heftig in haar vuist en ik voelde hoe de eerste warme straal krachtig opschoot, hoog, over mijn buik, sommige druppels op haar hand en arm. Ze trok stevig door terwijl ik bleef spuiten. Golven van warmte die uit me losbarstten, keer op keer. Het leken er eindeloos veel. Mijn buik was besmeurd, mijn ademhaling oncontroleerbaar. Mijn spieren trilden van de spanning en de bevrijding.

Het blonde meisje keek ernaar, haar ogen groot en vol bewondering, bijna trots. Haar vingers bleven langzaam bewegen terwijl ze me uitmelkte, elke trilling uit me trekkend. Haar natte hand glansde van mijn zaad, haar borsten nog steeds vrij, haar huid licht bezweet van opwinding.

Achter haar zag ik hoe haar vriendinnen nog steeds toekeken. Sommigen stil, anderen zacht giechelend. Maar de sfeer was veranderd. De grens was overschreden. Ze hadden gezien hoe hun vriendin klaar was gekomen, en hoe ik compleet was leeggespoten.

Ze bleef nog even bij me zitten, haar hand rustte losjes rond mijn half verslapte pik, warm en plakkerig van mijn zaad. Haar vingers gleden traag omhoog, alsof ze nog even wilde nagenieten van hoe ik net was leeggespoten. Toen haalde ze haar hand langzaam omhoog, haar vingers plakkerig en glanzend, en zonder een moment van aarzeling bracht ze ze naar haar mond.

Haar ogen bleven op mij gericht terwijl ze haar tong langzaam uitstak, de toppen van haar vingers likte, alsof ze wilde proeven hoe ik smaakte. Ze nam haar tijd, haar lippen sloten zich daarna om haar vingers en ze zoog zachtjes. Het was een beeld dat zich voor altijd in mijn geheugen brandde. Traag, verleidelijk, zonder schaamte. Alsof ze iets waardevols proefde.

Toen haar vingers schoon waren, zuchtte ze zachtjes. Haar ene hand gleed weer omlaag, tussen haar eigen benen. Ze boog haar knieën wat verder uiteen, gaf zichzelf alle ruimte en liet haar vingers onder het roze stof verdwijnen. Haar ogen knepen zich half dicht terwijl ze zichzelf begon te vingeren, de bewegingen steeds dringender, steeds sneller.

Haar ademhaling versnelde hoorbaar. Haar heupen duwden tegen haar hand, kleine schokken die haar hele lichaam deden meedeinen. Ze kreunde zacht, haar lippen vochtig en open. Haar borsten wiegden met elke beweging, haar tepels stijf en donker. Haar gezicht was een open boek: volledig overgegeven aan haar eigen lust.

Het duurde niet lang. Ze kwam heftig klaar, haar rug kromde licht, haar benen verstijfden even, en uit haar mond ontsnapte een diepe, trillende zucht. Ze hield haar hand nog even stil in haar broekje terwijl ze na hijgde, haar ogen gesloten, haar borstkas snel op en neer gaand.

Langzaam kwam ze weer overeind. Ze haalde haar vingers nog één keer uit haar broekje, haar huid glanzend van haar eigen vocht. Ze veegde haar hand aan haar dij, alsof het haar niets kon schelen. Toen keek ze me weer aan, haar blik zachter nu, maar nog steeds met die ondeugende glinstering.

Ze boog zich naar voren, haar gezicht vlak bij het mijne. Haar lippen raakten kort mijn wang, warm en zacht. Een korte, intieme kus, gevolgd door een fluistering tegen mijn huid. 'Dank je,' zei ze zacht. 'Voor een spannende middag.'

En zonder nog iets te zeggen stond ze op. Ze pakte haar bikinitop van het zand, maar deed geen moeite om hem aan te trekken. Haar borsten bleven bloot terwijl ze terugliep naar haar vriendinnen. Sommigen staarden haar aan met opengesperde ogen, anderen giechelden zenuwachtig. Eén van hen maakte aanstalten om op te staan, haar handdoek in haar hand, alsof ze weg wilde gaan. De anderen leken te twijfelen.

Ik bleef nog even liggen, mijn hartslag langzaam kalmerend, mijn lijf loom en warm. Maar uiteindelijk kwam ik overeind. Mijn benen voelden zwaar, maar de trek naar het verkoelende water was sterker.

Ik liep langzaam naar de zee, het zand warm onder mijn voeten, mijn lijf nog plakkerig en glanzend. De eerste aanraking van het koude water deed me huiveren, maar het voelde goed. Verfrissend. Als een golf die alles even schoonspoelde, al wist ik dat de herinnering aan deze middag voorlopig niet zou vervagen.

Ik dook onder, liet het zoute water over me heen stromen. Na een tijdje in de zee te hebben gedobberd, liet ik me langzaam terugdrijven richting de kant. Het water voelde inmiddels heerlijk verkoelend, maar mijn lijf gloeide nog na van alles wat er net was gebeurd. Mijn hartslag was weer rustig, mijn ademhaling kalm, maar mijn hoofd was nog vol van beelden die zich vast in mijn geheugen hadden gebrand.

Ik liep terug naar mijn handdoek, het zand nu koeler aan mijn voeten. Daar, verderop, waren de meiden bezig hun spullen bij elkaar te rapen. Er werd druk gekletst, veel gegiechel, af en toe een snelle blik mijn kant op. De sfeer was anders nu—losser, opgewonden misschien, maar met dat typische meisjesachtige samenzweerderige sfeertje dat ik meteen herkende.

Het blonde meisje met het roze broekje trok als laatste haar top weer aan. Haar borsten verdwenen langzaam achter het dunne stof, maar haar ogen bleven op mij gericht. Toen haar vingers het strikje in haar nek vastmaakten, tuitte ze haar lippen naar me en blies een kus mijn kant op. Langzaam. Opzettelijk. Haar glimlach was ondeugend, haar blik liet me niet los.

Naast haar stond het meisje met de donkere krullen, haar ogen half dicht, haar mond iets open in een klein, zelfverzekerd lachje. Ook zij bracht haar vingers naar haar lippen, gaf me een kushandje en liet haar blik langzaam over mijn lichaam glijden. Nog één keer. Alsof ze het wilde onthouden.

Ze zeiden niks. Geen woorden meer nodig. De taal van blikken en bewegingen sprak voor zich.

En toen draaiden ze zich om, de rest van de meiden volgden, met handdoeken onder de armen, slippers in de hand. Ze liepen langzaam het smalle pad op, het geklets en gelach vervaagde naarmate ze verder liepen. Heel even keek ik hen nog na, tot hun lichamen verdwenen achter de rotsen, en ik weer alleen was.

Ik liet me terugzakken op mijn handdoek. Mijn huid droogde snel in de zon, mijn lijf voelde loom en ontspannen, maar ergens diep vanbinnen gloeide nog steeds dat onrustige verlangen. Mijn ogen sloten zich half terwijl ik mijn handen achter mijn hoofd legde en uitkeek over de zee.

Dit was pas de eerste dag van mijn vakantie.

En als dit een voorbode was… dan stond me nog heel wat te wachten.