Ik hoor graag wat jullie van dit deel vinden...
-
We hadden al een lange reis achter de boeg. En tegelijkertijd voelde het pas als het begin. We hadden misschien ook wat kunnen afsluiten in de tussentijd. Wat was begonnen als een voorzichtige nieuwsgierigheid wat vroeg piekte in een uitspatting van opwinding en verlangen, was nu voorbij. Voor mij wel. Het was gebeurd, het was fantastisch en verwarrend tegelijk, en mede door dat laatste niet zoals ik het over zou doen. Maar we gingen het dus wel over doen. We gingen verder. Maar op onze manier. Op mijn manier. Maar meer op onze manier. Ik zou Megan nooit vergeten. Echt nooit. Zonder haar was ik ook nooit op dit punt gekomen. Het punt dat ik weer stond toe te kijken hoe Silje een week later opnieuw de ongelukkige Jurgen mocht masseren in zijn lies wat vrijwel leidde tot een dag als een kopie van de week ervoor, bleek het startschot te zijn. Ik was verbaasd dat Silje het überhaupt nog wilde, maar misschien juist om de spanning die het creëerde, wilde ze het wel weer doen. Ze is ook maar een mens. Een lekkerwijf… De spanning die pas piekte nadat Jurgen alweer weg was, en ik de twee betrapte in het lunchuur op hun conversatie over het voorval. Ik moest maar snel beseffen dat ik hier in een situatie zat die ik goed en beheerst moest uitspelen om m’n doelen te bereiken. En Linde wilde daarbij wel een handje helpen.
-
Ik had die middag nog een hele mooie meid op de behandeltafel liggen, die al een tijdje bij ons op de praktijk kwam, en volgens Linde had ze altijd al een oogje op me. Haar nam Liesbeth, maar zo werd ze nooit genoemd. Verder ook niet boeiend. Boeiend was wel dat deze keer Linde even kwam kijken. Achteraf wel.
,,Heb jij het nooit?’’ vroeg ze me dan nieuwsgierig. ,,Ik bedoel, ik weet dat het moeilijker te zien is, maar denk je dat je wel eens iemand opwindt?’’ vroeg ze door, licht ongemakkelijk, maar duidelijk met haar nieuwsgierigheid. Haar intentie was me niet geheel duidelijk. Wat moet je met zulke informatie.
,,Nee, niet dat ik weet.’’ zei ik nuchter. Linde zag er erg mooi uit vandaag, en de beelden die ik nog fantaseerde na gisterenavond voerden nog levendig rond in mijn hoofd. Zij mocht zo naast Megan zitten, als het aan mij lag.
,,Ik wel. Best vaak ook.’’ en ze trok er een vies gezicht bij. Linde was niet dat meisje wat er dan perse op zou kicken. Niet als het haar niet uitkwam, dan wel. Een iets wat ongemakkelijke stilte volgde, waarbij we allebei aan dezelfde tijd leken terug te denken. De tijd waarin zij nog bijles van mij kreeg op het HBO. Dat zij ook wel eens voor mij op tafel lag, en ik voor haar. Alles voor de studie natuurlijk, maar toen was ze al knap, en ik al een jongen… Ik was wel eens opgewonden geraakt van haar, maar nooit duidelijk, zover ik wist dan. En ik vroeg me nu dan ook af, zeker met de kennis van nu, of zij dan wel eens haar gedachten had laten afdwalen tijdens zo’n sessie. Vaak stond de een dan toch in zijn ondergoed. Alles voor de studie…
-
,,Heb ik jou wel eens warm gewreven?’’ Ik was de gene die de vraag durfde te stellen. Ze leek even wakker te schudden uit haar herinnering, en keek me onwennig aan, maar wel met een open glimlach op haar mond. Ze knikte, krabbelde even nerveus aan haar slaap, en ik leek haar te verassen.
,,Is dit slim?’’ vroeg ze dan, waarmee ze mij eerst even verraste.
,,Wat is slim? Of niet slim?’’ vroeg ik haar dan snel maar voorzichtig.
,,Tussen ons… dit… Of… bedoel je het niet zo?’’ stelde ze dan ongemakkelijk. Ik had de link niet meteen gelegd, al was ik het die de gedurfde vraag had gesteld, wilde ik dit niet meteen aangrijpen om haar nu al weer te verleiden. Maar nu ze er toch over begon…
-
,,Je weet het van mij en Megan.’’ begon ik toen maar duidelijk. ,,Doe de deur even dicht.’’ Silje was er nog, al was ze bezig met een cliënt. Je weet nooit wie er stil de wachtkamer in zou lopen. Linde deed dan ook snel de deur dicht en met intrigerende ogen kwam ze dichterbij en leunde ze op de massagetafel, waar ik niet ver vanaf zat in mijn draaistoel. En toen knikte ze pas. Ze wist het nog van Megan. ,,Ze is nooit boos geweest om ons.’’ vertelde ik haar dan. ,,Zelfs niet na de laatste keer.’’ wat mij zelf nog leek te verassen.
,,Waarom niet?’’ stelde ze dan kinderlijk. Ik had het antwoord niet. Al deed ik van wel.
,,Waarom wel? Sterker nog, we hebben het best vaak over je sindsdien.’’ speelde ik haar dan toe en zag het ongemak alleen maar groeien in Linde. Haar hele lichaam stond stijf van de spanning en toonde me dit liever niet te willen horen. Haar hele lichaam op een deel na. Die ogen wilden dit wel. Ze fonkelden. Het was dan ook compliment. Zeker voor zo’n stil en onzeker meisje. Want ik duidde overduidelijk op het feit dat ze gewild was door ons, hoe raar dat misschien ook wel voor haar moest klinken. Maar ik begreep dan ook totaal niet dat zij niet meer gewild was als dat ze doet overkomen. Maar dat komt misschien wel juist daardoor.
,,Wat zeggen jullie dan over me?’’ Ze fluisterde. Ze vond het spannend. Ik vond het aandoenlijk.
,,Nou, dat ik je leuk vind. En dat zij dat wel snapt. En of we daar niet iets mee kunnen doen.’’ Alsof ik het over het weer had, zo luchtig bracht ik het, en het duurde dan ook een paar tellen voordat ze doorhad wat ik precies zei.
,,Wat?’’ stelde ze dan ook ongelukkig en plat. Ik gniffelde er om.
,,Ik weet dat ik onze werkrelatie op het spel zet, en respecteer je reactie dan ook, welke het zal zijn. Maar ik vind dat je best mag weten, dat ik veel aan je denk en altijd al veel aan je gedacht heb. Ook op manieren die wellicht ongepast waren. Het was geen toeval dat wij elkaar vonden toen het uit was met Megan. En om die reden vind Megan het misschien ook wel niet erg. Ze vertrouwd mij en de keuzes die ik maak. Zelfs als zij er de dupe van is. Bijzonder, he?’’ Ik had moeite deze rol vol te houden. Aan zelfvertrouwen leek het me niet te ontbreken, maar niets was minder waar. Ik had moeite m’n lach in te houden, omdat ik me voor m’n gevoel een beetje voor schut aan het zetten was. Megan en ik hadden het er deze ochtend nog over gehad onze ogen en oren open te houden voor eventuele mogelijkheden. En zie hier. Ogen waren wijd open en oren hoorde dingen die ze niet hadden kunnen verzinnen. Alleen waren het niet mijn ogen en oren op dit moment meer die het een en ander hadden te verwerken.
-
,,Het is ook niet eerlijk om dit van iemand te vragen. Maar als wij dan aan iemand denken waarvan we dat zouden willen vragen, ben jij toch de gene die dan ter sprake komt.’’ Ik dikte het hier en daar ook wel wat aan, maar ik wilde haar iets meer vlijen. En tegelijkertijd bood ik mezelf altijd nog een weg uit, door te doen alsof het niet kan en niet wenselijk was. Maar ze was hier nog altijd. En haar lichaam leek zelfs wat meer te ontspannen, en ik wilde dan ook maar gelijk beroep doen op de herinneringen van ons samen. En dan niet van onze schooltijd, maar van veel dichterbij. ,,Het was… fijn. Toch? Dat wij samen… waren.’’ speelde ik dan met meer gevoel. Maar met dat ik begon te praten, merkte ik dat ik dit niet hoefde te spelen. Want ik vertelde de waarheid. Linde was zo ontzettend fijn. En onze tijd samen, hier boven op de bank onder anderen, maar toch ook de langere tijd dat ik haar kende, was ontzettend fijn. Ze lachte dan ook dankbaar naar me. Dit compliment pikte ze wel direct op, en misschien wel omdat ik het ook zo meende. En aan welke tijd zij nu terugdacht, maakte dan ook niet uit. ,,Megan is bijzonder. Dat heb ik je vaker verteld, en meestal keek je dan ook niet zo blij achteraf.’’ En dat deed ze nu ook weer, nu ze me aanhoorde. ,,Maar ze kan ook bijzonder voor jou zijn. Voor ons.’’ Ik wilde wat meer ter zaken komen, en voelde nu ook wat meer spanning en verzet in mijn eigen lijf opkomen. Want ik zette nogal wat op het spel. Alweer. ,,Je moet niets, maar denk er eens over na. Wij staan ‘open’ voor meer.’’ glimlachte ik dan tot slot naar haar. Zwijgend bleef ze staan, en zag ik haar in gedachten raken. Wat had ik haar precies gezegd? Zij verzon het hier ter plekke, met dat ik het haast alweer was vergeten. De spanning had ik zeker niet onder controle. Ik was nog maar een Wannabee alfa ten slotte. Verre van wat ik wilde worden. En het was een plotselinge Silje die de verstorende factor werd, maar waardoor we wel uit de eindeloze en ongemakkelijke stilte kwamen. Ze had een vraagje. Maar Silje was niet de enige met vragen.
-
We gaven Linde de tijd. Geen gehaast. Wij waren anders. Dat wilden we zo graag zijn, dan als het stel die we nu als onze rivalen zagen. Het was gewoon lekker thuis. Er zat een goeie sfeer in onze relatie en we keken uit naar de toekomst. In het algemeen maar met name in een specifiek en intiem gebied. En het leidde ook een dag later weer tot gesprekken waarbij we elkaar probeerden verder te verkennen op het gebied van het intieme.
,,Denk je wel eens aan oudere vrouwen?’’ werd me onder anderen gevraagd.
,,Niet perse.’’ klonk m’n eerlijke antwoord. Ik keek meestal naar de jongere meisjes. Zo was Megan zelf natuurlijk ook een stuk jonger. Ik vond oudere vrouwen niet onaantrekkelijk, maar het had wellicht niet m’n voorkeur. Maar het antwoord was niet voldoende voor Megan.
,,Nee? Ook niet zo’n echte ‘milf’, met grote borsten en, je weet wel, zo porno helemaal.’’ bracht ze dan smakelijk, al kwam ze niet echt uit haar woorden. Maar wat ze misschien eigenlijk wel wilde weten, was of ik me tot iets aangetrokken kon voelen wat op alle gebieden anders was dan Megan. Ik had even nodig voordat ik het doorhad, maar het ging hier niet om mijn voorkeuren maar om haar onzekerheden. Al probeerde ze het nog te verbloemen. Want ook voor Megan gold nog dat ik voorzichtig moest doen. Zeker als ik dan echt het dominante ventje wilde spelen, betekende dat des te meer dat ik haar moest laten zien dat zij nog altijd de ware was voor me. Als we andere vrouwen hierbij mochten betrekken, zou dat elke keer tot vertwijfeling kunnen leiden. Dat heb ik zelf ook ervaren met dat zij opbiechtte Pascal leuk te vinden. Zou ik haar dan nog wel leuk vinden? Maar tegelijkertijd vond ik haar vraag ook leuk om te beantwoorden.
,,Toen ik jonger was wel, hoor. Toen wij zestien/zeventien waren, dachten we dat de ideale vrouw minstens 23 moest zijn.’’ Dat dachten we echt toen, en Megan schoot al in de lach. Want zij was nu zo oud. Vroeger was een vrouw van 23 de droom. En nu voor mij nog steeds. Gewoon toevallig. Maar toch… Ze zag al snel dat ik geen grapje maakte, en naast mij, zouden de jongens als ze naar Megan kijken ook nog steeds haar zien als de perfecte 23 jarige vrouw waar wij toen alleen nog van konden dromen.
-
Het bracht mij op een ander punt. Want ik had ook wel een beetje verder zitten verzinnen. Zo dacht ik met name dat Kevin een goede kandidaat zou zijn voor de tweede man. We konden misschien wel een talentenjacht starten, of iets dergelijks… Maar hoe meer ik dacht aan Kevin, hoe meer het idee me tegen begon te staan. En dan dacht ik op een gegeven moment hoe het dan kwam dat ik het met een type als Pascal wel zag zitten. Het duurde even vandaag, maar ik dacht het te weten. Waarom Kevin niet en Pascal wel? Het was eigenlijk onthutsend, maar ik durfde het haar te vertellen en zelfs te vragen. Ik dacht namelijk dat ik het spannend vond om haar te zien met Pascal, omdat ik dacht haar aan hem te kunnen verliezen. Hij was wat ik niet was, en dus bood hij iets wat ik niet kon bieden. En dat leek me genoeg voor Megan om over te kunnen stappen. In mijn hoofd dan, allemaal, wel voor de duidelijkheid. En Kevin was misschien meer als ik. En daarom ook minder aantrekkelijk al voor Megan. Gewoon omdat ze zoiets al had, zal ik maar zeggen. En ik schrok daar oprecht wel een beetje van. Want ik wilde Megan natuurlijk niet verliezen. Maar het idee dat ik haar kon verliezen, met dat ik het zou zien gebeuren voor m’n ogen op de meeste intieme manier, was blijkbaar iets wat me aansprak. Het deed Megan doen slikken en haar zelfs opbiechten dat ze me vrij snel kon volgen op dit gebied.
-
,,Maar zo denk ik ook over Linde.’’ was wat ik dan weer niet verwachtte in het vervolg. Het was grappig. Want ik zou Linde nooit vergelijken met Pascal. Maar dat zou Megan ook niet zo snel doen. En toch was Linde voor mij wat Pascal voor Megan was geweest, blijkbaar. En dus was Pascal voor mij wat Linde voor Megan was; namelijk de spanning in het zien vreemdgaan van de ander. Of hoe je het ook wilt noemen. Het kwam binnen als verwarring en onzekerheid, maar na het te delen met Megan voelde het al meer als een soort openbaring, en was ik vooral blij dat ik er niet alleen zo overdacht, maar dat juist Megan die gedachtes deelde. En dus stonden we ook een stap dichter bij Linde, in mijn ogen. Maar dus ook een stap verder van Kevin. Als het aan mij lag, zouden we gewoon beginnen met Linde. Maar ik vond dat oneerlijk tegenover Megan, gek genoeg, maar kon dat ook niet laten rusten. Er moest een tegenprestatie zijn, al zou je kunnen zeggen dat het voorlopig nog wel even aan Megan was om de tegenprestatie te leveren, bande ik die gedachten voornamelijk uit. Zo bleef het nog wel even interessant met dat we het weekend ingingen, en dachten we niet eens terug aan wat vorig weekend allemaal gebeurd was. Hoe ver weg leek dat wel niet te zijn.
-
Alles op z’n tijd…
-
,,Ik ga zo nog even naar de sportschool.’’
,,Met wie dan?’’ vroeg ik wat argwanend, zo op de zaterdagavond dat ze me alleen liet.
,,Alleen.’’ gniffelde ze dan naar me. ,,Een beetje scouten.’’ De knipoog volgde. Dan was het goed.
,,Geen gekke dingen?’’
,,Nee, nooit. Dat weet je.’’ speelde ze dan zelfverzekerd en wij waren het normaalste stel op aarde. Ik hield van haar.
,,Mooi…’’ Een kleine tien minuten later kwam ze omgekleed nog even de kamer in gelopen, zoog ze kort maar fanatiek even drie keer op m’n lul, kuste ze me daarna op de mond, en vroeg ze me wel op te blijven nog. Ik had er geen woorden voor, maar in mijn dromerige ogen haalde ze haar antwoord. Voor haar wilde ik zeker wel opblijven. En hoe heerlijk is het dat zij in haar geile bui alleen gaat sporten. Al weet ik dat het daar niet wemelt van de opgepompte gorilla’s, speelde het wel weer in m’n hoofd. Misschien had ik wat meer argwaan moeten tonen, maar ik vergat alles zodra ze m’n lul aanraakte, laat staan dat ze er op zoog…
-
Ik nam een douche, liet de fantasie de vrije loop gaan, en verloor mezelf er in.
,,Zie je een knappe jongen?’’ appte ik haar dan. Ik kreeg niet meteen antwoord. Het duurde zelfs best lang. Ploffend op de bank las ik het pas.
,,Een paar, hoezo?’’ vroeg ze me dan gevolgd door een duivels icoontje. Het was aan.
,,Pijp ze. En laat ze foto’s maken van je met jouw telefoon.’’ appte ik dan snel terug. Ik ging te ver. Ik wilde gewoon weten hoe ze zou reageren. Het was dan ook meer een grap, al zou zij dat er niet uit kunnen halen zonder mijn gezicht er bij te zien.
,,Nee, echt niet!’’ volgde al snel. ,,Als je hier was zou ik het misschien wel doen. Ze kijken al de hele tijd naar me. Maar ik laat me niet filmen. En doe het ook echt niet zonder jou.’’ Het was wel aandoenlijk, maar ik twijfelde tegelijkertijd haar te vragen het alsnog te doen, maar dan zonder zich te laten filmen. Ze kwam fel over, maar misschien stond ze daar wel giechelend te hopen dat ik het nog eens zou vragen. En zou ze het dan doen? Of was ze toch fel en zou het ze ‘’echt niet’’ doen.
-
En toen stapte ik een kwartiertje later gehaast de sportschool binnen. Ze was nog bezig. Aan het hardlopen. Helemaal alleen in haar strakke en schaarse outfit. Vanuit meerdere hoeken dwaalden blikken op haar af. Ik zag niet zo snel enige concurrentie in die blikken.
,,Ziet er goed uit.’’ zei ik haar dan geniepig nadat ik haar beslopen had. Ze keek net nog op haar telefoon, misschien wachtende op een reactie van mij.
,,Wat doe je hier?’’ vroeg ze verschrikt, waarna ze wel stopte en me een kus kwam geven. Toch blij dat ik er was. ,,Maar ik ga het niet echt doen hoor, ik dacht dat je een grapje maakte.’’ Ze lachte wel, maar vroeg zich nu toch serieus af of ik wel een grapje maakte.
,,Wie zou je doen dan?’’ vroeg ik namelijk eerst.
,,Nou, niemand.’’ kwam ze stellig en zelfs verontwaardigd uit de hoek. ,,Ik speelde gewoon het spelletje mee.’’ gaf ze dan als verklaring. Stom dat ik dat niet gezien heb...
,,Je bent geweldig.’’ zei ik haar dan wel snel. ,,Maar dan nog moest ik komen. Je liet me heel geil achter, en het idee dat jij hier begeert wordt door een menigte mannen, werd me bijna te veel.’’ Ze moest om me giechelen en leek mij nu aandoenlijk te vinden. Die menigte was er ook totaal niet. Het was immers zaterdagavond.
,,Ik kleed me even om. Douche thuis wel. Want misschien kunnen we onderweg nog ergens even stoppen...’’ En ongeduldig wachtte ik op haar aan het barretje, na haar heugelijke en spannende woorden. Zomaar onderweg stoppen voor iets lekkers, en dat uit haar mond?
-
Een stel jonge jongens hadden mij niet met haar gezien, maar keken haar wel na toen ze naar de kleedkamer liep.
,,Jezus…’’ merkte de een dan alleen op. Het deed me goed.
,,Is dat de reden dat jullie hier komen?’’ vroeg ik ze dan uit het niets. Ze leken even niets van me te moeten hebben, wat logisch was… maar een ander ging er toch op in.
,,Niet perse, maar het motiveert wel terug te blijven komen.’’ lachte hij dan. Het waren er drie. En niet veel later vier. De vierde was laat en hun zouden nu pas beginnen, haalde ik uit de manier waarop hij persterig verwelkomd werd..
,,Jurgen. Niet te zwaar trainen, hè?’’ Ik was aangenaam verrast, al kon hij niet hetzelfde zeggen, naar mijn idee. Iets wat verlegen knikte hij naar me en verdween hij niet veel later met de andere jongens, die dus toevallig op hem zaten te wachten, naar wat apparaten. Geheel toevallig naast de loopband waar Megan net nog had gerend, en die daar wat had laten liggen. Ze knipoogde naar mij onderweg, los van dit alles, en ik hoorde hoe ze zich excuseerde bij de jongens en te midden van de vier voorover bukte om hetgeen van de grond af te rapen. Een handdoekje was het. De vier keken hun ogen uit en ik keek met ze mee. Het duurde nu iets langer maar toen Megan zich aan het omkleden was, kon ik niet anders denken dat ze daar alle vier opgewonden waren geraakt en dat het wel heel leuk zou kunnen zijn om hun te vertellen dat ze best wel gewillig kan zijn. Ik twijfelde enorm. Ik was ook enorm hard. En uiteindelijk liet ik het rusten.
,,Dat is die jongen van die stijve bij Silje…’’ liet ik Megan buiten wel weten die ongegeneerd omkeek naar het groepje, die op hun beurt al ongegeneerd naar haar hadden gekeken, nu ze weer in beeld was geweest. De jongens keken snel weg, en Megan daarna ook. Haar wangen waren rood. Ik had me al snel uit de voeten gemaakt, en ook Jurgen mocht niet weten dat deze sportieve babe mijn vriendin was… Ik had ondertussen weer het een en ander verzonnen wat later misschien nog van pas kon komen.
-
,,Heb jij liever een oudere man of een jongere?’’ vroeg ik haar met dat we onze fietsen pakten en het al donker was geworden op deze zaterdagavond. Die jongens waren wel nerds, wilden ze gaan sporten in plaats van stappen… Maar dat was Megan misschien ook wel een beetje.
,,Je bedoelt hun?’’ vroeg ze me dan gelijk, en ze had het eigenlijk niet durven te vragen. Haar ogen vol ongemak en spanning en gehaast handelde ze vanaf dit moment. ,,Gekkie.’’ noemde ze me dan alleen snel. Maar het wees erop dat ze er nu ook aan dacht.
,,Ik had ze bijna bij je naar binnen gestuurd.’’ schepte ik dan op.
,,Dan had ik ze terug gestuurd.’’ zei ze dan snel. ,,Hoe kom je opeens zo ondeugend weer?’’ vroeg ze me daarna wel snel. Ik haalde m’n schouders op en we fietsten weg.
,,Je bent gewoon zo lekker. Te lekker voor mij alleen. En jij bent nu die 23 jarige voor die jongens…’’ grapte ik dan. ,,Mijn droom kwam op die leeftijd niet uit, maar voor het goede doel, kunnen we anderen altijd op weg helpen, toch?’’ grapte ik dan door.
,,Je bent gek.’’ zei ze dan, maar niet overtuigend. ,,Oudere mannen, overigens.’’ zei ze daarna pas.
,,Mannen van een jaar of 27 zeker?’’ maar daar had ze me tuk.
,,Nee, ouder nog. Van die rijke zakenmannen, of zo. Die hier ook wel eens komen…’’ En nu begon ze mij weer te foppen. Of toch niet… Ze keek wel alsof ze met me aan de haal ging. ,,Maar 27 is ook een mooie leeftijd.’’ gniffelde ze dan. En misschien zat daar ook wel een kern van waarheid in. Jongens die anders waren dan dat ik was, of ouder of jonger… Daar zag ik haar wel mee gaan. Een oudere man die haar als minnares zou hebben, bijvoorbeeld. Of zij als de ‘milf’, zover dat kan op die leeftijd, voor een paar oversekste tieners…
-
Het leidde er in ieder geval toe dat we niet zomaar thuis geraakten. Want we vonden het bankje aan het water. Niet ver van de uitgelegenheden hier op het dorp en dus een gevaarlijke plek voor wat wij in ons hoofd hadden. Maar we zaten daar als een stelletje wat gewoon even de rust had opgezocht. Ik had m’n arm om haar heen geslagen en zij leunde met haar hoofd tegen m’n borst aan. We hielden van elkaar en zo hadden we elkaar ook vast. Alleen gleed mijn hand over haar blote, en aan de kou blootgestelde, benen en neigde ik steeds een van haar korte pijpjes in te gaan van het korte sportbroekje met de vingertoppen. En liet zij een hand ook niet onberoerd op m’n borst waarmee ze zo nu en dan ook verder naar beneden gleed om die even een keer over m’n kruis te laten gaan. Gek dat dit dan al spannend is op zo’n manier. Spannend genoeg om niet meteen verder te gaan. Maar het was ook best druk. Zo in het weekend was het plekje een stuk minder afgelegen. En dus liepen er verschillende keren allerlei mensen achter ons langs.
-
Woorden wisselden we dan niet meer uit. Enkel nog blikken, en andere opwindende geluidjes. En aanrakingen. Daarmee konden we ook een hoop uitwisselen. Intenties met name. Zo liet ik mijn handen steeds meer naar binnen glijden, en pakte ik met de ander haar nek vast onder haar lange haren. M’n vingers wreven over haar nek en naar haar hals en zoals ik haar dan licht vastpakte, hoefde ze me alleen maar aan te kijken, zodat ik kon zien dat ze hier warm van werd. Niet alleen de vingers op de binnenkanten van haar heerlijke dijen, maar ook de manier waarop ik haar in feite onder controle had. Ze kon geen kant op. Ik duwde soms ook even een beetje, zodat ze haar gezicht wel iets naar voren moest bewegen. De spannende blik bereikte zijn piek elke keer als er een voetganger voorbij liep. En haar hand had op dat punt ook al lang m’n borst verlaten en gleed over de harde bobbel in het kruis. Minuten vlogen voorbij, en steeds minder volk zag ons zitten. We raakten langzaam alleen, en daarbij steeg de tempratuur juist op het later wordende uur. Ik had m’n arm alweer om haar heen geslagen en mijn hand lag nu op haar borst. Onder haar lange haren die ze zelf naar voren had gekamd EN onder haar shirtje. Ik kneedde haar borst hier in de buitenlucht en zij had het ritsje van m’n broek al los gekregen, en kroop met een paar vingers de gespannen stof van de boxer tegemoet. Zo gingen we langzaam verder in bijna absolute stilte. Enkel wat zuchtjes of ondeugend gegrinnik van haar kant. Voor de rest het water, de nacht en het rumoer aan de overkant in Dordrecht. Het mooiste plekje van ons dorp met het mooiste meisje van ons dorp. En het geilste meisje… Maar misschien niet alleen van ons dorp.
-
Niets vermoedend was ik achter haar gaan staan en met m’n handen masseerde ik haar schouders. Het was lief om te zien en dus nietsvermoedend. Maar enkel voor die enkeling die nog voorbij liep en in het donker van achteren toch niet zag wat er gebeurde. Niemand die zag dat Megan niet voor zich uit keek maar ze haar hoofd had gekeerd naar de schouder waar niet alleen een hand op lag maar ook m’n ontblote geslacht. Met enige moeite door m’n gulp getrokken en zoals ik daar stond, was natuurlijk niet volkomen normaal, maar wat zij deed, was in ieder geval niet te zien. Kussend en likkend had ze me begroet, en deed ze verder alsof ze gewoon een massage kreeg. En een massage krijgen zo hier op een bankje, was dus wel een beetje gek. Maar niet zo gek als een dikke lul pijpen, dus nam ze het maar voor lief, mocht iemand een vermoeden ontwikkelen. Dan maar gemasseerd worden… En kussend ging ze dan door en kuste ze de schacht en eikel meerdere malen met de natte binnenkant van haar zwoele lippen. Mijn hand bleef op die schouder liggen om het allemaal te beschutten. Maar m’n andere hand moest ik toch op haar achterhoofd leggen. Ik wilde haar stimuleren verder te gaan, al wist ik dat ze dit niet nu opeens niet meer eng zou vinden. Maar ze had me hier al een keertje gepijpt, dus, ja… En toen ik een stapje naar achteren deed, nadat ik wel even had gekeken of er niemand aankwam of meekeek, moest ze zich wel wat meer omdraaien, maar zat ze ook gelijk oog in oog met mij. En toen drukte m’n hand nagenoeg niet, en ging ze er gewoon voor en liet ze haar mond openen en gaf ze mij de hoognodige verkoeling met haar vochtige mondje wat een natte lul achterliet in de koele zomeravondlucht. Elke keer dat ze heen en weer ging, kreunde ik even zachtjes met dat ik dan daarna het briesje voelde. Hoe ik het zover gekregen had dat ze bijna iedere keer mij zat te bevredigen, wist ik eigenlijk niet. Maar ik dacht er op het moment ook niet over na. Het kon niet lang duren, en dus blijven genieten.
-
En het duurde niet lang in de zin dat er op een gegeven moment een oudere man voorbij kwam die z’n hond uitliet. Ik was een beetje weggedommeld in het moment, en toen het hondje, wat los liep, een felle blaf gaf, sprongen we zowat op en konden we nog net op tijd doen alsof er niets aan de hand was, voordat de oude man zijn hond kwam halen.
,,Zo oud?’’ vroeg ik haar toen gelijk opgepast en plagerig. Ze slikte nog even en toen ze naar me opkeek, en ik daar toch zomaar die roes in haar ogen zag, schudde ze toch haar hoofd.
,,Die is tachtig…’’ lachte ze dan. Ze zat er waarschijnlijk niet ver vanaf. En vandaar het plagerige. Het bleek het teken te zijn om naar huis te gaan. Zij was haar omgeving helemaal vergeten, wat ik zeer waardeerde. Maar zij bleef des al niet te min die kinderjuf van een van de weinige basisscholen hier op het dorp, en het zou wat zijn dat die opa een keer toevallig een kindje bij haar uit de klas kwam ophalen, mocht hij ons wel betrapt hebben… Zwevend in deze geile wereld vertoeven was heerlijk, want zo voelde het, maar we moesten de realiteit niet vergeten.
-
Want hoe anders is het als je de volgende dag lekker aan het ontbijtje zit met je heerlijk vriendin na een nacht die natuurlijk niet was opgehouden toen we thuis kwamen, en dat dan de bel gaat, je open doet, en je daar in de wat verongelijkte ogen kijkt van Aafje…
,,Nee…’’ zei ik dan ongevoelig en ik wilde langzaam de deur zo voor haar neus sluiten.
,,Wacht nou.’’ zei ze dan net op tijd en net hard genoeg. Megan had haar namelijk ook niet verwacht, maar op het horen van haar stem stond ze opeens naast me. Ze liep me zo voorbij en omhelsde Aafje zomaar. Godver, wat nu weer… dacht ik dan.
,,Wat is er?’’ vroeg Megan dan gelijk weer bezorgd. Was ze alles vergeten dan? Het kon me echt niets schelen, al zou er wat ergs gebeurd zijn. Maar ik vergat dat ik zomaar aan Megan gevraagd had haar beste vriendin op te geven, en dat dit waarschijnlijk niet makkelijk moest zijn geweest. Dat bleek nu maar weer. Maar we moesten verder. Ik zat alweer met nieuwe plannen in m’n hoofd en weet niet of ik het zou trekken als het met die twee ook weer zou gebeuren… Toegegeven; ik dacht wel gelijk aan een week geleden dat ik nog in haar zat… Dat is toch gebeurt…
-
Megan nam haar mee naar binnen, ik liep naar boven. Ik kon er niet mee omgaan. Het duurde even voordat Megan dan naar mij toe kwam.
,,Hij is zonder wat te zeggen weg gegaan.’’ kwam ze me dan melden, alsof het me wat had moeten schelen. Ik reageerde dan ook niet. Zij zuchtte even. ,,Ze wil niets van ons. Maar misschien weet jij wat? Of kan je wat te weten te komen?’’ vroeg ze me daarna, wat me enigszins gerust stelde. Maar ik wist niets. Ik had hem niet gesproken meer. En ik was blij te zien dat Megan ook niets wist. Na alles, durfde ik soms nog wel eens te denken dat ze in het geheim contact met hem onderhield. Dat bleek dus niet waar te zijn. Weer een geruststelling. En op die positieve noot daalde ik af en vertelde ik Aafje zelf maar dat ik niets wist.
,,Misschien die chick van hem?’’ Maar daar schudde ze meteen haar hoofd op.
,,Die heb ik het ook al gevraagd.’’ zei ze dan zielig. Ik kon net voorkomen dat ik met m’n ogen begon te draaien vanwege haar zielige gedoe hier nu, maar los daarvan was het wel gek dat die dan spoorloos was.
,,Niets achter gelaten?’’ vroeg ik dan nog maar een beetje doelloos.
,,Jawel, een berichtje op m’n telefoon…’’ zuchtte ze dan ontmoedigd.
,,Mag ze even hier blijven? Ik wil niet dat ze alleen is.’’ Megan verraste me compleet en keek me bijna wanhopig aan. Ze wist hoe ik er over dacht. Nog voordat ze de wanhoop in mijn ogen had gezien. Want ik werd wanhopig van dit gedoe. Van die chick daar en dat rare mannetje van haar. Ik gaf haar dan ook geen antwoord. Ze wist wat ik zou zeggen. Maar ik liet het zo aan haar. Ik tolereerde het maar, als het ware. Maar wat ik niet helemaal begreep, was dat ze niet alleen nu even zou blijven, maar dat Megan bij deze had voorgesteld of ze ook echt even hier mocht ‘blijven’, als in intrekken… Dit klopte natuurlijk van geen kanten, maar ik kon Megan niet betrappen op enige verraderlijkheid. En Aafje gek genoeg ook niet. Het leek alsof er weer iets stond te gebeuren waar iedereen bij was betrokken, op mij na. Maar de verrassing bleef uit verder. En ik kreeg steeds meer het gevoel dat Pascal helemaal niet vertrokken was, dat wel, maar dat het misschien gewoon uit was tussen de twee… Maar ik hield al m’n vragen voor me, zonderde me ook elke keer af, als zij in de buurt was, hoe kinderachtig dat ook mocht zijn, en zocht zelfs maar m’n plezier buiten de deur op, op onze vrije zondag waar we anders vast en zeker gewoon door waren gegaan met het bespreken en misschien wel plannen van onze avontuurtjes. Maar daar kwam nu helemaal niets van terecht. Helemaal niets! Fucking Aafje…
-
We hadden helemaal geen logeerbed. Dus de bank werd het voor haar. Maar wel voor haar. Want Megan keek me nog even aan op een manier die mij vertelde dat ze misschien wel wilde dat ik de bank moest nemen. Maar dan zou ze toch echt te ver gaan. En zo keek ik haar dan ook aan op dat desbetreffende moment. Blikken konden genoeg zeggen. Hele gesprekken konden volgen als wij elkaar aankeken, zonder er een woord aan vies te maken. Maar ja, het leidde ertoe dat ik alleen naar bed ging, en dat Megan nog een hele poos beneden bleef. Ik hoorde de twee dan nog net, al verstond ik ze verder niet. En op die murmelende geluiden viel ik alleen in slaap. Wat een anticlimax.
-
,,Ik wil dat ook.’’
,,Wat?’’
,,Wat Megan heeft.’’ Ik vond het niets dat ik met haar aan de keukentafel zat. Maar Megan stond onder de douche. Het leek op een goedkope versiertruc in eerste instantie, maar de manier waarop ze het bracht, deed haar eerder heel zielig overkomen. Ze was me niet aan het vleien, op wat voor manier dan ook.
,,Ik wil alleen Megan.’’ zei ik dan wel kil, en at gewoon door. Ze was overduidelijk niet lekker, en zij at dan ook niets. Ik had niet met haar te doen. Niet echt, ten minste.
,,Ik wou dat ik het goed kon maken…’’ zuchtte ze dan stil. Ze zat nog net niet te janken. Zo theatraal. ,,Het spijt me echt heel erg, Jim.’’ volgde dan en ze keek me zielig aan. Het werkte bijna. Ze was toch knap. En nu ook onzeker, blijkbaar… en ze wilde het goedmaken… Dan verzin je toch het een en ander al. Maar zo gek was ik natuurlijk niet. Al leek het alsof er al acht weken voorbij waren gegaan, waren het maar acht dagen. En ik moest gewoon naar m’n werk. En Megan ook. En Aafje… Die ook. En of ze vanmiddag dan weer bij ons zou zijn, wist ik niet, maar wilde ik ook niet vragen. Ik verweet Megan haar aanwezigheid, en door weinig tegen haar te praten, wilde ik haar laten merken dat ik er zeker niet content mee was.
-
Er volgde een soort radiostilte. Ik had vandaag late dienst maar was er al vroeg. Ik zorgde dat ik voor Megan de deur uit was om niet verder alleen met Aafje te zijn. Maar of het slim was om juist afstand te nemen en Megan met haar te laten, wist ik ook niet zeker. Ik ging er al vanuit dat als ik thuiskom, er niet een maar twee meiden zouden zijn. Dat ze misschien zelfs al wat spulletjes hebben overgebracht en dat ik dan weer de lul zou zijn. Dat ik er weer ingetrapt ben. Nu liep ik wat verveeld rond, leerde Silje nog het een en ander bij, en vermeed ook Linde, vanuit een of andere onzekerheid die ik aan het weerzien van Aafje had overgehouden. Ik vond het belachelijk. En ik was er ontzettend klaar mee.
-
Rond etenstijd stuurde ik Megan toch een berichtje. Ik was hier nu nog alleen met de cliënten. Maar ik kreeg geen gehoor. Ik had er veel over nagedacht en m’n emoties waren al wat afgezwakt. Ik deed zelfs concessies. Iets in de zin van dat ze wel even mocht blijven, maar dat ze niets van mij moest verwachten. Niet echt heel aardig van me, maar goed, het was iets. Ik kreeg nog steeds geen gehoor daarna en toen begonnen andere gedachtes op te spelen. Megan was me weer vergeten. Zomaar. Opeens weer. Dat kon natuurlijk niet, maar ik raakte overtuigd. Ik was ziedend en bij m’n laatste cliënt, een hele aardige en goedlachse oudere man, was ik een en al chagrijn.
,,Wel lekker, een keertje rustig.’’ zei hij dan alleen waaruit bleek dat het hem wel was opgevallen. Gelukkig kende ik deze man al een tijdje met dat hij hier kwam, en dus gaf het niet. Maar het mocht m’n werk niet verder gaan beïnvloeden. En toch deed Megan juist dat waardoor ze bijna alles overhoop gooide.
-
Ik had de deur op een kier staan. We waren de laatsten. En toen we een stel hoorden binnenstappen, keek ik in ieder geval gek op. Maar het was tijd om meneer v/d Waal naar huis te sturen. En met dat ik met hem naar de wachtruimte liep en hem uitliet keek ik de twee aan die ik al lang herkend had aan de voorzichtige stemmen.
,,Is dit wel slim?’’ had de een zelfs gevraagd aan de ander. En niet degene waar ik het van verwacht had…
,,Dames.’’ zei de heer enkel, die toch verheugd opkeek van het uitzicht, en glimlachend in verlegenheid wenste de dames hem een goede avond.
,,Wat doen jullie hier?’’ vroeg ik ze toen toch wat ernstig. Megan en Aafje, natuurlijk. En dus was het Aafje die ik de intenties van Megan zojuist in twijfel hoorde trekken.
,,Kom mee.’’ zei Megan me dan alleen en ze keek me zeer verdrukt aan. Dit kon niet goed zijn. Maar we lieten Aafje in de wachtruimte achter.
-
,,Ik weet wat je denkt. Maar luister naar me. Ik ben niet dom. Gewoon onzeker.’’ begon ze toen fel en het verraste me. Ze dacht dat ik haar dom vond… wat niet gek was na donderdagavond, maar wat ook zeker niet m’n bedoeling was geweest. Ik zweeg en keek haar rustig aan en gaf haar maar haar ruimte. Ik miste overduidelijk iets.
,,Vertel.’’ moest ik haar nog wel aansporen.
,,Linde is lief. Denk ik.’’ begon ze weer verrassend. ,,Maar ik ken haar niet. En niet dat dat nog niet kan komen, maar het is niet zoals ik het wilde. En ik heb teveel gewild, dat weet ik heus wel. Maar op dit gebied was het anders. Met Aafje had het anders gemoeten.’’ Weer ontbrak haar geen enkele vorm van felheid in haar stem en kwam ze zelfs gepassioneerd over. Maar wat bedoelde ze?
,,Wat heeft Linde er mee te maken? Waar heb je het eigenlijk over?’’ Ze zuchtte diep. Ze moest er ook om gniffelen. Ze nam me het niet kwalijk dat ik het nog niet wist.
,,Ik en Aafje zijn beste vriendinnen. Echt de allerbeste. Ze kent me misschien nog wel beter dan dat jij doet. In ieder geval minstens zo goed.’’ Vond ik niet fijn om te horen… ,,Maar ik geloof haar. Ik ben blij dat ze bij hem weg is gegaan.’’ Nu was Aafje blijkbaar zelf bij hem weggegaan… ,,Als jij nog wilt, wat ik wil, dan wil ik dat met haar. Niet met Linde. Nog niet dan.’’ Ze hield de deur naar Linde nog wel op een kiertje staan, maar het was me duidelijk waar het over ging nu. ,,Dit is onze kans. We kunnen haar van ons maken. En ik laat me echt niet zomaar meer door haar leiden. Want jij bent mijn baas.’’ Enige beroering in mijn broek vond nu wel plaats. Zeker zoals ze me aankeek toen ze me haar ‘’baas’’ noemde. Wat tegelijkertijd ook wel een beetje ongepast was. Maar we konden Aafje dus ‘’van ons maken’’. Wel interessant. Maar te verwarrend. Ik was daar helemaal niet meer mee bezig. En Megan blijkbaar dus wel. Het roept ook nu weer vragen op of ze hier al eerder van op de hoogte was. Dat de relatie van Pascal en Aafje, en zeker met de kennis van achteraf, niet helemaal gezond was, nou okay. Maar die twee hadden enorm lang een relatie gehad, en dan zou Aafje het zomaar kunnen opbrengen om met ons verder te gaan? ,,Je weet dat ze je leuk vind…’’ fluisterde ze me nog bijna onheilspellend toe, in de hoop me te overtuigen.
-
Ze keek naar de hoek van de kamer waar de trap te horen was. Iemand kwam naar beneden, en dat kon maar een iemand zijn.
,,Je hoeft haar niet op te geven. Ik snap ook wel dat je haar leuk vind.’’ noemde Megan haar dan meteen. We hoorden ze daarna praten. Aafje stelde zich nog netjes voor. ,,Ze hebben je allebei al gehad… en dat hoeft niet te stoppen nu. Voor allebei niet, toch?’’ Ze was me aan het bespelen. En ik vond het fijn om te horen. Ik begon het nu ook wel voor me te zien. Want ze zei toch min of meer dat ik Linde erbij mocht hebben, en nog wel voor mezelf. Toch? Even los of Linde daar behoefte aan zou hebben, was dat wel fijn om te weten. Dat het mocht. En ook even los van of ik er zelf wel behoefte aan had, maar dat was niet echt een vraag meer. Zeker nu niet meer. En thuis had ik dan Megan. En Aafje? Of was Aafje dan alleen van haar? En kwam Aafje dan bij ons in wonen? Want dat zag ik natuurlijk niet zitten. Stel je voor dat Pascal dan straks ook op de stoep staat… M’n hoofd ontplofte. En ik liet Megan dan ook achter, keek de twee andere dames niet aan, en zette het op een lopen. Ik zou het allemaal wel regelen. Ik had de touwtjes in handen. En ik wilde alles bepalen. En nu bepaalde ik helemaal niets, had Megan het geregeld en leek Aafje de touwtjes in handen te hebben. Ik voelde me serieus bedreigd. Ik was zo bang dat Aafje mij er uit probeerde te werken en dat zij daar strak met Megan kwam te wonen. En dan zal je zien dat Megan plots niet eens meer zo vies is van een ander meisje en ze zelfs vol lesbisch gaat… Godverdommes…
-
Op papier was het te mooi om waar te zijn. De dames in kwestie alleen al… En dus moest ik misschien ook wel niet zo zeuren. Maar het was te mooi om waar te zijn. Er moest wat achter zitten. Niemand die me wijs kon maken, dat als ik akkoord zou gaan, ik straks met Megan en Aafje in bed lig en dat er dan niets aan de hand was. Dat we dan maar elke dag zo verder gaan. En dan ondertussen op het werk met Linde krikken? Nee, ik dacht het niet. Zo zou het niet gaan. Dat kon niet. Hoe mooi en smakelijk Megan het me ook kon vertellen.
,,Kom mee naar huis!’’ werd me zomaar fel toegeroepen. Dit had ze nog nooit gedaan. ,,Klaar nu.’’ zei ze nog boos en ze was me meteen al achterna gelopen en greep me hard bij de hand. ,,Ik snap het.’’ zei ze dan. ,,Natuurlijk snap ik het. De onzekerheid. Ik heb dat ook gevoeld. Nog steeds. Maar vertrouw me toch een keer.’’ Ik keek haar onrustig aan. Ik begon te praten. Wat ik net vertelde over dat het te mooi was om waar te zijn, kreeg zij nu ook van me te horen. En ze snapte het. Ze snapte het al, had ze gezegd. Voordat ik het haar vertelde. En nee, het was niet zo hoe ik het me voorstelde. Natuurlijk niet…
-
,,Dit kost tijd.’’ zei ze me dan. ,,Ik heb haar niet liever dan jou, als je dat denkt. Ik snap heus wel dat er wat meer nuance in de zaak mag komen.’’ verraste ze me weer. Wellicht had ze er dan toch wat van geleerd. ,,We gaan ook gewoon door waar we mee bezig waren.’’ zei ze me dan al een stuk liever. Haar handen vonden mijn kin en ze trok zich tegen me aan. ,,Alsjeblieft, vertrouw me.’’ fluisterde ze dan zacht en ze kuste me. Ik brak. Natuurlijk kon ik dit niet weerstaan.
,,Ik wil met jou door…’’ bracht ik nog wanhopig in. ,,Niet met haar.’’ Ze gniffelde er om.
,,Doen we ook. Wij samen. Dit is tijdelijk.’’ zei ze dan, maar dat riep dan weer juist vragen op.
,,Wat is tijdelijk? Wat is er gebeurt?’’ vroeg ik dan ook. Weer gniffelde ze.
,,Dat ze bij ons is. Ze heeft het uitgemaakt met Pascal. Ik wist van niets. Echt niet. Maar ze durfde het niet te vertellen.’’ kwam ze dan mee aan. ,,Laat haar even bij ons blijven. Ze kan wel wat stabiele mensen gebruiken.’’ lachte ze dan, en maakte tegelijkertijd een grap dus. Het deed mij doen gniffelen. ,,Er verandert niets. Echt niet.’’ zei ze tot slot en ik knikte naar haar. Ik ging met haar naar huis. Ons thuis. Ik excuseerde me even aan Linde, die toch wel gek had opgekeken van mijn wegstormen, maar ook bij haar louter liefde. Linde nam mij nooit wat kwalijk. Ik had haar ook al wel ergere dingen aangedaan, die ze me nooit had kwalijk genomen.
-
Aafje wilde deze avond nog wat spullen ophalen van haar, en ik begreep dat Pascal thuis was, en dat Megan mee moest. Ik wilde zelf niet mee, maar wilde haar ook niet zomaar mee laten gaan. Maar toen kreeg ik nog eens te horen dat het echt geen grap was. Het was uit tussen Pascal en Aafje, en alle vreemde gedachtes over vreemdgaande meisjes die ik in me op kreeg, deden er niet toe. Dat was niet op z’n plaats. En dus gaf ik weer toe, en liet ik de twee naar het hol van de leeuw gaan, en zat ik alleen thuis te wachten. Ik voelde me toch weer bedrogen en het zinde me voor geen meter. Steeds als ik denk dat het goed kwam, was Aafje er weer en gooide ze roet in het eten. En het duurde me ook veel te lang nu. Wie was ik om niet te denken dat die twee zich op dit moment aan het Pascal aan het onderwerpen waren, terwijl ik hier dan weer braaf en onwetend op ze zat te wachten…?