Lisa glipte opnieuw door de schaduwen van de smalle straatjes van Rome, haar hart bonkend in haar keel. Le Danger was dichterbij dan ooit, zijn adem bijna voelbaar in haar nek. Ze wist dat ze niet veel tijd had. Caesar had zijn soldaten op hem afgestuurd, maar dat betekende niet dat zij veilig was. Ze moest James vinden. Hij was haar anker in deze chaos, de enige die de tijdlijn kon redden als alles mis ging.

Ze rende door de drukke markt, waar kooplieden schreeuwden over de prijzen van olijven en brood. Haar ogen scanden de menigte, op zoek naar James’ vertrouwde gestalte. Eindelijk, bij de fontein aan het einde van de straat, zag ze hem. Hij leunde nonchalant tegen een zuil, zijn bruine haar in de wind wapperend, zijn blauwe ogen geamuseerd toen hij haar zag aankomen.

“James!” riep ze hijgend, terwijl ze naar hem toe rende. “Het is helemaal mis. We moeten praten.”

James rechtte zijn rug en trok een wenkbrauw op. “Mis? Wat is er nu weer gebeurd? Heb je Caesar per ongeluk in zijn toga gestampt?”

Lisa rolde met haar ogen. “Niet grappig. Ik heb Brutus gehoord. Hij plant om Caesar te vermoorden. Met 23 dolksteken.”

James’ ogen werden groot. “23? Dat is nogal specifiek. Maar wacht, Brutus heeft nog niets gepland. Hij is meer bezig met het tellen van zijn sandalen dan met samenzweringen.”

“Precies,” zei Lisa, haar stem dringend. “En dat is waar ik in beeld kom. Ik moet hem verleiden en hem op het idee brengen. Anders gaat de hele tijdlijn naar de knoppen.”

James zuchtte en schudde zijn hoofd. “En ik dacht dat het lastig was om Ramses te overtuigen van een nieuwe irrigatiesysteem. Goed, laten we het dan maar doen. Maar als je terugkomt met een dolk in je rug, ben ik niet degene die je gaat redden.”

Lisa negeerde zijn opmerking en keek om zich heen. “Waar is Brutus? Ik moet hem vinden voordat het te laat is.”

“Hij is waarschijnlijk in de taverne bij het forum. Hij houdt van wijn en vrouwen, in die volgorde.”

Lisa knikte en haastte zich weg, haar rokken omhoog houdend om sneller te kunnen lopen. Ze vond de taverne gemakkelijk genoeg, het lawaai van dronken mannen en lachende vrouwen klonk al vanaf de straat. Binnen was het warm en rook het naar wijn en zweet. Ze scande de ruimte en zag Brutus meteen. Hij zat aan een tafel in de hoek, omringd door een groep mannen die luid lachten om zijn verhalen.

Ze liep naar hem toe, haar heupen wiegend in een manier die ze van Cleopatra had geleerd. Brutus keek op toen ze bij zijn tafel stond, zijn ogen vernauwden zich bij het zien van haar. “En wie hebben we hier?” vroeg hij, zijn stem laag en gevaarlijk.

“Ik ben Lisa,” zei ze zacht, haar stem een fluistering die zijn aandacht vasthield. “Ik hoorde dat je op zoek was naar gezelschap.”

Brutus glimlachte, een grijns die zowel charmant als beangstigend was. “En jij denkt dat je dat gezelschap kunt zijn?”

Lisa leunde voorover, haar borsten bijna tegen de tafel drukkend. “Ik denk dat ik precies ben wat je nodig hebt.”

Brutus stond op, zijn grote gestalte domineerde haar. “Dan zal ik je bewijzen dat je gelijk hebt.”

Hij pakte haar hand en trok haar mee naar een donkere kamer achter de taverne. De deur viel achter hen dicht, en Lisa voelde de spanning in de lucht. Brutus was niet de man die ze gewend was. Hij was ruw, dominant, en zijn ogen gloeiden van een primitieve lust.

“Je denkt dat je me kunt verleiden?” bromde hij, terwijl hij haar tegen de muur duwde. “Laat me zien wat je waard bent.”

Lisa slikte haar angst weg en liet haar handen over zijn borst glijden. “Ik ben meer dan je aankunt,” fluisterde ze, terwijl ze haar lippen naar de zijne bracht.

Maar Brutus was niet geïnteresseerd in tederheid. Hij pakte haar polsen en duwde ze boven haar hoofd, zijn lichaam tegen het hare gedrukt. “Je bent niets meer dan een speelgoed voor mij,” siste hij, terwijl hij haar rokken omhoog trok.

Voordat ze kon reageren, duwde hij haar slipje opzij en drong bij haar naar binnen, ruw en zonder waarschuwing. Lisa kreunde, zowel van pijn als van verlangen. Brutus was een beest, zijn stoten hard en meedogenloos. Hij nam haar met een woede die haar adem benam, zijn handen grijpend in haar heupen alsof hij haar wilde breken.

“Je bent van mij,” gromde hij, terwijl hij dieper stootte. “En ik zal je nemen zoals ik wil.”

Lisa voelde zich overweldigd, haar lichaam reageerde ondanks haar angst. Brutus was een meester in dominantie, en hij duwde haar grenzen op manieren die ze nooit had ervaren. Hij draaide haar om, duwde haar tegen de muur en drong bij haar aan van achteren, zijn handen grijpend in haar haar.

“Smeek me,” beval hij, terwijl hij haar heupen vastpakte en haar meebewoog in zijn ritme. “Smeek me om je te nemen.”

Lisa kreunde, haar stem gebroken. “Alsjeblieft… neem me… harder…”

Brutus lachte, een donker, sinister geluid. “Zo braaf. Maar ik ben nog niet klaar met je.”

Hij draaide haar weer om en duwde haar op haar knieën, zijn hand in haar haar grijpend. “Zuig me af,” beval hij, terwijl hij zijn broek losmaakte.

Lisa gehoorzaamde, haar mond om zijn lid sluitend en hem diep in haar keel nemend. Brutus gromde van genot, zijn handen in haar haar grijpend en haar hoofd bewegend in een ritme dat hij dicteerde.

“Je bent een goede meid,” zei hij, terwijl hij haar haar losliet en haar op de grond duwde. “Maar ik wil meer.”

Hij rolde haar op haar rug en spreidde haar benen wijd, zijn ogen gloeiden van lust. “Ik ga je nu nemen, en je zult het leuk vinden.”

Voordat ze kon reageren, duwde hij haar benen omhoog en drong bij haar aan, zijn lid vulde haar op een manier die ze nog nooit had ervaren. Brutus was meedogenloos, zijn stoten hard en snel, zijn handen grijpend in haar dijen.

“Je bent zo strak,” gromde hij, terwijl hij dieper stootte. “Ik ga je completely vernederen.”

Lisa voelde zich overweldigd, haar lichaam trilde van genot en pijn. Brutus was een beest, en hij nam haar met een woede die haar adem benam. Hij draaide haar weer om, duwde haar op haar handen en knieën en drong bij haar aan van achteren, zijn handen grijpend in haar heupen.

“Je bent van mij,” siste hij, terwijl hij haar haar vastpakte en haar hoofd omhoog trok. “En je zult doen wat ik zeg.”

Lisa kreunde, haar lichaam reageerde op zijn bevelen. Brutus was een meester in dominantie, en hij duwde haar grenzen op manieren die ze nooit had ervaren. Hij stootte harder, zijn adem hijgend in haar oor.

“Kom voor mij,” beval hij, terwijl hij haar heupen vastpakte en haar meebewoog in zijn ritme. “Laat me voelen hoe je voor mij komt.”

Lisa voelde haar orgasme opbouwen, haar lichaam trilde van verlangen. Brutus was meedogenloos, en hij duwde haar over de rand, haar kreten vullend de kamer.

“Goed zo,” gromde hij, terwijl hij dieper stootte. “Je bent van mij.”

Hij kwam ook, zijn zaad vullend haar op een manier die haar completely vernederde. Brutus trok zich terug en keek naar haar, zijn ogen gloeiden van tevredenheid.

“Je bent nu van mij,” zei hij, terwijl hij haar haar losliet en haar op de grond duwde. “En je zult doen wat ik zeg.”

Lisa lag op de grond, haar lichaam trilde van de naschok. Brutus was een beest, en hij had haar genomen op manieren die ze nooit had ervaren. Maar ze wist dat het werkte. Hij zou Caesar vermoorden, en de tijdlijn zou gered zijn.

Brutus pakte een emmer water die in de hoek stond en goot het over haar heen, zijn lach donker en sinister. “Je bent nu completely van mij,” zei hij, terwijl hij haar natte haar uit haar gezicht duwde. “En je zult doen wat ik zeg.”

Lisa stond op, haar lichaam nog steeds trillend. Ze keek naar Brutus, haar ogen vol met een mengeling van angst en verlangen. “Ik zal doen wat je zegt,” fluisterde ze, terwijl ze haar rokken recht trok.

Brutus glimlachte, zijn grijns zowel charmant als beangstigend. “Goed. Nu ga je me helpen om Caesar te vermoorden.”

Lisa knikte, haar hart bonkend in haar keel. Ze wist dat het de enige manier was om de tijdlijn te redden. Maar ze vroeg zich af wat er zou gebeuren als Brutus zijn belofte nakwam.

De volgende dag, terwijl de zon opkwam boven Rome, stond Brutus voor Caesar, een dolk in zijn hand. Lisa keek toe vanaf de schaduwen, haar hart bonkend in haar keel. Brutus stak toe, 23 keer, zijn gezicht vertrokken van woede.

“Et tu, Brute?” fluisterde Caesar, zijn ogen vol ongeloof.

Brutus negeerde hem, zijn gezicht hard als steen. Lisa voelde een rilling over haar rug gaan. Ze had gedaan wat ze moest doen, maar de prijs was hoog geweest.

James vond haar later, haar lichaam nog steeds trillend van de naschok. “Het is gedaan,” fluisterde ze, haar ogen vol tranen. “Maar ik weet niet of ik ooit mezelf zal vergeven.”

James pakte haar hand en trok haar mee, zijn ogen vol medeleven. “We moeten gaan. De tijdlijn is gered, maar er wacht ons nog een andere tijd.”

Lisa knikte, haar hart zwaar van twijfel. Ze wist niet wat er zou gebeuren, maar ze wist dat ze geen keuze had. Ze moest door, naar de volgende avontuur, naar de volgende uitdaging.

Maar terwijl ze wegliep, kon ze de blik in Brutus’ ogen niet vergeten. Ze vroeg zich af of ze ooit echt vrij zou zijn van zijn greep, of ze ooit echt mezelf zou kunnen vergeven voor wat ze had moeten doen.

De tijdlijn was gered, maar Lisa wist dat haar eigen verhaal nog lang niet voorbij was. En ze vroeg zich af wat er zou gebeuren als ze de volgende keer moest kiezen tussen liefde en plicht, tussen verlangen en verplichting.

Het avontuur was nog lang niet voorbij.