23 oktober 2006

Ik ben wakker. Starend naar het plafond en luisterend naar het straatleven lig ik op de bank. Mijn telefoon trilt twee keer kort achter elkaar. Slungelig probeer ik op tast het trillend rotding te vinden. Zo’n drie uur heb ik geslapen, want ik zie dat de tijd 7:24 is op het scherm. Een sms’je van Tom. Ik open hem.

“Hey James, lijkt het je wat om vanmiddag iets te gaan drinken. Ik ben laatst in een nieuwe plek geweest, best neat. Laat me maar weten wanneer je kan en ik pik je wel op.”

Ik laat hem weten dat vanavond goed uitkomt. De rouwpsycholoog heeft me aangeraden contact op te zoeken met familie en vrienden. Tom is allebei in één voor mij. Voor hem wil ik mijn best nog doen. Na vijf minuten zitten op de bank heb ik mezelf mentaal voorbereid op de confrontatie in de badkamer. Ik heb me al negen dagen niet gedoucht, niet geschoren en zelfs geen andere kleren aangetrokken.

“Jezus”, mompel ik. “Wat zie je er uit.” Ik herken mezelf niet meer. Mijn gezicht is bleek, mijn ogen hebben wallen met een grootte waarvan je denkt godnondetering en mijn ongeschoren gezicht is een kruising tussen de ruwe kant van een gebuikte schuurspons en een tienerpoging op het laten groeien van iets wat een baard moet zijn.

Ik huil. Het wordt me teveel. Ik ben al weken een wrak. Alle maanden in het ziekenhuis schieten weer door mijn geest, mijn nachtmerries die elke nacht moet doorstaan. Maar het is niks vergeleken met wat mijn verloren geliefde heeft gevoeld.

De laatste weken in het ziekenhuis waren het ergst. Samen begonnen we de strijd tegen kanker met moed. Zij was de vechtende ridder en ik haar schildknaap wakend aan haar zijde. Hoewel Rosa duelleerde met het kwaad, was het vanaf het begin een ongelijke strijd. Er was niks heldhaftigs aan. Het was het incasseren van klap, na klap, na klap, na klap. Ze was sterker dan iedereen die ik ken, maar dan moet ik ook toegeven dat ik weinig mensen ken die hebben gevochten voor hun leven. Rosa was zowel sterk voor haarzelf als voor mij. Want ik beken, telkens als Rosa zich niet door de pijnscheuten liet kennen, dan waren diezelfde pijnscheuten destructief voor mij. Mijn vrouw zien lijden en er niks tegen kunnen doen, dat vreet aan een persoon. Het is een gevoel dat knaagt in de binnenkant van je lijf. Alsof haar ziekte zich in milde vorm in mij huisvest.

“We zullen eerlijk met jullie beiden zijn. Mevrouw, uw kanker heeft zich ver uitgezaaid in uw linkerborst, maar er is hoop. Met de chemokuren van nu schatten wij uw overlevingskans in op ongeveer 60 procent.”

U moet weten dat ik ontzettend veel respect heb voor de dokters en verplegers, hoewel Rosa weet dat ik soms fel ben uitgevallen tegen ze. Elke keer heb ik mijn excuses aangeboden en opnieuw en opnieuw heb ik geprobeerd het goed te maken met het personeel. Ik wilde gewoon het beste voor haar. Maar niks kan deze ziekte zo laat stoppen.

Twee weken later werd het: “... U heeft nog uiterlijk vier maanden te leven.”

Rosa wist het uit te rekken tot zes maanden.

Nee! Fuck it! Scherp haal ik adem door mijn neus. De traan over mijn wang smijt ik weg. Ik richt me op en kijk de vreemdeling weer in de spiegel aan. Ergens in mijn ogen zie ik strijdlust. Ik zie mijn vroegere zelf. Ik zie James motherfucking Oakwood. Ik kan dit! Waarom laat ik dit verdriet mij al weken neerhalen? Het wordt onderhand eens tijd om mezelf op te bouwen. De ouwe ik weer laten zien.

Nog nooit, maar dan nog ook nog nooit heb ik me zo grondig gedoucht. Uit het niets krijg ik de kracht om mezelf weer op te bouwen. Weg uit deze emotionele rompslomp. Alsof een schakelaar in mijn hoofd zich heeft omgezet. Ik wil weer.

Het doet me een plezier als ik de vooruitgang zie in de spiegel door alleen het wassen van mijn lichaam. En dan nu mijn semibaardje. Scheerschuim op mijn gezicht. En scheren nu! God waar haal ik deze positieve energie vandaan? Grondig en efficiënt verdwijnen de haren bij elke haal in de wasbak en tevoorschijn komt de nieuwe James. Gladgeschoren en schoon voor het eerst in weken smijt ik de kastdeur open. Trots op mijn outfit sta ik opnieuw voor de spiegel. Tom zal verbaasd staan.

“Je ziet er beter uit dan dat ik had verwacht.” Tom rijdt in zijn auto en kijkt opvallend vaak opzij. “Alles goed met je?” Sommige mensen stellen deze vraag puur omdat het beleefd is. Tom stelt deze vraag omdat hij oprecht wil weten of er iets fout is. “Sinds vandaag gaat het beter. Vandaag voelt anders.”

Na twintig minuten rijden komen we aan bij het nieuwe cafeetje. Bij het binnenlopen merk ik twee dingen. De mix van geuren die ontstaat door drank, veel opeengepakte mensen en klaargemaakt eten is minder sterk dan wat er in mijn huis rondzweeft, wat iets wil zeggen over hoe goed ik het huishouden heb bijgehouden. Het tweede is dat die geur contrasteert met de moderne inrichting van het café. Strakke witte lijnen, scherpe hoeken en grote ramen geven dit café een nieuwe sfeer.

Een ober komt naar ons toe en wijst ons een tafel voor twee aan. Op een of andere miraculeuze manier hebben we een tafel bij een raam gekregen, want het is stampensdruk. Het wordt langzaamaan donker buiten. Mensen haasten zich naar huis. Gelijk geef ik ze. In tegenstelling tot de blijdschap van de forensen die zich naar huis haasten, ben ik blij dat ik me uit mijn huis gehaast heb. “Op deze avond!” Onze bierglazen klinken.

Het verbaast me hoe fijn ik het vind om met mijn vriend te praten. Het gevoel te hebben niet meer alleen te zijn is verfrissend. Tom heeft samen met zijn vrouw Leyla hun slaapkamer opnieuw ingericht. Daar krijg ik nu alle details over te horen. Hoewel het nog pijn doet om hem te zien genieten als hij gepassioneerd praat over zijn vrouw, geniet ik ook van zijn verhaal.

Ik mag en kan niet jaloers zijn dat zijn vrouw leeft.

“We hebben de kamer perfect naar onze wensen voorzien, James. We kunnen delen van het bed omhoog zetten, we kunnen de lichten veranderen. Dimlicht, gekleurd licht, alles. We kunnen zelfs de temperatuur van het bed verhogen of verlagen. De temperatuur! En heb ik al verteld dat Leyla wil gaan experimenteren met bondage enzo? We hebben het vroeger wel eens stuntelig geprobeerd, maar ze wil het serieuzer doen. Shit, wat nu als ik daar helemaal niks van bak. Ik bedoel zo moeilijk kan het niet zijn en het wordt vast geweldig, maar mijn vrouw vastbinden, kan iemand daar opgewonden van worden?”

Tom blijft de praatgrage jongen van vroeger. Dat karaktertrekje van hem hoop ik dat hij dat lang mag behouden. Ik hoop alleen stiekem dat hij zijn stem iets lager houdt. Wat wij normaal vinden, blijken andere mensen soms niet normaal te vinden. Dat is iets wat wij keer op keer hebben ontdekt. Tussen ons zijn weinig gespreksonderwerpen taboe. Dat is ook fijn, want we vinden het getuigen van wederzijds vertrouwen. We delen al onze geheimen en helpen elkaar waar het kan. Zoals andere mensen normaal over hun kinderen, hun carrière of wat dan ook praten, zo praten Tom en ik over ons seksleven.

Buiten merk ik een V&D op. Mijn gedachtes dwalen af naar de tijd dat Rosa en ik samen met Tom en Leyla op avontuur gingen in de paskamers van zo’n winkel. God wat een tijd was dat. Rosa en ik waren al een tijd samen, maar de relatie tussen Tom en Leyla was nog jong. Ik grinnik. Zo speels waren we toen.

“Hey. Hey, luister je nog? Waar staar je naar?”

“Weet je nog dat we met zijn vieren naar de V&D gingen, omdat de dames lingerie wilden uitproberen?”

Tom dacht na terwijl hij met zijn hand over zijn kin wrijft.

“Dat is waar ook. We werden nog bijna gesnapt ook. Weet je dat nog?”

“Helemaal niet. Dat zei je alleen maar om Leyla aan het schrikken te maken.”

“Pfff… Dat zou ik nooit… Oh ja, hahaha. Jezus wat was dat een mooie dag. Weet jij nog hoe het precies ging?”

Zomer 1978

Jaren geleden, ik weet niet eens zeker meer wanneer het precies was, besloten we met zijn vieren iets nieuws te proberen. Als twee koppels samen lingerie kopen. Het was een middag midden in de week. Heel toevallig hadden wij alle vier die middag niks te doen qua kunstacademie, Hogeschool en werk. Het idee om verder te gaan dan alleen lingerie kopen kwam trouwens van de meiden. Wij waren totaal om de tuin geleid en wisten van niks.

“Maar Rosa, waarom wil je slipjes halen? Waarom gaan we samen met Leyla en Tom? Waarom slipjes als we zowat nudisten zijn?”

“Schatje toch, sommige kledingstukken worden gedragen voor intiem plezier, niet voor nut. Snap je waar ik naartoe wil, wat ik bedoel?” Ze knipoogt.

Alweer weet ze me te verbazen. Alweer weet ze me te overtuigen. “Ja we gaan. Let’s go! Waar ontmoeten we Tom en Leyla?” Ik ben op dat punt al helemaal verkocht. Weet ik veel dat de pashokjes zouden trillen van ons… whoops… ik loop iets te ver op de zaken vooruit.

We hebben afgesproken elkaar te treffen op de begane grond voor de roltrap. Zoals ik zei is het midden op de dag, dus er is helemaal geen hond. Alsof de meiden het gepland hebben... We hebben dan ook geen enkele moeite elkaar te vinden. Na de begroetingen zien we op het bordje dat de vrouwenafdeling op de


derde verdieping is.

Ik sta naast Tom op de roltrap wanneer ik zeg: “We zijn toch een stel mazzel-hebbende-klootzakken, weet je dat?” Hij grijnst. “Ik verbaas me er wel over dat ze hier zo open over zijn, ik bedoel zo open om samen lingerie te kopen. Tegen mij zei ze bijna letterlijk ‘Ik wil je zien kwijlen als je naar me kijkt’. Geloof me, dat kan nog gebeuren ook.”

Op de derde verdieping aangekomen is er een speciale afdeling gewijd aan sexy slipjes, strings, BH’s, kousen, jarretels, god wat een keuze! En ik snap natuurlijk niks van alle maten. Maten voor borstomtrek, heupomtrek, dit omtrek, dat omtrek. Ik weet wel bij het fantaseren van hoe Rosa eruit kan zien in de onthullende kleding dat mijn onderbroeksomtrek zich vergroot.

Hand in hand lopen Rosa en ik tussen de rekken door.

“Wat vind je nu mooi, James?”

“Schatje, ik vind je het mooist zonder al deze stukjes stof.”

“Dat denk je nu. Wacht maar tot je me zo ziet in de paskamer. Ik wil deze en deze.” Graaiend door de stukken zoekt ze naar haar maat. “Deze BH voelt zo zacht. Oh en deze push-up, wat denk je ervan?” Ze stopt haar handen samen met de BH onder haar borsten en drukt haar tieten een flink eind omhoog. Een lichaamsdeel bij mij schiet ook deels omhoog, wat zorgt voor een halve stijve. Me mentaal focussen op het uitstellen van mijn reacties is niet mijn sterkste kant.

Zo lopen we tussen alle rekken door. Zij leidt en ik volg. Deze keer dan. Leyla heeft ook al de nodige stofjes over haar armen gedrapeerd zie ik. Wat mij vooral opvalt is een tijgerprint BH met matchend open kruis slipje.

Tijdens het rondzwerven tussen de rekken komen ondeugende gedachtes door mijn hoofd. Kan je me het kwalijk nemen? Mijn bloedmooie vrouw huppelt tussen de rekken met mooie setjes in haar handen. Haar kontje heupwiegend op zoek naar een passend slipje, haar memmen dansend door haar enthousiasme.

“Wij gaan alvast naar de kleedkamer! Tot zo!” Leyla en Tom zijn blijkbaar al klaar. “Wij komen ook zo! James, schatje, kom je?”

Gelukkig hebben ze grote fauteuils, waarin je helemaal wegzakt tot het punt waarop je denkt: “Kom ik hier nog uit?” “En, wat heeft Leyla uitgekozen?”, vraag ik Tom. Fluisterend antwoordt hij: “Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Ik zou haar in al het uitgekozen lingerie willen zien. Had je gezien wat ze meedroeg? Ik loop al te watertanden bij het idee van Leyla in de zwarte jarretels met kousen zonder slip. Zou ze net zo nat zijn als dat ik watertand?”

“Hahaha, ik hoor je wel Tom! Waarom test je het niet uit?” Een wijsvinger verschijnt aan de zijkant van het gordijn en gebaart: ik wil je hierbinnen hebben. Snel staat Tom op zijn benen en knipoogt naar me. “Oh en of ik het ga uittesten!” Zodra Tom dichtbij genoeg is, trekt Leyla hem naar binnen en ik vang een glimp op van een prachtige vrouw, gekleed in een adembenemend setje met een uitdagende blik.

Ik kan alleen maar fantaseren over hoe Rosa er uitziet. Ik loop naar haar paskamer en wil haar net gaan vragen of ze hulp nodig heeft. Voordat ik mijn mond kan opentrekken, sleurt ze me naar binnen. Daar in het kleine kamertje staan we dicht tegen elkaar. Ik zie een engel. Een witte BH verbergt nauwelijks haar tepels. Witte doorzichtige kousen accentueren haar mooie sterke benen en een witte, kanten slip geven mij het totale plaatje van een engel. “Vind je me mooi?” Flashbacks naar toen we voor het eerst zoenden bij het fietsenrek op school schieten naar boven. Net als toen wil ik haar zoenen met passie dat al haar twijfel verbant. En we zoenen.

Mijn god wat is ze opgewonden. Bijna bezeten gaan we in het kleine kamertje tekeer. Lange kussen die alleen worden onderbroken met abrupt een diepe tucht voor lucht. Haar handen glijden over mijn lichaam. Mijn gezicht, mijn rug, mijn kont, alles wordt betast. Rosa maakt zich los van me. Terwijl ik haar prachtig gevormde lichaam zie, ontdoet ze me van mijn blouse. In de verte hoor ik smakkende geluiden uit de paskamer komen van Tom en Leyla. Dat is het moment waarop ik besef: wij hebben stiekeme, geile vriendinnen. Ik vind het heerlijk. “Jullie hadden dit gepland, of niet, mijn geile duivel verkleedt in wit?” Ze legt haar vinger op mijn mond. “Ik houd van je James.” Haar vinger glijdt in mijn mond en terwijl ik op haar tengere vinger zuig, gaat ze verder met het ontknopen van mijn blouse.

Met mijn ontblote bovenlijf kijk ik naar de prachtige ogen van Rosa. Ze heeft gelijk. Lingerie is opwindend. Haar lichaam wordt gepresenteerd op zo’n manier dat al haar pluspunten nog meer versterkt. Maar nu is het tijd om haar te bevrijden van haar BH. Met één hand plus wat aangeleerd techniek maak ik het kledingstuk los.

Het is alsof de tijd langzamer gaat. Of sneller. Tijdsbesef verdwijnt. Het is alleen wij. Haar warme lichaam tegen die van mij. Was het alarm afgegaan, dan hadden wij het niet gemerkt. “Ik houd ook van jou Rosa. Altijd.”

Op haar tenen staand komt ze dicht bij mijn oor en fluistert dat ze verwent wil worden. Ze trekt mijn broek naar beneden. Een hevig beklemde lul is zichtbaar in mijn onderbroek. Ook dat laatste wordt naar beneden getrokken. In een hoekje staat een kruk. Met wat gewaggel en gepriegel zet ze hem in het midden en duwt me zachtjes maar vastberaden op de kruk.

“Neem me langzaam en diep.”

De slip schuift ze opzij wanneer ze mijn massieve lul onder haar kut zet. Terwijl ze me aankijkt glijdt ze in een keer helemaal naar beneden. Ze siddert kort van genot. Haar ogen worden groot. Hoewel ik haar wens om haar langzaam en diep niet waar kan maken in deze krappe ruimte, schijnt ze daar geen last van te hebben. À la cowboy ketst ze op en neer op mijn dijen. Bij elke stoot knalt mijn lul weer een stuk in haar. Ze is zo nat. Met mijn handen rondom haar heupen til ik haar een stukje op, zodat ik haar weer kan loslaten. Ook stoot ik met mijn heupen omhoog op het moment dat zij naar beneden komt.

Het boeit me niet of mensen ons kunnen horen. Het boeit me niet of mensen ons zo aan gaan treffen. Het boeit me niet of mensen die ik ken me gaan zien. Rosa boeit me. Op dit moment is alleen zij degene die alle aandacht van me krijgt.

Het genot wat je van dit standje krijgt is groot, maar is moeilijk om lang vol te houden. Het is intensief. In plaats van op en neer te ketsen, draait ze rondjes met haar heupen. Haar clitje krijgt hierdoor extra aandacht en ze hijgt diep in mijn oor. Mijn stijve paal krijgt een heerlijke massage.

Ik heb haar tieten voor het grijpen. Ik zuig wisselend op haar tepels. Heerlijk. Gevoelsoverweldigend. Alles bij elkaar genomen wat we nu doen, geeft me een kick. High on Sex.

Ze komt klaar. Ik voel haar kutspieren zich ontspannen en samentrekken. Alle opgebouwde geilheid moest haar veel sneller bij haar orgasme hebben bereikt, want lang zijn we niet bepaald bezig. En ik weet wat ze wil. Ik stoot door, terwijl ze klaarkomt. Haar vingers zet ze in mijn rug, terwijl ik doorknal.

Ik pak haar onder de kont en sta op. Ze slaat haar benen om mijn heupen en ik zorg ervoor dat ze met haar rug tegen de muur leunt. Ik ga heerlijk mijn gang. “Ga door”, weet ze uit te brengen terwijl ze haar best doet het niet uit te gillen van genot. Haar kutje streelt mijn lul bij elke keer dat ik opnieuw bij haar naar binnen kom. Haar lichaam wil meer. Diep grommend stoot ik vanuit mijn bovenbenen naar binnen. Waar de kracht vandaan komt weet ik niet. Adrenaline, testosteron, pure opwinding?

Ze maakt zich los uit haar greep. Wankelend staat ze op de grond terwijl ze mij innig verliefd aankijkt. “Je hebt niet gespoten, schatje.” “Tja, hier een zooi maken vind ik ook rot.” “Ik weet wel iets.” De pijpgodin die ze is steekt ze mijn natte en harde pik in haar mond. Ik moet eerlijk toegeven dat ik net bijna gekomen was. Het duurt dan ook niet lang voordat ik vol in haar mondje spuit. Terwijl mijn Rosa mijn ballen kriebelt komt golf na golf van wit zaad in haar mondje. Ik heb respect voor haar dat ze alles doorslikt.

Enige tijd later staan we bij de kassa om te betalen voor de spullen. Tom en Leyla stonden al bij de uitgang op ons te wachten. Ook zij hebben het prima naar hun zin gehad. Ze durfden alleen niet zover te gaan als dat Rosa en ik deden, maar naar schijnt kan Leyla al dingen die mijn liefje nog niet kan. Ik was benieuwd.

We hebben wel problemen gekregen toen we de enigszins gebruikte artikelen wilden betalen, maar met wat overleg met de caissière en een extra geldbiljetje kwamen we er goed vanaf.

Terwijl de zon laag stond liepen we met zijn vieren over de boulevard richting huis. Tom en ik droegen de tassen, terwijl de dames voorop aan het fluisteren met elkaar waren, waarschijnlijk over wat er net was gebeurd.

23 oktober 2006

In het café drinken we het bodempje van ons derde glas bier op wanneer we besluiten om naar huis te gaan. “Vind je het goed als ik vanavond bij jou en Leyla op de bank crash? Ik moet nodig mijn huis opruimen en ik zou het fijn vinden als ik een nacht bij jullie kan blijven.” “Tuurlijk man. Je bent altijd welkom.”

-----

Bedankt iedereen voor het support tot nu toe. Als je het verhaal hebt gelezen, dan kan een enkele, eerlijke muisklik op een cijfer mij enorm helpen. Een reactie zou helemaal top zijn! Tot het volgende deel!

-James

-----