Moeder Heleen (van Hannah en Hans) en vader Karel (van Gerard en Mirthe) lopen op een ganzenpas langs de beek. “Zo heb ík ze in ieder geval niet opgevoed”, moppert Heleen: “er zomaar tussenuit sneaken, zonder wat tegen ons te zeggen”. Karel schampert: “Nee, geef jij Gerda en mij maar de schuld. Alsof wij ze zomaar laten gaan. En van wie hebben ze geleerd om nota bene zonder kleren aan door die beek te gaan banjeren?”.
Sinds de vier ouders de kleren van Hans, Hannah, Mirthe en Gerard op een hoopje hebben gevonden, beneden bij de berghut, hebben ze zich opgesplitst. Heleen en Karel lopen langs de beek, Gerda en Mink gaan er doorheen, achter de kinderen aan. Karel en Heleen hebben al een voorsprong gekregen omdat je nu eenmaal sneller langs de beek loopt dan erdoor. Hoewel, het terrein is begroeid en lastig te begaan. Heleen kijkt achterom. Van Gerda en Mink is al niets meer te zien.

Ze stopt en houdt Karel bij de schouders tegen. “Ze zullen toch niet ontvoerd zijn of zo, onze kinderen? Gezien die kleren ook? He bah, ik word al naar van de gedachte.” Karel schudt beslist zijn hoofd: “Nee joh, dit is gewoon een groepje tieners dat een wild plan aan het uitvoeren is. Ze gaan voor avontuur. Ach Heleen, jij bent zelf precies zo. Ik herken zoveel van jou in Hannah. Wie weet zeiden ze tegen elkaar dat ze beter in hun ondergoed konden gaan, nu ze geen zwemkleren bij zich hadden. Ik bedoel, je wordt nat, als je besluit zo’n beek-tracking te doen. Jouw Hannah heeft vast het initiatief genomen, want zij is van die vier wel de meest extraverte!”. Heleen schudt haar hoofd: “ja jij bent lekker. Nu lijkt het er op dat ik dus indirect verantwoordelijk ben voor dit wilde plan, omdat mijn dochter volgens jou het initiatief nam.” Karel lacht. “Trouwens, ik vind mijn kleren trouwens ook aardig knellen, zullen wij ook in ons ondergoed gaan lopen? Lijkt me heerlijk. Wat heb je eigenlijk hieronder aan”. Hij plukt speels aan het strakke topje van Heleen. Die draait zich echter om en begint weer te lopen. “Mannen!”, zegt ze.

Karel kijkt verlekkerd naar de billen van Heleen in haar strakke afritsbroek. Ze heeft er stevig de pas in en Karel kan haar maar met moeite volgen. “Volgens mij heb ik toch meer bier op dan jij, het klotst in mijn kuiten.” Heleen duikt ineens het struikgewas in om een beter zicht op de beekloop te hebben. “Kijk, hier is een behoorlijk verval in de beek. Zo ver zijn ze toch niet gekomen, denk je?” Karel botst wat onhandig tegen Heleens achterste op en pakt haar slanke taille vast om zijn evenwicht te bewaren. “Hmmm, je hebt een lekker lijf, Heleen”. Die zucht: “man, je hebt écht teveel gedronken. Concentreer je even, onze kinderen zijn zoek. Ze lopen hier ergens halfnaakt door een beek!”. Karel schraapt zijn keel en zegt: “ik denk dat onze kinderen zich prima met elkaar kunnen vermaken. Die lopen echt niet in zeven sloten….eh … beken tegelijk”.

Heleen vindt de armen van Karel om haar heen stiekem best aangenaam. Hij is zo anders dan haar eigen man Mink. Karel is altijd een beetje de clown onder hun vieren. Mink is veel serieuzer. Ze vindt het geplaag van Karel, zijn zorgeloosheid eigenlijk erg aantrekkelijk. En hij ruikt lekker. Karel doet qua verschijning niets onder voor Mink. Beide zijn ze atletisch gebouwd en lang. Karel heeft een iets breder torso. Ze voelt hoe hij haar rug nu tegen zijn borstbeen klemt. Hij masseert even haar schouders. “Kom op Heleen, maak je nu niet teveel zorgen, we vinden ze dadelijk echt”, zegt hij en hij geeft haar een liefdevolle kus in haar nek. Dat maakt haar altijd week. “Straks liggen ze nog met elkaar te flikflooien”, zegt ze intuïtief.

Karel zet zich direct in beweging. “Nou dat zou wat zijn. Dat gaan we zien, kom op!”. Nu loopt hij voorop. “Nee, Karel, even serieus”, zegt Heleen van achter zijn rug, “zijn onze kinderen daartoe in staat?” Karel reageert niet direct en denkt na terwijl hij zijn stappen door het hoge struikgewas naast de beek zet. Het zicht op de beek zelf is door het struikgewas nog steeds erg lastig. Ze moeten steeds even stoppen om een blik op de stroom te kunnen werpen.

“Ik denk dat ze elkaar best aan het bekijken zijn, het zijn mooie mensen aan het worden. De hormonen zullen een rol spelen”, doorbreekt hij zijn gepeins. “Ik bedoel, ik word er zelf soms al wild van, om je heel eerlijk te zijn. Zoals jouw Hannah dan met Gerard flirt….”. Hij kijkt achterom en ziet dat Heleen grinnikt. “Hannah is een vamp”, zegt ze, “heel anders dan jouw Mirthe. En ik vind Gerard een mooie, lieve jongen. Ik droomde nog van hem vannacht, dat vind je vast gek…” Ze wuift haar mijmering weg, heeft spijt van haar ontboezeming, maar Karel is een en al aandacht. “Vertel, wat heb je met mijn zoon in je dromen uitgespookt?!”. Heleen kijkt hem wat geschrokken aan. “Nee, nou, dát niet direct. Het waren maar wat losse beelden hoor. ik zag hem gister in het echt douchen en dat kwam in een flits in mijn droom weer terug. Ik moest hem de zeep aangeven en toen afdrogen. Of zoiets”.

“Ja ja, het zal”, zegt Karel grinnikend. Hij let even niet goed op, verzwikt zich en valt in een kuil die je in het hoge gras niet ziet. Heleen ziet dat Karel tuimelt, maar is net als hij te laat en beiden buitelen over elkaar in het groen. “Daar liggen we dan”, zegt Karel terwijl hij gepijnigd over zijn enkel wrijft. Heleen veegt het zweet uit haar nek. Ze kijkt naar Karel en fluistert dan: “Maar je vertelt me dus dat jij best wel verlekkerd kijkt naar onze jonge meiden”. Ze legt impulsief haar hoofd op Karels borst. Ze lijkt de zoektocht even te willen staken en maakt geen aanstalten om op te staan. Karel denkt na en knikt dan: “Natuurlijk wel. Zo’n hele vakantie is natuurlijk één grote kijkshow. Komt bij dat we hier natuurlijk ook nauwelijks privacy hebben. Ik bedoel, hebben jij en Mink al kunnen vrijen, met die kinderen die elke avond laat naar bed gaan en dan nog eindeloos op hun telefoontje zitten te pielen?” Heleen schudt haar hoofd spijtig. “Gerda en ik één keer, heel snel”, zegt Karel. Hij zucht en kijkt hoe Heleen rustig ademend op zijn borst is blijven liggen. “Eh Heleen, het is een rare vraag, maar nu we hier toch liggen….”. Karel schraapt zijn keel.

Hier heeft hij al vaak over getwijfeld. Een vraag die hij nooit durfde stellen. Maar nu is het moment om Heleen in zijn nieuwsgierigheid mee te nemen. Het is nu of nooit: “even los van de kinderen, hebben jullie het wel eens over ons als stel, ik bedoel, in seksuele zin?” Heleen richt zich op en pakt een helmsprietje dat ze in haar mond steekt. “Partnerruil of zo?”, zegt ze giechelend. Karel schudt zijn hoofd en wacht op haar verdere reactie. Er valt een stilte. Heleen moet aan haar Mink denken. Die heeft het er inderdaad al over gehad. Dat hij steeds opgewonden was als ze als stellen elkaar hadden gezien. Dat hij dolgraag een keer met Gerda zou willen neuken. Hij zei het de eerste keer, toen ze eens stevig aan het vrijen waren. Ze was niet verbaasd geweest, het wond haar ook enorm op, tot haar eigen verrassing. Ze had een ingeving gehad en tegen Mink gezegd: “denk dan nu maar even dat ik Gerda ben” en ze trok haar knieën op terwijl hij tussen haar benen lag te stoten. Het leek wel of hij ontplofte. Ineens begon hij als een wilde in haar te stoten en trok daarna zijn pik uit haar kut en spoot zijn rijkelijke zaad over haar buik en borsten. Iets wat hij nooit deed. “Hier Gerda, hier heb je wat ik altijd al bij je heb willen doen”, kreunde hij uit. Ze had hem verbaasd en geil aangekeken en smeerde zijn geil ondertussen over haar klitje. “Wil je haar zo graag nemen, lieve Mink? Wil je Gerda over haar strakke buikje spuiten, zoals je net bij mij deed? O, ik vind dat een retegeil idee, Maar dan moet je mij met Karel laten neuken. Want denk niet dat ik niet ook mijn fantasietjes heb. Op zijn hondjes, die dikke pik van hem in me stotend, mmm! En bij die gedachte kwam ze zelf schreeuwend klaar. Ze waren verbaasd geweest: in hun uitgesproken fantasieën leken ze aspecten van zichzelf aan te boren die ze van elkaar eigenlijk nog niet kenden. En dat was heel interessant. Ze waren er uitgebreid op door gegaan.

“Een miljoen voor je gedachten, hallo aarde”. Karel heeft het hoofd van Heleen tussen zijn handen en probeert via haar ogen in haar hoofd te kijken. Heleen schudt wakker uit haar mijmering en zegt: “Mink zou Gerda dolgraag willen”. Dat is flauw, denkt ze direct, want ze wil zelf ook best met Karel. Maar om dat hier nu tegen hem toe te geven, hier, terwijl hij aangeschoten met haar in het gras ligt. En ze zijn bovendien op missie….
De missie! De missie, haar hart springt er van over. Kinderen zoeken. Ze staat vliegensvlug op en probeert Karel mee overeind te trekken. “Kom Karel, we moeten verder naar de kinderen zoeken”. Terwijl ze hem overeind trekt, ziet ze dat Karel een forse bobbel in zijn broek heeft. Karel klopt wat mopperend zijn kleren af en zegt: “Mink hoeft maar een kik te geven en het is beklonken, hoor. Gerda heeft hem ook al meermalen genoemd.”. Heleen lacht. Als ze het niet dacht. “Tijdens het vrijen met jou zeker”, zegt ze knipogend. Karel begint te hoesten: “Hoe weet jij dat nou, heb je dat van Gerda?! Of vermoed je dat?”. Heleen duikt weer het struikgewas in bij de beek, maar ziet nog steeds geen jonge lijven, op de plek waar ze nu zijn. “Ik vermoedde het, want wij hebben die gedachtespelletjes natuurlijk ook”, zegt ze dan, terwijl ze weer hun pad door het helmgras vervolgen.

Karel pakt van achter haar arm en trekt haar naar zich toe. Ineens geeft hij haar een zoen op de mond en kijkt diep in haar ogen. “Jij denkt dus ook wel eens aan míj, terwijl je Mink neukt?” Heleen staart even naar beneden en kijkt dan op in zijn ogen: “ja, soms wel”, zegt ze verlegen. Karel legt zijn hand onder haar kin en tilt haar hoofd naar boven en kust haar lippen. Het kussen wordt tongen en dan zoeken armen ineens wild over elkaars lijven. “Ik verlang enorm naar je, Heleen”, lispelt Karel. Heleen hoort nog steeds een beetje de dubbele tong bij hem. “Ach lieverd, je bent gewoon hitsig van de drank”. Ze geeft hem een speels tikje op zijn kruis. “Moet je nou zien, je hebt een enorme paal in je broek. Het is dat ik je goed ken, anders zou ik me als Roodkapje bang maken, zo hier van het pad af, met de boze wolf in de buurt”. Karel lacht. “Wolven willen roodkapjes te grazen nemen. Zo zitten ze nu eenmaal in elkaar. Of ze haar kennen of niet”. Hij draait Heleen een halve slag en trekt haar weer tegen zijn borstkas aan. Hij zoekt met zijn handen haar borsten. Heleen drukt haar billen instinctief tegen zijn bobbel. Dan laat hij ineens een hand in haar short glijden, direct achter haar slipje langs. Hij voelt een spiegelglad kutje, dat nat en warm is. “Ik mag dan een bobbel hebben, maar jij bent ook geil als boter”, fluistert hij in haar oor. Heleen gooit met de ogen dicht haar hoofd achterover. “Ik sta te trillen op mijn benen”, zegt ze hees.

Dan horen ze als in een echo gegiechel in de verte. “Stil”, zegt Heleen. Ze rukt zich los uit zijn houtgreep en plaatst haar wijsvinger op Karels lippen. Samen sluipen ze, stroomafwaarts lopend, naar de beek en turen weer door het struikgewas. Karel loopt een paar passen vooruit. Dan slaat hij zijn hand geamuseerd voor zijn gezicht. “Shit”, zegt ie. Heleen gaat achter hem staan en probeert langs hem heen te kijken. “Toe, wat, Karel, wat zie je?! Laat mij ook eens kijken”.