Dit is een fictief verhaal. Daarnaast is dit mijn eerste Nederlandse erotica en duurt het vrij lang voordat er seks in voorkomt. Bij deze ben je geïnformeerd en wens ik je veel leesplezier.

“En u luisterde naar de laatste aflevering van geschiedenis voor het slapen gaan, een simpele podcast gemaakt door Martijn, Rik en ik om geschiedenis zo mooi mogelijk te vertellen. Tegen de zomer zijn we weer terug met een nieuw seizoen, maar voor nu stoppen we even om nieuwe informatie te vinden voor een goed volgend seizoen.” De eindtune is voor even te horen waarna het weer stil is in de kamer. Alleen het geluid van een tikkende klok is hoorbaar wanneer in de stoel een vrouw van middelbare leeftijd haar hoofd een beetje draait. Een ietwat haveloze jongen kijkt verschrikt op. Hij weet wat het betekent als er weer niets te horen valt van haar mobiel. Zijn ogen zijn een beetje ingevallen, maar verraden dat hij zich ergens schrap voor zet. Iets wat snel wordt bevestigd wanneer de vrouw begint te praten.

“Is het alweer afgelopen?” Wordt er nogal geïrriteerd gemompeld. Voor even komt haar gezicht in het zicht van de lamp waardoor haar gelaatstrekken waarneembaar zijn. Alleen een paar rimpels geven weer dat se ouder is dan veertig. Want in haar walnoot bruine haar is het in ieder geval niet te zien. Haar spitse kin en scherpe neus geven wel weer dat ze ooit een veel knappere vrouw was geweest. Maar zelfs op de leeftijd die ze nu heeft bereikt helpt het kleine beetje make-up wat ze draagt al wonderen. Het zorgt er in ieder geval voor dat iedereen sneller zal kijken naar haar scharlaken roodgekleurde lippen dan naar de paar plooien die nog zichtbaar zijn op haar gezicht. Of ze zullen hun aandacht besteden aan haar ijsblauwe ogen die nu aandachtig door de ruimte gaan en uiteindelijk bij de jongen terechtkomen. “En natuurlijk ben jij hier nog, geen baan en geen vriendin. In alles ben je een mislukkeling.”

Ze spuugt de woorden bijna uit als ze hatelijk naar de jongen kijkt. Als je beide mensen niet zou kennen, zou je niet kunnen weten dat de vrouw in werkelijkheid de moeder is van de jongeman. Een jongen die onlangs zijn vader dood zag gaan in een auto-ongeluk. Iets wat zijn moeder werkelijk niets kan schelen. “Was je vader maar blijven leven, dan ging alles vast wel goed.” Eerder leek de jongen zich schrap te zeggen, maar bij deze woorden breekt hij. Tranen rollen langzaam over zijn gezicht. Nooit was zijn moeder aardig tegen hem geweest. Het kan zijn dat het komt doordat ze zichzelf in hem ziet. Of het komt door het feit dat zijn vader er altijd voor hem was en er dus een soort jaloezie was opgebouwd. De jongen wist het niet. Het enige wat hij wist is dat hij ergens altijd de schuld zou krijgen van zijn moeder. En dat op dit moment het enige wat haar stil houdt een podcast is.

Misschien is dat wat ervoor zorgt dat hij zijn mobiel bij de hand pakt. Door zijn tranen heen ziet hij hoe de gezichtsherkenning nog steeds werkt ook al heeft hij niet het gevoel dat hij zichzelf zou herkennen. Voor nu maakt dat niet uit als hij begint te scrollen. Zijn moeder had een paar dagen geleden een of andere app gedownload voor de zovele podcasts die al schijnbaar online zijn. Maar de jongen heeft geen idee wat de naam van die app zou zijn. ‘Podcasts voor moeder’ zoekt hij tevergeefs op als hij het logo nog niet vindt na een paar minuten scrollen. Het helpt ook niet om de opmerking “je hebt echt geluk met je studie. Dat ze je het jaar volgend jaar pas laten doen is een wonder. Ik zou je gewoon van school hebben gestuurd. Slappe hap had ik gewoon gezegd” naar zijn hoofd te hebben gekregen. Waarna zijn ogen landen op een roze achtig logo. Iets wat niet de app is die hij zocht, maar wat wel zijn focus pakt. ‘Podcast voor goede moeders’ staat erop als hij erop drukt.

Waarom hij erop drukte weet hij niet precies. Hij kan er ook niet lang over nadenken als hij haar hoort zeggen “en wat ben je nu aan het doen? Op je mobiel zitten zeker. Je bent echt een varken.” Zegt ze koel terwijl zijn vinger de app opent. Wat gelijk opvalt is dat er niet meerdere podcasts op de app staan. In plaats daarvan zweeft er een podcast midden in het scherm. Erboven staat in roze letters ‘Introductie: wat is een goede moeder?’ Nadenken heeft nu geen zin, want nog meer bijtend kritiek kan de jongen niet hebben. Dus drukt hij maar op de knop. Voor een moment lijkt er niets te gebeuren. Maar dan hoort hij zijn moeder ineens zeggen “heb jij dat opgezet?” Ze klinkt verwonderd terwijl zijn vinger nog steeds boven de app hangt. Daar ziet hij hoe een tijdbalk zich kenbaar heeft gemaakt die nu ook afspeelt. Alleen hoort de jongen niets. Hij drukt met zijn vinger weer op zijn mobiel.

“Waarom doe je dat nu idioot! Zet hem onmiddellijk weer aan!” Krijgt hij te horen van zijn moeder waarna hij daarna, een beetje verward, op start drukt. Gelijk ontspant zijn moeder weer in de stoel terwijl hij nu in een stille kamer op de grond zit. Helemaal alleen zit hij dus minuten lang te wachten. Hij weet zelf niet waarom. Een paar keer pakte hij zijn mobiel om zelf een app te starten, maar na een handbeweging van zijn moeder had hij dat ook alweer opgegeven. Te moe om weer eens ruzie te maken. Om haar pijnlijke woorden weer te overleven. En dus voelt hij hoe zijn hoofd zwaar aanvoelt. Voor even knippert hij nog voor een laatste keer terwijl hij ziet hoe de eerste aflevering nog een half uur duurt. Maar dan gaan zijn ogen ten hemel. En voelt hij hoe zijn lichaam lichtjes afdwaalt naar een droom.

Als hij hem ziet, maakt zijn hart een sprong. Dezelfde ingevallen ogen, maar een iets voller gezicht en lachrimpels decoreren de oudere man. Er zijn wat details die wegvallen in de droom, maar de jongen merkt het niet als hij naar zijn vader toerent. Beide armen worden gespreid als hij zijn jongen vastpakt. “Ach Jacob, waar heb ik dit aan te danken?” Zijn hoofd zit niet onder het gruis. Er loopt geen bloed van zijn nek naar beneden. Hij is veilig, het is het enige waar Jacob aan denkt. “Ik mis je” het is hetgeen wat door hem heen gaat. Maar niet het enige als hij klaagt “en mam is een monster. Ze haat me. Hiervoor wist ik het, maar was jij er nog. Nu…nu kan ik gewoon niet meer. Ik wil bij haar weg, maar dan ga ik ook uit jouw huis…ik…ik weet niet wat ik wil.” Zijn vader schudt zijn hoofd een paar keer rustig wanneer hij bedenkelijk omhoog kijkt. “Ja, familie is nu eenmaal lastig. Maar hoe zou je dan willen dat ze je zou behandelen?” Voor even is Jacob stil. Zijn hoofd drukt zich nog steeds tegen de donkerblauwe schipperstrui van zijn vader.

“Ik zou willen dat ze me zou behandelen zoals ze jou altijd behandelde.” Zegt hij voorzichtig. De ogen van zijn vader glanzen voor even, waarna hij naar beneden kijkt. Zijn zoon heeft het niet gezien en ook ziet deze niet hoe de oudere man naar beneden kijkt. Over het haar van zijn zoon als hij hem toespreekt. “Geef haar wat tijd en je zult van haar houden.” Echter Jacob heeft er geen oor naar. Als er iemand als heks kan worden bestempeld dan is het zijn moeder. En hoewel zijn vaders woorden fijn voelen, het is niets meer of minder dan een droom. De realisatie is niet fijn omdat hij vervolgens wakker wordt, maar niet op de manier waarop hij in slaap was gevallen. Wanneer hij zijn ogen opent voelt hij de warmte van een kleed over zich heen. Met een schrik kijkt hij om zich heen om te zien dat zijn moeder haar stoel heeft verlaten. Iets wat niet gebruikelijk is. Dan hoort hij geluid in de keuken.

In een paar tellen weet Jacob op te staan en behoedzaam naar het geluid te lopen. Voor de laatste paar weken hadden ze alleen maar eten afgehaald. Vooral omdat hij geen energie had om eten te maken en zijn moeder dit eerder ook nooit deed. Maar nu ruikt hij iets wat hem er bijna aan doet denken dat geur ook door dampen kunnen worden verspreid. Als hij daarom de keuken binnenstapt, staat hij voor een raadsel. Recht voor het fornuis staat zijn moeder. Haar zwarte jurk valt lichtjes om haar figuur heen. Toch zijn haar vrouwelijke vormen niet te onderdrukken. Haar taille is dun terwijl haar heupen wijd en rond lopen. Maar daar let Jacob niet op, omdat zijn aandacht voornamelijk wordt gegrepen door de pan waar schijnbaar een soep borrelt. “Evelien? Waar komt dat vandaan?” Ergens denkt Jacob aan dat hij dit niet hardop had moeten vragen. Want ergens verwacht hij weer een fel antwoord van zijn moeder. Die blijft daarentegen uit terwijl ze zich omdraait. Zelf lijkt ze ook op een bepaalde manier verrast, maar onderdrukt dit snel. “Ik had gewoon zin in iets te eten wat geen afhaal is. En noem me geen Evelien, ik ben je moeder.” Ze kijkt hem nog even hooghartig aan als ervoor. ‘Niks is veranderd alleen een soep als avondeten’ houdt Jacob zich voor als hij die avond soep met zijn moeder eet. Wel vraagt ze nog naar de podcast die hij had opgezet, waardoor hij haar de naam ervan noemt.

Die avond doet Evelien geen oog dicht. Onrustig woelt ze heen en weer over het tweepersoonsbed. Het voelt ergens even heftig als de avond toen haar man was overleden. Een moment waarop ze wist dat ze helemaal op haarzelf was aangewezen met een zoon die bijna het huis uitging. Diezelfde zoon die op elk moment van zijn leven verder en verder weg van haar was gaan wandelen. Waar hij uitblonk in theorie wilde zij dat hij sportte zoals elke andere jongen. Als hij ging schaken, wilde ze dat hij met vrienden naar een film ging. Juist omdat ze ergens ook een raakvlak wilde hebben met hem om ook zo dichtbij hem te kunnen staan als haar man. Nu was hij de hele tijd thuis. Iets wat ze eerder juist graag had gewild, maar nu ze zag wat een leegte het hem bracht wilde ze dat hij doorging. Dat hij zijn rug rechtte en door kon gaan. Want zij was niet sterk genoeg om het te doen. Het enige wat het deed was hem wegduwen van haar. Maar dat is niet de reden waarom ze nu niet de slaap kan vatten. Want waar haar hoofd de hele tijd naartoe gaat is de gedachte aan de podcastaflevering.

Haar gezicht licht op als ze haar mobiel dan ook opent en snel op haar app zoekt naar het desbetreffende hoorspel. Al snel realiseert ze zich dat Jacob al zei dat het niet op haar app te vinden zou zijn en dus is haar uitweg het internet. Maar ook daar komt ze na minuten zoeken niet aan een nieuwe aflevering. Iets waar ze best wel benieuwd naar is. De aflevering die ze had geluisterd was zo anders geweest dan enig andere podcast waar ze naar heeft geluisterd. Het koos een veel directere manier van praten en ook waren er veel scherpe opmerkingen waar Evelien het alleen mee eens kon zijn. De makers hadden echt fantastisch door hoe een moeder en zoon relatie in elkaar zit. Natuurlijk is er dus voor de normale huisvrouw heel wat te leren. Alleen stoort ze zich er nu enorm aan dat het niet nu kan. Dan maakt ze een besluit, ze gooit haar deken van zich af en stapt naar de deur van haar zoon. Gekleed in een pyjama doet ze de deur open en gluipt naar binnen.

Ze weet precies waar haar zoon zijn telefoon aan de lader heeft zitten en het duurt dus niet lang voordat ze hem in haar handen houdt. Ook zijn wachtwoord is geen probleem, want die weet ze ook uit haar hoofd. Snel gaan haar ogen over het scherm om te zien dat de app nog aanstaat. Ze gaat ernaar toe en ziet dat ze alleen de introductie heeft geluisterd. Als ze verder scrolt ziet ze dat er meerdere lessen zijn in de podcast, in totaal drie: Hoe ziet een goede moeder eruit? Wat denkt een goede moeder? Wat doet een goede moeder? De tweede en derde vraag zitten wel achter een slot, schijnbaar moet eerst worden geluisterd naar hoe een goede moeder eruitziet. Voor Evelien maakt het in ieder geval niet uit, ze drukt op de afspeelknop en hoort gelijk de gonzende begintune. Weer hoort ze dat prachtige geluid. Een gelukzalig gevoel verspreid zich over haar huid als ze de stem weer hoort, terwijl langzaam haar focus wegvalt. Dan zakt haar hoofd naar beneden.

Wanneer ze wakker wordt is het diep in de nacht. Evelien weet niet gelijk waarom ze op de grond ligt, om vervolgens verward om zich heen te kijken. Turend naar een lichtknop om iets te zien. Dan herinnert ze zich weer dat ze op haar zoons slaapkamer is. Snel staat ze op terwijl haar ogen weer wat gewend zijn aan het donker. Met het scherm van haar zoons mobiel weet ze ook de oplader weer te vinden en plaatst zo de mobiel weer terug. Om hierna zo snel mogelijk uit zijn kamer te gaan. Ergens voelt het toch een beetje slecht om mogelijk gevonden te worden door haar zoon op zijn kamer. Ze kijkt naar beneden en schaamt zich zelfs nog meer als ze ziet wat ze aanheeft. Een heel simpele pyjama die haar bijna deed denken aan wat een oma zou aanhebben. Bij wijze van spreken zit er op haar kleding nog net geen kanten strikjes. Maar het model is wel heel vroom en vraagt niet echt de aandacht van iemand.

Nu zou ze zoiets wel dragen als het ging om andere mensen. Maar het is hem nu juist dat Evelien wel wilt dat haar zoon haar in betere kleding zou zien. Hij mag best weten hoe belangrijk hij eigenlijk is. Want je goed kleden voor je zoon is natuurlijk heel belangrijk. Nu zou een goede moeder een sterke band met haar zoon hebben. Goed genoeg om hem te vragen naar zijn mening om kleding te dragen. Helaas is de situatie nu dat die band nog niet sterk genoeg is. Evelien bijt op haar bovenlip terwijl ze zich bedenkt dat het wel lastig zal zijn om erachter te komen wat Jacob leuk zal vinden, echter begrijpt ze ook dat ze niet eeuwig voor haar kamer kan staan. Dus loopt ze naar binnen en maakt een besluit. Over de komende periode zal ze kleding proberen onder zijn toezicht om erachter te komen wat hij mooi vindt. En zo valt ze uiteindelijk in slaap op haar bed.

Wanneer Jacob wakker wordt, vind hij die ochtend zijn mobiel op de grond. Zelf bedenkt de jongen dat het simpelweg in de avond is gevallen totdat het scherm aangaat en hij ziet dat schijnbaar de eerste aflevering van de podcast is beluisterd. Gek genoeg kan hij niet ontdekken waar de aflevering in kwestie over gaat. Het enige wat op het scherm staat is ‘aflevering 1’ voor de rest staat er niets op het scherm. Geeneens een korte samenvatting. Schijnbaar vond zijn moeder het kenbaar de moeite waard om zijn kamer binnen te gluipen daarvoor. Zelf ziet hij dit niet als een probleem. De afgelopen weken is hij wel erger gewend. Daarnaast redeneer hij ook dat als ze zich hiermee bezighoudt, hij in ieder geval niet haar volledige focus heeft. Dat denkt hij in ieder geval voordat hij beneden komt en zijn moeder ziet staan in de keuken.

Haar haar is opgestoken waardoor haar dunne nek zichtbaar is. Het haar glanst helemaal waardoor Jacob weet dat ze haarlak heeft gebruikt. Het krult zelfs een beetje. Wat ook opvalt aan haar, is de rode jurk die ze aanheeft. Zelf was de jongen er bijna van overtuigd geraakt dat zijn moeder alleen nog maar vrome zwarte kledij overhad. Een kledingkast waarvan zelfs een non zou denken dat ze te devoot is geworden aan de goede heer. Maar deze jurk heeft een open rug met een grote strik eronder. Het zorgt ervoor dat haar taille nog iets smaller lijkt en haar heupen iets wijder ogen. Ze beweegt zich een beetje heen en weer terwijl ze bezig is boven de keuken. Waardoor elke keer de vouwen van haar rok omhoog en omlaag deinen. Het zorgt er in ieder geval voor dat de aandacht van Jacob naar haar benen worden getrokken. Hoewel dat ook kan komen omdat zijn moeder hakken draagt. Die zorgen ervoor dat haar profiel er anders uitziet. De jongen kan zelf niet bepalen of dit een goede of slechte verandering is.

“En? Bevalt het?” Hoort hij ineens de snijdende stem van zijn moeder door de keuken. Ervoor zorgend dat hij niet meer naar haar benen kijkt. Ze heeft zich omgedraaid waardoor zijn ogen gelijk naar haar decolleté gaan. Normaal zou hij dat niet bij zijn eigen moeder doen, maar nu kon hij niet anders. De lijn loopt praktisch langs haar beide borsten heen. Als een soort klif die over de jurk is gegraven. Ergens vraagt Jacob zich af hoe het materiaal zich nog aan haar weet vast te houden. Het lijkt bijna alsof de jurk aan zijn moeder is vastgelijmd. Dat zegt hij echter niet. “Ga je ergens naartoe Eve-…” voor een moment herinnert hij zich dat dit gisteren een heikel punt was geweest.en verbeterd zich “mam?” De verandering valt schijnbaar in goede aard als zijn moeder antwoord “nee, natuurlijk niet. Anders had ik wel wat anders aangedaan.” Het weet Jacob van zijn stuk te krijgen als hij nu recht in haar ogen kijkt. Ze zou iets anders aandoen als ze weg zou gaan? ‘Wat zou ze dan aandoen?’ Vraagt hij zich bijna hardop af. Want als dit vanaf nu haar comfortabele kleding zou worden, dan begreep hij zijn eigen moeder niet meer. Maar ze kijkt al niet meer naar hem. In plaats daarvan pakt ze haar vers gemaakte ontbijt en maakt plaats op haar stoel.

Voor de komende weken is het raar in huis. ten minste dat vindt Jacob. Elke ochtend is zijn moeder vroeg uit de veren om haar haar te doen, make-up uit te zoeken, zichzelf in een uitdagend kledingstuk te heizen om vervolgens een gezond vers ontbijt te maken. Hiernaast heeft ze ook nog een hobby voor zwemmen, yoga, hardlopen en de spa in zijn algemeen. Dit in scherp contrast met een moeder die eerder als een zombie met de gordijnen dicht luisterde naar verschillende podcasts. Sterker nog, als hij haar vraagt naar of ze naar de volgende aflevering wilt luisteren, krijgt hij een cryptisch antwoord terug: ‘pas als ik er klaar voor ben kan ik luisteren naar de volgende aflevering.’ Jacob denkt in ieder geval dat een hele tijd naar niets luisteren ervoor heeft gezorgd dat zijn moeder erachter is gekomen dat ze eigenlijk voor een lange tijd niets heeft gedaan. Het verklaart waarom ze nu ineens voor alles wilt overcompenseren door zichzelf zo goed mogelijk te verzorgen. Het enige irritante eraan is dat ze de hele tijd aan hem vraagt wat hij van haar vindt.

Nu is het hem wel opgevallen dat zijn moeder steeds meer onthullende kleding begon te dragen. Wat ook enorm opviel was wanneer ze dit ineens niet deed. Zo kwam een goede vriendin een week geleden langs en droeg Evelien weer het sobere zwarte gewaad en leek er alsof er niets aan de hand was. Maar de voordeur was nog niet dicht of zijn moeder was alweer in de badkamer om zichzelf weer om te kleden. Om vervolgens weer naar binnen te lopen in een miniskirt met een opgetrokken blouse. Waarna ze hem weer dezelfde vraag stelde “wat vind je ervan?” Net zoals ze deze dag weer aan hem vraagt. En Jacob weet niet waarom, maar ergens is hij boos op haar. Boos dat zij ineens zo makkelijk doorgaat met haar leven. Boos dat zij de hele tijd alles afreageert op hem. Boos omdat hij niet snapt waar ze precies mee bezig is en dat ze hem daarna achterlaat met het verlies van zijn vader. Maar voornamelijk is hij boos omdat hij keer op keer die vraag moet beantwoorden als hij zegt “wat vind ik? Hoe bedoel je WAT vind ik? Ik vind helemaal niets. Behalve dat je moet ophouden met die vraag stellen.”

Voor even zegt Evelien niets. Haar schouders zakken een beetje als ze haar zoon zo tegen haar hoort praten. Het erge ervan is dat ze op deze uitbarsting had gehoopt. Dat hij haar terecht zou wijzen en zo zijn eigen pad zou gaan lopen. Maar in plaats daarvan ziet ze alleen maar pijn op zijn gezicht. Aan de andere kant wil ze niet het probleem zijn. Ze wilt niet dat zij degene is die hem zoveel pijn doet. Want ergens heeft ze ook wel gelijk gehad. Dat zijn hele wereld instort is niet waar. Zij is er nog, zijn studie is er nog, hij heeft misschien nog ergens vrienden, dus zijn leven gaat wel degelijk door. “Als het je niet aanstaat dat ik het je telkens vraag, dan mag jij het wel elke dag wel voor me klaarleggen” zegt ze dan ook fel terug. Niet lettend op de implicaties van wat ze voorstelt aan haar zoon, want uiteindelijk draagt ze deze kleren toch echt voor hem. Jacob heeft misschien ook wel het taboe in het voorstel van zijn moeder gehoord. Maar nu gaat het om principe. Nu het hek van de dam is, staat hij oog in oog met haar en vertikt het om een stap terug te doen. “Prima, vanavond leg ik precies neer wat jij moet dragen. En als je het niet doet hou je op met vragen.”

Op dat moment gaat er een warme rilling over de huid van Evelien. Het is het moment dat ze de eerste aflevering goed heeft uitgevoerd. ‘Niet dat het echt belangrijk is’ bedenkt ze zich terwijl ze rek- en strekoefeningen aan het doen is voor de yoga. Eerder zou ze nooit zo’n sport hebben opgepakt. Het idee alleen om iets aan beweging te doen alleen om haar lichaam mooier te doen lijken. Alsof het hele idee van sport voor vrouwen er alleen voor is zodat mannen naar een vrouw kunnen kijken. Maar de podcast was er heel duidelijk in geweest. Als je je goed wilt kleden, dan wil je er goed uitzien. Dus is het alleen maar logisch om je dan ook zo mooi mogelijk te maken. Dat was een van de dingen die haar overtuigde om ermee bezig te gaan. Wat ze daarentegen niet had begrepen is waarom haar zoon haar steeds vaker bekeek. En de blikken die hij haar soms gaf, ze gaven haar een verontrust gevoel. Alsof het raar was wat ze droeg. Wat niet zou kunnen, want er goed uitzien voor je zoon is nu eenmaal erg belangrijk.

Het betekent echter niet dat ze het fijn vindt dat hij haar kan zien terwijl ze oefeningen aan het doen is. Voor een moeder gaat het ook best wel ver om in sexy outfits te lopen EN er dan ook nog eens erg flexibele bewegingen mee maken. Daarom ontvlucht Evelien dan ook de woonkamer en gaat ze naar haar slaapkamer. Waar even later toch haar zoon binnenkomt. Ze kijkt hem nijdig aan. “Je weet dat mama het niet fijn vindt als je binnen komt zonder kloppen” zegt ze daarom passief agressief. Voor even verstart Jacob, door de nieuwe vorm van vrijheid in het huis was hij bijna vergeten dat ze een mening had. Niet dat hij geen goede reden had om haar kamer binnen te gaan “als ik iets voor je uit moet zoeken om te dragen, dan moet ik wel je kamer inkomen.” Hierdoor begint moeder te blozen en slaat ze haar ogen neer. Hij heeft natuurlijk gelijk. Iets wat haar ook ergert. De laatste tijd lijkt het moeilijker en moeilijker om te dirigeren. Ze kijkt toe hoe hij haar rode jurk pakt en die meeneemt naar beneden zonder iets te zeggen.

Wanneer ze eindelijk klaar is met haar oefeningen komt ze beneden. Daar, op de eettafel, ziet ze wat hij heeft neergelegd. Natuurlijk had ze gezien dat hij haar jurk had gepakt, maar ze had niet zien aankomen dat hij het zou aanpassen. Knippen, dat bedoelt ze met ‘aanpassen’ als ze kijkt naar wat ooit haar jurk was geweest. Met trillende handen pakt ze het op en ziet hoe een snee helemaal van onder de jurk naar het middenrif loopt. Niet alleen aan de voorkant, maar ook aan de achterkant lijkt het stof te zijn opengereten. Dat is niet het enige wat Jacob schijnbaar heeft gedaan, want ook ziet Evelien hoe twee cirkels zijn uitgeknipt waar ongeveer haar borsten zouden moeten zitten. Weer voelt ze haar hoofd rood worden, dit keer terwijl ze kijkt naar een stuk kleding die geen enkele vrouw zou moeten dragen. Maar…ze is niet zomaar een vrouw. Ze is een moeder die zich goed moet kleden. Een moeder die moeite heeft gedaan om haar zoon zover te krijgen om haar advies te geven over wat ze aan moet als ze thuis is. Als ze nu weer haar mond open trekt, zal deze kans misschien nooit meer komen. Daarnaast kan ze ook niet de gedachte uit haar hoofd krijgen dat het eigenlijk heel normaal is om te dragen wat Jacob haar verteld aan te hebben. Dus pakt ze zonder iets te zeggen de verminkte jurk in haar handen. Loopt ze naar hem toe en pakt zijn mobiel in haar handen. “Als ik dit aandoe heb ik wel een aflevering verdient” zegt ze vinnig voordat ze zich in haar kamer terugtrekt.

Met een klein soort voorgevoel kijkt Jacob zijn moeder na. Voor een moment ziet hij de deur naar de hal dichtgaan en hoort hij hoe haar schoenen stap voor stap de weg naar boven vinden. Ergens, hij weet niet waarom, vermoed hij al dat zijn moeder niet meer naar beneden zou komen. In ieder geval niet meer als de vrouw die hij denkt te kennen. Na de afgelopen weken haar metamorfose te hebben gezien in haar kledingkeuze en haar continue stroom aan bevestigende vragen, weet hij namelijk ook ergens wel dat de podcast niet deugt. Maar het alternatief is om weer die gemene opmerkingen aan te moeten horen. Iets waar Jacob niet heel erg veel voor voelt. Daarnaast is het idee dat zijn moeder nog een keer ten goede zou veranderen door de podcast te onwerkelijk om echt te geloven. Want…een podcast kan toch niet zoveel weten te verbeteren?

Voor zo’n vijf minuten blijft Jacob zo zitten. Ongeveer net als de vorige keer toen zijn moeder voor de eerste keer die podcast had aangezet. Weer is er die stilte, alleen nu zit hij beneden en zij boven. Dat was nu weken geleden, maar het leek wel langer dan dat. Alsof jaren van hem over het hoofd zien ineens kan worden opgelost. En toch lijkt dat ergens te hebben gewerkt, want Jacob voelt zich wel een heel stuk zekerder als hij opstaat. Want dit is niet het moment dat hij alleen nieuwsgierig zal zitten wachten totdat er iets gebeurd. Hij heeft er genoeg van om met lede ogen toe te kijken wat er gebeurd. Dus gaat ook snel hierna de deur open naar de hal. Waar Jacob stap voor stap de treden van de trap beklimt. Zijn hand gaat uit naar de railing. Over zijn hand trekken zijn spieren zich samen als hij zichzelf omhoog trekt. De houten treden kraken terwijl zijn oren elk moment verwachten om zijn moeder te horen zeggen dat hij haar niet mag volgen. Maar geen woord komt van haar kamer. Met een kloppend hart bereikt hij zo de overloop. De stilte die hij daar treft lijkt zijn nervositeit alleen maar erger te maken.

Het weerhoudt hem er niet van om zijn hand naar de klink van de deur te brengen. Zijn hart bonst nu echt tegen zijn oren aan. Ze heeft hem daarnet nog uitgekafferd toen hij zich in haar kamer bevond. Maar Jacob is te benieuwd naar wat er aan de andere kant speelt. Of hij het zich verbeeld had bij de vorige podcast dat hij niets hoorde. Want weer is er geen enkel geluid totdat “Ik ben warm en kalm” vanuit de slaapkamer van zijn moeder klinkt. Met een schrik laat Jacob de deurklink los en doet een stap naar achter. Waardoor zijn achterhoofd ongelukkig tegen de muur stoot. “Godver…oh kut” snel beseft hij dat zijn moeder hem wel had moeten horen, maar weer is het stil aan de andere kant van de deur. Alsof zowel aan haar kant als Jacob’s kant niets gezegd is. Zo blijft hij minutenlang staan terwijl er niets gebeurd. Zijn borst rijst en valt elk moment om uiteindelijk te veranderen in een lange zucht. “Mijn zoon…is belangrijk…voor me” klinkt het van de andere kant. Alsof Evelien er zelf moeite mee heeft om het te zeggen. Weer is het stil, maar nog geen minuut later hoort Jacob het weer “mijn zoon is…belangrijk voor me.” Zijn hand gaat weer naar de klink.

“Mijn zoon is belangrijk voor me.” Klinkt het weer, maar dit keer zonder enige moeite…nog was er enige vorm van emotie. Voor een moment leek het wel ingebeeld te zijn dat zijn moeder met zo’n monotone stem had gepraat. Maar al snel hoort hij weer rustig met een monotone stem doorgaan. “Moeders…” maar al snel houdt ze op. Het lijkt wel alsof ze bijna stikt in haar woorden. Jacob kijkt naar zijn hand die op de klink aan het trillen is. Dan begint zijn moeder weer “Moeders z-zijn…” hij hoort hoe ze hapt naar adem. Zijn hand voelt het koude aluminium onder zijn hand warm worden. Jacob wilt zo goed mogelijk de deur openen evenals hij zo snel mogelijk naar beneden wilt rennen. “Moeders zijn on…on-.” Ze stopt met praten, waardoor Jacob alleen kan proberen te bedenken wat ze zou gaan zeggen ‘ongepast gekleed? Onaardig tegen hun kinderen? Ontevreden over het leven?’ Het is lastig om te weten waar zijn moeder in vredesnaam naartoe wilt gaan met haar. “Moeders zijn onderdanighhh” klinkt het bijna monotoon. Alleen het laatste woord wordt omgevormd met een zucht. Maar niet voor lang, want ze herhaalt zichzelf snel daarna weer “Moeders zijn onderdanig voor hun zoon.” Dit keer met een kleine hint van trots.

Het duurde niet lang voor Evelien om de jurk aan te doen. Met alle gaten er nu in, was het alleen maar makkelijker voor haar gemaakt. Daarnaast helpt het ook om die stem te horen en het bekende melodietje wat door de kamer galmt. Het lijkt haar oren te bedekken met een waas die langzaam over haar zicht lijkt te trekken. Zo wordt ze langzaam naar haar bed begeleid, waar ze nog even ervoor zorgt dat haar beide borsten door de gaten wordt getrokken. Want dit is wat haar zoon wilt. Zo herinnert de stem haar aan de vorige aflevering. Het is voor een moeder natuurlijk belangrijk om er goed uit te zien voor je zoon. ‘Waarom eigenlijk?’ Denkt Evelien voor een moment, maar dat is snel opgelost. Van de stem mag ze het ook een paar keer hardop zeggen zodat ze het zeker weet. Want natuurlijk is haar zoon belangrijk voor haar. En nu ze toch bezig is moet ze iets toegeven van de stem. Iets waar ze het eigenlijk helemaal niet mee eens is. Een deel van haar hele lijf lijkt zelfs in opstand te komen. Maar dat hoort natuurlijk niet. “Nee” zegt de stem “dit is een podcast voor goede moeders.” En dus weet Evelien dat een goede moeder onderdanig is aan haar zoon. Wat stom dat ze dat eerst niet leek te begrijpen. Maar nu het duidelijk is, kan ze niets anders doen dan het hardop zeggen.

“Goede moeders zijn er om voor hun zoon te zorgen” Evelien knikt rustig als ze het alleen maar eens kan zijn met de rustige stem. Nog nooit heeft ze zo aandachtig naar een podcast kunnen luisteren. En door elke keer mee te praten met die lieflijke stem, voelt het ook alsof ze helemaal in het verhaal kan duiken. ‘Het komt allemaal door de stem’ denkt ze blij als ze weer een golf van warmte en kalmte over haar lijf voelt gaan. “Goede moeders denken altijd aan hun zoon” eerder voelde het zo moeilijk om mee te praten met die stem. Maar nu was het alsof ze met een goede vriendin praatte. Iemand die haar beter kent dan zichzelf, want natuurlijk denkt ze graag aan haar zoon. “Ik fantaseer over mijn zoon” klinkt het van Eveliens lippen. Dan vormen haar lippen zich in een glimlach. Het voelt heerlijk stout om zo’n taboe geheim te delen met haar beste vriendin. Deze verteld aan haar dat haar zoon buiten de deur aan het meeluisteren is. “Wat moet ik doen?” Vraagt de moeder op een monotoon niveau. “Een goede moeder onderwerpt zich aan haar zoon” en met dat antwoord worden Eveliens tepels hard.

Jacob weet niet wat hij hoort als hij zijn moeder hoort zeggen dat ze over hem fantaseert. Zijn hand is nog steeds op de klink, hoewel hij geen aanstalten maakt om de deur ooit te bewegen. Ergens wilt hij kunnen zeggen dat het verschrikkelijk is wat hij zojuist gehoord heeft. Maar zijn gedachten zijn ook niet meer zo puur. Al helemaal niet omdat hij zich ook realiseert dat een normale zoon nooit zijn moeder op zou dragen om een aan flarden geknipte jurk te dragen. ‘Wanneer begonnen de gedachten?’ lijkt hij zich af te vragen. Alleen lijkt het hem onwaarschijnlijk dat het sinds kort een idee is geworden. Het moment zou namelijk overeenkomen met zijn moeder. Die ene aflevering die hij in stilte had meegeluisterd. Iets wat hij zich niet herinnert. Maar wel een moment waarop een idee bij hem is opgekomen: ‘mijn moeder is ook een vrouw.’ Niet wetend dat op hetzelfde moment zijn onderbewustzijn wordt aangevallen door de tweede aflevering met een nieuwe boodschap: ‘vrouwen zijn onderdanig voor de man van het huis.’ Wat hem de keus doet maken om toch de deur open te doen.

Evelien voelt zich zo rustig en kalm op haar bed wanneer de deur opengaat. Ze heeft het natuurlijk verwacht, want haar vriendin heeft haar al verteld dat haar zoon langs zou komen. “Evelien, wat ben je aan het doen?” Vraagt hij met een kleine hint van nieuwsgierigheid, het irriteert Evelien, maar ze weet eigenlijk niet waarom. In plaats daarvan geeft ze antwoord op zijn vraag, zoals een goede moeder zou doen “ik heb me gekleed zoals jij wilde, wat vind je?” De vraag voelt alsof het uit een ander deel komt van haar lichaam, maar op hetzelfde moment voelt ze hoe sterk ze verlangt om te horen dat ze het goed doet. Ze kijkt naar haar zoon en ziet hoe zijn aandacht naar beneden is gericht, om specifiek te zijn: hij kijkt recht tussen haar benen in. Een hitte weet zich door haar ruggenmerg naar boven te werken, direct naar haar wangen. Ze wil iets zeggen, want haar mond gaat open, maar er komt geen geluid uit. “Je bent gekleed als een slet mam” zegt hij, waarna er zich een brok in haar keel lijkt te vormen.

Een klein stemmetje lijkt noch achter in haar hoofd te zitten met haar eigen bedenksels. Hoe raar het is dat haar zoon dit zo tegen haar zegt en hoe raar het is dat zij niets weet terug te zeggen behalve “is dat goed?” Is het enige wat ze lijkt te kunnen uitbrengen, terwijl ze voelt hoe ze lijkt te snakken naar een compliment. Om alleen al te kunnen horen dat ze het goed zou kunnen doen voor haar zoon zorgt ervoor dat ze weer naar boven kijkt. Haar blauwe ogen kunnen niet de hoop verhullen terwijl ze zenuwachtig op haar onderlip bijt. De anticipatie geeft haar een vernauwend gevoel terwijl haar focus geheel licht bij de lippen van haar zoon, wat ervoor zorgt dat ze niet ziet hoe verbouwereerd hij haar aankijkt. “Ja mam, dat…is heel goed” zegt hij uiteindelijk heel langzaam, wat haar alweer een warme rilling over haar rug oplevert.

De spreuk die haar focus alleen op zijn lippen liet liggen lijkt te zijn verbroken, want nu ziet ze pas hoe hij naar haar kijkt. Met een blos op zijn gezicht kijkt hij recht naar haar borsten die nu fier overeind worden gehouden door de resten van haar rode jurk. Een gevoel achterin haar keel lijkt zich te vernauwen op het moment dat ze realiseert dat haar zoon op zo’n manier naar haar kijkt: zo lustvol. “Kijk maar naar mama” met een schrik voelt ze haar lippen bewegen als ze te laat haar hand voor haar mond slaat. Het was haar stem, maar op hetzelfde ook weer niet. Zo sprak ze alleen tegen haar man op speciale dagen, wanneer ze wist dat ze alleen met hem zou zijn. Met een zwoele warme klank, zo had ze zonet tegen haar zoon gesproken. Haar aandacht gaat naar zijn broek, waarop ze tegelijk haar rug recht en ze voelt hoe haar aangedikte tepels de aandacht vragen. En weer voelt ze dat benauwde gevoel in de achterkant van haar keel op het moment dat ze ziet hoe een tent is ontstaan door haar zoon zijn harde lul. Ze kan zich niet inhouden.

Er was een moment waarop Jacob snel de deur had kunnen dichttrekken voordat hij allereerst verbouwereerd in de deuropening van zijn moeder blijft staan. Het kwam door haar woorden, misschien, dat hij was vergeten dat hij haar had opgedragen om de gemutileerde jurk aan te doen. Want daar zit zijn moeder, rechtop op haar bed met haar benen een beetje van elkaar af. Het plaatje in zijn geheel zorgt ervoor dat hij eindelijk kan zien hoe de afgelopen weken schijnen te hebben geholpen met haar figuur. Want hoewel haar buik en borsten nog steeds niet aflaten dat ze ooit zwanger is geweest van hem, is nu duidelijk te zien hoe haar ronde vormen zijn gezakt naar haar billen en gestegen naar haar borsten. Waar haar dikke harde tepels als roze parels naar voren prijken. Zijn hele aandacht blijft bij haar borsten terwijl hij vragend naar voren komt.

“Kijk naar je mama” zegt ze op een manier die hij nog nooit van haar heeft gehoord. Het bloed wat nog niet naar zijn lul was gegaan terwijl zijn focus op de ronde borsten blijft hangen, vloeit nu naar zijn pik als het steigerend naar voren komt. Hij is nu zo dichtbij dat hij haar kan ruiken: rozenblaadjes met een houtige ondertoon. Ver eronder lijkt een kruidige nasmaak te zitten als Jacob zonder het zich te beseffen zijn lippen likt. Want wat hij ruikt is de geile kut van zijn moeder die als een bloem open is gegaan. Doordrenkt met voorvocht terwijl haar ogen afdwalen naar zijn broek. Een diepe blos tekent op haar gezicht terwijl haar schouders afzakken naar beneden. Haar lippen gaan uit elkaar met een lijn speeksel die tussen haar tanden blijft hangen. “STOP HIERMEE KLOOTZAK” schreeuwt ze ineens als ze zijn mobiel oppakt en die kletterend tegen de muur aansmijt. De betovering schijnt plots te zijn verdwenen wanneer Jacob zich omkeert en zo snel mogelijk de deur uit, de trap af, de gang op, de deur uit en de straat ook uitrent.Pas om de hoek durft hij te ademen, maar heeft hij nog steeds haar geur in zijn bek.

Wanneer hij weg is, kan Evelien niet stoppen met huilen. Zo zit ze op haar bed terwijl ze zich nog slechter voelde dan toen ze naar boven ging. Ergens wil ze tegen zichzelf zeggen dat dit voor het beste is. Maar in alles voelt ze zich misselijk, het kapot maken van Jacob’s mobiel, de kleding die ze aanhad, de pijn in zijn gezicht toen hij wegrende en het einde van de podcast. Boven al die dingen, en waar Evelien zich het meest zorgen om maakt, is de totaal ongerepte fantasie die ze zonet had om haar eigen zoon in haar te voelen. Wat haar weer datzelfde gevoel geeft als haar hand naar beneden afdaalt tussen haar benen door. Flarden van beelden doemen in haar op als ze denkt aan hoe zijn lul haar zou penetreren. Haar vingers zijn nat als ze de fantasie de vrije loop laat gaan. Langzaam worden geneukt door haar zoon in de kledingwinkel, hem pijpen terwijl hij nog wakker moet worden, met hem mee naar de bioscoop gaan en hem daar haar kont aanbieden voor als het spannend wordt. Steeds voelt ze haar orgasme op het randje komen om vervolgens net niet te worden opgewekt. En Evelien weet waarom, omdat ze niet de gehele aflevering heeft afgeluisterd. Op dat moment licht haar mobiel op met een notificatie over haar favoriete podcast.

Slenteren door de stad, dat is de enige manier om nu even te bestaan. Jacob weet het zeker als hij de zoveelste keer dicht genoeg bij huis is om aan te kloppen. Maar telkens loopt hij erlangs met een groeiend gevoel van woede naar zijn moeder. Ja, het was ergens raar wat er allemaal was gebeurd in haar kamer, maar op hetzelfde moment kan ze hem niet zomaar van allemaal dingen gaan beschuldigen. Hij was gewoon nieuwsgierig en was daarom naar binnen gelopen zonder te kloppen. Iets wat helemaal niet verkeerd voelde om te doen, zelfs niet terwijl hij wist dat zijn moeder bezig was zich om te kleden. Voor een moment gaan zijn gedachten weer af naar haar borsten die uit haar bloedrode jurk puilden. Hoe haar zalmroze tepels lichtjes deinend de aandacht trekken en haar karmijn rode lippen alleen maar het taboe lijkt te onderstrepen van zijn gedachten. Iets wat hem er het meest toe zet om niet naar binnen te gaan.

Voor de zoveelste keer loopt hij langs een electronica winkel. Het is zo laat dat zelfs de neon verlichting van de voorkant door een timer is uitgegaan. Oude bruine bakstenen schapen het gebouw met vale wit afgebladderde verf op het venster. Achter het etalageroom licht ineens één van de smartphones op met een notificatie. Jacob blijft stokstijf staan als hij ziet hoe de mobiel onheilspellend lijkt op te lichten tussen alle andere telefoons. Dan springt een tablet aan met ook een notificatie waardoor het venster oplicht in het felle wit. Weer springt een mobiel miraculeus tot leven als dan ook de elektronische schuifdeur open springt. Ergens weet hij dat dit dezelfde kracht is geweest die de afgelopen weken bezig is geweest bij hem thuis. En ergens maakt het hem niet uit als hij naar binnen stapt.

Wanneer Jacob thuis aankomt voelt hij zich zelfverzekerd met zijn nieuwe mobiel op zak. Het is een extra dure die hij hiervoor nooit zou hebben gewild, maar nu weet hij wel anders als hij de deur opent. Het is midden in de nacht, maar toch loopt hij naar de eettafel in de woonkamer. Daar ligt, exact zoals hij wist, een brief geschreven door zijn moeder.

‘Lieve Jacob,

Het spijt me van zonet, ik had niet tegen je mogen schreeuwen. Een man zoals jij is ook gewoon nieuwsgierig en ik deed er wel heel lang over om mezelf aan te kleden. Hopelijk vond je het mooi.

Misschien is het dan ook beter als je voor morgen beslist wat ik draag, als straf voor mijn schreeuwen. Je kunt gewoon mijn kamer inlopen en het op mijn bed leggen. Dat is geen enkel probleem.

Je moet weten dat ik ontzettend veel van je hou. Ik moet het opschrijven, want ik wil niet dat iets ons overkomt. Je bent het enige van mij wat nog bestaat en het lijkt alsof ik te laat mijn ogen ervoor open doe. Ik hou van je Jacob.

Eeuwig de jouwe,

Mama’

Met een bonzend hart loopt hij hierna naar boven en opent de deur naar zijn moeders kamer. Een diep warm uitnodigende zoete geur komt hem tegemoet wanneer hij de deur open doet, terwijl de kamer geheel in het donker gehuld is. Voor een moment blijft hij staan en ademt diep in, waarna hij zonder nog verder nadenken naar binnen loopt. Zijn hand glijd ondertussen langs de kant van de muur naar de schakelaar, waarna het licht in een keer aanspringt. In een paar passen staat hij in het midden van de kamer, precies waar hij die dag al eerder had gestaan: aan het voeteneinde van zijn moeders bed. Van boven kijkt hij neer op het naakte lichaam van zijn moeder wat boven op het laken ligt. Zo gaan haar voeten over in gespierde smalle onderbenen, waar ze uitmonden in volle dijen die nauw aansluiten op haar brede heupen. Door haar bruine haar, steekt haar huid wit af, voornamelijk tegen de paar kleine krullen in haar schaamhaar. Daaronder opent en sluit haar zalm gekleurde kutje zich langzaam op de maat waarop ze in en uitademt. Waardoor nog steeds te zien is hoe nat ze is.

Via haar venusheuvel volgt een spleet zich naar een vallei met in het midden haar navel, die rustig op en neer deint. Het zandloper figuur, wat wel lijkt te zijn ontstaan in de afgelopen weken, dijt precies uit naar haar volle borsten die bijna onnatuurlijk rechtop lijken te staan. Maar dat komt ook omdat haar tepels naar boven prijken, bedelend voor aandacht. Terwijl Jacob het nu opvalt hoe haar blauwe aderen makkelijk lijken af te steken tegen haar witte huid. Voornamelijk bij haar borsten, waarschijnlijk nog van de tijd dat hij nog borstvoeding van haar kreeg. Misschien komt het doordat de gehele kamer galmt door de podcast die nog steeds aanstaat op Evelien haar nachtkastje, of Jacob is ondertussen al zo veranderd dat het hem niets meer kan schelen hoe hij denkt over zijn moeder. Want het doet hem kennelijk niets als hij verlekkert naar haar naakte figuur aan het kijken is, terwijl hij naar haar kast loopt.

Al snel vindt Jacob wat hij wilde vinden in een van haar laden. Het was even zoeken, want het lag ver weggestopt bij haar ondergoed, waar het in een kleine schoenendoos was gestopt. Want elke vrouw van de leeftijd van zijn moeder heeft nu eenmaal bepaald ondergoed waarin ze zichzelf wat zekerder voelen. Al is het voor één speciale avond bedoeld met één speciaal iemand. Jacob weet ook wel dat hij origineel niet dat speciale type is, maar op dit moment gaat het ook niet over om dat speciale type te zijn. Vandaag was zijn moeder over de scheef gegaan, ze heeft weer tegen hem staan schreeuwen terwijl hij de man is van het huis. Zijn gedachten zijn alleen maar gefocust op één ding: dat ze begrijpt dat hij de baas is. Een gedachte die alleen maar versterkt wordt door de podcast die op de achtergrond aanstaat. Waardoor het helemaal niet verkeerd voelt om de zwarte doorzichtige negligé te kiezen.

Het is alweer een paar weken geleden sinds Evelien wakker was geworden en haar nieuwe dagelijkse huiskleding had aangedaan. Ergens herinnert ze zich nog de schaamte die ze die dag voelde. De zwarte doorschijnende negligé die ze altijd had gedragen voor haar man was het enige wat die ochtend op haar bed had gelegen. Ze had alle kussens en beddengoed van haar bed gegooid in een verwoede poging om te zien of er nog iets anders had gelegen, maar er lag niets. Zelf kon ze toen ook niet iets verzinnen, behalve het idee dat het maar voor één dag zou zijn. Dus ze zou het maar moeten uitzitten. Met een rood hoofd en lichtjes kauwend op haar bovenlip kwam ze beneden om gelijk in dezelfde routine als eerst te vallen. Net als ze bezig is om lunch klaar te zetten voor zichzelf en Jacob, komt hij ook beneden. Pas dan voelt ze hoe de haartjes op haar rug omhoog beginnen te staan en er langzaam het gevoel van warm kippenvel haar lichaam lijkt te betasten.

“Jacob, ik vind niet dat-“ haar zin wou ergens naartoe gaan. De onredelijkheid om zo in haar eigen huis te staan, al is het wel zo dat ze zich slecht had gedragen, slaat eigenlijk nergens op. Natuurlijk moest ze wel enigszins gestraft worden, dat weet Evelien ook wel. Voornamelijk omdat ze gisteren nog tot diep in de nacht bezig is geweest om zichzelf te vingeren terwijl ze aan haar zoon dacht. Maar om vervolgens zich zo schaamteloos te kleden, vond ze ergens ook wel ver gaan. Die gedachten worden allemaal niet uitgesproken als Jacob zijn mobiel in de lucht houdt en de tweede aflevering weer begint. In een paar tellen is Evelien weer rustig bezig met yoga, make-up en hoort ze haar vriendin haar vertellen hoe ze een nog betere moeder kan worden. Wat haar naar het hier en nu brengt, want telkens als ze ook maar iets wilde inbrengen tegen haar zoon ging de podcast aan. Iets wat steeds minder vaak hoefde te gebeuren, want Evelien vond het steeds makkelijker om gewoon te doen wat haar zoon van haar vraagt.

Deze dag is dan ook iets anders dan normaal als Jacob naar haar toe loopt met een pakje in zijn hand. “Ik heb een kunstwerk laten maken mam, ik wil dat je het op de eettafel legt” zegt hij quasi nonchalant. Elke dag lijken zijn woorden sterker te worden. Alsof ze helderder zijn dan de rest van alle geluiden, waardoor het voor Evelien zo veel makkelijker voelt om gewoon te doen wat hij haar zegt. Zonder erbij na te denken doet ze het pakje open en haalt er het kunstwerk uit, waardoor ze gelijk het bloed voelt stijgen naar haar hoofd. In haar hand houdt ze namelijk een dildo vast. Het obscene ding wil ze eigenlijk het liefst weggooien of iets tegen haar zoon zeggen om het terug te sturen. Maar in plaats van die dingen te doen, loopt ze ermee naar de eettafel en zet het rechtop in het midden van de tafel. “Goedzo mam” zegt hij, en te laat heeft ze door dat hij naast haar staat als ze ineens een pets tegen haar achterwerk voelt. Met een felle klap raakt hij haar kont, alsof ze een of andere hoer is. Ze krijst voor een seconde “JIJ KLOOT-“ maar de rest van de verwensingen blijven in haar keel steken als ze de vertrouwde podcast weer hoort. Daar houdt het voor die dag op, maar een paar weken later is het weer raak.

Met een harde lul kijkt Jacob naar zijn moed byyh er die bezig is het avondeten klaar te maken. Eerder zou hij nooit zo naar haar gekeken hebben, het idee om haar bijna geheel naakt door het huis te laten lopen had voornamelijk een voedingsbodem in de vorm van intense haat naar haar. Alleen die bodem was de afgelopen tijd in zijn geheel opgedroogd. Haar karaktery h hy had nu zo’n transformatie ondergaan dat hij bijna niet kon geloven dat dit dezelfde vrouw was als zijn moeder. De enige momenten dat hij zich realiseerde dat ze nog steeds DE Evelien is als hiervoor, is wanneer hij de podcast aan moet doen om haar weer te laten weten wie ze is. Al had hij dat de afgelopen week niet meer hoeven doen. In ieder geval was het niet meer zo heftig sinds hij haar op haar kont had geslagen. De trut had weer controle willen hebben, maar daar had hij gelukkig een stokje voor kunnen steken. Waarna hij haar voorover had gebogen om haar een paar goede klappen te geven op haar volle kont, zodat ze nu begrijpt wie er de echte baas is in huis. “Wanneer is het eten klaar mam?” Vraagt hij richting haar achterwerk die zo naar voren is gekanteld waardoor hij zicht heeft op haar krullende schaamhaar. “Bijna klaar, nog even wachten grote jongen” zegt ze met een afwezige blik.

Voor Evelien voelt het alsof er een tijd was van voor de podcast en nu bijna na de podcast. Nooit had ze zich gerealiseerd hoe onbekwaam ze zich had opgesteld als moeder, maar gelukkig was ze er nu over uit dat zij daar niet meer over na hoeft te denken. Als ze gewoon doet wat haar zoon haar verteld, dan is er niets om zich zorgen over te maken. Steeds minder vaak had ze die vervelende stem in haar hoofd die haar vertelde dat het slecht is wat ze doet en dat ze ermee zou moeten stoppen. Want het kan nooit zó slecht zijn wanneer ze ziet hoe zeker en dominant Jacob erdoor is geworden. Meerdere malen heeft ze namelijk het soort autoriteit van hem gevoeld waar haar benen van in elkaar storten. Waardoor het ook makkelijk is geworden om aan zijn lippen te hangen als hij haar iets verteld. Voor het eerst praat hij daarom over zijn problemen met haar, hoort ze zijn gevoelens en luistert hij op zijn beurt naar haar. Alles zorgt ervoor dat ze langzaam inziet hoe ze zich hoort te gedragen. De stem die haar blijft waarschuwen om niet haar lingerie in haar poesje te drukken zodat een cameltoe zichtbaar wordt, om niet haar heupen zwierig van de ene kant naar de andere te bewegen als ze voor haar zoon uitloopt en om niet haar lippen te likken als ze de omtrek van zijn harde lul kan zien door zijn broek, worden allemaal stelselmatig genegeerd. Ze kan dan ook niet ontkennen dat ze al vaak de dildo op de eettafel heeft gebruikt om zich naar een climax te werken. Iets wat haar nog niet is gelukt, omdat ze weet dat hij dat over haar mag bepalen.

Ondertussen kijkt Jacob op zijn nieuwe telefoon terwijl zijn moeder bezig is om de laatste punten op de i te zetten voor het eten. Weer kijkt hij naar de podcast die hij gedownload heeft, nu maanden geleden, als hij hardop vraagt “waar zal de laatste aflevering toch over kunnen gaan?” De vraag was meer een gedachten die hij zich hardop afvraagt dan dat hij een antwoord verwacht, maar tot zijn verbazing hoort hij het antwoord van zijn moeder. “De laatste aflevering gaat over wat een goede moeder moet doen” zegt ze nog steeds in de soort trans waar ze de laatste weken in lijkt te verkeren. “Waar gingen de eerdere afleveringen dan over?” Vraagt Jacob verrast, ergens was hij nog steeds niet gewend dat ze daadwerkelijk naar hem luistert. “De eerste aflevering gaat over hoe ik eruit moet zien voor je en de tweede aflevering gaat over hoe ik moet denken” op geen enkele manier laat ze op haar beurt blijken dat het verkeerd is wat ze zegt. Sterker nog, Jacob kan zien hoe haar lichaam voor een moment lijkt te trillen terwijl ze voor het fornuis staat.

“Hoe moet je dan denken mam?” Jacob zijn keel voelt droog aan als hij de vraag stelt aan zijn moeder. Die op haar beurt zich nu omdraait en nadrukkelijk bloost terwijl ze naar hem kijkt. En desondanks haar duidelijk verlegen gevoel, zet ze zich hier snel overheen “Hoe jij maar wilt dat mama denkt” ze heeft haar hele lichaam nu gedraaid naar hem toestaan. Haar beide handen houden beiden de stang van de oven vast waardoor haar lichaam een beetje gebogen staat terwijl haar hoofd iets naar boven kantelt. De zwarte stof van de lingerieset laat makkelijk zien hoe haar tepels weer hard zijn geworden. Er is geen spoor van ongeloof op het gezicht van Jacob als hij het hoort. Met alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd, lijkt het volkomen logisch dat zijn moeder klakkeloos overneemt wat ze moet denken. “Een goede moeder slaapt naakt met haar zoon” de stem van Jacob vult de kamer terwijl Evelien een gloed over haar ogen krijgt.

Maar, het kan niet. Dat weet Evelien heel goed. Het zou een taboe zijn. “Dat-“ haar hoofd doet pijn als ze er tegenin probeert te gaan. Toch doet ze het “kan ik niet-Auwh…” haar handen vliegen snel naar haar hoofd als ze de pijnscheut van haar borst naar haar kop voelt vliegen. “Waarom niet?” Vraagt hij, iets nerveuzer dan eerst. De pijn lijkt te branden in haar borst als ze zich misselijk begint te voelen. Als een soort koorts valt een mist over haar denkvermogen. Een strijd lijkt te woeden in haar hoofd over hoe ze een goede moeder kan zijn. “Dat…kan ik niet-…zeggen” brengt ze uit terwijl ze voelt hoe haar lichaam langzaam langs de oven naar beneden valt. Alles is verkeerd, de afgelopen weken zouden een nachtmerrie moeten zijn. Maar ze kan er maar niet uitkomen waarom het een nachtmerrie moet zijn. “Een goede moeder spreekt altijd de waarheid tegen haar zoon” de afgelopen tijd waren ze zo dichtbij elkaar gekomen. Ze had het gevoel dat ze hem alles kan vertellen.

“Wat wil je weten?” Vraagt de bijna naakte moeder met haar benen wijd op de keukenvloer. Haar stem is gekalmeerd, alsof alles ineens uit haar is gekomen. Als een delicate speelgoedpop kijkt ze omhoog, afwachtend naar wat komen gaat. “Waarom kun je niet met mij slapen?” Vraagt Jacob haar terwijl hij op haar neer kijkt. Een blik vol warme genegenheid schemert door op het gezicht van Evelien als ze naar haar jongen kijkt. “In de avond masturbeer ik terwijl ik kijk naar moeder zoon porno” een blos op haar wangen is het enige wat spreekt over een taboe, want haar ogen vertellen een verhaal van lust die omhoog kijken tussen de benen van haar zoon. “Waarom weerhoudt je dat om met mij te slapen mam?” Vraagt hij, maar ook zijn ogen spreken van een vuurlijk verlangen naar iets wat familie niet zou moeten delen. “Alleen een slechte moeder zou zoiets toelaten” haar overtuiging is bijna compleet, waardoor Jacob weet dat hij het anders moet aanpakken.

Hij is nu heel dichtbij zijn moeder gaan staan. Dichtbij genoeg om het fornuis uit te zetten voordat het eten aanbrand, want het zal nog even duren voordat ze zullen gaan eten. “Een goede moeder denkt alleen aan haar zoon” hier reageert Evelien goed op door eenstemmig te knikken met de zin. Zo gaat Jacob nog meer zinnen af: “Een goede moeder is er altijd voor haar zoon”, “Een goede moeder wil haar zoon altijd verwennen”, “Een goede moeder wil haar zoon gelukkig maken”, “Een goede moeder wil haar zoon gelukkig zien”. Met elke stelling knikt Evelien steeds geduldig terug, waarbij haar borsten steeds op en neer deinen. “Als een goede moeder altijd aan haar zoon denkt, dan is het toch logisch dat een goede moeder denkt aan haar zoon wanneer ze masturbeert?” Evelien kijkt voor het eerst geschokt op, alsof ze het niet kon geloven dat hij zoiets tegen haar zegt. Maar ergens lijkt het haar te raken, want weer knikt ze eenstemmig terwijl ze langzaam op haar onderlip bijt.

“Een goede moeder masturbeert terwijl ze denkt aan haar zoon” Evelien knikt weer terwijl Jacob doorgaat. “Als een goede moeder er altijd is voor haar zoon, dan zou een goede moeder altijd bij haar zoon blijven”, “Als een goede moeder altijd haar zoon wilt verwennen, zal een goede moeder haar zoon ook willen laten klaarkomen”, “Als een goede moeder haar zoon gelukkig wilt maken, dan zal ze alles toelaten wat haar zoon met haar wilt doen”, “Als een goede moeder haar zoon gelukkig wilt zien, zijn al haar gaten van hem”. Het lijkt haar niet meer te deren dat dit ingaat tegen alles waar ze ooit in heeft geloofd als ze op alles ja knikt en bij de laatste stelling zelfs een kleine “ja” van haar lippen laat rollen. Al moet ze er wel aan toevoegen “maar, ik kan het alleen maar denken.” Schijnbaar is er nog steeds iets in haar aan het vechten, al is de strijd in haar bijna gewonnen. Want ze klinkt onderdanig en zacht als ze het zegt. “Ben je klaar voor de laatste aflevering?” Vraagt Jacob dan ook, waardoor zijn moeder begint te glunderen. “Ja, ik wil een goede moeder zijn.”

Zijn mobiel ligt nog op de eettafel met de aflevering al in beeld. Zonder er nog verder bij stil te staan drukt hij op de knop. Deze keer raakt het effect zijn moeder zo heftig dat Evelien haar ogen geheel terugrollen in haar hoofd. Voor even lijkt ze niet aanspreekbaar als een klein beetje speeksel zich verzamelt in de hoek van haar mond. Dan na maar een paar seconden komen haar ogen weer tevoorschijn terwijl ze zich in het geheel draait naar Jacob. “Vertel me wat ik moet doen” haar stem is een beetje schril en lijkt in een adem naar buiten te komen, terwijl haar gehele lichaam geen enkele beweging laat zien. “Vertel me wat je denkt dat ik met je ga doen” zegt Jacob tegen zijn moeder terwijl haar tepels tegen de stof van haar lingerie drukken. “Ik denk dat je me zo meteen gaat neuken” zonder aarzeling geeft ze antwoord terwijl ze geheel stil blijft staan op weg naar de keukentafel.

“Wat ga je ertegen doen?” Vraagt Jacob, met ergens het gevoel dat hij in een of andere rare droom is beland. “Niets” geeft ze aan, alsof het gebruikelijk is om niets te doen tegen de wil van haar bloedeigen zoon. “Wil je dat ik het doe?” Vervolgt Jacob dan ook, “heel graag” antwoord Evelien enigszins met een schuldbewuste ondertoon. Onbewust likt ze haar lippen als Jacob in reactie tot haar woorden zijn broekriem afdoet en zo zijn broek naar beneden laat glijden. “Vertel hoe geil je van me wordt mam” beveelt Jacob zijn moeder nu, die maar al te graag antwoord “al sinds een paar dagen masturbeer ik alleen maar kijkend naar hoe moeders hun zoons afzuigen. Ik kan me niet inhouden als ik zie hoe volmaakt goed het is om in alles er voor jou te zijn. Het maakt mama’s kutje zo nat als ze weet dat jij haar gaten gaat vullen. Ik wil niemand anders in me voelen” haar stem begon kalm, maar wanneer ze bijna klaar is ademt ze steeds dieper. “Kom hier en zuig me af mam”.

Evelien aarzelt geen moment als ze een seconde later haar volle billen tegen haar hakken voelt. Haar knieën raken de koude keukenvloertegels, maar haar aandacht is maar bij een ding als haar borsten naar voren vallen en haar lippen zich om de schacht van haar zoon sluiten. Een luidruchtige kreun komt uit haar borst naar voren als de warmte van haar zoon haar mond vult. “Ik…h-mmm..bwh-en szohn gGHeileh slet” haar ogen stralen terwijl ze de woorden nauwelijks door haar volle mond laat ontsnappen. Jacob kreunt terwijl een sliert speeksel langzaam naar de onderkant van zijn lul glijdt, het gelukzalige gevoel van haar mond die slurpend en gorgelend zich onderwerpt aan zijn lust zorgt ervoor dat hij al gauw zijn lichaam naar voren stoot in haar gezicht. Met petsende geluiden voelt hij hoe haar blote borsten tegen zijn dijen aanslaan, want ondertussen heeft ze zich schijnbaar ontdaan van haar lingerie. De zwarte set ligt onder haar lichaam de sappen van haar kutje op te vangen die rijkelijk uit haar vloeien.

“Ik had…owh…zo’n tyfushekel aan je” gromt Jacob als hij voelt hoe zijn moeder haar armen om zijn heupen heenslaat en hem zo innig in een omhelzing houdt met haar borsten tegen zijn dijen aan en haar hals vol met zijn lul. Met een soppend geluid en een volle kus op het einde trekt Evelien haar gezicht van haar zoon af en antwoord “ik was ook een verschrikkelijke moeder” fluistert ze. Met een schok door zijn lichaam drukt Evelien beide borsten naar boven om zo zijn paal vast te houden terwijl ze verder praat “als moeder had ik sterk moeten zijn, mijn rug recht moeten houden en je eerder moeten vertellen dat ik van je hou” bij de laatste woorden laat ze haar tong een rondje maken over zijn eikel. “Maar nu ben ik van jou” haar blauwe ogen kijken over zijn buik heen, terwijl haar borsten op en neer bewegen “dus vertel me alsjeblieft dat ik je nu moet neuken, want mama dagdroomt al dagen over hoe je me gaat vullen” met die woorden geeft ze een lange lik aan de pik van haar zoon voordat hij reageert “ga voor het raam keukenraam staan en spreid je benen slet”.

Evelien staat op en voelt hoe haar zoon met een vlakke hand op haar kont slaat, een aangename rilling gaat door haar rug heen als ze een klein orgasme ervaart door de aanraking. Het gevoel van totaal het eigendom te zijn geworden van haar zoon weet zich een weg te vinden in haar hoofd die zo logisch is, dat ze er niet bij stilstaat. Sterker nog ze schudt haar kont nog eens extra uitdagend terwijl ze haar bovenbenen uit elkaar beweegt, wat laat zien hoe kutvocht zich als slierten nu naar beneden laten lekken. “Ik kom zo terug, blijf zo staan” gebied Jacob haar terwijl ze de nieuwe woorden van de podcast geheel in haar hart opneemt. Een moeder is er om als geheel onderdanig neuk speeltje zich op te stellen tegen haar zoon. Zo zijn haar kut, kont en mond gewoon gaten voor hem om in klaar te komen, een echt goede moeder begrijpt dat gewoon. Ze kijkt naar buiten en ziet hoe donker het is terwijl haar lichaam in volle glorie beschenen wordt door de afzuigkap die nog aanstaat.

Wanneer Jacob beneden komt houdt hij een scheermes in zijn ene hand en een fles scheerschuim in zijn andere. Met een paar passen staat hij achter zijn moeder die niet een kreun kan onderdrukken als ze ziet wat hij op het aanrecht legt terwijl hij de kraan warm laat lopen. “Wat ga je met mama doen?” Vraagt ze door haar zware ademhaling heen, ze weet het antwoord maar al te goed, maar ze wil het horen. “Ik ga je kutje kaalscheren mam, waarom denk je dat ik dat doe?” Ze hoort hoe hij de kraan stopt en het scheermes even in het water roert. “Om er goed uit te zien wanneer je me gaat neuken?” Ze weet het niet. “Ook daarvoor, buig over het aanrecht heen mam” gedwee volgt ze zijn aanwijzing op en voelt hoe haar harde tepels tegen het granieten aanrechtblad streelt. Op hetzelfde moment voelt ze hoe warme natte vingers haar kut betasten, met het warme water is haar zoon haar natte poes aan het schoonmaken.

Zijn vingers kan hij niet in toom houden als ze langs haar glimmende kut glijden, zonder enige moeite voelt Jacob hoe vingerkootje na vingerkootje in haar gat verdwijnen. Hij hoort haar steeds harder kreunen terwijl hij het tempo opvoert, steeds harder ragt hij zijn vingers naar binnen, totdat hij voelt hoe zijn kwelgeest het bijna niet kan houden waarop hij gelijk stopt. Het gevoel van macht stijgt naar zijn hoofd als hij haar hoort hijgen en smeken om meer te doen, met een smak slaat hij haar op haar billen die een beetje rood beginnen te gloeien terwijl haar benen lopen te schokken. “Alleen een slet zou haar kut laten scheren door haar zoon” terwijl hij het zegt ziet hij door de weerspiegeling van het raam hoe een glimlach zich verspreid over haar gezicht. “En ik ben jou slet” kan Evelien alleen maar verleidelijk uit haar mond brengen voordat ze een nieuwe sensatie tussen haar benen voelt: schuim overdekt haar kutlippen als ze haar mond opent en langgerekt kreunt.

“OoooHmmm…ik kan aan niets anders denken dan aan jou lieverd” hijgt ze als het scheermesje langzaam naar boven glijdt. In een beweging van de pols ziet Jacob het kutje van zijn moeder verschijnen zonder het krullerige haar. “Vertel me hoe ik een goede moeder moet zijn” haar stem is onderdanig, haar lichaam is weerloos. Precies zoals Jacob haar wilt hebben als hij omhoog komt. Zijn lul is pijnlijk hard terwijl het voelt alsof deze gehele scenario hem bekend voorkomt. Alsof hij al langer heeft gedacht aan dit moment als hij zijn moeder dieper over het aanrecht buigt, terwijl zijn erectie pijnlijk tegen haar aan ligt. “Ik ben nu een goede moeder” zegt Evelien terwijl Jacob de hitte van haar net geschoren huid zijn eikel voelt verwarmen. “Dat ben je zeker mam” antwoord Jacob terwijl hij langzaam zijn lul in haar snee drukt.

De vlezige wanden van zijn moeders kut omarmen Jacob’s penis als een oude bekende. Geil druipt langs haar clit over zijn mast naar beneden terwijl ze haar incestueuze lust naar buiten gooit. “JAA-aaawhmm…NEUK je moeder” waarna Jacob zich niet meer in kan houden en diep in haar stoot. Met haar tieten plat op het koude aanrecht en zijn paal diep in haar, komt Evelien trillend klaar. Haar bruine haar hangt als slierten voor haar gezicht als kutspieren zich om haar zoons lul aanspannen terwijl haar gedachten lijken uit te vallen. Hiervoor zou therapie haar nog hebben kunnen redden van haar nieuwe rol tegenover haar zoon, maar alle afleveringen lijken zich op dat moment te versmelten als ze haar kont nog verder naar achter beweegt totdat ze haar kutlippen zijn ballen voelt kussen.

Dat is het unieke moment waarop Evelien niet meer bestaat, maar er weer een nieuwe moederslet is ontstaan. Met een glimlach accepteert ze de stoten van haar zoon in haar poesje. Op zijn beurt voelt Jacob de verandering in haar lichaam, maar staat hij er geen seconde bij stil als hij de sensatie rondom zijn lul voelt verstrakken. Het kutje van zijn moeder weet telkens te vernauwen als hij bijna zijn eikel uit haar hete gang trekt, waarna hij gelijkt weer binnen in haar duwt. Alsof haar lichaam niet wil dat hij ooit uit haar glijdt. “Mam, ik wil je aankijken als ik in je klaarkom”, als een goede moeder - en iemand die al weken bezig is met yoga - kantelt ze haar lichaam en opent ze zich weer met een spagaat. Zonder een moment te zorgen dat haar kut niet is gevuld met haar zoons paal.

Haar benen bewegen zich naar boven, zodat ze over zijn schouders heen worden gedrapeerd. Zonder te pauzeren blijft Jacob zijn lul in haar geoliede kut duwen. Telkens weer voelt hij hoe haar wanden helemaal om zijn knots knijpen. Steeds dichterbij dat gevoel van ontlading als hij in haar ogen kijkt. Compleet weerloos kijkt ze terug, met ogen die met volledige liefde zijn gevuld voor hem. Haar tepels staan hard naar boven terwijl elke keer als hij in haar duwt, ziet hoe haar hele lichaam in extase als het lijkt te gloeien terwijl het steeds intenser begint te voelen bij zijn lul. Als kleine draadjes van elektriciteit schieten ze door zijn ruggenmerg naar zijn hersenen als hij voelt hoe hij zonder te stoppen zijn zaad in haar loopt te pompen.

Terwijl Jacob zijn moeder claimt, zien beiden niet hoe de telefoon van Jacob oplicht. Er is een update geïnstalleerd voor een van zijn apps. Schijnbaar heeft de developer iets toegevoegd, want ineens heet de app anders: ‘Podcast voor goede moeders en tantes”.