Als Heleen zich verdringt om vanachter Karel ook iets te kunnen zien door het dichte gewas, voelt Karel zijn lul met twee ferme schokken klepelhard worden. Het beeld dat hij ziet, tart iedere voorstelling. Zoiets geils heeft hij nog nooit voor ogen gekregen. Hij wordt heel warm en krijgt het dan weer even heel koud. Want daar staat zijn bloedeigen sportieve, lieve, onschuldige dochter Mirthe met gespreide benen voorovergebogen in de beek. Haar blonde paardenstaart hangt langs haar rechterschouder en wappert bij iedere stoot die ze van achter krijgt. Ze heeft haar handen op haar knieën en vangt de glimmende paal van Hans op, die dwingend in en uit haar kutje schuift, waarbij haar schaamlippen als een elastiek mee lijken te gaan. Haar strakke buikje met haar six-pack is aangespannen. Karel verbeeldt zich dat ie Gerards lul steeds in haar buikspieren ziet afdrukken. Wat een heerlijk stel, denkt hij en onwillekeurig graait hij in zijn kruis. “Shit”, fluistert hij nog een keer.

“Ja, sorry hoor Heleen, maar dit houd ik niet, dit is zó ….”. Heleen staat inmiddels voor hem en haar mond valt direct open, als ze ziet wat daar in de beek gebeurt. Ze is even sprakeloos, maar sist dan: “Karel!, dit is waanzinnig! Dat zijn ónze kinderen! Dat kán toch niet!” Er trekken golven van verschillende emoties door haar lijf. Blij is ze is dat de kinderen gevonden en veilig zijn. Maar ontzet, dat haar kroost met hun vrienden op een schaamteloze manier staat te seksen. En toch voelt ze ongegeneerd ook schimpen door haar eigen lijf trekken. Onmiskenbare weeïge steekjes die altijd uitmonden bij haar onderbuik en kut. Ben ik dan zó opgewonden, schiet het door haar heen. Het is de aanblik van die jonge natte lijven in de zon in die blauwe beek. En dan ziet ze ineens, half vanachter een steen, ook nog haar bloedeigen dochter Hannah. Ze zit staat tegen de schoot van Gerard. Ze staan haast uit beeld, maar ze ziet dat hij haar overduidelijk vanachter neukt. Die twee staan gewoon te gluren naar het koppel Mirthe en Hans!

“En wij gluren naar hen”, raadt Karel Heleens gedachten. Hij mompelt wat en zegt dan: “Sorry, sorry, Heleentje”. Hij mompelt weer en knoopt zijn broek dan met een hand achter haar staand open en bevrijdt zijn lul. Hij begint er direct met volle vuist aan te sjorren. Heleen kijkt verbijsterd naar achteren en geeft een ingehouden kreetje: “Karel! Wat doe je?! Dit kán toch niet”. Karel kijkt half in trance langs haar heen, als om niks te missen van zijn Mirthe en Hans. “Sorry, Heleentje, dit is te sterk voor me, dit is gewoon natuur, lieve Heleen, ik kan me hier niet tegen verzetten”. Hij is zo anders dan Mink, denkt ze. Of …. wat zou Mink in deze situatie gedaan hebben? Die vond Mirthe altijd ook geil. Hij zat er laatst in de auto met Hans al over op te scheppen. Ze was toen semi not-amused. Ook al begrijpt ze heel goed wat mannen in zo’n ontluikende dame zien.

Dan voelt ze ineens dat Karel haar taille vastpakt en ook aan háár broeksknoop sjort. “Kom, jij nu ook, kind”, zegt Karel schor. Heleen is té verkrampt om zich te verzetten. Willoos laat ze toe dat Karel haar broek ook op haar knieën trekt. Zij kijkt alweer naar haar kinderen. Ze ziet dat Gerard uit Hannah schiet. “Oh, Hannah squirt”, zegt ze met vertederde stem: “Hannah kan dus spuiten”. Terwijl Karel haar slipje uit haar bilspleet wegtrekt, zegt hij: “die heeft het vast van haar bloed-mooie moeder”. Hij drukt met een kreun zijn paal tegen Heleens kut en duwt hem tot de stam bij haar naar binnen.. “Jaaaa”, kreunt ze zacht, waar ze ‘nee’ wil roepen. Alleen, ook zij is zo geil en heeft zichzelf niet meer.

“O fuck it, neuk me dan maar, Karel”, piept ze. Al haar besef van verantwoordelijkheid is in rook opgegaan. Al die jaren van een deugdzaam opgebouwd leven samen met Mink en de kinderen hadden haar oerdriften gedoofd. Althans, dat dacht ze. De oerkracht van haar kut die ze nog maar al te goed uit haar puberjaren herinnert, maar die ze jarenlang weggestopt had, die kracht is weer terug, en ongekend hevig. Ineens voelt ze zich weer de vamp die zij was toen ze nét zo oud als Hannah was. Ze buigt iets door haar knieën en neemt dezelfde pose als Mirthe aan. Karel stoot ondertussen met lange halen tegen haar billen. Hij probeert niet te kreunen, om de kinderen niet te storen. “Kan jij ook, squirten”, kreunt Karel met fluisterstem. “Kun je het zoals Hannah? Wil je dat voor mij doen?”, het is bijna smekend, zijn vraag. Hij trekt snel zijn pik uit haar en schuurt met zijn hand zijn eikel razendsnel heen en weer over haar klit en half tussen haar natte schaamlippen. Heleen gromt diep en ja hoor, daar begint ze al te spetteren, tegen de benen van Karel. “Ik kom, ik kom”, zegt ze. “Oef, wat lekker”. Karel grijpt naar haar stevige tieten en kneedt ze ruw. Heleen kijkt verward tussen haar benen door en ziet dat ze haar eigen short en slipje volkomen heeft onder gesproeid. En dan komt ook Karel klaar. Hij trekt zijn lul net op tijd uit haar en spuit een paar ferme stralen over onderrug en dan nog eentje tegen haar kutje aan. De spetters sperma druipen direct op Heleens broek. “Wat een puinhoop”, jammert ze als ze weer bij zinnen komt. Karel stamelt een paar excuses en zegt dan, opkijkend: “De kinderen! Ze zijn alweer verdwenen”. Heleen schrikt en kijkt naar de beek. Ze trekt gehaast haar natte kloffie omhoog en begint haar broek sluitend van Karel vandaan te lopen. “Kom”, zegt ze, “we moeten ze blijven volgen”.

Karel grinnikt. Haar broek heeft ter hoogte van haar kruis een grote natte vlek. Het is echt geen gezicht. Hij trekt zijn broek ook op en voelt dat zijn short net zo goed vochtig is. “Heleen”, roept hij zacht en dwingend. Die draait zich om. Hij gebaart haar terug te komen en naar de beek af te slaan. “We gaan ze van achter wel inhalen, dwars door de beek”. Als hij bij de beek komt, trekt hij zijn short weer op zijn knieën en spoelt het kutgeil en de sperma er zo goed als dat gaat van af. Heleen volgt hem en gaat zelfs zitten in de beek. “We doen gewoon dat we nat zijn geworden in de achtervolging”, zegt Karel.

Hij kijkt verliefd naar Heleen en ziet nu hoe ze zweetpareltjes op haar voorhoofd en neusje heeft staan. Haar lange haren, ook in paardenstaart, dwarrelen rond haar gezicht. Ze ziet Karel geamuseerd kijken. Ze heeft een gezicht als een boei en blaast een paar haren voor haar ogen weg. Dan laat ze zich katachtig achterover vallen, in de koude poel. Ze verdwijnt met kleren en al onder water. “Oeff, wat kk oud koud”, hijgt ze als ze boven komt. Ze staat met een glimlach op en is nu inderdaad kleddernat, een verzopen kat. Karel ziet haar tepels strak door haar witte topje schijnen.

Hij wil niet achterblijven en springt naar voren, met zijn blote billen en zijn broek nog klunzig op zijn enkels. Als hij boven komt proest hij: “steen kk-koud!”. Hij staat op en loopt naar Heleen toe en wil zijn broek optrekken. Heleen staat ondertussen op de uitkijk of ze de kinderen nog ziet. Dan ziet ze Karel in zijn koddige pose staan. Ze grinnikt: “dat piemeltje van jou is ineens helemaal niks meer, he”. Ze wijst naar zijn geslacht. Karel ziet het ook. Zijn lul is inderdaad verschrompeld. “Extreme weersomstandigheden hier”, zegt hij gniffelend, “dan bloedheet en dan berekoud. Maar ik ben het effect van de alcohol inmiddels wel kwijt”.

Als hij zijn broek met moeite over zijn billen heeft gewrongen en zijn knoop weer dicht heeft gemaakt, kijkt hij naar Heleen, die met haar handen in d’r zij hem wat ongeduldig aanstaart. Hij reikt naar haar borsten en zij laat het toe dat hij zacht over haar borsten strijkt. “Je bent een moordvrouw Heleen”, zegt hij vertederd, “altijd al gevonden”. Heleen knikt: “en jij bent een hitsige goede vriend, maar kom, we moeten ons haasten”. Karel trekt haar echter aan haar middel ferm naar zich toe en zoent haar intens op haar lippen. Heleen voelt dat ze haar controle weer verliest en zoent wild terug, met open mond en een likkende tong.

Dan horen ze ineens “joehoe” achter zich. Het zijn Mink en Gerda. Ze komen uit de verte aanzetten, klauterend over de stenen. Als ze dichterbij komen, ziet Heleen dat Gerda en Mink ook kletsnat zijn. Gerda heeft een merkwaardig lachje om haar lippen. Mink slaat Karel joviaal op zijn schouders. “We zagen jullie al in de verte ineens in de beek”, zegt hij. “Plannen gewijzigd?” Karel en Heleen lachen wat ingetogen. Karel vloekt in zichzelf. Hij hoopt niet dat die twee hebben gezien dat ze net nog vurig stonden te tongen. Heleen zegt snel: “kom jongens, ze waren hier nog net, maar zijn alweer weg”. Gerda reageert verbaasd: “hebben jullie ze gezien dan?!”. Heleen knikt. “Maar hoe dan?”, zegt Mink, “hoe kan je ze dan weer zijn kwijtgeraakt?”. Karel mompelt: “we konden niet zo gauw door het struikgewas”.

“En wat is dit?”, Gerda houdt ineens een slipje voor zich, dat ze op een rots ziet liggen. “Dat is de slip van ….. Hans”, zegt Heleen, quasi verbaasd. “Denk jij wat ik denk”, zegt Mink peinzend. “Nou, wat denk je dan Mink”, zegt Karel uitdagend. “Ik denk dat die kinderen zich hier op een bijzondere manier aan het vermaken zijn”, zegt Mink. Gerda slaakt een kreet van ontzetting: “Nee, nee, niet onze kinderen!” Heleen kijkt Mink aan. Hij knipoogt naar haar. “Het zou me echt niet verbazen. Kom, laten we gauw verder gaan”. Het echtpaar Gerda en Karel struint voorop. Heleen en Mink volgen. Uit het zicht van het voorste stel, houdt Mink zijn vrouw ineens staande. Hij zoent haar vol op de mond. “Geil loeder, ik zag jullie twee wel tongen, net”. Heleen trekt zich los. “Je moet je vergissen”, zegt ze afgemeten. “hier, loop jij maar achter Gerda’s kontje aan”, zegt ze dan, al iets milder van toon. Mink versnelt zijn pas en kijkt lachend achterom. “Dit wordt leuk”, zegt ie.