Het was best een koude nacht geweest daar in de bijkeuken en slapen op een paar stukken karton was ook niet echt goed bevallen. Bijna jaloers had ik af en toe naar Priamus gekeken, die prins­heerlijk op een kussen in zijn mand lag te maffen. Ik was blij toen Skinhead rond een uur of zeven opdook en ons weer 'losliet' uit de bijkeuken. Terwijl hij Priamus begroette keek hij mij grinnikend aan en vroeg hoe mijn eerste nachtje als 'assistent' mij was bevallen. Een antwoord was niet nodig, mijn stramme en stijve lichaam zei waarschijnlijk al genoeg.

"Kom maar mee, dan laat ik jullie even uit." Dat klonk als muziek in mijn oren, want ik moest inderdaad hoognodig pissen. Naakt volgde ik Skinhead en Priamus naar het einde van het erf, ging bij de grens met het weiland alvast uit eigen beweging op handen en voeten zitten en wachtte geduldig tot ik weer aangelijnd was. "Je zou bijna gaan denken dat dit bestaan je wel bevalt", klonk het sarcastisch uit de mond van Skinhead. Ik reageerde maar niet, ook omdat ik zelf eigenlijk niet wist of het mij beviel. Ik merkte wel dat ik er al minder moeite mee had dan de vorige avond toen ik voor het eerst 'uitgelaten' werd, hoewel het natuurlijk ook kon zijn dat ik nu gewoon blij was dat ik mijn blaas zou kunnen legen. Maar ergens zat het mij ook wel dwars dat ik dit ritueel na een weekje stage misschien wel zo vanzelfsprekend zou gaan vinden, dat het voor mij gewoon als het 'nieuwe normaal' zou gaan voelen. Ik was misschien bang dat er in mijn hoofd een knop om zou gaan die mij voortaan naar uitgelaten worden in het weiland zou doen verlangen.

Na een meter of 100 het weiland in gelopen te zijn hield Skinhead stil. Het was duidelijk dat ik nu mijn blaas mocht legen. Om niet weer dezelfde fout te maken als de vorige avond piste ik nu maar meteen als een teefje. Skinhead leek er wel lol in te hebben dat ik dit nu ook al uit mijzelf deed. Verderop in het weiland tilde ook Priamus zijn poot op (hij wel!), piste even flink zijn blaas leeg en deed vervolgens een paar meter verder ook zijn verdere behoefte.

Ik voelde de schoen van Skinhead niet al te zachtzinnig tegen mijn bovenbeen tikken. "Moet jij niet ook? Het duurt wel even voor je weer het weiland in mag." Oké, dit was wel weer echt flink verne­derend. Ik kon het risico niet nemen om te wachten tot de volgende keer uitlaten, en dat zou ver­moedelijk ook niet tot een andere uitkomst leiden. Ik zette mijn verstand maar op nul, 'hurkte' min of meer op vier poten en deed onder het toeziend oog van Skinhead mijn behoefte. Om het allemaal nog net iets vernederender te maken kwam ook Priamus eens goed bekijken hoe ik daar naakt en aangelijnd in een weiland zat te schijten.

Toen ik klaar was, voelde ik een korte ruk aan mijn lijn ten teken dat ik weer in beweging moest komen. Met nog steeds een rode kop van schaamte volgde ik Skinhead en Priamus, die vrolijk vooruit rende door het weiland. Plotseling schoot Priamus er echter als een speer vandoor, om ergens aan de rand van het weiland opgewonden te gaan lopen snuffelen. "Ach, het teefje van de buren zal wel weer loops zijn. Hij heeft vast haar spoor opgepikt." Er leek echter in het hoofd van Skinhead een plannetje te groeien, want na eerst nog een tijdje in de al ingeslagen richting te zijn doorgelopen, verlegde hij plots zijn koers en trok mij aan de lijn mee naar de plek waar Priamus een paar minuten eerder nog zeer geïnteresseerd had lopen ruiken aan het geurspoor van het teefje van de buren.

Het werd al snel duidelijk wat Skinhead voor ingeving had gekregen. Hij voerde mij aan de lijn tot middenin het geurgebied van de loopse teef, maakte mijn lijn los en vertelde mij dat ik daar maar eens lekker door het gras moest rollen. Ik aarzelde omdat even lekker gaan liggen rollen op een plek waar net een loopse teef had zitten zeiken, nou niet bepaald erg hoog op mijn bucketlist stond. Maar daar had Skinhead duidelijk geen boodschap aan. Hij gaf me een flink harde trap tegen mijn reet, zodat ik alsnog op mijn buik in het nog steeds vochtige gras belandde. Ik deed maar wat er van mij gevraagd was en begon met tegenzin door het gras te rollen, wetende dat ik daarna waar­schijnlijk zelf ook als een loopse teef zou ruiken.

Intussen had Skinhead Priamus bij zich geroepen en hem nu aan de lijn gedaan. Toen Skinhead vond dat ik wel genoeg had liggen rollen, mocht ik weer overeind komen en – nog altijd op vier poten – richting het huis teruglopen. Ik werd op de voet gevolgd door Priamus, die inmiddels de door mij geadopteerde tevengeur had opgesnoven en hard aan zijn lijn trok om mij eens van wat dichterbij te kunnen besnuffelen. Skinhead zorgde ervoor dat Priamus mij net niet kon bereiken, maar liet me wel duidelijk merken dat ik er maar beter een beetje de vaart in kon zetten als ik door Priamus niet voor een loops teefje wilde worden gehouden, met alle risico's van dien.

Skinhead had ook duidelijk nog geen zin om mij wat rust te gunnen. Hij liet mij – vanaf de erfgrens weer rechtop op twee benen – en Priamus samen de keuken binnengaan, waar Priamus driftig om mij heen bleef dansen en ook voortdurend tegen mijn benen opsprong. Omdat ik geen kleren aan had, krasten zijn nagels in mijn huid. Skinhead zei met een grote grijns dat ik er misschien beter aan deed om op dezelfde hoogte te komen als de hond. Dan had het beest in elk geval geen reden meer om nog tegen mij op te springen. Het klonk niet onlogisch, alleen moest ik er dan wel voor zorgen om niet ter plaatse door Priamus besprongen te kunnen worden.

Skinhead zat geamuseerd toe te kijken hoe ik, inmiddels op handen en voeten, probeerde om mijn achterste steeds zo ver mogelijk van Priamus weg te draaien, terwijl Priamus op zijn beurt eveneens rondjes om mij heen draaide in een poging om juist wél dichter bij mijn kont in de buurt te komen. Ik vond uiteindelijk een veilige haven in één van de hoeken van de keuken, waar ik met mijn reet zo ver mogelijk in de hoek ging zitten. Priamus probeerde me nog wel steeds op andere gedachten te brengen, maar verder dan zijn poten gewoon zijdelings op mijn rug leggen kwam hij niet. Na een minuut of tien hield hij het voor gezien en ging op een afstandje op de vloer naar mij liggen kijken.

"Zo'n geile teef ben je dus kennelijk ook weer niet.” Skinhead liet het klinken alsof ik hem opnieuw enorm teleurstelde. “Of was je gewoon bang hoe het zou zijn om eens echt gedekt te worden?" Zelf wist ik dat het inderdaad het laatste was geweest. Het was beslist geil om er in seksverhalen over te lezen, maar de realiteit zou wel eens vies kunnen tegenvallen. Wel realiseerde ik mij dat ik met één van de dingen die mij minder prettig hadden geleken, nu net zo goed al te maken had gekregen: de scherpe nagels van de hond. Dat was inderdaad geen onverdeeld genoegen. Mijn lichaam zat vol met rode krassen van Priamus' pogingen om mij, zijn beoogde nieuwe teefje, tot wat meer inschik­kelijkheid te bewegen. Ik vroeg mij af waar het omslagpunt lag: deed ik er niet beter aan om mij nu maar gewoon te laten dekken in plaats van te proberen om Priamus te ontlopen? Zolang ik naar loopse teef rook zou hij vast en zeker blijven volharden in zijn pogingen om mij te dekken, wat mij bij verder verzet alleen maar meer krassen en striemen zou opleveren. En op een bepaald moment zou hij waarschijnlijk toch wel aan het langste eind trekken.

Skinhead vond het echter – in elk geval voor nu – wel mooi geweest zo. Hij stelde mij een deal voor. Ik zou een douche mogen nemen om alle loopse tevengeur van mij af te spoelen, op één voor­waarde: ik moest ermee instemmen dat ik daarna minimaal een uur in het schavot zou doorbrengen. Ik besloot maar voor de optie 'douche plus schavot' te gaan, ook al wist ik niet wat mij dan precies te wachten zou staan. Maar verlost worden van die tevengeur, die Priamus anders nog de rest van de dag geil zou blijven maken, leek mij nu even belangrijker.

Na een lange (en ook prettig warme) douche was het dan toch echt tijd om met het schavot kennis te maken. Het was een mooi solide houten gevaarte, met ronde uitsparingen voor hoofd en polsen. Skinhead deed mij de hondenhalsband (die ik na het douchen weer had omgedaan) af en ik mocht mijn hoofd en polsen in het schavot leggen. Hij klapte het schavot meteen dicht en zette het met een haak aan de zijkant vast. Daarna begon hij minutenlang allerlei zwepen en ander slagmateriaal klaar te leggen, waarbij hij voor de verandering nu eens wél uitgebreid tekst en toelichting gaf over hoe die zouden voelen en wat voor striemen ze zouden maken. Voor mij werden zorgvuldig tien zwepen, rietjes e.d. op een rijtje gelegd, duidelijk met de bedoeling dat ik die zou gaan ervaren. Bijna pesterig paste hij de volgorde nog een paar keer aan ("nee, die doen we pas daarna, als je al een beetje gewend bent aan een zweep"), om vervolgens heel omstandig uit te leggen dat hij mijn pijn "graag een beetje opbouwde".

Ik moet eerlijk zeggen dat het zweet mij toch wel een beetje uitbrak bij het zien van die hele uitstalling voor mijn neus, zeker toen hij de eerste zweep uit de rij pakte en om mij heen naar de achterkant van het schavot liep, waar mijn rug en achterste uitnodigend wachtten op het knallen van de eerste zweep. Hij tikte een paar keer zachtjes met de zweep op mijn billen, alsof hij nog bezig was het beste traject te bepalen om de zweep op mij te laten neerdalen. "Daar gaan we dan, ben je er klaar voor?" Ik knikte en zette mij schrap. Maar er volgde geen slag met de zweep. In plaats daarvan werd de zweep op mijn rug gelegd en liep Skinhead zonder iets te zeggen weg. Ik begon bijna te verlangen dat hij mij wél met de zweep geslagen had, want wat was hij nu weer allemaal van plan?

Hij kwam terug met een aantal dildo's en pluggen in verschillende formaten. "Ik dacht eigenlijk dat jij als ervaren, veelgebruikte slet wel een ruim openstaand hol zou hebben. Maar is het niet veel meer dan een klein fietstunneltje. Daar gaan we dus maar eens wat aan doen. Ook prettiger voor jou, als Priamus je toch een keer te pakken krijgt." Ik probeerde mij er een voorstelling van te maken hoe dat zou zijn, maar besloot om die op zichzelf best geile gedachte toch maar even te parkeren. "Ik neem aan dat je wel graag even wat glijmiddel in je kut wilt hebben voordat ik de eerste dildo daarin steek?" Ik antwoordde netjes met twee woorden dat mij dat wel een goed idee leek, en wachtte op de klodder glijmiddel die ik tegen mijn sterretje verwachtte te gaan voelen.

In plaats daarvan greep Skinhead echter mijn balzak stevig vast en leek daar iets aan te bevestigen. Ik had al snel door dat hij een parachute om mijn balzak had aangebracht en een korte ruk aan het kettinkje dat daaronder hing maakte ook meteen duidelijk dat er aan de binnenkant van de para­chute prikkers zaten die stevig in mijn ballen prikten als er aan het kettinkje werd getrokken. "Zo, dat is om de pot met glijmiddel aan te hangen", verklaarde Skinhead. "Ik hou niet van rondslinge­rende dingen op de vloer." Hij probeerde de nieuwe opbergmethode ("IKEA Fallskärm") meteen uit, want ik voelde een gewicht aan de parachute trekken en de licht slingerende beweging deed mij vermoeden dat er inderdaad iets aan mijn balzak hing. Kort daarna ging de eerste dildo mijn kut in, waarna Skinhead verdween en mij daar gewoon liet staan.

Na wat voor mij tien minuten leken kwam Skinhead weer terug. Het kan ook langer of korter zijn geweest, ik merkte dat ik door de spanning mijn besef van tijd een beetje was kwijtgeraakt. Als extra geintje had Skinhead tegenover het schavot ook een bijzondere klok aan de muur gehangen, die bijna een mindfuck op zichzelf was. Hoe hij de klok in godsnaam had weten te bedenken (en maken) was mij een raadsel. Hij had een klok gecreëerd waarvan de wijzers geen constante snel­heid hadden. Soms draaiden ze sneller, dan juist weer langzamer. De enige constante leek te zijn dat ze af en toe ook stopten en dan kort achteruit liepen. Dat was me overigens pas opgevallen nadat Skinhead mij alleen had gelaten in het schavot. Daarvoor had hij alleen kort op de klok gewezen: "Het is nu bijna 11 uur, om 12 uur mag je weer uit het schavot."

Ik had net bedacht dat ik in gedachten maar gewoon ouderwets seconden moest gaan tellen, toen Skinhead weer was binnengekomen en mijn telling meteen in de war had gegooid. Daar was niet meer voor nodig geweest dan even hard de dildo in mijn hol er nog wat dieper in te duwen en het zweepje dat op mijn rug had gelegen weer op te pakken. Ik vergat meteen om verder te tellen en richtte al mijn aandacht weer op Skinhead en de verwachte aanval op mijn achterwerk.

"Poep die dildo maar uit. Anders zorg ik wel op een andere manier dat hij eruit floept." Hij liet het zweepje langzaam over mijn billen gaan. Ik deed mijn best om de dildo eruit te werken, maar mijn sluitspier had zich enthousiast weer gesloten achter de verdikking aan de basis van de dildo. Toch lukte het mij om op eigen kracht de dildo uit mijn kut te werken. "Jammer", hoorde ik Skinhead zeggen. "Ik had best eens willen uitproberen of het klopt dat je een sluitspier ook kunt openen door de sub een paar goede zweepslagen toe te dienen." Het leek mij onwaarschijnlijk dat dat inderdaad zou werken, maar was blij die dans nog even te zijn ontsprongen.

Ik voelde plots flink getrokken worden aan mijn balzak. Skinhead bleek de volgende plug of dildo even diep in de pot met glijmiddel te duwen die aan de parachute rond mijn balzak bungelde. "Ontspan je fietstunneltje maar. Hier komt de volgende." Ik voelde hoe er een grotere plug in mijn kut werd geduwd. Mijn kringspier weigerde even zijn medewerking en nu voelde ik voor het eerst wel een harde zweepslag op mijn rug. Skinhead bleek gelijk te hebben gehad: zowel mijn mond als mijn kringspier openden zich spontaan. Uit mijn mond kwam een luid 'Fuck!' en in mijn kut schoot de plug naar binnen. "Aha, het werkt dus inderdaad", hoorde ik Skinhead tevreden zeggen. "En het is trouwens 'fuck, meneer!' als je dan toch zo nodig iets moet zeggen." Er volgde een tweede zweepslag, die nog iets harder was dan de vorige. Een correctie voor het niet met twee woorden spreken? Ik hield mijn kaken nu maar stijf op elkaar.

Skinhead wees op de klok. "Je eerste kwartiertje zit erop, nog drie kwartier te gaan." De klok gaf inderdaad kwart over elf aan, terwijl ik mij toch echt meende te herinneren dat ik de grote wijzer kort daarvoor al bijna half 12 had zien aanwijzen. Ik probeerde – nog altijd zonder bril, dat was nu toch wel een kleine handicap – te zien of ik ten minste iets aan de stand van de kleine wijzer kon aflezen, maar dat was niet het geval. Ik besloot dit laatste stukje houvast dat ik voor mijn gevoel nog had gehad, ook maar op te geven en niet meer op de klok te letten. Ik merkte dat het ook een vreemd soort rust gaf om me gewoon maar aan de situatie over te geven. Vreemd, omdat de span­ning wel gewoon aanwezig bleef, en rust omdat ik mijn eeuwige neiging om altijd nog een vorm van controle te willen houden, hoe miniem die ook was, had opgegeven.

De tijd kroop voorbij en vloog ook voorbij. Veel sneller dan verwacht verloste Skinhead mij uit het schavot, terwijl het tegelijkertijd had geleken alsof ik daar al een halve dag in stond. In de tussen­tijd had hij nog twee keer de plug in mijn fietstunneltje vervangen door een groter exemplaar. Af en toe had hij mij ook nog even een flinke zweepslag toegediend, vooral op momenten dat ik er het minst op bedacht was. Hij koos ook steeds weer een andere plaats; de slag op mijn bovenbenen was wel het pijnlijkst geweest. Op mijn rug, billen en bovenbenen waren nu vermoedelijk de nodige rode striemen te zien, maar een echte afrossing met de zweep had hij mij gelukkig niet gegeven. De zweepslagen waren pijnlijk geweest – soms zelfs heel pijnlijk – maar wel goed te verdragen.

Vlak voordat Skinhead mij uit het schavot verloste, had hij mij nog gevraagd of ik de vierde plug in mijn kut wilde houden, of dat hij die eruit moest halen. Die plug was, laten we zeggen, 'oncomfor­tabel groot', dus ik vond het niet erg om daarvan verlost te worden. "Oké, wat jij wilt. Ik denk dat ik 'm zelf misschien wel in gehouden zou hebben in jouw plaats." Hij trok de plug er met de nodige kracht uit en verwijderde ook de parachute rond mijn balzak. Hij speelde nog even wat met mijn ballen – "Hmmm... een ballstretcher zou misschien ook wel aardig zijn" – en gaf mij vervolgens te kennen dat ik mij maar weer naar de keuken moest begeven.

Ik was nog niet in de keuken aangekomen of Priamus sprong weer tegen mij op. Zijn nagels voel­den nu extra pijnlijk door de rode striemen van de zweep die mijn bovenbenen en billen inmiddels ook sierden. Ik ging maar weer snel op handen en voeten zitten, om in ieder geval een eind te maken aan het gespring van Priamus. Die kreeg alleen wel waar hij op gehoopt had: een 'teefje' met een wat handzamere schofthoogte dan een rechtop lopende teef van twee meter. Ik realiseerde mij nu ook meteen waarom Skinhead had gezegd dat het misschien verstandiger was geweest als ik de laatste plug wél in zou hebben gehouden. Nu had Priamus volledig vrij spel bij mijn achteringang. Ik ging maar snel met mijn kut plat op de keukenvloer zitten om Priamus, die mij nog altijd een enorm aantrekkelijk loops teefje leek te vinden, uit mijn kut te houden.

Maar deze keer was het niet alleen Priamus die wel eens wat actie wilde. Ook Skinhead vond het kennelijk tijd om mijn 'opleiding' als teef verder ter hand te nemen. Ik kreeg de keus: netjes op vier poten gaan zitten, of de rest van de middag in het schavot. Hij zag dat ik even twijfelde. "Voor alle duidelijkheid: als je nu in het schavot gaat, krijg je gewoon de volledige onwillige sub-treatment. Ik stop wel een gag in je bek om je zielige gejammer dan niet te hoeven horen." Hij keek erbij alsof hij het ook echt meende en snel woog ik gedekt worden door Priamus af tegen een middag vol zweepslagen. Priamus won met meer dan alleen maar een neuslengte. Ik ging netjes op vier poten in het midden van de keuken zitten en wachtte op wat ging komen.

Lang hoefde ik niet te wachten. Priamus leek dit vaker te hebben gedaan, want zonder enige aarze­ling stelde hij zich achter mij op, besprong mij en ging op zoek naar mijn tevenkut. Ik voelde zijn voorpoten aan weerszijden van mijn romp grip proberen te krijgen op mijn lijf, terwijl hij driftig met zijn pik tegen mijn billen stond te stoten op zoek naar de door hem begeerde opening. "Zak maar een beetje door je knieën", zei Skinhead. "Je bent nu net iets te hoog voor hem. Zo kan ie eigenlijk alleen je balzak neuken." Ik deed wat me gevraagd was en daarna was het meteen raak. Priamus vond mijn gaatje en ramde zijn pik daar gelijk diep in.

"Goed zo, jongen!" Die aanmoediging was vast niet voor mij maar voor Priamus bedoeld, die zijn voorpoten intussen stevig om mijn middel had geslagen en mij daarmee krachtig onder zich vast­klemde. Ik voelde zijn nagels op mijn bovenbenen krassen, terwijl hij zijn pik bijna met de snelheid en kracht van een klopboor in mijn kut bleef stoten. Het was pijnlijk maar ook wel heel erg geil om voor het eerst in mijn leven écht als een teefje geneukt te worden. Geleidelijk ebde de pijn ook weg naarmate Priamus meer voorvocht (of was het al hondensperma?) in mijn kut injecteerde, waardoor zijn hondenlul steeds soepeler in mijn tevenkut op en neer gleed. Ik weet niet of er ook op dit vlak iets als een subspace bestaat, een soort K9-space, maar ik merkte dat ik met die neukende en hijgende grote reu bovenop (en in) mij steeds meer weggleed in een staat van dierlijk genot. Ik vergat zelfs het pijnlijke gevoel van zijn achterpoten die, afwisselend de grond en mijn onderbenen rakend, een soort dansje uitvoerden, om zich nog wat dieper in mij te kunnen verankeren.

Skinhead zat mijn transformatie en inwijding als Priamus' teefje met een grote grijns gade te slaan. Hij had dit waarschijnlijk al vele malen gezien, maar toch leek hij er opnieuw weer plezier aan te beleven hoe Priamus zich aan zo'n sletterig subje vergreep. Door een mist van geilheid in mijn hoofd hoorde ik hem nog iets zeggen over een 'experimentje' dat kennelijk gelukt was. Of mislukt, dat was me niet echt duidelijk. Het duurde even voordat ik doorhad dat hij misschien refereerde aan de douche die ik had genomen om de geur van de loopse teef uit het weiland van me af te spoelen.

Veel tijd en zin om daarover na te denken had ik niet. Priamus was inmiddels begonnen met zijn poging om mij zwanger te maken en ik voelde hoe de hondenlul in mijn kut steeds verder opzwol en nu ook flinke ladingen zaad in mijn kut begon te spuiten. Ongelooflijk hoeveel zaad zo'n reu kan produceren! Straal na straal voelde ik in mij spuiten, terwijl ik zijn pik en ballen bij elke straal zaad die hij in mij spoot voelde pulseren.

Bijna even snel als Priamus mij had besprongen was het feest ook weer voorbij. Mijn 'dekking' had misschien vijf minuten geduurd. Ik voelde zijn pik uit mijn soppende kut glijden, meteen gevolgd door een flinke golf hondensperma die uit mijn kut vloeide. Priamus stapte weer van mij af, inspec­teerde even kort zijn genereuze donatie aan en in mij, likte nog wat van zijn eigen zaad van mijn achterwerk en bovenbenen af, en ging vervolgens op een afstandje liggen om zijn eigen pik schoon te likken. Hij lag bijna recht voor me dus ik had goed zicht op zijn flink opgezwollen lid, dat mij zojuist nog zo heerlijk had gevuld en volgespoten.

"Zeg nou zelf, sletje. Dat had je toch niet willen missen? Ik had al bij ons eerste contact door dat jij zo'n enorme teef was, dat alleen een echte reu als Priamus jou recht zou doen! Alleen wel jammer dat..." Hij maakte zijn zin niet af, maar ik had wel een vermoeden waar hij op doelde. Ik had mezelf geschaamd voor mijn verlangen om eens echt 'gedekt' te worden, maar was voor twee dingen ook wel wat angstig geweest: de scherpe nagels van de herder op mijn naakte lijf, en vast komen te zitten als Priamus ook zijn zwellichaam voorbij mijn kringspier zou hebben weten te duwen. Met zijn nagels had ik inmiddels ruimschoots kennisgemaakt, maar de ervaring van een in mijn kut verankerd zwellichaam van een hondenpik was mij nog bespaard gebleven. "Volgende keer beter", hoorde ik Skinhead zeggen, die al flinke voorpret leek te hebben bij de gedachte dat ik ook met dat onderdeel van een dekking kennis zou maken.

Skinhead wierp mij intussen een handdoek toe. "Ga daar maar even op zitten, want je lekt wel heel erg uit je kut. Normaal zou ik je de vloer gewoon schoon laten likken, maar die is nu wel erg vuil. Alhoewel..." Ik toonde snel mijn bereidheid en likte een paar grote klodders zaad van de inderdaad nogal smerige vloer, hopende dat die geste mij verder likwerk zou besparen – ofschoon zoiets bij iemand als Skinhead ook precies andersom zou kunnen uitpakken, dat had ik inmiddels wel door. Geef hem een vinger en hij pakt ook rustig de hele hand. Maar deze keer pakte mijn gok goed uit. Hij had natuurlijk best door waarom ik zo bereidwillig een paar klodders zaad van de vloer had opgelikt, maar vond het kennelijk wel amusant.

Ik vroeg of ik een vraag mocht stellen. "Natuurlijk teefje, vraag maar raak. Misschien geef ik je ook wel antwoord." Ik wilde graag weten waarom Priamus mij toch nog had besprongen, hoewel ik de loopse tevengeur toch grondig van mij dacht te hebben afgespoeld. Of ik misschien toch nog naar dat teefje rook? Skinhead antwoordde dat ik dat geurtje nu vast wel kwijt was. "Maar ik gokte vanochtend in het weiland eigenlijk op iets anders. Dat Priamus ook jouw geur met de geur van die loopse teef zou gaan associëren." Breed grijnzend voegde hij daaraan toe dat zijn opzetje leek te hebben gewerkt. Meestal wachtte Priamus nog even een seintje van zijn baas af, voordat ie een nieuwe sub als teefje besprong. Maar nu had ie daartoe volledig uit zichzelf besloten. Ergo: hij had in zijn kop inderdaad de link tussen mijn lucht en die van een loopse teef gelegd. Skinhead leek best pleased met dit resultaat. "Zoals ik al vaker heb gezegd: het wordt nooit saai!"

Mijn volgende vraag hoefde ik niet meer te stellen. Daar had ik in een chat al eens het antwoord op gehad. Toch vond Skinhead het leuk om het antwoord nog even te herhalen. "En je weet: na deze eerste dekking ziet Priamus jou nu als 'zijn' teefje, dus je zult deze week nog wel vaker door hem gedekt gaan worden. En bij elke verdere dekking zal hij je alleen nog maar meer als zijn teefje gaan zien. Dat betekent ook dat ik jullie bij het uitlaten iets beter in de gaten moet houden. Tenzij je het natuurlijk wel leuk vindt om ook in het weiland eens lekker gedekt te worden." Gek genoeg begon ik mij door die laatste opmerking plots enorm te schamen. Ik weet niet wat het was – misschien het feit dat ik mij even kort had geprobeerd om voor te stellen hoe dat zou zijn, gedekt worden in het weiland – maar de oude schaamte dat ik geil werd bij de gedachte om door een echte reu te worden gedekt, stak weer even in volle omvang de kop op. Alleen was het nu dus ook echt gebeurd. Ik zat met een kut vol zaad van een Duitse herder. De geest was nu uit de fles, en die zou ik er nooit meer in terug kunnen krijgen.

En ik voelde mij misschien ook wel een beetje verneukt dat Skinhead mij de optie van douchen en schavot had geboden, terwijl hij er al min of meer op rekende dat Priamus mij hoe dan ook met die loopse teef zou blijven associëren. Net op dat moment liep Priamus langs, duwde zijn snuit in mijn gezicht en gaf me natte lik over mijn lippen. Bijna alsof hij wilde zeggen dat we wat hem betreft best wel vaker op die manier 'intiem' mochten zijn. Terwijl hij mij nog een lik in mijn smoel gaf kon ik het niet laten om te glimlachen. Hij was niet alleen een geil beest en een dominante minnaar, maar ook een leuk beest. Ik kroelde hem even over zijn kop, wat hem ook prima leek te bevallen. Daarna duwde hij mij speels omver, liet me even blijken wie de baas was en liep naar de keuken om te kijken waar ons eten toch bleef!

* * *

In de tweede helft van de middag zou de eerste 'echte sub' komen voor een 'full sub treatment' in Skinhead-style. Ik had geen instructies gehad die op een mogelijke rol als 'assistent' zouden kunnen wijzen en daar ook maar niet naar gevraagd. Ik zou het vanzelf wel merken, nam ik aan en betrapte mijzelf erop dat ik het ook wel prima vond dat er 'voor mij' werd gedacht en niet 'door mij'. Skinhead had me alleen gevraagd mijn riem alvast op de keukentafel klaar te leggen.

Toen de 'echte sub' arriveerde werd hij, net als ik een dag eerder, door een blaffende Priamus tege­moet gerend. Skinhead lijnde mij aan en het was duidelijk dat ik hem op vier poten moest volgen, terwijl hij ook naar buiten liep om de nieuwe gast te begroeten. Het was een stevige, goed uitziende man van een jaar of 45. Hij straalde iets enorm zelfverzekerds uit, bijna niet passend bij een sub. En tot mijn grote ergernis (en schaamte) bleek Priamus van deze man wél onder de indruk! Zonder het zelf te beseffen wreef de man dat er bij mij nog iets extra in door mij een korte blik te geven die het midden hield tussen "wat een mietje" en "dat soort subjes zijn er kennelijk ook".

Skinhead en de man – Jacob had ik inmiddels opgevangen – liepen vrolijk keuvelend naar de keuken ("heb je die eikelpiercing nu al laten zetten?"), met mij en Priamus erachteraan. Priamus keek intussen alweer hitsig naar mijn achterste, maar een krachtig 'nee!' van zijn baas volstond om hem op andere gedachten te brengen. Voor nu, vreesde ik, hoewel ik merkte dat het mij opnieuw weer opwond. Mijn eerste dekking door een echte reu was – moet ik tot mijn schaamte bekennen – toch wel een enorm geile ervaring geweest, een zo dierlijke sensatie dat geen enkele menselijke top dat ooit zou kunnen nadoen. Maar ik schaamde mij kapot voor dat gevoel en was ook de scherpe nagels van Priamus nog niet vergeten.

Met een ruk aan mijn riem werd ik weer teruggetrokken in het hier en nu. "Lig." Ik ging op de keukenvloer liggen en vrijwel gelijktijdig deed Priamus precies hetzelfde. Jacob moest erom lachen. "Handig als je met één commando je twee honden tegelijk kunt laten doen wat je wilt. Hoe heten ze eigenlijk?" Skinhead antwoordde dat de 'echte' hond Priamus was en dat ik eigenlijk geen naam had. "Als ie op twee benen loopt, heet ie Maik. Hij wilde graag een weekje stage lopen bij mij als mijn assistent." Jacob was nieuwsgierig wat een assistent dan zoal deed. "Geen idee", antwoordde Skinhead, terwijl hij ook demonstratief zijn schouders ophaalde. "Maar je kunt hem in ieder geval als pisbak gebruiken. Dat heb ik al uitgeprobeerd. Als ie uit zijn bek gaat meuren, hang ik er wel een wc-blokje in."

"Vind je het goed als ik...?" Jacob liep naar mij toe en opende zijn gulp. Skinhead zei alleen maar: "Zit." Ik ging zitten en opende alvast mijn mond. Maar ook Priamus ging zitten. Skinhead consta­teerde dat dit niet ging werken. Hij was niet van plan mij voor nog minder dan een week een naam te geven en zou wel een ander commando bedenken. 'Pisbak, nu!' of zo. "Nou ja, dan kun je 'm eigenlijk net zo goed meteen 'Pisbak' noemen, een ondersoort van het vuilnisbakkenras?", vond Jacob. "Wat jij, Pisbak?" Ik knikte dat dat mij een prima naam leek. Ik zat nota bene met zijn pissende paal in mijn bek, dus ik kon moeilijk veel bezwaar hebben tegen deze tamelijk adequate benaming. Voor het feit dat ik pis dronk schaamde ik mij ook al niet meer. Ik likte als extra service even zijn eikel waarin, dat kon ik inmiddels uit de eerste hand bevestigen, inderdaad een joekel van een piercing zat.

Nadat Jacob uitgezeken was, zei Skinhead: "Moet je opletten!" Hij riep Priamus bij zich en gaf het beest een duwtje in mijn richting. Priamus rook vreemde pis en duwde zijn snuit meteen in mijn gezicht. "Pisbak, mond open en steek je tong uit!" Ik deed wat me opgedragen was en meteen begon Priamus mijn tong en mond te likken. "Pisbak, tong!" Wat de vorige avond nog vermeden was, gebeurde nu: ik zat met een hond te tongen! Priamus vond het ook wel leuk, kreeg ik de indruk, en Jacob viel bijna van zijn stoel af. "Godver, wat geil! Ik dacht dat ik maf was, dat ik mij graag door jou laat afrossen. Maar het kan dus nog veel erger!" Skinhead zei dat hij mij ook nog wel zou leren om Priamus te pijpen. Dekken liet ik mij inmiddels al. "En misschien krijg ik die teef voor het eind van de week ook nog wel zo gek om ook Priamus' pis te drinken." Ik schudde nee, terwijl mijn tong en die van Priamus nog steeds verstrengeld leken. "Oh jawel, echt wel", hoorde ik Skinhead zeggen. Daarna begaven hij en Jacob zich naar boven, nadat Skinhead eerst Priamus naar buiten had gezet om verdere dekkingen te voorkomen.

Mijn 'assistentschap' viel die middag alleen een beetje in het water. Jacob had geen zin in potten­kijkers, of ze nu stage liepen of niet. Dat was althans de officiële lezing. De werkelijke reden leek te zijn dat hij wel eens wilde zien hoe ik mij door Priamus liet dekken. Hij zou proberen later die week nog een keer langs te komen, en als ik dan mijn 'showtje' met Priamus liet zien, zou ik op mijn beurt mogen toekijken hoe hij zich door Skinhead liet aftuigen. Skinhead vond het allemaal prima. Ik kreeg de indruk dat hij het wel een leuk idee vond om het mes nog een keer extra om te draaien in mijn gevoel van schaamte, door mij ook in het bijzijn van derden door Priamus te laten dekken. Zelf zou hij dat vast heel anders verwoorden: hij deed dat natuurlijk vooral 'voor mij', om mij te laten wennen aan mijn nieuwe identiteit als menselijke dekteef of iets dergelijks. "Helemaal niet iets om je voor te schamen, je kunt er ten slotte ook niets aan doen dat je nu eenmaal zo bent."

Skinhead kwam nog even kort naar beneden. Jacob had hem er terecht op gewezen dat het natuur­lijk niet de bedoeling kon zijn dat ik ter ontspanning misschien wel op een echte stoel zou plaats­nemen, als Skinhead er niet was om mij in de gaten te houden. Dus werd ik door Skinhead met een korte ketting vastgelegd aan een verwarmingsbuis. Skinhead was duidelijk al aan het 'opwarmen' voor zijn sessie met Jacob, want als leuk 'detail' werd ik nu niet met mijn halsband, maar met een slipketting met gemene haken die in mijn nek prikten, aan de ketting gelegd. Niet dat het nodig was geweest. Ik zou gewoon lekker op de vloer zijn gaan liggen. Die specifieke knop was bij mij al om!