Geen Fuck Te Beleven - 2

my Hidden Beach

maandag 9 juli ‘s ochtends
Vlak bij hun huis was een zandig strandje van een meter of twintig lang, in de praktijk hun privéstrand. Thijs was vroeger wel vérder langs de oever op verkenning geweest, maar het was overal hetzelfde: moerassige begroeiing waar je niet of nauwelijks kon lopen en in de waterrand lange sliertige planten. Met de roeiboot het water op was nog het leukst, maar eigenlijk kwam dat er zelden van.
Nu liepen ze vanaf Stanzi’s huis over een smal paadje door jong berkenbos. Vóór hen rees een rotsformatie op tot een hoogte van een meter of zeven, acht. De formatie liep door tot in het water. Er waren twee plateaus boven elkaar waarop ijl dennenbos groeide, maar de plateaus waren te hoog en de rotsen te steil om naar boven te klauteren. Ze liepen om de rotsklont heen. Na een meter of vijftig was er een smalle kloof die op het oog doodliep op een hoge struikachtige boom. Stanzi ging vóór de kloof in, hij volgde. Aan het schijnbare einde bleek de kloof een aftakking te hebben met een soort natuurlijke trap van smalle, ongelijk hoge treden. Stanzi klom omhoog. De zijkloof boog naar rechts en daalde na een tijdje weer af. En opeens stonden ze aan het meer, op een zandstrandje. Thijs was totaal verrast. Wat een prachtige plek! Als er palmen hadden gestaan, had het zo voor een tropisch strandje door kunnen gaan. Inclusief glashelder water en een stralende zon.
‘Nou, dit is my Hidden Beach. Ik ben hier al een paar keer geweest, maar ik heb er nog nooit iemand gezien.’
Aan het ene uiteinde was een stenen kring gemaakt waar vuur in gestookt was.
‘Heb jij hier vuur gestookt?’ vroeg Thijs. Dat was niet zo, dus er waren wel eens andere mensen geweest.
‘Ja, maar ik denk dat die hier dan met een boot gekomen zijn,’ zei Stanzi.

‘Waar zullen we ons installeren?’ vroeg ze.
Het strand was een meter of vijftig lang en een meter of tien breed, prachtig op het zuiden gericht. In de verte was oever aan de overzijde zichtbaar.
Ze besloten vlak tegen de rotswand aan te gaan zitten, zo’n beetje in het midden bij een grote tafelachtige steen. Stanzi haalde een soort van zeil van dun canvas uit haar rugzak en spreidde dat uit. Daar zaten ze dan. Ze toverde een tupperwaredoosje met kleine cakejes tevoorschijn. Jeetje, het was meteen gezellig…

‘We gaan straks toch ook zwemmen?’ vroeg ze.
‘Ik heb m’n zwembroek mee,’ antwoordde Thijs.
Stanzi keek hem aan met een speciale blik die hij niet helemaal begreep.
‘Vind je het hier niet paradijselijk? vroeg ze. Thijs beaamde volmondig van wel.
‘Nou, volgens mij droegen Adam en Eva in het paradijs geen kleren. Waarom zouden wij dat dan wel doen?’
‘Bedoel je dat we in ons nakie gaan? Dat meen je niet serieus…’
‘Bloedserieus.’ En na een kleine pauze vervolgde ze: ‘Als je het durft en wilt ten minste.’
‘Nou… willen wel, maar durven?’

Stanzi stond op en deed haar bergschoenen uit, haar sokken en haar jurk. Ze droeg alleen nog een slipje en een behaatje. ‘Nou jij.’
Hij knoopte de veters van z’n bergschoenen los, waarbij de tweede veter natuurlijk in de knoop raakte. Hij kreeg helemaal een rode kop, waarschijnlijk niet alleen van de inspanning. Maar na even stond hij in z’n short, een donkerrood-groen gestreepte.
Ze stapte op hem af en trok inéén beweging zijn short omlaag. Vervolgens draaide ze haar rug naar hem toe en zei: ‘Jij mag mijn slipje en beha afdoen.’
De beha kostte wat gefrutsel, maar het slipje was zo gepiept. En daar stonden ze: Adam en Eva.

Ze zei: ‘Ik stel voor dat we elkaar eerst maar ’s goed bekijken, dan hoeven we verder niet schuchter te doen. Jij hebt wel een verrekte mooi lijf, trouwens. En die piemel hangt er prachtig bij. Je valt me niet tegen.’
Thijs wilde reageren, maar vond eerst de woorden niet. Hij bekeek haar van top tot teen.
‘Weet je dat ik voor het eerst van mijn leven live een naakt meisje… naakte vrouw zie? Dit is écht het paradijs! Mag ik even aan je borsten voelen?’
‘Nee jochie, alleen kijken - aankomen niet,’ zei ze plagerig maar beslist. En na even: ‘nog niet…’ Daarna vroeg ze: ‘Mag ik even een foto van je maken?’ Ze wachtte het antwoord niet af en maakte twee foto’s: een van hem ten voeten uit - naakt dus, en de tweede in close-up van zijn piemel.
‘Ze blijven strikt privé hoor, maak je geen zorgen. Ik heb er een plan mee, maar dat hoor je nog wel. En wil je mij net zo fotograferen met mijn smartphone?’ Hij deed zoals gevraagd: voluit en haar onderbuik in close-up.

Ze spreidden hun badlaken uit op het zeil en gingen liggen. Stanzi lag op haar rug, ze had de ogen gesloten, alsof ze alleen maar van de zon genoot. Thijs lag op zijn zij, steunend op een ellenboog. Zonet stonden haar borsten vooruit, de tepels wipten iets onder het midden met een soort boogje omhoog. Maar nu ze lag, waren haar borsten platter, naar buiten uitgedijd. De tepels waren nu bruinrode schijven met een klein torentje. Haar huid was blank maar met een heel licht waas van caramelbruin. Onder aan haar buik bolde een heuveltje op met een donker donzig vachtje erop. Hij was zich het cliché bewust toen hij zich in z’n onderarm kneep om te checken of het allemaal echt waar was en hij niet droomde… Hij kon z’n ogen niet van haar afhouden, gods wat was ze… mooi! Na een tijdje ging ze ook op een ellenboog op haar zij liggen, naar hem toegekeerd. Ze bekeek hem aandachtig. ‘Wat me verbaast, is dat je piemel slap hangt. Ik dacht dat die meteen stijf zou worden als je een naakt meisje ziet…’
‘Eerlijk gezegd ben ik me niks bewust, maar dat zou ik ook denken. Niet dus… nóg niet…’ grinnikte hij.

Stanzi graaide in haar rugzak, haalde een tube zonnebrandcrème tevoorschijn en draaide zich op haar buik.
‘Wil jij me insmeren?’
‘Graag, maar dan wordt het toch aankomen hè?’
‘Nou de achterkant is minder gevaarlijk, dat mag.’
Ze lag met haar hoofd afgekeerd van hem op haar armen. Hij begon met de schouders en de nek en werkte zo naar onderen. De billen sloeg hij over en hij begon met de benen, strikt de achterzijde. Zelfs haar voeten smeerde hij in.
‘M’n billen ook hoor,’ commandeerde ze.
Wat een verrukkelijk zachte bollen waren dat… Hij werd enigszins overmoedig en begon ook aan de binnenkant van haar benen. Hij wou helemaal tot bovenaan gaan…
‘Daar nog maar even niet,’ zei ze. ‘Ik was ongesteld, en ik ben er niet echt zeker van dat het helemaal over is. Ik denk het wel hoor, maar ja…’

Dus bleef hij voorzichtig. Het was allemaal hartstikke spannend en geil, maar hij was ook in verwarring… Hij had het gevoel dat hij in één klap een stuk volwassener geworden was. Ongesteld… dat was iets waar hij nog nooit een seconde over nagedacht had. Nu was het iets wat deel uitmaakte van zijn werkelijkheid, al had hij er nauwelijks besef van wat het voor haar betekende. Intussen werd zijn piemel ook stijf. Voor het eerst in zijn leven zat dat ding hem in de weg. Hij zweeg erover.
‘Wil je dat ik je voorkant ook insmeer?’
‘Nee, eerst maar zo, als ik straks omdraai, kun je me dan daar wel insmeren. Maar zal ik jouw achterkant nu doen? Ga maar op je buik liggen…’
Dat deed hij meteen. Zo kon hij z’n stijve nog verbergen. Wat voelde het heerlijk haar handen op zijn huid. Ze was wel haastiger dan hij, ze deed de billen en de binnenkant van de benen vluchtig. De voeten sloeg ze over. Ze ging weer op haar buik liggen.
‘Nu maar even bruin worden,’ zei ze meer tegen zich zelf dan tegen hem, leek het. En zo lagen ze een minuut of tien zwijgend naast elkaar te zonnebaden.

een gewaarschuwd man

maandag 9 juli, midden van de dag
Ze verbrak de stilte met een merkwaardige opmerking…
‘Ik ben misschien niet helemaal eerlijk.’
‘Hoe bedoel je?’
Ze ging zitten. Thijs volgde haar voorbeeld.
‘Ik ben bang dat ik jou gebruik, en ik weet niet of jij daar aan toe bent.’
‘Gebruik?’
‘Ik heb er genoeg van om maagd te zijn, ik wil ervaring met seks. Ik heb met mijn ouders overlegd dat ik graag de pil wil. Die gebruik ik nu ruim een maand. Dit was mijn eerste menstruatie met de pil. Dus ik ben nu veilig. Er is een jongen bij mij op school die ik wel leuk vind, maar ik heb gelezen dat als je met een jongen vrijt, die meteen denkt dat hij verkering met je heeft. Dat wil ik niet. Ik wil experimenteren maar ik wil nog geen verkering. Als ik toch ook met anderen naar bed ga, dan ben ik binnen de kortste keren een ‘slet’, en dat wil ik ook niet. En nu ben jij er ineens. Jij bent geschikt voor mijn doel. Verkering is in onze omstandigheden geen optie. Ik vertel je van tevoren dat het gewoon een vakantievrijerij is en voor mij een persoonlijk project. We wonen veel te ver uit elkaar om een misverstand te laten ontstaan. Maar ik weet dus niet of je deze rol wel aan kunt… of je al aan echte seks toe bent. Want voor het goede begrip: ik wil alles, en helemaal.’

‘Jeetje, dat weet ik zelf ook niet. Het lijkt me op m’n gevoel af hartstikke tof. Een buitenkans. Maar wat zeiden je ouders toen je aan de pil wou?’
‘Mijn moeder vond dat ik daar pas aan zou moeten beginnen als ik verkering krijg, maar mijn vader was er erg voor. In Nederland heb ik de HPV-inentingen gehad, tegen baarmoederhalskanker. Die moet je eigenlijk krijgen vóór je ooit seks hebt. Als je dertien bent, kun je die gratis krijgen. Toen was mijn vader ook al degene die er op aandrong. Hij zegt: op deze leeftijd kan seks altijd om de hoek komen, ook al wil je er verstandig mee omgaan. Dóen! Maar mijn moeder denkt dat je daar seks mee uitlokt. Daar heeft ze wat mij betreft dan wel gelijk in…’ Ze grinnikte.
‘Dan ben ik nu een gewaarschuwd man… nou ja… die ‘man’ moet ik dus nog worden… Ik weet alleen helemaal niet of ik het wel kán. Ik weet helemaal niks van seks, daar heb ik me nog nooit mee bezig gehouden, op wat stoere praat met mijn vrienden na dan. En ik trek me dus wel eens af. Dat is alles.’

Er viel een stilte. Beiden trokken zich even terug in hun gedachten, die vooral bij Thijs overigens meer op een brainstorm leken.
‘Durven we het?’ vroeg Stanzi na een tijdje. ‘Als je vindt dat ik te ver ga, moet je het zeggen. Sowieso moeten we heel goed rekening met elkaar houden…’
‘Ik durf het!’ zei Thijs. ‘Maar nu dus nog even geduld, want je ongesteldheid is misschien nog niet helemaal over.’
‘Nou, dan zouden we alvast kunnen beginnen met mijn eerste wens…’
‘Vertel op.’
‘Mag ik jouw piemel eens verkennen? Ik zou die wel eens willen zien spuiten…’
‘O jee, ik was een gewaarschuwd man, maar nu moet ik toch even slikken. Bedoel je dat je wilt kijken als ik me aftrek?’
‘Dat kan. Of ik trek jou af…’
’Haha, dat lijkt me ook gaaf, maar aftrekken is nog wel een hele klus hoor.’
‘Gaan we ervoor of gaan we er niet voor? Ik maak wel een begin. Als het te inspannend is, moet jij het maar afmaken. Ga eens op je rug liggen…’

Ze nam zijn slappe geval in de hand en bewoog er onhandig mee. Maar het ding werd snel stijf en toen was het al gauw genoeg duidelijk hoe dat aftrekken ging.
‘Allemachtig wat wordt-ie groot. Apart gevoel hoor, hij is zacht en hard tegelijk.’
Ze trok de voorhuid wat al te strak naar beneden, het was een beetje pijnlijk.
‘Stop even, dit is niet fijn.’
Ze liet hem van schrik los. Hij nam hem zelf in de hand en schoof de voorhuid weer over de eikel, om die vervolgens weer te ontbloten.
‘Het is wat te droog om lekker te schuiven. We zijn te plotseling begonnen. Als ik zelf aan aftrekken denk, komt er voorvocht uit en glijdt-ie makkelijker. Ik zal er wat spuug aan doen. En je moet hem niet al te hard naar beneden trekken.’
‘Wacht ‘s,’ zei ze, ‘mijn spuug kan ook natuurlijk. Mag ik de eikel even in de mond nemen?’ En nog vóór hij kon antwoorden, boog ze zich naar voren en voegde de daad bij het woord. De eikel sopte in haar vochtige mond.
‘Tjezus, dat is wél lekker,’ zuchtte hij. Hij werd ineens ongelofelijk geil.
Ze veerde weer rechtop en nu bewoog ze haar hand heel zacht op en neer. Met grote aandacht ging ze te werk. Het voelde heel anders dan wanneer hij het zelf deed. Hij raakte enorm opgewonden. Wat gebeurde er? Hij voelde al na een minuut dat hij ging komen.
‘Let op!’ perste hij eruit, ‘ik kom verdomme nou al klaar…’
En ja hoor, een enorme straal sap vloog met een boog door de lucht en kwam tot in z’n hals, een tweede kwak belandde zelfs in z’n gezicht. Lading drie en vier kwamen op zijn buik terecht en portie vijf gleed langs zijn staaf en Stanzi’s hand naar beneden. En toen was het op.

‘Wauw, dat was gaaf. Hij doet het wél…’ zei ze bewonderend. ‘Ik wist niet dat er zo veel uit zou komen… Is dat altijd zo?’
‘Nou, eerlijk gezegd weet ik niet hoe vaak ik altijd spuit, maar volgens mij is het meer dan normaal. Ik werd zo megageil. Zo vlug gaat het anders nooit.’
‘O jee, moet je nu kijken… hij wordt helemaal slap… tsjezus, er blijft niks van over, een dikke worm…’ Ze legde hem neer, de worm lag in het sperma op z’n buik. Ze keek naar het wittige spul aan haar hand. Onwillekeurig veegde ze het af aan een schoon stuk van zijn buik.
‘O wacht, ik wil hier even een foto van maken...’ en ze klikte snel een paar close-ups. ‘En wat nu?’ vroeg ze, ‘dit belooft wat. Waar laten we dat spul?’
‘Ja, thuis leg ik altijd eerst een papieren zakdoek of zo klaar,’ zei Thijs met een klein stemmetje. ‘Als we de handdoek gebruiken, kan ik me er niet fatsoenlijk meer mee afdrogen.’
‘Weet je, ik wrijf het eerst uit over je huid, en dan gaan we het afspoelen in het meer.’ Ze begon met het spul op z’n gezicht. Dat veegde ze aan haar duim en die maakte ze schoon aan zijn buik. ‘Wat voelt dat spul warm aan… Voor je eerste sexamen ben je met vlag en wimpel geslaagd, jochie!’
‘Nou, voor jou geldt hetzelfde, wat kun jij goed aftrekken… Niet te geloven!’

Ze liepen het glasheldere water in. Ondanks de warmte was dat behoorlijk koud. Stanzi schepte water met haar hand op en veegde zijn buik en bovenlichaam schoon. Ook zijn piemel waste ze met het koude water. Toen dook ze een eind van hem vandaan. Hij volgde haar. Ze zwommen om elkaar heen. Stanzi zwom naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen, haar benen sloeg ze om zijn heupen en zo hing ze aan hem. Hij ondersteunde haar met zijn handen onder haar billen. Ze sloeg haar linkerarm on zijn nek en met haar rechterhand streek ze over zijn rug. Hij voelde haar borsten tegen zijn borst. Het was een volkomen nieuwe ervaring voor hem. Ineens sloeg ze haar benen omhoog en ze liet zich achterover in het water vallen. ‘Ik heb het koud,’ zei ze en ze zwom naar de kant.
‘Wil jij mij afdrogen?’
“Tuurlijk.’
Wat apart allemaal, haar haren, gezicht, armen, borsten (wauw!), rug. Hij trok de handdoek tussen haar benen door en trok de handdoek heen en weer. Ze leek het lekker te vinden… ten slotte haar benen. Toen begon ze hem te drogen. Toen ze zijn piemel wilde drogen, reageerde ze geschrokken…
‘Waar zijn jouw piemel en zak gebleven?’ vroeg ze verbaasd.
‘Als het lichaam sterk afkoelt, trekt het bloed zich terug, en dan word je heel klein daar onder. Maar straks komt-ie wel weer terug…’
‘Nou, gelukkig maar. Zó kan ik je niet gebruiken hoor…’ Ze keek heel guitig, en ze lachten beiden.