Het joggen met Anne heeft me definitief bevestigd dat er iets in mij is veranderd. Ik geloof dat Anne het ook zo voelt. Ik bedoel, we zijn close, echt heel close. En dat al jaren. Ze heeft me fantastisch opgevangen toen Henk overleed. Het is alsof ze de diepte van mijn pijn meevoelt. Mijn smart is onze gedeelde smart.

Ik heb geluk met zo’n vriendin. Nooit had ik gedacht dat onze vriendschap daarna zelfs zo’n wending zou nemen dat we …. seks zouden hebben. Of, nou ja, dat ze me zou vingeren, laatst in het bos. We hebben het er een paar dagen later over gehad. We zijn niet lesbisch, maar de nood was gewoon hoog.

Ik heb ervan genoten. Ik had het nodig. En nu wil ze nog steeds dat ik mijn huidhonger achterna jaag: dat ik het aanleg met de buurman. Ik weet het niet.

Het is natuurlijk een lieve man, maar ik moet toch wel een enorme berg over. In eerste instantie heb ik het tegenover Anne van de hand gewezen. Ik bedoel, hij is getrouwd. Getrouwd! Ik zou die buurvrouw nooit meer durven aankijken.

Toen Henk er nog was, heb ik me best wel eens afgevraagd hoe het zou zijn als hij of ik zouden vreemdgaan. Ik zou op hem erg boos zijn geweest. Gek genoeg vooral als het, zoals het woord al zegt, een vreemde zou betreffen. Een bevlieging, iets wat alleen uit lust zou zijn geboren. Dat doe je toch niet? Daar denk je toch over na? Maar als het iemand was die ik ken en die ik zelf ook liefheb? Gek genoeg zou ik het dan al beter begrijpen, terwijl het me tegelijk meer verdriet zou brengen, omdat het zoveel dichter bij me zou staan.

Ik heb er wel over gedacht. Anne. Mijn verwantschap met haar is zo hecht. Ik voel me als haar vlees en bloed, ik zou het kunnen billijken als zij met Henk naar bed zou zijn gegaan. Ik voel me tot allebei aangetrokken. Zij en Henk lijken ook op elkaar. Hun initiatief, hun spontane ideeën. Ze passen in dat opzicht echt bij elkaar. En ik sta er als nuchtere tussenin.

Vreemdgaan met de buren, dat is iets wat Anne zonder meer zou kunnen. Denk ik. Dat zei ze me ook met zoveel woorden. En Henk misschien ook. Toen we een keer vreeën, zinspeelde hij er bij me op, een jaar terug. Maar ik, tot voor kort, nee.

Ik hoor mezelf zeggen: tot voor kort. Want die huidhonger, het trauma van het verlies van Henk, alles heeft me veranderd. Ik voel de dingen anders vroeger. Ik kan het me ineens levendig voorstellen dat ik buurman zou pijpen. Als hij een lampje zou verwisselen en ik zijn jogging broek naar beneden zou trekken, mmm.

Ik kan het me voorstellen en ik zou het gretig doen als ten minste buurvrouw niet zo ‘hinderlijk’ in het spel is. Maar: wat als buurvrouw het helemaal ok zou vinden? Dat heeft Anne me natuurlijk allang als optie voorgehouden. Ja, wat dan? Zou het dan helemaal geen probleem zijn? Ze maakt me gek met haar gedachten en haar “wat-als” vragen. Ik word er zelfs opgewonden van. Ik ben er dezer dagen ontvankelijk voor, en dat weet ze.

Enfin, toeval! Buurman komt me de woensdag na het bos even helpen met een lekke band. We staan in het fietsschuurtje en het is er warm. Het is een lentedag waarin het ineens 25 graden is geworden. Ik ben dun gekleed en we praten over het weer en de vakanties die waarschijnlijk allemaal niet doorgaan. Ik heb een zakdoek waarmee ik het zweet in mijn nek en tussen mijn borsten voorzichtig dep. Hij staat er zelf met ontbloot bovenlijf. Hij heeft een fraai torso, valt me op. Hij is gespierd, gespierder denk ik dan Henk. Ik denk aan Henk en ik voel ineens een steek in mijn hart. Ik kan me soms al helemaal niet meer voorstellen hoe hij er precies uitzag. Maar buurman is gespierder, ja, toch wel. Hij kijkt en ziet mij kijken.

“Het lichaam is sterker dan de geest”, zegt hij zacht.

“He wat”, zeg ik.

“Dat je soms een aantrekkingskracht voelt die lichamelijk is, maar dat je geest weet: dit kan niet”, zegt hij, terwijl hij het ventiel van het wiel weer vastdraait.

“Bedoel je dat in algemene zin, of …. op ons toegepast?”. Hij knikt. Ik ben in de war. Hij ook.

“Op het laatste dus”. Hij knikt weer. Pffff, zucht ik.

“Pfffff, zeg dat wel”, zegt hij. Hij pompt de band op. Pfff doet de pomp.

“Droom je dan ook van mij?”, vraag ik. Een vraag die ik vroeger nooit zou hebben gesteld.

“Nogal wat minuten van de dag”, bekent hij.

Ik pak uit een plotselinge aandrang de zoom van mijn witte topje en trek het ding over mijn hoofd. Ik pruts met mijn vingers achter mijn rug en maak mijn BH los. Ik laat hem op de grond vallen. Ik zie hem ademloos kijken. Dan stap ik uit mijn korte spijkerrokje en trek mijn slipje er achteraan uit.

Buurman kijkt me ademloos aan. Zijn ogen scannen begerig mijn naakte lijf. Ik schuifel naar achter en voel mijn billen tegen het ruwe hout van de werktafel komen, die achter in het schuurtje staat. Ik wip met beide handen mijn kont op tafel en spreid mijn benen. Ik voel iets wat lijkt op een splinter in mijn bovenbeen, maar het deert me niet. Niet nu.

“Wil je me likken, buurman?”. Hij zet uiterlijk kalm de fietspomp neer en loopt naar de werktafel. Hij knielt en snuift voor mijn kutje.

“Mmmmm, heerlijk”, zegt hij. Hij opent zijn mond en zet hem vol erop. Hij hapt gewoon in mijn vlees. Met zijn grote handen trekt hij mijn benen verder uit elkaar. Ik laat onwillekeurig mijn hoofd naar achteren vallen. Dan zak ik door mijn ellebogen en lig plat op tafel. Mijn buikspieren ontspannen zich. Ik kijk opzij en zie een hamer, een beitel, schuurpapier liggen. Er ligt iets hards onder mijn rug. Het is een tube Alabastine. Ik trek het onder me vandaan.
Ik voel de tong van buurman en denk weer aan Henk. Hij kon dit ook zo goed. En ik denk aan Anne. Denk zelfs aan hondje. Ik ben een beest. Ik zie even de kruin van de eikenboom als ik mijn ogen sluit. Ik voel me loskomen en als een drone zweven tussen de huizen van de nieuwbouwwijk. We draaien het universum in. Ik ben een godin, ik ben de vleesgeworden vrouwelijkheid.

En ik ga komen. Ik richt me weer op, en kijk naar buurman, in mijn eigen schuurtje. Ik strek mijn armen uit en druk de haardos van buurman nu hard tussen mijn benen. Hij krijgt even geen adem. Op dat moment explodeer ik. Ik spuit een beetje in zijn gezicht. Hij proest verbaasd. Ik puf het uit in de hitte, mijn lijf glimt.

Dan staat hij op en rukt in één beweging zijn grijze joggingshort naar beneden en stapt eruit. Hij draagt geen onderbroek. Geen wonder dat ik zijn lul altijd zo duidelijk zag aftekenen. Het gevaarte slingert heen en weer, op volle sterkte. Ook hier is Henk geen partij voor hem. “Sorry Henk”, glimlach ik en ik ril even van de gedachte om Anne te vertellen dat hij nog veel groter is dan wij tweeën al dachten. Anne. Ik wou dat ze nu mijn getuige is. Anne, mijn vlees en bloed.

“Neuk me”, zeg ik met een zucht tegen buurman.

“Wacht”, zegt hij. Hij pakt van de grond zijn short op, rommelt in zijn broekzak en pakt zijn telefoon.

“Geen foto’s”, zeg ik in paniek. “Nee!” Hij schudt glimlachend zijn hoofd.

“Rustig maar”, zegt hij, drukt een automatisch nummer in en zegt een paar tellen later: “schat, kom je even. Schuurtje buurvrouw”.

Ik slaak een kreet van verbazing. “Je laat je vrouw komen?”

Hij knikt. “Ze geilt hier al tijden op. Dit is onze fantasie.”

Hij laat zijn short vallen en pakt zwijgend mijn heupen beet, kijkt me aan en stoot in een beweging bij me naar binnen. Ik ben super glad en strak en heet en ik geniet van zijn enorme geslacht. Hij ribbelt langs mijn vaginawanden. We horen beiden gestommel en zien buurvrouw met opgestoken haar zonnig en fruitig haar hoofd om de deur steken.

“Waar is het feestje?”, zegt ze grinnikend. Ze tuurt en dan ziet ze achterin het schuurtje haar man tussen mijn benen staan.

Ze schopt haar sandalen uit, ritst haar jurkje van voren open en laat het van haar schouders glijden. Ze is eronder naakt. Met een paar stappen en een sprong is ze ook op de werktafel en gaat pardoes met beide benen boven mijn gezicht zitten. Haar hoofd klemt bijna tussen de dwarsbalken van het dak. Het schuurtje is niet zo hoog. Ze haalt de speld uit haar haar, schudt haar haarbos los en zakt dan langzaam op mijn gezicht, terwijl ze met haar vingers haar schaamlippen open spreidt.

“Likken, slet. Als je mijn man neukt, dan mag je wel eens wat terugdoen”. Ik doe het instinctief. Laat mijn tong in een lange haal door haar kutje gaan. Ze smaakt zoet. Ik zoek met het puntje van mijn tong haar knopje. Het is keihard. Ik lik er twee, drie keer hard over en zuig er dan aan, maar wordt daarin gestoord door buurman die in hoog tempo op me instoot. Buurvrouw wordt wild van die uitgestelde genotscheuten.

“Ik ga in je spuiten”, zegt haar man nu. Het zweet druppelt van zijn voorhoofd en ik voel wat druppels op mijn bovenbenen. Hij loopt rood aan en zijn nekaders komen opzetten. Dan zie ik dat hij zijn ogen sluit en verkrampt. Bam. Daar is het. Ik voel in mijn vagina hoe hij me vult met wat een oneindige reeks stralen. Het is sensationeel. Ik kom er onmiddellijk ook door klaar. En buurvrouw sluit zich direct aan. Ze duwt haar billen nog een keer ferm in mijn gezicht en ik voel aan mijn neus hoe haar kutje krampende bewegingen maakt. Ze kermt erbij.

Even snel als ze er zijn, zijn ze weer vertrokken. Ik pak duizelig mijn klofje bijeen en ren naakt het huis in. Douchen! De sappen van buurvrouw en het sperma van buurman wegspoelen. Ik app Anne en vertel haar wat er is gebeurd. Anne stuurt een smiley met een vette knipoog, met een aubergine en perzik. Kennelijk is dat codetaal. Weer een appje: en jij had het initiatief? Ik app terug dat ik over mezelf versteld sta. Zij: een trio nog wel! Ik pak toch de telefoon en bel haar. Ze neemt direct op.

“Als Henk nog had geleefd, dan hadden we dit beslist ook moeten doen”, zeg ik, “jij, Henk, ik”. Ze begint te snikken: “Dat had Henk graag gewild, dat heeft hij me wel eens verteld”. Samen snikken we. Ik hang op en neem een groot glas witte wijn. Het leven is verdrietig en wreed, maar gek genoeg heb ik een levenslijn, een goudader, aangeboord die ik helemaal niet kende, niet vermoedde. Waar het me brengt? Geen flauw idee. Ik hef het glas ten hemel en fluister: “Op jou, Henk. En op Anne, op ons hondje, de buurvrouw en alles wat ons lief is. Ik leef”.

Ik leef.